สุดแท้แต่...ฟ้าจะปราณี
พุธที่ 21 ตุลาคม 41
สองวันก่อนทางโรงพยาบาลโทรมาแต่เช้า สั่งความให้พ่อเข้ารับการปลูกถ่ายไขกระดูก ในวันอาทิตย์ที่ 25 ตุลาคมนี้ เวลา 8.00 น. พ่อรับเรื่องแล้ว รีบโทรกลับไปเพื่อจะขอเลื่อนกำหนดไปอีก 1 วัน แต่ทางโรงพยาบาลไม่อนุญาต โดยให้เหตุผลว่า คุณหมอวางโปรแกรมไว้เรียบแล้วหมดแล้วเลื่อนอีกไม่ได้เลย พ่อจึงต้องทำตามคำสั่งคุณหมอ ตามกำหนดดังกล่าว
อีกเพียง 4 วัน ก็จะถึงวันที่ทุกคนรอคอยระยะเวลา 5 เดือนเศษ นับตั้งแต่พ่อรู้ตัวว่าป่วยจวบจนถึงวันที่พ่อจะเข้ารับการรักษามันยาวนานจนทำให้คนที่ใกล้ชิด หรือคนที่หวังดีเป็นห่วงตัวพ่อเอง ก็รู้สึกเช่นกัน ในระหว่างที่ต้องรอคอย แต่พอวันนั้นใกล้มาถึง พ่อเองกลับรู้สึกสับสนไม่รู้ว่าจะดีใจ....หรือว่าจะเสียใจ....ไม่รู้ว่าจะเป็นสุข.....หรือว่าจะเป็นทุกข์ .....ไม่รู้ว่าจะสมหวัง.......หรือว่าจะผิดหวัง.......ไม่รู้ว่าจะลืมทุกสิ่งให้หมด......หรือว่าจะห่วงใย พ่อไม่รู้จริงๆว่าจะเกิดอะไรขึ้น ดังนั้นพ่อจึงไม่กล้าจะคิดจะหวัง พ่อปล่อยใจให้ว่างและเป็นกลาง พยายามใช้เวลาที่เหลือเพียงไม่กี่วัน สะสางเรื่องติดค้างและตกค้างต่างๆ เพื่อให้เสร็จเรียบร้อยโดยสมบูรณ์ เมื่อทำทุกอย่างเสร็จสมบูรณ์แล้วจิตใจก็จะว่าง..... สงบ เมื่อว่างและสงบก็จะมีสติ พอจะใช้สติเป็นทางผ่านดังกล่าว ส่วนจะผ่านได้หรือไม่นั้น ก็สุดแล้วแต่ ฟ้าจะปราณี
จากคุณ :
เจ้าสำอางค์ 
- [
18 พ.ย. 49 17:28:35
]
บันทึกจากพ่อถึงลูก(สุดแท้แต่ฟ้าจะปราณื) ตอนจบ
