ความคิดเห็นที่ 1 ถ้าคุณรู้ว่า คุณเหลือเวลาในชีวิตอีกไม่นาน คุณจะใช้ชีวิตแบบที่เป็นอยู่ทุกวันนี้รึเปล่าคะ? อิชั้นเชื่อว่าหลายคนรวมทั้งตัวอิชั้นเองด้วย จะตอบคำถามนี้ว่า “ไม่” เพราะอิชั้นเป็นคนที่มีนิสัยแบบที่ตอนกินก้วยเตี๋ยวชอบเก็บลูกชิ้นไว้กินที่หลังสุด ตอนกินข้าวผัดก็เก็บกุ้งไว้กินหลังสุด ตอนใช้ชีวิตเลยติดนิสัยจะเก็บสิ่งที่อยากทำ สิ่งที่ทำแล้วมีความสุขเอาไว้ทำทีหลัง ตอนไหนดีล่ะ ถ้ามีคนถามก็คงจะตอบได้ว่าเป็นตอนที่พร้อมล่ะมั้งคะ เพราะฉะนั้น...... ทั้งๆที่ตอนนี้อยากไปท่องเที่ยว แต่ก็ต้องทำงานจันทร์ถึงศุกร์เก็บเงินเอาไว้ก่อน ทั้งๆที่อยากไปออกกำลังกายอยากปลูกต้นไม้ แต่วันหยุดเราต้องไปเรียนเพื่อพัฒนาตัวเองก่อน ทั้งๆที่อยากอ่านหนังสือที่ขนซื้อมาตอนงานสัปดาห์  แต่เราต้องทำรายงานต้องส่งงานหัวหน้าก่อน บางทีอิชั้นอาจจะลืมคิดไปมั้งคะว่าหลายๆอย่างมันไม่ใช่ของตาย ที่จะรอให้เราคีบอยู่ในชามอย่างลูกชิ้น หนังสือหลายเล่ม ที่เขียนโดยคนที่รอวันตาย มักจะสวยงามด้วยมุมมองของคนที่เห็นค่าของทุกนาทีที่เหลืออยู่ และเตือนให้เราใช้เวลาที่มีอยู่ให้คุ้มค่าที่สุดเสมอ มันเพิ่งจะมาซึ้งที่สุดก็ตอนนี้เอง ตอนที่เริ่มสงสัยว่าเราเหลือชีวิตให้ใช้อีกนานจริงๆอย่างที่เคยคิดรึเปล่า.......................... จากคุณ : travelovers - [ 4 พ.ย. 49 02:07:58 ]

ความคิดเห็นที่ 2 มันเหมือนอิชั้นค่อนข้างจะคิดมากไปไหมคะ แค่หมอบอกว่าเป็นเนื้องอก ก็คิดไปไหนตั้งไกล แต่มันก็อย่างที่คุณคนสวยที่ตอนนี้เค้ากลายเป็นแรงงานต่างด้าวในไทยไปแล้วเค้าเคยพูดแหละค่ะ “สิ่งที่ยากที่สุดคือการพยายามรักษาความคิดในแง่บวกไว้ตลอดเวลา” อิชั้นไม่ใช่นางงามจักรวาลซะด้วย ก็เลยกังวลในแง่ร้ายซะมากมายเหลือเกิน และก็ยังมีเรื่องที่เหมือนจะตอกย้ำกับนิสัยประเภท “เอาไว้ก่อน เดี๋ยวมีเวลาแล้วค่อยทำ” ของอิชั้นอีก ด้วยว่าช่วงนี้ชีวิตไอ้เรามันก็มัวแต่ยุ่งกับการงานการเรียนจนนิสัยไม่ดี อิชั้นเลยติดนิสัยเวลา check mail ว่าจะเปิดดู mail ที่เกี่ยวกับงานก่อน (เดี๋ยวช้าแล้วเจ้านายด่า) และ mail จากเพื่อนใน class ก็รอไม่ได้เช่นกัน (การบ้าน รายงานต้องรีบส่ง) ไอ้ที่นอกเหนือจากนั้นก็เปิดบ้างไม่เปิดบ้างไปตามเรื่อง อยู่มาวันนึงอิชั้นเห็น mail จากเพื่อนสนิทที่ไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ ชื่อ mail ประมาณว่า Don't wait....to say I love you พอเห็นปุ๊บก็ข้ามไปก่อนเลย เพราะคิดว่ามันเป็น FWD mail แน่ๆ ไอ้ประเภทที่ซึ้งๆ แล้วชอบส่งต่อกัน อิชั้นก็เลยละทิ้งมันไว้เป็นสิบวันโดยไม่เปิดดู จนกระทั่งหลังจากวันที่อิชั้นรู้ตัวว่าเป็นเนื้องอก หลังจากที่ไปหา second opinion และ third opinion จนแน่ใจว่าเราต้องผ่าแน่ๆแล้ว วันนึงที่เหมือนจะว่างๆ อิชั้นไล่เปิด mail ที่ยังไม่ได้ดูเพื่อจะลบอะไรที่ไร้สาระทิ้งๆไปบ้าง ก็พบว่าเนื้อหาใน mail ที่เพื่อนส่งมาไม่ใช่ FWD mail อย่างที่คิด เพราะเพื่อนเขียนมาว่า Dear xxxx, You may see the subject and wonder what happen with me to come up with this kind of topic. I always proud of myself for being very healthy and never be hospitalized before, never in my life. But what happened to me last Wednesday night made me realize that nothing in life is certain. I got an acute allergic reaction. Before, I have no idea how bronchospasm (หมายถึงหลอดลมหดตัว หายใจไม่ได้ซึ่งเกิดจากการแพ้อะไรซักอย่างน่ะค่ะ) feel, how it feel when the medicine you took didn't help, how it feel when you symptoms getting worse, how much I freak out if I have to die that night..( a bit over here, but who knows! It's life threatening!) Finally, my friends took me to ER and I got nebulized with bronchodilator(ยาขยายหลอดลมแบบสูดพ่น), also IV with prednisone, famotidine and Benadryl (ตรงนี้เป็นพวกชื่อยาขยายหลอดลมและสเตียรอยด์ที่ให้โดยการฉีดเพื่อแก้แพ้). On the bed, what I thought what...WhaT!?! Am I going to die like this? Lonely without my loved one beside me???? Fortunately enough, I got around to survive till today. But who know what is going to happen? I still have no idea what I have allergic for.....But keep my fingers cross for it not to happen ever again. So, just want to remind you to live your life as best as you can. Tell the one you love that you love them. Because you might not have tomorrow, or they might not be there to listen to what you want to say. It's life, Love and miss you, Xxxx อึ้งซิคะ..........  ตอนอ่านจบ เพื่อนอิชั้นเกือบตาย เขียน mail มาบอกเพื่อเตือนสติ แต่เราไม่ใส่ใจเปิดดูด้วยซ้ำ เพราะคิดว่าคงไม่ใช่เรื่องสำคัญ คงรอได้ แล้วเค้าจะรู้สึกยังไงเนี่ย ที่เป็นสิบวันแล้วเรายังไม่ได้ตอบเลย แก้ไขเมื่อ 04 พ.ย. 49 02:13:02 จากคุณ : travelovers - [ 4 พ.ย. 49 02:10:51 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ชีวิตจริง................ ไม่มีอะไรแน่นอนหรอกค่ะ ไม่มีใครรู้ว่าเราจะเป็นอะไรเมื่อไหร่ คนที่เรารักจะอยู่กับเราอีกนานแค่ไหน อิชั้นไม่รู้หรอกนะคะว่าตอนนี้ไอ้เจ้าก้อนเนื้องอกนี่มันจะเป็นเนื้อดีที่แค่ผ่าออกแล้วก็หาย หรือ เนื้อร้ายที่จะทำให้ชีวิตอิชั้นหดลง แต่ที่แน่ๆ มันทำให้อิชั้นอยากจะมองและให้ความสำคัญกับ “การใช้ชีวิต” มากขึ้น อย่าประมาทในการใช้ชีวิตนะคะ เพราะคุณไม่มีวันรู้เรื่องของวันพรุ่งนี้หรอกค่ะ จากคุณ : travelovers - [ 4 พ.ย. 49 02:15:11 ]

ความคิดเห็นที่ 4 อย่าว่าแต่พรุ่งนี้เลยครับ เดินออกไปอีกสามก้าวจะเกิดอะไรขึ้น ยังไม่แน่เลยครับ. จากคุณ : เจียวต้าย - [ 4 พ.ย. 49 05:16:52 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เป็นเหตุการณ์และประสบการณ์ ที่ทำให้เป็นจุดหักเหของมุมมอง โลกทัศน์ และการให้ความสำคัญกับ “การใช้ชีวิต” มากขึ้น จริงๆ เคยอ่านคัมภีร์ (จำชื่อคนเขียนและชื่อคัมภีร์ไม่ได้ แต่ไม่ใช่คัมภีร์ของวัดเส้าหลินแน่นอน แฮ่ะๆ) ที่กล่าวว่า ใช้ชีวิตวันนี้ให้กับเหมือนวันสุดท้าย วันต่อไปคือกำไร ก็ให้แนวคิดคล้ายๆเรื่องของใครก็ไม่รู้นี่เหมือนกัน พอมองย้อนกลับไปในอดีต รู้สึกว่ายังมีอะไรหลายอย่างที่ควรทำแต่ไม่ได้ทำ มีอะไรหลายอย่างที่ไม่ควรทำแต่ทำไปแล้ว อืมม์ วันนี้ผมเองก็ควรจะทำอะไรที่ควรจะทำบ้างเหมือนกัน อย่าว่าแต่สามก้าวเลยครับ อีกสามวินาที อะไรจะเกิดขึ้น ยังไม่แน่เลยครับ แฮ่ะๆๆ (แซวคุณเจียวต้ายซะงั้น) เอาใจช่วย ให้กำลังใจ คุณ travelovers และมีแนวโน้มไปในทางที่ดีครับ จากคุณ : Psycho man - [ 4 พ.ย. 49 08:44:17 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เป็นข้อคิดที่ดีเลยนะคะ คนเราส่วนมากลืมคิดไปถึงความสำคัญของการมีชีวิต ของความไม่แน่นอนของชีวิต จนกว่าจะถึงวันที่ต้องสูญเสีย ใกล้จะสูญเสีย ถึงจะคิดได้ ขอให้คุณtraveloversหายเร็วๆนะคะ ปล. ถ้าเมลล์หัวข้ออย่างงั้นมา ก็คงลบโดยไม่อ่านเหมือนกันอ่ะค่ะ แหะๆ คงคิดว่าเป็นอะไรซึ้งๆที่ส่งต่อกันมาเหมือนคุณtravelovers เหอๆ จากคุณ : TSURUGI - [ 4 พ.ย. 49 10:13:24 ]

ความคิดเห็นที่ 7 มองโลกในแง่ดี คือตรวจเจอได้เร็วนะคะ อ่านเมล์เพื่อนแล้ว อือ .. คุณเพื่อนคงน้อยใจนิดๆ เนอะ แต่ยังดีที่ไม่กดทิ้งไปเลย :) มารอติดตามต่อไปค่ะ จากคุณ : scottie - [ 4 พ.ย. 49 17:00:14 ]

ความคิดเห็นที่ 8 อืม อย่าคิดมานะคะเป็นกำลังใจให้ เคยผ่าเหมือนกัน ผ่าทั้ง2 ข้างเลยค่ะ ลองไปหาหมอที่จุฬาดูนะคะ ผ่าที่นั้น กับคุณหมด กฤษณ์ น่ะคะ ราคาไม่แพง จากคุณ : mui (sweetmeringue) - [ 4 พ.ย. 49 19:28:35 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ...ผ่าก็ผ่าค่ะ เคยพบรู้จักผุ้หญิงคนหนึ่ง เธอผ่าตัดมาทั้งชีวิตกว่าสี่สิบครั้ง แต่ละครั้งเสี่ยงตายอย่างที่สุด แต่เธอจะลุกขึ้นอย่างเร็ว ทำอะไรทุกอย่างอย่างเกรงว่าความตายจะพรากไปเร็ว เธอแต่งตัวสวยเสมอ ดูไม่ออกว่าผ่านหมอผ่าตัดสี่สิบกว่าครั้ง เธอยังนั่งสมาธิ มีกำลังใจ เวลาเราผ่านอะไรร้ายแรงมากๆ แล้วก็หันไปคิดถึงเธอคนนั้น ซึ่งยังมีชีวิตอยู่ ผ่านความเจ็บปวดเสมอ จงมีกำลังใจเข้มแข็ง เอาชนะมันให้ได้ค่ะ จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 4 พ.ย. 49 20:54:26 ]

ความคิดเห็นที่ 10 สู้ สู้ ครับ จากคุณ : อุปกรณ์ประกอบฉาก - [ 20 พ.ย. 49 12:12:15 ]