กาลครั้งหนึ่ง ยังไม่นาน

ณ ทุ่งกว้างเขียวขจี ดอกไม้หลากสีเติบโตงดงามละลานตา

ในหมู่ดอกไม้เหล่านั้น ยังมีดอกไม้ธรรมดาๆอยู่ดอกหนึ่ง .. ธรรมดา จนไม่มีใครใส่ใจ

ถัดจากทุ่งดอกไม้ไปไม่ไกล มีชายหนุ่มคนหนึ่งปลูกกระท่อมอาศัยอยู่

ทุกวัน เขาเดินผ่านทุ่งดอกไม้ไปทำงานในตอนเช้า และเดินผ่านทุ่งดอกไม้กลับบ้านในตอนเย็น

ในวันที่ไม่เร่งรีบ เขาจะหยุดแวะมองหมู่ดอกไม้ และทักทายด้วยรอยยิ้ม .. แน่นอน เขาไม่ได้ยิ้มให้ดอกไม้ดอกไหนเป็นพิเศษ

ดอกไม้ธรรมดาดอกนั้น ก็มองเห็นชายหนุ่มทุกวัน เธอหลงใหลรอยยิ้มอบอุ่นของเขา

บางครั้งมีนักท่องเที่ยวผ่านมาแวะชมทุ่งดอกไม้ พวกเขาจะมองหาดอกไม้ที่ถูกใจ และบางครั้งก็จะเก็บกลับไป

นานๆ .. นานมากๆ จึงจะมีคนสังเกตเห็นดอกไม้ธรรมดาๆและขอเก็บมันกลับไป

"ดอกไม้ เธอจะไปอยู่กับฉันไหม"

ดอกไม้เงยหน้ามอง เธอดูแววตาของนักท่องเที่ยวไม่ออก ..พวกเขาจะจริงใจกับเธอแค่ไหน

ไม่มีคำตอบจากดอกไม้ พวกเขาก็เดินจากไปอย่างรวดเร็ว

นานๆ .. นานมากๆ จึงจะมีคนรอคำตอบของดอกไม้

"ขอบคุณสำหรับความหวังดี .. แต่ฉันมีคนที่ชอบอยู่แล้ว"

..ชายหนุ่มที่กระท่อมนั่นไง..

ดอกไม้ไม่รู้ว่า นักท่องเที่ยวเหล่านั้นจะผิดหวังหรือไม่ ไม่รู้ว่าเธอคิดผิดไหม และไม่รู้ด้วยซ้ำว่า เมื่อไร ชายหนุ่มที่เธอแอบชอบอยู่จะสังเกตเห็นเธอสักที

คืนวันผ่านไป .. ดอกไม้ลดความสดใสลงตามกาลเวลา
ชายหนุ่มยังคงเดินผ่านทุ่งดอกไม้ และดอกไม้ก็ยังได้แต่มองเขาอยู่เช่นเดิม

บางคนคิดว่า ดอกไม้โง่นัก ที่ไม่ตัดสินใจไปกับนักท่องเที่ยว จะได้มีคนรักเธอ ดูแลเธอ

ดอกไม้ธรรมดาคิดว่า เธออาจโง่นัก แต่ก็ไม่แน่ว่านักท่องเที่ยวจะรักและดูแลเธอตลอดไป

เธอยินดีจะอยู่ ณ ทุ่งดอกไม้แห่งนี้ ..อาจเหงาในบางเวลา แต่ได้เห็นรอยยิ้มอันอบอุ่นนั้นทุกวัน แค่นี้ก็ดีใจแล้ว