รู้สึกดีใจ ที่มีคนอ่านความเรียงนี้นะครับ ถึงแม้ว่าผู้เขียนจะเขียนไม่ค่อยได้เรื่องเท่าไหร่ แต่อย่างน้อยถือว่าเป็นการเล่าสู่กันฟัง
สาเหตุของความโกรธ บางครั้งเริ่มต้นมาจากความคิดที่ไม่เป็นเหตุเป็นผล นำมาสู่อารมณ์หรือความรู้สึกที่ไม่ดี และสุดท้ายก็เป็นพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสม อาทิเช่น มีอยู่วันหนึ่ง ผมนั่งรถตู้เพื่อเดิมทางกลับต่างจังหวัด แต่ได้กลิ่นตัวของเพื่อนผู้ร่วมโดยสาร ซึ่งเป็นทหารและกลิ่นตัวแรงมาก ขนาดที่ว่าผมนั่งข้างหน้ายังได้กลิ่นเลยครับ ทำให้เกิดอารมณ์หงุดหงิด เพราะคิดไปต่างๆนานา ว่า"ทำไม๊ คน คนนี้ไม่เกรงใจคนอื่นบ้างเลย ไม่หัดอาบน้ำ หรือรู้ว่าต้องอยู่ร่วมกับคนอื่น กลับทำตัวได้น่ารังเกียจขนาดนี้" รู้สึกโกรธมากๆ เพราะมึนหัว แต่ยังยับยั้งความโกรธ และไม่หันไปต่อว่าแรงๆ แบบที่ใจอยากจะทำ นี่แหละครับ เมื่อเราคิดแบบนี้ ก็จะนำพาให้เรารู้สึกแบบนี้ ผมจึงทนไปจนรถตู้พักให้ผู้โดยสารเข้าห้องน้ำข้างทาง ทันใดนั้นขณะที่ผมกำลังซื้อยาดมเพื่อช่วยชีวิตตนเองให้พ้นเคราะห์จากภัยซึ่งมาจากกลิ่น ผมก็ได้เห็นสภาพทหารคนหนึ่ง ซึ่งเขาเป็นเพื่อนโดยสารที่แพร่กลิ่นคนนั้นนั่นเอง ความคิดผมก็เปลี่ยนไปในทันที เพราะอะไรรู้ไหมครับ ? เขาน่าสงสารมาก เขาพิการขาทั้งสองข้าง เดินด้วยไม้ค้ำ และขาเทียมข้างเดียว "โถ น่าสงสาร เป็นอย่างนี้นี่เอง เขาคงไม่ตั้งใจหรอกที่จะสร้างความรำคาญให้คนอื่น เขาคงเดินทางไกล คงไม่มีลูกเมียช่วยอาบน้ำให้ หรือเนื่องด้วยความจำเป็นอย่างอื่น" นี่คือความคิดใหม่ที่เปลี่ยนแปลงจากเดิม ความรู้สึกของผมที่ตามมาคือความรู้สึกสงสาร เวทนา และเห็นใจ กลิ่นจะเหม็นอย่างไรก็ไม่ทำให้เป็นปัญหา เมื่อนึกถึงความดีที่เขาเป็นรั้วของชาติ ยอมสละร่างกายเพื่อหน้าที่ในการปกป้องประเทศ ......
นี่แหละครับ ตัวอย่างสาเหตุของความโกรธ ที่มาจากความคิดที่ไม่เป็นเหตุเป็นผล วิธีแก้ก็คือ เข้าใจระรู้เท่าทันความรู้สึกของตนเอง และหาสาเหตุ เสียว่ามันมาจากความคิดที่ถูกต้องหรือไม่? เรารับรู้ข้อมูลที่บิดเบือนไปจากความจริงไหม? คนที่ทำให้เราโกรธนั้น เขามีพื้นฐานชีวิตอย่างไร? รับรู้ด้วยความเข้าใจ....แนวคิดง่ายๆคือ เข้าใจตนเอง เข้าใจผู้อื่น และปรับเปลี่ยนให้เหมาะสม
เอาหละครับที่เป็นแค่เนื้อหาบางส่วน ยังมีอีกหลายกลวิธีและหลายสาเหตุ ถ้าอยากอ่านความเรียงนี้ต่อ เข้ามาให้กำลังใจกันนะครับ