ความคิดเห็นที่ 1 ประกาศอีกฉบับจากครูหนอนฯ ครับ --------------------------------------------------------------------------------------------------------------- น้อมรับคำชี้แนะ               คัมภีร์ โบราณท่านว่ามี                ประโยชน์แท้ เขียนได้และเขียนดี           โคลงจะเด่น คำติชมช่วยแก้                 ช่วยเกลา  ช่วยกันฯ เบื้องหลังการถ่ายทำ อันนี้แถมให้ก่อน เผื่อเห็นกลวิธีแต่งโคลงอีกแบบหนึ่ง เพราะการได้เห็นวิธีคิด วิธีเขียนของคนอื่นบ้าง น่าจะเป็นทางลัดที่ไม่ทำให้ลมปราณแตกซ่าน อย่างแรกคิดเนื้อความให้ได้ก่อนว่าจะพูดเรื่องอะไรและพูดว่าอะไรบ้าง ลองเรียงให้ดูเป็น ๔ บรรทัดจะได้คิดตามง่าย ยินดีรับข้อเสนอแนะของคัมภีร์โบราณ เห็นด้วยว่ามีประโยชน์มากแน่ๆ การจะเขียนโคลงให้ได้ดีนั้น คำวิจารณ์จะช่วยแก้ช่วยเกลาให้เก่งขึ้น ขั้นนี้ให้ใช้เวลาคิดให้ละเอียดว่าได้เนื้อความครบใกล้เคียงกับที่อยากพูดรึยัง ถัดมาเรียงเป็นโคลงไปทีละบาท โดยหาคำมาให้ถูกเอกโท ถ้ายังหาไม่ได้ตอนแรกก็บ่เป็นหยัง เอาเนื้อความให้ได้เท่าที่คิดไว้ก่อนเป็นสำคัญ จากนั้นตอนตรวจแก้ขัดเกลาค่อยว่ากันอีกที      บาทแรก มีข้อควรระวังสำหรับมือใหม่คืออย่าลงสระที่หาสัมผัสมารับยาก ส่วนมือเก่าควรหาสระยากๆ มาเล่นบ้าง วิชาจะได้แตกฉาน      บาท ๒ ที่สำคัญที่สุดคือคำโท พอเขียนไปแล้วต้องนึกให้ได้ว่าบาท ๔ จะเอาคำไหนมารับ และรับแล้วได้ความมั้ย      บาท ๓ บาทนี้เหมือนง่ายแต่มักเป็นบาทที่พลาดกันบ่อย เพราะมักไม่คิดเนื้อความไว้ก่อน โคลงเลยมักพาไป แต่ถ้าขั้นแรกทำตามขั้นตอนทุกอย่างก็บ่มีปัญหา      บาท ๔ นอกจากคำรับโทแล้ว สี่คำสุดท้ายคือสี่คำสำคัญ ต้องส่งให้สวย โคลงถึงจะแจ๋ว ขั้นนี้เป็นสูตรสำเร็จเลยก็ได้ อย่าใช้เวลาเกิน ๔ นาที เพราะจะทำให้โคลงออกมาจืดชืดทื่อมะลื่อ พอแต่งเสร็จ แก้ไขขัดเกลาและวิจารณ์ตัวเองไปด้วย       บาทแรก คำว่า น้อมรับ ฟังแล้วคัมภีร์โบราณอาจต๊กกะใจ แต่ถ้าในฐานะกัลยาณมิตร คำนี้ฟังดูดีมาก อีกจุดที่ตกไปคือชื่อคัมภีร์โบราณ ยัดบ่ลง จะเอาไปใส่เป็นสร้อยก็เสียงเยิ่น       บาท ๒ ด้วยความที่คุ้นกับโคลงมานาน เลยเอาคำว่าโบราณมาเล่นความสลับซะเลย คือจะหมายถึงนักโคลงแต่โบร่ำโบราณก็ได้ หรือต่อกับชื่อที่ค้างไว้ตั้งแต่บาทแรกก็ได้       บาท ๓ วรรคแรกมักจะไหลออกมาง่าย แต่มักไปตายวรรคท้าย สองคำนี้ทำไมยากจังหนอ หนอนสุราก็เจอปัญหานี้อยู่บ่อยๆ เหมือนกัน ตอนแรกได้ยินเสียงในหัวคล้ายๆ ใครกระเดือก ฮิฮิ อรรถาธิบาย วรรคนี้ในบาทนี้ ถ้าคำแรกได้ตัว ข หรือ ค คำสุดท้ายได้ตัว ด และมีลูกเก็บแทรกตรงกลาง เสียงโคลงบาทนี้ถึงจะเจ๋ง แต่ตอนแรกคิดยังไงก็คิดไม่ออก เลยว่าไปก่อนตามที่ได้ยิน แล้วค่อยมาเกลาอีกที       บาท ๔ บาทนี้เปลี่ยนคำวิจารณ์เป็นคำติชม เพราะฟังดูเป็นกันเองกว่า และดูดีกว่าเยอะ เพราะมีทั้งติและชม ส่วนวรรคท้ายนึกเป็นโคลงสี่สุภาพเท่าไหร่ก็นึกบ่ออก ตอนแรกลงไว้ว่าช่วยเกลา โดยยังไม่มีสร้อย แต่อ่านแล้วจืด ไม่สมราคาแม่ปู เลยใส่สร้อยแบบเดินโย้ลงไป และตั้งใจแฝงนัยไว้ด้วยว่า ทั้งหมดที่ว่ามานี้ทุกคนในอาศรมต้องช่วยกันเน้อ จากคุณ : หนอนสุรา  - [ 27 พ.ย. 49 14:49:30 ] --------------------------------------------------------------------------------------------------------------- ลิ้งค์อาศรมเดิมขอรับ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4913523/W4913523.html แก้ไขเมื่อ 07 ธ.ค. 49 17:42:28 แก้ไขเมื่อ 07 ธ.ค. 49 17:42:07 จากคุณ : xers - [ 7 ธ.ค. 49 17:09:09 ]

ความคิดเห็นที่ 2 อันนี้ของผมเองจากอาศรมเก่าจะเอามาต่อขอรับ ท่านที่เล็งของเดิมไว้ก็เอาต่อได้นะครับ --------------------------------------------------- ความคิดเห็นที่ 97   'ลัคกี้นัมเบอร์  พี่หมีฯ สะ      เทิ้นน้ำสะเทิ้นบกสู้      ฮึดฮึด หวัด    หวัดเซ็นบัตรตะพึด      ผ่อนได้ ดี       กว่าอดทนอึด                อัดอัฐ ปีใหม่  บัตรใหม่ใช้                   สี่ซ้าห้าสิบ ใบเลย แหะๆ ขอสักหน่อยละกันนะครับ ตอนแรกว่าจะไม่แล้วเพราะเห็น ป๋าคัมฯ ชำเราไปแล้ว พยายามลืม บทเฉลย และ บทชำเราสุดฤิทธิ์ ขอรับ ภาพรวมของโคลงนี้ ใช้คำประหลาด คล้ายเขียนเล่น ไม่จริงจัง แต่เท่าที่อ่าน โคลงพี่หมีฯ จะซ่อนคมไว้เกือบทุกบท ต้นเหตุทำให้เกิดเรื่อง น่าจะมาคำอวยพรปีใหม่ ที่ได้ยินจนชินหู สวัสดีปีใหม่ แต่จะเอามาโดยทื่อๆ คงไม่ใช่พี่หมีฯ ที่เพี้ยนแบบได้ใจแฮ่ๆ และไม่อยากสวัสดีแบบธรรมดา เพราะเห็นโคลงบทนี้นานแล้ว ช่วงนั้นเขียนโคลงกระทู้กันอยู่ คงมีแนวว่าจะเป็นกระทู้มั่ง แต่ ธรรมดาก็ไม่ใช่พี่หมี กระทู้แบบเป็นหวัด จึงได้มา มาเริ่มกันครับ ต้นเหตุบทนี้น่าจะมาจาก หวัด เป็นส่วนมากนะ ผมคิดเอาเอง ถ้าบ่ใช่ต้องขออภัยด้วย ในเมื่อจะสแด่วถึงที่สุด ก็เอามันหลุด จากอาการไอ จาม ของคนทั่วไป กลายเป็น"เชื้อ" อีกอันหนึ่ง ที่เกาะกิน คนเป็นโรคทรัพย์จางแทน แหะๆ เอาเข้าไป จะรักษาได้ก็ด้วยการ เอาปากกาเซ็นใบสลิป จึงหายน่อ หวัด น่าจะเป็นเชื้อในการแต่งนะ เดาเอาทั้งหมดทั้งมวล แหะๆ โปรดติดตามตอนต่อไป เนื่องจาก ติดดูละคร ขอรับ แหะๆ --------------------------------------------------------------------- จากคุณ : xers   - [ 6 ธ.ค. 49 20:03:00 ] --------------------------------------------------------------------- มาต่อกันครับ ว่าแล้วก็หยิบมีดปังตอมาสับๆๆๆ (ยืมมาจากร้านเป็ดครับ) เนื่องจากเจ้าตัวได้ออกตัวมาแล้วว่า ต้องการลองผ่ากฏ การคิดการผูกเรื่องก่อน แต่คิดสัมผัสที่เป็นตัวละครสำคัญก่อน ว่าต้องการแนวแบบ ที่ไม่ค่อยใช้กัน เช่นพวกคำตาย แล้วค่อย ผูกเรื่องให้เข้ากับ ตัวเอก แต่งไปแก้ไป อ่ะ จริงๆแล้วถ้าไม่คิดเนื้อเรื่องก่อนแล้วด้นทีละบาทนี่ยากมาก เหมือนไปตายเอาบาทหน้า(ยืมมาใช้ครับ หิ๊หิ๊) โดยเฉพาะบาทสุดท้าย โคลงบทนี้ก็มีวี่แววอย่างนั้นจริงๆ ฮี่ๆๆ และที่ทำให้งานง่ายขึ้นเพราะกระทู้หน้าบาทช่วยได้เยอะครับสำหรับการ หวังน้ำบ่อหน้า แต่ก็ไม่ง่ายเท่าใดครับ อิอิ แล้วมาด้นกันครับ บาทแรก เดาใจพี่หมีว่า น่าจะเอาสะใจไว้ก่อนเพื่อให้ได้รสที่แปลกๆ ซ่าแซบเพื่อดึงดูดใจ แม้ไม่ถูกรสนิยมใครแต่เมื่อได้อ่านก็ต้องลองอ่าน ดูสักครั้งละน้อ บางทีอ่านไปแล้วก็ไม่รู้ว่าจะหมายถึงอะไร แต่แปลกดี ลงท้ายด้วยคำตาย แปลกๆสองตัว ขัดใจนิดๆ บาทสอง เมื่อบาทแรกแปลกและได้ใจ ถ้าชวนให้อ่านได้ ก็มาขยายเพิ่ม แต่จะ ไอ จาม ก็คงไม่แปลกเท่าใด จึงได้ หวัดที่เป็นลายเซ็นมา พร้อมขยาย ความบาทที่หนึ่ง ว่าอ้อ สะเทิ้นน้ำสะเทิ้นบกนี่ หมายถึงตะเกียกตะกายทำงานนี่เอง ตอนแรกข้าพเจ้า นึกว่าหมายถึง สัตว์ครึ่งบกครึ่งน้ำ ประเภทกบ แหะๆ บาทสาม นี่ท่าทางจะแต่งไปวรรคไปครับ เป็นดีกว่าอด, ทนอึด, อัดอัฐ นี่ น่าจะมาจาก อัด ตัวข้างหน้าบังคับให้ซ้ำคำแบบ ท้ายวรรคหนึง อาจได้มาโดย แว๊บเลยรึป่าวน้อ เพราะยากอยู่ที่จะคำนวนไว้ได้ก่อน จะใช้คำนี้เพราะถ้าลงท้ายด้วย เงิน จะไม่ตรงคำเอก  และไม่ซ้ำคำ อันนี้น่าทึ่งมาก และถ้าอ่านแบบเคยชินบาทนี้ เสียรสโคลงหมดเลย ดีกว่าอดทน อึดอัด เงิน บาทสี่ บาทนี้เหมือนโคลงพาไปที่สุดในความคิดผม(ถ้าตั้งแต่ต้นเดาใจไม่ถูก) การชำแหละผิดหมดทั้งแผง ขอรับ ฮี่ๆๆๆ บาทนี้มีซ้ำคำว่า บัตร ในบาทสองที่ไม่ได้ความหมายเปลี่ยนไป สำหรับบางท่าน ถือว่าไม่ได้ความเพิ่ม คำเปลือง แต่ตัดออกไม่ได้เลย เพราะจะทำให้ไม่รู้ว่า กำลังจะทำอะไร โดยเฉพาะสี่คำสรุป นี่เหมือนโคลงพาไป สี่ซ้าห้าสิบ เป็นคำพูดโดยทั่วไป สรุปแบบ จืดๆ ตามเจ้าตัวว่าครับ แต่หาเหตุมาแก้ไม่ได้ ครั้นจะบอกว่า สี่ห้าร้อยใบ ก็ไม่ได้ความเท่า คำพูดที่เป็นเหมือนวลีง่ายๆ ที่ติดหูคนทั่วไป แถมจงใจลงท้ายด้วยคำตาย ที่นักโคลงเห็นว่าไม่เพราะและไม่นิยม เหมือนจบไม่ลง จึงต้องมีสร้อยที่เป็นเจตนัง แต่ถูกต้องตามหลักโบราณมาช่วย จบได้ สรุปแล้วโคลงนี้เขียนด้วย อารมณ์อยากขัดกฎเหมือนแกล้งขัดใจคนอ่านยิ่งนัก ขอรับ แต่จุดเด่นอยู่ที่คำแปลก อารมณ์สด ไม่ละเมียดเท่าใด เหมือนแต่งแกล้ง แต่เนื้อหากลับประชดสังคม ว่าใช้บัตรเซ็นตะพึดๆ ไปก็ได้ของมาใช้ ดีกว่าอดล่ะนะ ส่วนจะแปลต่างจากนี้แล้วแต่คนอ่านล่ะน้อครับ ข้อสังเกตุ ใช้คำซ้ำสองคำในแต่ละบาท จบด้วย คำตายท้ายบท แหะผมลองเกาะแกะ เดาดูขั้นตอนผู้แต่งเฉยๆ ยังไม่สรุปว่าดีอย่างไรครับ เพียงลองสังเกตุการแต่งโคลงของ แต่ล่ะคนเท่านั้นเอง เพื่อการฝึกปรือ ขอรับ --------------------------------------------------------------------------------------------- แก้ไขเมื่อ 08 ธ.ค. 49 17:49:57 จากคุณ : xers - [ 7 ธ.ค. 49 17:22:00 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ตามมาเข้าอาศรมใหม่ใกล้สิ้นปีครับ ขอบคุณพี่พิราบเงินที่กรุณาแก้ไขปรับปรุง และวิจารณ์ครับ ขอไปแกะพจนานุกรมดูชัดๆอีกแล้วจะมาแถลงไข แหะๆ บทที่แก้มาสวยกว่าจริงๆครับ แต่ขอวิจารณ์บทที่แก้กลับลงนิดนึง ที่บาทสุดท้าย "บั่นกิเลสสั้นห้วน" เหมือนพยางค์มันขาดยังไงไม่รู้ล่ะครับ จะแก้ยังไงให้ลงพอดีน้อ............ จากคุณ : โกฏิดารา - [ 7 ธ.ค. 49 18:30:30 ]

ความคิดเห็นที่ 4 สวัสดีครับครูหนอนสุรา... คุณคัมภีร์โบราณ... xers... ฯลฯ ผมมีโคลงมาให้ช่วยวิจารณ์..ติติง..ชี้แนะ ขอบคุณล่วงหน้าครับ งามเทียบอาทิตย์ด้น......อัสดง คราผ่อนโอภาสลง........จะลับฟ้า คือแดงก่ำแก้มผจง........จบจูบ เรียมเนอ เจ้าอกใจวุ่นว้า..............หวั่นร้าง..คือเรียม จากคุณ : สดายุ... - [ 7 ธ.ค. 49 19:26:43 ]

ความคิดเห็นที่ 5 สวัสดีเซอร์ โกฏิดารา คุณสดายุ และทุกท่านครับ ถึงโกฏิดารานะครับ ดีใจที่อ่านคำวิจารณ์แล้วเห็นดีด้วย ส่วนจะถูกหรือมิถูก พ้มไม่รู้ด้วยเน้อ (ยิ้ม) สำหรับบาทสุดท้าย จริง ๆ แล้ว พ้มแก้ไป ๑ ครั้งแล้ว แล้วก็แก้ใหม่ตามที่เห็น แต่อ่าน ๆ ดู ก็เห็นตามที่โกฏิดาราว่าไว้นั่นแหละ คิดอยู่ว่าจะคงคำที่โกฏิดาราแต่งไว้ทั้งหมด สำหรับวรรคแรก เพียงแต่สลับตำแหน่งเท่านั้น งั้นเป็นแบบนี้น่าจะดีกว่าเนาะ เดิม "กิเลสบั่นลงสั้นห้วน       สุขเพี้ยงนฤพาน" ปรับแรก "บั่นกิเลสสั้นห้วน     สุขแท้นฤพาน" ปรับใหม่ "บั่นกิเลสลงสั้นห้วน   สุขแท้นฤพาน" นอกจากนี้ ยังคิดบ่ออกจ้าน...... จากคุณ : พิราบเงิน - [ 7 ธ.ค. 49 22:12:14 ]

ความคิดเห็นที่ 6 คุณพิราบเงินครับ ไหนๆก็วิจารณ์โคลงแนวปรัชญาแล้ว ช่วยลองมือของผมอีกสักบทเถอะ ๐ แม้นห้วงอรรณพนั้น.....ไพศาล ฤๅอาจกักทรมาน...........หมดสิ้น แต่อบายจดพรหมสถาน...ถ้วนหมู่ นับภพการเดือดดิ้น.........ย่อมพ้นจินตพิสัย จากคุณ : สดายุ... - [ 8 ธ.ค. 49 06:21:03 ]

ความคิดเห็นที่ 7 สวัสดีครับ ทุกท่าน ลองวิจารณ์ตามคำ "คุณพิราบเงินครับ ไหนๆก็วิจารณ์โคลงแนวปรัชญาแล้ว ช่วยลองมือของผมอีกสักบทเถอะ" ยังไง ก็ถือว่าเป็นการฝึกวิจารณ์ของพ้มละกันนะครับ ผิดตก อย่าถือสา (ยิ้ม) "๐ แม้นห้วงอรรณพนั้น.....ไพศาล ฤๅอาจกักทรมาน...........หมดสิ้น แต่อบายจดพรหมสถาน...ถ้วนหมู่ นับภพการเดือดดิ้น.........ย่อมพ้นจินตพิสัย" ถอดความคร่าว ๆ แม้มหาสมุทรกว้าง ก็ไม่อาจกักความทรมานหมด แต่อบายภูมิจรดพรหมโลก เกินที่จะคิดนับการเกิดได้ ลองถอดความซ้ำถอดความดูนะครับ พูดถึงน้ำในทะเลแม้จะมีมากมายแค่ไหนก็ตาม ก็ไม่อาจ "กักทรมาน" คำนี้เข้าใจยากจังครับ น้ำทะเล "กักทรมาน" ไม่หมด น่าจะหมายถึง ดับความร้อนไม่หมดหรือเปล่า เพราะบาทสุดท้ายพูดถึง "การเดือดดิ้น" แต่อบายจรดพรหมโลก หมายถึง อบายภูมิทั้ง ๔ ตั้งแต่ใต้บาดาล และสัตว์ดิรัจฉานต่าง ๆ จรดพรหมโลก ชั้นสูงสุด คืออกนิษฐ์ (คุณอกนิษฐ์ไปไหนหนอ คิดถึง ๆ) จะให้คิดหรือคำนวณการเกิด แก่ เจ็บ ตาย (นับภพการเดือดดิ้น) นั้นไม่อาจทำได้ (ย่อมพ้นจินตพิสัย) ดูความ ๆ ของสองประโยค "น้ำทะเลไม่อาจดับความร้อนได้หมด" "แต่ในอบายถึงพรหมโลกไม่มีใครรู้การเกิด ฯลฯ (ความร้อน) ได้" พ้มอ่านแล้ว งง ๆ อะครับ สรุป รสคำ เยี่ยม รสความติดลบ  (อันนี้อาจเพราะพ้มบ่เข้าใจ (ยิ้ม)) พ้มลองปรับนำเสนอใหม่ดูนะครับ ๐ แม้นห้วงอรรณพนั้น........ไพศาล ฤๅอาจดับไฟผลาญ...........หมดสิ้น อีกอบายจดพรหมวิมาน......ถ้วนหมู่ ฤๅดับการเดือดดิ้น............เนื่องห้วงนิสสัย มาปรับใหม่ (รีบไปหน่อยน่อ) แก้ไขเมื่อ 08 ธ.ค. 49 21:33:58 แก้ไขเมื่อ 08 ธ.ค. 49 12:20:17 จากคุณ : พิราบเงิน - [ 8 ธ.ค. 49 12:13:35 ]

ความคิดเห็นที่ 8 สวัสดีครับ ทุกท่าน สวัสดี  น้องโกฏิดารา พี่สดายุ พี่พิราบเงิน แอบมองไว้หนึ่งบทขอรับ แต่งมาแจมพี่หมี เอาแบบ ที่ผมลองเดาการแต่งมาครับ โดยด้นทีล่ะบาท และเอาสัมผัสแปลกๆ เป็นเงื่อนไข และหวังไปตายเอาบาทหน้า (ยืมพี่นิรนามมาครับ หิ๊ หิ๊) ๏ เพียงยิ้มก็เปื้อนสุข               เปรอะเปรอะ แปะแปะดวงใจเลอะ                ประหลาดล้ำ คล้ายความสนุกเยอะเยอะ        แยะแยะ  นั่นแฮ ยิ้มหยดแหมะแหมะจ้ำ              หว่างห้วงดวงจิต  กันเฮย ๚ ----------------------------------------------------------------- จากคุณ : xers - [ 8 ธ.ค. 49 18:03:14 ]

ความคิดเห็นที่ 9 สวัสดีครับ ยังติดตามมาอ่าน เช่นเดียวกับติดตามการบ้านการเมือง บางคนเขาก็ชอบคนแก่ บางคนเขาก็ว่าคนแก่ ใครว่าดีก็ดี ใครว่าไม่ดีก็ไม่ดี ต่างจิตต่างใจ ก็ว่ากันไปครับ หัวของใครก็ของมัน เหาของใครก็ของมัน ส่วนผมก็เขียนไปเรื่อยเปื่อย มารบกวนใช้พื้นที่ที่นี้ด้วยแล้วกันครับ ๏สักวา หาเหา มาใส่หัว จะดีชั่ว หัวก็คัน ดันสีข้าง เหาไม่อยู่ ส่วนเหา เขาจับวาง ใส่ที่หัว ตัวสร้าง สิ้นทางเดิน ปัญหามา ปัญญาดับ เพราะคับแคบ ทั้งในแบบ นอกแบบ แอบทำเขิน เหาไม่อยู่ ส่วนเหา เข้าหัวเพลิน ปัญหาแท้ ทำเมิน ยับเยินเอยฯ ไม่ได้เขียนเป็นโคลงเพราะไม่ถนัด คงไม่ผิดกติกานะครับ จากคุณ : ตีนสภา - [ 8 ธ.ค. 49 20:40:27 A:10.2.3.7 X:203.154.97.254 ]

ความคิดเห็นที่ 10 คุณพิราบเงิน ขอบคุณที่ชี้แนะ...ให้ความเห็นครับ ของอธิบายบทนี้สักหน่อย แม้นห้วงอรรณพนั้น.....ไพศาล แม้นว่าห้วงน้ำ..ห้วงแห่งความเวิ้งว้าง... จะกว้างลึกสักเพียงไหนก็ตาม อรรณพนั้น...พจนานุกรมราชบัณฑิต แปลว่า ค้น :  อรรณพ คำ :  อรรณพ เสียง :  อัน-นบ คำตั้ง :  อรรณพ ชนิด :  น. ที่ใช้ :   ที่มา :  (ส. อรฺณว; ป. อณฺณว) นิยาม :  ห้วงน้ำ, ทะเล, มหาสมุทร ซึ่งเมื่อพิจารณาโดยนิยามแล้ว...ยังใหญ่ไม่พอ เทียบกับห้วงอวกาศ...ซึ่งไม่มีที่สิ้นสุดแล้ว นับว่าต่างกันจนเทียบไม่ได้ เพียงแต่คำว่า..อวกาศ...ผมไม่ชอบเสียง และเห็นว่าเป็นคำออกแนววิทยาศาสตร์ไปหน่อย ทั้งๆที่ตรงกับความหมายเป็นที่สุด...เลยเลี่ยงมาใช้ อรรณพ...ที่รู้สึกว่าจะใช้ในแนวความหมาย แห่ง ความทุกข์ทรมานได้ดีกว่า แนวปรัชญาได้เหมาะกว่า ฤๅอาจกักทรมาน...........หมดสิ้น ยังไม่อาจกักกันความทรมานได้หมดสิ้น บาทนี้ความไม่ชัดเท่าไร.... ทรมานของใคร...ของอะไร...อ่านแล้วตั้งข้อสงสัยได้ อีกอย่างหากใช้ ใช่..แทน ฤๅ..ที่คำแรก..ความอาจชัดกว่า แต่อบายจดพรหมสถาน...ถ้วนหมู่ ที่จริงบาทนี้เพื่อเฉลยบาทที่สอง ว่า..ใคร..อะไร..ที่สงสัยนั้น...เป็นพวกนี้นี่เอง อบาย...คือภพภูมิแห่งสัตว์นรกโลกันต์ พรหม...คือภพภูมิแห่งอรูปภาวะ..อยู่สูงมากแต่ยังมีตัวตนอยู่...เรียกได้ว่าเกือบหมดของเหล่าที่มี จิต ที่ยังวนว่ายอยู่กับความทุกข์ทรมานของจิตตนเอง นับภพการเดือดดิ้น.........ย่อมพ้นจินตพิสัย ความมากมายของการเกิดขึ้นของภาวะจิตที่ทุกข์ทรมานเหล่านี้....ย่อมเกินวิสัยที่จะนับได้หมดสิ้น ภพ..คือ..แดนเกิด...หลังอุปาทานคือความยึดมั่น ได้ลงหลักในจิตแล้ว...ก่อนจะต่อเป็น..ชาติ และชรา มรณะในที่สุด...ตามสายปฏิจจสมุปบาท อย่างไรก็ต้องขอบคุณคุณพิราบเงิน ที่ได้ให้ข้อคิดเห็นอันเป็นประโยชน์ครับ แล้วผมจะแวะมาใหม่ จากคุณ : สดายุ... - [ 9 ธ.ค. 49 13:54:38 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ใครจะวิจารณ์ให้ข้อคิดอื่นอีกก็ยินดีครับ จากคุณ : สดายุ... - [ 9 ธ.ค. 49 13:58:30 ]

ความคิดเห็นที่ 12 สวัสดีปีใหม่แล้ว               เบิกบาน ปีเก่าปล่อยให้ผ่าน            ไม่ค้าง เริ่มศกใหม่สนุกสนาน        เถิดเพื่อน ลืมเก่าไปเสียบ้าง              ทุกข์ร้อนพลันหาย อันตรายจงผ่านพ้น            ไปไกล ชีวิตกลับสดใส                  สุขพร้อม บ้านเมืองปราศเภทไภย       หายหมด ทวยราษฎร์ต่างนบน้อม        แน่วทั้งรัตนตรัย.           ชำแหละไม่เป็น เชิญท่านตามสบายครับ. จากคุณ : เจียวต้าย - [ 9 ธ.ค. 49 17:33:20 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ขออนุญาต พี่สดายุนะครับ หยิบบทนี้มาวิจารณ์ด้วยคน ขอรับ งามเทียบอาทิตย์ด้น......อัสดง คราผ่อนโอภาสลง........จะลับฟ้า คือแดงก่ำแก้มผจง........จบจูบ เรียมเนอ เจ้าอกใจวุ่นว้า..............หวั่นร้าง..คือเรียม เคยอ่านบทเขียยนมาหลายครั้ง เห็นบทนารีปราโมทย์บ่อยๆ คาดว่าผู้แต่งชอบที่จะเขียนบทแบบนี้มากเลยแถมนุ่มนวลเป็นพิเศษ ไม่รู้ว่าตอนแต่งนี้คิดถึงใครกันน้อ ขอแซวก่อนครับแหะๆ การใช้คำและการเรียงร้อยนี่ ออกแนวคล้าย ป๋าคัมฯ และคุณหมอวฤก ตรงที่ความละเมียดนุ่ม และสัมผัสใน ที่แต่งยากเพื่อให้ได้ความหมาย แบบไม่สดุด แต่จะต่างกับป๋าคัมฯ ที่นิยมใช้สัมผัสอักษรมากกว่า คล้ายๆ ของคุณหมอวฤก เพียงแต่ถ้อยคำที่ใช้จะแตกต่างกันเป็น ลักษณะที่เป็นรสนิยมของตนเองทั้งสามท่าน + งามเทียบอาทิตย์ด้น......อัสดง ยกธรรมชาติเข้ามาเปรียบเทียบแบบโคลงโบราณที่นิยมใช้กัน ดูจะกระตุ้นอารมณ์วูบไหวได้ดีมากเลยครับ สำหรับท่านที่ชอบ ดูอาทิตย์ยามกำลังตกดิน ดวงแดงๆ สวย "งามเทียบ" ใช้คำละ ประธานไว้โดยไม่บอกว่าหมายถึงอะไร ทำให้น่าชวนติดตาม ถ้าบางท่านที่มีประสบการณืทางนี้น่าจะพอเดาออกได้ นิดๆ สัมผัสอักษรที่ทำให้อ่านได้ลื่นไม่สดุด นุ่มนวล ระหว่าง ท, อ, ด สัมผัสแบบแทรก แบบนี้ผมชอบมากเลย + คราผ่อนโอภาสลง........จะลับฟ้า บาทนี้ขยายความบาทแรกถึงการกระทำของธรรมชาติ เมื่ออาทิตย์ จะลับก็หรี่แสงลง ถ้าแถวชายทะเล หรือภูเขาจะงามมั่กๆ น่อ บาทดูเหมือนจะขยายความเกินจำเป็น เพราะเมื่ออาทิตย์อัสดง แสงย่อมลดลงเป็นธรรมดา แต่คาดว่าผู้แต่งจงใจให้เป็น บาทคู่ แสดงความเปรียบเทียบกัน ระหว่าง 1-2 เหตุการณ์ธรรมชาติ 3-4 ผู้หญิง และถ้าใส่เนื้อความอื่นไปน่าจะดำเนินเรื่องไม่นุ่มนวล เหมือนตัดอารมณ์ไปทันที ฉับๆ คล้ายดื่มเบียร์แบบอึกๆ เอาเมา บาทนี้จึงเหมาะกับโคลงบทนี้มากๆ สัมผัสในก็คล้ายบาทแรกคือแทรกคำ แต่ที่น่าสังเกตุ ใช้ลูกเก็บ ในวรรคหลัง แบบที่โบราณไม่ค่อยใช้กัน แต่ไม่ได้หมายความว่าบ่มี ได้เสียงที่ดีและความหมายที่ดีกว่าตัดออกมาก สำหรับคนเริ่มหัดอาจ ดูเกิน แต่ถ้าลองแต่งไปนานๆ จะรู้สึกได้ว่าแจ๋วครับ แต่ต้องดูจังหวะด้วยและอ่าน จ่ะ เบาๆ สั้นๆ จ่ะลับฟ้า + คือแดงก่ำแก้มผจง........จบจูบ เรียมเนอ บาทนี้เริ่มเฉลยประธาน "งามเทียบ" ในบาทแรก ว่าเป็นแก้มที่แดงของ ผู้หญิงนั่นเอง และเพิ่มความขึ้นว่าแดงเพราะอะไร เพราะ จูบ นั่นเอง ผู้แต่งอาจอยากสื่อ เพราะเห็นแก้มแดงจึงบรรจงจูบ แต่นัยกลับกันอาจมองอีกแง่ได้ว่า แดงเพราะจูบ (อันนี้เห็นแปลกไปนิดนะครับ คงไม่ว่ากัน) ส่วนสร้อยบาทนี้จำเป็นครับเพราะลงเสียงสั้น ถ้าตัดออกโคลงจะห้วนไม่เหมาะ กับอารมณ์อันซึ้งหวาม + เจ้าอกใจวุ่นว้า..............หวั่นร้าง..คือเรียม บาทนี้ก็ค่อนข้างไม่ชัด อาจเพราะผู้แต่งจงใจให้มี สองตัวละครหรือเปล่า ถ้าเดาผิดก็ผิดการเดา ขอรับแหะๆ วรรคหน้านี่ชัดเจนแล้วว่า หญิงวุ่นใจเพราะจูบ ที่ไม่ชัดคือสี่คำท้าย ตอนจบขอรับ ผู้แต่งอาจหมายความว่า 1. คนจูบกลัวนางจะร้างลาไป หรืออาจ จะเป็น 2. นางที่กำลังวุ่นใจกลัวคนจูบห่างหาย อาจจะต้องมีเรื่องราวในบทก่อนหรือบทต่อไปชวนให้คิดไปในแง่ใดแง่หนึ่ง ในเมื่อวิจารณ์แล้วไม่เลือกก็ไงอยู่ครับ ขอเลือกอันที่แรกครับ ถ้าอันแรกเพื่อให้ชัดขึ้นผมลองแก้คำว่า "เจ้า" หน้าบาทเป็นพี่ "พี่อกใจวุ่นว้า..............หวั่นร้างกายเรียม" และคำ คือ เป็น "กาย" ถ้าเป็นข้อสองขอแก้ วรรคท้ายหนึ่งคำเป็น "เจ้าอกใจวุ่นว้า..............หวั่นร้างเองเรียม" เหมือนปลอบใจนาง แต่ก็ไม่ชัดขึ้นเท่าใดขอรับ โคลงบทนี้เนียนมาก ลงตัวทั้งอารมณ์ เสียง และคำ วิจารณืได้เท่านี้ ขอรับความคิดเห็นอาจไม่ถูกต้องนัก เพื่อมองต่างมุมอีกนิด ขอรับ ---------------------------------------------------------------------------------- จากคุณ : xers - [ 9 ธ.ค. 49 19:24:53 ]

ความคิดเห็นที่ 14 สวัสดีครับ ทุกท่าน '9 คุณตีนสภา ยินดีครับที่มาวางกลอน ปกติก็เขียนกันครับ แต่ผิดกติกานี๊ดหน่อยฮับ ฮ่าๆๆๆ เพราะเป็นเทศกาลวิจารณ์โคลงน่อ และตามกติกา ต้องวางหนึ่งบท แล้ววิจารณ์ของตนเองด้วย เพื่อความยุติธรรม ก็ต้องวิจารณ์คนอื่นด้วยเพื่อศึกษา ขอรับ ที่จริงโคลงเขียนก็ไม่ยากแรกๆผมก็ไม่เป็น และง่ายกว่าที่จะเข้าใจ ตัวเองหรือคนอื่น ซะอีกขอรับ จริงๆแล้วผมก็คิดเอานะว่าเหานี่ก็น่าจะมีหลายสายพันธุ์นะครับ แต่ที่เหมือนกันก็คือไม่ยังประโยชน์ให้แผ่นหนังที่อาศัยอยู่ ไม่ว่าพันสายพันธุ์ใดๆ ขอรับ คิดแล้วเศร้า '12 ปู่เจียวต้าย ขอบคุณครับที่แวะมาวางโคลงร่วมกัน ไม่เห็นในหน้าบทกวีนานแล้วครับ เห็นกระทู้วีรชนภาคใต้อยู่ ว่าจะไปวางกลอน แต่ไม่ค่อยรู้เรื่องราวมากนักน่ะครับเลยนึกไม่ออกว่าจะแต่งยังไง มานั่งอ่านสรุปโคลงของ พี่พิราบเงิน กับพี่สดายุ ได้ความรู้ไปมิน้อยครับ อันนี้เป็นความเชื่อทางศาสนาสินะครับ ภูมิทั้งสี่มีพรหมสูงสุด ----------------------------------------------------------------------------- จากคุณ : xers - [ 9 ธ.ค. 49 19:28:40 ]

ความคิดเห็นที่ 15 สวัสดีครับ ขอบคุณครับ คุณ xers ที่เตือนว่าทำผิดกฎ เดิมคิดว่า เข้ามาอ่านเอาความรู้ อ่านการวิจารณ์ กับแสดงความเห็นนอกเรื่อง แต่ไม่ได้เขียนเป็นโคลงเพราะไม่ถนัด และก็คิดเองเออเองว่า คงไม่ผิดกติกาอะไร แต่เมื่อผิดกติกา ก็ต้องมาแสดงการขอโทษครับ พยายามเขียนโคลงมาได้หนึ่งบท ได้มาเท่านี้ เพื่อเป็นการขอโทษ เนื้อความจะบอกว่า ดันทุรังเขียน ทั้งที่เขียนไม่เป็นก็ยังจะเขียน เพราะมีกฎอยู่ เลยต้องไปเปิดตำราเค้นเขียน เพื่อมาส่งโคลงตามกฎครับ ดันทุรังทู่ซี้ เขียนโคลง เขียนไม่เป็นตายโหง แค่นดั้น มีกฎอยู่ในโรง เรียนท่าน จำเขี่ยตำราคั้น สั่งเค้นส่งโคลง คงได้เท่านี้แหละครับ จะให้ถึงกับวิจารณ์ตัวเอง วิจารณ์ท่านอื่น คงไม่ได้ครับ แค่เขียนก็แย่แล้วครับ พยายามทำตามกติกา ก็ได้แค่เขียนมานี่แหละครับ ขอบคุณครับที่กรุณาท้วงติง จากคุณ : ตีนสภา - [ 9 ธ.ค. 49 20:35:26 A:10.2.3.7 X:203.154.97.254 ]

ความคิดเห็นที่ 16 สวัสดีครับ คุณ ตีนสภา ขอบคุณที่เค้นความคิดเขียนโคลงมาร่วมครับ จริงๆแล้วที่อาศรมก็วางได้หลายรูปแบบไม่จำกัดครับ เพียงแต่เห็นว่า อารมณ์บางท่านที่รุนแรงไป เราก็ช่วยลดลงมาหน่อย แค่วิจารณ์ไปตามเรื่องราวที่เห็นครับ ไม่มีใครรู้มากไปกว่าใคร และถือดีเอาความรู้เข้าข่มกัน น่ะครับ ผมอาจรู้เรื่องโคลงบ้างนิดหน่อย แต่คงก่อฉาบผสมปูน สร้างบ้านสู้กรรมกรคนหนึ่งไม่ได้ น้อ... ที่นี่ส่วนใหญ่อยู่กันแบบพี่น้องถ้ามีอะไรรุนแรงไปก็ขออภัยด้วยครับ และบางข้อความที่เขียนอาจจะทำให้แปลเพี้ยนไป ที่ผมเขียนไป "แผ่นหนัง" ที่ผมเปรียบก็คือแผ่นดินที่เราอาศัยอยู่ ถ้าดูด้วยใจที่ไม่มี อคติ นะครับ พวกเหานี่ก็คงเป็น.... เรารู้กันอยู่ ต่างคนก็อยากมีส่วนแบ่งในงบประมาณแผ่นดิน คิดแล้วเศร้า กับงบ บางส่วนที่เพิ่มอย่างมากมาย ถ้าได้มาสักนิดจะไม่บ่นเลย แหะๆ มิแปลได้เป็นอย่างอื่น ขอรับ ดันทุรังทู่ซี้                 เขียนโคลง เขียนไม่เป็นตายโหง     แค่นดั้น มีกฎอยู่ในโรง             เรียนท่าน จำเขี่ยตำราคั้น            สั่งเค้นส่งโคลง วิจารณ์เพื่อเดาใจคนเขียน ขออนุญาตนะครับ โคลงเป็นภาษาที่คิดมาจากความคิดคนเขียน น่าจะมีอารมณ์ความรู้สึก ของคนแต่งปนไม่น้อย ขอรับ เอาย่อๆ นาครับ โดยรวมแล้วถูก เอกโทเป๊ะๆ แรกๆ ผมเขียนไม่ได้อย่างนี้เลย รกเอกโทไปหมด ดูท่าน่าจะมีพื้นฐานด้านร้อยกรองที่แน่นมาอยู่ก่อนแล้วครับ แต่ชอบตรงอารมณ์โคลงมาก เต็มไปด้วยความรู้สึก ที่คนอ่านรับได้ทันทีที่อ่าน อาจมีต้นเหตุมาจาก อารมณ์ที่คุอยู่เป็นทุนแล้ว โดยเฉพาะ บาทสามมีปนน้อยใจ ผมอยู่เล็กน้อยถึงปานกลาง แหะๆ ขอรับ ส่วนบาทอื่นมิบอกนะครับ เพื่อให้เกิดอารมณ์ สมานฉันท์(แหะๆ คำฮิต เห็นเขาชอบใช้กัน) ขอแก้บาทท้าย บางคำเพื่อให้ อารมณ์โคลงลดความแรงลงได้บ้างขอรับ "จำขุดตำราคั้น            สั่งเค้นส่งโคลง"  ถ้าจบแบบนี้น่าจะส่งอารมณ์เย็นลงมา และยังสัมผัส ข ค ไปตลอดบาทอย่างที่ตั้งใจเขียนมานะครับ ชอบนะครับเพราะบทนี้แสดงอารมณ์ได้อย่างชัดเจนดีครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ มีอะไรคุยกันเป็นพิเศษส่งทางหลังไมค์ผมได้นะครับ --------------------------------------------------------------------------------------- จากคุณ : xers - [ 9 ธ.ค. 49 22:30:56 ]

ความคิดเห็นที่ 17 เข้ามาเยี่ยมอาศรมก่อนนะครับ โคลงได้แต่งเอาไว้แล้ว แต่ยังไม่ถึงเวลาเอามาลงชำแหละครับ คาดว่าคงไม่เป็นไร และไม่ผิดกติกา ตอนนี้ขอชำแหละลูกปูไปก่อนละกัน ฮี่ ๆ เดี๋ยวคุณเซ่อจะว่าผมอู้งาน แต่ก็ใกล้ถึงเวลาอู้แล้วแหละ อู้บ่จ้าง ฮ่า ๆ ขอชำแหละคุณลูกปูเจียวต้าย ด้วยโคลงบทนี้ สวัสดีปีใหม่แล้ว               เบิกบาน ปีเก่าปล่อยให้ผ่าน            ไม่ค้าง เริ่มศกใหม่สนุกสนาน        เถิดเพื่อน ลืมเก่าไปเสียบ้าง              ทุกข์ร้อนพลันหาย เริ่มบาทที่หนึ่ง สวัสดีปีใหม่แล้ว    เบิกบาน ช่างง่ายและถูกเป๊ะไปหมด ไม่ว่าจะไม่มีการใช้รูปวรรณยุกต์ หรือคำโคลงที่ปรากฏ อ่านดูรู้ทันที ว่า ผู้อ่านกำลังอวยพร ว่า สวัสดีปีใหม่ แล้ว (ก็ขอให้ท่าน) เบิกบาน ( นะครับ ) บาทที่สอง ปีเก่าปล่อยให้ผ่าน            ไม่ค้าง อันนี้ก็ดีนะครับ แต่คำว่าผ่าน มันเป็นรูปเอง ซึ่งตำแหน่งนี้ลูกพี่เซ่อบอกว่า ต้องไม่ใช้รูปวรรณยุกต์น่ะครับ ผมเองก็จำ ๆ มา น่ะครับ ลองเปลี่ยนเป็น ปีเก่าดั่งวันวาน              ไม่ค้าง ก็น่าจะดีนะ แต่ว่าบาทแรก คุณเจียวต้าย อุตส่าห์แต่งไว้เพอร์เฟค เพื่อให้ เพอร์เฟคยิ่งขึ้น ก็ต้อง ตัดรูปเอง คำว่าดั่งออก น่าจะลองแก้เป็น ปีเก่าคือวันวาน          ไม่ค้าง แต่ว่า มันก็จะไปติดคำว่า ไม่ค้าง คือ เอ๊ะ อะไรไม่ค้าง ของไม่ค้างตู้เย็นเหรอ หรือว่า ปีเก่ามันไม่ค้าง หรือว่า หนี้สินไม่ต้องค้าง คือ มันเหมือนพูดลอย ๆ น่ะครับ คือ เหมือนไม่ได้ขอ ให้คนรับพร ไม่ค้างคาในเรื่องราวที่ผ่านมา ดังนั้น ลองใช้คำว่า   อย่า   เพื่อแสดงประโยคคำสั่งอีกที ปีเก่าคือวันวาน         อย่าค้าง อืม เพอร์เฟค ( คิดไปเอง ฮี่ ๆ) บาทสาม เริ่มศกใหม่สนุกสนาน        เถิดเพื่อน ผมว่าดีแล้ว แต่เพื่อความเพอร์เฟคเหมือนบาทแรก ก็เลี่ยงมาใช้รูปที่ไม่ใช้วรรณยุกต์อีกครั้ง ใช้คำว่าเปิดแทน ได้ความหมายเหมือนกับคำว่าเริ่มเป๊ะ แก้เป็น เปิดศกใหม่หนุกหนาน        เถิดเพื่อน บาทสี่ ลืมเก่าไปเสียบ้าง              ทุกข์ร้อนพลันหาย อันนี้เช็ครูปเอกโท แล้วก็ถูกหมด แถมได้ใจความดีเพอร์เฟค แต่ส่วนหนึ่งที่ยังไม่เพอร์เฟคคือ คำว่าทุกข์ เพราะอะไรเอ่ย เพราะว่ามันเกือบเพอร์เฟคแล้วน่ะสิ ฮี่ ๆ ผมว่าเปลี่ยนคำที่ใช้รูปเอกเลยจะเท่กว่า แต่คำว่าทุกข์ร้อน มันก็ดีอยู่แล้ว แต่เปลี่ยนดีกว่า เพื่อความเนียน ใช้คำว่า สิ่งร้อน หรือ เร่าร้อนแทนทุกข์ร้อนดีเอ่ย ใช้คำว่าทุกข์ร้อน ก็น่าจะเป็น สิ่งร้อนดีกว่า เพราะเร่าร้อนมันจะส่อไปในทางอื่น  บาทสี่แก้เป็น ลืมเก่าไปเสียบ้าง              สิ่งร้อนพลันหาย ทำไมผมถึงแก้เช่นนี้รู้มั้ยครับ เฉลย แต่นแต๊น สวัสดีปีใหม่แล้ว.................เบิกบาน ปีเก่าคือวันวาน...................อย่าค้าง เปิดศกใหม่สนุกสนาน..........เถิดเพื่อน ลืมเก่าไปเสียบ้าง................สิ่งร้อนพลันหาย ไม่รู้ว่าดีรึเปล่า แต่เอาเป็นว่า การวางเอกโท เพอร์เฟคมาก ฮ่า ๆ ดั่งกลอนต้นฉบับ เสียงลือเสียงเล่าอ้างเลยน่ะ คือ มีรูปเอก เจ็ด รูปโทสี่เป๊ะเลย ไม่ใช้คำตายและโทโทษแทนด้วย แล้วก็ตรงที่ไม่ได้บังคับรูปเอกโท ก็ ไม่มีรูปวรรณยุกต์มากวนใจด้วยนะ ผิดถูกขออภัย โดยเฉพาะอย่างยิ่งเจ้าของโคลง คุณเจียวต้ายครับ จากคุณ : ย.ยิ้มแย้ม - [ วันรัฐธรรมนูญ 03:09:28 ]

ความคิดเห็นที่ 18 สวัสดีครับครูหนอนสุรา  และทุกท่าน การบ้านวิจารณ์ทับซ้อน ดันทุรังทู่ซี้                  เขียนโคลง เขียนไม่เป็นตายโหง      แค่นดั้น มีกฎอยู่ในโรง              เรียนท่าน จำเขี่ยตำราคั้น              สั่งเค้นส่งโคลง ........................  ตีนสภา ..................... เริ่มบาทแรกก็เลือกใช้คำได้เข้มข้นน่าสนใจจริง    ดันทุรัง   ทู่ซี้  ตายโหง เป็นคำที่ชินหูก็จริงแต่เมื่อจับมาวางถูกที่ถูกเวลาอย่างนี้ ถ้าไม่บอกไว้ก่อน ว่ากางตำราเค้นเขียนก็จะนึกไปว่าครูบาอาจารย์แวะมาเยี่ยม ได้อ่านกลอนของ “ตีนสภา”  มาครั้งหรือสองครั้งก่อนหน้านี้ ก็เห็นฝีมือ และจำได้เลย ส่วนที่ว่าเขียนโคลงไม่เป็นก็ออกจะน่าตกใจ  เพราะการใช้ คำส่งสัมผัสแบบยาก  สระ “โอง” นั้นเป็นที่รู้กันว่าผู้เขียนต้องมือถึงจริง ๆ ไม่งั้นจะอ่านไม่รู้เรื่อง  ที่นี่ก็มีคนชอบเขียนสัมผัสยากแบบนี้อยู่เหมือนกัน คุณ ชื่นกมล  ศรีสมโภชน์ (ศาลาไทย) ผู้ประพันธ์โคลงอาศิรวาทเวบฯพันทิพ นั่นเอง   บาทที่สอง  คำที่ใช้  “แค่นดั้น”  แค่สองคำแต่สรุปความได้ทั้งบทโคลง  เป็น คำที่มีพลังมาก   ไม่คุ้นเคยกับงานเขียนมาก ๆ จะเลือกคำเช่นนี้มาใช้ได้อย่างไร บาทที่สามเนื้อความลงตัว ชัดเจน  แต่เสียง  “ท่าน”  ออกจะแย่งซีนของคู่โท “ดั้น”  กับ  “คั้น”  ไปบ้างเมื่อฟังด้วยหู  ปกติคู่โทสองตัวนี้จะเป็นโครงสร้าง หลัก สองใน โทสี่  ซึ่งบังคับตายตัว  โดยส่วนตัวชอบให้คู่โทเด่นมากหน่อยใน บทโคลง  แต่ที่สุดแล้วท่านว่า รสความต้องมาก่อนครับ บาทที่สี่สรุปจบเนื้อความดี จะ  เขี่ย  ก็ได้รูปเอกตามตำรา เพราะผู้เขียนเจตนาคงรูป เอกเจ็ด โทสี่  ไว้ตามผัง  ความก็จะเบาไปนิด  จะใช้  ขุด  หรือ  โขลก  ก็จะไม่ได้รูป เอก   คำว่า  เขี่ย  เหมือนไม่เอาจริง  ลอง  “เข่น” ดูจะจริงจังขึ้นไหม คำที่เห็นว่าเนื้อความไม่ค่อยลงตัว  คือ  “สั่งเค้น”  ได้รูปเอก  และล้อกับ  “ส่งโคลง” ได้ดีก็จริง  แต่โปรดสังเกตว่าเมื่อเริ่มหัดให้กอดตำราให้แน่น  แต่เมื่อจะเขียนจริงต้อง ทิ้งตำราให้หมด (หมายถึงอย่ากังวลกับตำราเกินไปจนถูกขัง) เสียงบาทท้ายก็ออกจะแปร่งตรงคำว่า  “ส่งโคลง”  ถ้าจะดูตำหนิทางกายภาพแล้ว คำว่า  “ส่ง”  มีรูปเอก น่าจะผิดเจตนาผู้เขียน ที่จะใช้ เอกเจ็ด โทสี่  เท่านั้น  คำนี้ทำ ให้เอกเป็นแปดคำ   ขอย้ำว่าการแก้โคลงกันในอาศรมเป็นการฝึกหัดในการเสนอแนวทางที่แตกต่างกันไป ไม่ใช่แสดงว่าคนแก้ชำนาญกว่า  ผมก็เคยเสนอแก้โคลงดี ๆ ของครูบาอาจารย์ที่ท่านแอบ มาวางไว้จนเลอะเลือนไปก็บ่อย  แต่นั่นจะสอนให้เราเห็นจุดบกพร่องตัวเองได้ชัดเจนขึ้น วันนี้ไม่ล้อโคลง  แต่ล้อกลอนกันหน่อย  คุณ xers ล้อเล่นครับ เรื่องผิดกฎ  ช่วงนี้วิจารณ์ โคลงกันเป็นหลัก  ขอแหกกฎเขียนกลอนบ้าง  แต่ไม่ขอร่างกดใหม่แน่นอน ๏สักวา หาเหา มาใส่หัว จะดีชั่ว หัวก็คัน ดันสีข้าง เหาไม่อยู่ ส่วนเหา เขาจับวาง ใส่ที่หัว ตัวสร้าง สิ้นทางเดิน ปัญหามา ปัญญาดับ เพราะคับแคบ ทั้งในแบบ นอกแบบ แอบทำเขิน เหาไม่อยู่ ส่วนเหา เข้าหัวเพลิน ปัญหาแท้ ทำเมิน ยับเยินเอยฯ ........................  ตีนสภา ..................... สักรวาคันเหาควรเกาหัว อย่าเกามั่วถูกก้นคนข้างข้าง ก้นคนอื่นแสนเหม็นไม่เป็นกลาง ก้นของตัวยังไม่ล้างทำกร่างเกิน อำนาจมาปัญญานิ่มแค่ยิ้มไหว้ เพียงหนึ่งปีก็จะไปไม่ขัดเขิน พี่มายึดเห็บเหาไปเกาเพลิน งานไม่เดินใครจะกล้าไปด่าเอย ฯ ... คัมภีร์  ๑๐ ธันวาคม  ๒๕๔๙  ... จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ วันรัฐธรรมนูญ 07:47:06 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เขียนคำโคลงเทิดไว้.............ครูบา เสริมแต่งวาดภาษา.............ถักถ้อย กลอนกานท์กาพย์ลีลา............ดูเด่น ใครรักษ์คงเคียงร้อย.........ต่อสร้อยสื่อสาร คนดีคงเด่นด้วย..................ความดี หาใช่คำเพียงวจี..................เอ่ยอ้าง จงเพียรพิสูจน์วาที...........มนต์กล่าว กาลล่วงกลเสริมสร้าง......หมดสิ้นกังขา สวัสดีค่ะครูหนอนสุรา และทุกท่าน ๑๐ ธันวาคม ๒๕๔๙ จากคุณ : เทพินทร์ - [ วันรัฐธรรมนูญ 10:56:24 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ยามตาวันเยี่ยมฟ้า..............เรืองรอง แสงส่องประกายทอง.............ทั่วฟ้า วานาล่องลำคลอง................เคียงป่า หมอกห่มดังแพรผ้า.........นุ่มนั้นยามหนาว นกเขาบินคู่เคล้า..................เคียงกัน ขันกู่ประสานกัน.................แซ่ซร้อง บทเพลงแห่งไพรวัลย์.......หวานแผ่ว หอมกรุ่นอบอวลห้อง......กลิ่นแก้วกลางสวน จากคุณ : เทพินทร์ - [ วันรัฐธรรมนูญ 11:28:17 ]

ความคิดเห็นที่ 21 สวัสดีครับ คุณครู และทุกท่าน ลองปรับแก้บทโคลง "ทุ่งหญ้า" ตามที่พี่โมโน และพ้มได้วิจารณ์ไปแล้วดูนะครับ เขียวชอุ่มโอบพื้น               พริ้วไสว เอนสลับขยับใบ                 เฟื่องฟ้อน ลู่ตามกระแสใส-                ลมกระหวัด หญ้าระบัดแอ้นอ้อน            ดั่งเย้ายวนสวรรค์ ขณะนั้น ณ เบื้อง                 นภา หมู่เมฆทะมึนมา                  ควะคว้าง               มืดมัวทั่วอาณา-                  เขตทิศ เสียงทักดั่งล้านช้าง             กระทืบพื้นสนั่นไหว ไผทนภาคระครั่นครื้น          คร้ามครัน "ฟ้าพิโรธรึไงกัน                 พี่น้อง" ต่างใบต่างซบหัน-              หน้าหลบ "ไยสวรรค์ตวาดก้อง           กลบฟ้ากลบดิน" เมฆินจึงว่า"เฮ้ย                 หญ้าขจี ข้าโปรดข้าจึ่งพลี               เลือดให้ หลั่งรดร่างเจ้าปรีดิ์             เปรมชื่น เถิดท่านอย่าร่ำ, ไร้            สุข,เต้นระบำสนาน" ก้านช่อชูระบัดหล้า             สง่าแดน เขียวตาบภาพอันแสน         ฉ่ำชื้น ไม้แมกแตกขาแขน            ต่อยอด ภมรร่ายปีกเหนือพื้น           อวดฟ้าอ่าศิลป์ ฯ จากคุณ : พิราบเงิน - [ วันรัฐธรรมนูญ 15:23:16 ]

ความคิดเห็นที่ 22 หลักบริหารเงิน หนึ่งส่วนไว้ใช้จ่าย               ประจำวัน ออมอีกหนึ่งส่วนกัน             เก็บไว้ ลงทุนเพิ่มค่าพลัน               สองส่วน แบ่งทรัพย์ดังนี้ไซร้             ห่อนรู้ขัดสน ฯ แก้ไขเมื่อ 10 ธ.ค. 49 21:00:20 จากคุณ : พิราบเงิน - [ วันรัฐธรรมนูญ 15:25:17 ]

ความคิดเห็นที่ 23 หาเหาใส่หัว ----------------------------------- เมื่อหาเหามาใส่หัวของตัวแล้ว คงไม่แคล้วเรื่องคันมันมีทั่ว เป็น-ไม่เป็นก็ต้องเกาหลายเท่าตัว จนกว่าเหาบนหัวจะหมดไป เมื่อรู้คัน รู้ค่า อย่าว่าเหา คุณเองเอามาเล่น เห็นใช่ไหม เมื่อคันจริง คันจังนั่งทำใจ เพราะคุณเองมือไวหยิบมันมา. 10122549-1 *คิดถึงป๋าและมิตรสหายทุกท่านครับ. จากคุณ : Ar@p - [ วันรัฐธรรมนูญ 18:05:21 ]

ความคิดเห็นที่ 24 เห็นมีแต่คนพูดเรื่องเหากัน สีน้ำน้อยขออนุญาต คุณ ตีนสภานะจ๊ะ ลองเอาสักวาหาเหามาใส่หัว มาแปลงเป็นโคลง หาเหามาใส่ไว้ บนหัว คิดว่าฉันไม่กลัว เก่งกล้า เหาเองไม่รู้ตัว จึงเบ่ง คนนั่นก็เสียหน้า บ่นบ้ารำพึง มีปัญหาเกิดขึ้น รายรอบ คนขาดความรอบคอบ ปล่อยทิ้ง เหาแอบออกนอกกรอบ ปั่นป่วน เกิดเรื่องเหาขำกลิ้ง เยาะเย้ยถากถาง สีน้ำน้อยขอความกรุณาทุกท่านชำแหละด้วยนะเจ้าค่ะ ส่วนตัวสีน้ำน้อยเอง ขอยอมรับว่าอ่านกลอนข้างบนแล้ว งง นิด ๆ ไม่รู้ว่า ตีความถูกหรือไม่ ผิดพลาดประการใด ขออำภัยด้วยเจ้าค่ะ จากคุณ : ผู้หญิงสีน้ำทะเล (sugarhut) - [ วันรัฐธรรมนูญ 20:22:12 ]

ความคิดเห็นที่ 25 เข้ามาขอบคุณคุณ ย.ยิ้มแย้ม ครับ แล้วไม่ชำแหละบทที่สองอีกหรือครับ. จากคุณ : เจียวต้าย - [ 11 ธ.ค. 49 09:54:29 ]

ความคิดเห็นที่ 26 มารายงานตัวครับ จากคุณ : ethanoic - [ 11 ธ.ค. 49 10:54:02 ]

ความคิดเห็นที่ 27 "หาเหาใส่หัว" - เป็นสำนวนไทยที่น่าจะหมายถึงการทำอะไรบางอย่าง ที่ทำให้ตนเอง "มีเรื่องวุ่นวาย"  หรือเรื่องร้ายๆ โดยไม่จำเป็น คงคล้าย "หาเรื่องใส่ตัว" ทำนองนั้น สำนวนนี้สามารถนำมาใช้อธิบายปรากฏการณ์ในชีวิตประจำวัน ของคนเรา หรือเรื่องระดับประเทศหรือระดับโลกได้ คุณบุช บอกว่า คุณซัดดัม มีอาวุธนิวเคลียร์ในครอบครองโดยไม่ได้ อนุญาตจากอเมริกา  สั่งทหารบุกอิรักจนประเทศอันเป็นที่รักของพี่น้อง ชาวรักพังพินาศภายในไม่กี่วัน และประกาศชัยชนะผ่านทีวีช่องซีเอ็นเอ็น อย่างภาคภูมิใจ แต่ที่ขำไม่ออกก็คือ สงครามยืดเยื้อพันแข้งพันขาคุณบุช จนทหาร อเมริกันตายไปมากมาย  และไม่มีวันจบสิ้นจนปัจจุบัน คนอเมริกันด่าคุณบุชอย่างหนัก  แม้เด็กๆ อเมริกันที่เรียนแค่เกรด 6 ก็ด่าผู้นำของเขาว่า ทำเรื่องงี่เง่า  หรือ  "หาเหาใส่หัว" สำหรับเมืองไทย  มีบางคนพูดว่า ท่านสนธิเป็นทหารอยู่ดีๆ มาทำรัฐ ประหาร  ตัวท่านเองไม่ใช่นักการเมือง และไม่ลึกซึ้งเรื่องการบริหาร บ้านเมือง  ตามนักการเมืองไม่ทัน...หาเหาใส่หัวแท้ๆ ฯลฯ "หาเหาใส่หัว"  จึงมีความหมายทำนองนี้ครับ ส่วนจะตรงตามหลักการใช้หรือไม่ ผู้รู้ทางภาษาไทยคงอรรถาธิบายได้ ส่วนผมก็แค่เอาสีข้างเข้าถูกพอหอมปากหอมคอ. ไม่ค่อยเข้าใจเรื่องบ้านเมืองเท่าไหร่ เรามาตั้งกระทู้สำนวนไทยกันบ้างก็ดีนะครับ ผมชักชอบสำนวนไทยแล้วซิ คุณผู้หญิงสีน้ำฯ  ไม่ต้องกังวลเรื่องตีความตรง หรือ ไม่ตรงครับ การ "ดำน้ำ" เป็นวิธีปกติของชาวอาศรมฯ  อิๆ จากคุณ : Ar@p - [ 11 ธ.ค. 49 11:34:52 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ผมเคยเขียนโคลงอาศัยสำนวนไทย คือ ตาบอดได้แว่น หัวล้านได้หวี แต่มีอยู่ประโยคหนึ่งซึ่งอาจตีความหมายได้หลายทาง คือ พุ่งหอกเข้ารก ลองช่วยกันขยายความเป็นโคลงซิครับ แล้วเอามาวิจารณ์กันให้สนุกไปเลยครับ. จากคุณ : เจียวต้าย - [ 11 ธ.ค. 49 18:32:39 ]

ความคิดเห็นที่ 29 xers... ใกล้เคียงกับสิ่งที่ผมคิดมากทีเดียว เจ้าอกใจวุ่นว้า..............หวั่นร้าง..คือเรียม บอกว่าสาวเจ้าว้าวุ่นใจ แต่ตัวพี่เอง...กลับกลัวต้องห่างร้างลาไป จบยังไม่ดี...เหมือนที่ว่าไว้ ขอบคุณที่ท้วงติง...แนะนำ อีกสักบท แรงสุดดินสมุทรฟ้า............รวมกัน ยังมิอาจพรากขวัญ............จากแก้ว เมื่อใจหนึ่งผูกพัน..............เพียงหนึ่ง อาจพรากให้คลาดแคล้ว.....แต่ม้วยมรณัง จากคุณ : สดายุ... - [ 11 ธ.ค. 49 19:04:02 ]

ความคิดเห็นที่ 30 คุณลุงเจียวฯ ครับ เท่าที่กวาดตาดูคร่าวๆ "พุ่งหอกเข้ารก"  - คงหมายถึง  การกระทำอะไรลงไปโดยไม่พิจารณา ให้เห็นชัดเสีย ก่อนว่า จะเกิดผลติดตามมาอย่างไร มักจะเสียประโยชน์ของตนเอง คนโบราณใช้หอกล่าสัตว์  กว่าจะได้รับประทานอาหารต้องพุ่งหอก ออกกำลังกันก่อน. การพุ่งหอกต้องมีเป้าหมายจึงจะได้สิ่งที่ต้องการ จะทำเพียงส่งเดช "พุ่งเข้ารกเข้าพง" คงไม่ได้อะไร แต่เพื่อนผมมันเรียกการปัสสาวะว่า "พุ่งหอก" ผมยังงงๆ ว่า พุ่งหอก กับ  ปัสสาวะ มันเหมือนกันตรงไหน ผมเคยได้ยินคำทำนอง "ด่า" ว่า  "หอกหัก" ซึ่งก็คงจะหมายถึงหอกใช้การไม่ได้ ไม่สามารถนำไป "พุ่ง" ล่าสัตว์   หรือแม้กระทั่งปัสสาวะแบบของเพื่อนผม เมื่อเช้านสพ.จัดอันดับเศรษฐีหุ้น ทำให้พอจำได้ว่า  เศรษฐีในบ้านเราที่ทำมาหากินกับตลาดหุ้น มีใครบ้าง รายที่เคยเป็นอันดับหนึ่งเมื่อปีก่อน ตอนนี้ไปอยู่อันดับเฉียดๆ 40 แล้ว และดูเหมือนถดถอยกันทั้งตระกูล สรุปได้ว่า  ความรวยก็เป็นอนิจจัง   เงินทองเป็นมายา และไม่ได้เป็นบารมีจริงอย่างที่เข้าใจกัน จะยึดเป็นสรณะตลอดไปนั้นอย่าหมาย บุญกุศลเป็นของจริง  คนทำเป็นสุข  คนที่คบหาด้วยก็เป็นสุข สังคมก็เป็นร่มเย็น. เรื่องของคนเล่นหุ้นมีทุนหนา ยักย้ายถ่ายเททาไส้โหย เล่ห์เหลี่ยมเตรียมชอบกอบโกย- มวลกำไรมาโดยบาระมี. 12-12-2549 จากคุณ : Ar@p - [ 12 ธ.ค. 49 09:12:51 ]

ความคิดเห็นที่ 31 มาสวัสดีเฉย ๆ สวัสดีเซอร์ ปู่เจียวต้าย พี่อาร์พี คุณสดายุ และทุกท่านขอรับ (ยิ้ม) จากคุณ : พิราบเงิน - [ 12 ธ.ค. 49 10:49:03 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ..๏ ควันขรมอวดข่มฟ้า.........คุยโขมง ขุยถ่านขี้เถ้าโยง-................ผูกถ้อย “ เราเกิดแต่ไฟโพลง...........สุกสว่าง หาใช่ผู้ต่ำต้อย-..................เศษเชื้ออัคคี” ๚ กว่าจะกล้าลงบทนี้ให้วิจารณ์ ทำใจแทบแย่ ยิ่งกว่าลุ้นตะกร้อหญิงเสียอีก แต่ม่ายเปงราย .. ลิงเตรียมปี๊บพร้อมแล้ว .. ๕๕๕ จากคุณ : จังงัง - [ 12 ธ.ค. 49 11:24:30 ]

ความคิดเห็นที่ 33 เจ้าเตาะแตะวิ่งเข้า..........มาหา เรียก"แม่จ๋า"วาจา...........อ่อนอ้อน จุมพิตรับขวัญตา............ถลากอด ตัวพ่อยืนขวับค้อน..........แย่งแก้มไปหอม ๚ ฮี่ๆ..ไม่รู้จะเขียนอะไร หายใจเข้าหายใจออก ก็เป็นคุณลูกขาไปโม้ดดด อย่ารำคาญกันเน้อ จากคุณ : แม่หญิงค๊าบบบ.. - [ 12 ธ.ค. 49 13:08:49 A:unknown X:202.129.0.10, 202.129.0.10 TicketID:011762 ]

ความคิดเห็นที่ 34 เจอรูปสาวงาม เลยเอามาฝากน้องเซอ และหนุ่มน้อย ๆ ทุกท่าน    ตามนี้นะเจ้า http://www.pantip.com/cafe/library/topic/K4949906/K4949906.html จากคุณ : ซอมฯ (หายไปละ) - [ 12 ธ.ค. 49 14:49:30 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ขออนุญาต นะครับ          ศรีสุทธิมาศแก้ม      เฉลิมขวัญ  พี่เอย  สุดประหนึ่งแสงจันทร์        สว่างหล้า  มณีเมขแม้นสวรรค์            ทรงอยู่  ยังเก็บแก้วดุสิตฟ้า            ซ่อนเว้นวางฉาย          ศรีทรงสุดเสน่ห์คิ้ว     คมนาง  แม่นา  ไหวว่าปักษากาง               ปีกอ้อน  พรหมองค์พระทรงวาง        เหมนาฏ  ไว้หว่างนลาฏช้อน             เชยไซร้ซรอนกระสัน          ศรีเสวยหวานโอษฐ์เรื้อง     รสรมณ์  แม่เอย  อาบชุ่มเกสรผสม               เชื่อมเคล้า  ศิวะร่ายเกษียรขนม            เคี่ยวขุ่น  รสฤๅ  จะร่ำทิพย์เทียมเจ้า             ช่างน้อยจอมไตร          จอมไตรโลกย์สลดเอื้อน     บนโค  สถิตเฮย  ถามพระสี่ภักตร์โส              ฬสชั้น  ถามพระวิษณุโผ                 ครุฑพ่าหน เวย    ว่าหนึ่งรสสุคนธ์นั้น              หว่านหวาน ณ กาลไหน          รสองค์อัคเรศเนื้อ        แนมเคียง  พี่เอย  ชิมช่างหวานไหวเพียง           เพิ่งชิ้น  กินเกินกี่เนินเนียง                ในแม่  อิ่มฤๅ  เชิญอ่าองค์อวดลิ้น               เล่นร้อยโลมเสวย            อือออคลอค่อยเนื้อ      เนียมอาย  โลมภิรมณ์รสกาย                เกี่ยวร้อน  องค์รัดอัดอาบสาย               สาวสวาท  เร็วแม่  เสียงโอ่เอมชู้ช้อน                ช่วยรั้งกอดที          หลอมสนิทเสน่ห์เนื้อ     ไหนฝัง  ในรตรีเต็มขัง                       เขื่อนฟ้า  สลักลิ่วรอยเล็บหลัง               หนาวข่วน  ผลักใช่หักหายหน้า               โอ่พ้นทนไหว ฯ แก้ไขเมื่อ 13 ธ.ค. 49 00:19:58 จากคุณ : สุปศกาล - [ 13 ธ.ค. 49 00:14:22 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ชอบใจโคลงคุณ สุปศกาล สำนวนโบราณหวานเหลือ.. หลอมสนิทเสน่ห์เนื้อ     ไหนฝัง ในรตรีเต็มขัง               เขื่อนฟ้า สลักลิ่วรอยเล็บหลัง       หนาวข่วน ผลักใช่หักหายหน้า        โอ่พ้นทนไหว ฯ บาทสอง...เป็นผมจะใช้ ในค่ำคืนเต็มขัง             เขื่อนฟ้า พอดีว่าชอบนารีปราโมชเป็นทุน ขอแจมหน่อยละกัน จากคุณ : สดายุ... - [ 13 ธ.ค. 49 07:12:55 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ..๏ ควันขรมอวดข่มฟ้า.........คุยโขมง ขุยถ่านขี้เถ้าโยง-................ผูกถ้อย “ เราเกิดแต่ไฟโพลง...........สุกสว่าง หาใช่ผู้ต่ำต้อย-..................เศษเชื้ออัคคี” ๚ (จังงัง) ขอเลือกวิจารณ์โคลงของคุณจังงังนะคับ  เอาปี๊บมาเผื่อมั่งป่าว โคลงนี้อ่านทั้งบทก่อน น่าจะแปลว่าควันเนี่ยปากเสีย ข่มฟ้า และข่มเศษฟืน แบบว่ายกตนข่มท่าน ไม่เห็นกำพืดตน ลองพิจารณาดูรายละเอียด คำว่าขรมนี่ใช้กับเสียง น่าจะมีคำที่แสดงว่ามีเสียงไว้ใกล้ๆกัน แต่คุณจังงังเอาคำว่าคุยไปไว้วรรคหลัง แม้ว่าพอเข้าใจได้   แต่ถ้าจะให้ดีกว่า น่าจะเอาขรมออกไป หาคำอื่นมาแทน ลองคิดคำอื่นๆที่ใช้กับควัน เช่น พ่นควัน คำว่าพ่น แปลว่าพูดก็ได้ ลองหาคำมาเลือกๆเอาน่ะ ไม่ก็เอาไปไว้ใกล้ๆคุย ขรมอวดข่ม ดูไม่ค่อยเข้ากันเท่าไหร่ ไฟโพลง ฟังดูแปลกๆ แต่ก็พอทน หาใช่ผู้ต่ำต้อย-..................เศษเชื้ออัคคี” ๚ บาทสุดท้ายนี้ยังไม่ชัดเจนและรุนแรงพอ ถ้าจะสื่อว่า ควันน่ะไม่ใช่เชื้อไฟผู้ต่ำต้อยนะ ฟังแล้วธรรมดา ถ้าจะคุยทับน่าจะใช้สำนวนเหยียดหยามกว่านี้ ประมาณว่า พวกเศษเชื้อไฟอยู่ติดพื้นอย่ามาเทียบควันผู้สูงส่ง อะไรอย่างนั้นน่าจะสะใจดีกว่า จากคุณ : KAVINT - [ 13 ธ.ค. 49 13:44:25 ]

ความคิดเห็นที่ 38 เจ้าเตาะแตะวิ่งเข้า..........มาหา เรียก"แม่จ๋า"วาจา...........อ่อนอ้อน จุมพิตรับขวัญตา............ถลากอด ตัวพ่อยืนขวับค้อน..........แย่งแก้มไปหอม ๚ (น้องซอม) ต่ออีกซะหน่อย เรียก"แม่จ๋า"วาจา...........อ่อนอ้อน บาทนี้สระอาเยอะไปหมด บางคนไม่ชอบ แบบว่าแย่งสัมผัส แต่จริงๆพี่เสือไม่ว่านะ ที่น่าสนใจคือบาทสุดท้าย ตัวพ่อยืนขวับค้อน   ยืนค้อนขวับมาเรียงเป็นยืนขวับค้อน ยังกะยืนเหวี่ยงค้อนขวับๆ ส่วนที่ว่า พ่อแย่งแก้มไปหอมนี่  แก้มแม่หรือแก้มลูก ทำให้โคลงของน้องซอมเป็นที่น่าสงสัยและมีเสน่ห์ชวนตีความอย่างมากทีเดียว จากคุณ : KAVINT - [ 13 ธ.ค. 49 13:55:57 ]

ความคิดเห็นที่ 39 สวัสดีครับทุกท่าน อู้... ไม่ได้เข้ามาซะหลายวัน ขออ้างหน่อยนะ อิอิ เนื่องจากเจ็บคอขอรับ ฮ่าๆๆ เกี่ยวไรน้อ อย่าแอบขำมุขฝืดๆ เน้อครับ คิดถึงมากมาย เริ่มทักทายกันก่อนนะครับ เห็นเข้ามาเสวนากัน อุ่นหนาฝาคั่งดีแท้ ขอรับ ได้อะไรไปมากมาย '17 คุณยิ้มแย้ม ยินดีครับที่ร่วมวิจารณ์โคลง ถือว่าร่วมสนุกครับ จริงๆแล้ว โคลงก็คือโคลง นั่นแหละครับ โคลงแบบคือการเริ่มต้นการฝึก ในเมื่อเราไม่รู้อะไรเลยเราก็ยึดเอาแบบใดแบบหนึ่งเป็นตัวอย่าง ถ้าจะบอกว่าโคลงแบบไม่จำเป็นอย่าไปยึดติด ก็ดูเหมือนจะเอาเปรียบ คนที่เขาศึกษาโคลงมาทุกๆรูปแบบ และลองเขียนมาเยอะแล้ว โดยเฉพาะหลายๆท่านในอาศรมนี้นะครับ โคลงก็เหมือนส้มตำแหละ มีส่วนประกอบหลัก หากเอามาวางดูก็รู้ว่า กำลังจะตำส้มตำ ส่วนใครจะใส่ ปลาร้า ปูดอง หรือถั่วก็แล้วแต่ความชอบ ส่วนจะออกมาเป็นรสแซ่บ เผ็ด มัน หรือหวานกลมกล่อมก็แล้ว แต่รสนิยมคนแต่งขอรับ สรุปโคลงแบบก็คือส้มตำรสชาติ ออริจินั่ล ที่รสชาติเข้าได้กับทุกคน และเป็นที่ยอมรับว่าเมื่อปรุงส่วนประกอบไปขนาดนี้ถือว่าอร่อย ส่วนจะเอาไปเติมเผ็ดเปรี้ยวหวานเค็ม ก็แล้วแต่คนชอบขอรับ เหมือนโคลงพี่หมีฯ แซ่บเผ็ดมัน แบบต้นตำรับของ ขุนชัย บุนปาน สุดยอดนักโคลงร่วมสมัย ที่แต่งแบบสดๆ แซ่บๆ ถูกใจ แต่ไม่ง่ายเพราะผู้แต่งต้องแม่นเครื่องปรุงมากๆ ขอรับ ของพี่สดายุที่ผมวิจารณ์ไปก็คล้ายแบบของ เจ้าฟ้ากุ้ง ที่นุ่มนวลและอ่อนไหว ในอารมณ์การเปรียบเทียบและรสคำ ขอรับ อันนี้ก็ไม่ง่ายเพราะละเอียดมากๆ "ซึ่งตำแหน่งนี้ลูกพี่เซ่อบอกว่า ต้องไม่ใช้รูปวรรณยุกต์น่ะครับ" ส่วนอันนี้ บ่กล้ารับสมอ้างขอรับ ยกให้ครูบาอาจารย์ พี่ป้าน้าอา ในอาศรมรับไปแทนละกันนะครับ ----------------------------------------------------------------------------------- จากคุณ : xers - [ 13 ธ.ค. 49 17:58:58 ]

ความคิดเห็นที่ 40 สวัสดีครับ ทุกท่าน '18 ป๋าคัมฯ ถูกใจจริงๆ กับวิจารณ์ซ้อนขอรับ ชอบคำ แค่นดั้น ตามที่เห็นเหมือนกันครับ ยังคิดอยู่ว่า ใช้คำไม่ธรรมดาจริงๆ น่าจะไม่ใช่มือใหม่ขอรับ ส่วนเรื่องกลอนเป็นไปตามนั้นครับ ผมล้อเล่น เพราะจะเห็นได้ว่าอาศรมที่แล้ว วิจารณ์โคลงแต่ผม เขียนกลอนไปสามบทเหมือนกัน ขอรับ '19 '20 คุณเทพินทร์ น่าจะเป็นรุ่นเก่าแก่ในอาศรมนะครับ สวัสดีครับ เขียนโคลงได้เนี้ยบจริงๆ แต่น่าจะเผลอบทท้ายไปนิดตรงสัมผัสซ้ำขอรับ ไม่ว่ากันนะครับ แหะๆ เพราะน่าเสียดายโคลงดีๆแบบนี้น่ะครับ '21 '22 '31 พี่พิราบเงิน อ่านบทที่แก้มาตามคำแนะนำคุณหมอโมโน อู้ววว แจ่มแจ๋วกว่าเดิมเยอะเลยครับ อาจเนื่องบทนี้มีหลากอารมณ์อยู่แล้ว และยังภาษาที่แปลกตาด้วยขอรับ แสดงให้เห็นการณ์วิจารณ์โคลงนี่ช่วยเราในการเขียนให้ดีขึ้นได้อย่างชัดเจนขอรับ และชอบจังเลยครับโคลงพอเพียงขอรับ '23 '27 '30 น้าอาร์พี ไม่ค่อยได้อ่านกลอนการเมืองแฝงอารมณ์แสบๆคันๆ บ่อยๆในพักหลัง น่าจะมาจากภาระกิจพิชิตใจหรือป่าวน้อ แหะๆ แซวน่อครับ เรื่องเหาความคิดเห็นผมน่าจะตีความผิดจริงๆด้วยแหละ แต่ตอนนั้นคิดไปแว๊บๆว่า ไม่น่าจะเป็นเรื่องหาเหามาใส่หัว เพราะน่าจะรู้ผลประโยชน์ที่ได้จากการ หาเหามาใส่ครั้งนี้ เอ... หรือว่าอาการอยากได้มาทีหลังคำว่า อำนาจ ขอรับ ถ้าอย่างนั้นผมก็คงผิดจริงๆ ด้วย '28 ปู่เจียวต้าย ไม่ค่อยรู้คำพังเพยมากนัก แต่พอจะค้นได้จากเว็บไซต์น่ะขอรับ อาจจะเป็นแบบกระผมก็ได้นะครับ แหะๆ ที่เขียนไปโดยไม่ได้ระวังตัวน้อ "พุ่งหอกเข้ารก" '29 พี่สดายุ "ขอบคุณที่ท้วงติง...แนะนำ" มิกล้าขอรับ เพียงวิจารณ์ไปตามที่ได้อ่านครับ แถมมีมาอีกบท เท่าที่เค้นวิจารณ์ไปก็เหนื่อย พอควรขอรับ แต่ก็ชอบบทนี้นะครับ แล้วค่อยมาแปะวิจารณ์ใหม่ขอรับ อ่านโคลง ฉันท์ กลอน ของพี่นี่ ละเอียด เต็มไปด้วยความตั้งใจ ยังไงก็ไม่กล้า วิจารณ์แบบลวกๆ ขอรับ แหะๆ ปกติก็ไปขอคำแนะนำอยู่เรื่อยในกระทู้พี่ครับ '32 คุณจังงัง ไม่เจอนานเลยนะครับ เห็นแว้บๆในอาศรมนานๆครั้งแต่ก็พอรู้ว่าแวะมาอ่านอยู่เสมอ ขอรับ ชอบโคลงบทนี้ครับ อ่านแล้วฟังฮึกเหิมดี เห็นพี่เสือวิจารณ์ไปแล้วครับสำหรับ บทนี้ เมื่อมีวิจารณ์ให้ดูตัวอย่างก็ง่ายขึ้นนะครับ ขอซ้อนวิจารย์บ้างเพื่อร่วมสนุก เอาปี๊บมาเผื่อผมด้วยนะครับ ที่เห็นต่างจากพี่เสือนิดหนึ่งก็คือ ผู้แต้งน่าจะเฉลยไปแล้วในบาทที่สาม บาทที่สี่นี่คงอธิบายเพิ่มขอรับ ตามความเห็นผมคือ บาทที่ 3  - เราเป็นไฟที่ลุกโชนสว่างจ้า บาทที่ 4  - หาใช่เป็นเพียงเศษไฟอันเล็กน้อยต่ำต้อย '33 '34 พี่หญิง อ่า... ท่ทางน้องทิวจะเป็นที่รักของบ้านนี้มากๆ แย่งกันซะ อีกหน่อยระวังมีคนอื่นมาแย่ง หอมอีกคนจะเป็นไงน้อ  อิอิ พ่อกับแม่คงหวงกว่านี้อีกขอบคุณครับ ลิ้งค์สาวสวย สวยดีนะครับสาวลาว  เบยลาว นี่เคยเห็นเหมือนกัน แต่ไม่ได้ลองชิม ตอนนั้นรู้สึกไปแถวบางลำพู มั้งในผับมีขายเต็มเลยใครเคยดื่ม เล่าให้ฟังหน่อยจิครับ '35 สุปศกาล สวัสดีครับ นานๆแวะมาทีครับ แต่ไม่ค่อยพูดอะไรวางโคลงแล้วก็ไปทุกทีน้อ ยังไงก็แวะเข้ามาร่วมถ้ามีเวลาว่างนะครับ บทโอ้อัศจรรย์จริงๆครับ อิอิ น่าจะถูกใจ ป๋าคัมฯ กับ พี่สดายุ ไม่น้อย ฮ่าๆ สุดยอด '37 '38 พี่เสือ วิจารณ์ซ้อนวิจารณ์ อีกนิดหน่อยครับ เพื่อร่วมสนุกกันครับ พอดีบทวิจารณ์มีอยู่แล้วเลยง่ายที่จะคิดน่ะครับ ผมคิดว่า ถ้าตัดคำว่า ขรม ออกน่าจะเสียความที่ผู้แต่งอยากให้เป็นนะครับ และเสียสัมผัสในไปด้วย เพียงแต่ สลับคำ คุย - ควัน ก็จะได้ อย่างใจพี่เสือเลยล่ะครับ ตรงๆ เด็ดๆ ดีครับ ส่วนอันที่วิจารณ์ แม่น้องทิว นี่ทำเอาว่าเป็นพ่อหวงแม่ไปซะแล้ว ฮ่าๆๆๆ คิดได้ไงน้อครับ ------------------------------------------------------------------------------------------------- จากคุณ : xers - [ 13 ธ.ค. 49 19:34:19 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ชอบ '35 ของคุณสุปศกาลมากครับ รสคำรสความสุดยอด แถมยังวางระเบิดไว้อีก 2 ลูก "ไว้หว่างนลาฏช้อน             เชยไซร้ซรอนกระสัน" "ว่าหนึ่งรสสุคนธ์นั้น              หว่านหวาน ณ กาลไหน" ว่าไงดีครับท่าน? จากคุณ : CrazyHOrse - [ 13 ธ.ค. 49 21:34:54 ]

ความคิดเห็นที่ 42 สวัสดีครับ แหะๆมาแก้ไขความผิดพลาดตอบข้ามความเห็นขอรับ ' 24 คุณสีน้ำน้อย ขอบคุณที่แวะมาร่วมสนุกกันแถมแปลงกลอน คุณตีนสภา เป็นโคลงซะด้วยขอรับ ไม่ได้เข้ามาหลายวันนั่งไล่อ่าน จนมึนไปหมด เลยตกหล่นไปนิดนะครับ คงไม่ว่ากัน อ่านโคลงคุณสีน้ำน้อย ไม่เหมือนมือใหม่เขียนเลยครับ น่าจะมีพื้นฐานภาษาที่ดี แรกๆผมแต่งยังไม่รู้เลยครับ คำตายใช้แทนเอกได้ และ คำตายคืออะไร ต้องไปค้นความรู้เก่าแบบที่เด็กๆเรียน- กันเลยล่ะ อย่าพึ่งขึ้งกันเน้อ ไงก็เขียนมาร่วมกันอีกนะครับ ------------------------------------------------------------- จากคุณ : xers - [ 14 ธ.ค. 49 16:57:05 ]

ความคิดเห็นที่ 43 สวัสดีครับ คุณ CrazyHOrse ไม่ค่อยเห็นมาวางนะครับ ยังไงก็อยากเห็นจินตนาการแบบ กลอนที่แต่งร่วม อาศรม สุนทรภู่อีกน่อครับ สำหรับของคุณ สุปศกาล นั่นสินะครับ บทอัศจรรย์ ขนาดนี้ ต้องมาจากความเข้าใจในภาษาที่แน่นมากๆ และประสบการณ์ที่เคยผ่านมาก่อน และอ่านมามากครับ เท่าที่เคยอ่านผ่านๆมา เป็นท่านหนึ่งที่แต่งได้ขลังมากๆ ให้ผมแต่งคงไม่ได้แบบนี้ แค่นั่งแปลผมก็ต้องใช้- พจนานุกรมประกอบน่ะ  ท่าทางจะเป็นผู้ใหญ่ท่านหนึ่งนะครับ เดาเอาจากคำที่ใช้ และบทแบบนี้ แหะๆ ปกติวัยละอ่อน แบบผมมักจะเลี่ยงขอรับ และคำที่ใช้ไม่ขลังแบบนี้น่อ อิอิ ส่วนระเบิดสองลูกนี่ยากเย็นพอสมควรนะครับที่จะวิจารณ์ เอาแค่พอตามกำลังอันอ่อนด้อยนะครับ แหะๆ ขอมั่วก่อน "ไว้หว่างนลาฏช้อน        เชยไซร้ซรอนกระสัน" ขอแต่งเป็นภาษาธรรมดาก่อนนะครับ "ไว้หว่างหน้าผากช้อน      พิศไซร้ซอนกระสัน" ไม่รู้ว่าผู้แต่งตั้งใจให้คนเชยชมแล้วเกิดอารมณ์วูบไหวเมื่อดูคิ้วนางหรือไม่ ถ้าเป็นแบบนั้น เปลี่ยนจาก เชย เป็น พิศ น่าจะถูกเอก แต่ก็ได้เสียงที่สูงไป เสียงไม่ดีเท่า เชย และขาดสัมผัสอักษร ช ไปขอรับ ฉะนั้นใช้ เชย ไม่น่าจะผิด เพราะเป็นเสียงที่ต่ำ เมื่อเทียบกับเสียงทั้งหมดในบาทนี้ โคลงก็ถือเอาเสียงสูงต่ำมาเป็นเกณฑ์ในการแต่งอยู่แล้วครับ และตำแหน่ง เชย ก็ได้ เสียงที่ต่ำของวรรคนี้ใช้แทนเสียงเอกที่ถือว่าต่ำของการผันได้ครับ เพียงแต่เสียงออก จากยาวไปสักนิดครับ อันนี้เป็นความเห็นของผมเองนะครับ "ว่าหนึ่งรสสุคนธ์นั้น          หว่านหวาน ณ กาลไหน" ส่วนบาทนี้ผมเห็นว่าท่อนจบออกจะคล้าย ฉันท์ นะครับ ตำแหน่งหวานเลยไม่แน่นขลัง แบบในโคลงที่ใช้เสียงโท หรือตรี ขอรับ ยืมคำคุณหมอโมโนมาใช้นะครับ ไม่ได้แปลว่าผมจะแต่งได้ดีไปกว่า คุณสุปศกาล นะครับเพราะบทนี้เยี่ยมจริงๆ และถ้อยคำขนาดนี้ผมคงเขียนไม่ออกครับ แหะๆ ปกติใช้แต่คำธรรมดาครับ -------------------------------------------------------------------------------------------- จากคุณ : xers - [ 14 ธ.ค. 49 16:58:29 ]

ความคิดเห็นที่ 44 สวัสดีครับ ยังโงหัวไม่ขึ้น  ได้แต่เข้ามาอ่าน  ทั้งเขียนและวิจารณ์ขออ่านของท่านทั้งหลายไปเรื่อย ๆ ส่วนลูกระเบิดสองลูกที่ว่า  ขอยกให้เจ้าของบทโคลงเป็นผู้ถอดชนวนเองครับ ด้วยเหตุผล ที่ว่าเมื่อเขียนโคลงได้ระดับนี้จนท่านชายสดายุของกระผมยังออกปาก คุณ CrazyHOrse ยอดฝีมือยังบอกว่าชอบมาก  ผู้เขียนคงมีเหตุผลอธิบายได้และรับผิดชอบระเบิดสองลูกนั้นเอง ขอโทษคุณชายสดายุด้วยครับ  ตอนนี้เฒ่าคำผียุ่งจริง ๆ  บ่มีเวลาเสวนาโคลงกลอนเหมือนเคย น้องอาพีมาบ่น ๆ อะไรหนอ  เมื่อไรจะ “เขียนถึง” สักที  มัวแต่ไป “ถึง” เรื่องอื่นอยู่ฤๅ มีคนอู้ไม่ส่งการบ้าน หรือถือตัวว่าเป็นมือโคลงระดับเปิดเวบฯพันทิพ ?   หนูหมี  เงียบไปไหนอีกล่ะนี่   ไปละครับ  ว่างเมื่อไรจะเข้ามา แก้ไขเมื่อ 14 ธ.ค. 49 17:58:03 จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ 14 ธ.ค. 49 17:57:11 ]

ความคิดเห็นที่ 45 แวะมาอ่าน เจ้าค่ะ มิเป็นไรเจ้าค่ะคุณ xers ที่ตกหล่น มิได้ก่อให้เป็นกาลอาเพศหรืออื่นใด ส่วนโคลงที่แปลงกลอนคุณตีนสภามานั้น มีคนเขาแนะให้มาอ่านกลอนของคุณตีนสภาเจ้าค่ะ พอมาอ่านแล้วก็พยายามตีความหมายแต่ไม่รู้ถูกไหม ส่วนการใช้คำแทนตำแหน่งเอกนั้น เลียนแบบคนอื่นเขามา เห็นมีโคลงหลายท่าน ใช้คำจำพวก สระอะ แล้วก็ตัวสะกดเสียงหนัก วางไว้แทน เพิ่งจะเข้าใจคำเป็นคำตาย เมื่อมินานมานี่เองเจ้าค่ะ เพิ่งจะหัดแต่งได้คำชมจากคุณ xers นี่ คงเป็นกุศลมาจากผู้ประศาสน์ความรู้ ขอขอบคุณไว้ ณ ที่นี้ ด้วยเจ้าค่ะ ---------------------------------------------------- คุณ Ar@p เจ้าค่ะ แล้วข้าเจ้าจะแวะมาดำน้ำบ่อยๆ แต่ว่าสีน้ำน้อยว่ายน้ำไม่เป็นเกรงว่าดำน้ำแล้วจักเดือดร้อนผู้อื่น (ต้องงมขึ้นมา) แก้ไขเมื่อ 15 ธ.ค. 49 14:07:48 แก้ไขเมื่อ 14 ธ.ค. 49 19:05:56 จากคุณ : ผู้หญิงสีน้ำทะเล (sugarhut) - [ 14 ธ.ค. 49 19:04:09 ]

ความคิดเห็นที่ 46 นานๆทีมาที ขอบังอาจวิจารณ์โคลงด้วยคนนะครับ #32 ..๏ ควันขรมอวดข่มฟ้า.........คุยโขมง ขุยถ่านขี้เถ้าโยง-................ผูกถ้อย “ เราเกิดแต่ไฟโพลง...........สุกสว่าง หาใช่ผู้ต่ำต้อย-..................เศษเชื้ออัคคี” ๚ กว่าจะกล้าลงบทนี้ให้วิจารณ์ ทำใจแทบแย่ ยิ่งกว่าลุ้นตะกร้อหญิงเสียอีก แต่ม่ายเปงราย .. ลิงเตรียมปี๊บพร้อมแล้ว .. ๕๕๕ จังงัง# ....................................................................... ผมแปลความแตกต่างจากพี่KAVINT และพี่เซอร์สนะครับ ผมคิดว่า พี่จังงังต้องการสื่อความว่า เมื่อไฟลุกไหม้จนหมดสิ้นควัน(เปรียบเหมือนคำคุยโว) ก็จะเหลือเพียงเศษขี้เถ้า แต่เศษขี้เถ้านั้นยังมิวายโอ้อวดว่า ตัวเองเกิดจากกองไฟใหญ่ ไม่ได้เกิดจากเศษเชื้อไฟเล็กๆ ดุจคนที่เสียอำนาจอันเคยยิ่งใหญ่ไปแล้ว ยังโอ้อวดถึงความยิ่งใหญ่ที่เคยมี(และทำให้ตนเองพินาศไป) ครับ เรื่องวิจารณ์โคลง ผมว่าบาทแรกและบาทที่สอง ต้องการเล่นอักษร ข จนทำให้ความหมายดูเลือนๆไปแปลกๆครับ โดยเฉพาะ ควันขรม อย่างที่พี่KAVINTว่าไว้ ส่วนบาทสามสี่ เหมาะสมดีแล้วครับ รออ่านต่อไป และช่วยมาขยายความที่ถูกต้องด้วยก็จะเป็นพระคุณครับ(ฮา) โคลงชุดของคุณสุปศกาล งามรสอักษร งามคำเหลือเกิน ถึงจะทิ้งระเบิดใหญ่ไว้ แต่น่าจะมีอะไรบอกกล่าวเล่าแจ้งตามหลังนะครับเนี่ย ขอค้านบทวิจารณ์ท่านสดายุ...หน่อยนึงว่า บาท ในรตรีเต็มขัง เขื่อนฟ้า ทิ้งไว้เป็น "รตรี" ดีกว่าเปลี่ยนเป็น "ค่ำคืน"ครับ เพราะระดับขอภาษาจะได้เสมอกัน แถมโคลงบทนั้นของคุณสุปศกาลออกจะใช้เสียงลหุเล่นลดหลั่นกัน ถ้าเป็นค่ำคืน เสียงมันจะไม่เพราะเท่าไรครับ ---------------------------------------------------------- ไว้จะติดตามอ่านต่อไปเรื่อยๆครับ จากคุณ : โกฏิดารา - [ 14 ธ.ค. 49 22:40:05 ]

ความคิดเห็นที่ 47 โคลง "เบ่ง" ๏ กายพองลองเบ่งบ้า......บารมี ยามเมื่อใครราวี...............บ่สะดุ้ง ปากเปรยเอ่ยวาที............“ จงขยาด  เรานอ ” เราจักใหญ่คับถุ้ง..............กว่าถั้น แหง๋แหง๋ ๚ ๏ ปากขยับพลางเขยิบทั้ง...พองตน แสนทะมัดทะแมงจน.........สั่นสะท้าน จงสยิวจึ่งสยบฉงน............ตามถนัด  อิอิ เราใช่ดัดจริตจ้าน..............อึ่งน้อยจอมคะนอง ๚ ๏ ใครใหญ่ใครอยู่ยั้ง.........ยืนยง ใครเท่ห์ใครทะนง..............แน่แท้ ? ใครขยาดอาจสยบคง.........ถูกกระทบ-  กระทั่งเฮย เป็นอึ่งองอาจแล้................ทะลึ่งท้าพญากระทิง ๚ ๏ โคลงเบ่งจนทุ่งสะท้าน.....นาสะเทือน ใครเขม่นโปรดตักเตือน.......อึ่งน้อย เพียงสนุกซุกซนเเสมือน......มาแหย่ พุงพี่ จงอย่าคิดกระทืบข้อย.........เท่านี้สบายแแฮ ๚ะ๛ โอ๋ยโหย๋ .. ต้องโทษเจ้าลูกอึ่งอ่างนะ ที่ต้องทำให้ลูกลิงต้องใช้โทโทษในบทแรก แถมยังพกสร้อยสร้อยเจตนา (ให้ตลก) เข้ากับสุภาษิตที่ว่า รำไม่ดีโทษปี่โทษกลอง อันนี้โคลงไม่ดีโทษอึ่งอ่างละกัน แต่ ...สงสัยว่า คราวนี้ ปี๊บคงจะเล็กไป .. แหะ แหะ ถ้างั้น ลูกลิงจะกระโดดลงตุ่มก่อนละกัน .. ฮา .. (ไม่เข็ด ไม่เข็ด) จากคุณ : จังงัง - [ 15 ธ.ค. 49 00:13:36 ]

ความคิดเห็นที่ 48 พุ่ง หอกไปบ่ได้                พิจารณา หอก ทิ่มเอาศิลา               หักสิ้น เข้า พงห่างไกลตา             เกินกู่ รก ชัฏซัดแดดิ้น                ที่แท้เพื่อนกัน จาก คห.๒๘ ของเจียวต้าย และ คห.๓๐ ของอาร์พี พุ่งหอกเข้ารก นัยหนึ่งอาจหมายถึงการทำอะไรสุ่มสี่สุ่มห้า ไม่ไตร่ตรองดูให้รอบคอบ อาจเกิดผลร้ายแก่ตน หรือพวกของตนเองได้ ตอบแบบพุ่งหอกเข้ารก ไงครับ. จากคุณ : เจียวต้าย - [ 15 ธ.ค. 49 10:10:55 ]

ความคิดเห็นที่ 49 เพราะมันชื่อไอทีวี ใครสร้างเพื่อใครไอทีวี   เจตนารมณ์ที่มีจำได้ไหม สะถุละเล่ห์ใครทำสัมปทานไป แปรเปลี่ยนเป็นกำไรใส่ท้องตน เมื่อทำชั่ว กฏชี้มีผลชั่ว บาปกรรมโดยทั่วรอเผยผล วันนี้ใครไร้แผ่นดินเพราะสิ้นมนต์ และเหมือนสิ้นความเป็นคนไปพร้อมกัน. 15-12-2549 *อ่านของคุณสุปศกาล แล้วเครียด เพราะอิจฉา ที่เขียนไม่ได้ขนาดนั้น  ก็เลยเอาข่าวเมื่อวานมาเขียน จริงๆ แล้วอยาก "พูดถึง" งานชิ้นนี้ของคุณสุปศกาล แต่โมงยามไม่ค่อยเอื้อเท่าไหร่ อีกสามเดือนก็จะถึง สัปดาห์หนังสืออีกแล้ว   เลยยังไม่แน่ว่า อีกกี่พุทธันดรจึงจะพูดถึงได้อีก  อิๆ คิดถึงมิตรสหายทุกท่านครับ. จากคุณ : Ar@p - [ 15 ธ.ค. 49 10:33:37 ]

ความคิดเห็นที่ 50 โกฏดารา.. ขอบคุณที่ชี้แนะ พูดถึงคำลหุ...เข้าใจว่าเป็นเรื่องของจังหวะ รึเปล่าครับ ? ไม่มีโอกาสคุยกับครูหนอนสุรา...ก็ไม่เป็นไร ขอคุยกับคุณคัมภีร์โบราณ หน่อยละกันครับ ในฐานะชาวอาศรมรุ่นแรกๆ... (จากชื่อก็พอบอกได้ว่า...เก่าจริงๆ..) ที่ได้มีโอกาสโอภาปราศัยทักทาย..ด้วยบ่อยที่สุด เป็นคำถาม..ที่หวังว่าจะได้อ่านความคิดเห็นครับ ในฐานะที่ผมเอง...ยังไม่อาจนับได้ว่าเป็นชาวโคลง อย่างจริงจัง...หากในฐานะที่ผ่านหูผ่านตา มาบ้าง...อย่างงูๆปลาๆ (ที่เขียนต่อไปนี้..หากมีส่วนที่ไม่ถูกไม่ตรง... กรุณาช่วยติติง) พอจับสังเกตได้ว่า...ชาวอาศรมฯ...ศึกษาโคลง ในแนวทางของตำหรับประมวลมารค (หากว่าจุดนี้ไม่ใช่...ข้อความที่เหลือก็ลงตะกร้าได้เลย..อิๆๆ) ที่รจนาขึ้นโดยท่านจันทร์...หรือ หม่อมเจ้าจันทร์รัชนี ผู้เป็นบุตรของราชนิกูลผู้แต่ง....วรรณกรรมสามกรุง และพระนลคำฉันท์...ซึ่งผมเข้าใจว่าท่านจันทร์ ต้องได้รับอิทธิพลแนวคิดจากท่านบิดา มากทีเดียว... ในขณะที่บรรดาศิษยาแห่งอาศรมชาวโคลง...นั้น ผมมีความเห็นว่าเขียนโคลงได้ดี ถึงดีมาก เป็นส่วนใหญ่...หลังจากคลุกคลีในห้องนี้มาสักพักหนึ่ง ไม่ว่าจะเป็น คุณ.. คัมภีร์โบราณ นิรนาม ณ ถนน อกนิษฏ์ หมีเซอะ จอมยุทธเมรัย อาร์พี โมโน วฤก ศาลาไทย พิราบเงิน รมย์ บุรินทร์ รวมทั้งรุ่นหลังๆ..อย่าง จันทร์แห้ง จำปูน อ่างหยก โกฏิดารา Xers ฯลฯ (ที่เหลือนึกชื่อไม่ออก...ตอนที่เขียนนี่ ส่วนนายทิวา...ไม่แน่ใจ..นะขะรับ) ดูเหมือนกับว่าวรรณกรรมสามกรุง... และตำราแต่งโคลงตำหรับประมวลมารค... จะเป็นเหตุเป็นผลระหว่างหลักเกณฑ์และผลงาน ซึ่งกันและกันอย่างชัดเจน... แม้จะเป็นผลงานของพ่อและลูกซึ่งเป็นคนละคนกันก็ตาม ท่านจันทร์วางหลักการหลักเกณฑ์ ไว้อย่างผู้รู้จริง ทั้งโดยลำดับขั้นตอนก่อนหลังสำหรับผู้ฝึกใหม่ ทั้งโดยพลิกแพลงพิสดารสำหรับผู้ผ่านการฝึกมาพอสมควรแล้ว ทั้งโดยเนื้อหา ทั้งโดยลีลา ทั้งโดยเสียง ครบถ้วนกระบวนความ หากแต่ในฐานะคนที่ไม่ใช่ชาวโคลงผู้ลึกซึ้งอะไรนัก กลับรู้สึกว่า...วรรณกรรมสามกรุง...ขาดการกล่าวขวัญ ด้วยความชื่นชม...ในวงกว้าง...เท่าที่ควร... (อันนี้เอาการผ่านหูผ่านตาของตัวผมเองเป็นหลัก... เหมือนคนที่ไม่ใช่คอพระเครื่องตัวจริง...ย่อมได้ยินได้ฟัง แต่เพียงชื่อของระดับสุดยอดอย่าง...เบญจภาคี...เท่านั้น) เมื่อเปรียบกับ . ลิลิตยวนพ่าย ลิลิตพระลอ ลิลิตเตลงพ่าย อันวรรณคดีสโมสรที่ตั้งขึ้นสมัย ร๖... เคยหยิบยกขึ้นมายกย่องแจกแจง ความงดงาม..ดีเด่นของแต่ละเรื่อง และลงความเห็นเอาไว้ หรือแม้กระทั่งโคลงอย่าง เจ้าฟ้ากุ้ง นิราศสุพรรณ นิราศนรินทร์ โคลงพระยาตรัง ผมมีความรู้สึกว่ายังจะได้ยินได้ฟังคนพูดถึง บ่อยกว่าสามกรุง....ที่ผมเองมีอยู่เล่มหนึ่งก็อ่านไม่จบสักที ไม่เหมือนเตลงพ่าย...หรือนิราศนรินทร์ (อันนี้..อาจเป็นเพราะ..ไม่ใช่แนวที่ชอบ) หรือว่า..โคลงที่เขียนตามอย่างตำหรับประมวลมารค จะเหมาะกับการเขียนโคลงชุด...สัก 4 - 8 บท เจาะประเด็นเป็นเรื่องๆไป  มากกว่าจะ เขียนร้อยเรียงเป็นเรื่องราวยาวๆ... อย่างนิราศของกวีโบราณ งานยาวๆอย่าง...สามกรุงจึงไม่โดดเด่นเท่าที่ควร อีกอย่าง ตำราของไทยเราที่จะแนะนำ... ให้ความเห็นการเขียน ร้อยกรองอย่างเป็นเรื่องเป็นราว ผมหมายถึงกระบวนการลำดับความคิด เรื่องราว...ลีลาการนำเสนอ บทนำ...บทส่ง...บทขยาย...บทหัวใจ..บทตบท้าย การเปรียบเปรย...การกระทบกระเทียบแดกดัน การรำพึงรำพัน ทั้งหลายเหล่านี้...หาอ่านได้ยากยิ่ง เท่าที่ทราบเห็นมีแต่... แต่งโคลงตำหรับประมวลมารค วรรณวิเคราะห์...ของ..คมทวน คันธนู และอีกเล่มดูเหมือนจะของ...ศิวกานต์ ปทุมสูตร ซึ่งนับว่ามีค่อนข้างน้อย ทำให้คนรุ่นใหม่หาแนวทางอ้างอิงเดินตามได้ลำบาก (ที่พูดมา..อาจมีสอนในสาย..อักษรศาสตร์เฉพาะที่เฉพาะส่วน ก็เป็นได้....รอผู้รู้มาให้ความเห็นก็แล้วกัน) คุณคัมภีร์มีความเห็นอย่างไรครับ ถือว่าแลกเปลี่ยนความเห็นกันครับ ใช่ยกขึ้นย่ำเย้ย..........หยาบหยาม เป็นแต่เพียงคำถาม.....ผ่านถ้อย หวังจักเพิ่มพยายาม....เอาอย่าง ครูเนอ ใจนี่สิ.!.ค่อยคล้อย.....เคลิบเคลิ้มกระบวนโคลง จากคุณ : สดายุ... - [ 15 ธ.ค. 49 11:41:36 ]

ความคิดเห็นที่ 51 ขออนุญาต นะครับ      ตอนแรกว่าจะปล่อยไว้นะครับ  เพราะคิดว่า ก็มันไม่ได้มีระบ่งระเบิดอะไรนี่นา  เวลาขณะเราเขียนโคลงกลอนอะไร หัวใจของเราก็เป็นอิสระนี่ครับ ทั้งที่เศร้าอยู่ โหยหาคำนึงอยู่ หรือนึกสนุกอยู่อย่างเด็กๆ   ระเบิดอะไรที่ว่านั้นสำหรับผมมันคงเป็นระเบิดจากข้างในหัวจิตหัวใจมากกว่านะครับ      บางครั้งจึงไม่ได้ถูกต้อง  เป็นโคลงไม่สมประกอบ    แต่ผมรู้สึกเองว่า  กวีโบราณ หัวใจท่านช่างมีอิสระเหลือเกิน      ผมยินดีมากนะครับในคำวิจารณ์ทุกท่าน อันก่อประโยชน์และความรู้ ขอบคุณทุกท่านครับ จากคุณ : สุปศกาล - [ 15 ธ.ค. 49 12:32:59 ]

ความคิดเห็นที่ 52 แต่ผมไม่ได้รู้สึกรู้สึกว่าเป็นโคลงไม่สมประกอบนะครับ นี่แหละระเบิดที่ผมว่า โคลงสุภาพบังคับรูปวรรณยุกต์ ในขณะที่สำเนียงท้องถิ่นแต่ละภูมิภาคมีความแตกต่างกัน เสียงวรรณยุกต์สำเนียงกรุงเทพที่เราใช้อยู่ในตอนนี้ผมไม่คิดว่าตรงกับเสียงวรรณยุกต์ในสำเนียงที่กวีโบราณใช้นะครับ ปกติ ตอนเขียนโคลง ถ้าเขียนออกมารูปได้ แต่เสียงเพี้ยน เราปล่อยผ่านไปไม่ได้ นั่นคือเราต้องเดินในกรอบของฉันทลักษณ์ที่ไม่อยู่ในตำรา ในขณะเดียวกัน เรากลับถูกจำกัดอยู่ที่รูปวรรณยุกต์ตามตำราด้วย ทั้งๆที่รู้สึกว่าเสียงไปได้ เท่ากับเป็นการกำหนดกรอบรัดตัวจน "ตึง" เกินไป และจำกัดอิสระที่จะสร้างสรรค์ไปด้วย คนที่กล้าเดินออกนอกกรอบ จะเรียกว่า นอกครู หรือเรียกว่า สร้างสรรค์ ดีครับ ส่วนตัวผมเอง ขอปรบมือให้ครับ จากคุณ : CrazyHOrse - [ 15 ธ.ค. 49 16:28:18 ]

ความคิดเห็นที่ 53 สวัสดีครับคุณสดายุ  คุยกันบ้างก็ดีเหมือนกัน (สดายุ) “ไม่มีโอกาสคุยกับครูหนอนสุรา...ก็ไม่เป็นไร ขอคุยกับคุณคัมภีร์โบราณ หน่อยละกันครับ ในฐานะชาวอาศรมรุ่นแรกๆ... (จากชื่อก็พอบอกได้ว่า...เก่าจริงๆ..) ที่ได้มีโอกาสโอภาปราศัยทักทาย..ด้วยบ่อยที่สุด เป็นคำถาม..ที่หวังว่าจะได้อ่านความคิดเห็นครับ ในฐานะที่ผมเอง...ยังไม่อาจนับได้ว่าเป็นชาวโคลง อย่างจริงจัง...หากในฐานะที่ผ่านหูผ่านตา มาบ้าง...อย่างงูๆปลาๆ” (คัมภีร์) ครูหนอนสุรามีธุรกิจรัดตัวไม่ค่อยว่างครับ ส่วนคัมภีร์ เก่าแต่ไม่เก๋า เมื่อหัวใจมีความชอบเหมือนกัน ก็เป็นชาวโคลง ไม่ผูกขาดว่าต้องเป็นที่นี่ครับ ที่ไหนก็ได้ กลุ่มใดก็ได้ แต่ที่นี่เกาะกลุ่มกันมาได้พักหนึ่งแล้ว หมดแรงไปบ้าง ไฟแรงมาเกิดบ้าง ........................................................................................ (สดายุ) พอจับสังเกตได้ว่า...ชาวอาศรมฯ...ศึกษาโคลง ในแนวทางของตำหรับประมวลมารค (หากว่าจุดนี้ไม่ใช่...ข้อความที่เหลือก็ลงตะกร้าได้เลย..อิๆๆ) ที่รจนาขึ้นโดยท่านจันทร์...หรือ หม่อมเจ้าจันทร์รัชนี ผู้เป็นบุตรของราชนิกูลผู้แต่ง....วรรณกรรมสามกรุง และพระนลคำฉันท์...ซึ่งผมเข้าใจว่าท่านจันทร์ ต้องได้รับอิทธิพลแนวคิดจากท่านบิดา มากทีเดียว... (คัมภีร์) โคลงตำหรับประมวลมารคเป็นแนวที่เราเสวนากันบ่อย เพราะมีแนวทางการฝึกที่เป็นรูปธรรมชัดเจน สามกรุง ก็ศึกษากันบ้าง เมื่อเปรียบเฉพาะสองเล่มนี้ เล่มหนึ่งเป็นวรรณกรรม อีกเล่มเหมือนแบบฝึกหัด ชาวโคลงที่นี่ทำแบบฝึกหัดกันมากก็พูดถึงมากหน่อย แต่ไม่ยึดติด หรือกอดตำราเล่มใดโดยเฉพาะ ..................................................................................... (สดายุ) ดูเหมือนกับว่าวรรณกรรมสามกรุง... และตำราแต่งโคลงตำหรับประมวลมารค... จะเป็นเหตุเป็นผลระหว่างหลักเกณฑ์และผลงาน ซึ่งกันและกันอย่างชัดเจน... แม้จะเป็นผลงานของพ่อและลูกซึ่งเป็นคนละคนกันก็ตาม ท่านจันทร์วางหลักการหลักเกณฑ์ ไว้อย่างผู้รู้จริง ทั้งโดยลำดับขั้นตอนก่อนหลังสำหรับผู้ฝึกใหม่ ทั้งโดยพลิกแพลงพิสดารสำหรับผู้ผ่านการฝึกมาพอสมควรแล้ว ทั้งโดยเนื้อหา ทั้งโดยลีลา ทั้งโดยเสียง ครบถ้วนกระบวนความ (คัมภีร์) เห็นด้วยทุกประการ ขอบคุณการวิเคราะห์เจาะลึกที่ยอดเยี่ยม และขอคารวะมา  ณ  ที่นี้ เขียนโคลงตำรับประมวลมารค ก็เป็นแนวทางหนึ่งในหลายแนวทาง ที่ชาวโคลงศึกษา นิราศสุพรรณ  นิราศนรินทร์  สามกรุง  ฯลฯ  เรียกว่านำมาศึกษา และฝึกเขียนตามครูโบราณ หรือครูร่วมสมัย เช่น ครูเนาวรัตน์  พงษ์ไพบูลย์ คมทวน  คันธนู  สุจิตต์  วงษ์เทศขรรค์ชัย  บุนปาน  เราก็ยกเอางานของท่าน มาเป็นแม่แบบ แล้วเรียนและเลียน คุณสดายุได้วิเคราะห์โคลงตำรับประมวลมารค กับ สามกรุง ไว้ในแง่มุม ที่ผมเองก็ยังคิดไปไม่ถึงจุดนั้น  ผมเองศึกษาโคลงตำรับประมวลมารคจาก ในอาศรมนี้แหละไม่เคยมีตำราเล่มนี้ไว้ส่วนตัว  มีแต่สามกรุง ................................................................................... (สดายุ) หากแต่ในฐานะคนที่ไม่ใช่ชาวโคลงผู้ลึกซึ้งอะไรนัก กลับรู้สึกว่า...วรรณกรรมสามกรุง...ขาดการกล่าวขวัญ ด้วยความชื่นชม...ในวงกว้าง...เท่าที่ควร... (คัมภีร์) สมัยนี้มีแต่กล่าวขวัญถึงนักร้องรุ่นใหม่ เกาหลี ญี่ปุ่น เพลงใหม่ ๆ ที่ทำใจเรียกว่าเป็นเพลงได้ยาก เพลงสุนทราภรณ์  ทูล ทองใจ ฯลฯ ก็ขาดการกล่าวขวัญ ถึงเช่นกัน  แต่ก็ยังมีคนกลุ่มใหญ่ชื่นชมอยู่ครับ .................................................................................. (สดายุ) หรือว่า..โคลงที่เขียนตามอย่างตำหรับประมวลมารค จะเหมาะกับการเขียนโคลงชุด...สัก 4 - 8 บท เจาะประเด็นเป็นเรื่องๆไป  มากกว่าจะ เขียนร้อยเรียงเป็นเรื่องราวยาวๆ... อย่างนิราศของกวีโบราณ งานยาวๆอย่าง...สามกรุงจึงไม่โดดเด่นเท่าที่ควร (คัมภีร์) คนสมัยโบราณคงจะหาตำราเรียนโคลงได้ยาก น่าจะเรียนโดยวิธีธรรมชาติคือดูตัวอย่างจากครู แล้วเขียนฝึกกันไปแบบต่อหนังสือคือบอกกันด้วยปาก ไม่มีตำราเขียนโคลงที่บอกวิธีโดยตรง การเขียนโคลงชุดขนาด ๔ – ๘ บท น่าจะเป็นลักษณะเขียนเรื่องสั้น แบบกลอนที่มีทั้งกลอน ชุดและกลอนนิราศ   ยุคสมัยและเวลาน่าจะเป็นอีกเงื่อนไขหนึ่งที่ทำให้เราทำแบบครูในยุคก่อน ไม่ได้  ถ้าเราเพียงแต่เปลี่ยนเวลาเขียนโคลงในยุคปัจจุบัน ย้อนยุคไปจนสมัยอยุธยา  บรรยากาศก็จะทำให้เขียนโคลงผิดไปจากยุคนี้แน่ อย่างน้อยก็ภาษาที่ใช้ ............................................................................ (สดายุ) อีกอย่าง ตำราของไทยเราที่จะแนะนำ... ให้ความเห็นการเขียน ร้อยกรองอย่างเป็นเรื่องเป็นราว ผมหมายถึงกระบวนการลำดับความคิด เรื่องราว...ลีลาการนำเสนอ บทนำ...บทส่ง...บทขยาย...บทหัวใจ..บทตบท้าย การเปรียบเปรย...การกระทบกระเทียบแดกดัน การรำพึงรำพัน ทั้งหลายเหล่านี้...หาอ่านได้ยากยิ่ง เท่าที่ทราบเห็นมีแต่... แต่งโคลงตำหรับประมวลมารค วรรณวิเคราะห์...ของ..คมทวน คันธนู และอีกเล่มดูเหมือนจะของ...ศิวกานต์ ปทุมสูตร ซึ่งนับว่ามีค่อนข้างน้อย ทำให้คนรุ่นใหม่หาแนวทางอ้างอิงเดินตามได้ลำบาก คุณคัมภีร์มีความเห็นอย่างไรครับ ถือว่าแลกเปลี่ยนความเห็นกันครับ (คัมภีร์) นักโคลงระดับสุดยอดในยุคนี้อาจจะไม่มีเวทีเปิดสอน เรามีแต่ครูภาษาไทย ลองคิดดูว่าถ้าระดับ ครู เนาวรัตน์ คมทวน ฯลฯ เปิดเวบฯ สอนกลอนโคลง หรือเขียนตำราวิธีการเขียนโคลงกลอนอย่างเป็นระบบ   เราก็จะมีตำราดี ๆ หาอ่านได้ง่ายขึ้น .................................................................................. ใช่ยกขึ้นย่ำเย้ย..........หยาบหยาม เป็นแต่เพียงคำถาม.....ผ่านถ้อย หวังจักเพิ่มพยายาม....เอาอย่าง ครูเนอ ใจนี่สิ.!.ค่อยคล้อย.....เคลิบเคลิ้มกระบวนโคลง .......................... สดายุ ............................. ฉันทลัษณ์ฤๅกรอบกั้น          กรงขัง อักขระเอกโทบัง                 กวิแก้ว ปล่อยวางจิตอหัง                 การก่อน     ดับอัตตาสนิทแล้ว                ย่อมรู้อิสรีย์  ฯ .......................... คัมภีร์ ........................... แก้ไขเมื่อ 15 ธ.ค. 49 21:43:50 จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ 15 ธ.ค. 49 21:42:52 ]

ความคิดเห็นที่ 54 โอ๊ย อ่านความเห็นข้างบนแล้วมันโดนอย่างจังเลยครับ ขอเกาะท้ายคุณคัมภีร์ละกันครับ เกาะเก๊าะ (คัมภีร์) สามกรุง ก็ศึกษากันบ้าง เมื่อเปรียบเฉพาะสองเล่มนี้ เล่มหนึ่งเป็นวรรณกรรม อีกเล่มเหมือนแบบฝึกหัด ชาวโคลงที่นี่ทำแบบฝึกหัดกันมากก็พูดถึงมากหน่อย แต่ไม่ยึดติด หรือกอดตำราเล่มใดโดยเฉพาะ (ยิ้มแย้ม) เคยอ่านในอาศรมเก่า ๆ มาหลายอาศรมแล้ว ตำหรับประมวลมารคคืออะไรเหรอครับ ผมไม่เคยได้ยินชื่อสามกรุงเลยครับ นี่ครั้งแรก ..................................................................... (คัมภีร์) นิราศสุพรรณ  นิราศนรินทร์  สามกรุง  ฯลฯ  เรียกว่านำมาศึกษา และฝึกเขียนตามครูโบราณ หรือครูร่วมสมัย เช่น ครูเนาวรัตน์  พงษ์ไพบูลย์ คมทวน  คันธนู  สุจิตต์  วงษ์เทศขรรค์ชัย  บุนปาน  เราก็ยกเอางานของท่าน มาเป็นแม่แบบ แล้วเรียนและเลียน (ยิ้มแย้ม) โดนใจมากเลยครับ ส่วนใหญ่ผมเห็นงานของใครดีก็เรียนแบบลัด ๆ แล้วก็เลียน ซะมากกว่า แต่เนื่องด้วยสมาธิสั้น จึงเลียนได้ไม่เหมือน งานเลยออกมาห่วยตลอด ....................................................................... (คัมภีร์) กลอนที่มีทั้งกลอน ชุดและกลอนนิราศ   ยุคสมัยและเวลาน่าจะเป็นอีกเงื่อนไขหนึ่งที่ทำให้เราทำแบบครูในยุคก่อน ไม่ได้  ถ้าเราเพียงแต่เปลี่ยนเวลาเขียนโคลงในยุคปัจจุบัน ย้อนยุคไปจนสมัยอยุธยา  บรรยากาศก็จะทำให้เขียนโคลงผิดไปจากยุคนี้แน่ อย่างน้อยก็ภาษาที่ใช้ (ยิ้มแย้ม) อันนี้ก็โดนครับ ผมเองตอนนี้ลองหัดเขียนกลอนชุดแบบโบราณดูบ้างน่ะครับ ชุดใหญ่ทีเดียว ด้วยเงื่อนไขแห่งยุคสมัย เราไม่สามารถทำแบบคนสมัยก่อนได้จริง ๆ น่ะครับ เราทำได้เท่าที่เราทำได้ แต่ละคนทำได้เท่าที่แต่ละคนทำได้ และได้ทำ เท่านั้น ......................................................................... (คัมภีร์) นักโคลงระดับสุดยอดในยุคนี้อาจจะไม่มีเวทีเปิดสอน เรามีแต่ครูภาษาไทย ลองคิดดูว่าถ้าระดับ ครู เนาวรัตน์ คมทวน ฯลฯ เปิดเวบฯ สอนกลอนโคลง หรือเขียนตำราวิธีการเขียนโคลงกลอนอย่างเป็นระบบ   เราก็จะมีตำราดี ๆ หาอ่านได้ง่ายขึ้น (ยิ้มแย้ม) แค่หนังสือที่เป็นทฤษฎียังหายากเลยครับ เราเรียนเลียนเพื่อรู้............สุนทร ใครเล่าจะมาสอน...............ยุคนี้ เคยจำแต่สูตรกลอน...........เป็นอย่าง นี้เอย จำไม่ได้ทู่ซี้.....................มั่วช้อยเอาคะแนน วันหนึ่งเราใคร่รู้.................โคลงกวี รู้ว่ามีทฤษฏี......................จดไว้ เข้าสอบแต่ละที.................กามั่ว กลอนกาพย์จึงร้างไร้..........หมดสิ้นทั้งหัว วันหนึ่งลองแต่งเหล้น.........เข้าที อยากปรับปรุงให้ดี.............สืบค้น เอ๊ะมีแต่ทฤษฏี.................ผังสูตร หาแม่แบบเป็นต้น..............ยากแท้จริงเอย จากคุณ : ย.ยิ้มแย้ม - [ 16 ธ.ค. 49 02:09:59 ]

ความคิดเห็นที่ 55 คุณคัมภีร์ ยินดีครับ...ที่ได้อ่านข้อคิดเห็น ในหลายแง่หลายมุม ๐ เหลือบเหลืองใต้ร่มไม้......ใบบัง กลีบลำดวนคลี่อัง...............อุ่นร้อน นึกนาสิกแนบฝัง.................ฝากอุ่น แก้มนา แก้มก็แดงก่ำซ้อน..............ซ่านให้สูดหอม ฯ จากคุณ : สดายุ... - [ 16 ธ.ค. 49 10:33:33 ]

ความคิดเห็นที่ 56 ๐ ช้องนางชูช่อช้อย...........ชวนชม ขาวเหลื่อมเหลืองสวยสม....ศักดิ์เจ้า ยื่นดอกยั่วภมรดม.............ดอมกลิ่น ฤๅต่างแม่ยั่วเย้า................ยื่นหน้ารอถนอม ฯ จากคุณ : สดายุ... - [ 16 ธ.ค. 49 10:37:19 ]

ความคิดเห็นที่ 57 ๐ สายหยุดหอมหยุดสิ้น......แต่สาย หอมบ่หยุดหอมกาย...........กลิ่นแก้ว กี่ช่วงภพชาติวาย...............วางสุด หนอแม่ หอมอยู่ไม่รู้แล้ว................ตรู่เช้าตราบคืน ฯ จากคุณ : สดายุ... - [ 16 ธ.ค. 49 10:42:16 ]

ความคิดเห็นที่ 58 @     จางจากจางบ่แล้ว.............เลือนหาย เหตุก่อเสมือนหมาย..................หลีกเร้น ด้วยเพราะเหตุหมั้นหมาย...........งานแต่ง...ลูกเฮย เว้นวิจารณ์หยุดเฟ้น...................ฟาดฟ้าราไฟ....ฯ ระลึกถึงทุกท่าน จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 16 ธ.ค. 49 10:47:53 ]

ความคิดเห็นที่ 59 ควันไฟไม่เคยจาง....ไม่ละวางไปจากจิต ในเมื่อมัวนิ่งคิด.......ว่าคนผิดนั่นคือใคร?.... ใยใจเจ้าหมกหมุ่น.....ไม่อาจจุนอย่างไรไหว ถึงกาลนานผ่านไป.....ขุ่นข้องในใจคนพาล.. *แม้เวลา  เรื่องราวมากมายผ่านไปแต่ควันไฟที่เกิดจากในใจเจ้าไม่เคยจาง   ความขุ่นข้องหมองใจยังอยู่ในใจคนพาลเสมอ   หากใจไม่เข้าถึง  พึงละวาง  ความมัวหมองก็ยังคงอยู่และคอยเผาผลาญใจเจ้าอยู่เช่นนี้ตลอดไป... จากคุณ : กรวี - [ 16 ธ.ค. 49 12:03:17 ]

ความคิดเห็นที่ 60 แวะเข้ามาอ่าน สีน้ำน้อยสารภาพก่อนเลย ความเห็นข้างบน อ่านแล้วไม่รู้จักเลย รู้ ว.ประมวลมารค เป็นชื่อที่ออกข้อสอบวิชาภาษาไทย สีน้ำน้อยสงสัยว่าตัวเองจะเป็นเด็กเอ๋อ ที่ใช้วิธีโบราณในการเรียนแต่งกวี เลียนแบบของคนอื่นเขามา ตำราเป็นอย่างไรไม่เคยอ่าน โดนติเตียนและสั่งสอนเรื่องอะไรเป็นพิเศษก็จำไว้นิดนึง เขาเรียกการเรียนรู้จากการลองหรือเปล่าเจ้าค่ะแบบนี้ ลองผิดลองถูกไม่มีข้อสรุปที่แน่ชัด ยกมือสนับสนุน ให้เปิดเว็บสอนเป็นระบบ (เพราะคาดว่าสีน้ำน้อยน่าจะเป็นรายแรกทีได้ประโยชน์โดยตรง) มีความเห็นเช่นนี้เจ้าค่ะ จากคุณ : ผู้หญิงสีน้ำทะเล (sugarhut) - [ 16 ธ.ค. 49 12:45:57 ]

ความคิดเห็นที่ 61 สวัสดีครับ ทุกท่าน ว้าว... เข้ามาเจอความเห็นแต่ล่ะท่านสุดยอดครับ พลอยได้รับความรู้ ความคิดเห็นไปด้วย ขอรับ เหมือนแชร์ความรู้กันมีประโยชน์ทั้งคนสองฝ่ายครับ ส่วนผมเป็นผู้รับครับ แหะๆ ขอเอาเปรียบนะครับ เก็บไปเรื่อยๆ ขอรับ '44 '53 ป๋าคัมฯ เห็นด้วยนะครับว่า น่าจะมีผู้ใหญ่ระดับนั้นมาเปิดเว็บสอน คิดแล้วน่าสนุกนะครับ ถ้ามีจริงผมขอจองที่หนึ่งแน่นอน ครับ '45 '60 คุณสีน้ำน้อย ท่าทางคนสอนนี่จะเก่งนะครับ สอนได้ดีขนาดนี้ครับ ยังไงที่นี่ก็มีปนกันไปในระดับฝีมือ ผมก็เป็นมือใหม่ เหมือนคุณสีน้ำน้อยนั่นแหละครับ '46 น้องโกฏิดารา ขอบคุณที่มาซ้อนวิจารณ์เพิ่ม ให้เห็นชัดเจนขึ้นครับ สบายดีนะครับถ้ามีงานหน้าคงได้พูดคุยกันอีกครับ '47 คุณจังงัง อ่า... มาอีกแล้วกับบท อึ่งอ่าง ขอรับบทอึ่งอ่างละกันครับ น่าจะเอาปี๊บมาใส่ศพผมเผื่อไว้ด้วยนาครับ อิอิ เผื่อพุงแตกน้อ '48 ปู่เจียวต้าย ขอบคุณครับที่เตือนสติครับ คราวหน้าจะได้ระวังมากขึ้น ขอรับ ขออนุญาตแปลงโคลงกระทู้บ้างนะครับ ๏ พุ่ง  ไหมจากคืบขึ้น             เป็นวา หอก  กระสวยทอมา              นับมิถ้วน เข้า  วันสู่วันนา                     พึงสุด ผืนเอย รก  หลากผืนห้อยล้วน            หยาดน้ำแรงเพียร ๚ '49 น้าAr@p ใกล้วันสัปดาห์หนังสือแล้วเหรอครับ ไม่ค่อยได้ไปเลย คราวนี้อยากไปเหมือนกัน เผื่อเจอท่านที่คุ้นเคยบ้างขอรับ '50 '55 '56 '57 พี่สดายุ เรื่องเขียนยาวน่าจะจริงนะครับ ผมก็เป็นหนึ่งในนั้นเขียนยาวๆ แล้วควบคุมเนื้อไม่อยู่เห็นหลายท่านแต่งยังแอบทึ่งเลยครับ เรื่องท่านจันทร์ในความคิดเห็นผม การที่เราร่วมวิจารณ์กัน แบบนี้น่าจะโดนใจท่านเลยครับ ระหว่างที่อ่านบทสนทนา ของพี่กับป๋าคัมฯ ผมไปเปิดหนังสือ ตำรับประมวลมารคดู หลังก่อนจบบริบูรณ์ ท่านเขียนพระราชนิพนธ์ ร.6 ไว้ว่า ๏ วิชากวี                    สยามรัฐ ทั้งบัดนี้บัดหน้า            อย่าให้สูญพงศ์ ๚               จบบริบูรณ์ คล้ายกับพวกเราๆ ที่นิยมในสิ่งเดียวกันอยากให้อยู่สืบไป ขอรับ '51 คุณสุปศกาล ขอบคุณครับที่มาร่วมสนทนา ได้คุยกันซะทีครับ เพราะทุกที วางแล้วก็ไปทุกที ผมช่วงนี้ยังอยู่ขั้นกอดตำราแต่งขอรับแหะๆ หากมีโอกาสเข้ามาก็พูดคุยกันอีกนะครับ '52 คุณCrazyHOrse ครับน่าจะจริงว่าสำเนียงแต่ละพื้นที่ไม่เหมือนกัน บางทีไปอ่านของเก่า        . เลยคิดว่าผิดแบบเพราะในลิลิตพระลอก็มีหลายบท น่าจะมีส่วนเรื่อง สำเนียงต่างถิ่น และยุคสมัยออกเสียงต่างกันได้ เรื่องรูปแบบ ผมก็คิดเอาเอง แหะๆ อีกว่า เมื่ออยากให้สิ่งนั้นสืบทอด ต่อไปได้ ก็ต้องมีรูปแบบอยู่เพื่อให้หัด ถ้าสืบทอดแบบโบราณที่ใช้ฟัง เสี่ยงต่อการสูญหายได้ขอรับ อีกอย่างสมัยนี้มีสื่อบันทึกเสียง ก็น่าจะเป็นอีกหนทางที่จะสืบต่อไปได้ครับ '54 คุณยิ้มแย้ม เห็นความขยันคุณยิ้มแย้มยังทึ่งเลยครับ จึงแวะไปเยี่ยมบ่อยๆ เมื่อก่อนผมก็เข้ากระทู้ไปทั่วเมื่อเริ่มหัดเขียน เจ้าของกระทู้ที่ผมเข้าไปหลายท่าน คงวุ่นไปไม่น้อยเหมือนกันช่วงนั้น ขอรับ '58 คุณtiki_ทิกิ ยินดีด้วยกับงานแต่งลูกสาวนะครับ นึกถึงแม่ผมก็ถามเรื่อยบอกเมื่อไหร่แต่งอยากได้มีหลานมั้ง มีอยู่ครั้งผมก็ตอบไปว่า วัตถุดิบ น่ะมีแล้วแต่ยังหาเครื่องจักร ผลิตไม่ได้น่ะครับ อิอิ แต่ตอนนี้ก็เล็งๆไว้เครื่องหนึ่งน่อ แหะๆ '59 คุณกรวี นั่นนะสิครับ เรื่องแบบนี้ทำให้เราร้อนใจไปเปล่าๆ เมื่อคิดถึง วิธีที่ไม่ให้มีควันก็คงดับไฟลง น่ะครับ             ิ__  ิ ---------------------------------------------------------------------- จากคุณ : xers - [ 16 ธ.ค. 49 18:59:38 ]

ความคิดเห็นที่ 62 มาออกตัวก่อนว่าช่วงนี้งานมากจนขนาดบางวันต้องหอบจากโต๊ะทำต่อในฝันก็มี เรื่องแต่งโคลงขนาดยาว เห็นด้วยว่าเวลา, โอกาส  และรูปแบบการดำเนินชีวิตในยุคนี้ไม่เอื้ออำนวยนัก (แต่ผมทายแบบไม่กลัวหน้าแตกว่า คุณคัมภีร์โบราณเกษียณเมื่อไหร่ ได้อ่านแน่ .. ฮ่าาา .. ) เรื่องโคลงตำรับประมวลมารค กับอาศรมชาวโคลง ผมเห็นว่า การแต่งโคลงตำรับประมวลมารค กับรูปแบบ(สไตล์) ของโคลงสามกรุง .. เป็นคนละเรื่องเดียวกันอะครับ อาจเพราะความรู้สึกเรื่อง "ค่าย" ทำให้เกิดความเข้าใจที่คลาดเคลื่อนไปกระมัง การแต่งโคลงตำรับประมวลมารค เป็นลำดับ, กลวิธีการสอนที่เน้นพื้นฐานเรื่องรสความ (การสื่อเนื้อหาในโคลง) เป็นปฐม และเนื่องจากการแต่งโคลงตำรับประมวลมารค สามารถจับต้อง ออกแบบฝึกหัด และตรวจการบ้านได้จริง จึงถูกครูหนอนสุราหยิบมาใช้เพื่อ "จับมือรำ" เป็นพื้นฐานให้นักเรียนใหม่ เมื่อนักเรียนฝึกพื้นฐานได้แล้ว จึงพลิกแพลงด้านรสคำต่อไปตามรูปแบบ, ตามความประทับใจของแต่ละคน บางส่วน(เช่นผม)ซึ่งไม่เคยอ่านโคลงโบราณ ก็พัฒนาต่อไปทางร่วมสมัย ในขณะที่นักเรียนโข่งส่วนใหญ่ ซึ่งต่างล้วนซึมซับความงามของโคลงโบราณแบบต่างๆอยู่แล้ว ก็ได้แสวงหารูปแบบลีลาโคลงของตน โดยสืบสานความงดงามของโคลงโบราณแบบต่างๆทั้งนั้น ดังเห็นได้จากงานของคุณคัมภีร์โบราณ คุณหมอโมโน คุณหมอวฤก ฯ ซึ่งมีจุดเด่นด้านรสคำ ความงดงามของภาษาที่ใช้ และมีรูปแบบที่ต่างจากรูปแบบงานสามกรุงอย่างรู้สึกได้ชัดเจน ปล. แอบให้กำลังใจ อี่น้องสีน้ำฟ้าว่า ทั้งสามกรุงเอย ตำรับประมวลมารคเอย จนบัดเดี่ยวปี๊ก่อบ่เกยได้อ่านเลยจ้า อาศัยลักฟังเปิ้นอู้ แล้วลองกึ๊ด ลองยะไปโตยเปิ้นนั่นเนาะ ^^" จากคุณ : หมีเซอะ - [ 16 ธ.ค. 49 20:07:09 ]

ความคิดเห็นที่ 63 ๐ เหลือบเหลืองใต้ร่มไม้......ใบบัง กลีบลำดวนคลี่อัง...............อุ่นร้อน นึกนาสิกแนบฝัง.................ฝากอุ่น แก้มนา แก้มก็แดงก่ำซ้อน..............ซ่านให้สูดหอม ฯ ขอคำนับท่านผู้เยี่ยมยุทธทั้งมวล... ผู้น้อยเดินทางไกลมาแต่หัวเมือง...อันสืบเนื่องจากคำล่ำลือว่า...ณ บู๊ลิ้มนี้มีเหล่าจอมยุทธมากมาย..ผู้มีวรยุทธแกร่งกล้าสามารถ... อีกทั้งช่วงสายลมชิวเทียนพัดผ่านครานี้...ยังมีเทสกาลงานหฤหรรษ์...ให้ทัศนาการอีกด้วย อย่ากระนั้น...ขอจิบสุรามาทัศนาการวรยุทธของท่านพี่...จอมยุทธผู้กระเดื่องนาม...สักครู่ ๑. ...เหลือบเหลืองใต้ร่มไม้......ใบบัง คำว่า เหลือบ...หากเป็นคำนามนั่นหมายถึงสัตว์ปีกประเภทนึง..ในกลุ่มของ tabanidae ...รูปร่างคล้ายแมลงวัน แต่ตัวโตกว่านิดนึง... หากกรณีโคลงของท่านพี่ ฯ บาทนี้ จะกล่าวถึง...เหลือบ ( ที่เป็นสัตว์ปีก ) ตัวสีเหลือง...( มีหรือไม่ ??? ) ที่ตั้งใจสื่อความว่า ได้มีเหลือบตัวสีเหลืองตัวหนึ่งอยู่ใต้ร่มไม้ ที่มีกิ่งก้านสาขาและใบปกป้องกันแดดฝนอยู่...( อาจแปลดังนี้ ) แต่หากแปลอีกสำนวน...ในกรณีการเอาคำว่า เหลือบ...ไปเป็นกิริยา นั่นหมายถึงการชำเลืองมองอย่างไม่ตั้งใจเท่าใดนัก... ดังสำนวนที่ว่า..." เหลือบตามอง..ต้องใจให้ไหวหวั่น..." สำนวนของท่านพี่ ฯ ที่ว่า ...เหลือบเหลืองใต้ร่มไม้......ใบบัง จึงอาจแปลได้เค้า ๆ ว่า ข้าพเจ้า ฯ ( หมายถึงผู้เขียน ) พลันมองเห็นสีเหลืองได้กิ่งก้านสาขาของร่มไม้ สองสำนวนนี้ ต่างกันมากในความหมายและจุดมุ่งหมาย ดังนั้น ขออนุญาตอย่างสุดใจว่า สำนวนในบาทนี้ แปลความเพื่อให้ตรงเป้าหมายากมาก ๒. กลีบลำดวนคลี่อัง...............อุ่นร้อน พอมาเจอบาทที่สองนี้ จุดหมายของโคลง เริ่มชัดเจนครับ เพราะระบุชื่อดอกไม้ชนิดหนึ่งที่มีความหอมเย็นชื่นใจ และเป็นไม้ไทยที่ล้ำค่ามาก นั่นคือ " ดอกลำดวน " โคลงบาทนี้ ท่านผู้เขียน มีความตั้งใจสื่อว่า ดอกลำดวนเบ่งบานงดงามยิ่งนัก ( สงสัย ) แต่ทำไมจึงใช้คำว่า " อัง " ก็ไม่อาจทราบได้ เพราะคำว่า " อัง " นั่นเป็นคำกิริยาหมายถึง การนำสิ่งใดสิ่งหนึ่งเข้าไปใกล้ไอร้อน ไม่ว่าจะเป็นกองไฟ เปลวไป หรือ ไอน้ำ ก็ใช้ได้ โดยส่วนมากมักใช้กับการทำอาหาร การปรุงยา การรักษาโรค หรือการทำให้ร่างกายอบอุ่นครับ ดังนั้น ในเมื่อกลับลำดวนจะบานแล้ว เหตุไฉนจึงต้องไปอัง...( อะไรก็ไม่ทราบ เข้าใจว่า ไปอังกับแสงแดด แต่ในโคลงก็ไม่ระบุไว้ด้วย...) แต่ในคู่เอกโท...ระบุปฏิกิริยาของการ " อัง " ว่า เกิดปฏิสัมพัทธ์คือการ " อุ่นร้อน " ด้วย ดูจะงงเหมือนกัน ผู้น้อยเลยนึกถึงคุณยายทันที..ที่ทำ " ขนมกลีบลำดวน " ให้ ผู้น้อยกิน แต่ท่านผู้เขียนโคลง...เข้าใจว่าไม่ได้ประสงค์ถึงขนมแน่ ..สรุปว่า...บาทนี้ ความหมายและการเขียนโคลง..ดูแปลก ๆ นิดหน่อยครับ ๓. นึกนาสิกแนบฝัง.................ฝากอุ่น แก้มนา บาทที่สาม...นี้ ขอวิจารณ์ดังนี้ครับ ท่านผู้เขียน ( ด้วยความเคารพของวิจารณ์ด้วย ) ว่าเข้าใจว่าตั้งใจจะสื่อความว่า " ทำให้นึกถึงคราวที่จมูกไปหอมแก้มอุ่น ๆ ของหญิงคนรัก ( กระมัง ) " แต่การเดินความและเดินคำของโคลง..ไม่มีบทประสานให้เกิดความเข้าใจได้ชัดเจนนักครับ เพราะขึ้นต้นว่า... " นึกนาสิก " จริง ๆ น่าจะมีความเชื่อมความ คือคำว่า " ถึง , ว่า ฯ ล ฯ " ไม่ใช้เชื่อมความจะกลืนและได้รสความดี " แนบฝัง " คำว่าแนบยังใช้ได้ดีเสมอกับการใกล้ชิดเช่นนี้ครับ...แต่คำว่า " ฝัง " นั้นสงสัยจมูกฝังเข้าไปในแก้ม ??? " ฝากอุ่น แก้มนา " ความนี้ดูแปลก ๆ ครับ จริง ๆ แล้วท่านผู้เขียนคงตั้งใจสื่อความว่า เคยหอมแก้มหญิงคนรัก ( สงสัย ) แต่ทำไมจึงเอาคำว่า " อุ่น มาอยู่หน้า แก้ม " ด้วย จริง ๆ คำว่าอุ่นในที่นี้ เป็นคำวิเศษที่ตั้งใจขยายความของคำอื่น นั่นคือ แก้ม ครับ ดังนั้น ผู้น้อย ( ขออนุญาตว่า จริง ๆ น่าจะเป็น แก้มอุ่น ) ครับ สรุปว่า บาทที่สาม ความแปลก ๆ เช่นกัน ๔. แก้มก็แดงก่ำซ้อน..............ซ่านให้สูดหอม ฯ บาทนี้ สืบเนื่องมาจากบาทที่สาม นั่นหมายถึงเมื่อการหอมแก้มหญิงคนรัก ( สงสัย ) แล้ว แก้มขาวนวลของเธอก้พลันแดงก่ำด้วยความอาย หรือไม่ก็ด้วยความรักและชื่นชมเช่นกัน แต่... " ซ้อน..............ซ่านให้สูดหอม ฯ ซ้อน ในที่นี้ คงหมายถึงเพิ่มขึ้นอีก กว่าเดิม กระมัง แต่ผู้น้อยว่า ซ้อนลักษระนี้น่าใช้กับสิ่งของมากกว่า ซ่าน เป็นคำกิริยาที่แสดงอาการแบบเกินปกติ เช่น ดีใจมากไป เสียใจมากไป ยกตัวอย่างเช่น " ลมปราณแตกซ่าน , เกิดความฟุ้งซ่าน , เป็นต้น ส่วนมากใช้กับกิริยาที่ไม่สงบเสงี่ยมนักครับ เลยหากนำมาใช้กับโคลงที่ต้องการสื่อความถึงความ ละเมียดละไมในความรักหรือการเขียนแนวหวานซึ้งตรึงใจ เช่นนี้ น่าจะจับวางให้เหมาะสมกว่านี้นิดนึงจะดีกว่า " ให้สูดหอม ฯ " ส่วนคำนี้ คงเหมาะสมดีครับ.. แต่ทำให้นั่งจินตนาการว่า หนุ่มที่กำลังสูดกลิรแก้มหญิงคนรักนั้น ต้อง acting ได้ถึงใจจริง ๆ คือการชื่นชมและดีใจที่ได้หอมแก้มสาวคนรักแบบออกหน้าออกตา..เกินห้ามใจ... สรุปความว่าโคลงบทนี้ ๑. รสคำ จับวางผิดตำแหน่งบ้างในบางคำ และนำคำมาใช้แบบฉับพลัน เหมือนการใส่ชุดลูกเสือแต่เอาเนคไท มาผูก ๒. รสความ หวานซึ้งตรึงใจครับ ที่ให้คนที่มีความรักเคลิบเคลิ้มไปได้ สร้างความตื่นตาตื่นใจในทันที ขออนุญาตวิจารณ์ด้วยความชื่นชมในบทโคลงของท่านพี่ ฯ ครับ ผิดพลาดประการใดโปรดไว้ชีวิต ผู้น้อย น้อมจิตคารวะ จากคุณ : กิ่งไผ่ใคร่วิญญาณ - [ 16 ธ.ค. 49 23:41:03 A:58.64.57.44 X: ]

ความคิดเห็นที่ 64 ๐ ช้องนางชูช่อช้อย...........ชวนชม ขาวเหลื่อมเหลืองสวยสม....ศักดิ์เจ้า ยื่นดอกยั่วภมรดม.............ดอมกลิ่น ฤๅต่างแม่ยั่วเย้า................ยื่นหน้ารอถนอม ฯ ผู้น้อยชื่นชม โคลงนี้อีกบทของท่านพี่ ฯ จึงขอนอุญาตชมแต่ไม่ขอวิจารณ์ครับ เพราะมีรสคำและความไพเราะเพราะพริ้งดีแล้ว แต่ " ฤๅต่างแม่ยั่วเย้า................ยื่นหน้ารอถนอม ฯ " หากเป็นเช้นนี้ เหมือนจะเป็นประโยคที่ถามใครสักคน อาจถามหญิงคนรักก็ย่อมได้ ครับ แต่ผู้น้อยเข้าใจ ( เอง ) ว่า ท่านผู้เยี่ยมยุทธ ประสงค์ความว่า " ดอกช้องนางที่ชูช่อสวยงามน่าชื่นชมนี้ มีสันสีขาวเหลืองระเรื่อดูสวยงามยิ่งนักสมกับชื่อ ( และคุณค่า ) ของดอกไม้ ดอกนั้นก็เบ่งบานมีเสน่ห์เย้ายวนชวนให้มวลภู่ผึ้งมาดอมดมชมความหอม " คงไม่ต่างจากหญิงคนรักที่ยื่นหน้ารอคอยให้หนุ่มคนรักมาเชยชม เช่นกัน " จะตีความต้องใจหรือตรงใจท่านผู้เยี่ยมยุทธหรือไม่ ขออภัย ณ ที่นี้ ดังนั้นแล้ว หากได้ความฉะนี้น บาทสุดท้ายน่าจะ ( ในมุมมองของผู้น้อย ) เป็น " ฤๅเยี่ยงแม่ยั่วเย้า................ยื่นหน้ารอถนอม ฯ " หรือ " ไยเช่นแม่ยั่วเย้า................ยื่นหน้ารอถนอม ฯ " " ไยเยี่ยงแม่ยั่วเย้า................ยื่นหน้ารอถนอม ฯ " สรุปว่า ๑. รสคำ ไพเราะมากเกินหักห้ามใจ ( ชื่นชม ) เพราะใช้การพ้องสัมผัสพยางค์และอักษร ใช้คำที่มีสำเนียงเสียงเพราะพริ้ง ๒. รสความ ไพเราะได้ใจความครับ หากผิดพลาดประการใด ขอท่านผู้เยี่ยมยุทธ ฯ โปรดยั้งมือด้วย น้อมจิตคารวะยิ่ง จากคุณ : กิ่งไผ่ใคร่วิญญาณ - [ 16 ธ.ค. 49 23:53:59 A:58.64.57.44 X: ]

ความคิดเห็นที่ 65 เหินหาวราวกระต่ายน้อย.........ทรนง กระโจนผ่านพยัฆค์ดง............กระเดื่องฟ้า หากพลาดอาจโดนประสงค์......ตะปบร่าง จึงเร่งบ่ชักช้า.......................เพื่อพ้นภยันตราย มาวางโคลงกระต่าย หมายให้มวลจอมยุทธ ใช้กระบี่มาชำแหละ ทั้งนี้ เพื่อรอชมเพลงกระบี่อันลึกล้ำของท่านพี่ทั้งมวล ฯ น้อมจิตคารวะยิ่ง จากคุณ : กิ่งไผ่ใคร่วิญญาณ - [ 17 ธ.ค. 49 00:02:57 A:58.64.57.44 X: ]

ความคิดเห็นที่ 66 คุณกิ่งไผ่ใคร่วิญญาณ.. วิจารณ์ได้ยอดเยี่ยม...เกินที่คิด นับเป็นความกรุณา...ในน้ำใจไมตรี โคลงบทที่นำมาลงทั้งสามบท เป็นโคลงเขียนประกอบรูปภาพดอกไม้ จึงคิดเข้าใจเอาเองว่า... ผู้อ่านรู้กันอยู่แล้วว่าหมายถึงอะไร เหลือบเหลืองใต้ร่มไม้........ใบบัง เหลือบเหลือง....เจตนาผมต้องการให้เห็นว่า เหลือบ..คือ..เหลื่อม..หรือ..สลับ กัน คือ..สีเหลือบกัน เห็นสีเหลืองเหลือบเหลื่อมอยู่ภายใต้ร่มไม้(ซึ่งส่วนใหญ่มีสีเขียว) คงตัดประเด็น...เหลือบ...คือแมลงไปได้เป็นอย่างแรก ส่วน..เหลือบตา...ก็จริง...คนอ่านสามารถคิดได้... และยอมรับว่าความไม่ชัดจริงๆ ...."จึงอาจแปลได้เค้า ๆ ว่า ข้าพเจ้า ฯ ( หมายถึงผู้เขียน ) พลันมองเห็นสีเหลืองได้กิ่งก้านสาขาของร่มไม้ ".... เจตนาผม...เป็นเช่นนี้จริง...ครับ ถ้าผมเปลี่ยน...เหลือบ...เป็นเหลื่อม... น่าจะเหมาะสมกว่านิ กลีบลำดวนคลี่อัง...............อุ่นร้อน ตั้งใจให้หมายถึงการคลี่กลีบดอก...อังแดด แต่ใช้คำว่า....อุ่นร้อน....แทนแดด ที่จริง...คำว่า...อัง...ออกจะไม่เหมาะกับลักษณาการ ที่กลีบดอกไม้บานอยู่ใต้แดดจริงๆ....ยอมรับครับ ส่วน นึกนาสิกแนบฝัง.................ฝากอุ่น แก้มนา ฝังจมูก...อันนี้ผมเห็นแย้งครับ... หากเราพูดว่า...ชายหนุ่มฝังจมูกลงบนแก้มสาวอย่างแผ่วเบา....ผมว่าฟังได้นา...เนื่องจากมันเป็นสำนวน การที่คนอ่านอ่านแล้ว...จะไปคิดเห็นว่าเป็นการฝังแบบ ....ตอกเสาฝังลงไป....น่าจะเกินกว่าเหตุ...ประเดี๋ยวแก้มทะลุเสียหายหมดกัน....อิๆๆ แก้มก็แดงก่ำซ้อน..............ซ่านให้สูดหอม ฯ ซ้อน...ตอนเขียนตั้งใจสื่อว่า อาการแดงก่ำของแก้มนั้น...เกิดซ้อนขึ้นมาในขณะ สาวโดนหอมแก้ม....แล้วแก้มก็แดงซ่านขึ้นมา... ผู้ชายพอเห็นท่าทางเอียงอาย....ก็เลยต้อง...หอมซ้ำอีกหลายหอม....อิๆๆ อย่างไรก็แล้วแต่... ความไม่ชัดเจนของเนื้อความ....การสื่อออกไป ที่ทำให้คนอ่าน...อ่านแล้วยังต้องคอยขมวดคิ้ว ย่อมเป็นความบกพร่องอย่างที่ต้องใส่ใจ...เรียนรู้ ปรับปรุงให้ดีขึ้นของผู้เขียนอย่างแน่แท้ ขอบคุณมากที่...ช่วยติติงแนะนำให้ข้อคิดเห็น และหวังว่าจะได้มีโอกาสพูดคุยกันอีกในกาลต่อไป ยินดีเป็นอย่างยิ่ง....ที่ได้คุยกันครับ แก้ไขเมื่อ 17 ธ.ค. 49 08:05:57 จากคุณ : สดายุ... - [ 17 ธ.ค. 49 08:04:45 ]

ความคิดเห็นที่ 67 คุณหมีเซอะ.. ยินดีครับ....ที่ได้อ่านความเห็น นับเป็นประโยชน์แก่ผู้สนใจใคร่รู้ทุกคน ที่ผมลาก...ตำหรับแต่งโคลงประมวลมารค กับ...โคลงในสามกรุง...มาเกี่ยวกัน เพราะมีโคลงหลายบทในตำหรับโคลงฯ เอาโคลงจากสามกรุงมาแสดงเป็นตัวอย่างไว้ อาจไม่ใช่ทั้ง 100 % แต่สังเกตเห็นแนว และอิทธิพลทางความคิดที่ส่งผลถึงกันได้อย่างชัดเจน ข้อความในทำนองชื่นชม...ที่ผู้แต่งตำหรับโคลงฯ กล่าวถึงมักเป็นโคลงใน....สามกรุง...เตลงพ่าย รวมทั้งของล้นเกล้ารัชกาลที่ ๖ เป็นส่วนใหญ่ ล้วนแต่เป็นราชนิกูล...ทั้งสิ้น คงไม่ใช่เรื่อง"ค่าย"...อย่างความหมายปัจจุบัน ส่วนบรรดาชาวโคลงในอาศรมชาวโคลงนั้น ผมเห็นด้วยว่า....ต่างมีพัฒนาการแตกต่าง กันไปตามแต่ความชอบของตน และค่อยๆมีรูปแบบที่เป็นของตนเองในที่สุด เสียดายที่หลายคนห่างหายไป ............................................................... ขอพูดถึงโคลงคุณสุปศกาล...สักหน่อยครับ ผมเองก็ชอบรูปแบบโคลง...ที่มีถ้อยคำอย่างนี้ (ขออนุญาตคุณ สุปศกาล...มาณที่นี้) ........................................................ รสองค์อัคเรศเนื้อ        แนมเคียง  พี่เอย ชิมช่างหวานไหวเพียง  เพิ่งชิ้น กินเกินกี่เนินเนียง        ในแม่  อิ่มฤๅ เชิญอ่าองค์อวดลิ้น      เล่นร้อยโลมเสวย ........................................................ หลอมสนิทเสน่ห์เนื้อ     ไหนฝัง ในรตรีเต็มขัง               เขื่อนฟ้า สลักลิ่วรอยเล็บหลัง       หนาวข่วน ผลักใช่หักหายหน้า       โอ่พ้นทนไหว ฯ ....................................................... แต่เชื่อขนมกินได้เลยว่า... เจอ....แนมเคียง....หรือ....เนินเนียง....ของบทแรก และ...เขื่อนฟ้า...ของบทหลังเข้าไป คนรุ่นใหม่จำนวนมากอ่านไม่รู้เรื่อง...! ไม่รู้ความหมาย ในขณะที่คนเขียนโคลง...หลายคนชอบใจ....ถูกใจ ที่ว่า..ฉันท์...มีคำลหุ...ที่มาจากบาลี สันสกฤต เยอะ ทำให้แปลความยากต้องคอยเปิดพจนานุกรม ท่าจะไม่จริงซะแล้ว... ผมว่า..โคลง..ที่เขียนด้วยคำโบราณมากๆนี่ ยากกว่าเข้าไปอีก...หาความหมายในพจนานุกรม ยังไม่ได้เลยสำหรับบางคำ... ใครมีความเห็นอย่างไร....เชิญได้เต็มที่ครับ จากคุณ : สดายุ... - [ 17 ธ.ค. 49 08:57:58 ]

ความคิดเห็นที่ 68 น้อมจิตคารวะท่านพี่เหล่ามวลผู้เยี่ยมยุทธ ผู้น้อย ขอนั่งชมเดือนดาวจิบเหล้านารีแดงสักจิบ หากแต่ได้พบเพลงกระบี่ของ ท่านพี่ผู้มีนามว่า ( นะ ) จังงัง จึงขอโอกาสวิจารณ์เพลงกระบี่ อันมีนามว่า " โคลง ( อึ่งอ่าง ) เบ่ง "สักนิด หากพลั้งผิดประการใดขอท่านพี่โปรดได้ยั้งมือ ด้วย ๏ กายพองลองเบ่งบ้า......บารมี ยามเมื่อใครราวี...............บ่สะดุ้ง ปากเปรยเอ่ยวาที............“ จงขยาด เรานอ ” เราจักใหญ่คับถุ้ง..............กว่าถั้น แหง๋แหง๋ ๚ ๏ ปากขยับพลางเขยิบทั้ง...พองตน แสนทะมัดทะแมงจน.........สั่นสะท้าน จงสยิวจึ่งสยบฉงน............ตามถนัด อิอิ เราใช่ดัดจริตจ้าน..............อึ่งน้อยจอมคะนอง ๚ ๏ ใครใหญ่ใครอยู่ยั้ง.........ยืนยง ใครเท่ห์ใครทะนง..............แน่แท้ ? ใครขยาดอาจสยบคง.........ถูกกระทบ- กระทั่งเฮย เป็นอึ่งองอาจแล้................ทะลึ่งท้าพญากระทิง ๚ ๏ โคลงเบ่งจนทุ่งสะท้าน.....นาสะเทือน ใครเขม่นโปรดตักเตือน.......อึ่งน้อย เพียงสนุกซุกซนเเสมือน......มาแหย่ พุงพี่ จงอย่าคิดกระทืบข้อย.........เท่านี้สบายแแฮ ๚ะ๛ แท้จริงผู้น้อย ได้ทัศนาการแล้ว อดยิ้มอย่างสบายใจมิได้เลยทีเดียว อันเนื่องจากการเขียนโคลงแบบอารมณ์ดี ( อาจ ) ไม่เน้นที่เนื้อหาสาระเท่าใดนัก ( คิดเอาเอง ) แต่อ่านไปอ่านมาชักเสียวสันหลัง ชวนให้ระวังเนื้อระวังตัว สืบเนื่องจากสำนวนที่ชวนขนพองสยองเกล้า ๐ บารมี ๐ นั่นเอง หึหึ แท้จริงท่านพี่ " จังงัง " อาจแฝงไว้บางสิ่งในนั้น เข้าตำรา " ตีวัวกระทบคราด " กระมัง โดยการยกนิทานเก่าแก่ ( แต่คนเขียนคงไม่แก่เท่านิทาน ) เรื่องอึ่งอ่าง ครับ ๑. ๏ กายพองลองเบ่งบ้า......บารมี ยามเมื่อใครราวี..............บ่สะดุ้ง ปากเปรยเอ่ยวาที............“ จงขยาด เรานอ ” เราจักใหญ่คับถุ้ง.............กว่าถั้น แหง๋แหง๋ ๚ " กายพองลองเบ่งบ้า.......บารมี " ในเมื่อกายพองแล้วทำไมอึ่งอ่างจึงต้องเบ่งอีก เช่นนี้ไม่แตกอยู่ไหวหรือ ??? หึหึ " ปากเปรยเอ่ยวาที " ในเมื่อปากเปรยไปแล้วทำไมจึ่งต้องเขียนว่า " เอ่ยวาที " ไปอีกครั้ง ทำให้เสียพื้นที่รสความโดยเปล่า นะขอรับ " เราจักใหญ่คับถุ้ง..........กว่าถั้น แหง๋แหง๋ ๚ " เป็นสำนวนเปรียบเทียบว่ามีความเก่งกล้าสามารถมากล้นด้วยบุญญาบารมีมากกว่าใคร กระมัง จึงตั้งใจเขียนแบบขำขันเล็ก ๆ แต่เลือกใช้ ( สงสัยจงใจกระมัง ) เอกโทษโทโทษ ทั้งสองคำนั่นคือ " ทุ่ง ถุ้ง " และ ท่าน ถั้น ท้ายสุดแห่งบทโคลงนี้ ยังมีจบด้วยคำว่า " แหง๋ แหง๋ " ตอกน้ำความงุนงงให้ผู้ชมทั้งมวลอีก แบบหลีกเลี่ยงมิได้ พร้อมกับความสงสัยว่า ในจิตใจของท่านผู้นี้ ไยมีความหฤหรรษ์เกินบรรยายเยี่ยงนี้ หึหึ เอาเป็นว่า สาระไม่ค่อยมีได้ความเปรมปรีดิ์สามเล่มเกวียน อ่านอีกสามบทโคลงแล้ว ไม่กล้าวิจารณ์ท่านพี่เลย สืบเนื่องจากอดรนทนต่อสถานการณ์อันครื้นเครง ไม่ได้แน่แท้ ขอปล่อยฮาน้อย ๆ เป็นการสมัครเป็นพลพรรคพญาอึ่ง ( อ่าง ) ด้วยคน กายพองมองอวบอ้วน..........เอวกลม ยามว่างยังมีขนม.................ขบเคี้ยว ปากเขมือบเหลือบเห็นนม......สิบกล่อง งาบพิซซ่าหมี่เกี๊ยว...............ลูกชิ้นกินเพลิน จบด้วยหาสาระ ( โคลง ) มิได้ เพียงน้อมจิตให้คารวะท่านพี่ โปรดได้ยั้งมือด้วย น้อมจิตคารวะยิ่ง จากคุณ : กิ่งไผ่ใคร่วิญญาณ - [ 17 ธ.ค. 49 22:45:52 A:58.64.54.48 X: ]

ความคิดเห็นที่ 69 ท่านจอมยุทธ สดายุ ฯ ผู้น้อยมิกล้าแล้ว เพียงได้แต่ชื่นชมในฝีไม้ลายมือท่านพี่ ฯ หากมีโอกาส ยังปรารถนาชมเพลงกระบี่ของท่านพี่ อีกคราว พร้อมทั้งหมายชื่นชมเพลงกระบี่อันลือลั่นของมวลผู้เยี่ยมยุทธ ณ บู๊ลิ้ม แห่งนี้ด้วย จักขออนุญาตเชิงวิสาสะในทันใด ที่จักนั่ง ณ ที่นี้ต่อไปอย่างเงียบงัน เงียบงันปานป่าช้า................วัดดอน จนง่วงหงาวหาวนอน............ยิ่งแล้ มีเพียงเสื่ออีกหมอน...............ใบหนึ่ง นาท่าน จึงรีบนำออกแก้......................เชือกพร้อมนอนสบาย น้อมจิตคารวะทุกท่าน จากคุณ : กิ่งไผ่ใคร่วิญญาณ - [ 17 ธ.ค. 49 23:36:23 A:58.64.54.48 X: ]

ความคิดเห็นที่ 70 คุณกิ่งไผ่..(ทำไมต้อง..ใคร่วิญญาณ..ด้วยนะ) กลัวห้องจะเงียบเหงา มาให้ชำแหละอีกแล้ว...ขอรบกวนมีดดาบท่านหน่อย ใจคิดเมื่อก้มกราบ.........องค์พระ เห็นว่าธรรมอริยะ...........จักสิ้น ความหมายเริ่มเลื่อนละ...จากเมื่อ แรกเนอ หลังมิจฉาทิฐิดิ้น...........เดือดย้อมใจชน สุญญตากล่าวลึกซึ้ง.......พิสดาร ยากสู่หมายท่านจาร......จวบแจ้ง อุบายธรรมแต่โบราณ......ร้อยสืบ มานา ความและคำขัดแย้ง.......นั่น/โน้น/ฉะนี้/ไฉน จึงผู้สืบวัตรด้วย.............ศรัทธา เพิ่มจำนวนขึ้นมา...........มากแท้ ด้วยแนวคิดเชิงจา-... ....รีตครอบ อยู่เนอ เห็นยากจักกล่าวแก้.......กลบทิ้งทุรธรรม จากคุณ : สดายุ... - [ 18 ธ.ค. 49 11:50:38 ]

ความคิดเห็นที่ 71 สวัสดีทุกท่านจ้า ขออภัยที่ห่างหายจากกระทู้ไปนาน เพราะหนอนสุราเป็นพวกกันดารเน็ต เล่าเรื่องหนังสือแต่งโคลงตำรับประมวญมารคให้เห็นบางแง่มุม เผื่อเป็นประโยชน์กับชาวโคลง เป็นการแบ่งปันประสบการณ์ หรือไม่ก็ฟังสนุก ๆ เอาเผือกเอามันไปตามประสา หนอนสุราได้อ่านหนังสือเล่มนี้ตอนเรียนอยู่ปี ๒ เป็นหนังสือที่อ่านแล้วทึ่ง เพราะต่างกับตำราทั่ว ๆ ไป มีเคล็ดวิชาที่เอามาใช้จริงได้หลายประการ มีไม้บรรทัดวัดระดับฝีมือตนเอง และยังได้เห็นทัศนะกวีอีกด้วย ท่านจันทร์ไปเป็นนักเรียนนอกอยู่อังกฤษหลายปี พอกลับมาเมืองไทย น.ม.ส.ก็ทรงสอนภาษาไทยให้ใหม่ รวมถึงสอนให้อ่านวรรณคดี และหัดแต่งโคลง ฉันท์ กาพย์ กลอนด้วย พอท่านจันทร์ได้เคล็ดวิชามาแล้ว ก็ทรงเปิดบ่อนโคลง บ่อนกลอน ละแวกหน้ามหาวิทยาลัยศิลปากร (ร้านประจำคือร้านมิ่งหลี) มีศิษย์เอกเป็นสองกุมารสยาม คือ ขรรค์ชัย บุนปาน กับ สุจิตต์ วงษ์เทศ โดยมีท่านอังคารตามมาแจม บวกกับทำกวียุทธกันหลายต่อหลายครั้ง หนังสือแต่งโคลงตำรับประมวญมารค ก่อกำเนิดมาจากบ่อนโคลงนายโต๊ะ ณ ท่าช้าง ซึ่งนอกจากท่านจันทร์จะถ่ายทอดเคล็ดวิชาแล้ว ท่านเองก็ยังได้เห็นอีกหลากหลายแง่มุมที่ไม่เคยเห็นตอนเป็นนักเรียน แต่ได้มาเห็นตอนเป็นครู ส่วนตัวอย่างโคลง ที่ท่านยกมาประกอบส่วนใหญ่ ถ้าไม่ใช่ท่านนิพนธ์เอง ก็มาจากสามกรุง เพราะท่านรู้เห็นเบื้องหลังการถ่ายทำ เหมือนที่หนอนสุราเปิดเทศกาลวิจารณ์โคลงนั่นแล ฮ่าฮ่า การเรียนโดยวิธีแลกเปลี่ยนประสบการณ์ซึ่งกันและกัน จะทำให้ความคิดเห็นกว้างไกล หลากหลาย แต่ต้องวางตัวตนลงก่อน ไม่ว่าจะเป็นตัวตนของตนเอง หรือของครูบาอาจารย์ก็ตาม พยายามนึกถึงจิวแป๊ะทงในเรื่องมังกรหยกเอาไว้ ที่ฝึกวิทยายุทธ โดยไม่ต้องการเอาชนะคะคานกับใคร แต่ฝึกเพื่อค้นหาว่าความเป็นเลิศหน้าตาเป็นเช่นไร ย้อนกลับมาที่หนังสือแต่งโคลงตำรับประมวญมารค ที่พิมพ์แค่ครั้งเดียว แถมพิมพ์ชื่อบนหน้าปกผิดอีกต่างหาก ประมวญมารค คือ ถนนประมวญ ซึ่งเป็นที่ตั้งวังของ น.ม.ส. และใช้เป็นชื่อหนังสือพิมพ์ประมวญวัน กับ ประมวญสาร ช่วงก่อนสงครามโลกครั้งที่ ๒ พอโดนเครื่องบินทิ้งระเบิดก็เลิกกิจการไป น.ม.ส. เป็นกวีเอกที่ทรงศึกษางานเก่าของบรรพกวีเอก แล้วนำจุดเด่นมาผสมผสานกับความเป็นตัวของตัวเองลงไป เรื่องสามกรุงได้เค้าการผูกเรื่องมาจากตะเลงพ่ายเป็นหลัก แต่โครงเรื่องใหญ่โตกว่ากันมากนัก บวกกับมีเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยแทรกอีกมาก รวมทั้งจุดประสงค์ที่นิพนธ์ก็ต่างกัน เพราะสามกรุงเป็นวรรณคดีการเมือง และเหตุนี้เอง คนส่วนใหญ่จึงไม่ค่อยนิยมอ่าน เพราะเบื้องลึกจิตใจนักการเมืองนั้นอ่านยากนักแล ส่วนรูปแบบโคลงได้รับอิทธิพลมาจากนิราศสุพรรณของสุนทรภู่ ที่มีสัมผัสในแพรวพราว และมักใส่สร้อยบาทสามเกือบทุกบท โดยคำความมักรับสัมผัสสระกับคำเอกด้วย ถ้าอ่านบทเดียวก็รู้สึกว่าเท่ดี แต่อ่านติด ๆ กัน หลาย ๆ บทแล้วสำลักสัมผัส น.ม.ส. จึงทรงตัดสร้อยบาทสามออก ชนิดไม่จำเป็นจริง ๆ แล้วไม่ใส่ แล้วแทรกเสียงลหุเข้าไปให้โคลงนุ่มเนียนขึ้น ลองดูตัวอย่างสักบท อ้าท่านสราญสริรแผ้ว........................พรรลึก เจ้าพระยากษัตริย์ศึก..........................ศักดิ์เจ้า ใครเล่าจะเดานึก...............................ความหนุ่ม ต้านกับตูผู้เถ้า...................................เท่าผู้ทุรชัยฯ ขณะที่ท่านจันทร์ แม้จะได้เคล็ดวิชาโคลงมาจากพระบิดา แต่ลีลาโคลงไปคนละเรื่องเลย ไม่ได้หมายถึงเนื้อหา ที่มักทรงเหลว ๆ เล่น ๆ แม้จะทรงแบบเอาจริง ก็ยังออกมาแบบทีเล่นทีจริงอยู่ดี เกิดมาตัวเปล่าแท้..............................แค่ไหน ตายก็ตัวเปล่าไป................................แค่นั้น คนดีจะมีอะไร...................................เหลืออยู่ ชีวิตนี้แสนสั้น...................................ชื่อนั้นแสนยาวฯ ชะแว้บ... จากคุณ : หนอนสุรา - [ 18 ธ.ค. 49 15:43:35 ]

ความคิดเห็นที่ 72 "การเรียนโดยวิธีแลกเปลี่ยนประสบการณ์ซึ่งกันและกัน จะทำให้ความคิดเห็นกว้างไกล หลากหลาย แต่ต้องวางตัว ตนลงก่อน   ไม่ว่าจะเป็นตัวตนของตนเอง หรือของครูบา อาจารย์ก็ตาม พยายามนึกถึงจิวแป๊ะทงในเรื่องมังกรหยก เอาไว้ ที่ฝึกวิทยายุทธ  โดยไม่ต้องการเอาชนะคะคานกับ ใคร แต่ฝึกเพื่อค้นหาว่าความเป็นเลิศหน้าตาเป็นเช่นไร" ข้อความส่วนนี้คือ "หัวใจของชาวอาศรมฯ" ที่ชาวอาศรมทุกท่านยึดถือเรื่อยมา จ้า สวัสดีครับครูหนอน...คิดถึงๆ จากคุณ : Ar@p - [ 18 ธ.ค. 49 18:53:33 ]

ความคิดเห็นที่ 73 สวัสดีครับ  ครูหนอนฯ และทุกท่าน '62 พี่หมีฯ เห็นเขียนเรื่องค่ายไว้ น่าจะคล้ายค่ายเพลงนะครับ อย่างแกรมมี่ก็มีนักร้องหลายแนว ลีลาโคลงของ นมส. กับท่านจันทร์ ก็คนละแนวนะครับเท่าที่ ผ่านตามาบ้างขอรับ นมส. น่าจะนำแบบสุนทรภู่มา ปรับ สัมผัสในก็เป็นสัมผัสอักษรเป็นส่วนใหญ่ แทรกคำลหุเข้าไปบ้าง และปนลีลาของกรมหมื่น นราธิปประพันธ์พงษ์ ด้วยบางที ส่วนทานจันทร์ จะไม่ค่อยมีสัมผัสในเท่าใด เล่นความเล่นคำและแทรกแนวกวีแบบร่วมสมัย มากกว่าขอรับ ปล. สีน้ำน้อย กับ สีน้ำฟ้า คนละคนน้อปี้ '63 '64 '65 '68 '69 คุณกิ่งไผ่ใคร่วิญญาณ เห็นชื่อน่าจะเป็นจอมยุทธ์ผู้ซ่อนตัวแวะมาเยี่ยมนะครับ งั้นต้องคาราวะก่อนหนึ่งจอกค่อย วิจารณ์ ขอรับ เห็นบทกระต่ายน้อยบทนี้แล้วทำเอา อึ่งอ่าง อย่างข้าพเจ้า อดขำในความซุกซนขอรับ เหมือนตอนประลองแล้วแกล้ง เปิดช่องว่างให้จู่โจมขอรับ งั้นขอจี้จุดไปทีหนึ่ง ขอรับ "เหินหาวราวกระต่ายน้อย.........ทรนง" บ่ค่อยเข้าใจขอรับว่า กระต่ายบิน เป็นยังไงน่อ น่าจะแกล้งแต่งมาหยอกกันเล่นงั้นจิ้มพุงกระต่าย ด้วยกิ่งใผ่ไปทีหนึ่งขอรับ แหะๆ จุดนี้จะคลายเมื่อครบ 1 ชั่วโมงไปแล้ว แต่คาดว่าท่านน่า จะคลายจุดได้เนื่องจากมีพลังวัตรที่ลึกล้ำกว่าข้าพเจ้านักขอรับ ขออนุญาตแปลงโคลงของท่าน เพื่อฝึกเคล็ควิชากิ่งใผ่ ใคร่วิญญานของท่านจอมยุทธหน่อยนะขอรับ งานประชันในป่าช้า.............วัดดอน ดูม่วนจนมิอาจนอน.............ยิ่งแล้ มีเพียงเสื่อกะหมอน............เอาเสื่อ เกลือมะม่วงนำมาแก้...........นั่งพร้อมดูโขน ฯ แหะๆ ขอบคุณที่แวะมางานขอรับ '66 '67 '70 พี่สดายุ สำหรับผม เรื่องบาลี สันสกฤษ หรือคำโบราณนี่ พึ่งมาสัมผัส ก็ตอนเข้ามาหัดที่นี่แหละครับ จากกระทู้ต่างๆ รวมของพี่ด้วย ต้องคอยเปิดพจนานุกรมตลอด บางคำก็มี บางคำก็ไม่มี อาศัยเดาเอาส่วนมากนะครับ '71 ครูหนอนฯ สวัสดีครับ นึกว่าจะไม่เข้ามาซะแล้ว เห็นชื่อก็ดีใจแล้วครับ เห็นแว้บๆ เรื่องสัมผัส ที่ว่าสำลัก น่าจะจริงตอนเปิดอาศรม นิราศสุพรรณ ถ้าอ่านไม่กี่บทจะรู้สึกได้ถึงความละเอียดพริ้ว แต่พออ่านไปเป็นร้อยบทรู้สึกอึดอัดบอกไม่ถูกเหมือนกันครับ แต่กับเห็นต่างในเรื่องกลอน แม้จะสัมผัสในเยอะแต่กับความรู้สึก เมื่ออ่านกลอนท่านกับต่างไปไม่อึดอัดอย่างกับในโคลง ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด หรือจะเพราะกลอนมีช่วงสัมผัส ที่สั้นกว่า และไม่สัมผัสข้ามวรรค จนสัมผัสในไม่สามารถแย่งความเด่นได้นะ อันนี้เป็นความคิดของผมเองนะครับ อาจไม่ถูกต้องนะครับ ------------------------------------------------------------------------ อ่ะ ก่อนลงไม่ได้รีเฟรช พอส่งปุ๊บเจอน้าอาร์พีเข้ามาสวัสดีครับ งานหนังสือมีเมื่อไหร่จะแวะไปเยี่ยมครับ ------------------------------------------------------------------------ แก้ไขเมื่อ 18 ธ.ค. 49 20:28:44 จากคุณ : xers - [ 18 ธ.ค. 49 20:25:09 ]

ความคิดเห็นที่ 74 เดินฝ่าลมเหมันต์ในท่ามกลางรัตติกาลอันเย็นยะเยือก ผู้น้อยจึงขอเลือกมุมอันเหมาะเหม็ง เพื่อนั่งเล็งดูเพลงกระบี่ของมวลหมู่ท่านพี่ จอมยุทธทั้งมวล ปรากฏเห็นสาส์นโลหิต ( ที่มิได้หมายปลิดชีพผู้น้อย ) อยู่หลายฉบับ จำต้องคว้าขวับมาในบัดดล จึงขอน้อมจิตคารวะพี่ท่านผู้เยี่ยมยุทธ ก่อนเป็นปฐมฤกษ์ เพื่อขอใบเบิกทางสู่การวิจารณ์กระบี่ พร้อมจิบนารีแดงสักหนึ่งไห ในปฐมกาล อดชื่นชมในพลังลมปราณทั้งความเหิมหาญเชี่ยวชาญพลังยุทธหลายต่อหลายท่าน เป็นยิ่งนัก มีหลายท่านที่ปรากฏนามชวนให้ครั่นคร้ามมาในอดีตแล้ว หากมิได้เอ่ยถึงสมัญญาฉายาอันปรากฏในบู๊ลิ้ม ผู้น้อยขออภัยยิ่งนัก แต่ เบื้องต้นของยกสุรานารีแดง คารวะท่านพี่ผู้เยี่ยมยุทธที่ส่งสาส์นโลหิตมาสู่ผู้น้อย ก่อนการวิจารณ์เพลงกระบี่รสมธุรวาทีแห่งท่านพี่ สดายุ นั้น ขอโอกาสรับคำวิจารณ์แห่งท่านเซอร์ ( xers ) แม่ทัพถิ่นบู๊ลิ้ม ด้วยความเกษมศานต์ก่อน สะกัดจุดสุดสะท้านทั้ง..............สะเทือนขวัญ หมายขยับขาแขนพลัน.............อ่อนล้า ยังตะลึงเยี่ยงกระต่ายอัน...........ถูกตะปบ ฤาเพียงหนึ่งกระบวนท่า ( ถ้า )....แห่งผู้ระบือนาม ยืนสงบยอมสยบพร้อม..............เปรยวจี อันท่าน ฯ โปรดปรานี................กระต่ายน้อย เพียงเยือนเยี่ยมปฐพี.................ชาวยุท- ธจักรนา หากสบถปรากฏถ้อย- .............พลาดพลั้งอภัยเทอญ น้อมจิตคารวะท่านผู้เยี่ยมยุทธทุกท่าน จากคุณ : กิ่งไผ่ใคร่วิญญาณ - [ 18 ธ.ค. 49 22:21:00 A:58.64.54.89 X: ]

ความคิดเห็นที่ 75 เมื่อครู่...ด้วยความงุนงงสงสัยในพลังวัตรอันลึกล้ำ จึงร่ายรำเพลงกระบี่...อย่างสะเปะสะปะ... แท้จริง..เพลงกระบี่ของผู้น้อยนั้น มีช่องโหว่โชว์เป็นหลุมดำ อยู่จุดหนึ่ง อย่ากระนั้นเลย...รีบแก้ทางอย่างฉับพลัน ดังนี้ สะกัดจุดสุดสะท้านทั้ง..........สะเทือนขวัญ หมายขยับขาแขนพลัน.........อ่อนล้า ยังตะลึงเยี่ยงกระต่ายอัน.......ถูกตะปบ ฤๅอีกหนึ่งกระบวนท่า ( ถ้า )...แห่งผู้ระบือนาม ยืนสงบยอมสยบพร้อม..........เปรยวจี อันท่าน ฯ โปรดปรานี............กระต่ายน้อย เพียงเยือนเยี่ยมปฐพี.............ชาวยุท- ธจักรนา หากสบถปรากฏถ้อย- .........พลาดพลั้งอภัยเทอญ จากคุณ : กิ่งไผ่ใคร่วิญญาณ - [ 18 ธ.ค. 49 22:32:44 A:58.64.54.89 X: ]

ความคิดเห็นที่ 76 ก๊ากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แหม.. 4455 แก้ไขเมื่อ 18 ธ.ค. 49 22:55:00 จากคุณ : ใครเอ่ยคือเรา?.. (กรวี) - [ 18 ธ.ค. 49 22:43:57 ]

ความคิดเห็นที่ 77 โหจอมยุทธเก่งด้วย.......การกวี สู้รบด้วยวจี..................รสถ้อย ต่างคนต่างโคลงดี.........เก่งกาจ  เจียวเฮย ข้าน้อยมิอาจร้อย..........ซู่ถั้นเป็นไฉน *ไปนอนดีกว่าก่อนจะโตนตื้บ5555  พอดีเข้ามาทำธุระนิดหน่อยอ่ะ  เลยอยากแกล้งคนเฮ๊ย.....  หุหุหุ  ... จากคุณ : กรวี - [ 18 ธ.ค. 49 23:08:01 ]

ความคิดเห็นที่ 78 ผู้น้อย ขอน้อมรับในไมตรีแห่งท่านพี่ผู้ห้าวหาญ ฯ อันมีสมัญญานามว่า สดายุ ทั้งขอโอกาส เพื่อบังอาจเริ่มทัศนาการวิจารณ์เพลงกระบี่ของท่านพี่ ฯ ด้วยความชื่นชม หากแต่ มีสิ่งที่ชวนฉงนสนเท่ห์เล็กน้อยว่า ท่านพี่ เดินรสคำแห่งโคลงเป็น ลหุ ( อันเป็นแนวถนัด ??? เลียนแบบฉันท์ ) ที่มิค่อยมีผู้นำมาใช้ในการเขียนโคลง เว้นแต่ว่าส้รางความแตกต่างอย่างจงใจ จึงดูน่าสนใจยิ่ง หากแต่ มีสิ่งที่ชวนฉงนสนเท่ห์เล็กน้อยว่า ใจคิดเมื่อก้มกราบ.........องค์พระ เห็นว่าธรรมอริยะ...........จักสิ้น ความหมายเริ่มเลื่อนละ...จากเมื่อ แรกเนอ หลังมิจฉาทิฐิดิ้น...........เดือดย้อมใจชน “ ใจคิดเมื่อก้มกราบ.........องค์พระ “ จึงมีคำถามต่อมาว่า ท่านพี่กราบองค์พระ ( ปฏิมากร ??? ) กระมัง หามิเช่นนั้นแล้ว อาจหมายถึง พระสงฆ์ได้ แต่ไม่น่ามีจุดที่ให้น่าชี้ช่องได้ ในบาทนี้ เพียงแต่ผู้มาอ่านอาจสงสัย ( เล็กน้อย ) “ เห็นว่าธรรมอริยะ...........จักสิ้น “ บาทนี้ เป็นผลปฏิพัทธ์ต่อจากบาทแรก นั้น “ ธรรมอริยะ “ ท่านพี่ ฯ คงหมายถึง ธรรมที่จริงแท้แน่นอน ( อริยสัจ ๔ ??? ) หรือหมายถึง พระธรรมของพระอริยะเจ้า กันแน่ ??? เพราะหากหมายถึงอย่างแรก น่าจะใช้ อริยธรรม หากหมายถึงอย่างที่สอง น่าจะใช้ ธรรมของอริยะ ดังนั้น บาทนี้ เดินคำแปลก ๆ ยิ่งนัก แต่รสความดี “ ความหมายเริ่มเลื่อนละ...จากเมื่อ แรกเนอ “ ความหมายไยเช่นสิ่งของ จึงเลื่อนจากที่ได้ เพราะท่านพี่ ใช้ว่า เลื่อน แทนความหมายว่าไม่เหมือนเดิม ( กระมัง ) เราท่านมักคุ้นเคยความหมายนี้ จากคำว่า คลาดเคลื่อน เลอะเลือน มากกว่า แล้วมาพบ “ เลื่อนละ “ อีก จึงแปลต่อไปว่า ความหมายเหมือนสิ่งของที่ค่อย ๆ ขยับเขยื้อนเคลื่อนที่ จากไป ( ไปไหน ??? ไม่รู้ ) “ จากเมื่อ แรกเนอ “ ท่านพี่ ฯ ต้องการสื่อว่า ผิดพลาดคลาดเคลื่อนจากของเดิม ( กระมัง ) หากแต่ใช้สร้อยโคลงที่เป็นสำนวนพื้นบ้านโบราณ “ เนอ “ ผู้น้อยว่า แนวทางของโคลงแบบนี้ หากเป็นผู้น้อย จักใช้ “ นา “ แทน จริงคำนี้ มาจากคำว่า พระสัทธรรมปฏิรูป นั่นเอง...ครับ “ หลังมิจฉาทิฐิดิ้น...........เดือดย้อมใจชน “ “ หลัง “ นี้ เข้าใจทันทีว่าต้องการสื่อว่า ภายหลัง ครับ แต่มาใช้ว่า “ หลัง “ ห้วน ๆ เช่นนี้ ทำให้นึกถึงหลังของเราท่านทั้งมวล ซึ่งเรามักใช้คำว่า ภายหลัง หลังจาก จะเป็นที่คุ้นเคยกว่ามาก จึงเป็นการสื่อความไม่ชัดเจน หากจู่ ๆ จะมาเอ่ยถึงคำว่า “ หลัง “ โดยปราศจากคำบริบทเชื่อมความหมายให้กระจ่างขึ้นสมดังเจตนาของผู้เขียน “ มิจฉาทิฐิ “ คือความคิดที่ผิดแผกแต่างจากความเป็นจริง ในสุภาษิตไทยนั่นคือ “ เห็นกงจักรเป็นดอกบัว “ นั่นเอง แต่ไฉนเมื่อผู้น้อยอ่านแล้ว จึงนึกว่า “ มิจฉาทิฐิ “ เหมือนปลาหนอ เพราะมีการ “ ดิ้น “ ได้ด้วย ใจจริงน่าจะใช้คู่โท ของท้ายบาทที่สอง กับคู่โทในบาทที่สี่ แบบที่สื่อความชัดเจนและเหมาะสมกว่านี้ “ เดือดย้อมใจชน “ หากแต่ยังไม่สิ้นความงงงวย เพียงเท่านี้ เพราะ เมื่อ ” ดิ้น “ แล้ว ยังนำไปสู่ผลแห่งการต้มด้วยไฟและความร้อนอีก จนเป็นการ “ เดือด “ เหมือนน้ำ แล้วจึงนำไปสู่การย้อมใจคนให้มีสีที่แปลกไป นั่นหมายถึง ทำให้ใจคนมีสีหม่นหมองหรือมีความต่ำลงนั่นเอง ผู้น้อย ฯ ขอลองแก้โคลงของท่านพี่ ฯ ด้วยความเคารพว่าดังนี้ สรุปว่า ๑. รสความ งดงามด้วยความหมายที่ต้องการนำพระธรรมอันบริสุทธิ์สู่จิตใจผู้ทัศนาการ ๒. รสคำ ยังแปลกและเชื่อมคำไม่กลมกลืนนัก ฤๅจักเป็นความตั้งใจก็มิอาจทราบได้ ทั้งนี้ เพียงน้อมใจด้วยไมตรี หากพลั้งกิริยาวาทีเป็นประการใด หมายใจให้ท่านพี่ ฯ โปรดยั้งมือ น้อมจิตคารวะ จากคุณ : กิ่งไผ่ใคร่วิญญาณ - [ 19 ธ.ค. 49 00:05:32 A:58.64.54.89 X: ]

ความคิดเห็นที่ 79 ถึงท่านพี่ กรกวี แสนยินดีที่ได้รู้จัก มีกิริยาท่าที่นี้น่ารัก ช่างมาท้วงทักสิ่งอันใด ??? อย่ากระนั้นเลย มิรู้ว่าท่านพี่ ฯ ไยมาจักกะจี้แล้วด่วนจากจร ??? โอกาสหน้า จะขอชำแหละโคลง ของท่านกรวีให้ กระวีกระวาด เลยเชียว น้อมจิตคารวะ จากคุณ : กิ่งไผ่ใคร่วิญญาณ - [ 19 ธ.ค. 49 00:07:02 A:58.64.54.89 X: ]

ความคิดเห็นที่ 80 เข้ามาอ่านคำวิจารณ์ ของจอมยุทธกิ่งไผ่ฯ...ต้องนั่งหัวร่ออยู่คนเดียว นึกว่าตัวเองกำลังท่องอยู่ในยุทธจักรบู๊ลิ้ม ข้อคิดเห็นต่างๆนับว่ามีประโยชน์มากทีเดียว เป็นเรื่องแปลกที่คนเขียนเองมักไม่สามารถ ตรวจสอบงานตัวเองได้ดีเท่าบุคคลที่สอง ที่มีความคิดเห็นต่างกันไป (ด้วยหลักการนี้... จึงใช้ในการควบคุมคุณภาพกระบวนการผลิต ในแวดวงอุตสาหกรรม...และความถูกต้องของผลงาน ในแวดวงวิศวกรรมได้เป็นอย่างดี) นิดนึงสำหรับจอมยุทธกิ่งไผ่ฯ เท่าที่ข้าพเจ้าทราบ พระพุทธรูป...เราจะเรียกเป็นองค์ พระสงฆ์...เรียกเป็นรูป เช่นถามว่า..วันนี้นิมนต์พระมากี่รูป...หมายถึงพระสงฆ์ หรือ..มีพระพุทธรูปกี่องค์ในโบสถ์นั่น ด้วยไมตรีจิตอันเปี่ยมล้น...ครับ...จอมยุทธกิ่งไผ่ฯ จากคุณ : สดายุ... - [ 19 ธ.ค. 49 07:30:54 ]

ความคิดเห็นที่ 81 เข้ามาแต่เช้า..สวัสดีทุกท่านครับ อ่านที่คุณกิ่งไผ่ฯ ร่ายยาวแล้วขำไปด้วย สงสัยไปด้วยว่า ..ใครหนอ ดูจะเข้าใจธรรมเนียมทางวัดอยู่มาก เลือกสมัชชาฯ ไปแล้ว เมื่อวาน เขียนรธน.เสร็จก็จะเข้าสู่เทศกาลเลือกตั้ง เกือบๆ ปี ก็จะได้ไปซ้อมกากบาดกันอีกละ อิๆ จากคุณ : Ar@p - [ 19 ธ.ค. 49 10:09:32 ]

ความคิดเห็นที่ 82 ขอน้อมรับในไมตรีแห่งท่านพี่ผู้ห้าวหาญ ฯ อันมีสมัญญานามว่า สดายุ ผู้น้อยขอโอกาส เพื่อบังอาจเริ่มทัศนาการวิจารณ์เพลงกระบี่ของท่านพี่ ฯ ด้วยความชื่นชม แนวโคลงของท่านพี่ เป็นแนวนามธรรม ( abstract ) ที่เป็นแนวปรัชญาที่มุ่งศึกษาจากการใช้ชีวิตจริง เพื่อความรู้กระจ่างสว่างไสวทางปัญญาอันนำไปสู่การพัฒนาการด้านจิตใจให้พ้นทุกข์ได้จริง ( spiritual experience ) ดังนั้น แนวเพลงกระบี่ของท่านพี่ ฯ จึงออกแนวที่เน้นการมองสภาวะธรรมอันเป็นสิ่งปรากฏในโลก อันจะเป็นผลสู่การเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมการกำหนดจดจำหรือการดำเนินชีวิตของมนุษย์ ที่ผิดแผกไป ( บ้าง ) จากครรลองคลองธรรม จึงได้แต่คารวะท่านพี่ก่อน สามจอก แล้วจึงค่อยขอโอกาสวิจารณเพลงกระบี่ ต่อไป ก่อนอื่น ขอวกไปยังเพลงกระบี่ที่มีช่องโชว่โชว์จุดสำคัญของผู้น้อย ก่อนที่เหล่าท่านผู้เยี่ยมยุทธจะมาสะกัดจุด ( อีกคราว ) สะกัดจุดสุดสั่นสะท้าน..........สะเทือนขวัญ หมายขยับขาแขนพลัน.........อ่อนล้า ยังตะลึงเยี่ยงกระต่ายอัน.......ถูกตะปบ ฤๅอีกหนึ่งกระบวนท่า ( ถ้า )...แห่งผู้ระบือนาม ยืนสงบยอมสยบพร้อม..........เปรยวจี อันท่าน ฯ โปรดปรานี............กระต่ายน้อย เพียงเยือนเยี่ยมปฐพี.............ชาวยุท- ธจักรนา หากสบถปรากฏถ้อย- .........พลาดพลั้งอภัยเทอญ ฯ แก้จาก สะกัดจุดสุดสะท้านทั้ง..........สะเทือนขวัญ เป็น สะกัดจุดสุดสั่นสะท้าน..........สะเทือนขวัญ ท่านจอมยุทธนามลือเลื่องทั้งบู๊ลิ้ม ท่านพี่ อาร์พี ขอน้อมในคำทักทายต้อนรับผู้น้อย ด้วยใจจริง แท้แล้ว ผู้น้อยเคยมีโอกาสย่างกายเข้าอารามเสี้ยวลิ้มยี่ เมื่อคราก่อน ทั้งได้สดับถ้อยความธรรมบรรยายแห่งท่านเจ้าอาวาสเทียนฮงไต้ซือ อันมีลีลาจารวัตรที่งดงาม จึงได้มีโอกาสได้กลิ่นไอในรสธรรมบ้าง แท้จริงยังห่างไกลจากการเข้าถึงซึ่งอรรถธรรมความซาบซึ้ง ถึงแม้แต่ในการย่างตนลงอมตะมรรคานิพพานสถาน ยิ่งไกลนักแล้ว ดังนั้น การเข้าไปชื่นชมเพลงกระบี่ ของท่านพี่ ฯ สดายุ จึงฉุดผู้น้อยให้ล่องลอยไปตามกระแสนธรรมไปด้วยกัน แม้ว่า จะพะว้าพะวังลังเลอยู่บ้าง...ด้วยยังเป็นผู้มีกิเลสหนาปัญญากระต่าย อยู่ จึงได้แต่วิจารณ์เพลงกระบี่ แบบไม่มีภูมิเลย ไว้โอกาสหน้า จักมาสนทนาพาทีกับมวลท่านพี่ ผู้เยี่ยมยุทธทั้งมวล ว่าแล้ว...ขอโอกาสไปปฏิบัติการสักสามชั่วยาม แล้วจักมานั่งทัศนาการเพลงกระบี่ของท่านพี่ ทั้งมวล น้อมจิตคารวะ จากคุณ : กิ่งไผ่ใคร่วิญญาณ - [ 19 ธ.ค. 49 10:37:58 A:203.148.192.120 X: ]

ความคิดเห็นที่ 83 ขออนุญาตนอกเรื่องหน่อยเจ้าค่ะ คุณxers เจ้าค่ะ คนสอนนี่สีน้ำน้อยไม่ทราบจริงๆ ว่าอยู่ระดับไหน ก็สอนๆด่าๆบ่นๆ ทนๆกันไป ถูลู่ถูกัง ท่านคงมีกรรมเก่าแต่หนหลัง ให้ต้องมาสอนสีน้ำน้อยเจ้าค่ะ คุณพี่หมีฯ ขอบคุณกำลังใจเจ้าค่ะ แม้ว่าจะส่งผิดซองไปนิดหนึ่ง สีน้ำน้อย Sugarhut ชื่อแอม เจ้าค่ะ สีน้ำฟ้า รายนั่น พี่แจม มันสีเหมือนกันคนในห้องกวีเขางงกันบ่อย ชื่อเล่นก็แอมแอมแจมแจม คล้ายกันอีก แต่ความสวยคงสู้พี่สีน้ำฟ้ามิได้เจ้าค่ะ จากคุณ : ผู้หญิงสีน้ำทะเล (sugarhut) - [ 19 ธ.ค. 49 10:50:59 ]

ความคิดเห็นที่ 84 ลูกลิงหมายแหย่แก้ม.............เสือสิงห์ มาหยอกเย้าพญากระทิง.........พี่ช้าง เพียงหลอกล่อหนุงหนิง..........หมายสนุก  สนานเน้อ ปีนป่ายพฤกษ์ไพรบ้าง............เล่นใกล้อาศรม ฯ ใครเขียนเสือเพื่อให้..............ลิงกลัว  อิอิ จนสั่นใจเต้นระรัว-.................ระริกแล้ว จึงเร้นหลบบังตัว...................หลังพี่  หมี ฯ  เฮย มาแอบกว่าคลาดแคล้ว..........ก่อนต้องสลายโต๋ ฯ นั่งสัปหงกในห้องประชุมอยู่เป็นนาน กระทั่งแอบย่องมาอาศรมชาวโคลง เอ๊ะ ไม่มั่นใจ เข้าผิด url หรือเปล่า จึงเหลือบตาขึ้นไปดูหัวข้อกระทู้ .. แล้วก็ถึงบางอ้อ !! อ้อ อ๋อ อ้อ .. ยังคงเป็นอาศรมชาวโคลงนี่นา ขำกับบางความคิดเห็น .. ๕๕๕ ตลกดีแฮะ .. ลูกลิงขอหลบดีกว่า วิจารณ์ไม่ค่อยคล่องคอสักเท่าไหร่ มีมีด แต่มีดไม่ค่อยจะคมอ่ะ .. เถือ เถือ เถือ อีก ได้แต่ฟกช้ำดำม่วงอ่ะ จากคุณ : จังงัง - [ 19 ธ.ค. 49 11:36:30 ]

ความคิดเห็นที่ 85 ท่านจอมยุทธกิ่งไผ่ฯ... เนื่องด้วยตัวข้าพเจ้านี้..กระบวนโคลงยังอ่อนด้อยนัก ได้รับไมตรีช่วยชี้แนะ...ให้รู้สึกตื้นตันใจนักแล้ว จึงได้เรียงร้อยกลอนตลาดที่ไม่ค่อยได้เรื่อง มอบให้สักบทเป็นน้ำใจ... หวังว่าคงไม่ระคายหูท่านจอมยุทธกิ่งไผ่ฯ.. จนเกินไปนัก... แล้วอีกหลายชั่วยาม...หลังเลิกงาน ข้าพเจ้าจะมาชื่นชม...ลีลาจอมยุทธท่านอีกครา ๐ เหมือนคอยช่วยชี้โคลงชั่วโมงนี้ บ่งแววลีลาดูเหมือนครูสอน เผยอัชฌามารยาทไม่ขาดตอน ทั้งเพลาผ่อนอัตตา..ทุกท่าที ๐ ในท่ามกลางปรากฎแห่งพจน์ถ้อย ตัวเหมือนพลอยลีบซุกไปทุกที่ ทั้งคล้ายเผย..คล้ายเร้น..ความเป็น..มี หากไมตรีหยิบยื่น..ช่าง..ครื้นเครง ๐ เมื่อไตร่ตรองคิดดูอย่างผู้ชาย ที่ทักทายผ่านคำ..แล้วทำเคร่ง ล้วนรูปโขนครอบหัวให้ตัวเอง กันไว้เกรงรุกล้ำ..เป็นกำบัง ๐ เมื่ออัตตาปลดปลงถอดลงไว้ ย่อมเห็นได้ใสเรื้องถึงเบื้องหลัง ว่าแค่ท่วงทีท่าของวาทัง หรือเป็นทั้งน้ำใจที่ใสจริง ๐ กรองถ้อยคำมอบให้ด้วยไมตรี หลังเพลิดเพลินวาทีเป็นที่ยิ่ง ขอน้อมรับถ้อยพยางค์ไว้อ้างอิง หวังถ่ายทิ้งเคยชิน..ตราบสิ้นไป. ขอคารวะ...จอมยุทธกิ่งไผ่ต้องลมอีกครั้ง แก้ไขเมื่อ 21 ธ.ค. 49 18:27:03 แก้ไขเมื่อ 19 ธ.ค. 49 18:56:26 แก้ไขเมื่อ 19 ธ.ค. 49 12:11:55 จากคุณ : สดายุ... - [ 19 ธ.ค. 49 11:45:54 ]

ความคิดเห็นที่ 86 79  กิ่งไผ่(ทำไมต้อง)ใคร่วิญญาณ  หรือใช้กิ่งไผ่เฉือนคมแทนมีดดาบ  จึงกระสันต์ใคร่วิญญาณ  อิอิอิ อย่าเรียกท่านพี่เลยอ่ะ  เค้ายังเด็กอยู่เลยนะ  ตอนนี้ยังผูกผมแกระอยู่เลยนะตะเอง...(แบบกระชากอะไรชักกาหน่อย) ส่วนโคลงอันแสนมะได้เรื่องของเรา  หากชำแหละแล้วจะพบว่าช่องโหว่มีเยอะ  มากกกกกกกกกกกกกกก  เพราะเวลาแต่งบางทีมันเกิดอาการอยากแต่งมากกว่าแต่งให้ดีอ่ะ... เดี๋ยวท่านกิ่งไผ่ฯจะเหนื่อยอ่ะ  เห็นใจจังเรย...   เราอ่ะเกรงจัย  เห็นใจ...  เพราะเราคือคนดีที่น่ารกเฮ้ยน่ารักจ้า  อิอิอิ แก้ไขเมื่อ 19 ธ.ค. 49 12:12:14 แก้ไขเมื่อ 19 ธ.ค. 49 12:09:46 จากคุณ : กรวี - [ 19 ธ.ค. 49 11:56:26 ]

ความคิดเห็นที่ 87 สวัสดีครับ ครูหนอนฯและทุกท่าน '74 '75 '78 '79 '82 ท่านกิ่งไผ่ใคร่วิญญาณ ฮ่าๆๆๆท่านพี่ ใยมายกข้าพเจ้าเป็นจอมทัพเสียเล่า อันนี้รับไม่ได้อย่างยิ่งขอรับ ไม่เหมาะสมด้วยประการทั้งปวง ทั้งคุณวุฒิ วัยวุฒิ และวรยุทธ ขอรับ และยังเป็นเพียงเด็กน้อยในอาศรมแห่งนี้ แถมบ่ได้ระบือนาม ข้าพเจ้าก็เคยเป็นผู้หลงทางมาในถิ่นนี้คนหนึ่งเท่านั้น ตอนนั้นข้าพเจ้าก็ไม่ได้เก่งกาจเช่นท่านพี่ ที่ข้าพเจ้าขอบังอาจเรียกว่าท่านพี่ก็จากการคาดเดา จากถ้อยคำที่ใช้ และความลึกซึ้งของกระบวนท่า ข้าพเจ้าเสียอีกหากมีอะไรพลาดพลั้งไป ก็ต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยขอรับ ว่าแล้วก็ยกสุรานารีแดงที่แอบเทจากใหท่านพี่ พร้อมคาราวะหนึ่งจอก ขอรับ ส่วน สาส์นโลหิต ที่ไม่หวังเห็นโลหิตของข้าพเจ้า บ่ใช่เป็นสาส์นใดขอรับ เพียงเลียนกระบวนท่าเหมือน ที่เคยทำแบบครูพักลักจำไปมากกว่าขอรับ แถมโดนกิ่งใผ่ทิ่มสกัดพุงชาไปเลยขอรับ แหะๆ ยืนสงบสยบน้อมพร้อม..........เปรยวจี จอมกระต่ายโปรดปรานี.........อึ่งน้อย เปลวเทียน ฤ เทียบรพี...........ยามเที่ยง เพียงมิโทษโกรธ ณ ถ้อย-......ที่พลั้งอภัยเทอญ ฯ อ่ะไม่ทันแล้วครับเผลอสกัดจุดยิ้มไปทีหนึ่งขอรับ ขออนุญาตเรียนกระบวนท่านะขอรับ หลายท่าเห็นจะไม่ไหว ปกติแต่งแบบสั้นๆ ขอรับ แหะๆ ขอบคุณที่มาเติมเสียงหัวเราะ ของถิ่นอาศรมขอรับ '76 '77 '86 พี่กรวี นั่นแน้แวะเข้ามาขำแล้วก็ไป ที่เห็นจะโดนเป็นข้าพิเจ้าน่อ อิอิ แว๊บๆๆๆ ด้วยคน ขอรับ '80 '85 พี่สดายุ ดาบอันห้าวหาญคมคายนัก ขอเลื่อมใสในไมตรี แทนทุกท่านด้วยขอรับ ในฐานะเด็กน้อยที่คอยอาศัยในอาศรม แอบชื่นชม ทุกท่านอย่างออกนอกหน้า ขอรับ '81 น้าอาร์พี แหะๆ ท่านผมก็หวังจะไปซ้อมกาบาดบ้างจากที่เคยเบื่อๆ อู้ ไม่ไปใช้สิทธิ์เลยขอรับ และหวังว่าจะได้ใช้ฉบับจริงซะที ขอรับ '83 คุณสีน้ำน้อย จม. ผิดซองเพราะพี่หมีไม่ค่อยได้เข้ามาบ่อยน้อ ยังไงก็แปะโคลงร่วมสนุกเทศกาลต้อนรับปีใหม่ได้อีกนา เห็นแว่วๆ ว่าหนู ศ. จะเจียดเวลามาตอนรับปีใหม่ด้วย กระทู้โคลง หักมุมมัดยิ้ม ข้าพเจ้าเลยปูบทมาค่อนอาศรมนี้เลย ส่วนข้าพเจ้าปีใหม่จะไปรับไอหนาวกับเพื่อนๆ ที่เชียงรายขอรับ 84 ท่านศิษย์พี่จังงัง ใยมาสลายโต๋ตอนนี้ขอรับ ขอสมัครเป็นพลพรรค พรรคลิงรักลิง ด้วยคนน่อครับ ----------------------------------------------------------------------- จากคุณ : xers - [ 19 ธ.ค. 49 18:27:22 ]

ความคิดเห็นที่ 88 สวัสดีครับ ครูหนอนฯและทุกท่าน ถือโอกาสเอาโคลงเก่ามาขัดๆ ถูๆ แบบท่านกิ่งใผ่ ด้วยคนขอรับ เนื่องจากคิดขัดนานแล้ว และตามธรรมเนียมแบบพี่ๆทั้งหลายขอรับ ๏ ชะลอมสานจากเส้นใผ่           แผกพันธุ์ ยังสอดประสานราวมัน              เกิดพร้อม สามัคคีพลังอัน                       ใหญ่ยิ่ง หลายศาสน์ชาติเชื้อล้อม           แหล่งนี้ใจสมาน ๚ ๏ ชะลอมสานด้วยใผ่                แผกพันธุ์ ยังประสานราวมัน                    เกิดพร้อม สามัคคีพลังอัน                       ยิ่งใหญ่ หลายชาติศาสนล้อม                แหล่งนี้ใจสมาน ๚ ปั่นกระทู้ตามระเบียบ ก่อนจะต้องไปเชียงรายเสาร์นี้ขอรับ กลัวไม่ทัน อิอิ ----------------------------------------------------------- แก้ไขเมื่อ 19 ธ.ค. 49 22:39:55 จากคุณ : xers - [ 19 ธ.ค. 49 18:54:12 ]

ความคิดเห็นที่ 89 ท่านจอมยุทธกิ่งไผ่ฯ ข้าพเจ้ามาแก้ไข..ข้อบกพร่อง บทที่ท่านว่าเอาไว้อีกที... และเช่นเคย...หวังใจเป็นอย่างยิ่งว่า หลังจอมยุทธ...ร่ำเมรัยใบไผ่เขียว... พร้อมคลอเคลียอยู่ด้วย...โกเนี้ยน้อย... เป็นที่รื่นรมย์ครึ้มอกครึ้มใจดีแล้ว... ขอท่านโปรดร่ายรำกระบวนยุทธอีกสักครา ๐ ใจคิดตอนก้มกราบ........องค์พระ เห็นว่าธรรมสัจจะ.............จักสิ้น หนทางสู่อริยะ.................ยากสืบ ถึงนา คนแค่กระผีกริ้น...............ที่รู้สู่หมาย อีกสำนวน ๐ ใจคิดตอนก้มกราบ........องค์พระ เห็นว่าธรรมสัจจะ..............จักสิ้น ด้วยอริยะภาวะ................ยากสืบ ต่อแล ผลจากความแหว่งหวิ้น.......หว่างถ้อยธรรมกถา สองบาทแรกเหมือนกัน เปลี่ยนแต่สองบาทหลัง.. และหากว่าข้าพเจ้าได้ทัศนาวาทีท่านจอมยุทธกิ่งไผ่ฯ.... ในประเด็นการรับส่งของใจความในแต่ละบาท ให้เป็นที่ชื่นชมด้วยแล้ว...ความพึงพอใจนี้นั้น เห็นจำต้องแบกรับไว้แล้ว...ท่านเอย จากคุณ : สดายุ... - [ 19 ธ.ค. 49 19:17:39 ]

ความคิดเห็นที่ 90 ฝ่าสายลมเหมันต์ในยามรัตติกาลมาอย่างอ่อนล้ายิ่ง เลยทิ้งกายหมายพักพิง ณ แดนอาศรมแหล่งสมาคมชาวยุทธผู้เหิมหาญ ผู้น้อยพลันได้ทัศนาการสาส์นโลหิต ( อีกหลายฉบับ ) ใจหนึ่งยิ่งซาบซึ้งในไมตรี อีกใจหนึ่งยังชื่นชมรสมธุรวาทีแห่งท่านพี่ผู้เยี่ยมยุทธหลายท่าน เบื้องปฐม ขอชื่นชมคารมคมคายคล้ายกระบี่ที่ตีอย่างปราณีตจากแคว้นตงหงวน อันยังใจให้ผู้น้อยชื่นชมยิ่ง ทั้งไพเราะเพราะพริ้งประหนึ่งทิ้งไข่มุกอันเพริศพรายลงกระทบจานหยก ฉะนั้น ผู้น้อยขอคารวะท่านผู้เยี่ยมยุทธทั้งมวล ก่อนแล้ว จึ่งค่อยนั่งอ่านสาส์นโลหิต พร้อมครุ่นคิดว่า .. ฤๅผู้น้อยจักเยี่ยงชายผู้เขลาเอาตำรามาขายหน้าบ้านขงจื้อผู้เปรื่องปราด ฤๅเอาสุราอันไร้รสชาติโหงวเกียพ๊วย มาเร่ขายหน้าบ้านโต่วคัง หนอ ว่าแล้ว หากผู้น้อยพลั้งพจน์สบถวาทีอันมีข้อพลาดคลาดเคลื่อนบิดเบือนประการใด หมายใจให้ยั้งมือ ด้วย เบื้องต้น ขอสะกัดจุดจอมยุทธสุดสะท้านบู๊ลิ้ม .. นามว่าท่านเซ่อร์ ( เข้าใจว่าคืออัศวินถิ่นสหราชอาณาจักร หรือไร ??? ) ว่า ในชะลอมมีกล้วยไข่............สารพัน ยังบ่พอแบ่งปัน......................พี่น้อง เพียงแจกหนึ่งลูกพลัน......... ไยหมด เร็วนา หากมากมิตรสหายล้อม....... แค่นี้พอหรือ และผู้น้องขอโอกาสชื่นชมเพลงกระบี่ท่านพี่ ฯ ต่อในทันใด จากคุณ : กิ่งไผ่ใคร่วิญญาณ - [ 19 ธ.ค. 49 23:03:53 A:58.64.54.140 X: ]

ความคิดเห็นที่ 91 หึหึหึ แท้จริงยังงงงันในความเชี่ยวชาญด้านเพลงกระบี่ ผู้น้องจึงบังเกิดความเซ่อ ( แต่ไม่ถึงซ่าเหมือนโซดาตรา ราชสีห์ ) หวังสะกัดจุด แต่ไย สะกัดจุดตนเองได้ ในชะลอมมีกล้วยไข่..............สารพัน ยังบ่พอแบ่งปัน.......................พี่น้อง เพียงแจกหนึ่งลูกพลัน......... ไยหมด เร็วนา หากพยาธิยังเรียกร้อง...........แค่นี้พอหรือ จากคุณ : กิ่งไผ่ใคร่วิญญาณ - [ 19 ธ.ค. 49 23:28:11 A:58.64.54.140 X: ]

ความคิดเห็นที่ 92 ผู้น้อย ได้อ่านสาส์นโลหิต อันลิขิตมานั้น ช่างยังใจให้นึกซึ้งในน้ำใจยิ่ง แท้จริง การได้ทัศนาการเพลงกระบี่อีกทั้งวิชาชาญการยุทธของท่านพี่ ฯ แล้ว ขอชื่นชมด้วยใจจริง ว่าแต่ หากมิได้น้อมรับด้วยใจแล้ว จึงจักเป็นเช่นผู้รับน้ำใจแต่ฝ่ายเดียวเป็นแน่ จึงได้แต่ส่งสาส์นโลหิต ที่มิได้หมายปลิดชีพผู้ใดทั้งสิ้น ผ่านพิราบสื่อสารมาวางบ้าง ใจคิดคราวได้สดับ...............มธุร- พจน์เฮย จึงทราบภูมิสภาวะ...............หมดสิ้น ด้วยอรรถรสพยัญชนะ.........เสนาะยิ่ง ปานประหนึ่งลายถักดิ้น.......เพริศแพร้วแววทอง ฯ วางโคลงไว้ชื่นชมท่านพี่สดายุ ก่อนเป็นปฐม ก่อนจักมีโอกาสวิจารณ์เพลงกระบี่ ของมวลท่านพี่ผู้เยี่ยมยุทธใน โอกาสนี้ จากคุณ : กิ่งไผ่ใคร่วิญญาณ - [ 19 ธ.ค. 49 23:32:36 A:58.64.54.140 X: ]

ความคิดเห็นที่ 93 มานั่งทัศนาการ ซึ่งเพลงกระบี่ของท่านพี่สดายุ ขอชื่นชมในความคมของกระบี่ ขอสดับเบื้องบทกวีอันแยบยล ด้วยความชื่นชมยิ่ง -“ กระผีกริ้น “ กระ เป็นคำนามหมายถึงเต่าทะเล , หรือมีรอยที่ผิวหนัง , เมล็ดต้นไม้ชนิดหนึ่งเรียก ลูกกระ -“ ผี “ คำเรียกวิญญาณ ที่ชาวบ้านบัญญัติขึ้นเอง -“ กริ้น “ ผู้น้อยจนด้วยเกล้า ปานเสพสุรานารีแดงอังแรงฤทธิ์ จนเมามายหลายชั่วยาม ดังนั้น ตรงนี้ หวังว่าท่านพี่ ฯ จักไม่เก็บเคล้ดวิชาไว้แต่เพียงผู้เดียวเป็นแน่ ( ยิ้มอย่างชื่นชม ) หากผูกคำนำร้อยเรียง...ยังคงเสี่ยงต่อการพลาดพลั้งได้ อันสืบเนื่องจากถ้อยความเบื้องต้น จึงจนใจที่จะบรรยายขยายอรรถรสให้ -“ คนแค่กระผีกริ้น...............ที่รู้สู่หมาย “ จึงพยายามแปลว่า มนุษย์เรานั้น น้อยนักที่จักสามารถล่วงรู้สิ่งนั้น ( อริยธรรม , สัจธรรม ) ได้ หากแต่ว่า “ กระผีกริ้น “ เป็นคำเฉพาะถิ่นและเป็นภาษาพูด ( กระมัง ) เท่านั้น ที่แปลว่า “ น้อย , เล็กน้อย , น้อยมาก “ เช่น “ แค่เรื่องกระผีกริ้น เท่านั้นน่า “ เราจึงมักไม่ค่อยพบผู้นิยมใช้ในการเขียนวรรณกรรมเท่าใดนัก หากยังคงประสงค์จะเขียนเพื่อให้ได้ความ ผู้น้อยขอล่วงเกินท่านพี่ด้วยความชื่นชม ดังนี้ “ มวลมนุษย์จึงแดดิ้น เดือดร้อนเหนือคณา ฯ -“ ที่รู้สู่หมาย “ อันสืบเนื่องจากถ้อยความเบื้องต้น จึงจนใจที่จะบรรยายขยายอรรถรสให้ต้องตามความประสงค์ได้ หากเป็นผู้น้องแล้ว จึงขออนุญาตท่านพี่ ต่อถ้อยความดังนี้ ๐ ใจคิดตอนก้มกราบ....องค์พระ เห็นว่าธรรมสัจจะ..........จักสิ้น “ หนทางสู่อริยะ...........ยากหยั่ง ถึงนา “ จึงจักยังด่าวดิ้น.............เดือดร้อนนิจนิรันดร์ฯ หรือ ๐ ใจคิดตอนก้มกราบ.....องค์พระ เห็นว่าธรรมสัจจะ..........จักสิ้น “ หนทางสู่อริยะ............ยากหยั่ง ถึงเฮย “ มวลมนุษย์จักแดดิ้น ..เดือดร้อนเหนือคณา ฯ หรือ ๐ ใจคิดตอนก้มกราบ.....องค์พระ เห็นว่าธรรมสัจจะ...........จักสิ้น “ หนทางสู่อริยะ.............ยากหยั่ง ถึงเฮย “ มวลมนุษย์จึงแดดิ้น ..เดือดร้อนเหนือคณา ฯ หรือ ๐ ใจคิดตอนก้มกราบ......องค์พระ เห็นว่าธรรมสัจจะ............จักสิ้น “ หนทางสู่อริย-..............ภูมิยาก หยั่งเฮย “ มวลมนุษย์จึงแดดิ้น ... .เดือดร้อนเหนือคณา ฯ หรือ ๐ ใจคิดตอนก้มกราบ.......องค์พระ เห็นว่าธรรมสัจจะ.............จักสิ้น “ หนทางสู่อริย-...............ภูมิยาก หยั่งเฮย “ มวลมนุษย์จึงแดดิ้น ....เดือดร้อนนิจนิรันดร์ ฯ ด้วยความด้อยในเชิงกระบี่ หมายให้ท่านพี่ยั้งมือ น้อมจิตคารวะ จากคุณ : กิ่งไผ่ใคร่วิญญาณ - [ 20 ธ.ค. 49 00:34:11 A:58.64.54.140 X: ]

ความคิดเห็นที่ 94 ตื่นขึ้นมาท่ามกลางลมเหมันต์ อันหนาวเหน็บ....ไร้จันทร์...หาก แผงดาวเต็มท้องฟ้า.... วิกาลคล้อย...น้ำค้างพร่างพรายเม็ด ข้าพเจ้าค่อยๆสืบเท้ามาที่อาศรมจอมยุทธ... จึงเห็นประกายฉวัดเฉวียนสีเขียวเข้มกลุ่มหนึ่ง ครอบคลุมร่างหนึ่งอยู่.... โอ..ย่อมเป็นท่านจอมยุทธกิ่งไผ่ฯ ร่ายรำเพลงกระบี่อยู่ท่ามกลาง...ลมวิกาล เพลงกระบี่อันเกรี้ยวกราดนัก... ข้าพเจ้าจำต้องหยุดเท้าไว้...เพื่อชื่นชมอยู่ อย่างเงียบงัน ค้น :  กระผีกริ้น คำ :  กระผีกริ้น เสียง :  กฺระ-ผีก-ริ้น คำตั้ง :  กระผีก ชนิด :  ว. ที่ใช้ :  ปาก ที่มา :   นิยาม :  นิดหน่อย, น้อยมาก, เล็กน้อย. ภาพ :   อ้างอิง :   ปรับปรุง :  98/4/2 คำนี้ข้าพเจ้า...คิดว่าเป็นคำทั่วไปคำหนึ่ง มิใช่เฉพาะภาษาพูดเท่านั้น... ส่วนความหมายนั้น...ท่านจอมยุทธกล่าวไว้ถูกต้องแล้ว เนื้องจากคำโท...สิ้น..นั้นข้าพเจ้ามีความเห็นว่า หาคำคู่โทอื่นมารับได้น้อยยิ่ง...(แม้จะรวมโทโทษด้วย แล้วก็ตาม) เท่าที่ข้าพเจ้านึกได้...ก็มี ดิ้น....สำนวนก็มี...เดือดดิ้น...นอนดิ้น...ดิ้นพล่าน ปลิ้น...สำนวนก็มี...จับปลิ้น...ปอกปลิ้น ริ้น...(กระผีกริ้น...อ่าน...กระ..ผีก...ริ้น) หวิ้น...(วิ่น)...แหว่งวิ่น เพียงแต่ข้าพเจ้ามิอาจไม่ใช้คำว่า..สิ้น...นี้ได้ ด้วยรูปความนั้นมันบังคับอยู่..อีกทั้ง เป็นความดื้อรั้น...ที่มิอาจยินยอมได้จริงๆ เมื่อพิจารณาเพลงกระบี่จอมยุทธแล้ว นับว่าเพลงกระบี่แรก...ถูกใจข้าพเจ้าเป็นที่สุด จึงจักยังด่าวดิ้น.............เดือดร้อนนิจนิรันดร์ฯ คำว่า...จึง...เหมือนเป็นผลสรุปให้ความคิดตัวเอง ที่ส่งมาในบาทสอง...ว่า...เพราะอย่างนี้ จึงต้องเป็นอย่างนั้น แต่เมื่อดูความโดยรวม ข้าพเจ้ากลับมีความเห็นอีกอย่างหนึ่ง ว่า...สองบาทด้านล่างนี้....เป็นการระบุสาเหตุ การสิ้นไปของ...ธรรมสัจจะ...ได้ชัดเจนกว่า ด้วยอริยะภาวะ................ยากสืบ ต่อแล ผลจากความแหว่งหวิ้น.......หว่างถ้อยธรรมกถา เนื่องจากข้าพเจ้าตั้งธงไว้ว่า...ธรรมสัจจะ..นั้นจักสิ้นไป แต่สำนวนแรกไม่ได้พูดถึงสาเหตุว่า ทำไมจึงคิดเชื่อเช่นนั้น...? พูดแต่เพียงว่า...หนทางสู่เป้าหมาย(อริยะภาวะ)...นั้นยาก และจิตใจผู้คนจะเดือดดิ้นกับทุกขภาวะ...ไม่สร่างซา ท่านจอมยุทธ...ว่าเป็นไปได้หรือไม่ที่ ...การสิ้นไปของธรรมสัจจะ... อีกทั้งเนื่องจากเหตุที่..ว่าหนทางสู่อริยะภาวะนั้นยาก... เราจึงไม่จำเป็นต้องบอกถึงความทุกข์ร้อน ของจิตใจอีก..? เพราะภาวะจิตที่ไม่เข้าใจอริยะธรรมนั้น อย่างไรก็ทุกข์ทรมานไม่จบอยู่แล้ว.... ซึ่งเป็นเรื่องที่จะต้องเป็นแน่นอนเด็ดขาด...ไม่มีทางเป็นอย่างอื่นไปได้ ภาษาของโลกสมัยใหม่ก็ต้องเรียกว่าเป็น...default...อยู่แล้ว ทีนี้...การมากล่าวย้ำอีก...จะเป็นความซ้ำซ้อนของเนื้อหา ไปในตัว...รึเปล่า ? แต่เราควรบอกถึงเหตุแห่งความ(จะ)สิ้นไปมากกว่า.... ว่าเพราะเกิดจาก...สัทธรรมปฏิรูป..หรือ การบิดเบือนหลักการใหญ่แห่งความเป็นพุทธ...นั่นเอง คือหากว่ายากอย่างเดียว...ยังอาจมีผู้สามารถอยู่ แต่ถ้าเกิดจากความฟั่นเฝือของหลักการ...อันเป็นหลักการใหญ่ เป็นหลักการที่ไม่อาจประนีประนอมได้ เนื่องจากกำเนิดของพุทธ...ก็เกิดบนหลักการนี้ สามารถอย่างไร..ก็ไม่อาจไปถึงได้...เพราะผิดทาง (เป็นต้นว่าการอธิบายหลักการแห่งพุทธ...ที่เน้น..อนัตตา ให้เป็นแบบพราหมณ์...ว่าเป็น...อัตตา...แบบวิญญาณ เวียนว่ายตายเกิด(อาตมัน)..ข้ามภพข้ามชาติใน... กระแสปฏิจจสมุปบาท) เป็นต้น... อันจะเป็นบทสรุปได้รวบยอดดีกว่า.... ท่านจอมยุทธจะเห็นเป็นอย่างไร ด้วยโยนิโสมนสิการและด้วยจิตคารวะ แก้ไขเมื่อ 20 ธ.ค. 49 11:50:03 จากคุณ : สดายุ... - [ 20 ธ.ค. 49 06:28:29 ]

ความคิดเห็นที่ 95 ..ในยามวสันตฤดูอันผ่านพ้น ท่านเทียนฮงไต้ซื้อ ปรมาจารย์แห่งอารามเสี้ยวลิ้มยี่ ได้บ่งชี้อรรถอธิบายขยายความเบื้องบทรสพระธรรมแห่งพระบรมศาสดาจารย์ ให้แก่ผู้น้อยและมวลหมู่ศิษย์ผู้ใคร่ในความสงบค้นพบสัจธรรมความจริง ณ หอพระธรรมแห่งอาราม ฯ นั้น ครั้นได้สดับซาบซึ้งประหนึ่งท่านได้เมตตาปราณีที่เติมน้ำมันในตะเกียงอันเก่าคร่ำคร่า ที่รอเวลามอดไหม้ไร้แสงแรงจรัสในอีกไม่กี่อึดใจ ให้กลับมีความรุ่งเรืองสว่างไสว ขึ้นในรัตติกาลอันมืดมนอนธกาล ต่อไปอีกหลายชั่วยาม แม้นไม่ถึงกับพราวเพริศเจิดจรัศเช่นศศิธรตอนวันเพ็ญ ก็ตามที หากแต่ยังพอมีแสงให้มองเห็นสรรพสิ่งในระยะใกล้ ๆ ได้บ้าง ท่านเทียนฮงไต้ซือได้ปรารภถึงปฏิจจสมุปบาท คือสิ่งที่เกิดขึ้นสืบเนื่องถึงกันอุปมาห่วงโซ่ตรวนเหล็กกล้าแห่งประตูราชสำนักที่ผูกต่อไปมายาวหลายหมื่นลี้ บางกรณีดูประหนึ่งว่าจักหาที่สุดมิได้ สมจริงอย่างท่านพี่ผู้เยี่ยมยุทธ ฯ สดายุว่าไว้แล้ว แม้นมิได้รู้แจ้งแทงตลอดก็ตามที แต่ยังพอมีเค้าลางพออ้างอิง กันเคอะเขิน สักน้อย ด้วยจิตคารวะชื่นชมในเพลงกระบี่ จึงได้เผยช่องโหว่แห่งความพลาดพลั้งของผู้น้อย เหมือนจักคอยให้ท่านผู้ห้าวหาญมาทัศนาการเพื่อชี้แนะ ยามคืนแสนสงัดให้...........พิจารณา ธรรมซึ่งองค์พระศาสดา........บ่งชี้ “ ปฏิจสมุปบาท “ พา......................จิตสงบ จึงใคร่ครวญสิ่งนี้............................นั่นโน้นฉะนี้ไฉน ฯ สรรพสิ่งมีอุบัติขึ้น .แผกกัน หากแต่คงสามัญ- ญลักษณ์แล้ ความไม่เที่ยงทุกข์อัน .ปรากฏ อีกอนัตตาจริงแท้ .ต่างต้องจำนน ฯ ผู้น้อยมาร่ายรำเพลงกระบี่ ด้วยท่าที ( เสมือนว่า ) สงบเสงี่ยมเตรียมใจในยามสงัด หากแต่ในยามนี้ ประหนึ่งถูกท่านพี่ สดายุ ผู้ชี้ช่องทางความสว่างแห่งรสพระธรรม ฉุดกระชาก ( แต่คงไม่ถึงกับลากถู กระมัง ) ไปเฉียดตู้คัมภีร์ เข้าไปทุกทีแล้ว อิอิ แต่แท้ที่จริงแล้ว การที่ผู้น้อยได้สบโอกาสทัศนาการตำนานเพลงยุทธแลฝีไม้ลายมือในเพลงกระบี่ของผองพี่ผู้เยี่ยมยุทธ นับเป็นสิ่งที่ดี ( หากแต่ไยมาสวมบทบาทลีลาศร่ายรำเพลงกระบี่เอง เยี่ยงนี้หนอ อิอิ ) ฤาเช่นวลีที่ว่า “ เพลงกระบี่นี้ยืนยาว ชีวิตนี้เล่า ไยแสนสั้น “ ( ยืมนิยามนี้มาจากผู้นิยมชมชอบงานศิลปะมาสักนิด ) จากคุณ : กิ่งไผ่ใคร่วิญญาณ - [ 20 ธ.ค. 49 12:25:01 A:203.148.192.120 X: ]

ความคิดเห็นที่ 96 สงกะสัยว่ากรวีต้องพกกระบี่+สวมชุดจอมยุทธ+ปักปิ่น+จิบสุรา  แทนนุ่ง โจงกระแบน+คอกระเช้าและนั่งพับเพียบซะแระ  พอเข้ามาในอาศรมรู้สึกเหมือนเข้ามาท่องยุทธจักรเรยอ่ะ  หุหุหุ .... (ออ.ที่จอมยุทธพกกระบี่กันแล้วไม่ฟันอ่ะ  แบบประมาณเก็บคมเอาไว้เนี่ย  เค้าเรียกกันว่าทำเป็นเท่ห์ป่าว  หุหุหุ) อาศรมฯกลายเป็นยุทธจักรเสียแระ... เรามะค่อยกล้าจะท่องยุทธจักรด้วยซี.. แก้ไขเมื่อ 20 ธ.ค. 49 12:38:19 จากคุณ : กรวี - [ 20 ธ.ค. 49 12:36:12 ]

ความคิดเห็นที่ 97 สวัสดีครับ ครูหนอนฯ และทุกท่าน สวัสดี พี่สดายุ พี่กิ่งใผ่ฯ แวะเข้ามาหวังปั่นกระทู้ให้ทันเสาร์นี้ แหะๆ โชคดีที่เพิ่มขึ้นหลายความคิดเห็น เห็นสองท่านวิจารณ์โคลงกันออกรส และได้แต่ทำตาปริบๆ เนื่องจากหาที่แทรกไม่ได้ เนื่องจากศัพท์ยากเกินไปสำหรับผมอ่ะครับ พลอยได้ศัพท์ภาษาไปโดยไม่รู้ตัว ขอรับ ยังดีที่มีคำเชิญจากมิตรผู้มาเยือน ให้มีโอกาสแทรกได้ กลายเป็นว่าในชะลอม แบบโคลงบ้านๆ ของผม มีกล้วยไข่ไปซะแล้ว แหะๆ น่าจะเหมาะกับผมดี ตามนาม เซ่อ ของกระผมครับ มิใช่ sir ผู้สูงศักดิ์น่อครับ ชะลอมบ่มีกล้วยไข่..............สารพัน เพียงหนึ่งบ่พอปัน.................นะพี่น้อง นำเนื้อเยื่อขยายพลัน............ไปปลูก รอนา หากออกลูกดกจะร้อง............รีบให้มาขน  ฯ --------------------------------------------------------- จากคุณ : xers - [ 20 ธ.ค. 49 13:08:10 ]

ความคิดเห็นที่ 98 สวัสดีครับ พี่กรวี กลับมาอ่าน เลยต้องเข้ามาสวัสดีอีกรอบขอรับ และแวะมาตอบบางความคิดเห็นน่ะครับ "ฝ่าสายลมเหมันต์ในยามรัตติกาลมาอย่างอ่อนล้ายิ่ง เลยทิ้งกายหมายพักพิง ณ แดนอาศรมแหล่งสมาคมชาวยุทธผู้เหิมหาญ" ที่นี่มีแต่ชาวโคลงผู้เบิกบานครับ ยังไงที่ก็เป็นที่พักพิงสำหรับมิตรสหายผู้มาเยือนเสมอ ขอรับ ๏ ปัญหาอันหนักอึ้ง            ในสมอง คิดคิดใจก็หมอง                ขุ่นตื้น สรรหาสิ่งสนุกลอง              ลุยเล่น ของหนักเมื่อวางพื้น            หนักนั้นเป็นไฉน ๚ ----------------------------------------------------------------------------- จากคุณ : xers - [ 20 ธ.ค. 49 13:56:38 ]

ความคิดเห็นที่ 99 เมื่อห้าปีก่อนโน้น            เข้าอา  ศรมเฮย เพียงก่อกวนม่วนฮา         เท่านั้น หลายวันกลับชื่นพา          ยิ่งสนุก พบเพื่อนอีกช่วยชั้น          คิดเฝ้าเขียนโคลง ช่วยปั่นกระทู้ด้วยโคลงมั่วๆอีกแรงเด้อ... จากคุณ : กรวี - [ 20 ธ.ค. 49 15:24:26 ]

ความคิดเห็นที่ 100 คว้านล้วงทรวงเล่นแล้ว..........ฤๅไฉน ควักแค่นหัวใจไป.................ป่นทิ้ง รอยเจ็บจ่อมจมใน...............ดวงจิต เหลือแต่น้ำกลอกกลิ้ง..........ทั่วทั้งดวงตา นาน ๆ เข้ามาที ได้แค่นี้ล่ะขอรับกระผม (ฮา) หรือ (ฮือ) จากคุณ : เทพกร - [ 20 ธ.ค. 49 18:30:55 ]

ความคิดเห็นที่ 101 แล้วในที่สุด...ข้าพเจ้าก็ได้สดับเสียง หัวร่อท่านจอมยุทธกิ่งไผ่แล้ว...แม้ จะฟังเรียบร้อยไปบ้าง...คล้ายกับคนละ แนวทางกับเพลงกระบี่ที่กราดเกรี้ยว โดยสิ้นเชิง...อิๆ หากท่ามกลางลมหนาวพัดกรูเกรียว ในแววตาข้าพเจ้าคล้าย... เต็มไปด้วย...ท่าเพลงกระบี่ของหลายสำนัก จนสับสนวุ่นวาย หากอาศรมจอมยุทธกลับเงียบเหงานัก ประดุจมีแต่ข้าพเจ้าแลท่านจอมยุทธ ซือตี๋เซอร์....วิจารณ์เพลงกระบี่กันลำพัง อย่ากระนั้นเลย...ข้าพเจ้าขอวิจารณ์เพลงกระบี่ ของตัวเองต่อไปเลย.... ข้าพเจ้าเคยผ่านตา...กระบวนท่าคุมเนื้อหา ของเพลงกระบี่ชุดหนึ่ง...คู่โท... จากตำราตั๊กหม้อ...(ตำหรับประมวญมารค...อิๆๆ) อัน7สำนักมาตรฐาน และ 4 ตระกูลใหญ่บู๊ลิ้ม..ยกย่องเป็นหนึ่ง และดูเหมือนจะเป็นกระบวนท่าอันกราดเกรี้ยวรุนแรง... ไม่เหลือทางถอยให้ศัตรูแม้แต่น้อย คล้ายสิบสามกระบวนเพลง...ของอี้จับซา...ไม่ผิดเพี้ยน (เป็นไปได้ที่จอมกระบี่อี้จับซา...แอบขโมยเรียน มาจากคัมภีร์นี้....หากข้าพเจ้ามิค่อยแน่ใจนัก.. จึงต้องวงเล็บ...อิๆ) หรือนั่นคืออีกสุดยอดแห่งมรรคาวิชาบู๊...? อย่ากระนั้นเลย..ข้าพเจ้าจะลองร่ายรำ กระบวนท่าเดิม...โดยเพิ่มเคล็ดพลิกแพลง แห่ง สิบสามกระบวนเพลงนั้น..ให้ท่านจอมยุทธกิ่งไผ่ ทอดทัศนา...อีกสักครา ตำรานั้นบอกว่า....นับจากโทตัวแรก...ของคู่โท ถึงโทตัวที่สอง...นี้คือแก่นเพลงกระบี่ นับได้ 13 คำ(รวมสร้อย) อีกครั้งหนึ่งที่ข้าพเจ้าจำต้องร่ายรำกระบวนท่าเดิม หวังให้ท่านจอมยุทธกิ่งไผ่ฯ อย่าเพิ่งเบื่อหน่าย ช่วยชี้แนะอีกสักครา ใจคิดตอนก้มกราบ...........องค์พระ เห็นว่าธรรมสัจจะ..............จักสิ้น ด้วยอริยะภาวะ................ยากสืบ ต่อแล ผลจากความแหว่งหวิ้น.......หว่างถ้อยธรรมกถา ระหว่างคำว่า...สิ้น...ถึง...หวิ้น...มี 13 คำรวมสร้อย ในที่นี้ หวิ้น..ต้องมี..แหว่ง..คู่กันเสมอไป... (มิเช่นนั้นจะกลายเป็น...วิ่นทุเรียนไป...อิๆ(เอาบ้าง)) เพราะเป็นสำนวน...จึงมีเหลืออีกแค่ 12 คำ เป็นสร้อยคำอีก 1 จึงเหลือแค่ 11 คำให้เล่น สิ้น...ในที่นี้เป็น...ผล แหว่งหวิ้น...เป็นเหตุ จากผลโยงสู่เหตุ...ด้วยคำเพียง 11 คำ เมื่อลองทบทวนดูความหมาย เรียงแล้วจะได้ดังนี้ จักสิ้น 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 แหว่งหวิ้น คำเชื่อมควรเป็น...จากสาเหตุที่...หรือ..เพราะเหตุว่า ลองเอาสำนวนที่ต้องการก่อน จักสิ้น...จาก-ความ-เข้า-ใจ-ใน-ความ-หมาย-แห่ง- ธรรม-ที่-สืบ-ทอด-กัน-มา-อย่าง...แหว่งหวิ้น นับได้ 15 คำ เกินไป 4 ลองเกลาใหม่ ...จาก นัย แห่ง พุท ธะ ที่ บิด เบือน สืบ ทอด อย่าง... 11 คำพอดี หรือ ....คลาด เคลื่อน จาก นัย ยะ พุทธ วัจ นะ สืบ ทอด อย่าง... 11 คำเหมือนกัน ข้าพเจ้าลองเอามาแทรกในเพลงกระบี่ อีกครั้ง ใจคิดตอนก้มกราบ..........องค์พระ เห็นว่าธรรมสัจจะ............จักสิ้น จากนัยแห่งพุทธะ............ที่บิด เบือนนา สืบทอดอย่างแหว่งหวิ้น....หว่างถ้อยธรรมกถา หรือ ใจคิดตอนก้มกราบ...........องค์พระ เห็นว่าธรรมสัจจะ..............จักสิ้น คลาดเคลื่อนจากนัยะ.........พุทธวัจ- นานา สืบทอดอย่างแหว่งหวิ้น.......หว่างถ้อยธรรมกถา ท่านจอมยุทธฯ... ท่านเห็นเป็นอย่างไร.... กระบวนเพลงกระบี่ 13 ท่าคร่าชีวิตนี้ ที่ข้าพเจ้าแอบเรียนจากจอมกระบี่..อี้จับซา... ขอท่านได้โปรดชี้แนะ ด้วยจิตคารวะ แก้ไขเมื่อ 21 ธ.ค. 49 04:46:14 แก้ไขเมื่อ 20 ธ.ค. 49 19:17:49 จากคุณ : สดายุ... - [ 20 ธ.ค. 49 19:03:48 ]

ความคิดเห็นที่ 102 มาช่วยให้ xers ไปแอ่วสาวเหนือ อย่างสบายใจ... ๐ ลั่นทมขาวกลีบเกลี้ยง......งามตา ใบดุจศรแหลมพา...............พุ่งชี้ ต้องอกกำสรดหา-..............ยนะชีพ ชนม์เนอ เยียวแม่พุ่งศรนี้..................แน่แท้เรียมระทม ฯ จากคุณ : สดายุ... - [ 20 ธ.ค. 49 19:44:30 ]

ความคิดเห็นที่ 103 แว้บเข้ามาสวัสดีปีใหม่ล่วงหน้าพี่เซ่อร์และทุกท่านครับ ข่าวแว่วมาว่าพี่กั๊กเหล็กละมุนกลับมาจะพาไปเลี้ยงซัมติง บอกผมด้วยนะ.. อยากกิน... จากคุณ : namit - [ 21 ธ.ค. 49 11:01:37 ]

ความคิดเห็นที่ 104 สวัสดีครับ ครูหนอนและทุกท่าน ขอบคุณพี่กรวีที่มาช่วยปั่นกระทู้ เลขสวยซะด้วยครับ อิอิ วันเสาร์มีงานซ้อน แต่ไม่รู้ได้ไปป่าวน้อ อาจจะแห้วทั้งคู่ เนื่องจากเกิดอุบัติเหตุทางการเงินนิดหน่อยครับ เศร้า... '100 พี่เทพกร สวัสดีนะครับไม่ได้เจอกันเสียนานดีใจที่มาวางโคลงครับ ขอไม่ ฮา หรือ ฮือ นะครับเอาเป็ฯ เฮฮา ดีกว่า เพราะใกล้ปีใหม่แล้วเดี๋ยวไม่สนุกกันนะครับ '101 พี่สดายุ ไปเหนือจริงแต่ไม่ได้ไปแอ่วสาวเหนือน่อครับ คนคิดถึงไม่ได้อยู่เหนือขอรับ ขอบคุณที่เขียนโคลงให้นะครับ สวัสดีพี่ ณ มิตรด้วยอีกคนนะครับ เพิ่งเห็นน่ะ น่าจะถึงเวลาจบอาศรมภาคนี้แล้ว ขอบคุณทุกท่านนะครับที่มาร่วมวิจารณ์กัน ถ้ามีสิ่งไหนล่วงเกินไปก็ขออภัย ครูหนอนฯ ครูอาจารย์ พี่ๆ ทุกท่านด้วยขอรับ ใครจะเปิดกนะทู้รับปีใหม่ก็เชิญต่อได้เลยนะครับ -------------------------------------------------------------- แก้ไขเมื่อ 21 ธ.ค. 49 11:44:53 จากคุณ : xers - [ 21 ธ.ค. 49 11:43:31 ]

ความคิดเห็นที่ 105 ในรัตติกาลอันไร้รัศมีดาราปราศจากแสงจรัสฟ้าแห่งศศิธร ผู้น้อยเหนื่อยอ่อนมาแต่การเดินทางมาหลายร้อยลี้ จึงได้มานั่งทัศนาการเพลงกระบี่ แห่งเหล่าจอมยุทธผู้มากไมตรีหลายต่อหลายท่าน เรียงลำดับ โดยไม่นับอาวุโสแล้ว ปรากฏนามดังนี้ ท่านพี่สดายุ , ท่านโกวเนี้ยน้อย ( ฤาไม่น้อย ??? ) , ท่านเซอร์อัศวินถิ่นสหราชอาณาจักร , ท่านเทพกร มังกรแกร่งแห่งเชียงตุง และ ท่าน ( นะ ) จังงัง ผู้มีนามขลังเสมือนดั่งเสกมนต์ดำขำขัน ( หมายปลิดชีพกันหรือไร ??? พลันให้เผยอยิ้มอย่างชื่นชม ) ก่อนจักส่งสาส์นโลหิต ให้ยั้งจิตทัศนาพลังวัตรและเพลงกระบี่ สิบสามท่าฟ้าทะลาย ( ช่างชวนครั่นคร้ามยิ่ง อิอิ ) ขอทักทายท่านโกวเนี้ย ( คิดว่า ) น้อย กรวี ก่อนเป็นปฐม สำนวนชวนให้นั่ง..............ฟังความ ปานไก่ขันสนั่นยาม............รุ่งเช้า ใครใครใคร่ไถ่ถาม.............ถึงบ่อย บ๊อยบ่อย ( ตั้งใจสร้อยเจตนัง อิอิ ) ฤๅแอบมาหยอกเย้า...........เท่านั้นนอนสบาย ??? ฯ ท่านผู้เยี่ยมยุทธ เทพกร ๏ อันใครมานั่งเศร้าใจ..........ระทมทุกข์ยิ่งใหญ่ ฤๅถมทับไว้เนิ่นนาน ยิ่งตรอมตรมเกินทัดทาน......แลสรรพสิ่งปาน- เพลิงไหม้ท่านต้องดับเทอญ ฯ อันใครมานั่งเศร้า.............ใจระทม ทุกข์ยิ่งใหญ่ฤาถม...........ทับไว้ เนิ่นนานยิ่งตรอมตรม.........เกินทัด- ทานแล สรรพสิ่งปานเพลิงไหม้.......ท่านต้องดับเทอญ ฯ ท่านเซอร์อัศวินถิ่นสหราชอาณาจักร ( xers ) มาเมียงมองต้องสยบพบสิงห์ซุ่ม แลเก่งกาจมาดสุขุมจริงหนุ่มน้อย ( ??? ) คำโคลงดั่งเสือสมิงสิงห์หมอบคอย ตะปบเหยื่อเรียบร้อยจึ่งคล้อยกระโจน ฯ มาเมียงมองต้องสยบ.........พบสิงห์- ซุ่มแล เก่งกาจมาดสุขุมจริง..........หนุ่มน้อย ( ??? ) คำโคลงดั่งเสือสมิง...........สิงห์หมอบ คอยตะปบเหยื่อเรียบร้อย....จึ่งคล้อยกระโจน ฯ ท่านพี่ผู้มีวรยุทธห้าวเหิญ อันมีสมัญญานามว่า สดายุ อันกระบวนท่าฟ้าทะลายโจร อันโลดโผนผาดแผงแรงฤทธิ์หมายปลิดวิญญาณ นั้น ช่างยังใจผู้น้อยให้ครั่นคร้ามมาหลายชั่วยามแล้ว จึงได้แต่เปรยมธุรพจน์สบถวาทีด้วยสุนทรีย์ทั้งชื่นชมว่า “ ผู้น้อยขอคารวะ “ แม้นมึนงงดั่งไก่ตาแตก อยู่บ้าง ยังยังอดที่จะมานั่งวิจารณ์เพลงกระบี่แห่งท่านพี่ อย่างชื่นชมมิได้ อย่ากระนั้นเลย จึงขอเปิดตำราวรยุทธที่แอบไปขุดมาจากหุบเขาเหลียงซาน เพื่อมาวิจารณ์สักเล็กน้อย ในโอกาสต่อไป ( แต่ในบัดนี้ รู้สึกว่าจะมึนงง อยู่บ้าง ) น้อมจิตคารวะเป็นปฐมฤกษ์ ก่อนนะพี่ท่าน ฯ จากคุณ : กิ่งไผ่ใคร่วิญญาณ - [ 21 ธ.ค. 49 12:14:08 A:203.148.192.120 X: ]

ความคิดเห็นที่ 106 เชิญเหล่าบรรดาชาวยุทธที่ลานประลองใหม่ขอรับ อาศรมชาวโคลง ภาค ๑๗๘ เทศกาลโคลงหักมุม http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4982859/W4982859.html จากคุณ : Ixora - [ 21 ธ.ค. 49 13:37:25 ]

ความคิดเห็นที่ 107 ออกแนวจีนมากๆๆๆๆๆ แต่อ่านแล้วก็สนุกดีค่ะ ถึงเค้าจะแอบเถียงกัน แอบมาโต้แย้งกัน แต่เราก็ได้ความรู้แฮะ ดีเหมือนกัน กลายเป็นว่าการทะเลาะกันทางด้านวิชาการ เป็นประโยชน์ต่อบุคคลรอบข้าง โดยไม่ว่าประเด็นจะอยู่แห่งหนไหนก็ตาม จากคุณ : cmr - [ 5 ม.ค. 50 12:34:27 ]