“My name is แห้ว”
หรือภาษาไทยว่าผมชื่อแห้วครับก็มีเรื่องราวชีวิตอันน่าขมขื่นสำหรับตัวผมแต่ก็ไม่รู้เป็นไงไอ้บรรดาเพื่ิอน
ผมมันกลับตลกเฮฮากับเรื่องเหล่านี้TTมาเล่าให้เพื่อนๆฟังกันนะครับใครจะสมน้ำหน้าหรือสงสารหลังอ่านจบก็บอกกันละกันครับ

    ผมเป็นหนุ่มอายุ27ปีหน้าตาไม่ดีและยังไม่มีแฟนครับหลังจากทีผมดักดาน
ทำงานเป็นเบ๊ให้บริษัทมา5ปีผมก็เดินไปบอกสุดสวาทขาดใจ(ของพ่อ)ว่าอยากไปอยู่Australia

จะไปทำไรงานทีนี่ก็ดีอยู่แล้ว  แม่ผมถาม

อยากได้ภาษาน่ะแม่อยากเก็บเงินให้ได้
ซักก้อนด้วยเห็นว่าที่โน่นรายได้ดีเผื่อจะมีเงินกลับมาเปิดร้านcomputerที่ไทย ผมบอกเธอไป

  ก็ว่ากันไปแหละครับทั้งที่จริงคือ…..ผมอกหัก!
ไม่ใช่แฟนขอเลิกนะครับไม่มีบุญขนาดนั้นเพียงแต่ไอ้เจ้าหญิงที่ผมตามจีบเธอมา
หลายปีเธอไปมีแฟนซะแล้ว !

  ตัวผมก็คงไม่เสียใจมากหรอกถ้าเธอไม่ไยดีผม
ตั้งแต่แรกแต่นี่คุณเธอเล่นให้ความหวังนี่ซิ!
ชวนไปไหนก็ไปคุยโทรศัพท์กันวันๆก็ล่อไม่ตำ่กว่า3-4ชม.ส่งsmsให้กันทุกวัน
ไอ้พอเราถามว่าเป็นแฟนกันรึเปล่าก็ตอบว่ายังหรอกนะแห้วเรายังมีใครไม่ได้จริงๆ
แต่ถ้าเราจะมีแฟนนะเราเลือกเธอก่อนคนแรกเลยนะ(จำไว้นะครับหนึ่งในมารยาหญิงTT)

      ครับก็ไอ้ประโยคนี้แหละทำให้ผมรอเธอมาตลอด
แม้จะมีคนอื่นเข้ามา(คือเขาเดินผ่านไปผ่านมาตรงหน้าน่ะครับแต่จีบไปก็รู้ไม่ติดหรอกก็เลยทำ
ฟอร์มเป็นรักเดียวใจเดียวไม่สนใจใครซะงั้น!) ไอ้คนอื่นที่จีบเธอเหมือนกันก็เริ่มเบื่อ
กันไปหมดแล้วไอ้ผมก็ตีปีกดี้ด๋าเพราะถ้าเหลือผมคน
เดียวยังไงเธอก็ต้องเอาผมแน่

      แต่แล้ว….เธอกลับไปเสร็จไอ้หนุ่มข้างบ้าน!โอ๊ยตูจะบ้ามันเห็นหน้ากันมานานไม่เคยคุยกัน กะ
ไอ้แค่น้องสาวของไอ้เวรนั่นมันอยากให้พี่มันมีแฟนเลยมาเป็นแม่สื่อและเจ้าหญิงของผมก็ตอบตกลง
มันในเวลาแค่เดือนเดียว!(โอ้ god ผมจีบตั้ง2ปีเธอบอกไม่อยากมีแฟน)


       ยังครับยังเจ็บไม่พอก่อนหน้านี้เธอเคยบอก
กับผมว่าเธอไม่ชอบคนกินเหล้าสูบบุหรี่ (โอ้โหก็บอกมาซิไม่ชอบกู)ผมเลยถามกลับไปถ้าเราเลิกทุก
อย่างที่เธอว่าเรามีสิทธิ์มั้ย

อย่าเลยแห้วเราไม่อยากให้เธอเปลี่ยนเพื่อเราอ่ัะ  เธอพูดด้วยน้ำเสียง
ประมา๊ณหน้าอย่างมรึงนี่นะจะทำได้!

ม่เป็นไรหรอกแต่ขอแค่มองเราหน่อยแล้วกัน  ผมบอกเธอไป(พระเอกมั้ยครับพี่น้อง!)

    ตั้งแต่นั้นมาครับผมกลายเป็นเด็กดีของชาติทันที
จนบรรดาเพื่อนๆต่างคิดว่าผมเป็นตัวปลอม:)

ไอ้แห้วมรึงเป็นไรวะเค้านัดกินเหล้าเมื่อคืนกูบอกมรึงแล้วไมมรึงไม่ไปวะ ไอ้นินเพื่อนที่ทำงานของผมคนนึงถาม

กูเลิกแล้ว ผมตอบมันอย่างภาคภูมิใจ

ไอ้นินมองหน้าผมประมาณมรึงบ้าไปแล้วเหรอก็เข้าใจล่ะครับเพราะผมนี่บ้ากินเหล้ามากประมาณพรุ่งนี้ส่งงานหัวหน้าแต่ถ้ามันตั้งวงผมก็ไป!

เกิดอะไรขึ้นวะ มันถาม

เจ้าหญิงเค้าบอกเกลียดคนเล่นอบายมุขว่ะ ผมตอบมัน

เออจำเริญเหอะมรึงถามจริงเหอะถ้าวันนึงเค้าไปมีแฟนมรึงจะทำไงวะ มันพูดกับผมอย่างสมเพช

เชี่ยมรึงคอยดูกูมั่นใจเค้าต้องเห็นความดีกูเข้าซักวัน ผมพูดพลางยิ้มอย่างฝันหวาน

   แต่แล้ววันนี้….ไอ้นินผู้น่าจะเปลี่ยนอาชีพเป็นหมอดูก็เป็นผู้ชนะแถมแฟนเธอนี่อย่างโหดครับTT
กินเหล้าสูบบุหรี่นี่เผลอๆหนักกว่าผมอีกมั้ง!(เธอเคยเล่าให้ผมฟังตอนมันจีบเธออยู)!ผมเคยถามเธอเรื่องนี้
เธอกลับตอบว่าไม่เป็นไรหรอกแห้วเราจะพยายามรับเขาให้ได้

TEEN!ฟังแล้วอยากจะบีบคอแล้วตูจะพยายามทำตามที่มันบอกทำไมเนี่ย TT

ก็นั่นล่ะครับทำให้ผมหมดแรงหมดกำลังใจ
แถมอับอายเพื่อนฝูงเพราะไปโม้ไว้เยอะ "กูได้แน่กูได้แน่"ประโยดนี้พูดให้เพื่อนและตัวเองฟังเป็นร้อยครั้ง
สุดท้ายได้จริงๆครับ!ได้คำเยาะเย้ยถากถางจากเพือนๆประมา๊ณเปลียนเป็นเงิน
ผมก็น้องๆทักษินแหล่ะครับTT

     ด้วยประการละชะนี้ผมจึงต้องพยายามกล่อมคุณแม่ให้ปลื้มความเห็น
ของผมให้ได้จนคุณเธออ่อนใจยอมปล่อยผมออกมาทั้งที่คอยพูดกรอกหูตลอดว่า
แม่ไม่ปลื้มนะลูกไม่ปลื้มแต่ผมก็ดันทุรังติดต่อเองจนได้

  จนในที่สุดก็ถึงวันก่อนออกเดินทางผมสองจิตสองใจว่าจะบอกเจ้าหญิงของผมดีมั้ย
เพราะผมก็บอกแค่ไม่กี่คนเท่านั้น(คือบอกแต่คนที่มั่นใจว่าจะมาส่งน่ะครับ:))
แต่สุดท้ายก็โทรหาและนี่คือบทสนทนาที่ผมพูดกับเธอ
ในคืนสุดท้ายก่อนเดินทาง

ผม :เอ่อเจ้าหญิงเหรอ

เจ้าหญิง: เออแห้วเหรอมีอะไรอ่ะ

ผม : (คิดในใจทำไมเสียงเย็นชาจังวะ) คือมีอะไรจะบอกน่ะ

เจ้าหญิง: เร็วหน่อยนะเราจะไปอาบน้ำ

ผม : (คิดในใจจ้าๆกูมันไม่สำคัญ)คือเราจะไปต่างประเทศน่ะ

เจ้าหญิง:  (เงียบไปพักนึง)เหรอแล้วกลับเมื่อไหร่อ่ะ

ผม: (คิดในใจพรุ่งนี้มั้งเจํต่างประเทศนะไม่ใช่สนามหลวง) คงปีสองปีมั้ง

เจ้าหญิง:  เหรอ


   เงียบไปซักพักโทรศัพท์มือถือเธอก็ดัง
ได้ยินเสียงเธอพูดว่าฮัลโหลพี่เอเหรอคะว่างค่ะว่าง
(บอกตูจะไปอาบน้ำอยู่เลยTT)เดี๋ยวพี่รอแป๊บนึงนะคะ
แล้วเธอก็มาพูดกับผมแทน

เอ่อแห้วเราไม่ว่างแล้วอ้ะเดี๋ยวยังไงโทรมาใหม่ได้ป่ะ  ดูเธอพูดดี้!

คุยกับเราก่อนไม่ได้เหรอเราseriousนะ ผมถาม

ค่อยโทรมานะเรายุ่งจริงๆ เธอตอบด้วยเสียงรำคาญ

    เท่านั้นแหล่ะครับผมฟิวส์ขาดทันทีผมสู้ใจเย็นตลอด
แม้กระทั่งตอนที่เธอบอกว่ามีแฟนผมก็ไม่ว่าซักคำ
แต่คราวนี้มันเกินไปครับ

เจ้าหญิงเรามีเรื่องต้องคุยนะใจคอที่ผ่านมานี่ไม่ช่วยให้เรามีสิทธิ์สักหน่อยเลยเหรอ  ผมเริ่มโวยวายกึ่งน้อยใจ

ขอโทษนะแต่เราไม่ว่างจิงๆ เธอพูดแค่นี้แล้วก็จากไป
แต่ด้วยความรีบของเธอจนวางหูไม่สนิททำให้ผมยังคงได้ยินเธอพูด
อยู่ทำนองขอโทษขอโพยพี่เอสุดสวาทขาดใจที่มาพูดช้าฟังแล้วมัน hurt จริงๆครับTT
ผมจึงได้แต่วางหูไปเงียบๆเข้านอนพร้อมกับความเศร้าติดปลายนวมมาอีกดอก
**************************************************************************









ครับก็จบไปแล้วนะครับในเรื่องจุดกำเนิดที่ทำให้ผมต้องเดินทางไปต่างประเทศ
แต่ชีวิตเชี่ยๆผมยังไม่จบนะครับยังมีอีกเยอะTTยังไงก็รออ่านละกันครับ