รีบมาแปะ ก่อนจะไม่อยู่ (จริงๆ ล่ะคราวนี้) ไปบางกอกค่ะ เอากล้วยไปส่งลิง แฮ่ะๆ และต้องขอประทานอภัย ที่เขียนสั้นๆ เพราะเป็นคนที่ทำเขียนอะไรทีละยาวๆ ได้ไม่ทน อ่ะค่ะ ^^

มีความสุขทุกท่าน ทุกวัน ทั้งคืนนะเคอะ.... ^^"

-------------------------------------------------

ตอนที่ 7 : จะทำกับข้าวจริงๆ เหรอ?

เฌลลีนั่งเอกเขนกดูทีวีอย่างสบายอารมณ์ หลังจากที่ กวาดบ้าน ถูบ้าน ล้างจาน ล้างห้องน้ำ เสร็จเรียบร้อยตามหน้าที่ทาสผู้ซื่อสัตย์ แลกกับที่นอน อาหารและการได้อยู่ใกล้คนรัก ยกเว้นอยู่อย่างเดียวที่เฌลลีไม่เคยคิดจะแตะต้องเลยคือ ทำกับข้าว  ซึ่งอันที่จริงเธอก็คิดจะลองทำเหมือนกัน แต่พอเธอบอกว่า

“วันนี้พี่จะทำกับข้าวล่ะ” ทั้งสามคนพี่น้องก็พร้อมใจกันไม่อยู่บ้านซะงั้น


“กว่าผมจะเลิกจากตีแบดก็คงสี่ทุ่มโน่นแหละ” ข้ออ้างที่มักใช้ประจำ และมันก็ได้ผลเสมอเสียด้วย

“ไปทำโปรเจคท์บ้านเพื่อนครับ” น้องเล็กเริ่มมีข้ออ้างหลังจากไปเรียนได้หนึ่งเทอม

“กินข้าวกับน้องยุ้ยอ่ะคร้าบ” ส่วนนี่น้องกลาง

“เออๆ ฉันไม่ทำก็ได้ เอาไว้เมื่อไหร่ฉันทำกับข้าวอร่อยๆ ล่ะก็อย่ามาอ้อนให้ทำให้กินก็แล้วกัน ทั้งสามคนแหละ ชิ” งอนเล่นๆ หรืองอนจริงๆ ก็จะมีค่าเท่ากันเพราะไม่มีใครง้อ ยกเว้น น้องเล็กที่รักและเอ็นดูว่าที่พี่สะใภ้กว่าใครในบรรดาสามพี่น้อง

“งั้นเดี๋ยวผมกลับมากินก็แล้วกันครับพี่แป้น” เธอถูกเปลี่ยนชื่อไปแล้ว และ...ชักเริ่มคุ้นกับชื่อนี้แล้วเหมือนกัน

“น่ารักที่สุดน้องเล็กของพี่” เฌลลีหยิกแก้มสองข้างของน้องอย่างถนอมจนน้องชายหน้าตาดีน้ำตาเล็ด

พอทั้งสามคนออกจากบ้าน เฌลลีก็เริ่มลงมือเข้าครัว เดินไปเดินมาสองสามรอบ ก่อนที่จะเปรยกับตัวเองว่า “แกงเผ็ดไก่” นี่เค้าทำยังไงหว่า เดินไปเดินมาเป็นรอบที่สี่และห้า จากนั้นก็เดินกลับไปที่หน้าจอทีวี หมึกแดงกำลังสอนวิธีทำกับข้าว ดูซะหน่อย เผื่อจะได้จดสูตรไปทำกินเอง และพอเอนตัวลงได้เท่านั้นแหละ ก็หลับเป็นตาย หมึกแดงสอนไปกี่สูตรก็ไม่ได้เข้าไปอยู่ในความฝันสักสูตร

“ไง ไหนบอกว่าจะทำกับข้าวไงแป้น” ณนนท์กลับมาจากตีแบด หิ้วถุงแกงไก่เข้าบ้านด้วยเหมือนรู้ใจ

“หิวจัง” เธองัวเงียขึ้นมา ฝันว่าตัวเองทำไข่ยัดไส้หอมๆ ได้หนึ่งจาน

“อ่ะ เอาไป ทำหน้าที่แม่บ้านที่แสนดีได้แล้ว” พูดจบก็ยื่นถุงกับข้าวให้เสร็จ แล้วเจ้าตัวก็ไปนอนเอกเขนกดูทีวีรอ ช่างมีความสุขเหลือเกินนะไอ้ยื่นเอ๊ย...

“อ้าว ไม่กินมาจากข้างนอกเหรอ”

“ถ้าผมกินมาจากข้างนอก คุณก็อดสิ เพราะคุณทำกับข้าวไม่เป็นนี่นา” แน่ล่ะ เพราะเฌลลีเคยอดข้าวเย็นมาแล้ว เนื่องจากวันนั้นร้านขายข้าวแถวบ้าน (ที่จันทบุรี) พร้อมใจกันปิด แถมด้วยมาม่า ปลากระป๋องก็หมดสต็อค ไอ้ครั้นจะขับรถออกไปเพื่อซื้อข้าวยี่สิบบาทก็ดูจะไม่คุ้มกับน้ำมันรถลิตรละยี่สิบสี่บาทเจ็ดเจ็ดสตางค์เท่าใดนัก ดังนั้น เฌลลีจึงงดมื้อเย็นซะเลย “จะได้เลิกหาว่าเราอ้วนซะที” เธอนึกไปถึงณนนท์

ที่ก่อนจะเปลี่ยนมาเรียกเธอว่าไอ้หน้าแป้น เขาเรียกว่ายัยอ้วนขาโต๊ะกินข้าวมาก่อนหน้านี้แล้ว แต่พอเธอผอมลงเพรียวขึ้น คำว่า ยัยอ้วนขาโต๊ะกินข้าวก็ค่อยๆ หายไปด้วย

เฌลลีไม่เคยทำกับข้าว ไม่เคยได้แตะตะหลิว หรือสากกะเบือเลย แม้แต่ตอนที่กลับบ้านนอก ทุกครั้ง ก็จะโทฯ ไปออเดอร์คุณนายสุวเนตรไว้ก่อนเลยว่าอยากกินอะไร และด้วยความที่เกิดมาโชคดี มีแม่ที่ประเสริฐ เป็นอภิชาติมารดา แม่เลยมักจะทำกับข้าวไว้รอลูกสาวตั้งแต่เช้าตรู่ (ลูกสาวโต๋เต๋ไปถึงบ้านก็ได้กินเลย) เมนูเด็ดคุณนายสุวเนตร คือ แกงหน่อไม้ หรือไม่ก็แกงเห็ดฟาง ไม่ก็ต้มกระดูกหมูใส่หน่อไม้สด เพราะเมนูเหล่านี้ลูกสาวชอบ ดังนั้นแล้วกลับบ้านนอกทุกครั้งเฌลลีจึงอิ่มหมีพีมัน อ้วนท้วนสมบูรณ์ก่อนกลับจันทบุรีทุกทีไป

ตอนที่มาอยู่เมืองจันท์ใหม่ๆ ทีนี้ล่ะต้องเช่าบ้านอยู่คนเดียว ไม่มีอะไรสักอย่างนอกจาก ตัวคนเดียวเดี่ยวๆ และกระทะไฟฟ้าสีแดงหนึ่งอัน ซึ่งก่อนจะซื้อก็เลือกแล้วเลือกอีกว่าจะเอาอะไรดี ระหว่างกระทะไฟฟ้ากับกาต้มน้ำ เพราะกาต้มน้ำนั้นสะดวกสำหรับการชงกาแฟมากกว่ากระทะไฟฟ้า แน่นอน แต่ถ้าซื้อกาต้มน้ำแล้วเกิดอยากกินผัดมาม่าก็ไม่ได้กิน

ในที่สุดก็เลยเลือกกระทะไฟฟ้าสีแดงแปร๋นมาหนึ่งอัน (ทำไม กระทะไฟฟ้าต้องเป็นสีแดงด้วยนะ) ซื้อเสร็จก็กลับบ้านได้ลองหัดทำผัดมาม่า (ครั้งแรกในชีวิต) ก็ครั้งนั้น และมันก็เค็มเหมือนทะเลบางแสน เพราะวิธีทำผัดมาม่าของเธอคือใส่น้ำให้ท่วมเส้น เสียบปลั๊ก รอให้น้ำงวดลง จากนั้นก็ใส่เครื่องปรุงลงไปหมดแล้วตบด้วยหอยลาย กระป๋อง มันจึงเค็มชี๊ฟฟฟฟหัย  และพอกินไม่ได้ เธอก็เลยแก้ปัญหาด้วยสมองอันชาญฉลาดโดยการเทน้ำเย็นลงไป น้ำแข็งหล่นลงไปด้วยหนึ่งก้อน... อืมม์ อร่อยขึ้นเป็นกองเลย  (คนสวยทำอะไรก็ไม่น่าเกลียดหรอก)

ทีนี้พอทำผัดมาม่าได้แล้ว (ถึงจะเค็มไปหน่อย) ก็ฮึกเหิมจะทำกับข้าวสิคะคราวนี้ คิดได้ปุ๊บก็เดินไปเสียบปลั๊ก.. อ๊ะ ลืม อุปกรณ์ทำมาหากิน กลับออกไปตลาด คราวนี้ซื้อ น้ำปลา ซอสพริก ซอสมะเขือเทศ น้ำมันหอย กลับมาเสียบปลั๊กใหม่อีกครั้ง... อ๊ะ ลืม น้ำมันพืช คราวนี้กลับไปซื้อน้ำมันพืช แล้วก็หน้าระรื่นคิดเมนูมาตลอดทาง “วันนี้จะทำไข่เจียวหอมๆ กินกับข้าวสวยร้อนๆ”

อ๊ะ... ลืมซื้อไข่! กลับไปตลาดอีกที... กลับมาใหม่ เสียบปลั๊ก เพราะแน่ใจว่าไม่ลืมอะไรแล้ว เนื่องจาก น้ำปลา น้ำมันพืช น้ำมันหอย ทุกอย่างพร้อม ตอกไข่ใส่ชาม ใส่เครื่องปรุง เสียบปลั๊กอีกครั้ง

แต่แล้วก็ลืมของสำคัญไปจนได้ นั่นก็คือ ตะหลิว ค่ะ! ดังนั้นในที่สุดไข่วันแรกที่ตั้งใจจะเจียวหอมๆ กินกับข้าวสวยร้อนๆ ก็ได้ลงไปอยู่ในชามมาม่าอย่างน่าสงสาร และนั่นก็ทำให้กระทะไฟฟ้าสีแดงเหลือใช้ประโยชน์ เพียงอย่างเดียวนั่นก็คือ “ต้มน้ำชงกาแฟ” หลังจากนั้นเป็นต้นมาเฌลลีก็ไม่คิดที่จะทำกับข้าวอีกเลย

“แล้วน้องเล็กกับน้องกลางล่ะ” เธอเป็นห่วงอีกสองคน

“ไม่ต้องเป็นห่วงมันหรอก มันโตแล้วหากินเองได้”

“เอ๊า ฉันก็ห่วงน้องนุ่งบ้างสิ ใครจะไปใจดำเหมือนแกล่ะ”

“ขี้บ่นจริง ผมไปอาบน้ำล่ะนะ อย่าแอบกินก่อนล่ะ” เสียงกริ่งหน้าบ้านดังสองหน เฌลลีเดินไปเปิดประตูให้ น้องเล็กกับน้องกลางกลับบ้านพร้อมกัน  

“อ้าวหนุ่มๆ กินข้าวมาหรือยัง พอดีเลย พี่เพิ่งตั้งข้าวเสร็จ”

“อ่า ครับผม...” น้องกลางกับน้องเล็กมองหน้ากันเลิ่กลั่กเหมือนทำอะไรผิดมางั้นแหละ แล้วพี่ชายคนโตของบ้านจึงได้ออกคำสั่ง

“เฮ้ กินข้าวกัน เนี่ยพี่เพิ่งซื้อกับข้าวเข้ามา”

“อ่า ครับผม...” ก๊อบปี้ประโยคเดิมมาตอบ

“เนี่ย เมื่อกี้นะ นั่งดูหมึกแดงนะ แล้วก็ฝันว่าทำไข่ยัดไส้ด้วยแหละ ฮ่ะๆ” เธอเล่าความฝันให้ฟัง ขณะที่บางคนทำหน้าเหมือนกินข้าวไม่อร่อย

“อ้าว น้องกลาง ไมกินน้อยจังล่ะ ไม่อร่อยเหรอ” เธอเรียก ณฌา ว่าน้องกลางเหมือนกับ ณนนท์ แต่เขาไม่ได้เรียกเธอว่าพี่แป้นเหมือนที่น้องเล็กเรียก เขายังคงเรียก “คุณ” เหมือนครั้งแรกที่รู้จัก เผลอๆ เขาก็เรียกยัยซุ่มซ่ามเหมือนคราวแรกที่เจอ

“อร่อยนะ แต่ผมอิ่มแล้วล่ะ” ว่าจบก็ลุกจากโต๊ะกินข้าวไปนั่งแหมะอยู่หน้าจอทีวี จากนั้นพี่ใหญ่ก็ตามไปถึงสี่นาทีสามวินาที จะมีก็แต่น้องเล็กเท่านั้นที่นั่งเป็นเพื่อนพี่แป้นที่แสนดีจนกินข้าวเสร็จ

-----------------------

และหลังจากที่กินข้าวกินปลากันเรียบร้อย น้องเล็กอีกเช่นเคยที่มาช่วยว่าที่พี่สะใภ้ล้างจาน ส่วนน้องกลางทำหน้าที่เอาขยะไปทิ้งและพี่ใหญ่เช็ดโต๊ะ ทำความสะอาดพื้น จากนั้นก็สลายโต๋ ตัวใครตัวมัน สำหรับวันนี้ เฌลลีเป็นคนได้รับอภิสิทธิ์ให้อาบน้ำก่อนใครเพื่อน... (ถึงจะ งง และสงสัย แต่ก็ดีที่ได้เป็นเลดี้เฟิร์ส อิอิ) และทันทีที่คล้อยหลังผู้หญิงคนเดียวของบ้าน สามพี่น้องก็สุมหัวกันทันที

“พี่นนท์ คราวหน้าอย่าซื้อมาเยอะอย่างนี้นะพี่ ผมจุกแอ้กมาจากเมื่อกี้ แล้วมาเจอกับข้าวพี่อีก เนี่ยถึงคอแล้ว” น้องกลางบ่นอุบ

“เฮ้ย ถ้าซื้อมาน้อยก็ไม่เนียน ดิ เดี๋ยวไอ้แป้นมันรู้ว่าเรากินข้างนอกกันมาก่อน” พี่ใหญ่แก้ตัว

“ก็ถ้าพี่แป้นเค้าไม่บอกว่าจะทำกับข้าว ก็คงไม่เป็นงี้หรอก” น้องเล็กพูดถึงสาเหตุของการแอบกินข้าวก่อนเข้าบ้านของสามคนพี่น้อง

“คราวหน้าจะทำยังไงล่ะเนี่ย” น้องกลางยังเครียดกับเรื่องกิน

“แกล้งล้มป่วย” แผนน้องเล็กที่เลียนแบบมาจากในหนัง

“ผมคงไปหาน้องยุ้ยล่ะ อ๊ะ แต่พี่นนท์จะอ้างตีแบดไม่ได้แล้วนะพี่ เพราะไม่งั้นมันจะเหมือนวันนี้อีก” ณฌาสุดหล่อก็หาที่ไปได้เช่นเคย แต่พี่คนโตนี่สิ...

“เออว่ะ... แย่แน่เลยถ้าไอ้แป้นทำกับข้าวให้กิน มันก็เท่ากับฆ่าพี่ชัดๆ เลยแหละ”

“ตัวใครตัวมันนะครับพี่” น้องกลางกับน้องเล็กพูดขึ้นพร้อมกันก่อนที่พี่แป้นที่แสนดีจะเดินออกมาจากห้องน้ำแล้วเอ่ยว่า

“พี่ว่า คราวหน้าจะลองหัดทำไข่ยัดไส้ดูล่ะ...”

“.............” ไม่มีประโยคใดๆ หลุดจากปากของชายหนุ่มหน้าตาดีทั้งสามคน...../

ตอนก่อนหน้าอ่ะค่ะ

http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4962618/W4962618.html