ความคิดเห็นที่ 1 ธันวาคม ปี 2547 ขณะที่ผมเริ่มระหองระแหงกับแฟนขั้นรุนแรง เราสองคนจำเป็นต้องแยกกันอยู่เพราะเราหาจุดกึ่งกลางระหว่างเราไม่ได้เลย และผมก็ได้รู้จักเขา... ในโปรแกรม CHAT MSN เขาชื่อ “ฟาน” ฟานเป็นคนจีนชางไห่ (หรือที่พวกเราเรียกว่าเซียงไฮ้นั่นแหล่ะครับ) เขาเจอรูปผมจากเว็ปไซต์แห่งหนึ่งด้วยการ Search คำว่า Gay Thai  ในเว็ปไซต์ Google เขาก็เลยตัดสินใจเอา Email ผมมาเพื่อคุยกับผม ฟานมาทำงานที่ประเทศไทยเป็นเวลา 1 เดือน ซึ่งจะกลับตอนปีใหม่พอดี ตอนแรกผมเองก็ไม่ได้คิดอะไร แค่รู้สึกดีใจที่มีคนชื่นชอบประเทศของเรา มีคนอยากอยู่ประเทศของเรา ประทับใจในอะไรหลายๆ อย่าง แบบที่คนชาติเราเองมองไม่เห็นด้วยซ้ำ !!! จากคุยกันผ่านตัวอักษร... ก็เริ่มเป็นการคุยกันผ่านสายโทรศัพท์ ผมเองก็ไม่ได้เก่งภาษาอังกฤษมากนัก... และเขาก็พูดภาษาอังกฤษสำเนียงจีน แต่เราก็พยายามสื่อสารกันจนเข้าใจ ไม่กี่วัน ฟานนัดเจอผม เราเจอกันที่ Tesco Lotus ลาดพร้าว ที่จริงผมเองก็ขี้เกียจไปเพราะตอนนั้นเป็นเวลาสี่ทุ่มแล้ว ... แต่เขาก็คะยั้นคะยอให้ผมไป เมื่อผมเดินเข้าไปบริเวณที่เรานัดกัน เขาก็เดินมาทักผมทันที  นั่นคงเป็นเพราะเขาเคยเห็นรูปผมแล้วในเว็ปไซต์ ผิดกับผมที่เพิ่งเห็นเขาเป็นครั้งแรก... เขาดูดีกว่าที่ผมคาดไว้... เขาแก่กว่าผมแค่ 3 ปี แต่ในโทรศัพท์เสียงเขาเป็นผู้ใหญ่มาก ตอนนั้นผมอายุ 25 และเค้าอายุ 28 แต่ผมว่าหน้าเขาเด็กกว่าอายุนะ จะมีก็แต่บุคลิกเขาเท่านั้นที่ดูเป็นผู้ใหญ่ ทีแรกผมว่าจะมาพบหน้าเขาแล้วทานข้าวกันสักมื้อผมก็จะกลับ แต่ผมเองก็ถูกชะตาเขา หรือพูดกันตรงๆ ผมเองก็พึงใจเขาไม่น้อยเลยหล่ะครับ เราเลยชวนกันไปที่ลานเบียร์เซ็นทรัลลาดพร้าว... ช่วงนั้นเป็นฤดูหนาวพอดี บรรยากาศโรแมนติก อากาศดีเหลือเกิน เราคุยกันเรื่องสัพเพเหระมากมาย ...สุดท้ายเค้าก็ถามผมว่า พรุ่งนี้ผมทำงานหรือเปล่า ผมก็ตอบไปว่า “ทำครับ” เขาจึงถามต่อว่า... “แล้วคุณใส่ชุดไปรเวทไปทำงานได้ไหม” เท่านี้ผมเองก็อ่านเกมออกแล้วครับ ว่าเขาคงอยากชวนผมไปค้างด้วย ผมเลยตอบไปว่า “ไม่ได้ครับ ผมต้องใส่เสื้อเชิ๊ตกางเกงแสล๊คไปทำงาน” เขาบ่นๆ ว่าเสียดายจัง อยากคุยด้วยเยอะๆ เขาชอบที่จะคุยกับผม ผมหัวเราะแล้วตอบเขาไปว่า “แต่ว่าพรุ่งนี้เป็นวันศุกร์ วันศุกร์ที่ทำงานผมให้ใส่ไปรเวทได้” เขายิ้มหน้าบาน เขาจึงชวนผมไปที่ห้องเขาซึ่งห่างจากที่ๆ เราอยู่เพียง 3 ป้ายรถเมล์ เขาถามผมว่าอยากเดินไหม หรือจะให้เขาเรียกแท็กซี่... แต่ผมชอบเดินมากกว่า เราจึงเดินคุยกันไปเรื่อยๆ เขาเป็นคนไม่ดื่มเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ผิดกับผมที่ในตอนนั้น ปากต้องคาบบุหรี่อยู่ตลอด ซึ่งผมก็สูบให้เขาเห็นนั่นแหล่ะครับ ไม่ชอบเสแสร้ง แต่เขาก็ไม่ได้ว่าอะไร ผมเพิ่งรู้ว่าการที่เราอยู่ใกล้ชิดกับคนต่างชาติต่างภาษามันก็ทำให้เรามีความสุขไปอีกแบบ ยิ่งเข้าใกล้เขา ยิ่งรู้สึกว่าเขาน่าสนใจ เขามีความน่ารักในแบบของเขา ผมเองก็ชักจะรู้สึกกับเขาแบบพิเศษเหมือนกัน เขาชอบที่จะพินิจพิเคราะห์ร่างกายผม บางครั้งเค้าก็พูดเปรยๆ ว่า... “ตาคุณโตจัง” หรือ “ผมคุณหยักศกสวยดีนะ คนจีนไม่ค่อยมีคนผมหยักศก” “ผมลูบหัวคุณได้ไหม เพื่อนผมบอกว่าคนไทยไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับหัว” เราสองคนสนุกที่จะแลกเปลี่ยนทัศนคติและวัฒนธรรมของกันและกัน เขามองโทรทัศน์แล้วชี้ไปที่ “เกอรี่ เบอรี่” ถามผมว่านั่นใคร คนไทยเหรอ ผมบอกว่าใช่เป็นคนไทย เขาถามผมว่า มีเด็กไทยแต่งตัวแบบนี้ด้วย เค้านึกว่านึกว่ามีแต่ที่ไต้หวัน ผมเลยถามเขาว่าเซ็กซี่ไหม ... ฟานตอบผมว่าไม่รู้สิเขาไม่ชอบ ผมว่าบางทีป้าระเบียบรัตน์น่าจะไปแบนวงนี้มากกว่าจะมาไล่บี้ทาทายังนะ !!! เวลาผ่านไปไวเหลือเกิน...กว่าเราสองคนจะเข้านอนก็ราวตีสี่... สุดท้ายผมกับฟานก็มีอะไรลึกซึ้งตั้งแต่คืนแรกที่เจอกัน... เมื่ออ่านมาถึงตรงนี้หลายๆ คนอาจนึกประณามว่าผมใจง่ายและสำส่อน แต่ผมก็ยินดีรับคำตำหนิ ... ซึ่งตอนนั้นผมเต็มใจมากที่จะมีอะไรกับเขา เสียงเขายังติดหูผมมาจนทุกวันนี้ ทุกครั้งที่เราจะมีอะไรกัน เขาจะพูดด้วยเสียงที่นุ่มนวลว่า “Close you eyes” และการกระทำของเขาทุกลีลา ท่าทาง ก็จะเต็มไปด้วยความนุ่มนวล มันอบอุ่น มากกว่าความหื่นกระหาย ผมไม่สามารถเรียกอารมณ์นี้ได้ว่าเพลิงสวาท มันไม่ใช่สัญชาติญาณดิบ แต่ผมเชื่อว่าเราสองคนเริ่มมีใจให้กัน... 6 โมงเช้า นาฬิกาปลุกของเขาดังขึ้นข้างศีรษะผม  เขาพลุดนั่งแล้วโวยวายเป็นภาษาจีน ผมตกใจแล้วลุกนั่งตามเขาด้วยหน้าตาเหรอหรา..??? เขามองหน้าผมพร้อมกับหัวเราะ แล้วกอดผมไว้... “ขอโทษ เขาหลงที่ตกใจหรือเปล่า” ผมอาบน้ำแต่งตัวและรีบออกมาทำงานก่อนออกมาจากห้องเขาหอมแก้มผม เอาเถอะ ถึงจะเป็นแค่ เซ็กส์ครั้งเดียวแล้วแยกจาก ผมก็เต็มใจ . . หลังจากนั้นผมไม่ได้รับการติดต่อจากเขาอีกเลย...แต่ก็นั่นแหล่ะ เขามาทำงานนะ ไม่ได้มาเที่ยว ผมปลอบตัวเอง... ทั้งที่คิดถึงเขามากเหลือเกิน จากคุณ : นายต้นปาล์ม - [ 20 ต.ค. 49 14:56:03 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ล่วงเลยมาจนเกือบสองอาทิตย์ ฟานโทรหาผมอีกครั้ง คราวนี้ไม่ใช่เบอร์หยอดตู้ แต่เป็นเบอร์ของประเทศไทย เขาบอกผมว่าเขาซื้อซิมแล้ว ให้เซฟเบอร์เขาไว้ด้วย เขาชวนผมไปเที่ยวต่างจังหวัด  แต่ช่วงนั้นผมถังแตกจริงๆ เลยบอกเขาว่าผมคงไปไม่ได้...และบอกเหตุผลเขาไป “I can pay for you” ฟังดูดีนะ ถ้าเขาเป็นคนไทยเหมือนเรา... แต่ขอโทษ เราเป็นเจ้าบ้าน... ให้เขามาเลี้ยงจะรู้สึกดีได้ยังไง อีกอย่างภาษาอังกฤษกระท่อนกระแท่น แถมคนหนึ่งก็พูดสำเนียงจีน คนหนึ่งพูดสำเนียงไทย ตายแน่ถ้าต้องไปต่างจังหวัดด้วยกัน ผมเลยปฎิเสธ เขาอยากไปพัทยา ผมจึงถามว่าทำไมถึงอยากไป...เขาบอกว่าเขาเพิ่งไปกับเพื่อนๆ มาเมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา ผมเลยถามว่าไปแล้วจะไปอีกทำไม เขาตอบกลับมาว่า... “ผมอยากไปกับคุณ” ผมก็ยังคงปฎิเสธขันแข็งว่าไม่ไป จนวันเสาร์เขาโทรมาหาผม บอกว่าเขาจะรอที่ Tesco Lotus ที่เดิม จะรอจนกว่าจะ 3 โมงเย็น ถ้าผมไม่ไปเขาจะไปพัทยาคนเดียว... และในเกือบชั่วโมงสุดท้ายผมก็ตัดสินใจไปหาเขาจนได้... เราขึ้นรถทัวร์กันไป สนุกมาก แต่ที่ไม่สนุกก็คงเป็นเพราะผมไม่มีกะตังค์เลยหน่ะ จะซื้อไรกินทีก็ต้องขอเขา น่าอายมาก แต่ดูเขาก็เต็มใจมากๆ เลย บนรถทัวร์เปิดหนังเรื่องหมอเจ็บ ไม่รู้ว่าเขาดูรู้เรื่องได้ไง เห็นหัวเราะเอิ๊กอ๊ากๆ ตลอดทาง... น่ารักดี เราไปถึงพัทยากันประมาณ 6 โมงเย็น  โชคดีตรงที่ผมรู้จักกับโรงแรมแห่งหนึ่งที่พัทยาใต้เขาจึงลดราคาให้เรา เหลือเพียงคืนละ 500 บาทเท่านั้น (จาก 900 บาท) ค่อยกู้หน้าเจ้าบ้านขึ้นมาหน่อย หลังจากเก็บของเข้าห้องเสร็จเขาขอนอนก่อนบอกว่าง่วงนอน ...ส่วนผมหิวข้าวเลยลงไปซื้อข้าวกล่อง Ezy Go ของ 7-11 มากิน คนจีนเป็นชนชาติที่กินง่ายมาก และเห็นคุณค่าของของกินมากด้วย ฟานชอบกินเจเล่มาก เขาบอกว่าถูกดี 5 บาทเอง ส่วนเรื่องกินเขาบอกว่าเขากินได้ทุกอย่าง... ผมซื้อข้าวแพนงหมูมา 2 กล่อง นั่งโซ๊ยเอง 1 กล่อง  แล้วก็ดูโทรทัศน์ไปเรื่อยๆ เขาตื่นมาประมาณเกือบๆ สามทุ่ม ผมยื่นกล่องข้าวให้ปรากฎว่าเขาทานไม่ได้ เพราะเขาไม่ถูกกับกลิ่นของกะทิ(อ้าว แล้วบอกว่ากินได้ทุกอย่าง) ผมบอกว่าผมจะลงไปซื้อให้ใหม่เขาก็ไม่เอา นั่งกินข้าวเปล่าๆ เขาบอกว่าเขากินแค่นี้ก็พอแล้วเขากินได้ ผมชอบในความไม่เรื่องมากของเขา ขนาดผมซื้อของที่เขากินไม่ได้มาให้ เขาก็ไม่แสดงที่ท่าว่าหงุดหงิด หรือบ่นอะไรสักคำ...ที่สำคัญเขาเห็นคุณค่าของเงินมากๆ ลองเป็นคนไทยสิ ห่วงหน้าตา ต้องพาไปกินข้าวที่หรูๆ ดีๆ เพื่อสร้างความประทับใจ ไม่ได้ว่านะ แต่ผมเองก็เป็นแบบนั้นเหมือนกัน  แต่ฟานเขาไม่คิดแบบนั้น เขาว่ากินที่ไหนก็อิ่มทั้งนั้นแหล่ะ ค่านิยมเขากับเราต่างกัน ... ในความต่างนี้เองมั้งผมเลยรู้สึกว่าอยู่กับเขาแล้วสบายใจ กินข้าวเสร็จผมอาบน้ำส่วนเขานอนดูโทรทัศน์อยู่บนเตียง...เมื่อผมเดินออกจากห้องน้ำเขาดึงผมไปกอด... ผมไม่แน่ใจเหมือนกันว่าระหว่างเรามันเรียกว่าความรักหรือเปล่า เราบรรเลงเพลงรักกันด้วยความนุ่มนวล   เขาให้เกียรติผมในทุกๆ เรื่อง จนถึงเวลาสอดใส่ เขาถามผมว่าผมมีถุงยางหรือเปล่า... ผมบอกฟานไปตามตรงว่าผมไม่มี เขาบอกว่าถ้าไม่สวมถุงยางผมจะยอมเขาไหม...  ผมถามกลับไปว่าแล้วคุณไม่กลัวหรือ “I believe you” เขาตอบกลับมาพร้อมกับกอดผมแน่นกว่าเดิม ...ผมตอบกลับเขาไปว่า “Me Too” . . . มีผีเสื้ออยู่หนึ่งชนิด หลังจากฟักตัวออกจากดักแด้สามารถมีชีวิตอยู่ได้แค่เพียง 1 วัน 1 คืน... 24 ชั่วโมงหลังจากนั้นมันยังสามารถหาคู่เพื่อเคียงข้างก่อนแตกดับจากโลกนี้ไป แต่ผมและฟานเราเดินทางผ่านกันมากว่าครึ่งชีวิตในที่สุดก็ได้มาพบกัน “Close Your Eyes” เสียงของฟานปลุกผมออกจากภวังค์ เราโชคดีกว่าผีเสื้อ... ถึงแม้จะมีโอกาสเห็นหน้ากันได้เพียง 1 เดือน... จากคุณ : นายต้นปาล์ม - [ 20 ต.ค. 49 14:56:43 ]

ความคิดเห็นที่ 3 หลังจากนั้น ...ผมพาเขาไปเดินที่ Walk Street ดูไฟแสงสี แค่เดินดูจริงๆ เพราะเขาไม่ชอบดื่มเหล้าหรือเข้าสถานที่อโคจร เขาชี้ให้ดูสาวประเภทสอง “กระเทย” เขาพูดออกมาเสียงดัง ผมหัวเราะ ...คุณไปจำคำนี้มาจากไหน” เขาบอกว่าเพื่อนเขาสอนมา ผมบอกเขาว่าอย่าเรียก Lady Boy ว่ากระเทยนะครับ เขาทำหน้าตาสงสัย ถามผมว่าทำไมหล่ะ ผมบอกไปว่ามันไม่สุภาพสำหรับพวกเธอ และเป็นการไม่ให้เกียรติด้วย กระเทยความหมายไม่ดี คุณใช้คำว่า สาวประเภทสอง (Lady Boy) ดีกว่าน้ะ เขาน่ารักมากๆ บอกกับผมว่าเข้าใจแล้วจะไม่พูดอีก ในวันรุ่งขึ้นเราเดินเล่นกันที่ชายหาด ฟานชวนผมเล่นชูชีพ (อันที่เขาใช้เชือกลากๆ) ผมบอกเขาว่าผมไม่อยากเล่น (อันที่จริงไม่มีเงินแล้วก็เกรงใจเขาด้วย)  เขาก็คะยั้นคะยอว่าถ้าไม่เล่นก็นั่งเรือไปเป็นเพื่อนเขาหน่อย ช่วงจังหวะที่เราจะก้าวขึ้นเรือขาของฟานไปชนกับใบพัดเรือเป็นแผลลึกพอสมควร ผมรีบพาเขามาพักที่ชายฝั่งและวิ่งหาซื้อยาและผ้าพันแผลไปทั่วเพื่อมาทำแผลให้เขา ดูผมจะตื่นเต้นกว่าเขาที่ประสบอุบัติเหตุเองเสียอีก เขานั่งมองผมเห็นผมตื่นเต้นจนทำอะไรไม่ถูกจึงพูดออกมาเบาๆ ว่า “ผมไม่เจ็บหรอก ขอบคุณครับ” บ่ายแก่ๆ เราสองคนจึงขึ้นรถทัวร์กลับกรุงเทพด้วยกัน เขาหลับตลอดทางแต่ก็ยังกุมมือผมเอาไว้ ผมไปส่งเขาถึงที่พัก   แต่ไม่ได้เข้าไปในห้องของเขา อาทิตย์สุดท้ายก่อนที่เขาจะกลับ เขาอยากชวนผมไปเที่ยว ผมนึกไม่ออกว่าจะพาเขาไปเที่ยวที่ไหนดีที่เขาจะชอบ และที่สำคัญต้องไม่เปลืองเงินมากนัก เพราะงวดนี้ผมกะว่าจะเป็นฝ่ายควักกระเป๋าจ่ายเองบ้าง เลยตัดสินใจพาเขาไปเดินเล่นที่สวนสัตว์เขาดิน ซึ่งถูกอกถูกใจเขาเป็นอย่างมาก กับกิจกรรมถีบเรือซึ่งทำเอาผมปวดขาไปหมด ที่จริงผมกะว่าวันอาทิตย์ก่อนเขากลับเมืองจีนจะพาเขาไปสวนสนุกดรีมเวิลด์ แต่จู่ๆ คืนวันที่ 25 ธันวาคม เขาก็โทรหาผมพอดีบอกว่าเขาต้องกลับเมืองจีนวันนี้ กำหนดการมีการเปลี่ยนแปลงนิดหน่อย ผมไม่รุ้เหมือนกันว่าอยู่ดีๆ  น้ำตาผมมันไหลออกมาจากไหนได้มากมาย กับคนที่เราเจอหน้าเพียงไม่กี่ครั้ง กับคนต่างชาติต่างภาษา  มันคงเป็นความใจหายอย่างร้ายกาจละมั้งครับ เขาจะบินตอนตีห้า ผมรีบลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวไปที่สนามบินทันที เมื่อไปถึง..ผมลาเขาด้วยน้ำตานองหน้า...เขาบอกกับผมว่า “ในชีวิตนี้เขาไม่เคยคิดอยากจะมาเมืองไทยเลย เขาไม่เคยรู้เลยว่าเมืองไทยมีอะไรดี  จนผมได้มาเจอคุณ คุณทำให้ผมได้รู้จักเมืองไทยมากขึ้น  คุณทำให้ผมอยากเมืองไทยอีกสักครั้ง... ผมชอบเมืองไทย ผมชอบคุณ ผมอยาก มาเมืองไทยอีก...เพราะที่นี่มีคุณ  ตัวผมเองเป็นเพียงชนชั้นกลางในเมืองชางไห่(เซียงไฮ้)  ที่ผมมาเมืองไทยได้เพราะบริษัทส่งผมมาทำงาน ซึ่งผมก็ไม่แน่ใจว่าจะมีโอกาสมาอีกหรือเปล่า...และผมจะมีโอกาสเจอคุณอีกหรือไม่” ได้ยินคำพูดนั้นยิ่งทำให้น้ำตาผมไหลลงมาเรื่อยๆ เพราะตัวผมเองก็ใช่จะร่ำรวย เป็นพนักงานบริษัทธรรมดาๆ ที่พ่อทำงานออฟฟิศแม่เป็นแม่บ้าน... ไม่ได้ร่ำรวยวิเศษวิโสมาจากไหนที่จะไปเที่ยวเมืองจีนได้...!!! ณ จุดนั้นจึงเหมือนสถานที่อำลาระหว่างเราในชาตินี้... เขายังคงถามผมว่า... เราจะมีโอกาสได้เจอกันอีกไหม  ผมไม่ตอบ ได้แต่ชี้ขึ้นฟ้า เขายิ้ม... ใช่แล้วครับ คนบนฟ้าเท่านั้นที่จับเราให้ข้ามน้ำข้ามแผ่นดินมาเจอกัน ส่วนเราจะได้พบกันอีกหรือเปล่าก็คงเป็นคนบนฟ้าเท่านั้นที่จะทราบ เขาจากไปแล้ว ไม่รู้ว่าเขาหอบความทรงจำที่นี่ไปหล่นหายที่ไหนบ้างหรือเปล่า . . . ช่วงครึ่งปีแรกเรายังคงติดต่อกันเรื่อยๆ ผ่าน E-mail หลังจากนั้น ผมเองก็งานยุ่ง เขาเองก็คงมีอะไรให้ทำมากมาย เกือบ 2 ปีแล้ว ที่เราอยู่กันคนละขอบฟ้า ลมแห่งกาลเวลาพัดพาเรามาเจอกัน แต่ผมว่าลมแห่งกาลเวลา ไม่สามารถพัดพาความทรงจำล้ำค่าไปจากเราทั้งสองคนได้... ถึงแม้เราจะไม่ได้อยู่เคียงข้างกัน ถึงแม้เราจะไม่ได้คุยกันในทุกคืนวัน... แต่ทุกครั้งที่ผมนึกถึงเขาผมจะมีรอยยิ้มเปื้อนหน้า น้ำตาเปื้อนใจเสมอ... มาถึงวันนี้เขาคงไม่ทราบว่ามีสิ่งแปลกปลอมอยู่ในร่างกายของผม เขาหรือเปล่าที่เป็นคนที่ทิ้งเจ้า H ตัวน้อยเอาไว้เป็นรอยรัก หรือเขาจะได้หอบเอาเจ้า H ตัวน้อยข้ามน้ำข้ามแผ่นดินกลับยังที่ๆ เขามาไหม??? ผมติดเขามาหรือเปล่า... หรือเขาติดเชื้อจากผมไปไหม... คำตอบจะเป็นยังไงผมไม่ทราบ  เพราะจะเป็นอย่างไรผมก็ทำร้ายอีกหนึ่งชีวิต ถ้าผมติดจากเขา แน่นอน... ผมเป็นคนนำเจ้าเชื้อร้ายนี้ไปปล่อยใส่แฟนอีกทอดหนึ่งเพราะหลังจากนั้นเราก็กลับมาคบกันอีกครั้ง ซึ่งเป็นเรื่องที่ผมไม่แน่ใจ  ทราบเพียงว่าไม่คนใดคนหนึ่งในสองคนนี้แน่นอน.. แต่ถ้าผมติดจากแฟนมาก่อน... ก็เป็นไปได้ที่เขาจะหอบเจ้า H กลับประเทศเขาไป โดยที่เขาไม่รู้ตัวเลย... แต่ไม่ว่าคนสองคนนี้ใครจะเป็นคนนำน้อง H มาฝากไว้ในตัวผม บาปกรรมใดที่ทำให้อีก 1 ชีวิตต้องมาพัวพันด้วย ผมขอร้บเวรกรรมชาตินี้ของเขาทั้งสองไว้แต่เพียงผู้เดียว จากคุณ : นายต้นปาล์ม - [ 20 ต.ค. 49 14:57:38 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ตอนเก่าๆ ครับ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4651725/W4651725.html  --- ตอนที่ 1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4673921/W4673921.html  --ตอนที่ 2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4704238/W4704238.html --- ตอนที่ 3 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4748829/W4748829.html --- ตอนที่ 4 จากคุณ : นายต้นปาล์ม - [ 20 ต.ค. 49 14:58:18 ]

ความคิดเห็นที่ 5 คุณบอกเล่า เรื่องราว ผ่านตัวหนังสือได้ดีนะ รอติดตามอ่านอยู่ เป็นกำลังใจให้คุณต่อสู้ต่อไปนะ จากคุณ : the show must go on - [ 20 ต.ค. 49 16:57:36 A:58.9.7.17 X: TicketID:125224 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ขอบคุณนะที่แวะเข้ามาอ่านกระทู้ของผม.... ถึงคนละมุม แต่ผมเข้าใจคุณจังเมื่อได้อ่าน... ตอนที่ 5 ออนแล้วนะคับ อาจจะจบไม่สวยเท่าไหร่... ถ้ามีบล๊อคส่วนตัวน่าจะดีนะคับ เก็บเปนของคุณเอง แวะมาทักทายกันบ้างนะคับ จากคุณ : howl-the-wizard (Howl-the-Wizard) - [ 20 ต.ค. 49 21:59:48 ]

ความคิดเห็นที่ 7 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4810808/W4810808.html#1 ตอนล่าสุดนะคับ จากคุณ : howl-the-wizard (Howl-the-Wizard) - [ 20 ต.ค. 49 22:02:39 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เขียนเล่าได้ดีมาก ยังให้กำลังใจเหมือนเดิมค่ะ แก้ไขเมื่อ 22 ต.ค. 49 07:58:52 จากคุณ : ป้าเอม - [ 22 ต.ค. 49 07:58:29 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เข้ามาให้กำลังใจครับ สู้ๆ จากคุณ : =SILVER EYE= - [ 24 ต.ค. 49 15:24:59 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เรื่องจริงป่าวอ่ะครับ ... ถ้าจริงละก็ .. น่าลัวนะเนี่ย o_O!! P$. ผมเห็นใจเพศนี้จริงๆเลย .. สังคมหนอสังคม... ทำไมไปตอกย้ำเพศนี้เสียเหลือเกิน T__T จากคุณ : Nanoดะ - [ 25 ต.ค. 49 16:16:47 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เป็นกำลังใจให้คุณนะ ความรักสวยงามเสมอ อย่าท้อแท้ล่ะ จากคุณ : หัวใจใส่ชุดนักเรียน - [ 25 ต.ค. 49 17:04:28 ]