:จำไม่ได้
ไม่มีจริงๆ ....ผมค้นทั่วห้องแล้วแต่ก็หาไม่เจอ ห้องผมก็ไม่ได้ใหญ่โตอะไรมากมาย ทรัพย์สมบัติหรือเฟอร์นิเจอร์ก็ไม่ค่อยมี และผมมั่นใจว่ามันต้องอยู่ในห้องนี่แหละ แต่พยายามหายังไงก็ไม่เจอ ลองโทรเข้าก็แล้ว ได้ยินแต่สัญญาณเสียงว่า ขอโทษค่ะ ไม่สามารถติดต่อเลขหมายปลายทางได้ในขณะนี้ ....ผมเอาโทรศัพท์มือถือไปลืมไว้ที่ไหนกันแน่ นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก ปกติผมไม่ใช่คนขี้ลืม เรื่องหลงลืมหรือของหายนี่แทบไม่เคยมีประวัติ แต่สงสัยว่าคงเป็นเพราะไอ้น้ำเปลี่ยนนิสัยนี่แหละที่ทำให้ผมกลายเป็นคนขี้ลืมไปได้ หลายวันที่ผ่านมา ผมกลายเป็นไอ้ขี้เหล้าเมาหยำเป ดื่มหนักทุกวัน แต่ก็มีเรื่องนึงที่ผมแปลกใจ พักหลังนี้อาการปวดหัวตอนเช้าๆ มันกลับหายไปเสียเฉยๆ ไม่รู้สึกปวดหัวเลยแม้แต่น้อย ทั้งๆ ที่ปกติหากผมดื่มเกินลิมิตนิดหน่อย ผมจะตื่นมาพร้อมกับอาการปวดหัวอย่างหนักและอาการนี้ก็จะอยู่กับผมไปตลอดทั้งวันกว่าจะหายอีกทีก็ต้องเป็นเช้าวันรุ่งขึ้น
เมื่อเดือนที่แล้วผมเจอเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดมาก่อน ผมเพิ่งจับได้ว่าแฟนนอกใจ ผมรู้ข่าวร้ายนี้ก่อนวันวาเลนไทน์แค่วันเดียว หลังจากเหตุการณ์นั้นผมก็ไม่ได้ออกจากห้องไปไหนเลยตามประสาคนอกหักที่ไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไรทั้งสิ้น อาศัยบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปกับของกินที่เหลืออยู่ในตู้เย็นประทังชีวิตไปวันๆ แต่วันนี้เป็นวันที่ผมตัดสินใจแล้วว่าจะเริ่มต้นชีวิตใหม่ และอันดับแรกคงต้องเริ่มต้นด้วยการหางานใหม่ก่อน เพราะหลังจากเลิกกับเมย์ผมก็ไม่ได้กลับไปทำงานอีกเลย จนถึงตอนนี้ คงไม่มีบริษัทไหนใจดีจะให้พนักงานที่ขาดงานเกือบเดือนอย่างผมกลับเข้าไปทำงานต่อได้
จากคุณ :
อยากให้ช่วยวิจารณ์
- [
9 ธ.ค. 49 06:03:23
A:203.144.187.61 X: TicketID:008108
]
เรื่องสั้นเรื่องที่สองที่หัดเขียนค่ะ
