ความคิดเห็นที่ 1 ตอนที่สองลำนำ................... เสาร์ที่ 6 มิ.ย.41 ณ. วันนี้ พ่อเกิดแรงบันดาลใจอย่างประหลาดที่อยากจะเขียนบันทึกเรื่องต่างๆเพื่อเก็บไว้ให้ลูกๆได้อ่านยามใดก็ได้ที่ลูกมีเวลาพอ ซึ่งก็เปรียบเสมือนในเวลานั้นลูกได้พูดคุยกับพ่อ อยากพูดคุยนานแค่ไหนก็ได้ พูดคุยเมื่อไรก็ได้ พูดคุยที่ไหนก็ได้ ตามแต่ลูกจะสะดวก ตามแต่ลูกจะมีโอกาส และเวลานั้นลูกก็จะเกิดความรู้สึกที่ดี และจะมีความตั้งใจที่จะรับการถ่ายทอดเรื่องราวแนวคิด ความรู้หรือคำสอนอย่างใดที่พ่อคิดจะพูดคุยหรือจะแนะนำสั่งสอนให้แนวคิดแก่ลูก พ่อก็จะใช้วิธีการเขียนบันทึกไว้ ทำให้พ่อไม่ต้องห่วงถึงเวลาและโอกาส ทุกครั้งที่จะพูดคุยด้วยกับลูก ไม่ต้องรอให้ลูกว่าง ถ้าพ่อใช้วิธีเขียนบันทึกแทนแล้ว  ก็เปรียบเหมือนพ่อสามารถคุยกับลูกได้ทุกเวลา  ทุกสถานที่แม้พ่อจะอยู่ห่างไกลลูกสักแค่ไหน  พ่อก็เหมือนได้อยู่ใกล้กับลูกได้พูดคุยกับลูกทำให้พ่อไม่รู้สึกเหงา หรือว้าเหว่ หรือห่วงกังวล เพราะทุกๆเรื่องที่พ่อคิดพ่อได้ถ่ายทอดเป็นอักษรบันทึกเก็บไว้ให้ลูกได้อ่านขอให้ลูกจงเก็บบันทึกนี้ไว้ให้ดี บันทึกนี้จะทำให้ลูกได้รู้สึกได้อยู่ใกล้ชิดพ่อ ได้รู้สึกอบอุ่น ได้สัมผัสถึงความรักและห่วงใยจากพ่อ ถึงแม้ว่าเราจะห่างไกลแสนไกล..........ไกลจนสุดขอบฟ้าก็ตาม....นะลูกนะ แก้ไขเมื่อ 18 พ.ย. 49 18:29:18 จากคุณ : เจ้าสำอางค์ - [ 18 พ.ย. 49 16:07:34 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ตอนที่สาม............ความรู้สึกเมื่อยามเด็ก  ตอนที่ 1. เสาร์ที่ 6 มิ.ย. 41 บ้านเกิดของพ่อ เป็นบ้านทำด้วยไม้ไผ่ทั้งหลัง หลังคามุงด้วยจาก พื้นบ้านเป็นพื้นดิน เตียงใช้ไม้ทำเป็นแคร่สูงประมาณสะโพกของผู้ใหญ่ ตอนพ่อเป็นเด็กเล็กประมาณ 5 ขวบเห็นจะได้ความรู้สึกของพ่อรู้สึกว่าเตียงสูงและกว้างใหญ่มาก เรานอนกัน 4 คน มี อาม่า พ่อ ป้ากลาง ป้าเล็ก ส่วนลุงใหญ่และลุงหนวด แยกเตียงต่างหาก ในหน้าแล้ง พื้นดินที่เป็นพื้นบ้านดินจะแตกระแหง ผิวจะมันเป็นเงา เฉพาะส่วนที่คนเดินบ่อยๆ มีอยู่ปีหนึ่งน้ำท่วมพื้นบ้านซึ่งเป็นดินน้ำท่วมหมด ต้องเอาไม้พาเดินส่วนพ่อเป็นเด็กส่วนใหญ่จะให้อยู่บนเตียงที่ทำเป็นแคร่ยกพื้นดังกล่าว พ่อชอบนอนคว่ำบนเตียง ยืนหน้าพ้นขอบเตียง มองดูน้ำที่ท่วมอยู่ใต้เตียงเกือบครึ่ง จำได้น้ำใสมาก ใสจนเห็นปลาน้อยใหญ่ ว่ายไปมาได้ พ่อยังจำได้ถึงปลาก้าง มันว่ายไล่กันไปตัวมันคล้ายปลาช่อนมากแต่ปลายหางมีสีแดงเรื่อๆและตัวเล็ก บริเวณรอบบ้านทั่วไปจำได้เป็นหญ้าคา ที่หน้าบ้านมีบ่อน้ำธรรมชาติขนานใหญ่พอควรพ่อและลุงป้าทุกคนว่ายน้ำเป็นเพราะบ่อนี้ที่บ้านเลี้ยงเป็ดไก่ และห่าน 10 กว่าตัวเวลาพ่อเล่นน้ำในบ่อพ่อชอบ งมหาไข่เป็ดตามขอบบ่อ บางครั้งได้หลายใบมีดีบ้างเสียบ้างดีกว่าปล่อยให้มันเน่าเสียไปโดยเปล่าประโยชน์ จากคุณ : เจ้าสำอางค์ - [ 18 พ.ย. 49 16:10:38 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ตอนที่สี่    ความรู้สึกเมื่อยามเด็ก  ตอนที่ 2.   จันทร์ที่  15 มิถุนายน 41 พ่อเข้าโรงเรียนเมื่ออายุประมาณ 8 ขวบ ช้ากว่าเกณฑ์ถึง 2 ปี เหตุผลไม่ใช่พ่อไม่อยากเรียน แต่เพราะเอกสารทะเบียนราษฎร์ของพ่อไม่ค่อยเรียบร้อย โชคดีมีลุงคนหนึ่งเขามาหาเพื่อนเขาที่ข้างบ้านพ่อ เห็นพ่อคงจะถูกชะตา ลุงคนนั้นจึงเรียกพ่อไปถามจึงได้รู้ว่าพ่อยังไม่ได้เรียนหนังสือ ลุงถามพ่อว่า “อยากเรียนหนังสือไหม” พ่อรีบตอบทันทีว่า “อยากเรียนมากที่สุดเลยครับ” หลังจากนั้นลุงคนนี้ก็ช่วยจัดการเรื่องทุกอย่างจนพ่อได้เข้าโรงเรียน ซึ่งเป็นความเมตตาและกรุณาของท่านอย่างสูง ที่ได้ช่วยให้เด็กน้อยคนหนึ่งได้พบแสงสว่างแห่งปัญญา  พ่อได้เป็นวุฒิวิศกร    ณ วันนี้ ก็เพราะลุงท่านนั้นที่ได้ช่วยเหลือพ่อไว้ พ่อเรียนโรงเรียนวัดมักกะสัน  ทุกเช้าต้องห่อข้าวไปกินที่โรงเรียน การไปก็ต้องเดินด้วยเท้าระยะทาง 2 ก.ม.ยังจำได้ พ่อเป็นนักเรียนคนเดียวที่ใส่เสื้อสีชมพูอ่อน (เขาให้มา) และเป็นเสื้อนักเรียนตัวเดียวที่พ่อมี ซึ่งต้องซักและใส่ทุกวัน จนถึงปลายเทอม เสื้อของพ่อก็กลายเป็นสีขาวเหมือนของเพื่อนๆไปโดยปริยาย พ่อรู้จักหาเงินใช้ตั้งแต่อายุประมาณ 10 ขวบ โดยใช้ช่วงวันหยุดและปิดเทอมไปขายไอติม สมัยนั้นเขาใส่กระติกมีปลอกเป็นหวานมีหู สพายไหล่ เดินเร่ขายโดยเขย่ากระดิ่งไปตลอดทางตอนเรียนจบประถมศึกษา (ป.4 ในสมัยนั้น) พ่อสอบได้เป็นที่หนึ่งของโรงเรียนด้วยคะแนน 78% จากคุณ : เจ้าสำอางค์ - [ 18 พ.ย. 49 16:12:22 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ตอนที่ห้าความรู้สึกเมื่อยามเด็ก ตอนที่ 3. จันทร์ที่ 15 มิ.ย. 41 เนื่องจากชีวิตในยามเด็กของพ่อเป็นชีวิตที่ยากจนมาก อาหารการกินจึงค่อนข้างจะขาดแคลน ทุกครั้งที่ตักข้าวใส่ชาม อาม่าจะสอนเสมอว่าให้ตักเพียงพอกินและกินให้หมดอย่าให้มีเหลือหากไม่อิ่มค่อยตัดใหม่ และต้องกินให้หมดเช่นกัน พ่อฝึกจนเป็นนิสัยติดตัวมาจนทุกวันนี้ จึงทำให้พ่อกินอะไรไม่กินทิ้งกินขว้างและรู้ค่าอาหารเป็นอย่างดี จากเรื่องที่พ่อเล่าไว้ในตอนที่ 1 จะพบว่าบ้านพ่อปลูกด้วยไม้ไผ่หลังคามุงด้วยจากซึ่งมันก็เก่าพอสมควร วันใดที่ฝนตกหนังหลังคาจะรั่วซึม  พวกเราพี่น้องก็สนุกกับการหากระดาษแข็งมาสอดตามช่องหลังคาจากตามจุดที่รั่วซึมนั้น ยามใดที่นั่งเล่นบ่นแคร่และมองดูหลังคาจะเห็นลวดลายของกระดาษสลับเหลื่อมดูเป็นศิลปะแปลกตาไปอีกแบบหนึ่ง วันหนึ่งในขณะฝนเพิ่งหยุดตกใหม่ๆ พ่อนั่งที่ธรณีประตูหน้าบ้านมองดูน้ำหยดจากปลายของใบจากสูพื้นดิน อาม่านั่งใกล้พ่อและสอนพ่อว่า คนเราต้องรู้จักกตัญญูและตอบแทนบุญคุณพ่อแม่ ใครก็ตามที่ทำสิ่งใดไว้กับพ่อแม่จะเป็นเรื่องดีก็ตามเรื่องไม่ดีก็ตาม ทำไว้เช่นไร วันหลังลูกของเรากะทำเฉกเช่นเดียวกันกับเขาเปรียบดังน้ำหยดตามชายคา  แล้วอาม่าก็ชี้ให้พ่อดูจุดที่หยดน้ำฝนจากชายคาลงสู่ดิน หยดแรกตกที่ไหน หยดต่อๆไปก็ตกที่นั่น จนดินกร่อนเป็นรูลึก  พ่อยังจำภาพและคำสอนนั้นได้ดี และพ่อก็ใช้เป็นเครื่องเตือนใจมาตลอดหวังว่าลูกคงได้ประโยชน์จากคำสอนนี้เช่นกัน จากคุณ : เจ้าสำอางค์ - [ 18 พ.ย. 49 16:13:49 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ตอนที่หก     ความรู้สึกเมื่อยามเด็ก  ตอนที่ 4. จันทร์ที่ 15 มิ.ย. 41 ในวันสำคัญที่มีการไหว้เจ้า เช่น วันตรุษจีน วันสาร์ทจีน เครื่องเซ่นไหว้ก็จะมี หมู เป็ด ไก่ ตามธรรมเนียม เป็ดและไก่ก็จะได้จากที่เลี้ยง ส่วนหมูต้องซื้อมา ขนมเข่งมักจะทำเอง อาม่าจะจัดเพียงพอควรเวลาอาม่าไหว้เจ้าและกล่าวคำขอพร  สิ่งแกที่อาม่าขอคือให้ลูกหลานเป็นคนดี  เลี้ยงง่าย โตเร็ว คนดีให้มาใกล้ชิด คนชั่วคนเลวให้ห่างไกลกัน  ครอบครัวมีความสุขและเจริญรุ่งเรือง คำสวดภาวนานี้ยังก้องติดอยู่หูพ่อจนถึงทุกวันนี้ ยามใดที่พ่อไหว้พระไหว้เจ้า พ่อก็จะสวดคำภาวนาขอพรตามที่ได้ยินจากอาม่า และสิ่งที่พ่อประทับใจที่สุดคือ ท่านจะขอพรให้ลูกหลานก่อนเสมอ อาม่าเป็นคนร่างเล็กสูงไม่เกิน 150 ซ.ม. ตอนพ่อเป็นเด็กจำได้ อาม่ามีอาชีพหาบผักขาย เช้าตรู่จะต้องไปรับผักที่ตลาดประตูน้ำ หลังจัดผักเรียงจนดูเรียบร้อย ก็เดินเร่ขายจากประตูน้ำไปสะพาขาว เดินเลาะเลียบคลองไปจนถึงเทเวศน์  ขากลับก็เก็บเศษไม้เศษฟืนใส่หาบติดกลับมาเพื่อทำเป็นเชื้อหุงข้าว  เป็นเช่นนี้ทุกวัน เวลานี้ตัวพ่อมาคิดดูแล้วให้รู้สึกประทับใจถึงความเข้มแข็งและอดทนของอาม่าเป็นอย่างยิ่ง เพราะลำพังเดินเท้าเปล่าจากประตูน้ำถึงเทเวศน์ ไป – กลับ ก็คงเหนื่อยสุดจะทนแล้ว นี่ยังต้องหาบผักหาบฟืน คงเหน็ดเหนื่อยมากสำหรับผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่เขียนมานี่ก็เพื่อให้ลูกได้รับรู้ถึงความทรหดอดทน ลำบากยากเข็ญของอาม่าที่เลี้ยงพ่อและลุงป้ามา เนื่องเพราะความรักและห่วงใยลูกเป็นสำคัญ จากคุณ : เจ้าสำอางค์ - [ 18 พ.ย. 49 16:18:40 ]