เอ่อ...มีคำถามคาใจม๊าก~มาก
วันหนึ่งเกิดเราจะเขียนนิยาย แล้วเกิดอยากจะใช้ภาษาถิ่นขึ้นมา
อาทิเช่น
'บ่แมนดอก'
(ซับไตเติ้ล บ่ - ไม่ แมน - แม่น ดอก - หรอก)
อนึ่ง รูปประโยคนี้เขียนตามหลักการออกเสียงในภาษาอีสาน
แต่อาจจะแปลเป็นภาคกลางได้ว่า ไม่แมน ไม่เป็นสุภาพบุรุษ ก็ได้
จึงบังเกิดเป็นความสงสัย เอ๋...แล้วอย่างนี้ เวลาตัวละครเขาสนทนา
กันด้วยภาษาบ้านเกิด เราควรจะยึดหลักภาษาเขียนเป็นหลัก
หรือเอาให้แม่นเป๊ะๆๆ ตามที่คนอีสานเขาออกเสียงกันดีกว่า
จาก บ่แมนดอก (อีสานซัด ๆ) กลายเป็น บ่แม่นดอก (ภาษาเขียนชัด ๆ)
ป.ล. มีหลายคำด้วยสิ ครั้นจะเขียนตามภาษาเขียน ให้ใกล้กับภาษากลาง
ก็กลัวจะทำให้ตัวละครนั้น ๆ ไม่ใช่คนอีสานไป กลายเป็นภาษาขาด ๆ เกิน ๆ
ไม่ใช่ทั้งคนภาคกลาง และคนอีสานไปเสียอย่างนั้นได้
ขอแชร์ความคิดเห็นหน่อยนะคะ
(สังเวยด้วยรูปหนุ่มหล่อหนึ่งใบ อุอุอุ)
แก้ไขเมื่อ 01 ธ.ค. 49 14:16:43
ว่าด้วยเรื่องสำเนียง กับภาษาเขียน วานชาวนอกถนนช่วยออกความคิดเห็นกันหน่อยค่ะ
