ความคิดเห็นที่ 1 ระหว่างทางได้พบผู้เล่นมือใหม่ที่สวมชุดผ้าอยู่ไม่กี่คน สัตว์อสูรก็มีแค่กระต่ายหรือหนูตัวเล็กๆ ถึงแม้เขาอยากจะลองใช้อาวุธดู แต่ก็ไม่หน้าด้านพอจะไปแย่งพวกมือใหม่ สุดท้ายก็เดินผ่านมาตลอดทางโดยไม่ได้ใช้อาวุธเลยสักครั้ง เฉินเฟิงสังเกตเห็นว่ายิ่งเข้าไปใกล้ทุ่งหญ้ามากเท่าไร จำนวนผู้เล่นมือใหม่ก็น้อยลงทุกทีๆ แต่เครื่องป้องกันที่สวมก็มีระดับมากขึ้นเรื่อยๆ มีผู้เล่นบางคนมีชุดเครื่องป้องกันป่านแล้ว คนที่เครื่องป้องกันด้อยหน่อยก็รวมกันเป็นกลุ่ม กลุ่มละ ๓ - ๕ คน แต่ยังไม่พบผู้เล่นที่มีชุดเกราะหนังโผล่มาให้เห็น มิน่าเล่าตัวเขาถึงเป็นจุดสนใจขนาดนั้น เขาจำได้ว่าคู่มือสัตว์อสูรอธิบายไว้ว่า สัตว์อสูรที่มักจะปรากฏในทุ่งหญ้ามี ๓ ชนิด ได้แก่ สุนัขป่า กวางอูฐ ราชาสุนัขป่า สุนัขป่าเป็นสัตว์เวทธาตุไฟระดับ ๑๕ สำหรับที่นี่ถือว่าค่อนข้างตึงมือ เพราะพวกมันมักโผล่มาพร้อมกันทีละ ๓ - ๕ ตัว หากมือใหม่มาพบเข้า และมีคนไม่มากพอ ก็มีแต่ต้องเผ่นเท่านั้น ส่วนกวางอูฐกล่าวได้ว่าเป็นสัตว์อสูรที่บรรดามือใหม่โปรดปรานมากที่สุด ระดับ ๑๓ แถมจะไม่เป็นฝ่ายโจมตีมาก่อน เป็นเป้าหมายหลักของพวกมือใหม่ที่มายังทุ่งหญ้า ราชาสุนัขป่าคือสัตว์เวทระดับนักฆ่า ระดับสูงถึง ๒๕ โชคดีที่ส่วนใหญ่มักจะปรากฏเพียงตัวเดียว ถือเป็นสัตว์อสูรแสนรักของกลุ่มมือใหม่ที่มาฝึกวิชา อาจเป็นเพราะระดับของชุดเกราะต่างกันมากเกินไป บวกกับขี่ซวงเว่ย ตลอดทางจึงไม่มีผู้เล่นคนไหนมาชวนเฉินเฟิงไปเข้ากลุ่มเลยสักคน เฉินเฟิงเองก็แสนสบาย เพราะยังไงที่ออกมาครั้งนี้ก็เพื่อจะลองอาวุธเป็นหลัก หากยังต้องลดระดับลงให้เหมาะสมกับผู้เล่นคนอื่นๆ อย่างนั้นตอนสู้จะไปสะใจอะไร ! เห็นสีเขียวพืดเป็นแผ่นผืนอยู่ตรงหน้า ครั้นมองออกไป มีแต่หญ้ากับหญ้า แต่พอมาถึงที่นี่ ความเร็วในการเดินรุดหน้าของบรรดาผู้เล่นก็ลดลงมากจนเห็นได้ชัด ผู้เล่นที่เดินทางเพียงลำพังค่อยๆ เริ่มรวมตัวกัน ทำท่าระวังตัวสุดขีดจนเฉินเฟิงพลอยเกร็งไปด้วย เฉินเฟิงหยิบหน้าไม้เหล็กกล้าออกมา ผ่อนฝีเท้าลงมุ่งไปยังจุดศูนย์กลางของทุ่งหญ้า ไม่นานเรื่องผู้เล่นคนอื่นๆ ก็ถูกเขาปัดออกไปจากสมอง เหยื่อตัวแรกโผล่มาอย่างรวดเร็ว กวางอูฐตัวหนึ่งปรากฏขึ้นข้างหน้าไม่ไกลนัก เขาทดลองถามซวงเว่ยว่า “ซวงเว่ย ช่วยให้ข้อมูลของสัตว์อสูรข้างหน้าฉันตัวนั้นหน่อย” ซวงเว่ยตอบว่า “เจ้านาย กวางอูฐ ระดับ ๑๓ ไม่มีธาตุสังกัด ไม่สามารถจับมาเป็นสัตว์เลี้ยงได้” เฉินเฟิงตกตะลึงกับคำตอบซึ่งต่างจากที่คาดไว้ “รู้สังกัดธาตุกับระดับได้ด้วย แบบนี้ก็เหมือนกับวิชาตรวจสอบเลยน่ะสิ ! แปลกแฮะ หรือจะจำกัดที่ ๑๐ ระดับด้วยเหมือนกัน ?” ตอนอยู่ในตำบลเริ่มต้น เขาเคยลองถามเรื่องของพฤกษ์ไพธอนสารหนูแดงจากซวงเว่ย แต่ตรวจสอบสังกัดธาตุและระดับไม่ได้ รอสักครู่เขาจะลองหาสัตว์อสูรตัวอื่นมาทดสอบดู การทดสอบเล็กๆ น้อยๆ และอาการตกใจนี้ถูกกวางอูฐที่ประสาทแสนจะฉับไวสังเกตเห็นเข้าแล้ว เพื่อรักษาชีวิตน้อยๆ ไว้ มันรีบหันหัววิ่งหนีโดยไม่ลังเล เฉินเฟิงไม่มีทางยอมปล่อยให้เหยื่อตัวแรกหนีไปได้อยู่แล้ว หากล้มเหลวตั้งแต่เริ่ม มีหวังได้ซวยต่อเนื่องไปตลอดแหงๆ สองขาหนีบท้องของซวงเว่ย เร่งความเร็วพุ่งไปข้างหน้าอย่างฉับพลัน ย่นระยะห่างให้ใกล้เข้ามา เฉินเฟิงเล็งกวางอูฐผ่านช่องเล็ง แล้วยิงลูกดอกออกไปสองดอกพร้อมกันดัง “ฟุ่บ ! ฟุ่บ !” กวางอูฐที่น่าสงสารแม้จะรู้ตัวเร็ว แต่ก็เร็วไม่เท่าความเร็วของหน้าไม้ ได้แต่ต้องรอไปเกิดใหม่อย่างว่าง่าย เสียงที่ไม่ได้ยินมาพักใหญ่ของระบบดังขึ้นในศีรษะของเฉินเฟิงว่า “ผู้เล่นเฉินเฟิงปฏิบัติตามเงื่อนไข แสดงทักษะพื้นฐานของนายพราน ลุล่วง ได้รับทักษะ ‘ธนู’ ของนายพราน ระดับที่ ๑ ผู้เล่นเฉินเฟิงสังหารกวางอูฐ ระดับ ๑๓ ได้รับค่าประสบการณ์ ๑๕๐ แต้ม ค่าประสบการณ์สะสมที่เหลือ ๔๐๒,๖๕๐ แต้ม” ของที่ได้รับมีเพียงเหรียญเงิน ๑๕ เหรียญ แต่มีอย่างหนึ่งที่เฉินเฟิงประหลาดใจ นั่นคือศพของกวางอูฐไม่ได้หายไปเหมือนอย่างหนอนเขียวเขี้ยวเหล็กไหลและพฤกษ์ไพธอนสารหนูแดง ตอนนี้ยังนอนนิ่งๆ อยู่บนพื้นหญ้าอยู่เลย ไหวพริบของเขาวาบขึ้นทันที หยิบมีดทำครัวกับเขียงออกมา นี่เป็นหนึ่งในไอเท็มสำคัญที่แฟนนี่จากร้านขายไอเท็มแนะนำมา ถึงแม้สุดท้ายหลังจากที่กวาดซื้อไอเท็มพวกนี้มาแล้ว เฉินเฟิงเพิ่งจะมาเข้าใจว่า ไอเท็มทุกชิ้นในร้านไอเท็มสำคัญที่สุดทั้งนั้นสำหรับแฟนนี่ แต่เธอแนะนำไอเท็มชุดนี้ถึง ๓ ครั้ง เฉินเฟิงที่ไม่เคยเข้าครัวมาก่อน สุดท้ายก็ต้องซื้อมันมาอยู่ดีเพราะไม่อาจต้านทานคารมหว่านล้อมของเธอได้ เพราะอย่างนี้เขาถึงจำได้แม่นเป็นพิเศษ เฉินเฟิงจัดการชำแหละศพกวางอูฐออกเป็นชิ้นเล็กๆ อย่างตั้งอกตั้งใจ เพิ่งจะชำแหละเสร็จ เสียงจากระบบก็ดังขึ้นในศีรษะตามที่คาด “ผู้เล่นเฉินเฟิงปฏิบัติตามเงื่อนไข แสดงทักษะพื้นฐานของพ่อครัวลุล่วง ได้รับทักษะ ‘ทำอาหาร’ ของพ่อครัว ระดับที่ ๑” เฉินเฟิงกระโดดเหยงๆ โห่ร้องอย่างดีอกดีใจ “ที่แท้ก็ง่ายแบบนี้เอง ฮ่าฮ่าฮ่า ! เรานี่มันอัจฉริยะจริงๆ วุ้ย !” โชคดีที่ที่นี่ไม่มีผู้เล่นคนอื่นอยู่ด้วย ไม่อย่างนั้นคงจะนึกสงสัยเป็นแน่ว่าสมองของเขามีปัญหาเสียแล้ว เวลาสองชั่วโมงหลังจากนั้น เฉินเฟิงอยู่ในทุ่งหญ้าล่ากวางอูฐฝึกฝีมือยิงหน้าไม้และทำอาหารอย่างเพลิดเพลิน เขาไล่ล่ากวางอูฐมาจนถึงด้านใต้สุดของทุ่งหญ้า ข้างหน้าคือผาขาด ที่นี่น้อยครั้งนักจะมีผู้เล่นเดินทางมา ผู้เล่นที่ระดับสูงหน่อยมักจะทะลุผ่านทุ่งหญ้าไปตรงๆ เพื่อมุ่งหน้าไปปราบผีดิบที่ถ้ำผีดิบ ส่วนมือใหม่ต่างก็ไม่กล้าเข้ามาลึกเกินไปนัก อันตรายได้ถูกชักนำมาโดยไม่ได้เจตนา เฉินเฟิงกำลังเมามันกับการล่ากวางอูฐ ในเป้มีเนื้อกวางอัดเต็มจนไม่สามารถจะใส่เข้าไปได้อีก เขาจึงปล่อยให้กวางอูฐที่เหลือนอนทอดซากอยู่ตามรายทางที่ผ่านโดยไม่ได้รู้ตัวเลยว่าที่ด้านหลังมีสุนัขป่า ๓๐ - ๔๐ ตัวติดตามอาหารอันโอชะที่เขาทิ้งเอาไว้มุ่งหน้าใกล้เข้ามาอย่างเงียบกริบ ขณะที่เฉินเฟิงจัดการกับกวางอูฐตัวที่ ๔๘ เสร็จเรียบร้อย ก็มาถึงจุดสิ้นสุดของทุ่งหญ้าหม่าง ระดับของทักษะยิงธนูเลื่อนขึ้นเป็นระดับที่ ๓ ระดับของทักษะทำอาหารก็เลื่อนเป็นระดับที่ ๓ นอกจากเงินเกือบหนึ่งพันเหรียญเงินแล้ว ยังได้อัญมณีสีเหลืองมาอีก ๑๒ ก้อน ขณะที่หันกลับไปเตรียมจะหาเหยื่อต่อ ก็ต้องตกใจสุดขีดเมื่อพบว่าตัวเขาได้กลายเป็นเหยื่อไปเสียแล้ว หากได้เห็นสุนัขป่า ๓๐ - ๔๐ ตัวล้อมตัวเองอยู่ เป็นใครก็ต้องกลัวกันทั้งนั้นใช่ไหมล่ะ ! ถึงแม้สุนัขป่าทั้งฝูงจะกินเนื้อกวางจนหมดแล้ว แต่สุนัขป่าจำนวนมากขนาดนี้ต้องมาแบ่งของขวัญจำนวนแค่น้อยนิดที่ร่วงตกลงมาจากฟ้า ย่อมจะไม่เพียงพอ และแล้วเฉินเฟิงก็ถูกฝูงสุนัขป่าล้อมเอาไว้ที่หน้าผาอย่างรวดเร็ว เฉินเฟิงเก็บหน้าไม้ มือขวาดึงดาบสั้นออกมา มือซ้ายถือโล่ กระโดดลงจากหลังซวงเว่ยแล้วพูดว่า “ซวงเว่ย คิดไม่ถึงว่าฉันจะเผลอประมาทจนทำให้เจ้าต้องพลอยมาตายไปด้วย อีกเดี๋ยวถ้ามีโอกาส เจ้าจงล่วงหน้ากลับเมืองเริ่มต้นไปก่อนเลยนะ !” เวลานั้นเสียงจากระบบได้แจ้งขึ้นว่า ทักษะขี่ม้าเลื่อนเป็นระดับที่ ๒ แต่เฉินเฟิงไม่รู้สึกดีใจเสียแล้ว ซวงเว่ยยังคงตอบตามหน้าที่เช่นเคยว่า “ซวงเว่ยไม่สามารถอยู่ห่างจากเจ้านายไกลเกินกว่า ๓๐ ก้าวได้ เว้นแต่ว่าเจ้านายจะเข้าไปในสิ่งก่อสร้าง” เฉินเฟิงตะลึง แล้วถามว่า “ซวงเว่ย แล้วถ้าฉันตาย ระหว่างที่รอเกิดใหม่ นายจะไปที่ไหน ?” ซวงเว่ยตอบว่า “ถ้าเจ้านายมีบ้าน ซวงเว่ยจะไปรอที่บ้านเอง ถ้าไม่มีบ้าน ซวงเว่ยก็จะกลายเป็นม้าป่า แต่เนื่องจากซวงเว่ยได้รับการตั้งชื่อแล้ว ดังนั้นภายใน ๔ ชั่วโมง มีแต่เจ้านายที่สามารถจับซวงเว่ยอีกครั้งได้” เฉินเฟิงถามต่อว่า “ซวงเว่ย แล้วถ้าเราตายพร้อมกันล่ะ ?” ซวงเว่ยตอบว่า “ถ้าซวงเว่ยตายตัวเดียว เจ้านายสามารถใช้ม้วนคาถาคืนชีพช่วยทำให้ซวงเว่ยฟื้นคืนชีพได้ ถ้าตายพร้อมกัน ซวงเว่ยก็จะหายไป” เฉินเฟิงร้องโพล่งทันทีอย่างลิงโลด “ม้วนคาถา ? ฮ่าฮ่าฮ่า...เรานี่ปัญญาอ่อนจริงๆ เรามีม้วนคาถากลับบ้านนี่นา ! แต่จะใช้ยังไงล่ะ ?” อย่าว่าแต่ม้วนคาถาเลย กระทั่งยาฟื้นพลัง เฉินเฟิงก็ยังไม่เคยใช้เลยสักขวด เมื่อคิดถึงว่าสามารถใช้ม้วนคาถา “เผ่น” ได้ แน่นอนล่ะว่าไม่ต้องตายได้ย่อมจะดีที่สุด ดังนั้นเขากลับขึ้นหลังม้าอีกครั้ง เปลี่ยนกลับมาถือหน้าไม้ แล้วเอาลูกดอกที่มีทั้งหมดออกมา ในเมื่อหมาป่าพวกนี้คิดจะบีบคั้นจนเขาต้องกลับไปที่เมืองเริ่มต้น อย่างนั้นพวกมันก็ต้องจ่ายค่าตอบแทนกันหน่อยละ ! เฉินเฟิงปรับช่องข่าวสารไปที่ช่องมวลชน ส่งข้อความถามถึงวิธีใช้ยาฟื้นพลังและม้วนคาถา แน่นอนว่ามีผู้เล่นใจดีหลายคนช่วยตอบกลับมาอย่างรวดเร็ว แต่คิดไม่ถึงเลยว่าพวกเพื่อนๆ ที่ได้รู้จักที่หน้าตึกแนะนำอาชีพทุกคนก็อยู่ด้วย เซียวหยาวช่วยทำให้เฉินเฟิง “หมดแรง” ทันทีด้วยการส่งข้อความตอบกลับว่า “ไหว้ล่ะ คุณมือใหม่สุดโอเวอร์ของพวกเรา คุณฝึกมาจนถึงระดับ ๓๐ ได้ยังไงกันนี่ !” ผู้เล่นใจดีที่ตอบให้ก่อนหน้านี้หลายคนส่งข้อความกล่าวโทษกลับมาทันทีว่า “เป็นลม” “แกล้งกันนี่หว่า !” “ว่างจัดเรอะ !” ... เฉินเฟิงคิดในใจ “เขาไม่เชื่อก็ช่วยไม่ได้ ใครใช้ให้เราไม่ยอมอ่านคู่มือมาก่อนเล่า” เพียงแต่เวลาเดียวกันนั้น อยู่ๆ บุคคลที่น่าตกใจยิ่งกว่าอีกกลุ่มหนึ่งก็ปรากฏตัวออกมาเป็นพยานให้กับเฉินเฟิง ทำให้ชื่อเฉินเฟิงโด่งดังในช่องมวลชนในพริบตา เขาเป็นใครกันถึงสามารถสร้างผลกระทบได้มากขนาดนี้ ! ผู้เล่นแทบทุกคนต่างก็รู้จักกลุ่มคนที่ออกมาเป็นพยานให้เฉินเฟิงดี พวกเขาเหล่านั้นได้แก่ แอนนี่แห่งอาคารเริ่มต้น ฮาร์ทผู้ดูแลคลังเก็บไอเท็ม ชาลีแห่งธนาคาร แฟนนี่แห่งร้านขายไอเท็ม จิมแห่งร้านเปิดผนึก พวกเขาเหล่านี้ต่างก็เป็นพนักงานบริการของระบบ ปกติต่างก็เป็นแขกประจำของช่องมวลชน บทบาทงานที่ทำค่อนข้างคล้ายกับ Game Master เป็นเสาหลักของผู้เล่นและบริษัทเลจจ์ แต่พวกเขาจะรับผิดชอบแค่ตอบคำถามของผู้เล่น น้อยครั้งจะเข้าร่วมในการสนทนา เมื่อมีพวกเขาเป็นพยาน ทุกคนย่อมจะเชื่ออย่างสนิทใจ ดังนั้นเฉินเฟิงจึงถูกคนที่ชอบสอดเรื่องชาวบ้านในช่องมวลชนตั้งสมญานามให้ว่า “ยอดฝีมืองี่เง่า” และได้รับการเห็นด้วยจากผู้เล่นในช่วงมวลชนแทบทุกคน จากคุณ : Linmou - [ 12 ธ.ค. 49 00:49:20 ]

ความคิดเห็นที่ 2 แต่เฉินเฟิงกลับไม่ทราบจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี ที่น่าโมโหกว่านั้นคือเสียงจากระบบได้ดังขึ้นในศีรษะว่า “ผู้เล่นเฉินเฟิงปฏิบัติตามเงื่อนไข แสดงทักษะพื้นฐานของนักผจญภัยลุล่วง ได้รับทักษะ ‘ชื่อเสียง’ ของนักผจญภัย ระดับที่ ๑” เขาไม่เข้าใจ แบบนี้ทฤษฎีบทไหนเขาถือว่าเป็นชื่อเสียงกันบ้าง ? เฉินเฟิงที่รู้สึกเหมือนถูกปรักปรำได้แต่ระบายความโกรธใส่สุนัขป่าพาซวยฝูงนี้ หน้าไม้ยิงรัวติดต่อกันด้วยความเร็วสูงสุด น่าเสียดายที่สุนัขป่าพวกนี้ไม่ใช่กวางอูฐ อย่างมากก็โดนแค่ดอกเดียวแล้วที่เหลือก็เบี่ยงหลบไปได้ ลูกดอกแค่ดอกเดียวย่อมไม่อาจปลิดชีวิตมันได้ สุนัขป่าที่ได้รับบาดเจ็บถูกกระตุ้นสันดานดิบให้ยิ่งทวีความดุร้าย พุ่งกระโจนเข้าใส่ซวงเว่ยอย่างไม่กลัวตาย ระยะห่างย่นเข้ามาใกล้แล้ว ต่อให้หลบเร็วแค่ไหนก็ต้องโดนสุนัขป่าตัวอื่นขวางทางเอาไว้ ! “ฉึกฉึกฉึกฉึกฉึก !” ยิงติดต่อกัน ๕ ดอก โดนสุนัขป่าตัวหนึ่งเข้าเต็มที่ ในศีรษะมีเสียงของระบบดังขึ้นว่า “ผู้เล่นเฉินเฟิงปฏิบัติตามเงื่อนไข แสดงทักษะพื้นฐานของนายพรานลุล่วง ได้รับทักษะ ‘ยิงรัว’ ของนายพราน ระดับที่ ๑” ติดตามมาอย่างกระชั้นชิดด้วยสุนัขป่าอีกตัวถูกเฉินเฟิงที่ออกอาการบ้าคลั่งเล็กน้อยยิงรัวติดต่อกันจนพรุนไปทั้งตัว เสียงจากระบบได้ดังขึ้นในศีรษะอีกครั้ง “ผู้เล่นเฉินเฟิงปฏิบัติตามเงื่อนไข แสดงทักษะพื้นฐานของนักรบคลั่งลุล่วง ได้รับทักษะ ‘สังหารด้วยโทสะ’ ของนักรบคลั่ง ระดับที่ ๑” น่าเสียดายที่เฉินเฟิงไม่มีโอกาสจะมานั่งดีใจ หน้าไม้ได้ถูกสุนัขป่าที่ไม่กลัวตายคาบหลุดไปจากมือ เฉินเฟิงหยิบโล่ออกมาทันที น่าเสียดายที่ถูกโจมตีแค่ ๒ ครั้ง โล่ก็แตกเป็นเสี่ยงๆ เสียงจากระบบดังขึ้นในศีรษะอีกครั้ง “ผู้เล่นเฉินเฟิงปฏิบัติตามเงื่อนไข แสดงทักษะพื้นฐานของนักดาบลุล่วง ได้รับทักษะ ‘ใช้โล่ป้องกัน’ ของนักดาบ ระดับที่ ๑ , ผู้เล่นเฉินเฟิงปฏิบัติตามเงื่อนไขลุล่วง ได้เลื่อนระดับทักษะใช้โล่ป้องกันของนักดาบ เลื่อนเป็นระดับที่ ๒” ช่องข่าวสารด้านการต่อสู้ได้โชว์ให้ทราบว่า พลังป้องกันของชุดเกราะไพธอนแดงเหลือเพียง ๒,๐๐๐ จุด ความรู้สึกเจ็บมาเยือนเฉินเฟิงอีกครั้ง เขารีบใช้ยาฟื้นพลังทันที แล้วใช้ดาบแทงฝูงสุนัขป่าติดต่อกัน ยาฟื้นพลังถูกใช้หมดไปขวดแล้วขวดเล่าอย่างรวดเร็ว ในไม่ช้ายาฟื้นพลังที่เฉินเฟิงพกติดตัวมาก็เหลือเพียง ๑๐ ขวด ฝูงสุนัขป่าได้ชะงักการโจมตีระลอกที่หนึ่งลงชั่วคราวแล้วถอยไปสิบกว่าก้าว แต่ยังคงล้อมเฉินเฟิงเอาไว้ หน้าไม้เหล็กกล้านอนแอ้งแม้งอยู่ตรงกลางระหว่างทั้งสองฝ่าย พอคิดถึงว่านั่นคืออาวุธระดับที่ ๔ หากจะหนียังไงก็ต้องเอามันไปด้วย เฉินเฟิงฉวยโอกาสเก็บดาบสั้นเปลี่ยนเป็นทวนยาว แล้วหนีบท้องม้า ตวาดว่า “ซวงเว่ย บุกทะลวงเลย !” ซวงเว่ยส่งเสียงร้องก้องแล้วกระโจนไปข้างหน้าอย่างงดงาม พริบตาเดียวพุ่งทะยานไปไกลหลายเมตร เฉินเฟิงตวัดทวนเขี่ยวูบ หน้าไม้เหล็กกล้าถูกเกี่ยวขึ้นมาอย่างราบรื่น แต่ฝูงสุนัขป่าก็ไม่ได้มาล้อมวงดูเฉยๆ พวกมันเริ่มจู่โจมระลอกที่สองทันที ทุกตัวต่างพุ่งวาบเข้าหาเฉินเฟิงอย่างไม่กลัวตาย เฉินเฟิงไม่กล้าเสี่ยงด้วยอีก รีบใช้ม้วนคาถากลับบ้านทันควัน แสงสว่างวาบได้พาเฉินเฟิงกับซวงเว่ยแวบหายไป ฝูงสุนัขป่าพุ่งเข้าเจอแต่ความว่างเปล่า เหมือนกำลังนั่งรถไฟเหาะอย่างไรอย่างนั้น พริบตาเดียวพื้นดินที่เหยียบอยู่ก็หายวับไป ๕ วินาทีให้หลัง เฉินเฟิงกับซวงเว่ยก็ปรากฏตัวขึ้นในเมืองเริ่มต้น เสียงจากระบบดังขึ้นในศีรษะของเฉินเฟิงยาวเป็นชุดๆ ว่า “ผู้เล่นเฉินเฟิงปฏิบัติตามเงื่อนไข แสดงทักษะพื้นฐานของอัศวินลุล่วง ได้รับทักษะ ‘บุกจู่โจม’ ของอัศวิน ระดับที่ ๑ , ผู้เล่นเฉินเฟิงปฏิบัติตามเงื่อนไข แสดงทักษะพื้นฐานของอัศวินลุล่วง ได้รับทักษะ ‘บุกทะลวง’ ของอัศวิน ระดับที่ ๑ , ผู้เล่นเฉินเฟิงปฏิบัติตามเงื่อนไข แสดงทักษะพื้นฐานของนักอาคมลุล่วง ได้รับทักษะ ‘ใช้ยันต์’ ของนักอาคม ระดับที่ ๑... “ผู้เล่นเฉินเฟิงสังหารสุนัขป่า ระดับ ๑๕ ได้รับค่าประสบการณ์ ๒๕๐ แต้ม...ค่าประสบการณ์สะสมที่เหลือ ๔๑๑,๑๕๐ แต้ม” โชคดีที่ครั้งนี้รู้ตัวเร็ว นอกจากยาฟื้นพลังแล้ว ก็สูญเสียแค่โล่กลมขนาดเล็กอันเดียว แต่ของที่ได้จากการฆ่าสุนัขป่าเขาไม่ได้เก็บมาเลยสักชิ้น โชคดีที่สุดท้ายยังเอาหน้าไม้กลับมาได้ ไม่อย่างนั้นคงขาดทุนป่นปี้ไปแล้ว ลองคำนวณผลลัพธ์ดู กวางอูฐหนึ่งตัวได้เหรียญเงินประมาณ ๑๕ - ๓๐ เหรียญ บางครั้งจะมีอัญมณีสีเหลืองโผล่มาบ้าง เขาฆ่ากวางอูฐไป ๔๘ ตัว ได้เงินมา ๑,๐๐๐ เหรียญเงิน อัญมณีสีเหลือง ๑๒ ก้อน และเนื้อกวางอูฐอีกกองใหญ่ เขาใช้ลูกดอกเงินไปทั้งหมด ๓๐๐ ดอก โล่ไม้กลมขนาดเล็ก ๑ อัน ยาฟื้นพลังระดับต่ำ ๑๐๐ ขวด ม้วนคาถากลับบ้าน ๑ ม้วน รวมมูลค่า ๓,๑๑๖ เหรียญเงิน ขาดทุนซะแล้ว ! หนนี้เฉินเฟิงได้ผูกความแค้นอันใหญ่หลวงกับสุนัขป่าพวกนั้น พ่ายแพ้ที่ไหนก็ลุกขึ้นมันที่นั่น เฉินเฟิงไปที่คลังเก็บไอเท็มเติมยาฟื้นพลังและลูกดอกเงินจนเต็ม แล้วกลับไปตะลุยฆ่าที่ทุ่งหญ้าอีกครั้ง ครั้งนี้เขาจงใจมุ่งเล่นงานแต่สุนัขป่าโดยเฉพาะ เล็งยิงแต่ไกลเหมือนลูกดอกได้มาฟรี หมาป่าแทบทุกตัวถูกเขายิงจนพรุนเป็นเม่น <>::<>::<>::<>::<>::<> จากคุณ : Linmou - [ 12 ธ.ค. 49 00:49:47 ]

ความคิดเห็นที่ 3 โง่ละอาย...ชื่อสุดยอดเลยเนอะ ^___^........... เกมดูเป็นจริงเป็นจังดี ^_____^............ จากคุณ : GTW - [ 12 ธ.ค. 49 05:46:40 ]

ความคิดเห็นที่ 4 จบซะแล้ว ไว้รอตามอ่านเป็นเล่มต่อล่ะกันนะครับ ตอนแรกนึกว่าจะไม่สนุกซะอีกแฮะ จากคุณ : Green Gelert - [ 12 ธ.ค. 49 08:06:12 ]

ความคิดเห็นที่ 5 อาจารย์จี - เรื่องนี้ยกให้คนเขียนเลยค่ะเรื่องชื่อ คิดได้เจ๋งมาก ทั้งชื่อแบบเท่ๆ กับชื่อแบบฮาๆ ^^'  อย่างชื่อเลเอทท์ ลองไปเปิดดิกดูความหมายสิคะแล้วจะฮามาก (เสียงอ่านออกจะเท่แท้ๆ) คุณ Green Gelert - ขอบคุณค่ะ ^___^  ตอนแรกที่ดิฉันเห็นเรื่องย่อของเรื่องนี้ก็คิดเหมือนกันว่าคงไม่สนุกแหงๆ แต่พอได้อ่านตอนที่ ๑ แล้วผิดคาดสุดๆ แล้วเลยติดหนึบ ลบอคติที่เคยมีเกี่ยวนิยายที่เกี่ยวกับเกมไปเลยทีเดียว (แต่ก็ลบอคติได้แค่เรื่องนี้เรื่องเดียว) จากคุณ : Linmou - [ 12 ธ.ค. 49 08:22:01 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ^^ มันส์ดีเหมือนกัน จากคุณ : oldword - [ 12 ธ.ค. 49 09:56:23 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ได้บรรยากาศของการเล่นเกมส์ออยไลน์ในอดีต เหอๆ จากคุณ : ลูนาติก - [ 12 ธ.ค. 49 18:45:06 ]

ความคิดเห็นที่ 8 คุณ oldword - ตอนที่ 8 เป็นต้นไป ความมันส์จะอัพเลเวลจนตอนที่ 1-5 เทียบไม่ติดเลยค่ะ ^___- คุณลูนาติก - ปัจจุบันมีแต่เด็กเกรียนเหรอ ? ^^" จากคุณ : Linmou - [ 13 ธ.ค. 49 07:26:12 ]

ความคิดเห็นที่ 9 อ่านแล้วสนุกดีครับ น่าสนใจซื้อมาอ่าน มีทั้งหมดกี่เล่ม เล่มละเท่าไรครับ อยากรอจนออกวางขายครบทุกเล่มแล้วค่อยซื้อ อยากแบบรวดเดียวมากกว่า พอประมาณได้ไหมครับว่านานแค่ไหนกว่าจะพิมพ์จนจบ จากคุณ : pop - [ 13 ธ.ค. 49 10:42:19 A:210.4.140.178 X: TicketID:070123 ]

ความคิดเห็นที่ 10 แหม ก็ล่าเพลินไม่ดูรอบตัวนี่ ตอนที่มาไม่กี่ตัวน่าจะเห็นนะ ว่าแต่เลเอทท์สะกดยังไงหรือคะ จากคุณ : scottie - [ 13 ธ.ค. 49 22:40:10 ]

ความคิดเห็นที่ 11 คุณ linmou  วางแผงวันไหนหรอครับ   ที่ไหนบ้างครับ จากคุณ : ตะวัน (kongjakongja) - [ 14 ธ.ค. 49 08:29:02 ]

ความคิดเห็นที่ 12 มาเกาะขอบกระทู้... เผลอแป๊บเดียวเล่มแรกก็จะเสร็จออกมาแล้ว แก้ไขเมื่อ 14 ธ.ค. 49 11:48:13 จากคุณ : อะเดล (adel_ew) - [ 14 ธ.ค. 49 11:46:12 ]

ความคิดเห็นที่ 13 คุณ pop - ไม่ทราบเช่นกันค่ะว่าฉบับพิมพ์ภาษาไทยมีกี่เล่ม และราคาเล่มละเท่าไหร่ แต่ฉบับไต้หวันมี 11 เล่มค่ะ คุณ scottie - เลเอทท์ คนเขียนบอกว่าสะกดแบบนี้ค่ะ Layette คุณตะวัน - บก.บอกว่าวางแผงวันที่ 22 มกราคมนี้ค่ะ ตามร้านหนังสือที่มีขายหนังสือพ็อคเก็ตบุ้คส์ทั่วประเทศ จัดพิมพ์โดย สนพ.สถาพรบุ๊คส์ ค่ะ อะเดล - แหะๆ ก็ต้องเร่งมือหน่อยแหละนะ ^^' จากคุณ : Linmou - [ 14 ธ.ค. 49 16:33:48 ]

ความคิดเห็นที่ 14 สนุกดี แล้วถ้ามีหนังสือพิมพ์ออกมาเราจะได้อ่านต่อในนี้มะนี่ หนังสือมันจะดองนานไหม 11 เล่มนี่จบเลยป่าวครับของใต้หวันน่ะ รอตอนต่อไปครับ จากคุณ : tawanrimnam - [ 15 ธ.ค. 49 13:16:05 ]

ความคิดเห็นที่ 15 แล้วถ้ามีหนังสือพิมพ์ออกมาเราจะได้อ่านต่อในนี้มะนี่ <<< คงยากค่ะ หนังสือมันจะดองนานไหม <<< ไม่น่าจะนานนะคะ ได้ยิน บก.บอกว่า เล่ม 1-2 จะออกก่อนงานสัปดาห์หนังสือ ส่วนเล่ม 3-4 จะขายในงาน 11 เล่มนี่จบเลยป่าวครับของใต้หวัน <<< ใช่ค่ะ จากคุณ : Linmou - [ 17 ธ.ค. 49 13:27:26 ]

ความคิดเห็นที่ 16 รบกวนขอชื่อเป็นภาษาจีนได้ไหมครับ พอดีตอนนี้อยู่เมืองจีน ยังอีกนานกว่าจะได้กลับไทย เลยอยากจะลองซื้อฉบับภาษาจีนมาอ่านดู ขอบคุณครับ ปล รบกวนขอทั้งตัวเต็มและตัวย่อครับผม แก้ไขเมื่อ 29 ธ.ค. 49 19:23:18 จากคุณ : emperor of god - [ 29 ธ.ค. 49 19:21:43 ]

ความคิดเห็นที่ 17 http://www.all-final.com/forum/read.php?tid=38953&forumid=9&PHPSESSID=73e9869bf60cbd12cfe98f6808f7fd31 จากคุณ : ซีเรีย - [ 29 ธ.ค. 49 21:24:39 ]