ความคิดเห็นที่ 1 ห้องทำงานของผู้จัดการหนุ่มดูเป็นระเบียบเรียบร้อยมาก  ไม่ว่าจะเป็นแฟ้มเอกสาร  ข้าวของเครื่องใช้  อุปกรณ์ต่าง ๆ  ถูกวางไว้อย่างเหมาะเจาะกับการหยิบใช้อย่างสะดวกสบาย ผู้จัดการไร่เริ่มสาธยายขั้นตอนการทำงานทุกขั้นตอนให้เธอรับรู้  อธิบายถึงการเดินทางของเอกสารต่าง ๆ  ตลอดจนการตรวจสอบความถูกต้องของเอกสาร  รวมถึงการพิมพ์งานที่เกี่ยวข้องกับงานทั้งหมดตามลำดับก่อนหลัง    เมื่ออธิบายจบจะลองให้เธอทำงาน  จะนั่งเฝ้าเธอทำงานทีละขั้นตอน  จนกว่าจะเห็นเธอทำอย่างถูกต้องและมีความเข้าใจดีแล้ว  จึงปล่อยให้เธอทำงานด้วยตัวเองตามลำพัง คุณหนูตะเกียงนั่งเงียบอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์นานแล้ว  เธอเริ่มรู้สึกสับสน  ว่าสิ่งที่เธอทำอยู่นั้นมันผิดหรือถูกกันแน่  แก้ไปแก้มาชักเวียนหัว  พยายามหาทางแก้ด้วยตัวเองแล้ว  แต่ยังรู้สึกว่ามันผิดพลาดไม่ถูกต้องอยู่ดี   ระบิลสังเกตเห็นเด็กสาวนั่งทำงานเงียบเชียว  แต่เงียบอย่างมีปัญหา  เธอดูเคร่งเครียดผิดปกติ  เขานั่งมองเธอสักพักจึงตัดสินใจลุกขึ้นมาช่วยดูให้ “มีปัญหาอะไรหรือเปล่าครับ” “คือ คือ อ ”  เธอได้แต่อ้ำ ๆ อึ้ง  ๆ  กลัวโดนเขาดุว่าทำผิดทำไมไม่รู้จักถาม  คำว่า  ทำไมไม่ถาม  เป็นคำถามที่ผู้ใหญ่มักถามเด็กในทุกกรณี  น่าเบื่อชะมัด! ชายหนุ่มมองขั้นตอนที่เธอทำ  ดูผลลัพธ์จากผลรวมสุดท้ายจากหน้าจอคอมพิวเตอร์ก็รู้ว่า  เธอทำผิดแน่นอน “เอาใหม่นะครับ  เดี๋ยวลองเอาเม้าท์คลิกตรงช่องนั้นใหม่  เปิดไฟล์ขึ้นมาใหม่เลย  ทำเสร็จหนึ่งขั้นตอนให้เซฟก่อนครับ”  เขานั่งลงตรงเก้าอี้ข้าง ๆ เธอ  เอียงตัวเข้ามาใกล้อีกเล็กน้อยเพื่อมองจอคอมพิวเตอร์ให้ถนัดขึ้น “เดี๋ยวครับ  ช้า ๆ ครับ  ค่อย ๆ ทำทีละขั้นตอนสิครับ”  เขาเบรคเมื่อเห็นเธอรัวปุ่มเอ็นเทอร์ไม่ยั้ง  แล้วเธอก็ทำผิดอีก “เอางี้นะครับ  เดี๋ยวผมทำให้ดูใหม่ครับ”  ผู้จัดการไร่รอให้เด็กสาวเลื่อนมือออกจากเม้าท์ก่อนที่จะจับเม้าท์สาธิตขั้นตอนการทำเอกสารอีกครั้ง “อ๋อออ  เข้าใจแล้วล่ะ”  เธอรู้แล้วว่าเธอทำขั้นตอนไหนผิดไปบ้าง  แล้วหันมายิ้มให้ครูจำเป็นอย่างดีใจ   เป็นจังหวะเดียวกันที่ชายหนุ่มหันมามองเธอเช่นกัน .!!! จึ๋ย ย .!! คุณหนูตะเกียงรีบหันหน้ากลับไปที่จอคอมพิวเตอร์ทันที     เพราะไม่นึกว่าจะหันไปจ๊ะเอ๋กับใบหน้าของผู้จัดการไร่ที่อยู่ใกล้เสียจนเธอตกใจ  ใบหน้าร้อนฉ่าขึ้นมาทันที  หัวใจเต้นรัวราวกับจะหลุดออกมาเต้นอยู่ข้างนอก ระบิลนิ่งอึ้งด้วยความตกใจไม่แพ้กัน  ไม่คิดว่า  เธอจะหันมามองพร้อม ๆ กันแบบนี้   ทำเอาใจหายใจคว่ำหมดเลย   โชคดีที่เธอรีบหันหน้ากลับไปมองที่จอคอมพิวเตอร์  ทำให้เขาค่อยหายใจโล่งขึ้นมาหน่อย   กลัวเธอจะได้เห็นความเงอะงะของเขาเหมือนกัน   ได้แต่มองแก้มด้านข้างของเด็กสาวที่เป็นสีแดงจัด  เขาเคยเห็นแก้มเธอแดงระเรื่อเวลาทำงานออกแรง  เป็นภาพที่น่ามอง  น่ารักเหมือนตุ๊กตาญี่ปุ่น   ไม่เคยคิดเลยว่าจะมีโอกาสได้มองแก้มแดงอมชมพูนั้นอย่างชิดใกล้ขนาดนี้ เด็กสาวพยายามคุมสติให้อยู่  ใช่แล้ว!  เธอต้องรีบทำงานต่อ “เอ่อ งั้น เปิดไฟล์ใหม่เลยนะ”   รีบคว้าเม้าท์เลื่อนไปมาเพื่อแก้เก้อแก้เขิน   ชายหนุ่มนิ่งอึ้งด้วยความตกใจอีกเป็นรอบที่สอง  เขาตั้งใจจะลุกขึ้น  เพื่อให้เธอผ่อนคลาย  ไม่อึดอัดจนเกินไปนักที่มีเขานั่งอยู่ใกล้ ๆ เช่นนี้ แต่ทว่าเด็กสาวกลับคว้ามือเขาไว้  แล้วเลื่อนมือเขาไปมาคงนึกว่าเป็นเม้าท์  จากความตกใจเปลี่ยนเป็นขำเมื่อเห็นอาการของเธอ   “เม้าท์เสียรึเปล่าครับ”  เขาแกล้งล้อ เด็กสาวขมวดคิ้วที่เม้าท์ของเธอไม่ยอมทำงานทำการ  รู้สึกอยู่เหมือนกันว่ามันแปลก ๆ ก่อนหันมามองเม้าท์ในมือ   สมองราวกับหยุดสั่งการชั่วคราวเมื่อมองเห็นว่าเม้าท์ให้มือของเธอคือ ..??? . .!!! โอ๊ย!!!  ตายแล้ว!!   อยากจะบ้าตาย  ยัยตะเกียงเอ๊ยยยยย!!   ทำอะไรแบบนี้เนี่ย!! “ใช่!  เม้าท์อะไรไม่รู้  ไม่ได้เรื่องเลย”  เธอกระแทกเสียงใส่   พลางยกมือเขากระแทกกับโต๊ะคอมพิวเตอร์อย่างแรง ชายหนุ่มได้แต่อมยิ้มขำจนหน้าแดง  พยายามจะอดกลั้นไว้ไม่หัวเราะเยาะเธอ  แต่ก็กลั้นไม่อยู่ระเบิดออกมาจนได้ “นี่!!  หยุดหัวเราะเลยนะ”  คุณหนูตะเกียงจ้องหน้าผู้จัดการไร่พลางชี้นิ้วสั่งให้เขาหยุดหัวเราะเธอเดี๋ยวนี้ ชายหนุ่มรีบถอยตัวออกห่างก่อนที่อาจจะโดนกำปั้นรัวเป็นชุด ๆ  อย่างระมัดระวังตัว แต่ยิ่งเห็นเด็กสาวทำแบบนี้ก็ยิ่งทำให้เขายิ่งขำ  ยิ่งหัวเราะดังมากขึ้นกว่าเดิม   จนเธอเองก็อดหัวเราะขำตัวเองไปด้วยไม่ได้เช่นกัน “หิวหรือยังครับ  เที่ยงแล้วนะ  คุณทำให้ผมเสียพลังงานในการหัวเราะไปเยอะนะครับ”  เขามองดูเวลาที่ผนังห้อง “หิวสิ!  พูดดีดีหน่อย!  ระวังนะ  เดี๋ยวโมโหหิวไม่รู้ด้วย!”   คนบ้า!!   แกล้งล้ออยู่ได้! ================   ระบิลมองหลานสาวเจ้าของไร่ยกถาดอาหารมาวางบนโต๊ะ  นึกแปลกใจที่เธอเลือกอาหารแต่ละอย่าง  มีแต่ผักเป็นส่วนประกอบเป็นส่วนใหญ่  ไม่ว่าจะเป็นสลัดผัก  ก๋วยเตี๋ยวลุยสวน  ผลไม้  เปาะเปี้ยะสด  เป็นต้น  เขาจำได้มื้อแรกที่เธอเห็นอาหารบนโต๊ะอาหารที่มีแต่ผัก  สีหน้าหลานสาวเจ้าของไร่บอกอาการเบื่อหน่ายอย่างเห็นได้ชัด  ตามมาด้วยคำบ่นจะกินโน่นกินนี่ “เดี๋ยวนี้คุณทานผักได้เยอะขึ้นนะครับ”  เขาอดชื่นชมเธอไม่ได้ “ก็ ทานแล้วรู้สึกดีนะ สุขภาพดีขึ้นน่ะ เคยคิดว่า  ผักไม่อร่อย   แต่พอทานบ่อย ๆ ก็อร่อยไปเอง”   ชายหนุ่มนั่งมองสาวน้อยทานอาหารอย่างมีความสุข  เธอทานอะไรก็ดูน่าอร่อยไปหมด “ตอนบ่าย  ผมต้องออกไปพบลูกค้านะครับ” สายตาเธอสลดวูบลงไปทันที “แล้ว ถ้ามีปัญหาเรื่องงาน  ฉันจะถามใครล่ะ”   “โทรหาผมได้ครับ” เด็กสาวมองหน้าเขา  ราวกับถามด้วยสายตาว่าไปด้วยไม่ได้เหรอ “เสร็จงานผมจะกลับมารับ” หลานสาวเจ้าของไร่พนักหน้ารับอย่างเนือย ๆ หลังจากที่ผู้จัดการไร่ตะเกียงไพรออกไปได้ไม่นาน  เครื่องพริ้นก็ทำปัญหาวุ่ยวายให้กับเธอ “ตายแล้ว  พริ้นออกมาเป็นภาษาอะไรเนี่ย ”  เธอมองอักษรบนกระดาษเป็นรูปร่างแปลก ๆ   มองที่หน้าปัดของเครื่องปริ้น  มีปุ่มให้กดอยู่  4-5 ปุ่ม   “บ้าจริง  ทำไมต้องมาเสียเอาตอนนี้ด้วยเนี่ย ” พลางดึงกระดาษออกจากเครื่องพริ้น  ดันดึงขาดอีก  ยิ่งทำให้หัวเสียเข้าไปกันใหญ่ “ปุ่มไหนวะ!”  พลางกดมั่วซั่ว   หลังจากทดลองด้วยตัวเองอยู่นานแล้ว จนหมดปัญญาจึงตัดสินใจโทรไปถามผู้จัดการไร่ “ตายล่ะ!  จะโดนด่ามั้ยเนี่ย สงสัยต้องทำเสียงดุ ๆ มาแน่เลย”  เธอคิดพลางกดเบอร์โทรศัพท์ “กล้าทำ   กล้ารับดิ  ตะเกียง”   ปลอบใจให้กำลังใจตัวเองเรียบร้อยแล้ว   จึงกดปุ่มโทรออก ปลายสายส่งเสียงมาแล้ว   “ครับ  คุณตะเกียง” “เครื่องปริ้นมันพิมพ์ออกมาเป็นภาษายึกยือ  ทำไงดีคะ” “ไปที่ปุ่ม  Load  นะครับ”  เขาค่อย ๆ อธิบายให้เธอรู้จักแต่ละปุ่มบนเครื่องพิมพ์อีกครั้งหนึ่ง  แม้ก่อนหน้านี้จะได้อธิบายไปแล้วก็ตาม  “กดหนึ่งครั้ง  แล้วเลือก mode”   เด็กสาวรู้สึกปวดหัวขึ้นมาตะหงิด ๆ  ปุ่มไรมั่งก็ไม่รู้  ยิ่งฟังยิ่งงง   แต่ก็พยายามหายใจเข้าลึก ๆ เมื่อเริ่มรู้สึกเครียดขึ้นมา  พยายามตั้งใจฟังคำแนะนำของเขา “อ่านหน้าจอสิครับ  มันบอกว่าไร  ขึ้นคำสั่งไรอยู่ครับ” เธอทำตามที่เขาบอก  แต่กว่าจะรู้เรื่องรู้ราวเข้าใจกัน  ก็ทำเอาเหงื่อตกทั้งคนสอนคนทำตาม  เมื่อเซ็ทคำสั่งใหม่เสร็จเรียบร้อย   จึงสั่งพิมพ์งานใหม่  งานที่พิมพ์ออกมากลายเป็นตัวเล็กกระจิดริด “อ่านออกแล้วนะครับ   งั้นต้องเปลี่ยนฟ้อนท์ครับ” เด็กสาวเริ่มหงุดหงิด  มันทำไม่ได้ซักที   ปลายสายฟังน้ำเสียงเธอก็รู้ว่าเธอคงทำต่อไม่ไหวแล้ว   ที่สำคัญได้เวลาที่เขาต้องเข้าพบลูกค้าแล้วตอนนี้ “ถ้าไม่เสร็จก็ไม่เป็นไรครับ  แค่นี้ก่อนนะครับ  ลูกค้ามาถึงแล้ว” เด็กสาววางโทรศัพท์ไร้สายลงกับโต๊ะพลางถอยหายใจออกอย่างสุดเซ็ง “เฮ้อ .” รวิวารลงไปเดินเล่นข้างล่าง  เพราะขณะนี้เธอรู้สึกเครียดมาก  ฝืนทำต่อไป  เดี๋ยวจะบ้าซะก่อน  จึงเดินไปผ่อนคลาย  เมื่อรู้สึกดีขึ้น  เปลี่ยนความรู้สึกจากอารมณ์เครียดได้แล้ว  เธอคิดว่า  มันต้องมีทางแก้ไข้  มันเกือบสำเร็จแล้ว  เธอต้องทำได้  เธอจะไม่ยอมแพ้มันแค่นี้   จึงเริ่มทำความเข้าใจกับคำสั่งของเครื่องพิมพ์ใหม่  หลังจากที่ฟังผู้จัดการไร่อธิบายก่อนหน้านี้จนคล่องแคล่ว  เพราะทำไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ  เธอมีความเข้าใจมากขึ้น  และคิดว่า  น่าจะหาฟ้อนท์ที่ซัพพอตท์กับเครื่องพิมพ์ได้  เธอค่อย ๆ ลองทีละฟ้อนท์จนเจอฟ้อนท์ที่ใช่  แต่พอพิมพ์ออกมาแล้ว  ตัวไม้มไลดูผิดปกติไปเล็กน้อย  แต่ก็ถือว่า  พอใช้ได้แล้ว “เป็นไงบ้างครับ  สำเร็จมั้ย ”  เสียงผู้จัดการหนุ่มดังขึ้นข้างตัวสาวน้อย ชายหนุ่มแปลกใจที่เห็นเธอยังไม่ยอมแพ้  ซึ่งมองเวลาผ่านมาหลายชั่วโมงแล้ว  ทั้ง ๆ ที่ก่อนวางสาย น้ำเสียงเธอเริ่มงองแงหงุดหงิดเอาการ “สำเร็จสิ!  นี่ไง ดูสิ  พอได้นะ”  หลานสาวเจ้าของไร่ยื่นกระดาษในมือให้เขาดู  ด้วยรอยยิ้มแห่งความภาคภูมิใจ “เก่งครับ เก่ง  ใช้ได้ทีเดียว  เดี๋ยวที่เหลือผมจะแก้ไขให้” เด็กสาวอมยิ้มแก้มปริที่ได้รับคำชมเป็นครั้งแรก “ปัญหาทำให้เราได้เรียนรู้และเข้าใจสิ่งนั้น ๆ มากขึ้น  เราจะมีความชำนาญในสิ่งนั้น ๆ มากขึ้นเสมอ  ทุกครั้งที่เรามีปัญหาอยากให้คุณคิดว่า  ได้เวลาแห่งการเรียนรู้แล้ว” “ขอโทษนะ ที่ฉันทำผิดพลาดอยู่เรื่อยเลย” ชายหนุ่มหันมายิ้มให้ “คุณรู้มั้ย  คุณเก่งมากที่ยอมรับความผิดพลาดของตัวเองได้  ความผิดพลาดก็มีประโยชน์นะครับ” เด็กสาวขมวดคิ้วมองผู้จัดการหนุ่มด้วยสายตาฉงน “มีประโยชน์ยังไงหรอ” “ทำให้เราไม่เหย่อหยิ่ง  ไม่ทะนงตนว่าเก่ง  เราจะเจียมตัว  มีความระมัดระวังมากขึ้น  ได้เตือนตัวเองมากขึ้น  อ่อนน้อมต่อคนอื่นมากขึ้น  ถ้าเราไม่เคยผิดพลาดเลย  เราก็จะถือดีว่าตัวเราเก่ง  เวลาเห็นความผิดพลาดของคนอื่น   เราจะเห็นเป็นเรื่องใหญ่มาก  พูดจาถากถางคนอื่น  ซ้ำเติมคนอื่นไงละครับ   ที่สำคัญทำให้เราเข้าใจความรู้สึกของคนอื่นมากขึ้นไงครับ  ตรงนี้สำคัญที่สุด” คุณหนูตะเกียงคิดตาม  พนักหน้าอย่างเข้าใจ  และเห็นด้วยกับความคิดของเขาอย่างมาก  เพราะสิ่งที่เขาพูดมาทั้งหมด   เธอเคยเป็นมาแล้วทั้งนั้น ============= สวัสดีค่ะ  สบายดีกันรึเปล่าคะ  ลมหนาวเริ่มโชยมาแล้ว  งานยุ่ง ๆ ตามเคยค่ะ  มีใครบ้านน้ำท่วมป่าวคะ  ขอให้ลดเร็ว ๆ นะคะ เอาใจช่วยค่ะ  ทำลิงก์ตอนที่แล้วให้ไม่ได้เลย  มันเข้าไม่ได้  เลยไม่ได้ตอบกระทู้ของทุกคนเลย  ขออภัยด้วยนะคะ  สงสัยคงไปอยู่คลังกระทู้เก่าแล้วมั้ง  ทำไม่เป็นด้วย  เวลาไปค้นทำยังไงก็ไม่รู้  แฮ่ .  รักษาสุขภาพกันด้วยนะคะ  อยากถามว่า เชื่อว่า น้ำจะท่วมโลกไหมคะ  น้ำแข็งเหนือใต้จะละลาย  ตอนนี้อากาศมันยิ่งผิดปกติอยู่นะ ว่ามั้ยคะ ขอบคุณทุกท่านนะคะ ที่เข้ามาเยี่ยมเยียน  ทักทาย  ติดตามผลงานเสมอ  ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ ^ _ ^ แก้ไขเมื่อ 02 พ.ย. 49 00:43:46 จากคุณ : ริเศรษฐ์ - [ 2 พ.ย. 49 00:27:04 ]

ความคิดเห็นที่ 2 โอ... สองคนนี่ออกอาการเจพอๆกันเลย ฮ่ะๆๆ ว่าแต่หนูตะเกียงตอนจับมือนึกว่าจับเมาท์ ไม่นึกสงสัยบ้างหรือไงว่า ทำไมปุ่มมันมีตั้ง 5 ไม่ใช่ 3 หรือคิดว่าเมาท์รุ่นใหม่ ฮ่ะๆๆ แกล้งแซว แกล้งแซว ฮ่ะๆๆ ^____^............ ลมหนาวมาเยือนหลานรักแล้วเหรอ อืมม์ ดีจัง แถวบ้านปู่ยังไม่ค่อยสัมผัสลมหนาวเลยเลย มีแต่ลมร้อน หนาวไม่กลัว ปู่กลัวลมร้อนจ๊ะหลาน ไฝ่ฝันมานานแล้วกับความหนาว บ้านปู่น้ำไม่ท่วม แต่เกือบท่วม (ถ้าช่วงนั้นฝนไม่ชาดช่วงมีหวีงท่วม) แต่บ้านเพื่อนท่วมไปหลายหลังจ๊ะ ถ้าน้ำแข็งชั้วโลกละลายตามผลของปรากฏการณ์โลกเรือนรถยนต์ เอ้ย..กระจก ถ้ามากพอปู่ว่ากรุงเทพไม่เหลือ ท่วมแน่ แหม กำลังจะซื้อบ้านสักหลังแถวกรุงเทพ ปู่คงต้องเปลี่ยนใจไปซื้อบ้านแถวอีสานแล้ว ติดว่ายังเป็นห่วงค่ารถเมล์ที่จะมาทำงานที่กรุงเทพเท่านั้น แหม คงหลายต่อพิลึก ฮี่ๆๆ แก้ไขเมื่อ 02 พ.ย. 49 04:47:59 จากคุณ : Psycho man - [ 2 พ.ย. 49 04:47:34 ]

ความคิดเห็นที่ 3 หายไปซะนานเชียว ตอนหน้าจะมาเมษาหน้าร้อนป่าวจ๊ะริจ๋า จากคุณ : :::อาราเร่::: - [ 2 พ.ย. 49 10:05:17 ]

ความคิดเห็นที่ 4 กรุงเทพร้อนมาก แดดแรงกว่าเมษา (ว่าเข้าไปนั่น) เครื่องพิมพ์รุ่นไหนเนี่ย จะได้ไม่ซื้อ ใช้ยาก จากคุณ : scottie - [ 2 พ.ย. 49 12:34:02 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ตอบซะก่อนที่กระทู้นี้จะหาไม่เจออีก  อิอิ Psycho man แหม ปู่ก้อ  คนมันกำลังตกใจน้าาา  มันก็จับผิดจับถูกดิ  แล้วก็  ตกใจอยู่อ่ะ  เลยงง ๆ    นึกไรไม่ออก  แต่อาจจะรู้สึก  ทำไมเม้าท์ใหญ่ผิดปกติ อิอิ   แถวนี้พออากาศเย็น ๆ ค่ะ  สัมผัสได้ถึงลมหนาวเบา ๆ   กำลังสบายนะคะ หลานทนร้อนได้ดีกว่า  ทนหนาวค่ะ   แถวบ้านหลานยังไม่ท่วมค่ะ  ประทับใจในหลวงของเรานะคะ  ท่านทรงทำเป็นตัวอย่างก่อนเสมอ  เสียสละเป็นตัวอย่างก่อนเลย  ต้องขอบคุณชาวต่างจังหวัดที่เสียสละ ยอมให้ผันน้ำเข้าพื้นที่ของตนเอง หลานได้ดูรายการที่นี่หมอชิตค่ะ ดร.อาจอง  บอกว่า อีก 11 ปีค่ะ  หืม น่ากลัวจังเลย  รัฐบาลจะมีนโยบายเกี่ยวกับอันนี้บ้างหรือเปล่า  ไม่งั้นคงแย่นะคะ  ไม่เห็นมีใครประกาศนโยบายนี้บ้างเลย :::อาราเร่::: ขอบคุณสำหรับรูปเพนกวิ้นน่ารักอ้วนพีน้า .  อืม ตอนหน้าเรากะว่าจะให้จบแล้วนะ  ก็อาจจะเมษาก็ได้น้า  อิอิ scottie แหม พี่ก้อ  ถ้าเราไม่มีความรู้เกี่ยวกับเครื่องพริ้น  แล้วคุยกันทางโทรศัพท์เนี่ย  มันปวดหมองจริง ๆ นะคะ  เครื่องที่ว่านี้อ่ะ  ใช้ง่ายอยู่ค่ะ  แต่มีปัญหาคล้าย ๆ มันแฮงค์  แล้วมันก็ลืม ที่เซ็ทไว้  ต้องมาเซ็ทใหม่  ตอนนี้นะคะ  เซ็ทเป็นแล้วค่ะ คล่องมาก ๆ อิอิ  เพราะทำไปหลายรอบแล้ว  ฮ่า ๆๆๆ จากคุณ : ริเศรษฐ์ - [ 2 พ.ย. 49 23:17:58 ]

ความคิดเห็นที่ 6 โห....(เรื่องนี้) หายไปนานเลยนะคะพี่ริ จากคุณ : เม-ดา - [ 3 พ.ย. 49 12:31:36 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ใช่ค่ะรอนานมากเลย ตามมาเอาใจช่วยเจ้าฟักทองอ้อนสาวค่ะ เฮ้ยไม่ใช่ผู้จัดการหนุ่มต่างหาก จากคุณ : รียา-อารียา - [ 4 พ.ย. 49 20:43:15 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ตอน8 http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2006/08/W4646194/W4646194.html ตอน7 http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2006/07/W4526916/W4526916.html ตอน6 http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2006/05/W4415906/W4415906.html ตอน5 http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2006/04/W4292042/W4292042.html ตอน4 http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2006/02/W4093854/W4093854.html ตอน3 http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2006/01/W4002544/W4002544.html ตอน2 http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/W3953316/W3953316.html ตอน1 http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/W3929606/W3929606.html จากคุณ : ลูนาติก - [ 8 พ.ย. 49 09:14:07 ]

ความคิดเห็นที่ 9 จั๊กกะอู๋หูโน่มาแว๊ว กว่าจะเข้ามาได้ ไม่รู้ต้องอัพเดทข้อมูลใหม่ ยังไม่ได้อ่านนะ แค่แวะมาทักทายกันก่อน จากคุณ : นาย (หูโน่) - [ 11 พ.ย. 49 20:17:39 ]

ความคิดเห็นที่ 10 แวะมาตามเก็บเรื่องเหมือนกันจ้า... อิอิ.. :) จากคุณ : คิมมี่ (*CriMy*) - [ 13 พ.ย. 49 20:24:18 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ตามมาอ่านครับผม (เดี๋ยวคงได้ตามตอนเก่า) ตอนนี้เริ่มหวานกันละเนอะ เหอๆ จะแซวอยู่เชียวว่าปัญหาเรื่องเครื่องพริ้นต์นี่มาจากชีวิตจริงป่าว? ฮ่าๆๆ จากคุณ : นกยูง - [ 14 พ.ย. 49 17:59:27 A:161.200.255.162 X: ]