มวลหมู่พฤกษาลดามาลย์
สถิตะณ.อุทยาน
หอมระรินนาน
สคราญสม
ชวนดมชมชื่นและรื่นรมย์
กุพชกะมะลิดม
หลากผกาชม
ผสมกัน
ดอกบานลานสรรพสีสัน
วิจิตรระดะพันธุ์
ดุจจะพาฝัน
ละลานใจ
หอมชื่นรื่นกลิ่นสุมาลัย
รสบุปผะละไม
พาหทัยให้
พิไรหา
เหล่าผีเสื้อร่อนภมรถา
พิจิตรคละผกา
เสพสุคนธา
มิคลาไคล
โผผินโผนผกวิหคไพร
ขณะจะละผละไป
เสียงสกุณใส
เสนาะยิน
จับหนอนผีเสื้อแมลงกิน
สกุณะจะจรผิน
โฉบฉวัดบิน
มิสิ้นแรง
สัตว์ใหญ่ซุ่มซ่อนสกัดแฝง
จตุบทพละแกร่ง
ภักษะยื้อแย่ง
แสดงฤทธิ์
หลากล้วนมวลสัตว์มิรู้คิด
ชิวะมหิกระจิริด
ใหญ่ฤน้อยนิด
สถิตไพร
ต่างมุ่งหากินมิสิ้นไป
มนุษยสิไฉน
ท้อชะตาไย
มิไฝ่งาน
เป็นคนควรมุ่งผดุงการ
พละกะจิตสมาน
คงมิช้านาน
จะผ่านจน
หมายธรรมนำมุ่งผดุงผล
ตบะทมะณ.กมล
เพียรละตัวตน
จะพ้นกรรม
(สัทธราฉันท์๒๑)
แบบนี้เคยเขียนไปครั้งเดียว ไม่รู้ผิดบ้างหรือเปล่า
จากคุณ :
คมเย็น 
- [
26 พ.ย. 49 18:08:27
]
ธรรม-งาน
