กวีบทนี้มอบแด่พี่ชายผู้แสนดี ซึ่งลาลับไปอย่าง
ไม่มีวันกลับมา...จริงๆ
ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง...อันเป็นความ
ทรงจำที่ดีมากๆ
..........................................................................
เหมือนแสงเทียน ที่ดับ ลับลาแสง
เหมือนลมแกล้ง พัดให้ ใบไม้ร่วง
เหมือนสายน้ำ สายใจ แห้งเหือดทรวง
โลกทั้งปวง มืดสนิท เมื่อเจ้าไป
วอนดวงเทียน นำทาง สว่างแสง
วอนสายลม พัดแบ่ง ส่งเจ้าให้
ลอยสู่ฟ้า เบื้องบน อย่างพ้นภัย
วอนดวงใจ เจ้าอย่าหน่วง ห่วงอันใด
..........................................................................
แก้ไขเมื่อ 06 ธ.ค. 49 08:53:11
แก้ไขเมื่อ 06 ธ.ค. 49 08:52:21