ความคิดเห็นที่ 1 ๐ โลมสรวงไกลลิบระยิบระยับ แสงตะวันทอดทับประดับสถาน ระริกลมวาดไหวดอกไม้บาน พร้อมแต่งฝันให้ตระการอยู่นานนม ๐ เกลื่อนกลาดหมู่เมฆขาวใต้ราวฟ้า ก็จับตาเติบตั้งงามสั่งสม สูงส่งแห่งคุณค่าที่ปรารมภ์ เหมือนลอยลมทาบทวงความห่วงใย ๐ รับรู้ถึงจินตภาพที่ทาบทับ ก็โดยผ่านลำดับการขับไข ของรูปรอยความคิดและจิตใจ อันบ่มไล้ความสะคราญอยู่นานวัน ๐ แต่เผยภาพอภิรมย์ให้บ่มร่ำ ก็เกลือกกล้ำสดชื่นทั้งตื่นฝัน อยู่ท่ามกลางสวยสีมาลีพรรณ ที่เสียดช่อสูงชั้นอย่างบรรจง ๐ ประโลมหวานหอมฟุ้งอำรุงร่าง อยู่ระหว่างหวั่นไหวและใหลหลง เหมือนหยดหยาดหวานย้ำในจำนง ก่อนสืบส่งหอมล้ำลงซ้ำรอย ๐ ลมลูบน้ำไหวรับระยับระยิบ ก่อนกระซิบสู่แก้วอย่างแผ่วค่อย เถิด..อย่าเพิ่งทดท้อการรอคอย อย่าหลบเลี่ยงเคลื่อนคล้อยด้วยน้อยใจ ๐ คำนึงใช่หยาดย้ำเฉกน้ำค้าง ที่หายห่างเมื่อแดดเข้าแผดไหม้ แล้ววกย้อนหยาดซ้ำทุกค่ำไป หากมีให้ถึงกันทุกวันคืน ๐ โลมทรวงไหลริกกระซิกกระเซ็น จะงดเว้นถวิลบ้างก็ช่างฝืน คอยวกรูปย้อนรมย์เข้ากลมกลืน จนเต็มตื้นรื่นทรวงไม่ล่วงลา ๐ แดดเอยรอ..อบอุ่น..ละมุนละม่อม เหมือนรออ้อมแขนหวง..ผู้ห่วงหา ได้แนบอิง..เนื้ออุ่นที่หมุนมา ให้เหนี่ยวคว้าโอบถนอม..เต็มอ้อมใจ. จากคุณ : สดายุ... - [ 26 ต.ค. 49 06:15:33 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ทรายสุมทรวง คลื่นทะเลซัดตื้นผืนทราย บ้างม้วนจมหายมิกรายกลับ บ้างท้นขึ้นฝั่งถมถั่งทับ บ้างกระดึบกระดับเข้าจับทรวง ขอโทษที่โกหกมาตลอด ความจริงเป็นแม่ลูกสามค่ะ ฮี่ๆๆๆ ขอเก็บรูปล่ะเน้อ แก้ไขเมื่อ 31 ต.ค. 49 10:08:13 จากคุณ : ซอมฯ (doomun) - [ 26 ต.ค. 49 12:43:48 ]

ความคิดเห็นที่ 3 นี่คนสุดท้อง  ฉายาหมึกน้อยแห่งท้องทะเล เพราะ เกาะติดแม่ยังกะหนวดเจ้าหมึก!!  เล่นขว้างทราย ขว้างอีท่าไหน ทรายตกใส่หัวเต็มเลย ^_^ แก้ไขเมื่อ 26 ต.ค. 49 12:57:39 จากคุณ : ซอมฯ (doomun) - [ 26 ต.ค. 49 12:52:28 ]

ความคิดเห็นที่ 4 *_* ตากแดดตากลมมาก เดี๋ยวเป็นหวัด แก้ไขเมื่อ 31 ต.ค. 49 10:08:50 จากคุณ : ซอมฯ (doomun) - [ 26 ต.ค. 49 13:02:13 ]

ความคิดเห็นที่ 5 อ้าว... พาเด็กดอยไปเที่ยวทะเลมาแต่เมื่อไร แล้วนั่นทะเลที่ไหนน่ะ ว่าแต่เจ้าหมึกน้อย...นี่เหมือน ไปขโมยลูกเขามาเลี้ยง...เลยนะ หน้าตาไม่เหมือนแม่เลย ดูๆจะขาวกว่าหลายกิโลขีด.. ฮี่ๆๆ จากคุณ : สดายุ... - [ 27 ต.ค. 49 06:30:55 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ๑ สนธยาขอบฟ้าเลื่อน...........รอแข กาลกลับวันคืนแปร...............เปลี่ยนข้าง อัสดงสุริยะ-แด....................ดั่งร่วม บทนา ล่วงสู่ความเวิ้งว้าง.................กร่อนสิ้นราศี ฯ ๒ จันทร์แรมจำรุ่งเรื้อง...........โดยเรียว ดึกดื่นลอยดวงเดียว..............เด่นฟ้า ใช่เพ็ญหากพอเหลียว............แลส่อง แทนชั่วหน้าหนึ่งหน้า.............หมดหน้าควรถนอม ฯ ๓ ดาวเคยดารดาษห้วง..........เวหน แสงกลับจืดจางจน...............จบสิ้น เส้นสายวชิระบน..................โบยฟาด ทั่ว..แผ่นฟ้าเดือดดิ้น.............ดั่งคล้ายใจใคร ฯ ๔ ไหวเอนไม้แอ่นต้น...........ตามลม เหมือนอกใครร่ำรมย์............รื่นชู้ ย่อมไหวแต่เชยชม...............เชิงเลศ ชายเนอ พฤติย่อมเผยให้รู้................หลบเร้นได้ไฉน ฯ ๕ วูบวาบไหวหวั่นห้วง...........หฤทัย แม่เอย ซัดส่ายซาบซึ้งนัย................ดนุสร้าง ตรีโลกท่วมอาลัย.................แม่หลั่ง แล้วนา พร้อมหลากชายคู่ข้าง...........ผ่านให้เสน่หา ฯ ๖ ปรุงจริตประณีตให้............งามเห็น สุวภาคโสภิตเพ็ญ................เพียบพร้อม จบหวานจิตชายเอ็น-.............ดูนัก นะแม่ กุสุมาผึ้งภู่ห้อม....................ห่างได้ดังฤๅ ฯ ๗ น้ำใจเหมือนหลั่งไว้..........กลางหาว ดึกดื่นหยาดเม็ดพราว...........เพรื่อพื้น โลมถิ่นพฤกษ์พรรณหนาว.....เนืองซบ ชื่นแฮ แย่งละเมียดฉ่ำชื้น..............ช่อช้อยพลอยชู ฯ ๘ รัตติกาลพรากแจ้ง...........จางหาย มืดหม่นคลี่กำจาย................จบหล้า เลศนัยลอบเร้นฉาย..............เชิงอยู่ ยิ่งมืดดำฟากฟ้า..................ราดย้อมหน้านวล ฯ จากคุณ : สดายุ... - [ 30 ต.ค. 49 20:35:35 ]

ความคิดเห็นที่ 7 สวัสดีค่ะพี่ยุ แวะมาอ่านกลอน เห็นชื่อกระทู้แล้วถูกใจ เขียนกลอนไม่ออก เอารูปมาฝากนะคะ จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 31 ต.ค. 49 15:58:08 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ขอต่อความในความเห็นที่ 1 ละกันค่ะ เพราะชอบบทนั้น และเห็นว่าเป็นหนึ่งในบทที่ดีที่สุดของคุณสดา ที่ทำให้เกิดแรงบันดาลใจได้จริงๆค่ะ       เรืองสวรรค์บัลลังก์ดาว ๐ สรวงใดแสวงงามแห่งนามดาว กะพริบพราวแต้มสวรรค์จนหวั่นไหว ประแสงสวยประหลาดพิลาศใน สามภพสยบให้ใต้ฟ้าเดียว ๐ คุ้งแห่งระวิวรรณอันสง่า ระบัดทองละอองทาเพียงเศษเสี้ยว โชติช่วงทิฆัมพรทุกฟอนเกลียว จึ่งซีดเซียวก่อนจบเมื่อพลบคืน ๐ ผ่านดาวหนึ่งหนาวฉ่ำด้วยน้ำค้าง เคยพราวพร่างก็อับแสงข่มแรงฝืน เป็นธุลีบอดบ้าแม้ครายืน ถวิลหา ตาตื่น พันหมื่นดวง ๐ ระยะแห่งกาลเคลื่อนเขยื้อนคล้อย ดั่งรูปรอยโคมวิวาห์ในป่าสรวง ครรไลแสงต่อสานเกิดลานรวง ของหุบห้วงอานันต์ดารันดร ๐ วาบวิบกะพริบฟากเป็นฉากฝ้า สะท้อนตาสู่สวรรค์ดั่งคันศร มลังเรืองระยับหยั่งประดังจร ประดุจเพชรเก็จสะท้อนจักรวาล ๐ สว่างวาบแล้วว่างคล้ายจางแสง จากร้อนแรงร่วงดับเกินขับขาน อัคคีแห่งดวงดาวที่ยาวนาน ก็เผาผลาญป่นพรุ่งทุกรุ่งรอย ๐ พลุ่งพล่าน ประกายพฤกษ์จารึกค่ำ แต้มผืนดำกะพริบวาวทุกพราวค่อย ต่อแสงแต่งเชื่อมถักเลื่อมพลอย จนโลกคล้อยห่มสวรรค์บัลลังก์ดาว จากคุณ : ตะวัน - [ 31 ต.ค. 49 23:20:33 ]

ความคิดเห็นที่ 9 หวัดดีน้องศาลาไทย รูปนั่นถ่ายเองรึไง....ฝีมือดี น่าไปถ่ายงานราชพฤกษ์มาเขียนกลอนนะ ดอกไม้คงสวยงามเต็มงาน ดวงตะวัน... บทนี้งามครับ....ประณีตละมุนละไม จึงเป็นที่มาของบทนี้ ๐ ดารดาษดาวกระพริบไกลลิบโพ้น ราวอ่อนโยนแห่ห้อมแสงย้อมสรวง ต้องพะนอค่ำคืนกี่หมื่นดวง จึงพอช่วงเสมอวันในชั้นฟ้า ๐ วูบวับกี่ดาวตกเคลื่อนวกผ่าน วิเชียรพล่านพลุ่งแสงสุดแรงผ่า อีกดาวหางลากดวงโชติช่วงมา รวมแจ่มจ้าฤๅเท่า..ที่เฝ้าคอย ๐ กี่ช่วงตอนวูบวับลำดับคิด ยังอยู่อย่างแนบชิดเกินคิดถอย เมื่อคืนค่ำพร่างพราวหมู่ดาวลอย คนก็พลอยแสงดาว..รอนร้าวทรวง ๐ ทาบทับในเหน็บหนาว..แสงดาวส่อง พาหลงล่องถิ่นแถนทั้งแสนสรวง จันทร์แรมเอย..เผยเรียวเพียงเสี้ยวดวง ยังบำบวงหม่นหมองให้ล่องเลือน ๐ พร่างพร้อยรอยน้ำค้างในสางตรู่ ลมไหวสู่ริ้วระยับขยับเขยื้อน อกหนึ่งเมื่ออาวรณ์เข้าย้อนเยือน จะแล่นเลื่อนริ้วระยับขึ้นจับตา ๐ ดารดาษความนัยจะไหวกระพริบ คำกระซิบออดอ้อนจะย้อนหา ฟังเถิด..ถ้อยพจี..จักมีมา ฝากคุณค่าแฝงหมาย..ผ่านปลายคืน ๐ หอมแห่งดอกสายหยุดก่อนสุดสิ้น จักอวยกลิ่นมธุรสอันสดชื่น ให้อบร่ำอภิรมย์พลอยกลมกลืน ท่ามห้วงฝันอันตื่นเกินฝืนลง จากคุณ : สดายุ... - [ 1 พ.ย. 49 19:54:29 ]

ความคิดเห็นที่ 10 คุณสดา จบด้วยดอกไม้...อืมต่อยังดีล่ะ ประมาณนี้ดีไหมหนอ.... ๐ ตื่นแสงดาริกาในป่าค่ำ เสี้ยวเดือนต่ำตกสะท้อนจนอ่อนไหว ฤาอาจต้านธุลีแรงหมื่นแสงไฟ จากเถื่อนดาวดวงใดในจักรวาล ๐ เกสรหอมล่องพลิ้วบนผิวโลก ซับเสี้ยนโศกแสงดาวซึ่งวาวหวาน กระซิบแผ่นพสุธาเนิบช้านาน ก่อนซบผ่านชั้นหินแทรกดินเย็น ๐ ละคืนวันผันผ่านจนลานร่ม ละออชมฟุ้งหยาดทุกสาดเห็น ระรื่นแสงอุษาจนฝ่าเป็น ระริกเร้นผลิช่อจนก่อรวง ๐ เกสรแห่งเถื่อนดาวผู้ผ่าวร้อน ครั้งเดือนรอนผลิแดนด้วยแหนหวง ดวงดาวก่อเกิดถึงอีกหนึ่งดวง เป็นดอกแห่งหุบห้วงบุปผกาล ๐ เติบแต้มแซมมณีหลากสีสัน คือร้อยพันธุลีดับขึ้นขับขาน ดาวดินดอกใหม่ในผืนลาน ภิรมย์ปานชั้นสรวงบนห้วงดิน.. แก้ไขเมื่อ 02 พ.ย. 49 00:12:56 จากคุณ : ตะวัน - [ 2 พ.ย. 49 00:11:50 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ลืมรูปค่ะ เอารูปนี้ละกัน จากคุณ : ตะวัน - [ 2 พ.ย. 49 00:18:31 ]

ความคิดเห็นที่ 12 รูปไหนล่ะครับคุณตะวัน ไม่เห็นมีเลย... ว่าแต่มาสวยงามแบบนี้ ต้องขอเวลาหน่อย ประเดี๋ยวจะมาต่อ... กระแสอารมณ์กำลังขึ้น อิๆๆ จากคุณ : สดายุ... - [ 2 พ.ย. 49 11:43:55 ]

ความคิดเห็นที่ 13 รูปนี้อ่ะค่ะ ส่งแล้วไมไม่โชว์หนอ จากคุณ : ตะวัน - [ 2 พ.ย. 49 14:03:21 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ต่อคุณตะวันผ่านเทศกาลลอยประทีป ละกันครับ ๐ เมื่อภาคจันทร์ทรงเพ็ญขึ้นเด่นฟ้า น้ำเหนือบ่า..จีบตองพาล่องไหล สำรวมจิตบำบวงผ่านดวงไฟ ลอยเข็ญให้ล่วงลับ..อย่ากลับคืน ๐ กบ.กร.บวง..พระแม่..ใต้แขส่อง จะรวมล่องเปล่าเปลี่ยวฝากเกลียวคลื่น แต่จบพักตร์หนึ่งนั้นอกครั่นครืน ดั่งยอดน้ำตกตื่นแล้วแตกตัว ๐ ไฟกระพริบลิบล่องเห็นผ่องแผ้ว พร้อมเนตรแพร้วพร่างพรับ..ระยับยั่ว สะท้อนแฝงฝ่าชลอันหม่นมัว หากเพียงชั่วสบภาคก็ยากลืม ๐ ป่ายกระทงค่อยคล้อยเข้าลอยใกล้ แทนห้วงใจอิ่มอาบด้วยปลาบปลื้ม เหมือนชม้ายเนตรกระพริบให้หยิบยืม พาร่วมดื่มด่ำถวิล..อย่างยินดี ๐ แขเอยช่วย..อวยแสงเป็นแรงคิด แล้วโอนลงสืบสิทธิ์ในจิตศรี สองกระทงลอยใกล้..คือไมตรี คงสุดที่สุดทิศจะบิดเบือน ๐ สายชลเอย..หลั่งหลากแทนพากย์พจน์ แม้น้ำลดแห้งน้อยไม่ถอยเคลื่อน สัมพันธ์จักสืบอยู่ไม่รู้เลือน แลจักเหมือนเพิ่มอยู่ไม่รู้พอ ๐ ชวาลช่วงเปลวกระพริบระยิบระยับ เมื่อเนตรพรับลอยระลอกขึ้นหลอกล่อ ฝ่าแรงจันทร์เล็ดลอด..ลงทอดทอ ให้อกใจร่ำรอ..ได้คลอเคลีย จากคุณ : สดายุ... - [ 2 พ.ย. 49 22:56:18 ]