เมื่อความรักถูกหารแบ่งแยกเป็นสอง
เมื่อความรักมิอาจครองได้เป็นหนึ่ง
เมื่อความรักจากชื่นชูเป็นบึ้งตึง
เมื่อความรักเดินมาถึงจุดปวดใจ
เมื่อหัวใจไม่อาจตัดใจเลือก
เมื่อหัวใจดังเชือกผูกมัดไว้
เมื่อไม่อาจตัดสินใจเลือกคนใด
จึงเกิดแรงผลักไสและดึงดัน
ใจหนึ่งอยากได้รักกลับคืนถิ่น
แม้นเพียงใจที่แหว่งวิ่นยังอยากฝัน
แต่อีกใจกลับผลักไสให้ไกลกัน
ด้วยมิอาจแบ่งปันรักเผื่อใคร
จึงทำร้ายหัวใจทุกคืนค่ำ
จึงตอกย้ำความทุกข์ไม่เลือนหาย
จึงเจ็บปวดชอกช้ำระกำใจ
จึงน้ำตารินไหลไม่สร่างซา
วันหนึ่งยอมวันหนึ่งยั้งกลัวพลั้งเผลอ
วันหนึ่งอยากพบเจอได้พบหน้า
วันหนึ่งอยากไปไกลสุดปลายฟ้า
เปลี่ยนไปมาจนแสนยากจะมั่นคง
อยากแพ้ก็ไม่กล้าอยากชนะก็ไม่ได้
วกเวียนวนในใจดังเดินหลง
จนรู้ใจจึงวางกายยอมใจลง
เพราะรู้ดีสุดท้ายคง...ต้องแพ้ใจ...
..........................................................................
เอาบทกลอนมาลงคั่นรายการข้างหลังภาพค่ะ
...กลัวถูกลืมจ๊ะ...
จากคุณ :
ทิวลิปสีน้ำเงิน
- [
8 พ.ย. 49 11:02:08
]