ความคิดเห็นที่ 1 ยิ้มเถิด............(๑) เราเกิดมาต้องร่าเริงเข้าไว้ จะบูดบึ้งทำไมไม่สดชื่น หัวเราะเป็นเล่นหรือจริงยิ่งครึกครื้น อายุยืนหมื่นปีดีไหมล่ะ ? ดอกเอ๋ยเจ้าดอกบานชื่น ใครอยากอายุยืนต้องรื่นเริงเอย.......... เวทีโลกโชคเราเข้ามาเล่น ต้องรำเต้นเต้นรำทำจังหวะ ควรถี่ห่างอย่างไรไว้ระยะ จะเป็นพระหรือนางอย่างเดียวกัน ดอกเอ๋ยเจ้าดอกอันชัน ใครเห็นขบขันคนนั้นอายุยืนเอย.............. จากคุณ : เจียวต้าย - [ 4 พ.ย. 49 21:42:54 ]

ความคิดเห็นที่ 2 อืม ตอนนี้อยากร่างกายกำยำล้ำเลิศบ้างอ่ะค่ะ เพราะตอนนี้ทั้งตัวมีแต่ไขมันเกาะติดเต็มไปหมดเลย จากคุณ : oreocream - [ 4 พ.ย. 49 22:02:54 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ยิ้มเถิด..............(๒) ในโลกนี้มีทั้งสนุกสุข หาไม่พบต้องทุกข์เป็นแม่นมั่น ทิ้งอบอุ่นวุ่นหาแต่หนาวนั้น โทษใครนั่นขอได้โปรดโทษตัวเอง ดอกเอ๋ยเจ้าดอกระกำ คนไหนครวญคร่ำต้องระกำใจเอย................ คนหน้าเศร้าคือเขาดื่มยาพิษ ทอนอายุเป็นนิจไม่เหมาะเหมง คนหน้าบานสราญรื่นใจครื้นเครง เขาปลั่งเปล่งลิ้มรสอัมฤต ดอกเอ๋ยเจ้าดอกกุหลาบ กลิ่นรสซึมซาบอาบอัมฤตเอย.................... ทั้งสองบทนี้ ครูเทพ ได้ประพันธ์ไว้ เมื่อ ๑๖ กุมภาพันธ์ ๒๔๘๐ จากคุณ : เจียวต้าย - [ 5 พ.ย. 49 11:30:21 ]

ความคิดเห็นที่ 4 “ ความจริงนั่นแล้ขัด ใจคน “ ภาษิตนี้ชอบกล          ไม่น้อย ตรองดูก็จักยล  แยบว่า จริงนอ                                             เจ็บใดไม่เทียมถ้อย       ที่ท้วงตามจริง ชายหญิงในโลกนี้          จริงหนอ ย่อมจะชอบคนยอ          แน่แท้ สรรเสริญย่อมจะพอ        ใจรับ แต่ว่าการท้วงแม้             ถูกต้องขัดใจ ใช่ตูข้าจะแสร้ง                เสรนำ ว่าผิเห็นใครทำ                 พลาดพลั้ง ให้เพื่อนกลับกล่าวคำ         ปดประ จบนา เห็นแต่ควรจักยั้ง               ปากบ้างเป็นไร ไตร่ตรองดูว่าผู้                  บุถุชน ยังมิได้เดินดล                   มรรคไซร้ เมื่อยามที่เผลอตน             ย่อมพลาด บ้างนา ยามพลาดด่วนติให้            ขุ่นข้องขวยเขิน ควรเมินและยกให้               อภัย บ้างนา ผู้ผิดหากมีใจ                     ซื่อแท้ ยามรู้สึกผิดใน                    ดวงจิต เองฤๅ ย่อมจะขวนขวายแก้            ผิดให้กลายดี ผู้มีอายุแล้ว                       รู้จัก เลือกเหมาะสิ่งควรทัก           นั่นแล้ ผู้น้อยย่อมจะรัก                  เคารพ แม่นแล ถึงจะทักบ้างแม้                   มากน้อยมีผล คนที่ไม่รู้จัก                        ผ่อนผัน ใครผิดผึงผางพลัน               วู่เว้า ผู้น้อยกลับดึงดัน                  มานะ ต่อแฮ ถึงจะทักถูกเค้า                    กลับไร้ผลดี ฯ บทนี้เป็นโคลงสุภาษิต พระราชนิพนธ์ของ พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว จากหนังสือ "ดุสิตสมิต" เล่ม ๙ ฉบับที่ ๙๒ วันที่ ๒ ตุลาคม พ.ศ.๒๔๖๓ จากคุณ : เจียวต้าย - [ 6 พ.ย. 49 05:57:19 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ใจสบาย............... ใจผาสุขช่วยให้         สบายกาย กายเจ็บแต่ใจสบาย    ช่วยได้ ใจซุดฉุดกายสลาย     รับโรค เร็วแล กายซุดใจซุดให้         เร่งรู้ระวังมรณ์ ทำงานมาก ๆ ........................ สังวรหน้าที่ไว้            จงดี งานมากชีวิตินทรีย์      มากได้ ออมแรงอ่อนแรงมี      แต่หมด แรงลง แรงเกิดเพราะแรงใช้    เสพได้นิทราดี จากเรื่อง ยาอายุวัฒน ของ ครูเทพ ยังมีต่ออีกครับ. จากคุณ : เจียวต้าย - [ 8 พ.ย. 49 07:39:01 ]

ความคิดเห็นที่ 6 อย่าเดือดร้อนรำคาญ....................... อย่ามีแต่เดือดร้อน         รำคาญ จิตต์จักได้ชื่นบาน          อยู่ได้ แกงหกวิดคืนจาน           ข้าวอีก ได้ฤๅ ? ดีเดือดเลือดเผาไหม้       เร่งให้ตายเยาว์ กินข้าวบ้าน......................... หนวดเต่าเขากระต่ายตั้ง   โต๊ะอร่อย จริงแล รสมากหลากเลี้ยงบ่อย     บ่มไข้ ข้าวบ้านรสน้อยหน่อย      อร่อยมาก เหมือนกัน มีแต่คุณโทษไร้              สุขได้สม่ำเสมอ จากคุณ : เจียวต้าย - [ 10 พ.ย. 49 05:53:51 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เป็นคนเลี้ยงง่าย................ บำเรอตนแต่น้อย         ควรนัก กินง่ายหลับง่ายจัก       ง่ายเลี้ยง ติดชินหมดสิ้นสัก         แต่ส่วน สะดวกดาย อยู่ที่ไหนนั่นเพี้ยง        อยู่บ้านบานใจ ออกกำลังให้มาก.................. เอ็กเซอรฺไซสฺไป่ทิ้งเพื่อ   สุขภาพ เว้นแต่งานเหงื่ออาบ        มากแล้ว อาศัยกิฬาทราบ             เชิงเล่น สนุกแล     สนุกเหนี่ยวมิให้แคล้ว      คลาสทิ้งเอ็กเซอรฺไซสฺ จากคุณ : เจียวต้าย - [ 12 พ.ย. 49 10:18:45 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ใจเย็น................. สำรวมใจไป่เร่าร้อน        เกินจำ เป็นแล เจ๊กตื่นไฟให้สำ-            เหนียกรู้ ผ่าว ๆ เปล่าประโยชน์ทำ  โทษร่าง กายพอ กิจยิ่งยากยิ่งกู้                เก่งด้วยใจเย็น ยังสนุกในชีวิต................ ยังเห็นสนุกด้วย            ความเป็น อยู่นอ ไม่เบื่อโลกไม่เห็น         "แก่แล้ว" งานและเล่นบำเพ็ญ       เป็นนิตย์ หนุ่มแก่แท้ไม่แคล้ว       คลาศม้วยด้วยกัน จากคุณ : เจียวต้าย - [ 13 พ.ย. 49 09:40:07 ]

ความคิดเห็นที่ 9 มัธยัสธ์ในสิ่งทั้งปวง........................ สรรพสิ่งส้องเสพให้      เพียงพอ ดีเทอญ จ่ายมากทรัพย์ร่อยหรอ    ค่นแค้น กินมากธาตก็ บ              ปกติ กามมากเร่งชราแม้น        โรคเร้าเมามรณ์ นอนคืนละมาก ๆ............... นอนหัวค่ำตื่นเช้า             เอาภาร ในธุระการงาน                มากได้ นอนมากซ่อมประสาน      กายสึก หรอแล งานกับนอนแบ่งไว้           ชอบใช้วันคืน อวสาน............... อายุยืนได้ด้วยวัตร              ปฏิบัติ สิบเทอญ ตนเพื่อตนบำบัด              พยาธิไว้ เตือนญาติมิตรถนัด          ทะนุครอบ ครัวเทอญ เผื่อจะพากันได้               ร่วมร้อยเลยฉนำ. จากหนังสือโคลงกลอน ของ ครูเทพ ตุลาคม ๒๔๗๑ ยังมีอีกมาก จะได้คัดมาเผื่อแผ่ในโอกาสต่อไปครับ. แก้ไขเมื่อ 15 พ.ย. 49 10:01:51 จากคุณ : เจียวต้าย - [ 14 พ.ย. 49 06:14:46 ]