ในตัวตน ของคน "เพียงคนหนึ่ง"
อาจมีซึ่ง มิติ อันหลากหลาย
มีบทบาท ต้องสวมใส่ อยู่มากมาย
แต่สุดท้าย ก็ิมิพ้น "คนหนึ่งคน"
คราหนึ่งอาจ ต้องแกร่ง ดุจหินผา
ต้องกล้าสู้ ฟันฝ่า ห้ามหม่องหม่น
คราหนึ่งอาจ เพียงอยากซุุก อกบางคน
เป็นเด็กซน ได้วิ่งเล่น เช่นวัยเยาว์
แลสิ่งนี้ เป็นมิติ แห่งมนุษย์
อันพิสุทธิ์ ล้ำเลิศ มิอับเฉา
ความหลากหลาย ล้วนหล่อหลอม "ความเป็นเรา"
เปลี่่่่ยนลำเนา ใช่เปลี่ยนใจ ใน "ตัวตน"
.......................................................
ไอ้นกน้อยเอ้ย..
เจ้าจะร้อง"เสียงสูง เสียงต่ำ"...
ก็ยังเป็น "ตัวตน" ของเจ้าอยู่ดี
จงภูมิใจเถิด...
ใครไม่เข้าใจ ก็ยังมีคนที่เข้าใจ
ตรงนี้อีกคน..
แก้ไขเมื่อ 25 พ.ย. 49 07:49:24