Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom


    นิทานดอยนรก 4-8

    นิทานดอยนรก 4-1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4877517/W4877517.html
    นิทานดอยนรก 4-2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4884691/W4884691.html
    นิทานดอยนรก 4-3 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4894731/W4894731.html
    นิทานดอยนรก 4-4 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4903902/W4903902.html
    นิทานดอยนรก 4-5 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4909903/W4909903.html
    นิทานดอยนรก 4-6 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4918676/W4918676.html
    นิทานดอยนรก 4-7 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4927983/W4927983.html
    -----------------------------------------------------------
    - ตอน ยิ้มแย้มพลาดพลั้ง
    -----------------------------------------------------------
    เมื่อนั้น
    เอกเทพ ฤทธา กล้าหาญ
    บอกกับ นางกิ๊ก วิญญาณ
    เยาวมาลย์ จงไป หามัน

    พาเจ้ายิ้ม ไปมา หาสู่
    หนึ่งผู้ ตอบรับ ยามคับขัน
    ให้อยู่คู่ เคียงเขา สิบเก้าวัน
    มุ่งมั่น ฝึกฝน มนตรา

    เมื่อครบ สิบเก้าวัน อันนานเนิ่น
    ให้อัญเชิญ สองมหา ดาราจ้า
    หากมิเกิด ดารา บนนภา
    หมายความว่า มหาดารา ไม่คู่ควร

    หากเกิดเป็น ดารา มาเพียงหนึ่ง
    ต้องคะนึง ให้ดี ถี่ถ้วน
    เมื่อใช้ ดารา จะเรรวน
    ผกผัน ปั่นป่วน จนหมดแรง

    หนึ่งดารา ไร้ค่า อย่าได้คิด
    ดั่งชีวิต ตกนรก หมกกระแป๋ง
    หากได้สอง ดารา จะกล้าแกร่ง
    จงไปบอก ให้แจ้ง ไม่แคลงใจ
    ............................................
    บัดนั้น
    นางวิญญาณ รับงาน ขานไข
    หายิ้มแย้ม แต้มเรื่อง ทันใด
    แล้วพาไป หาผู้ ต้องคู่ตน

    สิบเก้าวัน ผ่านไป อย่างช้าช้า
    ยิ้มแย้มเชิญ ดารา ณ ฟ้าหม่น
    เกิดแสงจ้า ดารา ณ เบื้องบน
    โพยมหน เกิดมา หนึ่งดารา

    ดวงดาวพุ่ง เข้ามหา คทาวุธ
    ยิ้มแย้มทรุด หมดแรง แขนขา
    คิดพลอย น้อยใจ ไปมา
    โอ้วิชา แค่ครึ่ง ไม่พึงใจ

    อยู่ในเมือง บาวไชว ใจแทบบ้า
    เจ็บอุรา หน้าช้ำ น้ำตาไหล
    ยึดติด ตอกย้ำ ช้ำใน
    สักวา แต่งไว้ ให้ลองฟัง
    ...........................................
    เนื้อสักวามีความว่า
    สักวา จับเจ่า เล่าความหลัง
    จะเล่าความ ตามจิต มิปิดบัง
    พอได้นั่ง พร่ำบ่น กร่นกวี

    มิได้โศก เศร้าศร้อย ละห้อยหา
    เพียงพรรณา ให้ใจข้า มีสรรสี
    เป็นเรื่องราว แพรวพราว ท้าวความมี
    เมื่อตัวที่ ข้านี้ ตกต่ำนัก

    เรื่องบังเอิญ เผอิญเกิด ที่เมืองใหญ่
    ชื่อบาวไชว ให้แจ้ง จิตประจักษ์
    แม้นเมืองใหญ่ แต่ก็ ไม่ใหญ่นัก
    มาหยุดพัก ฝึกมนต์ จนคลาไคล

    กูอยู่กับ พระฤาษี ที่ในป่า
    สองเพื่อนยา มาทำ ให้เฉไฉ
    โอ้อนาถ คลาดแคล้ว ต้องคลาไคล
    พอดีได้ คนช่วย อำนวยเรา

    ได้ที่พึ่ง พิงพัก เป็นหลักแหล่ง
    เขาจัดแจง แห่งหับ มิอับเฉา
    มีอะไร ใคร่ช่วย ด้วยหนักเบา
    ให้บรรเทา ทุกข์ร้อน ผ่อนเป็นเย็น

    โอ้ตัวกู ซาบซึ้ง ตรึงใจนัก
    สมานสมัคร รักใคร่ เมื่อได้เห็น
    นึกนึกแล้ว ก็น่า น้ำตากระเด็น
    โอ้ช่างเป็น เช่นคนดี นี่กระไร

    ครั้นสองวัน สองคืน ล่วงเลยแล้ว
    โฮ้เพื่อนแก้ว เปลี่ยนแล้ว น่าสงสัย
    กูนั่งคิด นี่กูทำ ผิดอะไร
    ดูเขาไม่ พอใจ เราเสียเลย

    กูอยู่นั่น ต้องผัน เปลี่ยนตัวเอง
    แสนจะเกรง เกรงใจ มิอาจเฉย
    กูมิอาจ ดูดาย คล้ายพังเพย
    ปั้นควายเkวย เวยวัว ทดแทนคุณ

    จัดสำรับ กับข้าว ก็ด่าวด่า
    เอาเงินตรา มาจุนเจียว ก็เฉียวฉุน
    กูล้างส้วม ถูพื้น แม่Jด่าพรุน
    กูก็เลย หมกมุ่น ครุ่นมนตรา

    กูก็อยู่ อยู่ไป ก็ได้เครียด
    เขารังเกียจ เดียดฉันท์ มิหรรษา
    ถามมิตอบ มิชอบหน้า มิเจรจา
    แม้นเดินสวน ด่วนมา ก็ด่วนไป

    หน้าเป็นตูด บูดบึ้ง ปั้นปึ่งนัก
    ทำเชือนชัก หักความ มิถามไถ่
    ชีวิตกู ไร้ค่า แต่อยู่ไป
    หวังเพียงได้ มหาดารา มาเชยชม

    กูครุ่นคิด ตั้งจิต อธิษฐาน
    ทั้งบนบาน วานไหว้ ให้ได้สม
    กูฝึกฝน มนตรา แทบซานซม
    หมั่นอบรม ชมชิด ดูจิตตา

    ด้วยความหวัง ตั้งจิต คิดสำเร็จ
    เมื่อสิ้นเสร็จ ภารกิจ ก็หรรษา
    กูอุตส่าห์ ลำบาก ตรากตรำมา
    สองดารา สุดประเสริฐ เกิดแน่นอน

    กูเห็นหน้า เขาแย่ ก็แก้ผิด
    ก็ตามติด คิดถาม ตามคำสอน
    โอ้เงินตรา แก้ปัญหา เอื้ออาทร
    จึงว่าวอน ค่อนถาม ตามความจริง

    เรายื่นให้ ร้อยหนึ่ง  พึงเสนอ
    เขาว่าช่วย บำเรอ มิหวังสิ่ง
    แต่แล้วหยิบ ไปห้าสิบ ค่าแอบอิง
    เขายอมทิ้ง ใจจริง ยิงราคา

    เมื่อมาลอง ตรองต่อ ก็ดีนะ
    บุญคุณจะ ได้หาย ไม่ห่วงหา
    เขาช่วยเรา ตีเป็นเงิน ประเมินมา
    เราก็ว่า เงินนี้ ดีจริงจริง

    จะกล่าวซึ่ง ถึงมหา ดาราต่อ
    น่าหัวร่อ เอาชีวิต ไปปลิดทิ้ง
    เกิดเพียงหนึ่ง ดารา น่าอายจริง
    เจ็บเหมือนลิง โลดผก ตกต้นไม้

    เอ๊ะนี่กู จะไป ทำไมนี่
    ไปเป็นผี ยังดีกว่า เป็นไหนไหน
    แม้นชีวิต อยู่ได้ ก็อายใคร
    จะอยู่เป็น คนไป ทำไมกัน

    ต้องจากบ้าน ชีวิต มาติดกรุง
    คิดถึงทุ่ง ดอกไม้ ในไพรสัณฑ์
    ต้องลำบาก ตรากตรำ เกินรำพัน
    คิดถึงวัน สุขสันต์ วันดีดี
    ...........................................
    พลันคิดถึง สุภาวดี ศรีสมร
    โอ้บังอร ตอนนี้ คงคอยพี่
    เปิดผอบ พบสุดา นารี
    เจราจา พาที ทุกสิ่งไป

    (โปรดติดตามตอนต่อไปจ้ะ)

    จากคุณ : ย.ยิ้มแย้ม - [ วันพ่อแห่งชาติ 04:54:51 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom