วันหนึ่งในฤดูหนาวอากาศยามเช้ายิ่งเย็นเยียบเป็นพิเศษสำหรับปีนี้ ฉันและเพื่อนๆ ออกเดินทางจากกรุงเทพฯ ด้วยรถตู้ มุ่งหน้าสู่จังหวัดสระบุรี ดินแดนแห่งทุ่งทานตะวัน หวังจะเห็นทั้งดอกทานตะวันที่เบ่งบานฉีกยิ้มอวดกลีบสีเหลืองอร่ามเต็มทุ่ง และแสงแรกของวันใหม่ไปพร้อมๆ กัน เพื่อนร่วมทางบางคนนอนหลับ แต่บางคนพยายามเก็บเกี่ยวภาพธรรมชาติ 2 ข้างทาง รวมทั้งฉันด้วย นานๆ ทีพวกเราจะได้หันหลังให้ภาระหน้าที่มาสู่โลกอีกแบบที่ไม่คุ้นเคย
เมื่อรถวิ่งเข้ามาสู่จุดหมาย ฉันรีบเปิดประตูวิ่งรี่ไปที่ดอกทานตะวันดอกโต โอโห้! ใหญ่กว่าหน้าฉันเสียอีก ลมหนาวผัดมาแผ่วเบาแต่ปะทะเข้ากับความรู้สึกอย่างจัง ไม่เคยคิดเลยว่าจะได้ใช้เสื้อกันหนาวคุ้มค่าขนาดนี้ ฉันสูดอากาศเข้าปอดหลายๆ รอบเพราะรู้ว่าร่างกายจะไม่ได้ลิ้มรสความสดชื่นแบบนี้อีกนาน
พระอาทิตย์ฉีกยิ้มฝ่ากลุ่มเมฆเผยแสงแรกแห่งวันใหม่ได้ดึงความสนใจของเจ้าดอกทานตะวันไปจากพวกเราจนหมดสิ้น ภาพของทุ่งดอกทานตะวันที่แข่งกันบานอวดความกล้าท้าแสงแดดช่างเหลืองอร่ามงามสุดตา ฉันเริงร่าอยู่ในทุ่งทานตะวันที่สูงเกือบเท่าหัว เหมือนเด็กน้อยพบเพื่อนเล่นที่ถูกใจ ผลัดกันถ่ายรูปเพื่อเก็บไว้เป็นส่วนหนึ่งของความทรงจำ เผื่อสักวันจะได้เอาไว้อวดลูกหลานและชาวต่างชาติได้ว่าสวนดอกไม้ของเมืองไทยก็สวยงามไม่แพ้ที่ไหนในโลกเหมือนกัน
คนอื่นรู้สึกยังไงกับเจ้าทุ่งทานตะวันแสนสวยนี้ ฉันคงไม่อาจรู้ได้แต่สำหรับคนที่หลงใหลในธรรมชาติอย่างฉัน บอกได้คำเดียวว่า “ วิเศษจริง ๆ ”