การเดินทางบทที่#1
...นิยามความรัก กับเช้าวันหนึ่ง....

14 กพ หลายปีมาแล้ว >>> เป็นวันสุดท้ายที่ได้อยู่กับเค้า หลังจากตัดสินใจเดินกันคนละทาง คงจะเป็นทางออกที่ดีที่สุดแล้ว หลังจากประคับประคองกันมาซะนาน 5ปีก่อนหน้านั้น เราเขียนไดอารี่ตลอดทุกวัน ถึงจะไม่มีเรื่องเขียน มีเพียงตื่นนอน แล้วเข้านอนก็ต้องเขียน เพราะมันเป็นส่วนนึงของชีวิตไปแล้ว แต่วันนี้เราตัดสินใจหยุดเขียนไดอารี่ ประโยคสุดท้ายที่เขียนคือ "ขอโทษนะที่ต้องหยุดเขียน เพราะเราคงทนไม่ได้ที่การเขียนไดอารี่หน้าถัดไป ต้องเขียนประโยคที่ว่า เราไม่มีเค้าอยู่ข้างๆแล้ว" ....
จากวันนั้น จนวันนี้ เวลากว่า 2ปีที่ไม่เคยแตะต้องมันอีกเลย....

30/01/2005 (เขียนตอนออกจากรถไฟฟ้า BTS ตอนไปทำงานในเช้าวันนึง)
.....ความรัก คือ อะไร????? คำถามนี้มักจเกิดขึ้นในใจเสมอ ทุกๆเช้าที่ตื่นขึ้นมา ท่ามกลางผู้คนมากมายที่เดินผ่านไปผ่านมา บ่อยครั้งที่มักจะมองไปข้างหน้าแล้วถามว่า ...ความรักของเราอยู่ไหน ??? หลายครั้งที่พยายามทำงาน ทำงาน และทำงาน เพื่อให้ลืมความว้าวุ่นในคำถามนี้ ความรักไม่มีสสาร ไม่มีรูปร่างตามสูตรสำเร็จของทฤษฎีใดๆบนโลก แต่ความรักก็พร้อมจะก่อตัวในใจของทุกคนได้ทุกเมื่อ เมื่อความรักก่อตัวขึ้น ความหอมหวาน ความละมุนละไม จะก่อตัวตามไปด้วย โดยไม่ทันตั้งตัวว่า ทางที่โรยไปด้วยกลีบกุหลาบนั้น กลับซ่อนหนามอันแหลมคมเอาไว้ คอยทิ่มแทงเราได้ทุกก้าว หากเราก้าวพลาดไป เมื่อไหร่ที่คุณก้าพลาด ถูกหนามตำไปสักครั้งหนึ่ง คุณจะรู้ว่ามันจะเจ็บไปอีกนานเท่านาน หลายคนเข็ดหลาบและหวาดกลัวที่จะก้าวไปข้างหน้า หลายคนพร้อมจะก้าวไปข้างหน้าแม้รู้ว่าจะต้องเจ็บปวด นี่แหละชีวิต....นี่แหละคำว่าความรัก!!!!!! (1/2)