การแอบรัก มันช่างเป็นความรู้สึกที่แสนทรมาน เพราะคนที่คุณแอบรักไม่อาจล่วงรู้ความในใจของคุณได้ และอาจทำให้คุณต้องทนเจ็บปวดกับการกระทำบางอย่างของเขาที่แทงใจ
ฉันแอบรักผู้ชายคนหนึ่งมากว่าห้าปี ห้าปีที่ฉันรู้สึกว่ามันยาวนานเหลือเกิน ห้าปีที่ฉันเก็บความในใจเอาไว้ตรงก้นบึ้งที่ลึกที่สุด ไม่ให้ใครจับได้ ว่าฉันแอบรักเขาคนนั้น เพราะอะไรน่ะหรือ ก็เพราะเขามีคนรักอยู่แล้วตั้งแต่แรกๆที่เรารู้จักกัน เขาหน้าตาดี เป็นที่ชื่นชอบของใครหลายๆคน รวมทั้งฉันด้วยเช่นกัน
เขาเป็นผู้ชายที่ดีทุกอย่างในด้านนิสัย ซึ่งฉันลอบสังเกตมานานแล้วโดยที่เขาไม่รู้ตัว แน่นอนว่าฉันแน่ใจ เพราะฉันไม่ได้สนิทกับเขาเลย ดังนั้น ฉันจึงไม่ได้อยู่ในสายตาเขา แม้เขาอยู่ในใจของฉันเสมอก็ตาม
ในครั้งที่ฉันรู้จักกับเขาครั้งแรก ฉันบอกได้เลย ว่าไม่ได้รู้สึกอะไรมากไปกว่าเพื่อนใหม่ แม้ว่าเขาจะหน้าตาอยู่ในเกณฑ์ดีก็เถอะ เพราะฉันคุ้นเคยกับเขาเพียงน้อยนิด จึงทำให้ฉันไม่ได้ใส่ใจอะไรเป็นพิเศษ จนกระทั่งเวลาผ่านไปเรื่อยๆ ฉันก็เห็นนิสัยต่างๆของเขา มันทำให้ฉันรู้สึกแปลกไปเมื่อสบตาเขาเข้า และมันก็เริ่มเผลอมองเขาบ่อยขึ้น จนฉันอดโกรธตัวเองไม่ได้ ที่เป็นอะไรไปโดยไม่รู้สาเหตุ
วันหนึ่ง เขาก็มีคนรัก ในตอนนั้น แค่ฉันได้ยินว่าเขามีเจ้าของ ฉันก็เจ็บปวดแล้ว แต่เมื่อยิ่งรู้ว่าคนรักของเขาเป็นคนที่ฉันเกลียด ฉันยิ่งอยากจะร้องไห้ เพราะฉันไม่อยากให้เขาคบกับผู้หญิงคนนั้น จะคบกับใครก็ได้ แต่ขอแค่ไม่ใช่เธอ เพราะนิสัยของเธอมันไม่ดีเลยในสายตาฉัน และเราก็ไม่ถูกกันด้วย
เมื่อเป็นแบบนี้ ฉันจึงรีบตัดใจตั้งแต่นั้น แต่ฉันไม่เคยทำได้เลย เผลอเมื่อไหร่ สายตาของฉันก็จะจ้องมองไปที่เขาโดยอัตโนมัติ ฉันต้องพยายามอย่างมากในการทำใจ เพราะฉันเป็นคนที่ยากจะลืมกับเรื่องความรัก แล้วในที่สุด ฉันก็หาทางออกให้ตัวเองโดยการมองผู้ชายคนอื่น คบกับผู้ชายคนที่ฉันคิดว่าจะทำให้ฉันลืมเขาคนนั้นได้ แต่เมื่อฉันคบไปจริง ฉันกลับรู้สึกเหมือนคิดถึงเขามากขึ้น และไม่เคยลืมเขาที่อยู่ในใจได้เลย ฉันรู้ตัวว่า คนอื่นคงมองฉันเป็นคนใจง่าย แต่ฉันอยากจะบอกพวกเขาเหล่านั้นว่า ที่พวกคุณเห็นน่ะมันไม่ใช่ตัวฉัน หรือสิ่งที่ฉันเป็น
ไม่มีอะไรที่จะช่วยดึงฉันให้เลิกรักเขาได้เลย แม้แต่จะดึงความสนใจเพียงสักห้านาทีก็ยังทำไม่ได้ แล้วจะให้ฉันทำอย่างไร ฉันเสียใจมากที่ตัวเองเป็นแบบนี้ โกรธที่ควบคุมใจตัวเองไม่ได้ และทำให้ผู้ชายที่ฉันเคยคบด้วยต้องเจ็บปวดไปพร้อมกัน
สุดท้าย เขาก็เลิกกับผู้หญิงคนนั้นด้วยดี กลายมาเป็นเพื่อนกันเท่านั้น นี่เป็นข่าวที่ทำให้ฉันรู้สึกโล่งใจขึ้นมา และหวังว่าฉันอาจจะมีความสุขได้บ้าง
ครั้งหนึ่ง มีข่าวว่าฉันชอบผู้ชายที่เขาเป็นเพื่อนด้วย ตอนนั้นฉันกับเขายังคุยกันค่อนข้างมาก เหมือนเพื่อนทั่วไป เขาเข้ามาถามฉันว่า
เธอชอบ ... (ชื่อของเพื่อนเขา) จริงๆเหรอ
ฉันแปลกใจมากที่เขาถามฉัน ก็เขาถามฉันทำไมล่ะ นี่แหละที่ฉันสงสัย ฉันแอบดีใจลึกๆเหมือนกันที่เขาถามฉัน แต่ด้วยความที่ฉันเหนื่อยกับตัวเอง ก็เลยยอมรับง่ายๆ
อืม
แล้วเขาก็ไม่ถามฉันอีกเลย ฉันก็ไม่ได้ทำอะไรต่อ สุดท้ายเลยทำเป็นชอบเพื่อนของเขา
สองสามปีต่อมา ฉันต้องอยู่ไกลเขามากขึ้นกว่าเดิม ทำให้ห่างและไม่ค่อยได้คุยกันอีก จากความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนที่ไม่ค่อยสนิท กลายเป็นคนรู้จัก และได้แค่เฝ้ามอง ฉันพยายามทำใจและสร้างหน้ากากไว้เพื่อหลบด้านหลังของมัน ไม่ว่าจะนานแค่ไหน ฉันก็รู้ตัวดีว่ายังทำใจไม่ได้ และต้องทรมานใจอยู่อย่างนี้ต่อไป
ฉันเก็บความลับนี้ไว้ในใจมาตลอดระยะเวลาห้าปี จนมาบอกกับเพื่อนที่ไว้ใจได้คนหนึ่ง เธอเข้าใจฉันดี และแอบให้อีเมลล์ของเขามา ฉันดีใจมากที่จะได้คุยกับเขา แต่เรื่องมันกลับเป็นแค่ได้คุยกับเขาเพียงครั้งเดียว อีกทั้งไม่นานเท่าไหร่เลย ฉันถึงกับสมัครอีเมลล์ใหม่เพื่อใช้คุยกับเขาเท่านั้น เขาแปลกใจและถามว่าฉันเป็นใคร ฉันบอกกับเขาว่า ให้เขาเรียกฉันว่าอะไรก็ได้ เขาก็ไม่เรียกอะไร ซึ่งฉันก็เข้าใจดีว่าเขาคงงง ฉันสารภาพกับเขาไปทั้งหมดถึงความรู้สึกของฉัน และบอกเขาไปตามใจจริงว่า ฉันไม่หวังอะไรทั้งนั้น แค่ขอคุยกับเขาก็พอ เราคุยกันมาถึงจุดหนึ่ง เขาก็บอกกับฉันว่า เขาไม่ค่อยได้เล่นเอมเอสเอนเท่าไหร่ และที่เขาออนไลน์ก็เพื่อรอจะคุยกับคนที่เขารัก ซึ่งเธอคนนั้นก็ไม่ค่อยคุยกับเขา ฉันรู้สึกเศร้าที่เขามีคนรักอยู่แล้ว และยิ่งเศร้ามากขึ้น เมื่อรู้ว่าเขาก็รอจะคุยกับคนที่เขารัก เหมือนที่ฉันรอเพื่อจะคุยกับเขา
ความรักเป็นสิ่งสวยงาม ฉันรู้ดี ฉันจึงไม่เคยเกลียดความรู้สึกนี้เลย ความรักไม่เคยทำให้ใครเจ็บ แต่เราเจ็บเพราะตัวเราเอง ฉันได้แต่หวังว่าวันหนึ่ง เมื่อฉันกล้าพอ ความรู้สึกของฉันจะไม่เป็นความลับอีกต่อไป ฉันจะบอกเขาด้วยตัวของฉันเอง และถ้าวันนั้นมีจริง ฉันจะรู้สึกยินดี และไม่เจ็บปวดอีกแม้เหตุการณ์หลังจากนั้นจะออกมาในรูปแบบที่ฉันไม่ต้องการให้มันเป็นก็ตาม
ขอให้คุณเรียนรู้ที่จะอยู่กับรัก และได้พบรักที่แท้จริง
จากคุณ :
รวาธิน
- [
6 พ.ย. 49 22:24:18
]