นิทานดอยนรก 4-1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4877517/W4877517.html
นิทานดอยนรก 4-2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4884691/W4884691.html
เรื่องย่อสำหรับผู้ที่ตามไม่ทัน 1-1 ถึง 3-15
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4682509/W4682509.html
-----------------------------------------------------------
- ตอน ยิ้มแย้มคิดช่วยเพื่อน
-----------------------------------------------------------
ณ เขาใหญ่ ไพรวัน เชิงบรรพต
พระนารถ สะกิด เจ้าศิษย์เหวย
วันนี้ไซร้ ใครมา อย่าละเลย
จงต้อนรับ อย่างเคย อย่าเฉยไป
..........................................
บัดนั้น
เจ้ายิ้มแย้ม ฟังท่าน แถลงไข
ลองมองยล บนฟ้า นภาลัย
ส่องตาสาม ตามไป ในนภา
ป้ารำพัน จันทรา จะมาเยี่ยม
ต้องไปเตรียม ผลไม้ และน้ำท่า
แสนดีใจ สุดพ้น คณนา
เพราะคิดถึง สองป้า เฝ้ารำพึง
.........................................
บัดนั้น
นางรำพัน จันทรา ก็มาถึง
เห็นยิ้มแย้ม หยิกแก้ม จับแขนดึง
เข้ารัดรึง หอมมั่ง ทั้งสองนาง
ลูบหัว ลูบหลัง แล้วนั่งใกล้
เป็นอย่างไร ไม่มา หาป้าบ้าง
โตเป็นหนุ่ม น่ารัก ดูสำอาง
รูปร่าง อย่างหุ่น ละมุนละไม
....................................
บัดนั้น
พระฤาษี ร้องเฮ้อ บ้าเห่อใหญ่
พวกมึJมา หากู หรือหาใคร
พอเห็นหลาน ลืมไป ไอ้เบ๊อะบ๊ะ
.........................................
บัดนั้น
สองนาง ร้องว้าย ขอโทษค่ะ
มิเห็นหลาน น้านนาน มากแล้วน่ะ
เลยลืมพระ ฤาษี ไม่ดีเลย
ว่าแล้ว กราบกราน พระฤาษี
พวกอิฉัน ฝันไม่ดี เจ้าคุณเอ๋ย
ให้ร้อนรน หม่นใจ ไม่เสบย
แต่ก่อนไร ไม่เคย เป็นเช่นนี้
แล้วเล่าฝัน ให้ฟัง ทั่วทั้งหมด
พระนารถ ตรองตรึก ตามวิถี
เจ้ายิ้มแย้ม ฟังอยู่ ไม่สู้ดี
หรือจะมี เหตุเกิด กับเพื่อนเรา
ทั้งสองนาง ก็ถาม ตามสงสัย
ความฝันเป็น เช่นไร พระคุณเจ้า
พระคุณช่วย แก้ฝัน ให้บรรเทา
อย่าให้เผา ผลาญใจ ให้ร้อนรน
..........................................
บัดนั้น
พระฤาษี แก้ฝัน อันเป็นผล
ก็ลูกมึJ คลุ้มคลั่ง ทั้งสองคน
เหตุเกิดบน ดอยป่า ทิศพายัพ
มันทะเลาะ เบาะแว้ง แย่งชิงแดน
คับแค้น คลุกคลี เคี่ยวขับ
นำหมู่ ผู้คน คณานับ
ตายยับ อับจน บนแดนดอย
ยูงคือลูก โฉมศรี อีรำพัน
พิราบนั้น คือผู้คน ใหญ่น้อย
พญาเหยี่ยว นำฝูง กาถ่อย
อีจันทรา ลูกคอย อันธพาล
นำฝูงคน เข่นฆ่า ราวี
เป็นคดี เพื่อนรัก หักหาญ
อันความฝัน แก้ไว้ ให้เป็นทาน
จะได้หาย รำคาญ เบิกบานไป
.......................................
บัดนั้น
สองนาง เพ้อพร่ำ ร่ำไห้
ตีอก ชกพื้น ขื่นใจ
เหตุไฉน จึงเป็น เช่นนี้นา
จะทำ ฉันใด แก้ไขได้
ยิ้มแย้มเห็น เป็นไฉน จงช่วยป้า
เป็นเพื่อนกัน แต่เด็ก เล็กเล็กมา
อย่าชักช้า ช่วยห้าม ให้งามเทอญ
กอดขาหลาน สองข้าง ทั้งสองคน
หมองหม่น จนใจ ไม่ขวยเขิน
มีแต่เจ้า เท่านั้น พ่อจำเริญ
อย่าให้เนิ่น นานไป จะไม่ดี
เดี๋ยวจะมี ใครมอด ม้วยมิด
สิ้นชีวิต จุดจบ เป็นศพผี
ธฤติ หรือสุพัต ก็ตามที
พวกป้านี้ ก็จะหาย ตายตาม
.....................................
บัดนั้น
ยิ้มแย้มปลอบ ทั้งสอง ร้องห้าม
อย่าโศกศัลย์ เศร้าศร้อย มิเห็นงาม
แล้วลองถาม ท่านดุสิต มีฤทธี
พระอาจารย์ สองเพื่อน เหมือนชีวิต
ศิษย์นั้นคิด ตามไป ให้ถึงที่
ไปเกลี้ยกล่อม ยอมความ ตามคดี
อันเรื่องนี้ คงง่าย ไม่ร้ายนัก
............................................
ดูก่อนเจ้ายิ้มแย้ม
พูดแต้ม แต่งเรื่อง ไม่รู้หลัก
ข้าจับยาม สามตา ทายทัก
สองคน คึกคัก สู้กัน
เป็นเวรกรรม ทำมา แต่ปางก่อน
จะผัดผ่อน เวรา ช่างน่าขัน
ลองพินิจ พิศตรอง ตามนั้น
ก็จะรู้ เท่าทัน ที่ว่ามา
........................................
บัดนั้น
เจ้ายิ้มแย้ม ได้ฟัง ก็กังขา
เหตุไฉน ท่านดุสิต พระสิทธา
จึงพูดเป็น ปริศนา น่าแปลกนัก
จึงคำนวณ โหรา ชะตาตน
ต้องอาภัพ อับจน ขาดหลัก
เห็นว่า น่าจะม้วย ด้วยเพื่อนรัก
ตามท่านทัก ตรึกไตร คิดไปมา
ท่านสอนไว้ เอาอะไร กับดวงโหร
คงมิโดน เพื่อนฝัง กระมังหนา
อันวิชา สารพัด มนตรา
พระสิทธา ประสิทธิ์ไว้ คงไม่ตาย
ทั้งสองป้า โศกเศร้า จะเบาทุกข์
เห็นลูกหลาน ก็จะสุข ดั่งใจหมาย
คำสาบาน ว่าไว้ ไม่เคยคลาย
จะดีร้าย ก็ต้องช่วย ด้วยเพื่อนกัน
แล้วจึงบอก สองป้า และอาจารย์
จะจัดการ เข้าช่วย ด้วยตัวฉัน
มิเสียดาย แม้นตาย วายชีวัน
จะยืนยัน ช่วยหยุด จนสุดใจ
เราทั้งสาม สาบานไว้ ในสวนบ๊วย
ผิดชอบช่วย เพื่อนรัก จนตักษัย
แม้นจะต้อง ตกน้ำ หรือย่ำไฟ
ขอสองป้า จงไว้ วางใจเอย
..........................................
บัดนั้น
สองนาง ฟังคำ หลานเฉลย
กอดจูบ ลูบไล้ แล้วชมเชย
ป้าไม่เคย ผิดหวัง เลยหลานรัก
ว่าแล้วลา ดุสิต สิทธาจารย์
ที่รำคาญ ก็หาย คลายจากหนัก
ใจสบาย คลายร้อน ผ่อนพัก
คึกคัก เม้าแตก เม้าแตน
(โปรดติดตามตอนต่อไปจ้ะ)
จากคุณ :
ย.ยิ้มแย้ม
- [
20 พ.ย. 49 21:37:50
]