เพียงสายลมพัดผ่านมาพาหมองเศร้า
นัยน์ตาเหงาเฝ้าเหม่อมองจ้องท้องฟ้า
ต้องเจ็บช้ำระกำจิตอีกกี่ครา
จึงจะหารักแท้จริงอิงแนบใจ
เดินผ่านมาแล้วผ่านไปไม่เคยหยุด
แม้จักฉุดยื้อแย่งยุดให้หยุดไว้
เขาผ่านมาเจอใส่เธอเดินผ่านไป
ไม่หวั่นไหวในความรักและภักดี
เธอเฝ้าถามตัวเธอเองทุกเช้าค่ำ
ถามซ้ำซ้ำย้ำเตือนใจไม่คิดหนี
แต่คำตอบจากหัวใจไม่เคยมี
แสงริบหรี่บอกเอาไว้ไร้ความรัก
เธอก็เบื่อตัวเธอเองเหมือนกับเขา
เธอก็เศร้าเหงาในใจยิ่งใหญ่นัก
เธอผ่านมาเจอเขากวนชวนให้พัก
เธอก็รักเหมือนเขารักประจักษ์จิต
แต่คำตอบคำสุดท้ายยังไม่ใช่
เธอก้าวไปในโลกกว้างร้างไร้มิตร
แม้ว่าใครต่อใครเขาเข้ามาชิด
เธอไม่คิดจะสนิทชิดเชยชม
เธอหลงรักเขาเข้าไปไม่ใช่น้อย
อยากเกี่ยวก้อยมาร้อยเรียงเคียงคู่สม
แต่เธอยังไม่มั่นใจในอารมณ์
จึงยอมตรมอยู่โดดเดี่ยวเปลี่ยวเอกา
เพราะพิษรักครั้งเก่าก่อนไม่คลอนคลาย
ไม่เลือนหายมลายไปแม้ใจล้า
ยังฝังอยู่ในใจพร้อมคราบน้ำตา
แม้เวลาล่วงเลยผ่านนานนับปี
พอลมหนาวพัดโชยมาน้ำตาหล่น
เหงาสุดทนหัวใจหม่นเกือบป่นปี้
แต่ความเหงาก็ทำให้สุขฤดี
แม้ไม่มีเงาคนเหงาคอยเข้าใจ
ธันวานี้มีแววว่าเธอจะบ้า
ด้วยอกปร่าตามืดมัวหัวอกไหว
เหงาแสนเหงาเศร้าตรอมตรมระทมใจ
แต่ต้องไหวเธอต้องไหวอย่าให้ทรุด
เธอจึ่งร่ายผ่านบทกลอนถอนความโศก
ให้หัวอกเต้นสั่นไหวไม่สิ้นสุด
อย่านะ อย่า.....เจ้าหัวใจ.....อย่าได้หยุด
แม้ชำรุดเต้นต่อไปหัวใจเอย
จากคุณ :
sugarhut 
- [
8 ธ.ค. 49 16:39:38
]
เธอแค่เหงา นะ หัวใจ
