..........เรื่องนี้เป็นเรื่องสั้นของสาวประเภทสองคนนึงที่คนอื่นอาจจะไม่เห็นว่าเป็นสาระอะไร แต่แค่อยากจะเล่าให้ฟังเฉย ๆ เท่านั้นเอง
อาจจะมีเสริมเติมแต่งให้มีความสนุกนิดนึง แต่เป็นเรื่องจริงล้วน ๆ ใครที่อ่านแล้วคิดว่าใช่คนที่พาดพิงถึงก็ขอโทษด้วยกันนะคะ

..........ฉันเกิดจากกระบอกไม้ไผ่หรือป่าว เป็นคำถามที่ติดค้างในใจฉันมานาน เพราะหน้าตาของฉันผ่าเหล่าผ่ากอจากญาติพี่น้องคนอื่น ๆ
พี่น้องคนอื่นตัวขาวจั๊ว แต่ฉันดำ ทุกคนเริ่มล้อฉันว่าไอ้ตัวดำ มีแต่แม่ฉันที่บอกว่าฉันตัวขาว ฉันเลยภูมิใจกับคำพูดของแม่ที่บอกว่าฉันขาว
และเถียงทุกครั้งเวลาที่เพื่อนและน้องล้อฉันว่าไอ้ดำตับเป็ด จนบางครั้งฉันเริ่มน้อยใจแล้วเกิดคำถามที่อยากจะรู้คำตอบ ตอนนั้นมีแต่แม่เท่านั้น
ที่จะให้คำตอบฉันได้ว่าทำไมฉันถึงได้ดำขนาดนี้

“แม่.....ทำไมปู้ถึงหน้าไม่เห็นเหมือนพี่ป้อย กับปี้” ฉันถามด้วยความอยากรู้ เพราะเวลาพี่ป้อยพาไปหาหมอ หมอจะหาว่าพี่ป้อยกับปี้เป็นแม่ลูกกัน
แต่ฉันเป็นเหมือนเด็กข้างบ้านที่ตามมาด้วย ฉันลืมบอกว่าฉันกับปี้ห่างกันแค่ 2 ปี แต่ระหว่างฉันกับพี่ป้อยห่างกันทั้งหมด 15 ปี

“ก็ปู้เป็นผู้ชาย ปู้ก็ต้องไม่เหมือนพี่ป้อยกับปี้สิลูก”

“แต่เมื่อวานไอ้เก่ง มันบอกปี้ว่าปี้ไม่ใช่ลูกของแม่ ปี้เป็นเด็กที่แม่เก็บมาเลี้ยง แล้วมันก็ล้อปี้ ว่าไอ้ดำตับเป็ด” ฉันฟ้องแม่ด้วยความโมโห
มาหาว่าฉันไม่ใช่ลูกแม่ ยังไงฉันก็เป็นลูกของแม่ตอนนี้ฉันพึ่ง อายุ 7 ขวบ ยังไงโตขึ้นฉันก็ต้องหน้าเหมือนพี่กับน้องฉันอยู่แล้ว

“พูดเรื่องนี้ก็ดีแล้ว แม่จะบอกปี้ให้ ปี้เป็นเด็กที่แม่เก็บมาเลี้ยงจริง ๆ แต่แม่ก็รักปี้นะ เพราะปี้เป็นลูกของแม่” แม่พูดกับฉันอย่างนี้
จากที่รู้สึกว่าแม่ที่มีไว้ให้เคารพและสร้างภาพกับเพื่อนว่าฉันเป็นคนจิตใจอ่อนโยนนั่งร้องไห้เรียกร้องหาแม่เวลาที่พระมาเทศน์ในวันแม่แห่งชาตินั้น ไม่ใช่แม่อย่างนั้นแล้ว แต่เป็นแม่ที่ฉันรักมากที่สุดในชีวิต และฉันก็รู้ว่าไม่ใช่ฉันคนเดียวที่เป็นลูกเลี้ยง พี่ป้อยกับปู้ก็เป็นลูกเลี้ยงเหมือนกัน

...........ฉันมาจากชลบุรี ส่วนปู้นั้นเป็นเด็กจันทบุรี แม่เล่าว่าได้ปู้มาจากกำนันที่แม่รู้จัก เขาอุ้มปู้มาจากชาวบ้านคนหนึ่งที่ไม่สามารถเลี้ยงปู้ได้ สาเหตุมาจากปู้คอพับแต่กำเนิด เขาไม่มีเงินที่จะพาไปหาหมอ กำนันเลยยื่นมือเข้าไปช่วยฝากปู้เป็นลูกของแม่ฉัน ส่วนพี่ป้อยนั้นเป็นลูกของพี่ชายแม่ ตอนนั้นพี่ชายแม่มีลูกเยอะมาก จนไม่มีเวลาเลี้ยงปล่อยให้อยู่ตามมีตามเกิด จนแม่ฉันเกิดความสงสารหลาน เลยให้ย่าของฉันไปเอาตัวหลานมา 1 คน แล้วแม่ฉันจะช่วยเลี้ยง แต่พอย่าไปถามลูกลุงแต่ละคนว่ามีใครอยากไปอยู่กับแม่ฉันบ้าง บรรดาหลาน ๆ ของแม่ทุกคนวิ่งหนีหายไปหมด เหลือแต่พี่ป้อยที่นั่งเล่นอยู่กับที่เพียงคนเดียว เพราะพี่ป้อยเขายังไม่รู้กิตติศัพท์ความดุของแม่ฉัน แต่บรรดาพี่ ๆ ทั้งหลายของเขารู้ดีเลยวิ่งหนีหายกันไปในพริบตา ย่าเลยอุ้มตัวพี่ป้อยกลับมาที่บ้านเพื่อเป็นลูกสาวคนโตของแม่ และลูกสาวคนเดียวของแม่

..........ฉันเริ่มรู้สึกอยากจะเหมือนผู้หญิง ฉันอยากมีหน้าอก ฉันเริ่มมองทุกอย่างรอบตัวฉัน มองไปทางไหนมันก็ชัด มองไปเห็นชุดชั้นในพี่ป้อย มโนภาพของฉันมันชัดขึ้นเลยว่า วันนึงฉันต้องได้ใส่มัน สเตย์ของแม่ กระโปรงของปู้ อีกอย่างที่ขาดไม่ได้คือส้นสูง สิ่งที่ฉันคลั่งไคล้มันจนถึงทุกวันนี้ ฉันเริ่มแน่ใจว่าฉันอยากเป็นผู้หญิงเพิ่มขึ้นหลังจากที่ได้เข้ามาเรียนต่อในโรงเรียนชายล้วนที่ดังมากในกทม. โรงเรียนที่ขึ้นชื่อเรื่องผลิตสายพันธุ์กระเทยที่มีความรู้ความสามารถ และมีกระเทยมากที่สุดในโรงเรียนชายล้วน ฉันจะเริ่มกลายเป็นกระเทยเต็มตัวแล้ว นี่แหล่ะสิ่งที่ฉันได้คาดว่าจะได้รับจากที่โรงเรียนแห่งนี้ นอกจากวิชาความรู้ที่ต้องได้รับอยู่แล้ว