นาฬิกาอาถรรณ์ 1 ความลับของนาฬิกาโบราณ ตอนที่1
นักประพันธ์ อัญมณีดนตรีไทย
จินตนาการสยาม งดงามเหลือเกิน
กันยายน 2549
นาฬิกาโบราณเก่าๆ.....ของผู้เฒ่าวัย 71ปี..มีผู้มาสนใจติดต่อ
เสนอราคาหลักแสน..แต่ทุกคนก็แทบผิดหวังไปตามๆกัน....สาเหตุที่คุณปู่ผู้เฒ่าไม่
ยอมขายนั้น...บางครั้งคงคิดว่า...เป็นคุณค่าทางจิตใจ..เพียงแค่เศษไม้เก่าๆ..
เท่านั้นเอง.....ที่จริงคุณปู่รอเจ้าของเดิมมารับกลับ.......
ถนนเยาวราชนั้นเต็มไปด้วยผู้คน....บนถนนทางเดินเท้า.รถเข้าแถว
จอดรอบนพื้นลาดยาวอันมั่นคง...ลงไปทางทิศใต้..ใกล้เขตสัมพันธ์วงศ์....ทางทิศ
ตะวันตก.ติดเขตุพาหุรัด..ตลาดนัดเสื้อผ้าที่สำคัญ..คนสยามเมืองยิ้ม..คงลิ้มลอง
อาหารพื้นเมืองของคนแขกบริเวณนั้น.....ที่นับวันจะเหมือนคนเข้าไทยไปทุก
วัน........
10โมงเช้าเศษ...คุณพ่อติดธุระที่เชียงใหม่...คงมีแต่
ประพันธ์.ลูกชายหัวแก้วหัวแหวน.เท่านั้นที่พอจะเป็นที่พึ่งได้....อย่างไร
ประพันธ์เป็นนักศึกษาโบราณคดี..ปีสุดท้ายแล้ว....งานที่ช่วยก็ไม่ได้มากมายอะไร
นัก.....แค่สวนดอกไม้ที่นนทบุรี..ธุรกิจของคุณพ่อคุณแม่.....ที่ทำอยู่
..
คุณอาชุบพึ่งกลับมาจาก...ไต้หวัน..ของที่ฝากที่ติดไม้ติด
มือ..คงไม้พ้นพันธุ์ไม้นานาพันธุ์.....เสียงโทรศัพท์บ้านดังขึ้น...กริ่งๆๆๆ
ประพันธ์หลานเองเหรอจ๊ะ
อ้าว..แล้วพ่อเราไปไหนล่ะ...อ้อติดธุระที่เชียงใหม่
ครับ...เสียงนั้นบางครั้งก็ผสมด้วยความคิดถึง...อืม....พอดีอาชุบซื้อพันธ์กล้วย
ไม้มาฝากน่ะ....ประพันธ์จะมารับวันไหนล่ะ...วันจันทร์ตอนบ่ายล่ะกันครับ..พอดี
ตอนบ่ายผมไม่มีเรียนน่ะครับ...คำพูดที่เยือกเย็นของประพันธ์......
วันจันทร์ก็มาถึงตอนบ่ายโมงเศษ... มินิบัสสาย 42 วิ่ง พาต้า-
เสาชิงช้า...ผ่านดิโอสยาม..พาหุรัด..ไม่นานก็ถึงจุดหมายจนได้...นิ้วชี้ลงบนปุ่ม
กดสีแดงระเรื่อ... เสียงกดกริ่ง!!!!!หน้าบ้านดังขึ้น..จากการสัมผัสเบาๆ..สวัสดี
ครับคุณอาแดง..คุณอาชุบไม่อยู่หรือครับ...อาของเราไปทำงานแต่เช้าแล้วหลาน....
เออ..พอดีอาชุบของประพันธ์ฝากถุงเมล็ดอะไรทำนองนั้น....ขอบคุณครับอาแดง...(
เสียงขอบคุณจากใจของเรา)...ผมลากลับแล้วครับ...ขอบคุณมากครับ..จึงลาลับกลับ
บ้าน
ระหว่างทางมองร้านค้าแถวๆนั้นเหมือนมีอะไรมาดลใจ...ร้านค้า
ใกล้ๆสะพานพุทธ...ร้านหนึ่ง..เต็มไปด้วยของโบราณ..คุณปู่วัย 71ปี ลุกขึ้นจาก
เก้าอี้เก่าๆ...ยินดีต้อนรับพ่อหนุ่ม....ประพันธ์ตอบกลับ..ขอโทษครับผมมาดูเฉยๆ
ครับ...งั้นไม่รบกวนคุณปู่แล้วกันครับ...ลาแล้วกันน่ะครับ
เดี๋ยวก่อนพ่อ
หนุ่ม....เสียงอ่อนแรงของคุณปู่คนนั้นทำไมเหมือนกำลังรอใครบางคน.....ปู่น่ะยัง
ไม่รู้ชื่อพ่อหนุ่มเลย..เราชื่ออะไรล่ะ...ผมชื่อประพันธ์ครับ...เอายังงี้วันนี้
ปู่ใจดีน่ะ...จะให้นาฬิกาสักเรือน...ประพันธ์ตอบเสียงแข็งว่า...ผมไม่ต้องการ
หรอกครับ...ดูนาฬิกาไม่เป็นจริงๆครับ...คุณปู่ดูคำพูดจาของประพันธ์แล้วก็ยิ้มใน
ใจสักพัก....(นี้แหละเจ้าของตัวจริง)...ประพันธ์เรียนที่ไหนเหรอ...ผมเรียน
โบราณคดีปีสุดท้ายครับ...ดีเลยประพันธ์...เอายังงี้แล้วกัน...เอานามบัตรของปู่
ไปแล้วกันน่ะ....ยายแช่ม..เสียงตะโกนของคุณปู่...ขอโทษน่ะครับยายแช่มน่ะ?..เป็น
ใครหรือครับ...อ้อก็เป็นภรรยาของปู่เองแหละจ๊ะ...ฮึฮึ..เสียงหัวเราะในใจของคุณ
ปู่....แล้วคุณปู่ชืออะไรล่ะครับ...ชื่อสังวาล...ชื่อเพราะน่ะครับ.(ประพันธ์
ตอบอย่างจริงใจ)..แน่นอนแต่ไม่สมกับชื่อสักเท่าไรหรอก...ฮาๆๆๆ
แล้วก็เงียบ
ลง....นี้ปู่วาลพ่อหนุ่มคนนี้ถูกชะตากับเราดีน่ะ...คุณยายแช่มกล่าว....ไหน
ประพันธ์ลองดูซิว่านาฬิกาเรือนไหนสำคัญที่สุด......นาฬิกาหกเรือนที่ติดกับพนัง
แนบชิด้วย..ตะปูเก่าๆ.....คงจะมีเรือนไม้เก่าๆที่สะดุดตาเป็นพิเศษ....เรือนนี้
ล่ะครับ....แหม!!!พ่อหนุ่มดูถูกเหมือนกันนี่.....ยายยกให้แล้วกัน..สามีของยาย
ไม่ได้เรื่องจริงเลย...อืม...เสียงของคุณปู่...พ่อหนุ่มเขาไม่สนใจน่ะซิ..คุณยาย
ครับ.ผมไม่มีเงินซื้อหรอกครับ..ทั้งตัวมีแค่หนึ่งพันเองครับ....ยายขาย700 บาท แล้วกันน่ะ?...ประพันธ์คิดอย่างนั้นแล้ว...จึงจำใจรับนาฬิกา..โบราณหลังนั้น...
คุณปู่คุณยายร้านนั่นยิ้มเล็กๆในใจ...แล้วประพันธ์ก็ลาออกจากร้านนั้น..โดยไม่
คิดถึงเหตุการณ์ข้างหน้าจะเป็นอย่างไร....เกินจะคาดเดาจริงๆ
อัญมณีดนตรีไทย
จากคุณ :
อัญมณีดนตรีไทย 
- [
11 ธ.ค. 49 10:56:10
]
นาฬิกาอาถรรณ์ 1"ความลับของนาฬิกาโบราณ" ตอนที่ 1
