เช้าวันหนึ่งตัวเงินตัวทองตื่นขึ้นมาเจอมังกรน้อย
เจ้ามังกรกำลังหิวโหย ตัวเงินตัวทองบอกให้รับประทาน
อาหารที่มันจัดให้สิจ๊ะ มังกรน้อยบอกฉันทานไม่ได้
อาหารที่เธอจัดให้มันก้อนกรวดหินดินทรายทั้งนั้น
เจ้าตัวเงินตัวทองบอกว่า จะยากอะไรละมังกรเอ๋ย
แค่เจ้าทำให้สิ่งของพวกนี้ดูเล็กน้อยในสายตา
ก็ไม่มีสิ่งใดจะขวางเจ้าได้ แต่แท้ที่จริงแล้วพอทานลงไป
มันจะไปขยับขยายในท้องของเจ้าทีหลัง
เมื่อนั้นเจ้าก็จะอิ่ม มังกรน้อยยืนยัน ยังไงฉันก็ไม่กิน
ฉันกินแบบท่านไม่ได้ เจ้ามังกรน้อยยอมหิวโซต่อไป
จนกระทั่งวันหนึ่ง มีพ่อครัวหัวป่าก์เดินผ่านมา
เจ้ามังกรน้อยจึงได้คิด จริงสิ การทำให้มันมีขนาดเล็กลง
มันก็ยังเป็นก้อนกรวดหินดินทรายอยู่ดี
แล้วคนที่ทานได้ก็มีแต่ ตัวเงินตัวทองเท่านั้น
คิดได้ดังนั้น มังกรน้อยก็นำอาหารทั้งหมด
ที่ตัวเงินตัวทองนำมาให้ กลับไปบรรณาการแต่ตัวเงินตัวทอง
พอตัวเงินตัวทองเขมือบอาหารทั้งหมดเสร็จ
กาล ณ บัดนั้น เจ้ามังกรน้อยผู้หิวโหย ก็อิ่มหนำสำราญ
เนื้อตัวเงินตัวทองมันช่างเอร็ดอร่อยเสียจริงๆ
นี่แหละนะ ที่ชาวบ้านทางภาคเหนือ เขาเล่าลือกันว่า
กินเฮี้ย กินแลน ก็เนื้อเหมือนกัน ก็กินมันทั้งเฮี้ยและแลน
กรวดหินดินทรายเรากินไม่ได้แต่เรากินตัวเงินตัวทองได้นี่นา
เจ้ามังกรน้อยภาคภูมิใจยิ่งนัก
ภาษาเหนือวันละคำ คำว่าแลน ในภาษาเหนือ
นั้นคือ ตัวตระกวดนั้นเองแล อย่าคิดเป็นอื่นใด
ตัวเงินตัวทองในภาคเหนือไม่สิ่งอัปมงคลนะจ๊ะ
ออกเสียงสูงกว่าภาคกลางหนึ่งคีย์ เฮี้ย
(เรื่องสั้นตามใจฉัน ใครมีสิ่งใดติเตียนก็บอกกันได้)
จากคุณ :
sugarhut 
- [
20 พ.ย. 49 09:10:06
]
อภินิหารวิธีการรับประทานแลน(ด์)
