ความคิดเห็นที่ 1 ผมพยายามทำความเข้าใจในเนื้อของกลอนเปล่าบทนี้ แต่ติดอยู่นี้ดเดียวคือ "เมื่อนึกถึงยามอยู่บนหลังของเธอ ฟังเธอเล่านิทานดวงดาว" เธอคือใครครับ. จากคุณ : เจียวต้าย - [ 18 พ.ย. 49 09:38:13 ]

ความคิดเห็นที่ 2 คุณเจียวต้ายครับ ผมเขียนกลอนด้วยอารมณ์เป็นหลัก ต่อข้อถามถึง "เธอ" ในอารมณ์กลอนบทนี้นั้น ผมรู้สึกต่อห้วงวัยเยาว์ของตนครับ ฉะนั้นเมื่อเรานึกถึงห้วงวัยเยาว์ก็อาจตอบคำถามถึง "เธอ" ผู้นั้นได้ง่ายๆ ครับ ด้วยมิตรภาพครับ จากคุณ : AKKHAPON (akkhapon) - [ 20 พ.ย. 49 12:04:45 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ไพเราะค่ะ มาไล่อ่านจากบนลงล่าง กระทู้นี้ขอแจมบ้าง ฝนตกแรง... กลีบดอกไม้ยับ ................... ไม่เป็นไร ฉันจะเอาเจ้าไปทำพวงหรีด พวงหรีดสีขาวสะอาด ฝากไว้ที่ฟากฟ้ายามค่ำคืน เพื่อระลึกถึงความเจ็บปวด.... เมื่อไม่นาน .............................. จากคุณ : ตะวัน - [ 25 พ.ย. 49 00:35:00 ]

ความคิดเห็นที่ 4 รัตติกาล.......... ฤๅห้วงผ่านความฝันอันอับแสง ประดับด้วยหมื่นดาวฟ้ามาจำแลง จุดเปลี่ยนแปลงแห่งขอบเข้มที่เร้นลับ ลมเลยผ่าน......... พเนจรทรมานชั่วกาลกัปล์ รอคอยเพียงพร่างดาวผู้วาววับ อย่าได้แอบแสงอับในค่ำนี้ เจ็บปวด........... คือร้าวรวดแทนโคมดาวพราวริบหรี่ กรุณาจุดเส้นขอบของราตรี ให้ค่ำมีแสงสว่างกระจ่างใจ อันตรธาน........... ล่วงลุวารสื่อสารจวบกาลสมัย สัมผัสเพียงเสียงรัตติกาลไกล ผู้กล่อมให้คนฝันนิรันดร จากคุณ : ตะวัน - [ 25 พ.ย. 49 00:46:34 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ขอบคุณที่ร่วมสนุกด้วยกันครับครับ จากคุณ : อรรฆพล (akkhapon) - [ 25 พ.ย. 49 15:31:35 ]