เหมือนเวลาที่เนิ่นนานราวนิรันดร์
เปลี่ยนจากฝันกลายเป็นจริงขึ้นตรงหน้า
ในวันที่ใครคนนั้นเดินเข้ามา
แล้วเวลาของหัวใจก็หมุนคืน
จากคนเคยไร้ซึ่งความรู้สึก
ไม่เคยนึกเคยสนใจใครคนอื่น
กลับมานั่งคิดถึงเธอทุกวันคืน
น้ำตารื้นเอ่อล้นเพียงลำพัง
ตามองดาวพราวพร่างบนแผ่นฟ้า
ใจเพ้อหาแต่เพียงเธอไม่อาจรั้ง
แว่วเสียงลมเหมือนเสียงเธอเคยได้ฟัง
มิอาจยั้งใจให้หยุดคิดถึงเธอ
โอ้คนดีเธอลี้หายไปแห่งใด
รู้ไหมใจของฉันยังเฝ้าเพ้อ
ยังคิดถึงยังใฝ่ฝันยังละเมอ
ยังเฝ้ารอวันที่เธอจะคืนมา
...แด่การรอคอยที่แสนทรมาน...
เขาบอกว่าเวลาของคนรอ และคนที่เราเฝ้ารอมักไม่เท่ากัน แต่บางคนก็มีความสุขกับการรอคอย(หรือเปล่าเอ่ย ?)
แก้ไขเมื่อ 10 พ.ย. 49 15:04:11
จากคุณ :
Argent
- [
10 พ.ย. 49 15:00:56
]