ฉันกลับมากรุงเทพฯพร้อมกับความเหงาหงอย ในช่วงวันออกพรรษา ที่นี่ไม่มีใคร ไม่มีเพื่อนแท้...
ฉันส่งข้อความไปชวนเขาทางมือถือ แล้วได้รับโทรศัพท์ตอบมาว่าเราจะไปวัดด้วยกัน ไปถวายสังฆทานอย่างที่ฉันอยากทำ ฉันนั่งรถตู้ไปหาเขาตามที่นัดไว้ เราเดินไปซื้อชุดสังฆทานที่ร้านใกล้ป้ายรถเมล์ เขาบอกจะพาไปวัดที่เขารู้จัก ไม่ค่อยมีคนไป ไม่ใช่วัดที่ร่ำรวยอะไร เป็นแบบที่ฉันอยากไปทำบุญ
เรานั่งรถเมล์ไปกันอีกต่อหนึ่ง นั่งอุ้มสังฆทานไว้บนตัก เราไม่ได้คุยอะไรกันเลยสักคำบนรถ ฉันจดจ่อแค่การจะไปวัด ก้มมองชุดสังฆทานเรียบง่าย แต่รู้ว่าในใจตัวเองไม่ได้สงบนิ่งเหมือนภายนอก เขาแค่มองหน้าฉันและยังคงคุยโทรศัพท์สายที่ดังเข้ามาปกติอยู่ข้างๆ ฉันอยากเอื้อมมือไปจับมือเขา อยากนั่งพิงไหล่เขา แต่ก็ไม่ได้ทำ
ถึงวัดแล้ว เขาเดินนำไปที่วิหาร เขาจุดธูปเทียนส่งมาให้ เราก้มลงกราบพระประธานด้วยกันแล้วปักธูปเทียนเรียบร้อย เงียบๆ ล่องลอย..เขาก็ไม่พูดเอาบ้าง ฉันก็ได้แต่ทำตามเขาทุกอย่าง เหมือนคนที่ไม่ได้คิดอะไร ไม่รู้สึกอะไร..
เขาพาไปกุฎิพระ แจ้งความประสงค์ที่มากัน พระท่านถามฉันถึงได้เอ่ยปากขึ้น "ตั้งใจอยากอุทิศบุญให้เจ้ากรรมนายเวรค่ะ" ท่านเลยให้สวดแผ่ส่วนกุศล-แผ่เมตตาไป เสร็จแล้วท่านก็เทศน์และคุยกับเขานิดหน่อย ฉันมัวแต่ล่องลอย จนเขาชวนกราบลาหลวงพ่อลงจากกุฎิฉันถึงได้ตื่น
เราเดินผ่านวิหารกลางวัดอีกครั้ง ฉันหยุดเดินและพูดเบาๆ "ป่ะป๊า , อยากถวายปัจจัยใส่กล่อง แวะก่อนได้ไหมคะ" เขาหยุดเดิน มองหน้าเบลอๆเอ๋อๆของฉัน ส่ายหน้าเบาๆอย่างละเหี่ยใจ นี่ต้องตามใจกันไปถึงไหนนะ แต่ก็เดินนำไปที่วิหาร เราถอดรองเท้า เดินข้ามธรณีประตูสีแดงเข้าไป ฉันลงเดินเข่า นั่งพนมมือพับเพียบใกล้กล่องรับปัจจัยค่าน้ำค่าไฟของวัด ไหว้พระจรดหน้าผากหนึ่งครั้ง แล้วค้นเงินในกระเป๋าได้ธนบัตรใบละยี่สิบบาทออกมา เขาเองก็ค้นเงินยุกยิกๆของเขาแล้วเอามาใส่ฝ่ามือ ยกขึ้นพนมท่วมหัว ฉันเหลือบไปมองแล้วพูดออกมาจากใจ
"นี่เป็นเงินที่ไม่มากอะไร แต่หนูรู้ว่า เราตั้งใจจะเอามาทำบุญ..เงินของคนจนๆอย่างเรามีค่าทุกๆบาท เรามีกันแค่นี้ ก็ทำกันแค่นี้นะคะ สาธุ.."
ฉันดึงชายเสื้อเขาไว้ เขาหยุดหันมาหยิบรวบเงินที่ฉันยื่นให้ไปรวมกับของเขา แล้วพับครึ่งหย่อนลงกล่อง ลงไปแล้ว บุญของฉัน !
ฉันรู้สึกอิ่มอย่างบอกไม่ถูก ไม่ล่องลอย แต่ตื่นแล้ว
ฉันยิ้มกับเขาสดใส ไม่หน้าแห้งอีก เขายิ้มบางๆตอบมา แล้วกราบพระลากลับกัน เป็นการกราบเบญจางคประดิษฐ์ของผู้ชายที่งดงาม สงบอยู่ข้างใน งดงามเหลือเกิน..ฉันคงจำภาพนี้ของเขาไปอีกนานแสนนาน
ทันทีที่สวมรองท้า ฉันก็กลับมาร่าเริงอีกครั้ง พร้อมจะกลับมาบ้าต่อในกลางกรุงเทพฯ เมืองที่มีเทพคอยปกปักษ์รักษา.
จากคุณ :
podduang-pk 
- [
17 พ.ย. 49 13:34:24
]
ชวนคุณไปวัดเป็นเพื่อน ได้ไหมคะ?
