Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom


    นิทานดอยนรก 4-5

    นิทานดอยนรก 4-1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4877517/W4877517.html
    นิทานดอยนรก 4-2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4884691/W4884691.html
    นิทานดอยนรก 4-3 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4894731/W4894731.html
    นิทานดอยนรก 4-4 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4903902/W4903902.html
    -----------------------------------------------------------
    - ตอน ฤาษีทำพิธี
    -----------------------------------------------------------
    บัดนั้น
    ท่านฤาษี ฤทธา มนตราหาญ
    ปลีกวิเวก เตรียมที่ พิธีการ
    ในไพรสาณฑ์ ริมคงคา มหานที

    วางกองฟืน ก่อไฟ ให้ช่วงโชติ
    พวยพุ่ง รุ่งโรจน์ รัศมี
    บริกรรม ภาวนา หน้าอัคคี
    เวลาดี ฤกษ์ยาม ได้สามวัน

    บังเกิดเป็น นารี ที่กองไฟ
    ช่างสวยใส เปล่งปลั่ง ดั่งเทพปั้น
    หน้าตา ผ่องแผ้ว เพียงจันทร์
    รูปร่างนั้น ระเหิดหง อนงค์นาง

    ผมดำพลิ้ว ปลิวรับ กับอัคคี
    ผิวพรรณดี ผุดผ่อง ไม่หมองหมาง
    ทั้งเอวกลม สมส่วน กับรูปร่าง
    ทั่วสรรพางค์ ไร้ตำหนิ จุติมา

    ตาคม จมูกนิด ปากบาง
    พิศพลาง ดั่งเทพ เลขา
    แปดหมื่น สาวสวรรค์ กัลยา
    หรือจะสู้ โสภา นารี
    .....................................
    บัดนั้น
    นารี ก้มกราบ พระฤาษี
    ฤาษี เจรจา พาที
    เป็นอย่างไร สุภาวดี ศรีโสภา

    ข้าปลุกเจ้า ขึ้นมา เพราะข้าเห็น
    เจ้าต้องทน ทุกข์เข็ญ สู้อุตส่าห์
    รอผัวเจ้า เฝ้ารอ ก็นานมา
    เป็นเวลา หนึ่งภพ ไม่พบพาน

    เพราะเวรกรรม ทำไว้ แต่ปางหลัง
    เจ้าถึงยัง ไม่สุข เกษมสานต์
    ต้องรอผัว ตัวเป็น เช่นวิญญาณ
    ยังอีกนาน จึงลด หมดเวรา

    อีกร้อยชาติ ต้องรอ เจ้าพ่อผัว
    หมดกรรมชั่ว หัวใจ ได้สุขา
    แต่เพราะบุญ หนุนนำ เคยทำมา
    ฤทธิ์มนตรา นำพา ให้มาเป็น

    ก็ผัวเจ้า ชาตินี้ ได้มาเกิด
    เป็นศิษย์ข้า ล้ำเลิศ โดดเด่น
    แต่ชะตา พาไป ให้ลำเค็ญ
    แต่ข้าเห็น มิจน ซึ่งหนทาง

    ตัวมันจะ มีเคราะห์ เพราะสตรี
    เพราะนางนี้ ชีวัน จะหมองหมาง
    หากไม่มี เวรกรรม กับนวลนาง
    มิวายวาง ชีวัน ไม่บรรลัย

    คงต้องขอ ร้องเจ้า ให้เข้าช่วย
    ศิษย์ข้าด้วย อย่าให้หมอง ต้องตักษัย
    สองเจ้าเคย คู่ครอง ปองหัวใจ
    กรรมนี้คง ช่วยได้ ไม่จาบัลย์
    ..................................................
    บัดนั้น
    สุภาวดี ศรีใส สุขสันต์
    บอกกับ พระสิทธา ทันควัน
    กระหม่อมฉัน ขอบจิต พระสิทธา

    มิต้องรอ ทรมาน ให้นานนัก
    หม่อมฉันจัก ช่วยเหลือ นะเจ้าขา
    พระฤาษี ร่ายคาถา อ่านมนตรา
    ผอบน้อย เสกมา อยู่ฝ่ามือ

    วิญญาณน้อย ลอยล่อง เข้าผอบ
    แล้วสมทบ จารึก ตัวหนังสือ
    เอาผอบ วางไว้ หน้าไฟฮือ
    นั่งแข็งทื่อ บริกรรม มนตรา
    ............................................
    ครบเจ็ดวัน ฟ้าเลื่อน สะเทือนลั่น
    เหล่าเทวัน โกฏิแสน แน่นหนา
    ต่างระบำ รำฟ้อน กรายกรมา
    บ้างลีลา เล่นเพลง บรรเลงพิณ

    โปรยมาลี สีสด ลงรดหล้า
    พสุธา หอมฟุ้ง จรุงกลิ่น
    เหล่าเทวา อารักษ์ ร่อนสู่ดิน
    ทั้งสิ้น รายล้อม รอบกองไฟ

    แล้วกรีดกร ผ่อนซ้าย แล้วย้ายขวา
    รัศมี เจิดจ้า จรัสใส
    ผู้ปกครอง ชั้นฟ้า สุราลัย
    ก็แสดง ฤทธิไกร ชัยชาญ

    เสกมหา ศาตรา คทาวุธ
    ในอัคคี ฤทธิรุทร เผาผลาญ
    อัคคียิ่ง โชติช่วง ชัชวาล
    เดือดดาล มุ่งมั่น พันทวี

    เปลวไฟ เร่งเผา คทาวุธ
    คทาหมุน ไม่หยุด อยู่กับที่
    แล้วดูด เปลวเพลิง อัคคี
    ไฟพิธี มอดดับ กลับกลาย

    มนตรา คทาธร ลอยคว้าง
    แล้วลงวาง กับพื้น ดั่งหมาย
    เหล่าเทพา อารักษ์ เรียงราย
    ก็โยกย้าย กลับสวรรค์ ชั้นฟ้า
    .......................................
    จะกล่าวถึง มารศรี ที่ไข้จับ
    คืนกลับ ห่วงลูก เป็นหนักหนา
    ก็เที่ยวดง ตรงลัด ตัดพนา
    เข้าศาลา หาลูก ที่ผูกพัน

    ยิ้มแย้มเล่า ให้ฟัง ทั่วทั้งหมด
    นางสลด แสนเศร้า โศกศัลย์
    ห้ามลูก สารพัด สารพัน
    ยืนยัน มิให้ ลูกไป

    ยิ้มแย้มสุด สงสาร มารดานัก
    แต่ทว่า เพื่อนรัก หักไม่ได้
    รู้สึก สับสน จนใจ
    จะทำ อย่างไร ไม่รู้เลย

    แต่เพราะ เวรกรรม เคยทำมา
    พระสิทธา เสร็จพิธี พอดีเหวย
    รีบไป ศาลา หาศิษย์เอย
    สองแม่ลูก มิเฉย เข้ากราบกราน
    ...........................................
    บัดนั้น
    ฤาษี ถามข่าว กล่าวขาน
    เป็นอย่างไร มารศรี เยาวมาลย์
    มานาน เนิ่นแล้ว หรือยัง

    ลูกมึJ ดึงดื้อ ยื้อไม่ได้
    จึงต้องไป ปลีกวิเวก เสกของขลัง
    ให้มันรอด ปลอดภัย ไม่มรณัง
    มึJคงฟัง เพื่อนมึJ เม้าแล้วนา
    ...........................................
    บัดนั้น
    มารศรี บอกว่า ยังเจ้าขา
    แต่ฝันร้าย เกรงจะเกิด แก่ลูกยา
    พระสิทธา คงแจ้ง อยู่แก่ใจ

    จึงวิเวก เสกของ ถึงเจ็ดวัน
    ลูกอิฉัน มันคงรอด ไม่ตักษัย
    จึงบอกกับ ลูกรัก ไม่หักใจ
    หากจะไป ขอให้ เจ้าไปดี

    หากเจอเจ้า สุพัต ธฤติ
    ฝากคิดถึง ด้วยสิ ทั้งน้องพี่
    มารศรี กราบลา จรลี
    ไม่เซ้าซี้ งอนง้อ ต่อคำ

    กลับไป ไม่เศร้า เม้ากับเพื่อน
    ลืมเลือน ฝันร้าย เล่าเรื่องขำ
    สามนาง เม้าแตก ร่ำร่ำ
    จนย่ำค่ำ ก็ลา กันกลับไป

    (โปรดติดตามตอนต่อไปจ้ะ)

    จากคุณ : ย.ยิ้มแย้ม - [ 26 พ.ย. 49 04:11:51 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom