ความคิดเห็นที่ 1 ความรัก...คืออะไร แปลกจัง ทำไมช่วงนี้ เพื่อนฉันมีแต่คนไม่สมหวังในความรัก ตอนที่รักกันดี เค้าทั้งคู่ช่างเป็นบุคคลที่น่าอิจฉา แต่พอเลิกกัน... คนที่ทุกข์ เป็นฝ่ายที่ถูกรู้สึกว่าน่าสงสาร คนที่มีความสุข กลับกลายเป็นคนทรยศหักหลัง บทบันทึก..แรงใจ..ให้ก้าวเดินต่อไปบนทางเดินแห่งความรัก... ดิฉันได้เขียนไว้ เป็นเหมือน ไดอารี อีกบทหนึ่ง ให้แง่คิด มุมมอง เกี่ยวกับความไม่สมหวังในรัก ...ไม่อยากให้เรื่องราวของใคร... ถูกบันทึกลงในหน้าหนึ่ง ของไดอารีเล่มนี้ แต่อนิจจา มนุษย์ไม่สามารถหลีกหนีหนทางแห่งทุกข์ได้ ความสุข และทุกข์เป็นของคู่กันบนโลกกลมๆ ใบนี้ ...มีรัก ก็ต้องมีทุกข์... ดิฉันได้แต่หวังว่า หน้าต่างไดอารี แห่งนี้ จะเป็นตัวอย่าง หรือเป็นอีกแง่มุม หนึ่งของความรัก เพื่อให้คนที่มีทุกข์ในความรัก หันมามองความไม่สมหวังนั้น ในอีกแง่มุมหนึ่ง อย่าได้โกรธ โทษ หรือเกลียด คนที่ไม่รัก แต่เก็บสิ่งดีๆ ที่เคยมีด้วยกันไว้ เป็นความทรงจำ ....ให้นานแสนนาน.... จากคุณ : มิสซิสอาร์โนลด์ - [ 15 ต.ค. 49 11:49:34 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เวลา...ใช่เป็นเครื่องมือตัดสินความรักจริงหรือ มีหลายคน เคยบอกกับฉันว่า จะตัดสินใจ แต่งงานกับใครนั้น ให้ใช้เวลาเป็นเครื่องตัดสิน ลองคบหา ดูใจกันให้นาน แล้วเวลาจะเป็นเครื่องมือตัดสินความรักเอง ดิฉันเอง...คบหากับแฟนเก่ามาได้ 2 ปีกว่า แต่ก็ต้องมาเลิกรากันไป ด้วยเหตุผลว่า “เราต่างกันเกินไป” ดิฉันตัดสินใจแต่งงานกับคุณสามีฝรั่ง โดยคบหาดูใจกันไม่ถึง 1 ปี ข้าวตู เพื่อนคนหนึ่งของดิฉัน...คบหากับแฟนมาได้ 7 ปี แต่เมื่อวันหนึ่ง มีบรรทัดฐานของความรักเข้ามาเปรียบเทียบ ทำให้ข้าวตูกลับมาค้นหาคำตอบ ของคำถามในหัวใจว่า...เค้ารักเราจริงหรือ... ทำให้ระยะเวลา 7 ปีแห่งรักนั้น สิ้นสุดลงทันที เพลิน และ พงษ์ เป็นเพื่อนของดิฉันทั้งคู่ ทั้งสองคนก้าวเข้าสู่รั้วมหาวิทยาลัยปีหนึ่งด้วยการเป็นแฟนกัน ดิฉันจึงขออนุญาตหยิบยกเรื่องราวของเค้าทั้งคู่ มาเป็นอุทาหรณ์ความรัก บันทึกใน บทบันทึก..แรงใจ..ให้เดินทางต่อไปบนทางเดินแห่งรัก... ..................................................................................... ดิฉันเองเคยนึกอิจฉา ความรักของทั้งคู่ทุกๆ ครั้ง ที่ผิดหวังในความรัก เพลินและพงษ์เป็นเด็กต่างจังหวัด เข้ามาในกรุงเทพพร้อมกันเพราะได้รับทุนเรียนมหาวิทยาลัย ต้นรักของทั้งคู่เริ่มแตกเป็นกล้าไม้เล็กๆ ตั้งแต่เมื่อตอนมัธยมปลาย จากความเป็นเพื่อนสนิท บ่มจนกลายเป็นต้นไม้แห่งความรัก แตกกิ่งก้าน เป็นไม้ใหญ่ในรั้วมหาวิทยาลัย ทุกเช้าพวกเราในเมเจอร์ต้องเห็นพงษ์ปั่นจักรยานคันเดิม โดยมีเพลินนั่งซ้อนท้าย ไม่ว่าจะย้ายตึกเรียน กลับบ้านดึกดื่นเพียงใด จักรยานคันนั้น จะวนเวียนให้พวกเราเห็นอยู่ทุกๆวัน จวบจนวันนี้ รวมเวลาได้ 9 ปีแล้ว พวกเราเคยล้อเล่นว่า ทั้งคู่ได้ผ่าน อาถรรพ์ปีที่ 7 กันมาแล้ว ระฆังวิวาห์คงจะดังเป็นงานแรกอย่างแน่นอน ก่อนไปเรียนเมืองนอก ดิฉันเคยถามทั้งคู่ว่าจะแต่งงานหรือหมั้นกันก่อนหรือเปล่า เพราะไปอยู่ที่นั่นทั้งคู่ก็ต้องอยู่ด้วยกันเหมือนคู่แต่งงานทั่วไป ก็ถือโอกาสนั้น เป็นการ Honeymoon ซะเลย แต่ก็ยังไม่มีคำยืนยันใดๆ จากเค้าทั้งคู่ ดิฉันตั้งใจไว้ว่าจะมอบเพลงรักให้กับทั้งคู่ในวันแต่งงาน แต่แล้ววันหนึ่ง ทุกอย่างก็เปลี่ยนไปอย่างไม่น่าเชื่อ เพลินเดินเข้ามาด้วยน้ำตาเปื้อนแก้มทั้งสองแล้วบอกดิฉันว่า “เพลินเลิกกับพงษ์แล้วล่ะ” ทำไม อะไร หรือใคร ทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนไป ดิฉันไม่เคยคิดว่า ประโยคนั้นดิฉันจะได้ยินจากปากของเพลิน หรือแม้แต่พงษ์ แต่ดิฉันก็ได้แต่เอื้อมมือไปตบบ่าของเพลินเบาๆ พร้อมบอกกับเพลินว่า “ถ้าคิดว่าเราเป็นผู้ฟังของเพลินได้ ก็เล่าให้เราฟังได้นะ” เพลินบอกกับดิฉันว่า หลังจากกลับจากต่างประเทศ พงษ์เดินทางไปเยี่ยมน้องสะใภ้   ที่โรงพยาบาลประจำจังหวัดหลังให้กำเนิดหลานสาวตัวน้อย ให้กับคอบครัวของพงษ์ ในวันนั้น เพลินยุ่งมากกับงานที่ทำ เลยต้องขอให้พงษ์เดินทางไปก่อนแล้วคราวหน้า เพลินจะไปเยี่ยมหลานพร้อมๆ กับพงษ์ ไม่น่าแปลกอะไร เพราะดิฉันเห็นทั้งคู่เลือกซื้อของเด็กอ่อนก่อนกลับเมืองไทย พวกเราเคยแซวกันว่า จะซื้อเตรียมไว้ให้เจ้าตัวน้อยหรืออย่างไร เพลินได้แต่ยิ้มและบอกเพื่อนอย่างเขินๆว่าเป็นของฝากหลาน ...อย่างนี้ทั้งคู่จะเลิกกันได้อย่างไรล่ะ.. เหมือนโชคชะตาขีดเส้นทางของเขาทั้งคู่เป็นเส้นตรงที่กำลังจะลากมาบรรจบกัน แต่แล้ว เส้นโค้งอีกเส้นหนึ่ง ลากมาซ้อนทับกับเส้นทางความรักของทั้งคู่ ขณะที่พงษ์เดินทางไปถึงโรงพยาบาล พงษ์ได้เจอแฟนเก่าที่เลิกรากันไป แบบค้างคาใจโดยบังเอิญ พิณ ทำงานเป็นพยาบาลประจำจังหวัดที่เป็นถิ่นกำเนิดของพงษ์ เพลินและก็พิณ เค้าทั้งคู่ได้พบกัน ปรับความเข้าใจ ในสิ่งที่ค้างคาใจมาตลอดเวลา 9 ปี และแล้ว พงษ์ก็ได้รู้ว่า “พงษ์รักเพลินนะ แต่..พงษ์รักพิณมากกว่า” แล้วอย่างนี้จะโทษใครเล่า พงษ์หรือที่ผิด เลือกรักเพราะฟังเสียงหัวใจที่เรียกร้อง มากกว่าเหตุผลที่จะอยู่กับคนที่ “ควรรัก” เพลินหรือที่ผิด พยายามจะดึงรั้งคนที่เค้าไม่รัก ให้มาอยู่ข้างๆ ด้วยเหตุผลว่า “เรารัก” หรือจะเป็นพิณ ที่ผิดเพราะเดินเข้ามาในเส้นทางของ “คนที่ยังรัก” ด้วยเหตุผลว่า ความรักที่มีไม่เคยเปลี่ยนแปลง สำหรับตัวดิฉันเองเคยบอกกับเพลินและพงษ์ว่า ในเรื่องความรัก ไม่มีใคร ผิดหรือถูกหรอก อย่าตัดสินความรักของคนอื่น โดยใช้มุมมองของตนเองที่ยืนอยู่ที่มุมๆหนึ่ง เพราะเมื่อวันหนึ่งที่คุณก้าวไปยืนในมุมเดียวกันกับเค้าคนนั้น คุณอาจค้นพบว่า คุณเองก็ทำอย่างที่เค้าทำ ทำแบบที่คนที่คุณเคยตัดสินว่า คนผิดควรจะทำ ความรัก ไม่ใช่แค่เรื่องเหตุผล มันเป็นเรื่องของทั้งเหตุผล ความรู้สึก และโชคชะตา ไม่มีใครจะหลีกหนีสิ่งเหล่านี้ได้ อย่าลืมว่ามนุษย์ไม่ได้รักด้วยสมอง แต่มนุษย์ใช้หัวใจในกางบงการ ความรัก สมองจะเป็นตัวช่วยประมวลการประคับประคองความรัก ดังนั้น เมื่อคุณเป็นฝ่ายเสียใจที่ถูกคนรัก ปฏิเสธความรัก ให้เสียใจเสียให้พอ แล้วหันกลับมาเดินหน้าต่อไป เส้นทางเดินแห่งรักของคุณยังไม่สิ้นสุดลง วันหนึ่งคุณจะได้พบกับ เส้นตรงเส้นใหม่ ที่จะขีดมาบรรจบกับเส้นตรงของคุณ หรือเส้นตรงเส้นเดิมที่เคยเลี้ยวเบนไปบ้าง อาจกลับมาบรรจบ พบเจอกับเส้นตรงของคุณอีกครั้งก็เป็นได้.. จากคุณ : มิสซิสอาร์โนลด์ - [ 15 ต.ค. 49 11:54:06 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ถ้าเลิกกับคนรักเก่าไป 9 ปี แล้วยังคิดว่ารักเขามากกว่าอยู่อีก ปล่อยเขาไปเถอะ เขาไม่คู่ควรกับความรู้สึกดีๆ ของเราหรอก (และน่าจะยากที่จะไปกันรอดกับคนเก่า) จากคุณ : scottie - [ 15 ต.ค. 49 13:54:39 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เขารักคนเก่ามากกว่า เพราะยังไม่สมหวัง และอยากจะสมหวัง ส่วนคนใหม่นั้นเมื่อสมหวังแล้วก็เป็นธรรมดาไปไม่ตื่นเต้นอีก น่าจะไม่ผิดกฎเจ็ดปีอันตราย ไปมากนักนะครับ. จากคุณ : เจียวต้าย - [ 16 ต.ค. 49 05:54:54 ]

ความคิดเห็นที่ 5 อ่านแล้วรู้สึกเห็นใจคุณเพลินมากเลยค่ะ บางครั้งคนที่ใช่ก็ไม่ต้องใช้เวลาคบกันนานขนาดนี้ บางคนเจอกันไม่กี่วัน...แต่แต่งงานอยู่กินกันจนแก่เฒ่า บางคนเสียเวลาคบกันมาหลายปีแต่ผลสุดท้ายกลับ....ไม่ใช่ สุดท้าย...เสียใจ...เสียเวลา...เสียความรู้สึกไปตลอด อย่าเสียเวลากับคนแบบนี้เลยนะคะ ก้าวออกมาแล้วยอมรับความจริงเสียดีกว่า ถึงแม้ว่ามันจะเจ็บบ้าง...แต่เวลาคงช่วยให้อะไร ๆ ดีขึ้นแน่นอน ***ไม่มีใครผิดที่จะมีรักสักครั้ง**** ***แต่ก็ต้องยอมรับความจริง...หากเราคือคนที่ไม่ใช่...สำหรับผู้ชายคนนั้น*** เป็นกำลังใจให้เพื่อนคุณ..มิสซิสอาร์โนลด์...อีกคนค่ะ จากคุณ : roslita - [ 16 ต.ค. 49 07:47:02 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ขอขอบคุณ ทุกกำลังใจ ที่ส่งให้กับ คุณเพลิน(นามสมมติ) เพื่อนของ มิสซิสอาร์โนลด์... ดิฉันเองก็เป็นกำลังใจให้กับทั้งคู่ เพื่อนของดิฉันค่ะ.. เพลิน....คงต้องสู้ต่อไป พงษ์...ต้องตกอยู่ในฐานะคนผิด ที่ไม่สามารถเอาชนะความรู้สึกของตนเองได้ ขอบคุณคุณ scottie คุณ เจียวต้าย และก็คุณ roslita ค่ะ จากคุณ : มิสซิสอาร์โนลด์ - [ 16 ต.ค. 49 23:24:46 ]

ความคิดเห็นที่ 7 นั่นสิ เห็นด้วยกับก็อตตี้นะ คนใจโลเลเหมือนไม้หลักปักขี้เลนอย่างนี้ เลิกไปได้นี่ดีแล้ว ยกมือโมทนาเลย จากคุณ : NATTI นัทตี้ - [ 17 ต.ค. 49 01:59:26 ]

ความคิดเห็นที่ 8 อ่านแล้วชอบตรงนี้จ้า "อย่าได้โกรธ โทษ หรือเกลียด คนที่ไม่รัก แต่เก็บสิ่งดีๆ ที่เคยมีด้วยกันไว้ เป็นความทรงจำ ....ให้นานแสนนาน...." "ดังนั้น เมื่อคุณเป็นฝ่ายเสียใจที่ถูกคนรัก ปฏิเสธความรัก ให้เสียใจเสียให้พอ แล้วหันกลับมาเดินหน้าต่อไป เส้นทางเดินแห่งรักของคุณยังไม่สิ้นสุดลง วันหนึ่งคุณจะได้พบกับ เส้นตรงเส้นใหม่ ที่จะขีดมาบรรจบกับเส้นตรงของคุณ หรือเส้นตรงเส้นเดิมที่เคยเลี้ยวเบนไปบ้าง อาจกลับมาบรรจบ พบเจอกับเส้นตรงของคุณอีกครั้งก็เป็นได้.." เป็นกำลังใจให้กับเพลินด้วยคนจ้า กลับมาร่าเริงสดใสอีกครั้งไวไวนะ จากคุณ : เจ้าหญิงซาลาเปา-เจ้าชายโรซ่า - [ 18 ต.ค. 49 00:47:35 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ขอบคุณ อีกแรงใจจากคุณ NATTI นัทตี้ และ เจ้าหญิงซาลาเปา-เจ้าชายโรซ่า ขอกระซิบบอกว่า ตอนนี้เพลินดีขึ้นมาก อาจเป็นเพราะหลายๆ แรงใจที่ ทุกคนส่งให้กับเธอนะคะ ขอบคุณมากค่ะ จากคุณ : มิสซิสอาร์โนลด์ - [ 18 ต.ค. 49 07:49:02 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ไม่ได้โกรธที่ใครๆ มองว่าผมผิดเพราะผมก็รู้ว่าทำผิด แต่นี้อาจเป็นทางที่ดีที่สุดสำหรับเพลินแล้ว คุณคิดบ้างไหมว่าเธอจะเป็นอย่างไรถ้าต้องอยู่กับผู้ชายคนหนึ่งและรู้อยู่เต็มอกว่าเขามีใครคนอื่นอยู่ ผมไม่เคยโกหกเธอ เรื่องนี้เพลินรู้ทุกอย่าง ผมหักอกเธอแต่ผมไม่คิดจะหักหลังเธอเหมือนที่เขานิยมทำกัน หลายๆ คนอาจถามว่า "ทำไมปล่อยให้เวลาผ่านมาถึง 9 ปี" นั่นก็เป็นคำถามในใจผมเหมือนกันว่า "ทำไม 9 ปีแล้วเรายังไม่ลืมเธอคนนั้น" เพลินเคยถามผมว่า "ทำไมดูเหมือนว่าพงษ์ไม่พยายามที่จะลืมพิณเลย" ผมว่ามันก็เป็นคำตอบอยู่ในตัวคำถามอยู่แล้ว เพราะผมเป็นคนธรรมดาที่ยังมีกิเลสและคงไม่เข้มแข็งพอที่จะทวนกระแสของมัน ผมยืนยันว่านี่อาจเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดสำหรับทุกฝ่าย หรืออย่างน้อยมันก็ดีที่สุดสำหรับตัวผมเอง มันยังมีเรื่องราวอีกมากมายที่อยู่เบื้องหลังฉากสำคัญนี้ซึ่งไม่มีใครรู้และก็คงไม่จำเป็นต้องรู้ ผมไม่เคยคิดว่าเหตุการณ์ปัญญาอ่อนในละครมันจะมีจริงจนกระทั่งผมได้สัมผัสกับมันด้วยตัวเองในวันนี้ ชีวิตบางช่วงบางตอนมันยิ่งกว่าละครน้ำเน่าเสียอีก ผมขอบอกว่าก่อนเกิดเรื่องทุกอย่างดำเนินไปอย่างปกติสุขมากถึงมากที่สุด ชีวิตเราสองคนเหมือนลงตัวแล้ว แต่เพราะเรื่องบังเอิญในวันนั้นแค่เวลาไม่กี่ชั่วโมงในวันนั้นรวมกับภาพอดีตที่กลับมาและภาพอนาคตข้างหน้าที่ผมไม่รู้ว่าจะทำให้ความรู้สึกความสัมพันธ์มันกลับมาเหมือนเดิมได้อย่างไร เมื่อผมรู้สึกว่าผมพร้อมจะทำอะไรๆ เพื่อผู้หญิงอีกคนหนึ่งมากกว่า คุณจะรู้สึกอย่างไรเมื่อรู้ว่าผู้ชายข้างๆ คุณอาจกำลังฝืนใจทำ ทุกอย่างจึงเปลี่ยนไป จากคุณ : พงษ์เอง - [ 18 ต.ค. 49 11:29:44 A:202.139.223.18 X: ]

ความคิดเห็นที่ 11 ว้าว!!! มิสซิสอาร์โนลด์ ...ค่ะ วันนี้คุณพงษ์มาตอบเองเลยนะค่ะ... รู้แล้วทำไม????...แซวเล่นค่ะ...อิอิ ยังเอาใจช่วยเหมือนเดิมค่ะ !!! บอกตรง ๆ วันหนึ่งคุณพงษ์จะได้รู้ว่า "อยู่กับคนที่รักเรา..กับอยู่กับคนที่คุณรัก...มันต่างกันอย่างไร" จากคุณ : roslita - [ 18 ต.ค. 49 11:39:38 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ขอบคุณครับคุณ roslita ที่ติดตาม ให้กำลังใจและแนะนำ แต่ถ้าผมจะบอกว่าผมกำลังปล่อยผู้หญิงคนหนึ่งที่รักผมแต่ผมไม่อาจรักเธอได้เต็มที่ให้เป็นอิสระ แล้วไปหาอีกคนหนึ่งที่ผมพร้อมทำให้เธอมากกว่าและเธอก็(น่าจะ)รักผม เพียงแต่เราต้องเริ่มนับจากสิบ(ไม่ใช่ศูนย์)เพื่อที่จะเรียนรู้กันและกันล่ะ??????? บางที่เหตุการณ์นี้อาจทำให้เพลินเองได้เข้าใจประโยคที่คุณ roslita บอกไว้ก็ได้เมื่อเธอเจอคนที่ดีกับเธอมากกว่าผม ส่วนผมก็อาจถูกกรรมสนองต้องช้ำใจเพราะเข้ากับพิณไม่ได้ก็เป็นได้ แล้วก็ได้รู้ซึ้งถึงคำว่า "น้ำตาเช็ดหัวเข่า" หรือ "ใกล้เกลือกินด่าง" อะไรประมาณนั้น จากคุณ : พงษ์เอง - [ 18 ต.ค. 49 19:08:16 A:202.139.223.18 X: ]

ความคิดเห็นที่ 13 สวัสดีคุณ มิสซิสอาร์โนลด์ และทุกท่าน ข้อความต่ิอไปนี้เพียงความคิดเห็นส่วนตัวอาจผิดพลาดประการใดก้ต้องขออภัยด้วยค่ะ เราอ่านเรื่องนี้ตั้งแต่วันแรกที่คุณ มิสซิสอาร์โนลด์ โพสต์แต่ก็ไม่ได้คิดจะเขียนคอมเม้มต์ ด้วยเหตุผลคือเห็นใจทั้งสองฝ่าย และขอขอบคุณ จขกท ที่มาโพสต์ให้อ่าน เรื่องเหล่านี้มีส่วนปลีกย่อยหรือความละเอียดอ่อนที่เราเองไม่อาจวิจารณ์ใครคนหนึ่งคนใดได้เพราะมันคือ ''ชีวิตจริง''' สำหรับความคิดเห็นส่วนตัวจึงได้แต่ขอบคุณ จขกท ที่มาเขียนให้ได้อ่าน และ''ให้กำลังใจคนที่เสียใจมากกว่าคือ คุณเพลิน''' Quote'' ผมไม่เคยโกหกเธอ เรื่องนี้เพลินรู้ทุกอย่าง ผมหักอกเธอแต่ผมไม่คิดจะหักหลังเธอ''' ความคิดเห็นส่วนตัวนะคะ บอกตรงๆว่า ''ชื่นชมคุณพงษ์ค่ะถึงจะดูเห็นแก่ตัวในช่วงเวลานี้แต่ดีกว่าจะต้องเสียใจมากกว่านี้ถ้าต้องแต่งกันไปจริงๆ''' อาจเป็นเพราะเรามีเพื่อนสนิทผู้ชายหลายคน เราเองเป็นคนไม่ค่อยพูดมากแต่เวลาเห็นเพื่อนหักอกสาวคนไหนที่รักกันมานานๆหรืออาจมีความสัมพันธ์กันแล้ว จะรู้สึกเห็นใจฝ่ายหญิงมากๆ โดยเฉพาะน้องบางคนที่เราสนิทด้วยและทราบเรื่องราวครอบครัวหรือชีวิตเค้า เราก็ต้องเรียกเพื่อนมาคุยเพราะเพื่อนจะเกรงใจเราเป็นพิเศษเรียกว่ายอมให้ด่าว่าและฟังเรา ถ้าจะต้องขอร้องให้อดทนอีกกี่เดือนเพื่อให้น้องคนนั้นเข้มแข็งพอและเรียนให้จบ เพราะน้องคิดจะทำร้ายตัวเองและอาจเดินผิดทางจึงได้แต่เสียดายอนาคตของคนนั้น ส่วนที่สองก้มาจากคนในครอบครัวเราเอง คือ พี่สาวเรารักกับพี่เขยมามากกว่า 10 ปี รักกันมากและไม่เคยทะเลาะกันเพราะพี่เราเป็นคนใจเย็นมาก จากนั้นก็มีอีกคนหนึ่งเข้ามาคล้ายๆ แบบนี้ ท้ายสุดพี่เขยตัดสินใจแต่งกับพีสาวเรา เรื่องราวชีวิตหลังแต่งงานไม่ค่อยมีความสุขเท่าไร (ไม่ขอเล่าต่อนะ) เราจึงคิดว่า '''คุณพงษ์ ไม่โกหกและเลือกที่เดินตามทางที่คิดว่าตัวเองคิดว่าเหมาะสมที่สุดในเวลานี้ และหญิงคนนั้นก็ยังอาจรักคุณจึงเกิดการเปลี่ยนใจได้เร็วขนาดนี้(เรื่องพวกนี้ตบมือข้างเดียวไม่ดังค่ะ) '' ไม่ว่าข้างหน้าจะเป็นอย่างไรแต่วันนี้ผู้ชายคนนี้ก็ได้เลือกแล้ว คุณเพลินก็ขอให้เข้มแข็งและชีวิตคุณจะได้พบกับคนที่รักคุณและพร้อมจะเดินทางร่วมชีวิตไปให้ยาวนานที่สุด ดีกว่าวันหน้าจะมีปัญหาครอบครัวเกิดขึ้น เวลา 9 ปีอาจยาวนานกับการได้รักใครสักคนหนึ่ง ......คุณควรจะดีใจที่เจอผู้ชายที่ไม่โกหกและซื่อสัตย์กับหัวใจของเค้าเอง ความคิดเห็นของเราเพียงเล่าสู่กันอ่าน ''ไม่มีใครผิดหรือถูกอย่างแท้จริงในเส้นทางของความรัก''' และ'''เราเองเพียงแค่คนอ่านเรื่องนี้เท่านั้น''' หากข้อความใดทำให้ท่านใดไม่พอใจก็ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ค่ะ ขอให้โชคดีทั้งสองท่านค่ะ จากคุณ : law of nature - [ 18 ต.ค. 49 20:17:57 A:81.106.200.74 X:62.252.224.18 TicketID:121654 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เราโพสต์โดยยังไม่ได้อ่านความคิดเห็นที่ 12 วิ่งมาตัดหน้าเพราะเราโพสต์ไม่ติดครั้งแรก ไปดีกว่า อิอิ ไม่รู้จักใครทั้งนั้นนะ และเห็นใจสองฝ่าย ขอให้โชคดีทั้งสองท่านค่ะ และขอบคุณที่เขียนให้อ่าน จากคุณ : law of nature - [ 18 ต.ค. 49 20:23:47 A:81.106.200.74 X:62.252.224.18 TicketID:121654 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ไม่ได้เข้ามาแป๊บเดียว เพิ่งมารู้เหมือนกันค่ะ ว่าคุณพงษ์เข้ามาโพสต์ด้วย อย่างที่คุณ law of nature ว่านั่นแหละค่ะว่าเรื่องทุกอย่าง อยู่ที่ความคิดเห็นส่วนบุคคลเท่านั้นเอง ทุกคนมีสิทธิที่จะคิด ทำหรือพูดในสิ่งที่ตนเองคิด ทุกคนล้วนมีเหตุผลในการกระทำของตนเอง อย่างที่ดิฉันได้บอกในตอนแรก "ในเรื่องความรัก ไม่มีใคร ผิดหรือถูกหรอก อย่าตัดสินความรักของคนอื่น โดยใช้มุมมองของตนเองที่ยืนอยู่ที่มุมๆหนึ่ง เพราะเมื่อวันหนึ่งที่คุณก้าวไปยืนในมุมเดียวกันกับเค้าคนนั้น คุณอาจค้นพบว่า คุณเองก็ทำอย่างที่เค้าทำ ทำแบบที่คนที่คุณเคยตัดสินว่า คนผิดควรจะทำ" ดิฉันในฐานะเจ้าของกระทู้ และเป็นเพื่อนของทั้งพงษ์และเพลิน อยากขอบคุณทุกๆ ความเห็น แรงใจ กำลังใจที่ให้กับทั้งเพลิน และพงษ์ รวมทั้งพงษ์ที่เข้ามาโพสต์ความเห็นไว้ ณ ที่นี้ หวังอย่างยิ่งค่ะว่า เรื่องนี้จะเป็นอุทาหรณ์ความรัก ให้กับหลายๆคู่ ในแง่มุมของเพลิน คงต้องให้อุทาหรณ์เรื่องการลุกขึ้นเดินต่อไปอย่าได้หมดกำลังใจ ทุกสิ่งในโลกล้วนอนิจจัง มีการเปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลา ในแง่มุมของพงษ์ อุทาหรณ์ที่ให้กับผู้อ่านเมื่อรู้สึกตัวว่า ไม่ได้รักเค้า คือ (ขอQuote มาเลยนะคะ) "ผมกำลังปล่อยผู้หญิงคนหนึ่งที่รักผมแต่ผมไม่อาจรักเธอได้เต็มที่ให้เป็นอิสระ แล้วไปหาอีกคนหนึ่งที่ผมพร้อมทำให้เธอมากกว่าและเธอก็(น่าจะ)รักผม" และคุณ law of nature เพิ่มเติมความคิดของพงษ์ว่า ''ชื่นชมคุณพงษ์ค่ะถึงจะดูเห็นแก่ตัวในช่วงเวลานี้แต่ดีกว่า จะต้องเสียใจมากกว่านี้ถ้าต้องแต่งกันไปจริงๆ'' อย่าลืมค่ะ ทุกท่านผุ้อ่าน ตอนคุณเป็นแฟนกัน ควรใช้เวลาศึกษากันให้ถ่องแท้ แต่เมื่อไหร่ที่คิดถึงเรื่องแต่งงาน คุณต้องมั่นใจว่า คุณรักเค้า จริงๆ ขอให้เพลิน และพงษ์ ทำหน้าที่ของตนเองให้ดีที่สุดนะ เราต้องขออภัย หากความเห็นใดของผู้อ่านกระทู้นี้อาจ กระทบความรุ้สึกของฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง ด้วยรัก และห่วงใย จากเราจ๊ะ จากคุณ : มิสซิสอาร์โนลด์ - [ 19 ต.ค. 49 08:43:39 ]

ความคิดเห็นที่ 16 รัก.......มักเป็น ผมว่าคงไม่ผิดเท่าไรที่เราจะเลือกคนที่เรารัก และคงไม่ผิดที่เราจะยังรักคนที่ไม่รักเรา เศร้าหมือนกันนะครับ  ขอเป็นกำลังใจให้ละกันครับ จากคุณ : ขนนกยูง - [ 19 ต.ค. 49 22:32:10 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ขอขอบคุณ คุณขนนกยูงมากค่ะ ไม่มีคนผิดในเรื่องของความรัก ดิฉัน ก็เศร้าเหมือนกันค่ะ แต่ต้องทำใจ จากคุณ : มิสซิสอาร์โนลด์ - [ 20 ต.ค. 49 11:05:28 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ในมุมมองของผมนะ ผมว่าการทำตามใจตัวเองโดยทำร้ายใจคนอื่น อย่างไรซะก็เป็นการทำร้ายคนอื่น แต่ถ้าการที่คุณอยู่อย่างบังคับใจตนเองมันทรมานมาก มันทำร้ายตัวคุณเองก็อีกเรื่อง ถ้าเช่นนั้นก็ต้องชั่งใจเอา อีกอย่างหากมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันแล้ว การเลิกกันเป็นอะไรที่เลวร้ายสำหรับผู้หญิงมากกว่า อยากให้คนที่คิดว่ารักกันอยู่ เมื่อถึงวันที่คุณรู้สึกจืดจาง ขอให้คุยกันดี พยายามซักนิดและอย่าทำร้ายจิตใจกันเลยนะครับ สำหรับคุณพงษ์ ถ้าคุณบอกกับคุณเพลินตั้งแต่ต้นแล้ว บอกให้เธอยอมรับแล้ว และไม่ได้โกหกหรือหลอกอะไรเธอ คุณก็อย่าจมอยู่กับความรู้สึกผิดเลยครับ ความรู้สึกดีๆมันเปลี่ยนรูปแบบได้ จากเพื่อนยังเป็นคนรักได้ จากคนรักกลับเป็นเพื่อนได้ ขอให้เป็นเพื่อนที่ดีต่อกันนะครับ แก้ไขเมื่อ 20 ต.ค. 49 13:38:45 จากคุณ : จัยวาริน (จัยวาริน) - [ 20 ต.ค. 49 13:29:11 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ขอบคุณคุณจัยวารินค่ะ แทนคุณ พงษ์เอง ค่ะ ดิฉันมั่นใจว่า เค้าจะกลับมาเป็นเพื่อน ที่ดีต่อกันค่ะ จากคุณ : มิสซิสอาร์โนลด์ - [ 25 ต.ค. 49 12:04:01 ]

ความคิดเห็นที่ 20 เป็นกำลังใจให้ทั้งเพลิน และ พงษ์นะจ๊ะ เวลาจะช่วยทำให้อะไรๆดีขึ้น และเราจะต้องใช้ชีวิตกันต่อไปจ้า จากคุณ : I love Garfield - [ 1 พ.ย. 49 15:10:39 ]

ความคิดเห็นที่ 21 คำแก้ตัวขุ่นๆ แปลได้ความหมายเดียวเท่านั้นคือ ฟันแล้วทิ้ง จากคุณ : เซ็งพฤติกรรม - [ 6 พ.ย. 49 09:39:49 A:66.188.72.126 X: ]

ความคิดเห็นที่ 22 หาก 9 ปี ไม่มีความหมาย ก็ลืมผู้ชายแบบพงษ์ซะเถอะ ไม่ได้โกรธอะไร แต่พูดตามเนื้อผ้า อาจจะเป็นการพูดแบบหัวมหาโบราณ ความรักกับความรับผิดชอบนะพงษ์ เป็นลูกผู้ชาย ต้องชั่งใจ เพลินผิดอะไร ทำไมถึงต้องใจโลเล ก็เรื่องคาใจกับรักแรก ใครก็มีกันทั้งนั้น เหตุผลฟังไม่ขึ้น สำหรับเพลิน เข้มแข็งไว้นะ สักวันจะเจอคนดีแล้วก็ลืมผู้ชายคนนี้ซะ ห้ามรับกลับคืน จากคุณ : ก้าวเดินไป ด้วยใจทรนง - [ 6 พ.ย. 49 19:25:49 A:68.191.245.136 X: ]

ความคิดเห็นที่ 23 ขอบคุณเพื่อนๆ ทุกคนที่ให้กำลังใจกับเพลินค่ะ ตอนนี้เพลินดีขึ้นมากแล้ว เลยแวะมากบอกค่ะ ไม่ต้องห่วง จากคุณ : มิสซิสอาร์โนลด์ - [ 11 พ.ย. 49 16:33:55 ]