Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom


    เรื่องตลกของโชคชะตา : อยู่บ้านท่านอย่านิ่งดูดาย

    เอามาอัพให้ เอาใจแฟนคลับ แต่ขอพักยกสักสี่ห้าวันนะคะเพราะว่า เขียนไม่ทัน เดี๋ยวเสาร์นี้ต้องเอากล้วยไปส่งลิงบ้านโน้นด้วย ^^" ไว้จะกลับมา ไม่ช้าค่ะ ....

    ----------------------

    อยู่บ้านท่านอย่านิ่งดูดาย เป็นวัวเป็นควายให้ท่านไว้ใช้


    ลองวีคเอ็นท์ของเฌลลี ที่หมายของเธอคือบ้านของณนนท์ เนื่องจากบ้านที่พ่อกับแม่ของเฌลลีอยู่ตอนนี้คือต่างจังหวัดในแถบภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศ นานๆ ครั้งเธอจะกลับบ้านที ก็ต่อเมื่อมีเทศกาลสำคัญ เช่น สงกรานต์ ปีใหม่ เป็นต้น ซึ่งจะทำให้ได้อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาทั้งครอบครัวเพราะวันเหล่านั้น มิลลี่น้องสาวคนกลางและ ลีโอน้องชายคนเล็กที่เพิ่งจะเฟรชชี่ปีหนึ่ง มหาวิทยาลัยชื่อดังของภาคอีสาน ก็จะพร้อมใจกลับบ้านไปเยี่ยมพ่อกับแม่ เป็นครอบครัวแสนสำราญและน่าเอ็นดูไม่ใช่น้อย

    แต่ถ้าหยุดแค่สุดสัปดาห์ชดเชยอีกวันล่ะก็ เฌลลีก็จะมาขลุกอยู่ที่บ้านของณนนท์นี่แหละ เปล่า... ไม่ได้ขลุกอยู่กับณนนท์ เพราะหมอนั่นทำงานทุกวัน กว่าจะกลับเข้าบ้านก็ปาเข้าไปสี่ห้าทุ่มแล้ว ตอนเช้าก็รีบออกไปก่อนรถจะติดเป็นกิจวัตร  เฌลลีสงสารณนนท์ แต่เธอก็ทำอะไรได้ไม่มากไปกว่า คอยมองดูห่างๆ อย่างเพื่อน... เพื่อนสนิทคนหนึ่งเท่านั้น

    “ผมไปดัดฟันดีไหม” วันหนึ่งขณะที่เขากำลังยืนโกนหนวดหน้ากระจก ก็พูดขึ้นมาเหมือนเพิ่งนึกได้

    “อะไรสิงแกอีกล่ะ เกิดอยากหน้าตาดีขึ้นมากระทันหันหรือไง”

    “เพื่อนๆ มันบอกว่า ผมคางยื่น”

    “เค้าก็พูดถูกแล้วนี่”

    “แล้วก็เปลี่ยนสีเหล็กดัดฟันเดือนละสี สลับแถวละเจ็ดสีเลย”

    “ไว้ให้เค้าเลาะฟันแกไปทำมาลัยแก้บนเหรอ”

    “ลามปามแล้วแป้น เอาสิ่งศักดิ์สิทธิ์มาล้อเล่น”

    “เอ๊า ก็มันจริง เค้าแก้บนน่ะ นอกจากไข่ต้ม หัวหมูแล้วยังมีมาลัยเจ็ดสีเจ็ดศอก ไม่เคยได้ยินหรือไง ถ้าเหล็กดัดฟันแกมีเจ็ดสี ก็ใช้แทนมาลัยได้เลยไง”

    “ทะลึ่งแล้ว...”

    “แล้วแกจะทำหล่อเอาใจใคร”

    “เอาใจคุณไง”

    “ง่ะ... เอาใจฉันไปทำไม ฉันไม่ได้เป็นแฟนเกนี่ แล้วบางทีฉันอาจจะไม่ชอบก็ได้ ถ้าแกเกิดหล่อกว่านี้”

    “อ้าวทำไมล่ะ ไม่ดีเหรอ ได้ควงแฟนหล่อ”

    “ไม่อ่ะ เพราะถ้าแกหล่อ มันก็เท่ากับสกัดดาวรุ่งฉันสิ เพราะต่อไปสาวๆ สวยๆ ก็จะตอมแกหึ่ง ฉันก็แป้กเด่ะ”

    “ผมก็ว่างั้น”

    “เอาเงินที่จะดัดฟันไปซ่อมเข่าก่อนเหอะแก” เข่าเสื่อม ไม่ใช่เพราะอายุมาก แต่เป็นเพราะใช้งานมากในตอนเป็นวัยรุ่น ณนนท์เป็นนักกีฬาบาสเก็ตบอลของ มหาวิทยาลัย ที่สาวๆ ติดกันเกรียวกราว แต่หลังจากที่ไปทำฝ่ายตรงข้ามปากแตก แขนหัก ขาเดี้ยง ดั้งยุบ บ่อยๆ เข้า สาวๆ ก็เริ่มหายไปทีละคนสองคนจนสุดท้าย ถ้าแมทซ์ไหนที่มีณนนท์อยู่ในทีม คนที่ยังเชียร์อยู่ก็จะมีแค่เฌลลี...

    “เออ ใช่ เดี๋ยวต้องไปปีนเขานี่หว่า งั้นเปลี่ยนใจ ไม่ดัดฟันละ” ณนนท์เป็นคนที่มีความสนใจอยู่ในบางอย่างในระยะเวลาที่สั้นมาก บางครั้งเขาสามารถเปลี่ยนใจอะไรสักอย่างได้ภายในสองนาทีเจ็ดวินาที โดยไม่ต้องคิดให้เปลืองการทำงานของสมอง

    โกนหนวดเสร็จ อาบน้ำ กินกาแฟ แล้วก็ไปทำงาน เฌลลีก็จะอยู่บ้าน เพราะน้องเล็กไปเรียนหนังสือ ส่วน ณฌา นานๆ ครั้งเท่านั้น ที่เขาจะกลับมาบ้าน

    ก่อนหน้านี้เฌลลี ไม่ได้รับอภิสิทธิ์ให้ยึดโซฟาบ้านนี้เป็นที่นอนเหมือนทุกวันนี้หรอก แต่เรื่องมันมีอยู่ว่า วันหนึ่งเฌลลีมีธุระต้องเข้าบางกอก แล้วเธอก็ไม่มีที่นอน เพราะทุกครั้งเธอก็จะไปสถิตเป็นปรสิต อาศัยอยู่ตามบ้านเพื่อน คอนโดฯ เพื่อน แต่วันนั้น... เพื่อนทั้งหลายก็แท็กทีมกันไม่อยู่ ซึ่งก็เป็นความผิดของเฌลลีเองที่ไม่ได้บอกใครไว้ล่วงหน้าไม่ว่าจะเป็น พิงกี้ (ชื่อเล่นว่าเพนกวิ้นน้อย) วันนั้นก็กลับบ้านนอก นกเล็ก (เพราะมีเพื่อนอีกคนชื่อนกใหญ่) ก็ไปตุรกี ส่วนเพื่อนสนิทอีกคนก็ไปเที่ยวงานพืชสวนฯ ที่เชียงใหม่ ครั้นจะขับรถกลับจันทบุรี แล้วมาใหม่ในรุ่งขึ้นก็ดูจะเสี่ยงตายเกินไป ดังนั้นทางออกของเฌลลีจึงอยู่ตรงนี้

    เช้านั้น ขณะที่ณนนท์ กำลังออกไปทำงานก็ต้องประหลาดใจที่เห็นรถยัยหน้าแป้นจอดอยู่หน้าบ้าน  เขาเคาะกระจกป๊อกๆ แล้วเธอก็กดกระจกลง งัวเงีย... สลึมสลือ

    “เฮ้ย มาไมแต่เช้าเนี่ยนี่มันเพิ่งจะหกโมงครึ่ง ออกจากโน่นมากี่โมงอ่ะ... เอ้า นี่อย่าบอกว่านอนในรถนะ ทำไมไม่ไปนอนในบ้าน ยัยบ้า ไม่ได้กลัวอะไรเลย เนี่ยชอบทำอะไรให้เป็นห่วงอย่างนี้ทุกที ลงมา ไป... เข้าบ้าน” ขี้บ่นกว่าตานี่ ไม่มีอีกแล้วในโลก แต่เธอก็ไม่ได้ต่อความยาวสาวความยืดอะไรอีก นอกจากเดินตามเขาเข้าบ้านต้อยๆ เจอโซฟายาวหน้าทีวีเท่านั้นก็แทบจะกระโดดใส่ทันที...

    ใครบอกกันล่ะ ว่าเธอไม่กลัว ตลอดคืนที่นอนในรถน่ะ ถ้าไฟในห้องเขาไม่ดับลงเธอก็คงจะข่มตาหลับไม่ได้เหมือนกัน เพราะกว่าจะรู้ตัวว่าไม่มีที่นอนก็ปาเข้าไปเกือบเที่ยงคืน แล้ว ไอ้การที่หญิงสาวหน้าตาดีจะไปเปิดโรงแรมนอนตอนเที่ยงคืนก็ไม่ใช่วิสัย เหตุผลคือกลัวผีและไม่เคยเปิดโรงแรมนอนก็เลยไม่รู้ว่าต้องทำยังไงบ้าง ดังนั้น เธอจึงคิดว่าไม่มีอะไรดีไปกว่านอนในรถและก็หน้าบ้านนี่แหละ... อย่างน้อยที่สุด ก็ได้อยู่ใกล้ๆ เขา แค่สี่สิบเมตรสามสิบสองเซนติเมตรก็ยังดี...

    ผ้าห่มผืนบางถูกคลุมลงมาพร้อมๆ กับเสียงเพลงที่ดังเบาๆ จากเครื่องเสียงที่เขาเปิดทิ้งไว้ให้ก่อนไปทำงาน... เฌลลียิ้มก่อนจะหลับไปอีกครั้ง

    และหลังจากนั้นมา เธอจึงได้รับอนุมัติให้ค้างที่บ้านได้ แต่ไม่ได้หมายความว่าเธอจะระริกระรี้เหมือนกระดี่ได้น้ำจนออกนอกหน้า เพราะข้อแม้ของเขาคือ

    “อยู่บ้านท่าน อย่านิ่งดูดาย เป็นวัวเป็นควายให้ท่านใช้สอย โอเคไหมแป้น แลกกับโซฟาที่ผมอุตส่าห์เสียสละ เนี่ยรู้ไหม ที่นอนประจำผมเลยนะ”

    “งั้นแกก็ย้ายจากห้องตัวเองลงมานอนโซฟาเสียสิ แล้วก็ยกห้องแกให้ฉัน”

    “ไม่ได้ เดี๋ยวผมละเมอเข้าห้องละแย่เลย เอ่อ ที่แย่น่ะผมนะ ไม่ใช่คุณ”

    “ตาบ้า... แกก็จะโดนยันเปรี้ยงติดฝาบ้านน่ะสิ”

    “นั่นแหละผมถึงบอกไงว่าแย่แน่... แต่ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก ผมมีกฎส่วนตัว”

    “กฎอะไรของแกอีกล่ะ”

    “กฎข้อที่หนึ่งคือไม่ทารุณสัตว์ ยกตัวอย่างเช่น เพนกวินที่กำลังเดินด๋อยๆ อยู่กลางทุ่งนา ก็จะไม่เขวี้ยงไม้หน้าสามใส่ให้หงายท้องเด็ดขาด กฏข้อต่อมาก็คือไม่รังแกผู้สูงอายุและทำลายวัตถุโบราณ โดยเฉพาะผู้ที่มีอายุโอเว่อทเวนตี้ และวัตถุโบราณ อย่างคุณ... เพราะมัน ซ่อมยาก”

    “ไอ้บ้า...”

    “เอาเถอะๆ ไม่ต้องห่วงหรอก ผมไม่ทำอะไรคุณหรอก เห็นหล่อๆ อย่างนี้ก็เลือกอยู่หรอกน่า...”

    “หูย ปากนะนี่นะ...”

    “ถ้าน้องกลางมา คุณค่อยย้ายไปนอนห้องผม แล้วผมจะไปนอนห้องน้องกลาง”

    “อ้าว ทำไม งั้นล่ะ”

    “ก็น้องกลางมันจะต้องนอนโซฟาน่ะสิ บ้านนี้จะให้เกียรติเป็นลำดับ นับแต่ผู้หญิงก็จะได้นอนในที่อุ่นๆ ยิ่งถ้าเป็นผู้สูงอายุด้วยแล้ว จะแถมด้วยฟูกหนาๆ อีกต่างหาก ถ้าเมื่อไหร่น้องกลางมาก็แปลว่า พวกเราสามคนต้องให้เกียรติผู้สูงอายุที่เป็นผู้หญิง ด้วยประการฉะนี้...”

    “แกนี่มัน...”

    -----------------------------------------

    “น้องกลาง วันไหนที่พี่แป้นมา ขอพี่ไปนอนด้วยคนนะ”

    “อ้าว ทำไมพี่ไม่นอนห้องเดียวกันล่ะ เป็นเพื่อนกันไม่ใช่เหรอ พี่บอกเองนี่ว่าไม่ได้คิดว่าเค้าเป็นผู้หญิง”

    “ไม่ได้หรอก เดี๋ยวโดนไอ้แป้นมันยันเปรี้ยงติดฝาบ้าน”

    “กลัวด้วย...”

    “เออ น่า เห็นอย่างนี้เหอะโดนมันฟาดทีเป็นรอยนิ้วมือไปหลายวันเลยแหละ”

    “ดุเหมือนกันนะเนี่ย ฮ่ะๆ น่าเอามาไว้เฝ้าบ้าน ว่าแต่ พี่เคยโดนเค้าฟาดมาแล้วเหรอ”

    “เออ สิ แค่เผลอหน่อยเดียว...”

    “.......” ดูเหมือนสองหนุ่มจะรู้กันว่า “แค่เผลอหน่อยเดียว” ของณนนท์แปลว่าอะไร

    บ้านชายโสด สามหนุ่ม หน้าตาดีที่ต่อไปนี้จะไม่เหงาเพราะมีเรื่องราวมากมายให้พวกเขาเรียนรู้...จากการเพิ่มมาอีกหนึ่งคนคือหญิงสาวหน้าตาดี (เช่นกัน) จากที่ต่างคนต่างความคิด แต่ต้องมาใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน... น่าสนุกน้อยอยู่หรือเล่า.../


    ตอนก่อนหน้านี้อ่ะค่ะ

    http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4960070/W4960070.html

    แก้ไขเมื่อ 14 ธ.ค. 49 14:24:56

    จากคุณ : ดาริกามณี - [ 14 ธ.ค. 49 14:04:03 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom