PANTIP.COM : W4792104 ### "ให้" ### [เรื่องสั้น]

ความคิดเห็นที่ 1

”ให้”

แม่บอกฉันเสมอว่า “รักคือการให้” ดังนั้นหลายครั้งฉันจึงเห็นแม่ให้ทุกสิ่งทุกอย่างกับพ่ออยู่บ่อยๆ แต่พ่อเองคงมีนิยามความรักแตกต่างจากแม่เกินไป ฉันเลยไม่เคยเห็นพ่อให้อะไรแม่สักครั้ง นอกเสียจากครั้งนั้น ครั้งแรกที่พ่อให้ – ให้ใบหย่ากับแม่

ฉันเบือนหน้าหนีเมื่อเห็นแม่ให้น้ำตาไม่รู้ครั้งที่เท่าไหร่แก่พ่อ แต่กระนั้นแม่ก็ยังบังคับมือสั่นๆ ให้คงที่มากที่สุดเพื่อเซ็นใบหย่า มือเรียวสวยที่เคยปอกผลไม้ให้ฉันกินช่างดูซูบซีดเหลือเกิน

“ยัยแก้วน่ะ ผมยกให้คุณ เพราะจุรีเค้าไม่ชอบเด็กเท่าไหร่”

นั่นคือประโยคสุดท้ายที่ฉันได้ยินจากปากของคนเป็นพ่อ พ่อพูดได้ชัดเจนทีเดียวถึงแม้จะสั้นนัก แต่ฉันคิดว่ามันเป็นประโยคที่ไพเราะที่สุดในชีวิต เพราะฉันเองก็เบื่อเต็มทนกับเรื่องบนเตียงที่พ่อมักพรั่งพรูเวลาเหล้าเข้าปาก

พ่อกระชากกระดาษแผ่นนั้นไปทันทีเมื่อแม่ลงชื่อเสร็จ พ่อยังคงเป็นคนเก็บอารมณ์ไม่เก่งเหมือนเคย เพราะแม้ว่าพ่อจะพยายามนั่งนิ่งอย่างไร แต่แววตาที่เต็มไปด้วยความสดชื่นนั้นกลับกลบไม่มิด มันแอบผุดขึ้นเสมอเมื่อแม่ก้มหน้า

พ่อไม่ใจดีพอที่จะยกบ้านให้เราสองคนอยู่ แม่จึงต้องจูงมือฉันออกจากบ้านกว้างหลังนั้นมา บ้านที่กว้างเกินไปสำหรับคนสามคน ฉันหันกลับไปมองที่ต้นหูกวางอีกครั้ง เห็นเพียงเปลยวนสีฟ้าไหวช้าๆ บอกลาฉันอยู่ ฉันยิ้มให้มันและโบกมือตอบกลับไป

ตั้งแต่นั้น แม่เฝ้าพร่ำรำพันถึงพ่อไม่ขาดปาก ฉันสงสารแกมสมเพชที่เห็นผู้หญิงคนหนึ่งปักปำกับความรักโง่เขลา ฉันอยากช่วยแม่ลุกใจจะขาด แต่คงทำไม่ได้มาก ในเมื่อแม่เองไม่ยอมผุดจากอดีตเสียที

จนวันหนึ่ง

เมื่อฉันกลับถึงบ้านก็ต้องแปลกใจเมื่อเห็นแม่ร้องเพลงรักอารมณ์ดีอยู่ในครัว และเมื่อหันมาเห็นฉัน แม่จึงยิ้มเก้อนิดๆ สาเหตุที่แม่มีอาการดีขึ้นนั้น สองเดือนต่อมาฉันจึงรู้คำตอบ เมื่อแม่พาผู้ชายคนหนึ่งมาบ้าน

“แก้วจ๊ะ นี่น้าภูมิเพื่อนสนิทของแม่”

ฉันรู้ดีว่าการที่แม่พาน้าภูมิมาบ้านเช่นนี้หมายความว่าอย่างไร ฉันจึงยกมือไหว้น้าภูมิ แวบหนึ่งฉันแอบเห็นประกายตาแวววาบจากเขา แต่ไม่สนใจมากนัก

จริงอย่างที่คาดการณ์ไว้ ไม่นานนักน้าภูมิได้ย้ายมาอยู่กับเราที่บ้าน แล้วแม่ก็เริ่มรักครั้งใหม่แต่นิยามเดิมกับน้าภูมิ ทุกอย่างดำเนินไปด้วยดี ดีกว่าเมื่อครั้งที่ฉันอยู่กับพ่อบังเกิดเกล้าเสียอีก แม่คงเจอคนที่มีนิยามรักตรงกันแล้ว – ฉันคิด

จากคุณ : รัตตะ - [ 14 ต.ค. 49 10:55:42 ]