.....พี่แองเจลา...ผมบอกเทรี่ ..เรื่องที่เกิดขึ้นในอดีตดีไหม?
..." ถ้าทำเช่นนั้น แล้วเค้าไม่ยอมแต่งงานด้วย...อย่างมากเธอก็ต้องยอมรับและอยู่กับคำปฏิเสธนั้นให้ได้....แต่ถ้าเธอไม่บอก..ไม่วันใดก็วันหนึ่ง เค้าค้นพบความจริงนี้เข้า อาจจะไม่เป็นผลดีกับเธอทั้งสองคนนะ"
...." ครับ...ผมจะทำตามที่พี่แนะนำ...."
...แองเจลาทอดตามองร่างของชายหนุ่มที่นั่งตรงข้ามกับเธอ...ชาร์ลีเป็นน้องชายร่วมสายเลือดที่เธอไม่เคยนึกชิงชังอย่างใด...แต่ความรู้สึกที่ยะเยือกไหวนั้นเกิดจากความหวาดกลัวมากกว่า...
...หลังจากให้กำเนิดบุตรของตนเอง ..แองเจลายิ่งไม่ต้องการให้น้องชายคนนี้มาวนเวียนเข้าออกหรือนอนค้างอ้างแรมในบ้านของเธออีกเลย...ภวังค์แห่งความคิดล่องลอยกลับไปในวันคืนที่เหมือนฝันร้ายสำหรับเธอและครอบครัว...
...วันนั้นเป็นย่ำค่ำของวันอาทิตย์ ครอบครัวที่ประกอบไปด้วยพ่อ, แม่, ลูกสาวสามคนและลูกชายเพียงหนึ่งเดียวเพิ่งกลับจากฟลอริดา หลังวันหยุดเพื่อเฉลิมฉลองเทศกาลคริสต์มาสเป็นเวลาสองอาทิตย์...
...ข้าวของจากการเดินทางถูกเก็บเข้าที่...บรรยากาศภายในบ้านสงบเงียบเช่นที่เคยเป็น...วันรุ่งขึ้นคือวันจันทร์ที่เด็กๆต้องกลับไปเรียนตามปกติ...และหมายถึงวันหยุดที่สนุกสนานได้สิ้นสุดลง...นั่นอาจจะเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เด็กชายชาร์ลี เบรนด์ วัย 13 ปี รู้สึกเครียดจนท้องไส้ปั่นป่วน...
....วันนั้นทั้งวัน ชาร์ลีมีอาการผิดปกติและวิงเวียนศรีษะสลับกับความรู้สึกวูบวาบอย่างบอกไม่ถูก...หลังอาหารมื้อค่ำ...ก่อนที่จะไปนั่งดูข่าวประจำวันร่วมกับสมาชิกในครอบครัวและทำการบ้าน...ชาร์ลีแอบปลีกตัวย่องเข้าไปในห้องนอนของพ่อกับแม่...ค่อยๆดึงปืนพก 9 มม. ของพ่อจากตู้ที่เก็บไว้...หย่อนเข้ากระเป๋ากางเกง...
....เมื่อกลับลงมานั่งทำการบ้านตามลำพัง...ความรู้สึกที่ยากจะต่อต้านเริ่มเขม็งเกลียวจนสุดที่ชาร์ลีจะทนต่อความเร่งเร้านั้นได้อีกต่อไป...เขาถลันลุกขึ้นจากเก้าอี้ที่นั่งอยู่...เดินขึ้นบันได...เป้าหมายข้างหน้าคือ....ห้องนอนของพ่อกับแม่...
จากคุณ :
แม่ของจิตร 
- [
19 ต.ค. 49 22:37:43
]
...ความลับ...ของชาร์ลี......(True crime story)...
