วันที่จากกันไปไม่หวนกลับ
ใจฉันพังย่อยยับพับสลาย
ที่ยังคงเหลืออยู่คู่ร่างกาย
คือลมหายใจระรินะเมื่อสิ้นเธอ
ดังละลายกลายเร้นเป็นอากาศ
ด้วยถูกฟาดสาดไฟในคืนเผลอ
เพียงอ้างว้างร้างไหวใจละเมอ
เมื่อขาดเธอเคียงข้างอย่างวันวาน
ดังแกล้งควักตาสองให้หมองดับ
ควักหัวใจย่อยยับด้วยคมขวาน
ราดน้ำกรดรดรอทรมาน
แล้วแผ้วผลาญรานร้าวร้ายตายทั้งเป็น
นับตั้งแต่วันนี้ไม่มีแล้ว
ในตาใสใจแก้วมิอาจเห็น
น้ำเสียงเจือเครือมือไล้ไม่กระเซ็น
คงหลบเร้นเช่นดาวร้างกลางนภา
ฝากสายลมพรมใจให้เธออุ่น
ดินละมุนหนุนร่างไว้ให้แน่นหนา
ฝากราตรีคลี่คลายหนาวพราวดารา
ฝากน้ำตาไว้ดื่มตามยามอ่อนแรง
ฝากกระซิบกริบไกลไปกับเมฆ
ฝากบุบผามาลัยเสกก่อนสิ้นแสง
ฝากห่วงหากับปีกปรกนกสีแดง
ฝากรักแฝงในแสงรุ้งที่คุ้งคราม
จากคุณ :
nineinn 
- [
2 พ.ย. 49 17:20:19
]
วันลา
