ความคิดเห็นที่ 1 เรื่องมันเริ่มต้นขึ้นเมื่อเย็นวันหนึ่ง....................... คุณผู้หญิงคนอื่นๆก็ไม่รู้ว่าจะเคยมีใครรู้สึกแบบนี้รึเปล่า มันรู้สึกเหมือนเจ็บๆเหมือนมีอะไรทิ่มๆตำๆ อยู่ตรงอกข้างซ้ายโดยที่อิชั้นไม่ได้กำลังอกหัก หรือไปเห็นแฟนหนุ่มเดินคลอเคลียกับใคร สิ่งที่คาดเดาตอนนั้นก็คือว่า................อืมมม รึว่าจะมีมดเข้าไปในเสื้อเรา....... อืมมม......ไอ้มดทะลึ่งนี่มันอุตส่าห์มุดเสื้อเข้าไปสองชั้นเลยแฮะ อิชั้นก็เลยตัดสินใจทำอะไรแบบที่คนขับรถที่รถติดหนึบชอบทำ ......ทำอะไร.....ที่มันไม่ควรจะทำในที่แจ้ง แต่ถ้าคุณเคยสังเกตรถคันข้างๆตอนรถติด คุณก็อาจจะได้เห็นอะไรแปลกๆเยอะนะคะ ไม่ว่าแคะนู่นเกานี่ หาผมหงอก จุ๊บๆโทรศัพท์ หรือก้มๆแล้วล้วงเข้าไปในเสื้อตัวเอง อย่างอิชั้น............................................................... เอาล่ะ..........เจอละ............. อะไรแข็งๆนะ................ อิชั้นเอามือออกมาพร้อมกับเห็นก้อนสีคล้ำๆเป็นเกล็ดๆ..................... ไม่ใช่มดแฮะ แล้วมันคืออะไรล่ะ............................. ไม่รู้สินะ ช่างเหอะ ไอ้ก้อนอะไรนี่มันคงไปตำเนื้ออ่อนๆ ไม่รู้มาจากไหน แต่ก็ช่างมันเหอะ............................................. หายเจ็บแล้วนี่ ขับรถ........ ไปสยาม............. เดินเล่น................    กินข้าว...................... กลับบ้าน............................... ขึ้นห้อง.................... ถอดเสื้อ...............................อาบน้ำ.........!!!!!!!!!!ว้ากกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!! เลือดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด  เสื้อในเลอะเลือด!!! เลอะได้ยังไง!!! มันก็จะเลอะได้ยังไงล่ะ................................... ถ้าเป็นหนังตอนนี้ดนตรีประกอบคงเริ่มน่ากลัวแล้วล่ะค่ะ ปราดไปที่กระจก.................. ใช่แล้ว....................... เลือดออกมาจากตรงนั้น!!! ตรงไหน? ใครสงสัยคะ! ปกติสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมมันก็มีช่องทางให้ของเหลวไหลออกมาจากอกอยู่ที่เดียวแหละค่ะ อย่าให้อิชั้นต้องอธิบายเลยนะคะ มันก็ตรงนั้นแหละค่ะ ซึ่งมันไม่ควรมีเลือดซึมออกมาแบบนี้ ไม่ควรอย่างเด็ดขาด นี่ไงล่ะ ที่มาของสะเก็ดสีคล้ำๆที่ทิ่มเนื้อ มันคือสะเก็ดเลือดที่แห้งแล้วจับตัวเป็นก้อนนี่เอง............ ขวัญบิน.................. บินออกไปทางหน้าต่างเลย ถ้อยคำเกี่ยวกัยโรคร้ายลอยเข้ามาในหัวเต็มไปหมด............... อิชั้นทรุดตัวลงนั่ง......... รื้อตะกร้าผ้าใช้แล้วของตัวเอง ตรวจสอบย้อนหลัง...... เมื่อไหร่นะ มันเริ่มตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมเราไม่รู้สึก  เสื้อนอนของเมื่อคืนก่อนมีรอยสีคล้ำๆ เป็นดวง บ้าเอ๊ย! ทำไมไม่เคยสังเกตอะไรเลยฟะ ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย..... แต่รอยเลือดก็เจอย้อนหลังไปแค่เมื่อคืนก่อนเท่านั้น มันไม่เจ็บปวด ไม่มีร่องรอยอะไรที่ผิวหนัง ไม่มีตุ่มก้อนอะไรให้คลำเจอ............................... เอาล่ะ สูดลมหายใจเข้าลึกๆ........ พรุ่งนี้ลองไปหาหมอแล้วกัน ...................................................................................................................................................... แก้ไขเมื่อ 31 ต.ค. 49 23:18:41 จากคุณ : travelovers - [ 31 ต.ค. 49 23:16:59 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เช้าวันรุ่งขึ้น ระหว่างขับรถไปทำงาน................. อิชั้นก็กดโทรศัพท์ไล่หาเพื่อนที่เป็นหมอทั้งหลายแหล่เพื่อขอคำปรึกษา ทุกเสียงให้ความเห็นตรงกันว่าให้ไปหาหมอซะ ด่วน!!! อิชั้นก็ถามพวกมันว่าให้ไปหาหมออะไร อายุรแพทย์ สูติ หรืออะไร พวกเพื่อนๆบอกให้ไปหาหมอศัลย์....... คุณเอ๊ย..........หมอศัลย์น่ะเก้าสิบเปอร์เซ็นต์ที่อิชั้นเคยเห็นเป็นผู้ชายทั้งนั้น อิชั้นก็ยังสาวยังแส้........... ไม่อยากเล้ย  ไม่อยากไปจะเปิดอกตรวจสอบความเป็นหญิงกับชายที่เพิ่งเห็นหน้า พอจัดตารางการทำงานของตัวเองให้ย่อลงเพื่อจะเลิกงานเร็วหน่อยได้ อิชั้นก็เลยลองโทรเช็คตามโรงพยาบาลเอกชน (เพราะอยากรีบตรวจน่ะค่ะ) ว่าที่ไหนมีหมอศัลย์ผู้หญิงที่ชำนาญด้าน Breast ออกตรวจ ณ เวลาที่อิชั้นจะไปบ้าง แล้วก็ได้ที่ศูนย์เต้านมของโรงพยาบาล ก. ก็รีบไปตรวจมันวันนั้นล่ะค่ะ หลังจากทำบัตรและนั่งรอด้วยใจตุ้มๆต่อมๆภายใต้อากาศเย็นๆได้เกือบยี่สิบนาที พยาบาลก็มาเรียกอิชั้นเข้าห้องตรวจ คุณหมอผู้หญิงในห้องดูอายุน้อยอย่างน่าประหลาดใจ เธอสอบถามอาการแล้วก็ให้อิชั้นถอดเสื้อ ขึ้นไปนอนบนเตียง คุณพยาบาลหุ่นดีในชุดขาวห่มผ้าห่มให้อิชั้นถึงเอว แล้วอิชั้นก็ต้องเผชิญกับสายตาสองคู่ (อย่างน้อยก็ยังเป็นผู้หญิงล่ะนะ) ที่จ้องแบบพิจารณาไปยังหน้าอกที่รอการคลี่คลายปัญหาของอิชั้น ................................. ถ้าเป็นคุณ ตอนนั้นคุณจะพยายามเอาความคิดของตัวเองไปอยู่ที่ไหนคะ......................   อิชั้นพยายามที่จะไม่คิดมาก ไม่รู้สึกว่ามันโคตรอายเลยว่ะ แต่มันทำไม่ได้ง่ายๆ อิชั้นนึกถึงหนังสือที่เคยอ่าน ควบคุมลมหายใจ หายใจเข้าลึกๆ ผ่อนออกยาวๆ เข้าลึกๆ ผ่อนออกยาวๆ..... ผ่อนคลายร่างกาย แล้วก็สะดุ้งเฮือก!  มือหมอเย็นมาก เอื๊อก.......... ทำไมเค้าไม่มีการอุ่นมือก่อนมาตรวจคนไข้ฟะ “เดี๋ยวหมอขอตรวจหน่อยนะคะ” (นี่ไม่ใช่หนังเรื่องจัน ดารานะหมอ เอามือไปแช่น้ำแข็งมารึไงเนี่ย เย็นมาก) คุณหมอคนสวยคลำเพื่อตรวจหาความผิดปกติไล่ไปรอบๆรวมไปถึงต่อมน้ำเหลืองบริเวณรักแร้ด้วย แต่ท่าทางเธอจะไม่เจอต้นตอที่น่าพึงพอใจ ช่วงนั้นอิชั้นทั้งอายทั้งไม่รู้จะเอาสายตาตัวเองไปไว้ไหน จะหลับตาก็ระแวง จะมองตามที่มือหมอก็ยิ่งเขิน ก็เลยมองหน้าหมอสลับกับพยาบาลเพื่อสังเกตความเปลี่ยนแปลงที่อาจเป็นร่องรอยให้ทราบถึงสถานการณ์ของตัวเอง และแน่นอนค่ะ ไม่มีใครมองหน้าอิชั้นเลย มันเหมือนกับว่าเราไม่ได้อยู่ตรงนั้นด้วย ยังไงไม่รู้นะคะ “เจ็บหน่อยนะคะ” อยู่คุณหมอก็เปลี่ยนเป็นโหมดซาดิสต์ ลองเค้นดูว่าจะเกิดอะไรขึ้น คือแกอาจจะลองพิสูจน์ว่าเลือดมันออกมาทางนี้จริงๆ หรือแค่อยากทบทวนความรู้สึกตอนไปเที่ยวที่ฟาร์มโชคชัย อิชั้นก็ไม่ทราบ แต่มันก็ได้ผลค่ะ.... มีเลือดซึมออกมานิดหน่อย................ ซึ่งนั่นเหมือนจะทำให้คุณหมอกับคุณพยาบาลพอใจ เธอบอกให้อิชั้นใส่เสื้อได้ แล้วก็บอกว่าเธอคลำยังไม่เจอก้อน และจะส่งอิชั้นไปตรวจ Mammogram กับ ultra sound แล้วค่อยมาคุยกันต่อ ให้อิชั้นใจเย็นๆ อย่าเพิ่งกังวล เธอปลอบเพราะเห็นหน้าสลดๆของอิชั้น ซึ่งจริงๆแล้วมันเป็นเพราะความเจ็บที่โดนรีดเลือดเมื่อกี๊ต่างหาก (จริงๆก็กังวลด้วยแหละค่ะ) แก้ไขเมื่อ 31 ต.ค. 49 23:47:38 จากคุณ : travelovers - [ 31 ต.ค. 49 23:20:37 ]

ความคิดเห็นที่ 3 คุณพยาบาลพาอิชั้นไปห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อเปลี่ยนเป็นเสื้อคลุมของทางโรงพยาบาล แล้วรอเจ้าหน้าที่รังสีเทคนิคหน้าตาใจดีพอไปลองเครื่องตรวจ  Mammogram ใครเคยตรวจ Mammogram บ้างคะ.......... คนที่เคยตรวจคงรู้ดีว่าอิชั้นกำลังเจอกับอะไร สำหรับคนที่ไม่เคย Mammogram เป็นการตรวจเอ็กซเรย์เนื้อบริเวณเต้านมค่ะ ซึ่งสำหรับผู้หญิงอย่างเรา ถึงคุณไม่มีอาการผิดปกติ แต่ถึงวัยหรือมีความเสี่ยงก็ควรจะเพิ่มการตรวจนี้เข้าไปในการตรวจสุขภาพประจำปีด้วยนะคะ เมื่อก่อนอิชั้นคิดว่าที่ไม่ค่อยมีใครเค้าตรวจกันเป็นเพราะมันแพงหรือเพราะว่าอาย.......... แต่ตอนนี้อิชั้นเข้าใจแล้วล่ะค่ะ  ว่าทำไมหลายคนถึงไม่ค่อยอยากตรวจ..................... เพราะปกติถ้าเราเอ็กซเรย์ช่องอก เค้าก็แค่ให้เราไปยืนเอาคางเกยเครื่องแล้วยิงรังสีผ่านเราให้เห็นภายใช่ไหมคะ อิชั้นเคยคิดว่าการเอ็กซเรย์ช่องปากที่ต้องคาบฟิล์ม มันลำบากแล้วนะ แต่พอมาเจอ Mammogram เข้าไป......... เฮ้อ....................................................... การทำ Mammogram จะเริ่มจากการที่เจ้าหน้าที่ที่คงมีความอดทนในการทำงานสูงพอดู จะให้คุณค่อยๆถอดเสื้อออกที่ละฝั่ง เพราะเค้าจะถ่ายเต้าคุณทีละข้าง ด้วยคำพูดที่ปลอบโยนเค้าจะค่อยๆให้คุณเอนตัวข้างหนึ่งชิดเครื่องแล้วใช้อุ้งมือโกยทุกอณูของเต้าตั้งแต่เนื้อจากทางข้างหลังคุณให้มากองอยู่บนเครื่อง เครื่องที่อิชั้นสันนิษฐานว่าน่าจะได้รับแรงบันดาลใจจากเครื่องทรมานในยุคกลางนี้ จะประกอบด้วยแผ่นเรียบๆเหมือนกระดานแนวตั้งสองแผ่นที่หนาๆหันด้านแบนๆเข้าหากันและง้างไว้ห่างๆกันก่อน หลังจากที่อณูของเต้าข้างหนึ่งของคุณไปกองอยู่บนกระดานนี่ด้านหนึ่งแล้ว คุณเจ้าหน้าที่จะผลักกระดานอีกด้านเข้ามาบีบเนื้อของเต้าคุณไว้ให้กลายเป็นเต้าหู้แบนๆ และหลังจากที่คุณคิดว่ามันคงไม่ทรมานกว่านี้แล้ว (คุณจะยอมสารภาพแล้ว) คุณเจ้าหน้าที่ที่กลับไปประจำที่ตรงส่วนควบคุมเครื่อง บอกให้คุณนิ่งไว้ค่ะ ดีค่ะ แล้วไอ้เครื่องนี่มันจะบีบตัวเข้าหากันอีก แบบที่คุณคงไม่นึกว่าอกคุณจะถูกบีบให้แบนลงได้ขนาดนี้  เจ็บไหมเหรอคะ หึ หึ คุณต้องลองดูเองค่ะ.......... เจ้าหน้าที่จะถ่ายภาพเนื้ออกที่ถูกบีบให้แบนนี้ข้างละสองท่า แนวตั้งฉากกับร่างกายและแนวขนาน รวมเป็นสี่ครั้ง ยกเว้นถ้าบางภาพมันออกมาไม่ดี กระบวนการโกย-จัด-บีบ ก็จะเริ่มขึ้นใหม่อีกจนได้ภาพที่ชัดเจนล่ะค่ะ (ที่รู้ก็เพราะว่าไม่ได้โดนแค่สี่ครั้งน่ะซิคะ T-T) สมมตินะคะว่าในงานเลี้ยงรุ่นมัธยม เจ้าหน้าที่รังสีเทคนิคประจำเครื่อง Mammogram ถูกถามว่างานของเธอทำอะไรเหรอจ๊ะ............................... “อ๋อ ชั้นคอยจับผู้หญิงถอดเสื้อ โกยนมเค้าวางบนเครื่องแล้วเอาผนังเครื่องอีกฝั่งบีบลงมาให้แบนที่สุดเท่าที่จะทำได้ แล้วถ่ายรูปเก็บไว้ เพื่อช่วยชีวิตเค้าไงล่ะ” ล้อเล่นนะคะ หวังว่าถ้าเจ้าหน้าที่รังสีมาอ่านเจอคงไม่โกรธ คือจริงๆเจ้าหน้าที่เค้านุ่มนวลกับอิชั้นมากแล้วล่ะค่ะ แต่มันเป็นที่ความจำเป็นของสรีระกับการทำงานของเครื่อง กระบวนการมันเลยต้องออกมาประมาณนี้ แก้ไขเมื่อ 31 ต.ค. 49 23:32:46 จากคุณ : travelovers - [ 31 ต.ค. 49 23:26:51 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เรื่องจริงของใครก็ไม่รู้ เดี๋ยวจะมาเล่าต่อค่ะ ตอนนี้ดึกแล้ว ขอไปนอนก่อนนะคะ (ใครที่พอจะจำนังหนูที่ไปเที่ยวปารีสแต่กลับมาเล่าเรื่องไม่จบได้บ้างเอ่ย นังหนูคนนั้นไม่รู้จะแก้ตัวยังไงที่เขียนเรื่องไม่จบก็หายต๋อมไป ก็เลยขอยกมือไหว้งามๆขอโทษตรงๆเลยละกันนะคะ) จากคุณ : travelovers - [ 31 ต.ค. 49 23:38:01 ]

ความคิดเห็นที่ 5 น่าสนใจมากค่ะ ได้รู้เพิ่มขึ้น ยิ่งเพื่อนร่วมงานต้องไปเอาซีสต์ออกหลายคนพอดี หวังว่าไม่ได้เป็นอะไรร้ายแรงนะคะ จากคุณ : scottie - [ 31 ต.ค. 49 23:59:43 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เรื่องจริงของใครก็ไม่รู้ แต่ที่แน่ๆ อ่านด้วยความเป็นห่วงทุกบรรทัดครับ รอฟังต่อครับ จากคุณ : Psycho man - [ 1 พ.ย. 49 05:34:18 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ขอให้ไม่เป็นอะไรมากนะคะ เห็นใจนะคะเนี่ย แต่คุณtraveloversเล่าได้บันเทิงใจมากเลยค่ะ แหะๆ มีเพื่อนที่เป็นหมอเคยบอกว่า อย่างแกน่ะ ทำแมมโมแกรมไม่ได้แน่นอน ไม่มีอะไรจะโกยไปกองบนเครื่อง แทงใจดังฉึก แงงงงงงง จากคุณ : TSURUGI - [ 1 พ.ย. 49 10:42:55 ]

ความคิดเห็นที่ 8 กลับมาเล่าต่อแล้วค่ะ  ขออนุญาตเล่าต่อในกระทู้เดิมเลยแล้วกันนะคะ เพราะมันยังสั้นๆอยู่ จะได้ไม่เปลืองที่ ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ หลังจากทำ Mammogram เสร็จ ก็ต่อด้วย Ultra sound คุณเจ้าหน้าที่ใจดีพาร่างกายอันกะปลกกะเลี้ยของอิชั้นไปต่อที่อีกห้องหนึ่งซึ่งหรี่ไฟไว้สลัวๆ  เธอให้อิชั้นนอนรอในความมืดซักพัก คุณหมออีกคนที่เป็นคุณหมอรังสีก็เข้ามาในห้อง แล้วสายตาคู่ที่สี่ของวันนี้ก็ต้องมาช่วยพิจารณาหาความผิดปกติ ณ อกข้างซ้ายของอิชั้นต่อ หลายท่านคงเคยทำ ultra sound ซึ่งไม่มีอะไรน่ากลัวและไม่เจ็บปวด (โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเทียบกับการเพิ่งผ่านเครื่องรีดนม โอ๊ะ! อิชั้นหมายถึง mammogram น่ะค่ะ) แต่การนอนให้คุณหมอบีบเจลใสๆเย็นเฉียบใส่หน้าอก แล้วเอาเครื่อง ultra sound มาไถไปไถมาดูภาพที่ได้จากการสะท้อนของคลื่นเสียงจากอวัยวะของเรามันก็ช่างห่างไกลจากคำว่าผ่อนคลายสบายใจมากเลยนะคะ   อิชั้นสะดุ้งเฮือกกับความเย็นพลางนึกอยู่ในใจว่าทำไมไม่มีใครสร้างสรรค์เครื่องอุ่นเจลสำหรับ ultra sound บ้าง ทำไมการเข้าโรงพยาบาลมันถึงขาดสัมผัสที่อบอุ่นเหลือเกิน เหมือนกับอุปกรณ์ทางการแพทย์และบุคลากรทางสาธารณสุขหลายๆแห่งที่เราเคยเจอกันบ่อยๆน่ะค่ะ เย็นชา น่ากลัว และทำให้เราหายใจได้ไม่เต็มท้อง จากคุณ : travelovers - [ 2 พ.ย. 49 00:12:31 ]

ความคิดเห็นที่ 9 หลังจากผ่านกระบวนการตรวจสอบเพื่อหาสาเหตุที่ไม่สามารถเห็นด้วยตาเปล่าทั้งหลายแล้ว คุณหมอก็คุยกับอิชั้นอีกรอบ ในห้องตรวจเดิม “ คุณเป็นเนื้องอกนะคะ..................” “คะ..........................................” อึ้งไปพักนึง .........   ตอนนั้นหัวมันว่างๆ  คิดอะไรไม่ออก “ผลจาก ultra sound พบก้อนเนื้อขนาดยังไม่ใหญ่มากค่ะ ประมาณ 1 เซ็นต์ แต่ดูแล้วมันเกิดขึ้นในท่อน้ำนม เลยทำให้มีเลือดไหมซึมออกมา” “แล้วต้องทำยังไงบ้างคะ” “คงต้องเอาออกน่ะค่ะ แต่ตำแหน่งมันค่อนข้างหายาก ตอนมาทำหมอคงต้องให้ ultra sound อีกทีแล้วใช้เข็มแทงลงไปเพื่อระบุตำแหน่งของก้อนก่อนผ่าออก” “ ....................” “มันจะเป็นอันตรายรึเปล่าคะ” “จากประวัติคุณกับอายุดูแล้ว ไม่น่าจะเป็นเนื้อร้ายนะคะ แต่จะให้แน่ใจต้องรอผลชิ้นเนื้อตอนที่เราผ่าออกมาแล้วอีกทีค่ะ” จริงๆแล้วมีคำถามร้อยแปดเกิดขึ้นมาในความคิดเต็มไปหมดเลยนะคะ แต่มันเหมือนทุกความคิดมันพูดขึ้นดังๆพร้อมกันหมดเลย  จนไม่รู้จะกลั่นกรองออกมาเป็นคำพูดยังไง จริงๆแล้วอิชั้นค่อนข้างจะภูมิใจว่าตัวเองเป็นคนใจเย็น มีสติ และไม่ตื่นตูมง่ายๆ แต่ตอนนั้นมันโหวงๆยังไงไม่รู้ค่ะ ไม่รู้จะพูดอะไรจะถามอะไรกับคุณหมอ ท้ายที่สุดก็ได้แค่บอกให้ทางโรงพยาบาลประเมินค่าใช้จ่ายในการผ่าตัดเพื่อจะไปตรวจสอบกับประกันว่าเราจะเบิกได้แค่ไหน แล้วก็เดินตัวเบาๆออกมา ความรู้สึกค่อยๆกลับมาพร้อมกับขอบตาร้อนๆ อิชั้นรีบเดินเข้าห้องน้ำที่สะอาด สว่างไสว ปิดล็อกตัวเองอยู่ให้ห้องสี่เหลี่ยมสีขาวเงียบๆ พยายามสูดลมหายใจเข้าออกลึกๆ น้ำตาเริ่มซึมๆ พร้อมกับความคิดในแง่ร้ายทั้งหลายที่ผุดขึ้นมา “มันจะแย่ที่สุดได้แค่ไหน ? ”   “ทำไมมันต้องเกิดกับเรา ?” ทำไม ทำไม ทำไม จากคุณ : travelovers - [ 2 พ.ย. 49 00:14:05 ]

ความคิดเห็นที่ 10 สูดลมหายใจลึกๆแล้ค่อยผ่อนออกยาวๆอีกหลายๆครั้ง.... เคยอ่านที่ไหนไม่รู้ว่าเวลาทำแบบนี้แล้วจะทำให้ร่างกายผ่อนคลาย จิตใจสงบขึ้น หลังจากเริ่มสงบใจและรู้สึกว่าได้ระบายออกไปบ้างแล้ว อิชั้นก็เปิดประตูห้องน้ำออกมา ยืนมองหน้าตัวเองในกระจก ภาพสะท้อนกลางแสงสีขาวแสดงให้เห็นภาพหญิงสาวอายุยังไม่เยอะ เหมือนกับคนรุ่นเดียวกันที่เพิ่งผ่านเบญจเพศทั่วไป อายุขนาดนี้ไม่มีใครนึกถึงโรคร้ายและความตายหรอก เราล้วนมองเรื่องเหล่านี้เป็นเรื่องไกลตัว จนต้องเดินเฉียดๆมันนั่นแหละ ถึงจะเริ่มสังวรถึงความไม่แน่นอนของชีวิต อิชั้นเคยภูมิใจมากว่าตัวเองเป็นคนตัวเล็กหน้าเด็ก high energy และแข็งแรง ภายในช่วงเวลาปีกว่าๆหลังๆมานี่ หลายอย่างมันเปลี่ยนไปเยอะเหลือเกิน ทั้งร่องรอยที่เป็นข้อเท็จจริงของเวลาที่เริ่มมองเห็นได้ การเผาผลาญพลังงานที่ไม่ดีเหมือนเดิมจนเริ่มเกิดการสะสม แต่ละวันที่ตื่นขึ้นมาด้วยความกระตือรือล้นที่ลดลงเรื่อยๆ แล้วก็มาพบว่าตัวเองอาจจะเป็นโรคที่ไม่เคยคาดคิดมาก่อน แปลกดีนะคะ เรื่องที่เกิดขึ้นกลับทำให้อิชั้นอยากทำให้แต่ละวันมันไม่เป็นแค่หายใจเข้าออกแล้วทำงานไปเรื่อยๆ มันทำให้เริ่มคิดว่าถ้าร่างกายเรามีปัญหาจริงๆ  ถ้าชีวิตเรามันไม่ได้ยืดยาวมีเวลาอีกมากมายอย่างที่เราเคยรู้สึก “เราจะใช้ชีวิตอย่างทุกวันนี้รึเปล่า?” เปิดน้ำ วักขึ้นมาล้างหน้า ล้างความคิดในแง่ร้ายทั้งหลายออกไปก่อน ตอนนี้ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น อย่าเพิ่งไปกังวล  ทำสิ่งที่เราทำได้ตอนนี้ แล้วอย่าเพิ่งไปกังวลกับอะไรที่เรายังไม่รู้ บอกตัวเองหลายๆรอบแล้วเดินออกมาจากห้องน้ำเพื่อมารอรับรายละเอียดค่าใช้จ่ายที่ให้โรงพยาบาลประเมินให้ “75,000” = ราคาประเมินค่าผ่าตัด+ค่าห้องพักหนึ่งคืนสำหรับโรงแรม เอ๊ย โรงพยาบาล ก. อืมมมม ท่าทางประกันจะไม่cover สงสัยต้องไปลองตรวจสอบวงเงินที่เบิกได้ดูอีกที อิชั้นไปจ่ายเงิน(รวมแล้วประมาณ 6000 บาท สำหรับการตรวจเพื่อบอกข่าวร้ายกับตัวเอง หักลบที่เบิกประกันได้ไป 1000 นึง -_-! ) แล้วก็เดินออกมาพร้อมกับความตั้งใจว่าวันนี้จะเลี้ยงปลอบขวัญตัวเองเต็มที่ อยากกินอะไรก็รีบไปกินเถอะ ก่อนที่จะไม่มีโอกาส อิชั้นคิดก่อนจะขับรถไหลเข้าไปสู่วังวนการจราจรอันติดขัดตามปกติของกรุงเทพฯ แก้ไขเมื่อ 02 พ.ย. 49 01:24:11 จากคุณ : travelovers - [ 2 พ.ย. 49 00:51:18 ]

ความคิดเห็นที่ 11 แล้วจะมารายงานต่อนะคะ คุณ scottie ดีใจค่ะที่เรื่องมีประโยชน์ เป็นความลำบากของหญิงเรานะคะ ต้องคอยกังวลไม่บนก็ล่าง ที่อิชั้นกังวลเพราะเนื้องอกจะต่างกับ cyst เหมือนกันค่ะ คือ cyst เนี่ย ส่วนใหญจะเป็นถงที่มีของเหลวอยู่ข้างใน มักไม่อันตรายมาก แต่อาจเกิดการอักเสบหรือโตขึ้นเรื่อยๆได้ แต่เนื้องอกของอิชั้นเนี่ยเป็นเนื้อ เป็น mass ที่กังวลก็คือปกติเจ้าเนื้องอก tumor เนี่ยมันมีสองแบบคือ เนื้อดี หรือที่หมอเรียก benign tumor ซึ่งตัดออกก็จบ กับที่น่ากลัวคือ เนื้อร้าย malignant tumor = cancer ซึ่งอาจจะตัดแค่ก้อนแล้วจบ ตัดไปทั้งเต้า หรือ อะไรต่อมิอะไรที่ไม่อยากนึกอีกหลายอย่าง ซึ่งกรณีอิชั้นมันไม่สวยตรงที่มีเลือดออกน่ะค่ะ เลยกังวล ถึงหมอจะบอกว่ามันน่าจะเป็นเนื้อดี แต่ก็ยังอดกังวลไม่ได้ คุณ psycho man ขอบคุณที่เป็นห่วงค่ะ แล้วอิชั้นจะมาเล่าเรื่องของใครก็ไม่รู้นี่ต่อ หวังว่าจะอยู่ฟังนะคะ คุณ TSURUGI ขอบคุณเช่นกันค่ะ แต่จะแอบกระซิบตามประสาหุ่นกระดานgirl ให้ฟังนะคะ ว่าไม่ว่าคุณจะมีหรือไม่มีแค่ไหน เจ้าหน้าที่เค้าก็จะพยายามโกย รีด เฟ้นจนมันมีเนื้อไปกองจนได้แหละค่ะ T_T ทั้งสามท่านเป็นคนที่เคยคุ้นชื่อสมัยกระทู้เก่าทั้งนั้นเลย ยินดีมากๆเลยค่ะที่มีโอกาสได้พูดคุยกันอีก แล้วเจอกันใหม่นะคะ แก้ไขเมื่อ 02 พ.ย. 49 01:16:57 จากคุณ : travelovers - [ 2 พ.ย. 49 01:15:59 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ยังคงเกาะติดสถานการณ์ด้วยคว่ามเป็นห่วงใครก็ไม่รู้คนนั้น ช่วงบรรยายความรู้สึกที่เพิ่งรู้ว่าเป็นเนื้องอก บรรยายได้จับความรู้สึกคนอ่านให้อินตามมากเลย สะท้อนถึงความคิด มุมมอง ในสถานการณ์บีบคั้นทางจิตใจ ใครคนนั้นเป็นคนที่ high energy อยู่เสมอนะครับ เพราะแม้แต่เล่าเรื่องซีเรียส ยังมีอารมณ์ขันแทรกในงานเขียนแต่พองาม ผมว่าเธอคนนั้นยังคงเป็นคนเข้มแข็ง ใจเย็น มีสติ และไม่ตื่นตูมง่ายๆ เสมอ ยังคงรออ่านเหตุการณ์ต่อไปอย่างใจจรดใจจ่อครับ หรือว่าเหตุการณ์ยังไม่คืบหน้าครับ จากคุณ : Psycho man - [ 2 พ.ย. 49 05:04:09 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ขอบคุณในสาระบันเทิงที่นำมามอบให้นะครับ จากคุณ : ดำรงเฮฮา - [ 2 พ.ย. 49 12:16:03 ]

ความคิดเห็นที่ 14 กลับเข้ามาติดตามต่ออีกรอบค่ะ บรรยายความรู้สึกตอนมันมึนๆงงๆ สับสน บอกไม่ถูก ไม่รู้จะพูดว่าอะไรดี ได้เข้าใจมากเลยค่ะ บางทีคนเราก็ไม่ค่อยคิดอะไรมากมายเท่าไหร่หรอกค่ะ จนกว่าจะมีอะไรมากระทบต่อจิตใจอย่างรุนแรง เอาใจช่วยนะคะ หวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะผ่านพ้นทุกอย่างไปได้ด้วยดีค่ะ จากคุณ : TSURUGI - [ 2 พ.ย. 49 21:40:58 ]