ความคิดเห็นที่ 1      หลังจากที่เจิดได้จากค่าจ้างมาเมื่อวาน วันนี้เป็นว่าง เพราะยังไม่มีใครมาจ้างให้ทำงาน จึงมีความตั้งใจว่าหาซื้ออะไรกินที่มันอร่อย ๆ สนองความต้องการของกิเลสปากซักหน่อย  และก็หาซื้อของที่จำเป็นเล็กน้อยสำหรับใช้ในชีวิตประจำวัน หลังจากทำงานหนักและเหนื่อยมาหลายวัน      วันนี้ในตอนสาย ๆ หลังจากทำธุระประจำวันที่บ้านเป็นที่เสร็จเรียบร้อยแล้ว  จึงออกจากบ้านเพื่อไปยังตลาด ซี่งอยู่ห่างจากบ้านไปไม่เท่าไรนัก หลังจากออกจากบ้านไปตามทางเล็ก ๆ ที่เชื่อมระหว่างบ้าน ซึ่งปลูกอยู่ริมคลองชลประทาน มีบ้านปลูกเป็นระยะ บางระยะก็ห่างกัน บางระยะก็ติดกันพอสมควร เดินไปได้ไม่นานเท่าไร ขณะที่ผ่านของลุงดำนั้น      “โฮ่งๆ บรื้อ”       เป็นเสียงของไอ้แดงหมาพันธุ์เทศ...บาล ตามตัวมีขี้เรื้อนเป็นย่อม ๆ มันโก่งคอเห่าหอนทักทายแบบยิ้มแย้ม และขี้เกียจนิด ๆ  “เอ๊ะ” มีด้วยหรือหมาเห่าแบบยิ้มแย้ม ต้องมีอะไรพิเศษแน่ ๆ ถึงเห่าแบบนี้      “จะเห่าไปทำไมว่ะ วันก่อนๆ ไม่เห็นจะเห่า”      เจิดบ่นเบา ๆ เหมือนบ่นกับตนเอง และเดินไปเรื่อย ๆ ตามในหมู่บ้านที่คุ้นเคย ซึ่งเป็นถนนริมคลองชลประทาน ซึ่งบ้านเรือนตั้งอยู่เป็นระยะๆ แต่ไม่หนาแน่นมากนัก สลับสวนผลไม้ ซึ่งมีผลไม้หลายชนิด ที่มีมากเป็นพิเศษก็คือส้มเขียวหวานนั่นเอง      หลังจากนั้นได้ผ่านเด็กซุกชนกลุ่มเล็ก ๆ ที่เล่นข้างทางตามประสาเด็กซึ่งในขณะนั้น เมื่อเจิดผ่านเท่านั้นแหละ มีเด็กบางคนที่ตาไว หันมาเห็นเจิดแล้วกลับพากันสะกิดกันและกันในกลุ่มเพื่อน แล้วก็ซุบซิบกัน พาหันมาทางนายเจิด เด็กเหล่านั้น บ้างหันมายิ้มทักทาย บ้างก็หัวเราะเหมือนกับจะขำอะไรสักอย่างด้วยกิริยาท่าทางของเด็กกลุ่มนั้นทำให้เจิดนึกในใจ      “พวกนี้มันเป็นอะไรของมันวะ แปลกยังกะไม่เคยเห็นเรา เอ้า...อยากจะขำก็ขำกันเขาไป”      แล้วเจิดก็เดินตัวปลิวต่อไปโดยไม่สนใจกับเด็กเหล่านั้นด้วยคิดว่า เด็กคงอิจฉาเราที่วันนี้เป็นอันจะมีกะตังกับเขาบ้าง ทำให้ราศีเปลี่ยนไป หรือไม่ก็สนใจในความหล่อเหลาของเรา อิอิ    แน่ะเข้าข้างตัวเองไปอีกซะอย่างนั้นไป ด้วยเหตุที่วันนี้เขาสวมกางเกงยีนส์และเสื้อแดงตัวโปรด หวีผมเรียบแปร้ด้วย กะว่าหล่อเต็มที่ และแล้วเขาก็ได้พาความหล่อเหลาเข้าสู่บริเวณอาณาเขตของตลาด      ตลาด มีลักษณะเป็นเรือนไม้สองฟากมีทางเดินตรงกลาง ค่อนข้างเก่าบ่งบอกว่าตลาดนี้เป็นตลาดที่ตั้งมานานแล้ว เป็นตลาดตั้งคร่อมคลองชลประทานบางส่วน ไม่ใหญ่มากนัก ส่วนมากขายของชำ ในระหว่างสองข้างทางเดินบางจุดมีแม่ค้าเอาสินค้าพื้นบ้าน ผักและผลไม้ ซึ่งมีอยู่มาก ในถิ่นนี้มาขาย      ที่ตลาดวันนี้มีคนไม่ค่อยจอแจมากนัก แต่แม่ค้าที่ขายของสองข้างทาง  ร้านรวงก็เปิดตามปกติ ดังเช่นกับทุกครั้งที่เจิดมาหาซื้อของที่ตลาด       ดูเหมือนว่าวันนี้จะไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นสำหรับเจิด ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง ๆ คงจะสร้างความผิดหวังให้กับเจิดอยู่ไม่น้อย เพราะว่าในชีวิตของคนเรา ในบางขณะ ถ้าไม่มีอะไรที่น่าตื่นเต้น ก็ทำให้ชีวิติน่าเบื่อ แต่ถ้ามีอะไรที่ตื่นเต้นจนเกินไปนัก อาจจะทำเป็นความตึงเครียดไปได้       ดังนั้นความตื่นเต้นควรจะมีสักเล็กน้อย พอให้ชีวิตกระชุ่มกระชวยก็เป็นการดี เรื่องนี้ไม่ทราบว่าผู้อ่านเห็นด้วยหรือไม่  แต่ไม่ต้องห่วงสักครู่คงจะมีแน่ เพราะว่าถ้าไม่มีเรื่องที่น่าตื่นเต้นแล้ว ก็จะทำให้เรื่องไม่น่าอ่านสิ      แต่เรื่องที่จะดำเนินต่อไปนี้จะสร้างความตื่นเต้นให้กับผู้อ่านหรือเปล่าก็ไม่รู้ แต่ไม่ว่าอย่างไรก็จะของเล่าต่อไป เพราะว่าเรื่องนี้ยังต้องดำเนินต่อไป แก้ไขเมื่อ 06 พ.ย. 49 18:49:36 แก้ไขเมื่อ 03 พ.ย. 49 08:55:36 จากคุณ : thampitak 33 - [ 1 พ.ย. 49 22:51:35 ]

ความคิดเห็นที่ 2     ในขณะที่เจิดกำลังเดินชมตลาด พร้อมกับมองหาสิ่งของที่ต้องการซื้อหาอยู่ด้วยความเพลิดเพลินนั้น     “ไปไหนจ๊ะเจิด”      เสียงที่ลอยมาปะทะหูของเจิดในขณะนี้ เจิดมีความรู้สึกว่าเป็นเสียงที่สุดแสนจะไพเราะที่สุดในโลก รู้สึกว่า เหมือนว่าได้ลอยขึ้นสวรรค์ชั้นฟ้าอย่างกระทันหัน และอยุ่ในภาวะตกตะลึงเป็นเวลาไม่ทราบว่านานสักเท่าไร       ก่อนที่จะหันกลับทางด้านหลังตามเสียงที่ได้ยิน อย่างผู้ที่ตกอยู่ในห้วงภวังค์สักอย่างหนึ่ง ซึ่งเจิดก็รู้ว่าในขณะนี้ตกอยู่ในห้วงภวังค์ของมนต์ขลังของเสียงนาง โอ้...นาง.....เธอเป็นนางฟ้าหรือไร เหตุใดเสียงของเธอจึงไพเราะเสนาะโสตอันน้อย ๆ ของเจิดอะไรเช่นนี้       หลังจากที่ได้หันใบหน้าอันหล่อเหลาไปแล้ว ก็พบว่าผู้ที่ทักเป็นสาวสวย วัยรุ่นอายุรุ่นราวเดียวกันกับตนเอง ที่รู้จักคุ้นเคยกันดี  เจ้าหล่อน มีรูปร่างสมส่วน  ผมยาวดำสลวย มันขลับเป็นธรรมชาติ ในชุดเสื้อกางเกงรับรูป เหมาะสม ซึ่งหล่อนก็คือ กำไล ที่เขารู้จักเป็นอย่างดีนั้นเอง กำลังมองมาที่เขา แล้วก็ยิ้มเหมือนขำอะไรสักอย่างนิด ๆ ด้วยภาพที่เห็นตรงตรงหน้าในขณะนี้เจิดรู้สึกว่า       “โอ้ยหัวใจจะวาย ปกติหล่อนจะไม่ค่อยให้ความสนที่จะมองเจิด แม้แต่หางตาเลย อะไร? ทำให้หล่อนหันมาสนใจ”        ด้วยสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างไม่คาดฝันนี้ทำให้ เจิดนึกในใจไปว่า       “เอ ....รึว่าเราหล่อกว่าเดิม จริงๆ แล้ววันนี้กะหล่อเต็มที่อยู่แล้ว”         เจิดรำพึงกับตนเองด้วยอาการเข้าข้างตนเองอีกแล้วตามประสาคนที่ชอบหลงตัวเอง  และแล้วก็เกิดความคิดขัดแย้งว่า        “ไม่น่าจะใช่มั้ง ”        และหล่อนก็กล่าวอีกว่า       “เจิดลืมปิดหน้าต่างน่ะ”        เสียงนี้ทำให้เจิดผู้ที่มีสติยังไม่สมบูรณ์เท่าใดนัก เนื่องจากมนต์ขลังของเสียงนางยังไม่คลายไป ท่ามกลางความมึนงงนั้นก็ยังคิดต่อไปว่า       “หล่อนรู้ได้ยังไงว่าเราลืมปิดหน้าต่างที่บ้าน แสดงว่าต้องหล่อนต้องไปแอบดูเราที่บ้านแน่ ๆ ถ้าลืมปิดจริงก็แย่ละสิ ยิ่งเดี๋ยวนี้ขโมยชุกชุมยิ่งกว่ายุงซะด้วย แต่... เอ...จำได้ว่าก่อนออกจากบ้านก็ปิดหน้าต่างเรียบร้อยแล้วนี่ เพราะว่าแม่ก็ไม่อยู่บ้าน ไปทำธุระที่อำเภอ เมื่อไม่มีใครอยู่บ้านเราในฐานะคนรอบคอบ ก็ปิดประตูหน้าต่างใส่กลอน ล็อกกุญแจอย่างเรียบร้อย”       นึกถึงตอนนี้เจิดอดเอามือล้วงไปที่กระเป๋ากางเกงมิได้ ก็พบว่าลูกกุญแจก็ยังอยู่ที่กระเป๋ากางเกง แสดงว่าเขาปิดประตูหน้าต่าง และล็อคประตูเรียบร้อยแล้ว ไม่น่าจะมีอะไรผิดพลาด และแล้วเจิดก็นึกเลยเถิดไปว่า      “หรือเธอไปแอบดูเราจริง ๆ  เธอต้องแอบสนใจเราเป็นพิเศษแน่ ๆ อิอิ”        เจิดคิดพร้อมกับแอบยิ้มในใจ แต่ก็ยังพยายามนึกทบทวนอีกครั้ง ก็ยังรู้สึกว่าปิดเรียบร้อยแล้วแน่ ๆ ไม่มีผิดพลาดอย่างแน่นอน  จึงตอบไปว่า       “ขอโทษครับผมปิดเรียบร้อยแล้ว ใส่กลอนเรียบล็อคประตูเรียบร้อยแล้วด้วย”       “จริงเหรอ ตอนนี้ฉันยังเห็นมันเปิดอยู่นา”        เธอถามย้ำ พร้อมกับยิ้มเล็กน้อยด้วยท่าทางแปลก ๆ ไม่น่าไว้วางใจพิกลอย่างไรไม่รู้  แต่อาการที่หล่อนยืนยัน คล้ายกับว่ามีความมั่นใจอย่างเต็มเปี่ยมแม่นมั่น        “จริงครับผมเป็นคนเรียบร้อย รอบคอบเสมอมา ดูจากการแต่งตัวก็ทราบได้”         เจิดตอบยืนยันอีกด้วยความมั่นใจเต็มที่         “แต่วันนี้เป็นอะไรละถึงเป็นคนไม่รอบคอบ ไม่เรียบร้อย แถมยังปล่อยไก่ตัวเบ้อเร้ออีก”       “วันนี้ผมก็รอบคอบเหมือนทุกวัน ไก่ตัวเบ้อเร้อ ไหน....ไหนอยู่ไหน?”         เจิดพูดพร้อมกับทำท่ามองหาเลิกลัก ไปรอบ ๆ เหมือนกับว่าหาอะไรสักอย่าง แต่ก็หาไม่เจอ         เจ้าหล่อนกล่าวขึ้นอีกว่า       “ฉันเห็นจริง ๆ นะ ไม่ได้โม้ ไม่ได้ล้อเล่นด้วย เห็นจริง ๆ ให้ไก่เหยียบตายสิเอา แต่เอ...รู้สึกว่าตอนนี้ไก่มันจะหงอยไปนะ สงสัยยังไม่ได้กินข้าวเช้า หรือไม่มีแรงมั้ง”      เจ้าหล่อนเหมือนทีเล่นทีจริง       “เอ....หรือเราลืมจริง ๆ ”       เขาชักไม่แน่ใจตัวเองขึ้นมาทั้ง ๆ ที่ตอนแรกมีความมั่นใจอย่างเต็มเปี่ยม ทำให้เกิดความคิดทบทวนเรื่องราวต่าง ๆ ขึ้นในใจไม่ทราบว่ากี่ร้อยกี่พันครั้ง ในช่วงสั้นๆ ในเวลาไม่กี่วินาที แต่....ในที่สุดก็นึกขึ้นได้ ว่าคำว่า “ลืมปิดหน้าต่างนี้” มันคุ้นๆ เป็นสำนวนเก่า เป็นสำนวนที่ใช้กันเป็นประจำอย่างแพร่หลายมาเนิ่นนานแล้ว เมื่อฉุกคิดได้ดังนั้นจึงได้ก้มลงไปดู        “โอ้ยไม่อยากจะพูดเลย สุดที่จะขายหน้าครับพี่น้อง ผมลืมปิดหน้าต่างจริง ไอ้หน้าต่างที่ว่านี้ก็คือ ลืมรูดซิบกางเกงนั่นเอง โอ้ย...นี่คงจะเที่ยวโชว์ใคร ต่อใครไปหมดแล้ว มิน่าหมาถึงได้หอน เด็กถึงได้หัวเราะ ท้องถึงได้ร้อง”       อันหลังน่าจะไม่เกี่ยวกันนะ พอทราบดังนี้แล้วจากนั้นเจิดก็ทำท่ากระหมิดกระเมี้ยน หันหน้าไปในทิศทางที่คิดว่าปลอดคนที่สุด แล้วก็จัดทำธุระส่วนตัวเฉพาะหน้าอย่างรวดเร็ว ปานกามนิตหนุ่ม หลังจากนั้นก็ทำหน้าแหย๋ ๆ แบบว่าอับอายที่สุดในชีวิต และแล้วเพื่อเป็นการกลบเลื่อนความผิด เจิดก็ทำท่าไม่รู้ ไม่ชี้ จะเดินจากไปเอาดื้อๆ  แต่...ก็ยังอุตส่าห์มีเสียงตามหลังมาอีกครั้ง เสียงนี้ทำเอาเจิดสะดุ้งเป็นร้อยพันตลบเลยทีเดียว        “เจิดลืมปิดประตู”         เป็นเสียงของเจ้าหล่อนคนสวย ที่ดังตามหลังมาหลอกหลอนอีก คนอะไรหน้าตาก็ดี้ดี ทำไมใจร้ายจังชอบแกล้งคนหล่อ ๆ อย่างเจิดเรื่อยเลย เฮ้อ...อ...        เสียงที่ตามหลังครั้งล่าสุดนี้ ทำให้เจิดชะงักความคิดที่จะอยากไปให้ไกลหล่อนที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้อย่างกระทันหัน  แต่ว่าเสียงที่ได้ยินครั้งหลังสุดนี้เป็นเหมือนมีใครมากระตุก ฉุดกระชากให้หยุดอยู่กันที่ เหมือนรถที่ถูกเบรกอย่างทันทีทันใด   เจิดจึงถามกลับไปด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยมั่นใจเท่าใดนักว่า        “จ...จ.....จริงน่ะ?”        เจิดถามกลับไปอย่างงง ๆ พร้อมกับภาวนาในใจว่า อย่าให้มีเรื่องอะไรที่น่าขายหน้าเกิดขึ้นอีกเลยเท่านี้ก็เกินพอแล้ว        และแล้วจึงรีบทำการสำรวจตัวเองอย่างเร่งรีบกลับไปกลับมาหลายรอบ แต่ก็ไม่พบความผิดปกติใด ๆ แต่เจิดก็ยังไม่มีความมั่นใจอะไรทั้งสิ้นในขณะนี้ ทั้งพยายามนึกว่ามันคืออะไร?  คำว่า “ลืมปิดประตู” ไม่เคยได้ยินมาก่อน  สำนวนนี้รู้สึกไม่คุ้นเหมือนสำนวนว่า “ลืมปิดหน้าต่าง”          ก่อนที่เจิดจะทำอย่างไรต่อไปก็มีเสียงหัวเราะคิกคัก อย่างสดใส เฮ้อ...คนเสวยทำอะไรมันน่ารักไปหมด พร้อมกับเสียงนี้เองที่ทำให้เจิดมีความรู้สึกว่า เหมือนมีใครมายกภูเขาออกจากอกอันเหี่ยวๆ ของเจิด ที่ว่าเหี่ยว เพราะว่าตอนนี้มันหน้าอกหน้าใจของเจิดมันสะดุ้งตกใจจนขวัญไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ตอนแรกที่มันไม่อยู่กับเนื้อกับตัว แต่ว่ามันมีลักษณะเหมือนกับว่าแบ่งบาน แต่หลังจากเจอคำทักบางประการทำให้ลมที่เบ่งบานนั้นเกิดการแฟบอย่างกระทันหัน        “ไม่มีอะไรล้อเล่นนะ วันนี้เห็นเจิดน่ารักดี”        คำพูดของเจ้าหล่อนที่มาพร้อมกับยิ้มหวาน ทำให้ ริมฝีปากของเจิดทำท่าจะขยับเขยื้อนเพื่อกล่าวอะไรสักอย่างแต่แล้วก็เปลี่ยนใจ แล้วก็พยายามเดินให้ห่างเจ้าหล่อนอย่างเร็วที่สุด และให้ไกลที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ แก้ไขเมื่อ 06 พ.ย. 49 18:52:57 แก้ไขเมื่อ 03 พ.ย. 49 08:59:01 แก้ไขเมื่อ 01 พ.ย. 49 22:54:10 จากคุณ : thampitak 33 - [ 1 พ.ย. 49 22:52:14 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เฮ่อๆๆ ลืมปิดหน้าต่างนี่ เกิดขึ้นบ่อยนะคะ อย่างดิฉันเป็นผู้หญิงแท้ๆ ยังเคยลืมบ่อยๆ เวลาใส่กางเกงยีนส์ แต่โชคดี เสื้อยาวลงมาคลุมพอดี เลยไม่มีใครเห็น หรือมีแต่อาจไม่โชคดี มีคนทักแบบคุณเจิด ขออนุญาติแนะนำค่ะ ว่าเรื่องติดกันเป็นพรืด อ่านยากค่ะ (เคยได้รับคำแนะนำตอนเข้ามาเขียนแรกๆ ค่ะ) ลองตัดบรรทัด และ preview ดูก่อนนะคะ จะช่วยให้เรื่องอ่านง่ายขึ้นค่ะ....ด้วยความปรารถนาดีค่ะ จากคุณ : มิสซิสอาร์โนลด์ - [ 3 พ.ย. 49 07:50:16 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ขอบคุณครับที่ให้คำแนะนำ และได้ปรับปรุงตามคำแนะนำแล้ว แก้ไขเมื่อ 03 พ.ย. 49 09:00:21 จากคุณ : thampitak 33 - [ 3 พ.ย. 49 08:50:23 ]