เหมือนดังคำกล่าวในไบเบิ้ลที่ว่า
“หากสิ่งใดถูกลิขิตไว้...จงปล่อยให้มันเป็นไปเถิด”

และตอนนี้...ถึงเวลาแล้ว
ฉันยืนอยู่หน้ากระจกเงาในห้องน้ำที่ถูกล็อคไว้จากโลกอันโหดร้าย หยิบลิปสติก แล้วหมุนให้แท่งลิปสีแดงสดเลื่อนขึ้นมา ฉันบรรจงทามันลงบนริมฝีปาก และจ้องมองดูตัวเองในกระจกคล้ายจะมองให้ทะลุไปถึงก้นบึ้งของตัวเอง

เงาในกระจกมองกลับมาที่ฉันอย่างเศร้าๆ ความผิดหวังปรากฎบนใบหน้านั้นอย่างชัดเจน
ด้วยความเสียใจ ฉันมองไปที่เธอแล้วบอกกับเธอว่า “ฉันจำเป็นต้องทำแบบนี้”
เธอพยักหน้าแล้วตอบอย่างเศร้าๆว่า “ฉันรู้”

ผลันมีเสียงเคาะที่ประตู แม่ของฉันตะโกนผ่านประตูไม้ที่กั้นฉันกับโลกภายนอก เพื่อถามว่าฉันเป็นอะไรหรือไม่...แต่ฉันไม่ตอบ
เงาของฉันในกระจกดูอ่อนล้าเหลือเกิน ร่างกายของฉัน...ประสาทสัมผัสทุกส่วน...เริ่มชา

เหนืออ่างล้างหน้ามีใบมีดวางอยู่ และข้างๆนั่น คือขวดเปล่าของยานอนหลับที่ฉันได้กินไปเมื่อคืน
เสียงเคาะที่ประตูเมื่อครู่ กลายเป็นเสียงทุบรัว เหมือนกับหัวใจที่เต้นรัวของผู้ที่อยู่หน้าประตูในตอนนี้
...ไม่มีเสียงตอบจากฉัน...

นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันรู้สึกว่า ทุกอย่างในโลกอยู่ในกำมือของฉัน ฉันหยิบใบมีดขึ้นมา
เงาในกระจกบอกฉันอย่างรวดเร็วว่า “มันจะจบลง...ตลอดกาล เธอรู้ใช่ไหม?”
ฉันมองไปที่เธอ แล้วตอบว่า... “ฉันรู้”

ฉันทาบใบมีดลบบนข้อมือ เงยหน้าขึ้นมองที่เงานั้นอีกครั้งเพื่อกล่าวลา แต่...

เงาในกระจกนั้นหายไปแล้ว... ฉันถามตัวเองว่าตอนนี้ฉันยังอยู่ในที่ที่เดิมที่เคยอยู่หรือไม่ ฉันรู้สึกชา
ทุกอย่างเหมือนกลายเป็นศูนย์ บนผนังข้างกระจก ฉันเห็นจุดสีแดงๆ เล็กๆ เริ่มก่อตัวขึ้น ฉันมองลงมายังข้อมือของตัวเอง ดูสิ่งที่ฉันได้ทำลงไป...หยดน้ำข้นๆสีแดงเข้มหยดแล้ว หยดเล่า หยดลงพื้น...

...ฉันล้มลงกับพื้น รู้สึกเหมือนชีวิตกำลังจะลอยไป บนพนังห้องน้ำถูกแต้มด้วยเม็ดสีจากภายในร่างกายฉัน ฉันรู้สึกว่าตัวเองกำลังล่องลอยไปในสถานที่อันเวิ้งว้าง ภาพสีที่เห็น กลายเป็นทีเทา...และค่อยๆเป็นสีดำสนิท
ฉันรู้ว่าฉันกำลังล่องลอยไปยังอาณาจักรอันมืดมิด...สถานที่ต้องห้ามของคนบาป

พลันฉันเห็นภาพลางๆ ประตูถูกพังเข้ามา พ่อและแม่กอดฉันไว้ในอ้อมแขน...เสียงกรีดร้อง หยดน้ำตาไหลลงมาบนใบหน้าของฉัน...ทุกอย่างมืดมิด

ฉันรู้...พ่อและแม่จะเข้าใจว่าทำไมฉันจึงทำอย่างที่ฉันทำ
รอยลิปสติกที่ถูกเขียนบนผนังเหนืออ่างอาบน้ำได้ถ่ายทอดเสียงสุดท้ายของฉันได้อย่างสมบูรณ์แล้ว

(รอยลิปสติก)
“แม่...พ่อ
ลูกเสียใจ
ลูกรู้ว่าลูกทำให้แม่และพ่อเจ็บปวดจากการกระทำที่พระเจ้าทรงห้าม
แต่ลูกเป็นฆาตกรฆ่าเด็กคนหนึ่งที่อยู่ในตัวลูกเอง
ลูกทำแท้ง...
ลูกไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้
โปรดเข้าใจลูกด้วยเถิด
สิ่งที่มันต้องเป็น...มันต้องเป็น...
แม่...พ่อ
ลูกขอโทษ
โปรดยกโทษให้ลูกด้วย ...พระเจ้า...ได้โปรด...
ลูกรู้ในสิ่งที่ลูกต้องทำ
แม่...พ่อ ลูกขอโทษ
...ลูกรักแม่กับพ่อเสมอ...