ความคิดเห็นที่ 1 อัศจรรย์มีจริง และสวรรค์ก็พูดได้   ตอนที่ 2 ศุกร์ที่ 26 มิ.ย. 41 ประมาณ 16.00 น.  พ่อนั่งในรถแท็กซี่สีแดงคันที่เรียก สังเกตเป็นรถเก่าเบาะนั่งเป็นเบาะเก่าแต่นำมาบุใหม่สีครีม  หน้ารถมีพระพุทธรูปจีบตั้งไว้ 2 องค์ องค์แรกเป็น กวนกงไต่ตีหรือเทพเจ้ากวนอู เนื้อหล่อด้วยทองแดง องค์สองเป็นพระสังกัจจาย เนื้อหยก  คนขับแนะนำให้และบอกว่าเป็น “ม้าทรง”  (ร่างทรง) ของท่าน คนขับเตือนให้รัดเข็มขัดนิรภัย และถามถึงวันเดือนปีเกิดของพ่อ พ่อตอบไปตามตรง เขาพึมพำว่าใช่แล้ว วนหารอบเยาวราชมาสองรอบแล้วเหนื่อยมากๆ พ่องงๆ มองหน้าเห็นเขาทำหน้าบิดๆเอามือเกร็งไปจับปลายคางสีหน้าแดงจนคล้ำ เขาถามพ่อว่าหน้าแดงไหม พ่อเองก็ยังไม่รู้ว่าขณะนั้นเทพเข้ากวนอู (ฉายาหน้าแดง) ได้เข้าประทับร่างม้าทรงเรียบร้อยแล้ว เขาพูดกับพ่อว่า พ่อเป็นคนดื้อมาก เรื่องทั้งหมดที่เกิดจากความดื้อของพ่อ (เรื่องไม่ค่อยชื่อถือเทพเจ้า) พระเขาจึง “มาทัก” (ลงโทษ) ให้มีเรื่องเจ็บป่วยเกิดขึ้น เขาถามพ่อต่อไปว่าเคยกินเจไหม พ่อตอบว่าเคย  เขาถามว่าปีนี้จะกินไหม พ่อบอกว่ายังไม่แน่ เขาเน้นเสียงบอกว่าให้คิดให้ดีแล้วตอบใหม่ว่าจะกินหรือไม่ พ่อหยุดคิดสักครู่ตอบว่า “กิน” เขาตอบว่า “รอด” สวนทันที พ่องงถามว่ารอดอะไร เขาตอบว่า “รอดตาย” พ่อยิ่งงงใหญ่ เขารู้ได้อย่างไรว่าพ่อกำลังวิตกถึงเรื่อง เป็น-ตาย ของตัวเองในเวลานี้และขณะนี้ จากคุณ : เจ้าสำอางค์ - [ 18 พ.ย. 49 17:09:39 ]

ความคิดเห็นที่ 2 อัศจรรย์มีจริง และสวรรค์ก็พูดได้   ตอนที่ 3 (จบ) ศุกร์ที่ 26 มิ.ย. 41 ถึงตอนนี้พ่อเริ่มรู้แล้วว่าเทพเจ้ากวนกงไต่ตี่ได้ประทับในร่างของม้าทรงคือคนขับแล้ว ท่านบอกพ่อว่า ยังไม่ถึงเวลาตายของพ่อ อีก 24-25 ปี พ่อถึงจะตาย ท่านชี้ที่หน้าของท่าน และบอกว่าเราค่อยพบกันบนสวรรค์นะ ท่านให้พ่อทำใจให้สบายนับจากนี้อย่าได้ทุกข์โศกอีก ถ้าพ่อทุกข์ อาก๋ง อาม่าจะทุกข์กว่าหลายเท่า ท่านยังชมพ่อเป็นคนดี คนเก่ง ไหว้พ่อแม่บรรพบุรุษทุกวัน  เป็นคนกตัญญู ความดีทุกอย่างที่พ่อสร้างไว้สวรรค์รับรู้ แม้เพียงน้ำหยดหนึ่งของพ่อ สวรรค์ก็ยังรับรู้ พ่อสะดุ้งในใจ.โอ....เมื่อตอนกลางวันพ่อเพิ่งจะต่อว่าสวรรค์ด้วยน้ำตา 1 หยด ถึงเวลานี้ เหมือนท่านได้ตอบพ่อแล้วพ่อรู้สึกปลื้มปิติ  ที่สวรรค์พูดได้และรับรู้จริง ท่านได้มอบกระดาษ “ฮู้” ให้พ่อมาทำน้ำมนต์อาบใน วันพฤหัสบดี  พร้อมทุกคนในบ้าน ให้ถวายน้ำชากับ “ตี่จูเอี้ย” (เจ้าที่จีน)  ที่บ้านแล้วเอามากินเป็นยารักษาตัวได้ และเมื่อพ่อก้าวถึงประตูบ้านจะพบความสุขและโชคดีทุกประการ ก่อนจากกันพ่อได้มอบเงินเป็นร้อยเป็นพันเพื่อขอบคุณร่างทรง แต่เขาไม่ยอมรับเด็ดขาด บอกพ่อเพียงว่าขับรถวนหาและรับตัวมาส่งถึงบ้านก็เหนื่อยพอแล้ว(เขาอยู่ในร่างทรงตลอด) หมดหน้าที่เขาแล้ว ก่อนออกจากร่างทรง เห็นเขาบิดมือถูหน้าขึ้นลงแรงๆ หน้าเปลี่ยนจากแดงคล้ำเป็นขาวสะอาดโบกลือลากัน จากคุณ : เจ้าสำอางค์ - [ 18 พ.ย. 49 17:12:57 ]

ความคิดเห็นที่ 3 อัศจรรย์มีจริง และสวรรค์ก็พูดได้   ตอนที่ 3 (จบ) ศุกร์ที่ 26 มิ.ย. 41 ถึงตอนนี้พ่อเริ่มรู้แล้วว่าเทพเจ้ากวนกงไต่ตี่ได้ประทับในร่างของม้าทรงคือคนขับแล้ว ท่านบอกพ่อว่า ยังไม่ถึงเวลาตายของพ่อ อีก 24-25 ปี พ่อถึงจะตาย ท่านชี้ที่หน้าของท่าน และบอกว่าเราค่อยพบกันบนสวรรค์นะ ท่านให้พ่อทำใจให้สบายนับจากนี้อย่าได้ทุกข์โศกอีก ถ้าพ่อทุกข์ อาก๋ง อาม่าจะทุกข์กว่าหลายเท่า ท่านยังชมพ่อเป็นคนดี คนเก่ง ไหว้พ่อแม่บรรพบุรุษทุกวัน  เป็นคนกตัญญู ความดีทุกอย่างที่พ่อสร้างไว้สวรรค์รับรู้ แม้เพียงน้ำหยดหนึ่งของพ่อ สวรรค์ก็ยังรับรู้ พ่อสะดุ้งในใจ.โอ....เมื่อตอนกลางวันพ่อเพิ่งจะต่อว่าสวรรค์ด้วยน้ำตา 1 หยด ถึงเวลานี้ เหมือนท่านได้ตอบพ่อแล้วพ่อรู้สึกปลื้มปิติ  ที่สวรรค์พูดได้และรับรู้จริง ท่านได้มอบกระดาษ “ฮู้” ให้พ่อมาทำน้ำมนต์อาบใน วันพฤหัสบดี  พร้อมทุกคนในบ้าน ให้ถวายน้ำชากับ “ตี่จูเอี้ย” (เจ้าที่จีน)  ที่บ้านแล้วเอามากินเป็นยารักษาตัวได้ และเมื่อพ่อก้าวถึงประตูบ้านจะพบความสุขและโชคดีทุกประการ ก่อนจากกันพ่อได้มอบเงินเป็นร้อยเป็นพันเพื่อขอบคุณร่างทรง แต่เขาไม่ยอมรับเด็ดขาด บอกพ่อเพียงว่าขับรถวนหาและรับตัวมาส่งถึงบ้านก็เหนื่อยพอแล้ว(เขาอยู่ในร่างทรงตลอด) หมดหน้าที่เขาแล้ว ก่อนออกจากร่างทรง เห็นเขาบิดมือถูหน้าขึ้นลงแรงๆ หน้าเปลี่ยนจากแดงคล้ำเป็นขาวสะอาดโบกลือลากัน จากคุณ : เจ้าสำอางค์ - [ 18 พ.ย. 49 17:13:24 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ชีวิตจากนี้เหมือนแสงเทียนบนเส้นลวด อาทิตย์ที่ 12 ก.ค. 41 พ่อไปตรวจร่างกายครั้งล่าสุดเมื่อวันที่ 1 นี้ พร้อมป้าเล็ก คุณหมอพอใจนัดให้พ่อมาตรวจอีกครั้งในวันที่ 17 ก.ค. ถ้าร่างกายยังอยู่ในสภาพนี้คุณหมูจะให้เข้านอนโรงพยาบาลเพื่อปลูกถ่ายเซลล์เม็ดเลือดเลย ส่วนพ่อเองอยากให้เป็นวันจันทร์ที่ 3 สิงหาคม จึงขอเลื่อนหมอไปคุณหมูจึงให้พ่อมาตรวจในวันที่ 31 กรกฎาคมนี้แทน   ถ้าทุกอย่างเรียบร้อยดีและห้องพร้อมพ่อก็คงจะได้เข้าทำการปลูกถ่ายเลือดในวันที่ 3 ส.ค. ตามที่พ่อต้องการ คุณหมอบอกพ่อว่าห้องปลูกถ่ายเลือกเป็นห้องปลอดเชื้อโรค 100% ฉะนั้นภายในห้อง ทั้งอากาศ ของใช้ และอาหารน้ำดื่ม ต้องผ่านการฆ่าเชื้ออย่างดี รวมถึงตัวหมอ พยาบาลและผู้เยี่ยมก็ต้องป้องกันเป็นอย่างดีด้วย ใน 7 วันแรกที่พ่อเข้านอนในโรงพยาบาล  จะเป็นการเตรียมตัวให้สะอาด โดยการให้ยาเพื่อทำลายเม็ดเลือดขาวที่ผิดปกติในร่างกายของพ่อทิ้งให้หมด หลังจากนั้นจึงจะเริ่มทำการปลูกถ่ายเซลล์เม็ดเลือดให้พ่อหลังการปลูกถ่ายพ่อต้องนอนพักในห้องพิเศษดังกล่าวอย่างน้อย 1 เดือน (หากไม่มีโรคแทรกซ้อน) หลังจากนั้นก็ให้พักฟื้นในที่อากาศดีๆ อีก 2 เดือน ดังนั้น พ่อก็จะใช้เวลาทั้งหมดรวม 3 เดือนกับอีก 7 วัน ซึ่งจะตรงกับวันที่ 10 พฤศจิกายน 2541 พอดี ดังนั้น ชีวิตของพ่อนับจากวันนี้ไปจนถึงวันนั้นก็เปรียบเสมือนแสงเทียนซึ่งผู้ถือต้องเดินไต่อยู่บนเส้นลวด เหตุอาจเกิดจากแรงลมเส้นลวดหรือผู้ไต่ก็ได้ จากคุณ : เจ้าสำอางค์ - [ 18 พ.ย. 49 17:13:52 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เรื่องปูเสฉวน อาทิตย์ที่ 12 ก.ค. 41 สมัยพ่อเป็นนักเรียนมัธยมต้น วัดเบญจมบพิตรช่วงปิดเทอมใหญ่ในฤดูร้อน ทางโรงเรียนได้พาไปทัศนศึกษาและพักแรมที่ระยอง ที่พักอยู่ห่างทะเลไม่เกิน 100 เมตร ช่วงเย็นครูปล่อยให้พักตามสบาย พ่อและเพื่อน 2-3 คน ไปเดินเล่นที่ชายหาด  ซึ่งสมัยนั้นยังมีเปลือกหอยมากมายให้เดินเก็บเล่น   พ่อชอบเดินหาเก็บปูเสฉวนเอามาไว้ให้มันเดินเล่น   วิธีเลือกเก็บปูเสฉวนจะต้องนั่งนิ่งๆ คอยดูว่าปูเสฉวนตัวไหนจะคลานออกมาจากเปลือกหอยเพื่อหาอาหาร พอเปลือกหอยขยับตัวเราก็จะรู้ว่าตัวนั้นเป็นปูเสฉวน ปูเสฉวนเป็นปูที่ไม่มีกระดอง  มันจะเลือกหาเปลืองหอยที่มีขนาดและน้ำหนักพอเหมาะกับตัวมัน ส่วนรูปร่างของเปลือกหอยมักจะมีลักษณะทรงกลม เพื่อสะดวกเวลาเดิน  เปลือกหอยที่มีลักษณะยาวเช่นหอยสังข์ ปูเสฉวนจะไม่อาศัยอยู่   เพราะมันพาเดินไม่ได้ เมื่อตัวมันโตขึ้นก็จะหาเปลือกใหม่แทน  โดยมีเงื่อนไขในการเลือกสรรเปลือกหอยเช่นเดิม  เวลานี้พ่อมาพิจารณาแล้วเห็นว่าปูเสฉวนช่างฉลาดในการเลือกเปลือกหอยได้พอเหมาะพอดีกับตัวมัน  คับแคบหรือใหญ่เกินไปมันก็ไม่เอา พอดีตัวแต่หนักเกินไปก็มันไม่เอา มันจะเลือกจนพอดีทุกอย่าง  มันจึงจะยอมใช้เปลือกหอยนั้นเป็นที่อาศัย  และแบกเปลือกหอยนั้นไปหาอาหาร พ่อจึงอยากสอนลูกว่าคนเราต้องพิจารณาถึงตัวเอง  หากกำลังน้อยก็ควรใช้แต่น้อย กำลังมากจึงใช้มากได้  อะไรที่รู้สึกว่าหนักเกินไปก็ควรวางลงเหมือนปูเสฉวนวางกระดองเพื่อเปลี่ยนใหม่   ควรทำภาระและกิจการงานที่พอเหมาะพอควรกับตัวเองไม่เล็กและใหญ่เกินตัว  เปรียบดั่งปูเสฉวนเลือกเปลือกหอยนั่นเอง ปล. ปัจจุบันชาวบ้านเก็บเปลือกหอยมาขายเป็นสินค้าแทบหมด ทำให้ปูเสฉวนต้องอาศัยเศษแก้ว เศษขวด เศษปะการัง แทนต่อไปลูกอาจจะไม่ได้เห็นปูเสฉวนในเปลือกหอยก็เป็นได้ จากคุณ : เจ้าสำอางค์ - [ 18 พ.ย. 49 17:14:26 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ช่วงว่างระหว่างเรา อาทิตย์ที่ 12 ก.ค. 41 พ่อเขียนประวัติของพ่อไว้ในช่วงต้นๆ  เพื่อให้ลูกได้เข้าใจถึงสภาพความแตกต่างระหว่างเรา กล่าวคือ พ่อเกิดสมัยกรุงเทพฯ เรียกว่า  “พระนคร”  และน้ำในคลองยังใสสะอาด พ่อยังจำได้พ่อเคยจับกุ้งแม่น้ำตัวใหญ่เกือบเท่าแขนได้ในคลองเน่าเหม็น  กลายเป็นคลองระบายน้ำไปแล้ว พ่อรู้จักค่าของเงินเพียงบาทเดียว ส่วนลูกเงินร้อยกว่าบาทเกือบไร้ค่า พ่อเกิดในยุคที่ทุกอย่างทำงานด้วยมือ แม้เครื่องคิดเลขก็ยังเป็นระบบมือหมุน  ส่วนลูกเพียงแค่แตะสัมผัส ทุกอย่างก็ทำงานได้ ยังมีอะไรๆ ที่ต่างกันอีกมากมาย รวมถึงสังคม ซึ่งยิ่งจะต่างกันอย่างสุดขั้วเลยเทียว  พ่อเองพยายามเปลี่ยนทัศนะคติแบบเก่าเพื่อให้เข้าใกล้ความคิดต่างๆ ของลูก แต่ก็มีบ้างที่บางเรื่องพ่ออาจไม่เข้าใจหรือเข้าใจช้าๆ แต่พ่อก็พยายาม เพื่อลดช่องว่างระหว่างเราให้มีน้อยที่สุดเท่าที่พ่อจะทำได้ เราอาจขัดใจกันบ้างบางครั้ง แล้วเราก็ปรับความเข้าใจกันได้ เหตุผลนะหรือ คงเป็นความรักกระมัง....  ความรักที่ไม่มีข้อแลกเปลี่ยนจึงเป็นความรักที่ “บริสุทธิ์” เมื่อรักก็จะเข้าใจ (หรือพยายามเข้าใจ) เมื่อเข้าใจแล้ว แม้มีผิดก็ให้ “อภัย” ทุกอย่างจึงลงตัว ลูกๆเองก็น่าจะปรับตัวบ้าง ถ้าเราพบกันสักครึ่งทาง  ทุกคนคงไม่เหมือนมากนะลูก ! จากคุณ : เจ้าสำอางค์ - [ 18 พ.ย. 49 17:15:02 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ต้นไม้ในไร่ของพ่อ อาทิตย์ที่ 12 ก.ค. 41 ในราวปลายปี 2536  ในช่วงนั้นเศรษฐกิจยังค่อนข้างดีมาก ภาคอุตสาหกรรมกำลังถึงจุดเจริญเติบโตเต็มที่ พวกพ่อค้าและนักธุรกิจต่างๆ ก็กิจการรุ่งเรืองดีถ้วนหน้า  ธุรกิจก่อสร้างของพ่อก็เช่นกัน อยู่มาวันหนึ่งพ่อมาคิดว่าในอนาคตข้างหน้าลูกๆจะทำอะไรดี แล้วพ่อก็ได้ข้อสรุปว่า นอกจากงานธุรกิจด้านโรงเรียนอนุบาลที่ทำอยู่แล้ว  พ่ออยากให้ลูกได้ทำอาชีพทางด้านเกษตรกรรม เพราะภาคเกษตรกรรมจะมีพื้นฐานที่มั่นคงกว่า ดังนั้นพ่อจึงตัดสินใจลงทุนทำสวนเกษตร  หลังปรึกษากับแม่แล้วก็เริ่มออกสำรวจ สุดท้ายก็ได้ที่ดินที่แก่งคอย ที่ดินผืนดังกล่าว  มีเนื้อที่รวมกันเกือบ 300 ไร่  พ่อพัฒนาที่ดินโดยแบ่งตามความเหมาะสม  ที่ลุ่มก็จะขุดทำเป็นฝาย และบ่อเก็บน้ำ ดินที่ขุดนำไปปรับถมในส่วนลาดต่ำ  และปูเป็นถนนภายในไร่  ส่วนที่เป็นที่ราบและลาดเอียงก็ตัดแบ่งเป็นแปลงๆ เพื่อปลูกผลไม้  ที่เนินเขาปรับพื้นที่เตรียมไว้ปลูกเรือน  ส่วนเนินสูงสุดในไร่จัดตั้งพระพุทธรูปปางสมาธิ ทำด้วยหินอ่อนสีดำองค์ใหญ่  ตั้งสง่าเพื่อเป็นสิริมงคล ในไร่พ่อปลูกมะม่วง  ขนุน  กระท้อน เป็นหลัก ส่วนผลไม้อื่นก็มีเช่น ชมพู่  มะไพ หว้า กล้วย มะขาม อื่นๆ  ต้นไม้ทุกต้นไม่ว่าจะเป็นไม้ป่า ไม้ผลหรือ ไม้ดอกก็ตาม พ่อจะเลือก และวางหลักปักแนวด้วยมือพ่อเองทุกต้น  ทุกครั้งที่พ่อเดินผ่านพ่อจะคุยกับมัน  และบอกให้มันจงแข็งแรงโตเร็วๆโตแล้วออกลูกดกๆ ที่พ่อเล่ามานี้อยากจะบอกลูกว่า ต้นไม้มันก็ต้องการความรัก  และการเอาใจใส่  เหมือนกับมนุษย์  และสัตว์ ซึ่งเป็นสิ่งมีชีวิตด้วยเช่นกัน จากคุณ : เจ้าสำอางค์ - [ 18 พ.ย. 49 17:15:40 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ปลายฟ้าที่ปลายฝัน วันจันทร์ที่ 13 ก.ค. 41 พ่อมีเรื่องประทับใจอยากเล่าให้ลูกฟังเรื่องหนึ่ง ในราวปี 2519  บริษัทญี่ปุ่นเชิญพ่อให้ไปช่วยสำรวจงานสร้างระบบประปา  ของจังหวัดเชียงใหม่ต้อง ไป- กลับ ในวันเดียว  ดังนั้นเขาจึงของเครื่องบิน ไป – กลับ ให้พ่อ เมื่อไปถึงและสำรวจงานเสร็จ พ่อก็พามิสเตอร์ ฮอนด้าเพื่อพ่อไปนมัสการพระธาตุดอยสุเทพ เพราะมีเวลาเหลือ ตอนนั้นเขาไม่มีลูกและเขาอยากมีลูกมาก พ่อจึงบอกกับเขาว่า เวลาไหว้พระธาตุก็ให้ขอ และยังสอบให้เขาใช้กระเทียมทาเวลาปิดทองพระ ซึ่งเขาก็ชอบใจและทำตาม หลังจากกลับมาไม่ถึงเดือนเมียเขาตั้งท้อง และไปคลอดที่ประเทศญี่ปุ่น เป็นชาย เขาส่ง ส.ค.ส. และเขียน จ.ม. มาบอกพ่อด้วยความดีใจ และอัศจรรย์ใจ ขากลับเครื่องบินออกตอนเย็นประมาณ 5 โมงเศษ  ช่วงนั้นคงเป็นต้นฤดูฝน ระหว่างทางเห็นปุยเมฆลอยเป็นพื้นเต็มแน่นไปหมด เครื่องบินลอยตัวเหลือปุยเมฆ แสงอาทิตย์ยามเย็นซึ่งอยู่ต่ำกว่าเมฆ  สาดแทงทะลุผ่านซอกเมฆที่เป็นช่องว่างทั่วไป ดูเป็นลำแสงใหญ่บ้างเล็กบ้าง สลับกันดูสวยงามมาก  เหมือนจินตนิยาย   พ่อยังเหลือบมองตามซอกเมฆมองหานางฟ้า เพราะเพลินนึกไปว่าเหมือนอยู่บนสวรรค์ มันสวยงามประทับใจพ่อจริงๆ แต่ที่ติดตาและตรึงใจพ่อยิ่งกว่านั้นก้คือปลายขอบฟ้า ปลายเมฆตัดขอบฟ้าสาดแสงอาทิตย์ยามเย็น.... ช่างสวยจับใจ  และเหมือนมีใครมารอเราที่ปลายฟ้านั้น จากคุณ : เจ้าสำอางค์ - [ 18 พ.ย. 49 17:16:19 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ด้วยเส้นใยแห่งพลังรัก......และสายใยแห่งบุญ.... อังคารที่   21  ก.ค. 41 เหลืออีกเพียงสัปดาห์เศษ ก็จะถึงกำหนดที่พ่อจะต้องเข้าโรงพยาบาลจุฬาฯ  เพื่อเตรียมตัวและเข้ารับการปลูกถ่ายเลือดแล้ว  หลังปลูกถ่ายเลือดพ่อต้องนอนในห้องปลอดเชื้อถึง 30 วัน เต็ม  ทำให้พ่อนึกถึงเรื่องหนอนดักแด้ ทอใย แขวนตัวในรังไหม เตรียมตัวแปลงกายเป็น “ผีเสื้อ” ซึ่งพ่อเขียนไว้เมื่อ 5 ปีก่อน  ไม่คิดว่าในวันนี้ พ่อเองจะกลายเป็นหนอนดักแด้ตัวดังกล่าว   ซึ่งขณะนี้อยู่ในขั้นตอน “เริ่มทอใย”  ต่างกันเพียงหนอนดักแด้ทอใยด้วยเส้นใย ส่วนพ่อใช้เส้นใยแห่งพลังรักและห่วงใย  ของทุกคนตั้งแต่ ญาติ  พี่น้อง  ลูกเมีย มิตรสหาย  และบริวาร  เป็นสายใยอันยืนยาวเมื่อทอหุ้มห่อกาย  แล้วรู้สึกปลอดภัยและแสนจะอบอุ่น...รังไหมแขวนตัวไว้ด้วยใยไหมเพียงเส้นเดียว เพื่อให้พลิ้วตัวได้ยามรับแสงอรุณทำให้อบอุ่นได้ทั่วตัว รอวันที่จะแปลงกายเป็นผีเสื้อ หากรังไม่ตกเสียก่อน ส่วนรังของพ่อ แขวนตัวไว้ด้วย สายใยแห่งบุญ  ถ้าไม่ถึงกับโชคร้ายด้วยแรงลม และสายใยแห่งบุญเหนียวแน่นพอ  พ่อตงมีโอกาสได้เกิดใหม่มีชีวิตใหม่ เป็นผีเสื้อตัวใหม่กับเขาเสียที  ถ้าเลือกได้  พ่อจะเลือกเป็นผีเสื้อ สีเทา   ที่ดูเรียบง่ายไม่สะดุดตาใคร  จะได้ไม่มีคนรบกวน  มันจะได้ใช้ชีวิตบั้นปลายอย่างอิสรเสรี  อยู่กับธรรมชาติอย่างเป็นสุขตลอดไป........ ในขณะนี้พ่อได้เพียงแต่ รอ...คิด...และหวังเท่านั้น  ส่วนความจริงจะเป็นอย่างไร ไม่มีใครทราบได้ ทุกคนก็ได้เพียง หวังและภาวนา จากคุณ : เจ้าสำอางค์ - [ 18 พ.ย. 49 17:17:37 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เลือกคู่ด้วยสติ  และพิจารณาด้วยตนเอง.... อังคารที่  21  ก.ค. 41 โดยธรรมชาติ....หญิง-ชาย เมื่อถึงวัยอันเหมาะสมแล้วแทบทุกคนก็จะต้องมีคู่  ดังนั้นพ่อจึงอยากจะเขียนถึงเรื่องนี้ เพื่อให้ลูกได้พิจารณาในยามมีสติ ก่อนตัดสิใจใช้ชีวิตคู่ (ถ้ามี) การพิจารณา “เลือกสามี” ตามทัศนคติของพ่อ ผู้หญิงควรพิจารณา เลือกสามีที่มีคุฯสมบัติดังนี้ 1. ควรเป็นผู้มีความสะอาด ทั้งกาย  วาจา และจิตใจ 2. มีความเข้มแข็ง หนักแน่น ใจดีมีเมตตาคุณธรรม 3. มีรสนิยมและความรู้สึกนึกคิดใกล้เคียงกัน 4. มีความรัก ความเข้าใจ รู้สึกเสียสละไม่เห็นแก่ตัว 5. เป็นกำลังใจ ห่วงใย ให้อภัยด้วยน้ำใสใจจริง 6. แก้ปัญหาได้  ยามอยู่ในสถานการณ์ที่คับขัน 7. มีสัมมาอาชีพ  (อาชีพที่ไม่สร้างบาป ทำกรรม) 8. มีชาติตระกูลที่เป็นคนดี  (มิใช่ร่ำรวย) 9. ไม่มีโรคติดต่อ ร้ายแรง 10. เป็นคนร่าเริง  และมีอารมณ์ขัน  (ตามควร) ส่วนการพิจารณา “เลือกภรรยา”  ตามทัศนคติของพ่อนั้น  นอกจากพิจารณาตาม 10 ข้อดังกล่าวข้างต้นแล้ว  ยังควรพิจารณาเพิ่มเติมอีกดังนี้ 11. ควรมีความอ่อนโยน  จัดบ้านเป็นระเบียบ 12. รู้จัก ใช้จ่าย   ไม่สุรุ่ยสุร่ายใช้สิ้นเปลือง 13. รู้จักอดทน   อดออม   อดกลั้นตามเหมาะสม 14. รู้จักต้อนรับ  ญาติมิตร  ตามควรตามพอดี ** การพิจารณา ลูกต้องตรองด้วยสติอย่าดูเพียงผิวนะลูก จากคุณ : เจ้าสำอางค์ - [ 18 พ.ย. 49 17:18:44 ]