ความคิดเห็นที่ 1 ใช่....ที่สโมสรด้านหลังกำลังมีงานเลี้ยงฉลองความสำเร็จจากเอเชี่ยนเกมส์ที่เพิ่งผ่านพ้นมา แต่นั่นสำหรับชัยชนะและความสำเร็จ ส่วนคนพ่ายแพ้จะทำหน้ารื่นเริง เริงร่าได้งั้นหรือ ทำอย่างไรถึงจะผ่านพ้นความเจ็บปวดอย่างนี้ไปได้ ทำอย่างไรถึงจะลืมวันที่พ่ายแพ้ได้ มินยองฮุกกำมือแน่น ก่อนจะกระแทกมันลงไปที่บาร์เดี่ยวตัวนั้น บาร์เดี่ยวที่เขาพลาดเพียงแค่นิดเดียว นิดเดียวก็จะคว้าชัยชนะได้ อีกแค่เอื้อมเท่านั้นแต่เขาก็ทำมันพลาดไปหมด ทำไมนะ ทำไมต้องเป็นวันจริงด้วย ทั้ง ๆ ที่ตั้งใจฝึกซ้อม ขึ้นลงบาร์วันละเป็นหลายพันรอบ แต่ทำไมเพียงแค่พลาดนิดเดียวเท่านั้น และดันเป็นวันสำคัญที่ทำให้ความหวังในชีวิตดับวูบไปราวเทียนเพียงแท่งเดียวที่ให้แสงสว่างในความมืด กลับต้องดับวูบลงเพียงเพราะลมเป่า เขายังจำความรู้สึกในวันนั้นได้ดี ความรู้สึกที่จะได้ขึ้นแข่งประเภทบุคคล กับอุปกรณ์ถนัดของเขา บาร์เดี่ยว มันเป็นความมั่นใจที่เขารู้ว่าเขาต้องทำได้ แต่อาจจะเป็นความมั่นใจโง่ ๆ ก็ได้ เมื่อเขาล่วงลงมาอย่างไม่เป็นท่า เมื่อดันตัวเข้าสู่ท่าไหล่ฝืนธรรมชาติ และกลับมาสู่การเหวี่ยงเพื่อเข้าสู่ท่าปล่อยจับ และนั่นคือความพลาดที่ร้ายแรง เมื่อเขาจับได้ไม่เต็มมือ และทำให้ล่วงลงมาบนพื้น ความอายยังไม่เท่ากับความเจ็บใจในการพลาดของตัวเอง และภายในสามสิบวินาทีเขาต้องขึ้นไปทำการเล่นบนบาร์เดี่ยวให้จบ แม้ว่า การเข้าชิงที่หนึ่งถึงสามเขาจะหมดสิทธิ์ไปแล้วจากการตกในครั้งนี้ ด้วยสปิริตของนักกีฬาเขาต้องเล่นจนจบ และเขาก็ทำมันจนได้ หลังจากลงมานั่งอยู่ที่เก้าอี้ เขาทรุดตัว ก้มหน้ามองพื้น โดยไม่ยอมพูดจากับใคร ไม่ยอมรอดูคะแนนที่จะขึ้นมา แถมยังผลักกล้องทีวีให้หันไปทางอื่น เขาไม่มีอารมณ์ที่จะตอบคำถามหรือทำหน้าหล่อใส่กล้อง เพราะหัวใจมันเจ็บเกินกว่าที่จะขยับทำอะไร น้ำตามันไหลออกมาจากส่วนลึกที่ เขาไม่ได้เสียใจที่ไม่ได้ที่หนึ่งในสาม แต่เขาเจ็บใจที่ตัวเองพลาดเพราะความมั่นใจโง่ ๆ นั้น ถ้าเขาเล่นได้โดยไม่มีข้อผิดผลาด ถึงแม้ว่าจะไม่ได้อยู่ในตำแหน่งหนึ่งในสาม เขาก็ยังภูมิใจว่า สิ่งที่เขาซ้อมมาตลอดทั้งปีนั้น ประสบความสำเร็จ ไปอีกขึ้นหนึ่ง แต่การพลาดตกลงมา นั้นลดทอดความมั่นใจไปกว่าครึ่ง และการขึ้นลงบาร์วันละร้อย พันรอบนั้น ไม่ได้ช่วยให้เขาหลุดพ้นจากการพลาดในวันนี้ แถมยังเป็นตัวบ่งชี้อีกว่า เขายังซ้อมไม่พอที่จะมั่นใจได้เหมือนในตอนแรกที่ก้าวขึ้นไปบนบาร์นั้น เขาซบหน้าลงกับบาร์เดี่ยวตัวนั้น ตัวที่เขาขึ้นลงวันละหลายพันรอบ เพื่อวันเพียงวันเดียวที่เขาทำมันพังไปเองกับมือ มือเรียวเล็กวางพาดบนบ่า ก่อนที่ร่างเล็กนิ่มจะโอบกอดมาจากด้านหลัง ชายหนุ่มผงกตัวขึ้นหันกลับมาหาร่างบางทันที “อึนยอง มาได้ยังไงนะ” เขาถามร่างเล็กที่ตอนนี้กอดเอวเขาไว้แทน “เธอร้องไห้ทำไมนะ ยองฮุก” เสียงเล็ก ๆ เอ่ยปากถาม พร้อมเงยหน้าขึ้นมองดวงตารื้นน้ำตาของผู้ชายในวงแขนเธอ “เปล่านะ ผมไม่ได้ร้องไห้สักหน่อย” เขาตอบด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ร่างเล็กบางในอ้อมแขนสั่นหัวจนผมกระจาย “ยองฮุกน่ะโกหกไม่เก่งหรอกนะ รู้ไหม เธอกำลังร้องไห้ ฉันรู้ดี” “นี่ยัยตัวเล็ก มา อึนยอง ดูให้ดีสิว่าผมร้องไห้หรือเปล่า” เขาดันตัวเธอให้ออกห่าง ก้มหน้าลงมาให้เธอเห็นหน้าเขาชัด ๆ ดวงตาคู่สวยเพ่ง สำรวจ ก่อนตอบว่า “ถึงตาเธอจะไม่มีน้ำตา แต่ฉันรู้นะ ว่ามันไหลอยู่ที่นี่” มาอึนยอง วางมือลงไปบริเวณอกด้านซ้ายของชายหนุ่ม เขาถอนหายใจยาวเหยียด ไม่ว่ากี่ครั้งต่อกี่ครั้งเขาไม่เคยปกปิดความรู้สึกจาก หญิงสาวร่างเล็กบางที่แทรกตัวเข้ามาอยู่ในหัวใจเขาได้เลย “ผมแค่เสียใจ” เขาบอกเธอด้วยน้ำเสียงที่ไม่มั่นคงนัก แผลนั้นมันยังสดและเขายังใจไม่แข็งพอที่จะทำใจได้รวดเร็ว ดวงตาคู่สวยของมาอึนยอง เงยขึ้นสบตาเขาอีกครั้ง ก่อนที่มือเล็ก ๆ อันอบอุ่นของเธอจะยกขึ้นโอบประคองวงหน้าเขาไว้ แม้ว่าการทำเช่นนี้จะต้องทำให้เธอยืนเขย่งเท้าก็ตาม ชายหนุ่มหัวเราะเบา ๆ กับการกระทำของเธอ ก่อนจะยกเธอให้ขึ้นไปยืนอยู่บนพื้นต่างระดับของสนามฝึก จากคุณ : เปียร์รุส - [ 12 ธ.ค. 49 22:57:19 ]

ความคิดเห็นที่ 2 “ยองฮุกหัวเราะแล้ว” เธอยิ้มหวาน “ก็อึนยองทำอะไรตลก ๆ นี่” เขาตอบ รอยยิ้มบนริมฝีปากนั้นไปไม่ถึงดวงตาคู่เข้มของชายหนุ่ม เพราะที่นั่นยังเต็มไปด้วยความเศร้า เธอค่อย ๆ โอบประคองดวงหน้าของเขาไว้ในอุ้งมือเล็กอุ่น อันอ่อนโยนของเธออีกครั้ง ก่อนจ้องเข้าไปในดวงตาที่เธอแสนจะรักใคร่ “มิน ยองฮุก เธอรู้ไหมว่าเวลาเธอเศร้าอย่างนี้ไม่ดีเลยนะ” คนโดนว่าแอบเลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่งเหมือนกำลังเอ่ยถามเธอว่า ‘ทำไมเหรอ’ “มันทำให้ใจของฉันเศร้าไปด้วย เธอคิดหรือว่า ตอนที่ฉันดูเธอแข่งในทีวีนะ แล้วเธอตกลงมาฉันไม่เสียใจ ยิ่งเห็นเธอนั่งไม่พูดจา และร้องไห้ หัวใจฉันเจ็บปวดยิ่งกว่าเธออีกนะ ยองฮุก” คราวนี้ดวงตาคู่สวยเอ่อล้นไปด้วยหยาดน้ำใส ๆ เม็ดเล็ก ๆ ที่เตรียมตัวจะรินไหลออกมาได้ทุกเมื่อ ชายหนุ่มปวดหัวใจกับภาพหญิงสาวตรงหน้าแต่เขาก็พูดอะไรไม่ออก “ฉันรักเธอที่เธอเป็นเธอ ถึงแม้ว่าการเป็นนักกีฬาของเธอจะทำให้เวลาระหว่างเราลดน้อยลงไป แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าความรักของฉันจะลดลงตามเวลานะ มันกลับทำให้ฉันรักเธอมากยิ่งขึ้น ยิ่งเห็นเธอได้เดินไปตามทางที่เธอฝันฉันก็มีความสุขไปกับเธอด้วย ฉันรู้ว่าเธอหวังกับอุปกรณ์นั้นไว้มาก แต่เมื่อเธอพลาดแล้วเธอมาเสียใจอย่างนี้ มันไม่ดีเลยนะ ยองฮุก คนเราไม่ได้อยู่เพื่อที่จะชนะเสมอไปหรอกนะ ทุกคนต่างต้องแพ้กันมาแล้วทั้งนั้น และจากการแพ้นั้นก็จะเป็นประสบการณ์ให้เราก้าวต่อไปอย่างมั่นคงกว่าเดิม” “แต่นี้เป็นเอเชี่ยนเกมส์ครั้งแรกของฉัน อึนยอง เธอไม่เข้าใจ” “เข้าใจซิ ทำไมจะไม่เข้าใจ ฉันเข้าใจ ยองฮุกเสมอแหละ คนเราไม่มีเวลาที่จะแพ้เสมอไปหรอกนะยองฮุก สักวันหนึ่งมันจะเป็นวันของเรา เธอมีเวลาอีกตั้งหลายปี ความฝันอยู่แค่มือเอื้อม แต่ถ้ารีบคว้าจนเกินไปจะได้แค่ความว่างเปล่านะ สักวันนะมันจะเป็นวันของเธอ และเมื่อวันแห่งชัยชนะนั้นมาถึงมันจะหอมหวานยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด เธอเชื่อฉันไหมยองฮุก” หญิงสาวโอบแขนรอบคอของชายหนุ่ม กอดเขาเอาไว้หลวม ๆ ถ่ายทอดกำลังใจให้เงียบ ๆ เธอรู้ดีว่า ตอนนี้เขาเสียความมั่นใจไปมากแค่ไหน เธอรู้ตั้งแต่เห็นเขาล่วงลงมาตั้งแต่ตอนนแข่งนั้นแล้ว ถ้าไม่ติดว่าจะต้องเล่นให้จบ ยองฮุกคนใจร้อนก็จะเดินออกมาทันที “ฉันเสียใจที่ทำให้ โค้ชผิดหวัง ทุกคนผิดหวัง” เสียงสั่น ๆ ของเขาในอ้อมกอดเธอดังมาเพียงแผ่วเบา หญิงสาวลูบผมเขาช้า ๆ “โค้ชน่ะผ่านการแข่งอย่างนี้มากมากแล้วนะ ยองฮุก การผิดหวัง ดีใจหรือเสียใจก็คงต้องผ่านมามากแล้ว อีกอย่าง เธอก็ทำดีที่สุดแล้วไม่ใช่เหรอ ไม่มีใครอยากพลาดหรอกนะ ยองฮุก หรือเธอคิดว่าเธอทำไม่เต็มที่ล่ะ” “ถึงทำเต็มที่แต่ก็ยังพลาด” เขาเถียง “เอาเถอะใครจะคิดยังไงก็ช่าง แต่ยองฮุกต้องไม่เสียความมั่นใจนะ เธอยังต้องฝึกต่อไปเพื่อการแข่งในครั้งหน้า ใครไม่เข้าใจหรือยังไงก็ช่าง อย่างน้อยฉันเข้าใจยองฮุก เพื่อนในทีมก็ใช่ ดูนั่นสิยองฮุก” เขาเงยหน้าขึ้นอีกครั้ง และเมื่อมองไปที่ประตูทางเข้าโรงยิม ก็ต้องแปลกใจ รอยยิ้มจุดขึ้นที่มุมปากอย่างไม่รู้ตัว เพราะที่นั่น มีเพื่อนร่วมทีม และโค้ชยืนมองเขาอยู่ด้วยรอยยิ้ม “นายมามุดหัวอะไรอยู่ที่นี่ มินยองฮุก” เสียงโค้ชหน้าเหี้ยมตวาดถามเสียงดังลั่น “นั่นนะสิ นายมาทำอะไรที่นี่ ปล่อยให้คนในทีมรอไม่ละอายใจบ้างหรือไง” เสียงเพื่อนร่วมทีมอีกคนเอ่ยปากถาม แต่โดน ซุนแตวาเอ่ยปากขึ้นมาว่า “ผมบอกโค้ชแล้วว่าไม่ต้องมาเรียกมันหรอก เห็นไหมว่ามีสาวกำลังปลอบใจมันอยู่นั่น” รุ่นพี่หนุ่มเอ่ยปาก หันมาทำหน้าทะเล้นใส่เขาเสียอีก “มาได้แล้วทุกคนรอนายอยู่นะ” เสียโค้ชสำทับอีกครั้ง คราวนี้ มินยองฮุก หัวเราะลั่นก่อนจะจับ หญิงสาวในอ้อมแขนเหวี่ยงไปมาราวกับเธอเป็นอะไรสักอย่างที่เบามาก ๆ ทันที่ที่หยุดเหวี่ยงแล้ว เขาก็กอดเธอแรง ๆ ทีหนึ่ง “ครับผม” เขาจับมือเธอก่อนพาเดินออกมาสมทบกับเพื่อนและโค้ชที่ยืนรออยู่ “ยองฮุก โอกาสไม่ได้มีเพียงแค่ครั้งเดียว และไม่มีใครโทษนายด้วย เราทุกคนล้วนแต่ทำเต็มที่แล้วทั้งนั้น และมันก็มีโอกาสพลาดกันได้ทุกคน ไม่ใช่เรื่องแปลกเลยที่จะแพ้ในวันนี้แล้วไปเก็บเกี่ยวชัยชนะในวันหน้า หนทางข้างหน้ายังอีกยาวไกล” โค้ชหน้าเหี้ยมตบบ่าเขาอย่างแรง ก่อนออกเดินนำหน้าไป มินยองฮุกเปิดยิ้มที่มุมปากให้บรรดาเพื่อนร่วมทีมที่มายืนรออยู่ ก่อนหันไปยิ้มให้หญิงสาวข้างกาย เสียงของรุ่นพี่ แตวาแซวมาว่า “นี่ถ้า อึนยองไม่มาปลอบใจนาย ๆ ก็จะยังจมอยู่กับความเศร้าใช่ไหมเนี่ย แสดงว่า ฉันส่งคนมาให้นายถูกคนแล้ว” “ขอบคุณนะครับรุ่นพี่” เขาบอก ก่อนเดินตามบรรดาเพื่อนร่วมทีมไป แต่เหมือนนึกอะไรได้ เขาหันกลับไปที่โรงยิมอีกครั้ง ประตูบานนั้นที่เขาเป็นคนผลักเข้าไปมันยังเปิดอยู่ เขาค่อย ๆ ปิดมันอย่างช้า ๆ และพร้อมกับคิดในใจว่า ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป เขาจะมาเปิดมันอีกครั้งและค่อย ๆ ก้าวไปสู่ความฝันนั้นใหม่ และถึงแม้ต่อให้ต้องล้ม หรือพลาดอีกกี่ครั้ง เขาก็จะปีนกลับขึ้นไปเล่นมันอีกครั้ง เพราะจริง ๆ แล้วมันไม่ใช่เพราะการแข่งขันหรอก แต่เพราะว่าเขารักที่จะเล่นกีฬาประเภทนี้มากกว่า และก็คงเหมือนกับทุกคนในทีมที่ต่างทุ่มเทเวลาให้กับกีฬาประเภทนี้ นั่นก็เพราะรักที่จะเล่นและจะทำ และถึงแม้คราวหน้าเขาจะพลาดหล่นลงมาอีก เขาก็แน่ใจอีกว่า อึนยอง จะไม่ห่างหายไปไหน จะยืนอยู่ข้างกายและคอยเตือนเขาเหมือนที่เธอทำ จริงของเธอ ไม่มีใครแพ้ไปตลอด และไม่มีชัยชนะตลอดกาล คนเราต้องผลัดกันชนะ และผลัดกันแพ้ เพราะนั้นคือชีวิตและบทเรียนที่สอนให้คนเราเข้มแข็งขึ้น The end จากคุณ : เปียร์รุส - [ 12 ธ.ค. 49 23:02:03 ]

ความคิดเห็นที่ 3 สวัสดีค่ะ วันนี้เอาเรื่องสั้นมาลง เนื่องจากเมื่อหลายวันก่อนได้นั่งดู ยิมนาสติก ที่นักกีฬาเกาหลีใต้ตกลงจากบ่าเดี่ยว แล้วเกิด อาการคันไม่คันมือ อยากเขียน อีกอย่างพอเห็นเจ้าตัวร้องไห้ เลยเกิดอาการสงสาร เป็นอย่างมาก จนต้องเขียนออกมา เป็นเรื่องสนองความปวดใจของตัวเอง จริง ๆ ก่อนหน้านั้น มีนักกีฬาเกาหลีเหนือตกลงมาเหมือนกัน แถมตกตั้งสองครั้ง แต่ไม่เกิดอาการอยากเขียนนะ แต่พอตาคนนี้ตกลงมา อาการเค้าหนักมาก ประมาณว่า โลกถล่ม เลยคิดว่า ถ้าเป็นเรา ฝึกแทบตาย มาพลาด วันสำคัญจะรู้สึกยังไง มันก็คงเศร้ากระจายไปเลยอ่ะ ขอบคุณสำหรับทุกท่านที่แวะเวียนเข้ามาฝากกำลังใจ ทักทายคนเขียนนะครับ เจ้านัท ปล. ฝากเรื่องสั้นสองเรื่องนี้ด้วยนะคะ กรอบ โดย เปียรุส http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4935059/W4935059.html Route โดย จิตปาตลี http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4935009/W4935009.html จากคุณ : เปียร์รุส - [ 12 ธ.ค. 49 23:07:01 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เค้าร้องเพราะตกลงมาเจ็บอะครับ เหอๆ(ว่าแล้วรีบเผ่น) จากคุณ : ลูนาติก - [ 13 ธ.ค. 49 11:05:19 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ไม่ได้ดู ยิมฯ อะ แต่ดูตะกร้อ มันส์สุดๆ อ่อ วิ่งผลัด 4x 100 เมตร ด้วย มันส์มั่กๆ ไทยแลนด์ ไทยแลนด์ จากคุณ : โอเลี้ยงแก่ๆ - [ 13 ธ.ค. 49 11:05:59 ]

ความคิดเห็นที่ 6 โย่ว ช่างอินเทรนดีแท้พี่เปียร์ฯ จากคุณ : podduang-pk - [ 13 ธ.ค. 49 18:42:55 ]

ความคิดเห็นที่ 7 แต่เราอ่านแล้วนะ ทำไม ทำไม ทำไมต้องเกาหลี ไทยเราก็แข่งเหมือนกัน งือ จากคุณ : scottie - [ 14 ธ.ค. 49 00:15:11 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ล่วงลงมา = ร่วงลงมา อ๊ะป่าว จากคุณ : ground (ground) - [ 15 ธ.ค. 49 14:09:21 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เกาหลีฟีเวอร์ หุหุ จากคุณ : เม-ดา - [ 17 ธ.ค. 49 13:01:25 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เข้ากับบรรยากาศมากเลยค่ะพี่นัท ^___^ จากคุณ : hiyono - [ 17 ธ.ค. 49 18:33:14 ]

ความคิดเห็นที่ 11 วันพ่าย ขอบคุณสำหรับทุก คคห. ที่แวะเข้ามานะคะ *** คุณหมอลูนาติก แหม นัทรู้น่าว่าเจ็บ แต่เค้าไม่ได้ร้องตอนตกลงมาเสียหน่อย อาหมออ่ะ แง่มมม *** คุณโอเลี้ยงแก่ ๆ ก็ชั้นดูยิมฯ อ่ะ แล้วจาทำมายมีปัญหาไปทุบเจ้าโจ๊กเอาเหอะ หุหุ *** คุณpodduang-pk  อ่ะไม่ได้สิคะ แต่อ่ะนะ ตอนดูมันรู้สึกปวดใจจริง ๆนะ ตอนเห็นตาคนนี้ร้องไห้อ่ะ อินเกินไปหรือเปล่าเนี่ย *** คุณscottie ที่ต้องเป็นเกาหลี ก็เพราะว่าวันนั้นไม่มีนักกีฬาไทยเข้าแข่งนะสิพี่รักษ์ นัทก็มองหานะ แต่ไม่มีง่ะ ไม่รู้ว่า ยิมนาสติกบ้านเราไม่พัฒนา หรือ ยิมนาสติกชาวบ้านเค้าพัฒนาไปไกลเกินที่เราจะไปแข่งกับเขาได้ เสียดาย เหมือนกัน ตอนแรกก็กะว่าจะทำตัวละครไทยนี่แหละ แต่มันไม่ได้อารมณ์อ่ะ เลยใช้เป็นตัวละครที่มาจากประเทศที่ เค้าตกลงมาจริง ๆ เลยดีกว่า *** คุณground ขอบคุณค่ะ *** คุณเมดา เวอร์ก็เวอร์ฟ่ะ *** คุณhiyono ไม่ได้ต้องเกาะกระแสหน่อย อิอิ ขอบคุณสำหรับร่องรอยนะคะ นัทค่ะ จากคุณ : เปียร์รุส - [ 19 ธ.ค. 49 22:44:51 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เพิ่งแวะเข้ามาอ่าน ได้อารมณ์ดีค่ะ ถ้าเคยพ่ายแพ้ ก็คงอิ่มเอม สุขใจกับชัยชนะที่หอมหวานที่มากขึ้น ถ้ามีแต่ชนะ ก็คงสัมผัสกับชัยชนะ รู้สึกว่าฉันสมควรได้เพราะฉันพยายามมาขนาดนี้ แล้วอาจหลงลืมความรู้สึกของคนแพ้ ที่เขาก็พยายามมาไม่น้อยกว่าเราเช่นกัน มีนิดนึงตรงคำว่า ล่วง หมายถึงเวลาล่วงไป ก้าวหน้าไป (อย่าง ล่วงหน้า, ล่วงเข้าปีใหม่) แต่ในเรื่องที่หล่นจากบาร์ต้องเป็น "ร่วง" ที่แปลว่าตก หล่นแบบใบไม้ร่วง มั้งคะ ? จากคุณ : river (ริเวอร์) - [ 29 ธ.ค. 49 12:34:00 ]