ไยความรักที่ว่าหวานพาลกลับขม
ไยรักตรมไม่สมปรารถนา
ไยรักนี้จึงมีแต่น้ำตา
เธอบอกรักด้วยวาจาแล้วฆ่าใจ
ผูกพันกันมั่นไว้ด้วยคำหวาน
เคลือบน้ำตาลหว่านความหวังดังมารร้าย
เฉือนใจนิดกรีดใจเล่นไม่เว้นวาย
แล้วรักษาให้แผลหายไม่ตายลง
เพียรกรีดซ้ำทำรักษาเป็นว่าเล่น
ประหนึ่งเช่นฉันเป็นเพียงคนหลง
ใจถูกกรีดขีดเป็นริ้วปลิวปลดปลง
ชีพยังคงด้วยใจรักภักดีเดียว
เพราะไม่อาจรักใครใหม่ในชาตินี้
ทั้งชีวีมอบพลีให้แม้ไม่เหลียว
เมื่อความหวังพังยับเยินเกินยาเยียว
เหลือเพียงเสี้ยวเศษซากใจเคยให้เธอ
จากหญิงหนึ่งซึ่งโง่นักในรักแท้
คิดเพียงแค่เรารักกันมั่นเสมอ
แต่ความจริงสิ่งยึดนั้นฝันละเมอ
จบกันทีกับรักเก้อเพ้อลำพัง
เมื่อผูกพันด้วยกายตัดไม่ขาด
เมื่อไม่อาจหลีกลี้หนีกรงขัง
จะจากไปยามที่กายไม่อยู่ยัง
ดินกลบหน้ากายาฝัง...ดังหมดเวร
จากคุณ :
ทิวลิปสีน้ำเงิน
- [
12 ธ.ค. 49 14:25:33
]