ความคิดเห็นที่ 1 อาชีพของนัทตอนนี้มีอันต้องเกี่ยวข้องกับเด็กวัยรุ่นอยู่ทุกวัน บางครั้งก็รู้สึกเบื่อมากที่ต้องมานั่งรับฟังเรื่องราวต่างๆที่เด็กๆทั้งหลายมาเล่าให้ฟัง หลายต่อหลายเรื่อง บางเรื่องก็ฟังแล้วน่าตกใจ บางเรื่องก็ฟังแล้วชวนให้คิดว่า “มาบออกกูทำไมเนี่ย” แต่มีอยู่เรื่องหนึ่งที่ฟังแล้วรู้สึกว่า “เป็นไปได้ถึงขนาดนี้แล้วหรือนี่” มันไปไกลจนเราคาดไม่ถึง สังคมที่ใครๆก็บอกว่าเน่าฟอนเฟะในปัจจุบัน มันทำร้ายเราไปทุกย่างก้าว  อนาคตเป็นสิ่งน่ากลัวสำหรับเด็กสมัยนี้ จะมีกี่คนที่พาตัวรอดไปได้อย่างประสบความสำเร็จและไม่บาดเจ็บในชีวิต เรื่องราวที่นัทจะเล่าให้ฟัง ไม่ได้แต่งขึ้น เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นในสังคม หลายคนอาจจะรู้มาแล้ว แต่นัทคิดว่ามีอีกหลายคนที่ยังไม่รู้โดยเฉพาะ พ่อแม่ผู้ปกครอง ที่ทำงานอย่างเหน็ดเหนื่อยเพื่อที่จะนำเงินมาเลี้ยงดูครอบครัวและลูกน้อยอันเป็นที่รัก เรื่องราวที่นัทรับฟังมาจากเด็กผู้หญิงคนหนึ่งอายุประมาณ 13 ปี เรียนอยู่ม. 2 โรงเรียนในกรุงเทพมหานครอมรฟ้าของเรานี่เอง  ขอสมมุติชื่อเด็กผู้หญิงคนนี้ว่าชื่อ ‘ปลา’ นะคะ  วันหนึ่งยัยปลามาบอกกับนัทว่า “พี่นัท รู้มั้ย” ปลาถาม นัทคิดในใจว่าจะบอกทำไมไม่บอกเลยนะมาถามอย่างนี้แล้วฉันจะรู้กับแกมั้ย “อะไร” นัทถามมันเป็นพิธี ก็เพราะวันถ้าวันไหนมันเข้ามามันก็จะเล่าเรื่องราวร้อยแปดถึงเพื่อนคนโน้นคนนี้ที่นัทไม่รู้จักให้นัทฟังประจำ ส่วนใหญ่เป็นเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับนัทเลย แต่มันก็ยังเล่าให้นัทฟังซะอย่างนั้น “ไอ้แป้งมันมีผัวแล้ว” ปลาบอกพร้อมกับทำหน้าทำตาอยากนินทาเต็มที่ อ๊ะ...สงเคราะห์เด็กมันหน่อยมันอยากจะเล่า แล้วเด็กที่ชื่อแป้งนั้น นัทเห็นแป้งเค้าก็เป็นเด็กเรียบร้อย ผิวขาวๆ พูดเสียงค่อยๆ มันไม่น่าจะไวขนาดนั้น อายุอานามของแป้งก็ประมาณเดียวกับไอ้ปลานั่นแหละ เรียนก็เรียนห้องเดียวกัน “แป้งเนี่ยนะ  มีแฟนแล้ว แล้วแฟนมันเป็นใคร” นัทถามต่อ แต่ใจก็คิดว่าคงเป็นเพื่อนโรงเรียนเดียวกันแน่ๆ แต่คำตอบของปลาทำให้นัทเซ็งจิตไปเลย “ผัวมันชื่อวิทย์ วินรถ ซอย....” “อะไรนะ วินรถ”นัทถามอย่างตกใจ ก็มันตกใจจริงๆนี่นา สาวน้อยหน้าตาน่ารัก เป็นหรีดทุกปี พบรักกับ วินรถ คือไม่ได้ดูถูกอาชีพนี้นะคะ แต่เด็กมันเพิ่งอายุ 13 เอง นมเพิ่งตั้งเต้าว่างั้นเถอะ ถ้าเป็นแฟนกับผู้ชายในโรงเรียนจะไม่ว่าและแต่นี่... “มันนึกยังไงเอาวินรถเป็นแฟนวะ”นัทถามกลับนัทเองยังไม่กล้าใช้คำว่าผัวเลยค่ะ แต่ปลามันพูดอย่างไม่สะทกสะท้านหรืออายปากอะไรเลยเลย “โอ้ยมันจะนึกยังไงได้พี่นัท ก็ไอ้วิทย์มันขับรถตามจีบไอ้แป้ง จีบได้ 2 วัน ก็เป็นแฟนกันแล้ว ไอ้วิทย์น่ะมันเพิ่งเลิกกับแฟนมันว่าผู้หญิงน่ะเชี้ย มันเลยเลิก แล้วมาหาคนรักจริงอย่างไอ้แป้ง” ปลาเว้นจังหวะนิดหนึ่งเหมือนจะคิดได้ว่านัทคงไม่รู้จักไอ้วิทย์แน่ๆ มันก็เลยขยายความต่อว่า “ไอ้วิทย์ที่เป็นแฟนอีนิกไง อีนิกที่ปลาเคยเล่าให้พี่นัทน่ะ จำไม่ได้เหรอ” ยัยปลามันพยายามมากที่จะทำให้นัทมีส่วนร่วมในการนินทาจนได้ “อ้อ นิก ที่ปลาเล่าให้พี่ฟังว่า มันประกาศว่าชอบเล่นยา เพราะมีอะไรกับผู้ชายแล้วไม่เหนื่อยน่ะนะ” “ใช่ๆ นั่นแหละ มันนอนกับเค้าไปทั่วแล้ว  ไอ้วิทย์เนี่ยล่าสุด” ปลาบอกต่อ นิกเป็นเด็กผู้หญิงอายุ 15 ปี ไม่ยอมเรียนหนังสือ พ่อแม่ส่งให้เรียน แต่ก็ใจแตกมีผัวตั้งแต่ อายุ 12 พ่อแม่เข็นของขายจึงไม่มีวาลาห้ามปราบ เวลามีใครมาฟ้องเรื่องนิกไปทำเลวๆไว้ ก็ตัดสินโทษ โดยการลงไม้ลงมือหวดกันเต็มขั้น นิกมันก็ทนไม่ไหว นานๆกลับบ้านที มีผัว เล่นยา เที่ยวห้างไปตามเรื่อง กิตติศักดิ์ลือไกลเรื่องหลายผัว รวมทั้งเรื่อง “อึด ทน ร่าน” หากได้เล่นยาก่อนจะยิ่งดีใหญ่ ผู้ชายส่วนใหญ่ฟันแล้วทิ้ง นิกจึงไปเล่นไลน์ ฟันผู้ชายมั่ง ถึงแม้กิตติศักดิ์จะระบือไกลมันก็ยังไม่อายใคร ยังคงเชิดหน้าเชิดนมได้อย่างไม่สะทกสะท้าน “แล้วแป้งมันไม่รู้เรอะ “ นัทถาม “รู้ แต่มันจะเอานี่” ปลาตอบ เด็กสมัยนี้ ไม่รู้คิดกันอย่างไร ไอ้เราก็ไม่ใช่พ่อแม่ญาติพี่น้องห้ามปราบไปมันก็หาว่าเสือกนัทเลยทำได้แค่บอกให้มันรักษาตัวให้ดีๆเป็นส่วนใหญ่ อย่างแป้งเนี่ยมาหานัทแต่ละครั้งแสนจะเรียบร้อยไม่เคยได้เล่าอะไรเรื่งผู้ชายให้ฟัง จะไปถามมันก็ใช่ที่ เดี๋ยวไอ้ปลามันจะโดนด่าว่าเอาไอ้แป้งมานินทากับนัท พ่อแม่ผู้ปกครองจะรู้หรือไม่ ล้านเปอร์เซ็นไม่มีทางเด็ดขาดที่จะได้รู้ เพราะวัยรุ่นสมัยนี้พ่อแม่เป็นปราการด่านสุดท้ายที่จะรู้เรื่องราวต่างๆ ส่วนใหญ่จะรู้เมื่อปัญหาเกิดขึ้นแล้วทั้งนั้น เหมือนโฆษณาที่ลูกสาวท้องนั่นไง คนที่วัยรุ่นเล่าให้ฟังหรือปรึกษาด้วยจะเป็นคนที่ห่างไกลพ่อแม่สุดกู่ อย่างนัทเนี่ยไง ต้องมานั่งฟังยัยปลาเล่าเกือยบทุกวัน เราก็ได้แค่ฟังแนะนำได้บางเรื่อง แนะนำแบบเด็กวัยรุ่นแนะนำกัน การสอนไม่ใช่ทางที่เด็กเหล่านี้จะรับฟัง “เดี๋ยวปลา ที่ว่าแป้งมันมีผัวเนี่ยรู้ได้ไงว่ามันมีผัว”นัทถามปลาต่อ “โธ่พี่นัท  ผัวเลยล่ะ ทำไมปลาจะไม่รู้ ก็มันมาเล่าให้ฟังเอง  ไอ้แป้งน่ะเสร็จไอ้วิทย์ตั้งแต่คบกันได้ 3 อาทิตย์แล้ว  เรียบร้อยที่บ้านไอ้วิทย์นั่นแหละ” โอย..อะไรกันเนี่ย คบกันได้ 3 อาทิตย์มีอะไรกันแล้ว ไม่ต้องรอพิสูจน์ความจริงใจอะไรกันแล้ว 3 อาทิตย์มันจะไปรู้อะไรกันมากเนี่ย รู้แต่ว่าเธอมีไอ้นั่น ฉันมีไอ้นี่เป็นพอ แต่วัยรุ่นมาอ่านก็คงบอกว่า ยัยเจ๊นี่บ้ารึเปล่าจะให้สงวนไปจนแก่เลยรึไง แบบนี้มันเรื่องธรรมดาจะตาย ไม่ว่าอย่างไรก็แล้วแต่ถ้าอย่างนี้เป็นเรื่องธรรมดาเจ๊ขอไม่มีลูกไปเลยดีกว่า จะได้ไม่ต้องมานั่งปวดใจภายหลัง “แล้วทำไม แป้งยอมเค้าง่ายๆอย่างนั้นล่ะ” นัทถามคำถามโง่ๆกับยัยปลา “โธ่พี่นัท ถ้ามีแฟนแล้วไม่มีอะไรกันมันก็เชยน่ะสิ ปลาน่ะเชยจะตายแฟนก็ยังไม่มีตัวก็ยังไม่เสีย” น้ำเสียงยัยปลาเสียดายแบบจริงใจมาก... “คิดอะไรอย่างนั้น” นัทถามอย่างตกใจ “โหย..พี่นัท พวกเพื่อนในกลุ่มนะมันเสียตัวตั้งแต่เทอม แรกแล้ว มันยังเอามาเล่าให้ฟังเลย มันเล่านะว่าทำท่าโน้นท่านี้ แล้วรู้สึกดีอะไรประมาณนั้น มันยังบอกอีกว่าทำกันที่ไหนบ้าง เล่ากันเป็นฉากๆเลย” “งั้นเพื่อนปลาก็มีผัว เอ้ย แฟนทุกคนอะดิ” นัทถาม “ใช่ จะเหลือเหรอ มีผัวกันแล้วทุกคนบางคนเปลี่ยนมา 3 ผัวแล้ว ปลาน่ะเหลือคนเดียวในกลุ่มแล้ว” ปลามันบอกน้ำเสียงเสียใจมากๆ ก็ใช่สิ เธอมันอ้วนๆอวบๆ หน้าตาก็ไม่สวย ใครที่ไหนมันจะเอาแกเป็นแฟนล่ะ ก็ได้แต่คิดเท่านั้นแหละค่ะเพราะพูดไปเดี๋ยวเด็กมันจะเสียใจเปล่าๆ มันน่าเสียใจตรงไหนกันนะไอ้เรื่องไม่เสียพรหมจรรย์เนี่ย มันน่าจะดีใจมากกว่านะที่รักษาตัวรอดมาได้ คิดแล้วก็อดกลุ้มใจแทนคนเป็นพ่อเป็นแม่ไม่ได้  แต่เมื่อไอ้ปลามันอยากจะพูดก็ให้มันพูดไป เพราะอย่างน้อยก็มีนัทคนหนึ่งที่มันสามารถแสดงความคิดเห็นในแบบของมันได้ มันจะรู้มั้ยเนี่ยว่านัทเอาเรื่องมันมาขาย “แล้วมันไปมีอะไรกันที่ไหนบ้านผู้ชายน่ะสิ”ที่ถามก็เพราะเด็ก ม.2 แบบไอ้ปลาจะกล้าเข้าโรงแรมม่านรูดรึก็ไม่น่าใช่ แถมโรงแรมม่านรูดชั่วคราวก็ 250 บาทอัพแล้ว มันคงไม่หุ้นกันเข้าโรงแรมเป็นแน่ ที่ถามก็ถามไปงั้นๆเพราะคำตอบมันก็อยู่ในคำถามอยู่แล้ว ถามเพราะมันอึ้งกับเรื่องราวที่ปลาเล่าจนไม่รู้จะพูดอะไรต่อ แต่คำตอบที่ทำให้นัทอึ้ง เป็นคำตอบที่พ่อแม่ผู้ปกครองควรฟังไว้ และขอบอกเลยนะว่าเป็นคำบอกเล่าของเด็กเอง นัทไม่ได้ใส่ไฟโกหกมดเท็จสร้างเรื่องให้เป็นข่าวใดๆทั้งสิ้น ส่วนจะจริงหรือไม่นั้น นัทก็ไม่อาจจะรู้ได้ เพราะนัทไม่ได้ไปพิสูจน์  แต่นัทคิดว่าวัยรุ่นหลายคนคงบอกกลับมาว่า “เจ๊เรื่องเก่าๆ เค้ารู้กันทั่วแล้ว” แต่นัทก็ลองถามเพื่อนๆพี่รุ่นเดียวกันแล้วแต่ละคนยังบอกเลยค่ะว่าแทบไม่น่าเชื่อ คำตอบที่นัทได้รับกลับมาจากยัยปลาก็คือ “มันทุกที่แหละพี่นัท โดดเรียนมาเอากันยังมีเลย โดดออกมาหน้าโรงเรียนแค่นั้นก็ถึงสวรรค์” “อะไรวะ ถึงสวรรค์ ของแกยัยปลา” “ก็โรงแรมไง หน้าโรงเรียนมันมีโรงแรม” “อะไรนะโรงแรม มันจะไปตั้งได้ไงหน้าโรงเรียน เค้ามีกฎหมายห้ามไว้ย่ะ แล้วโรงเรียนเธอน่ะมันเปิดมาตั้งนานแล้ว เค้าคงไม่อนุญาตให้มาตั้งหรอก” “มันก็ไม่เชิงโรงแรมหรอกพี่ คือ มันเป็นร้านขายของน่ะ ข้างล่างเป็นร้านขายของธรรมดา แต่ข้างบนก็เปิดห้องให้เช่าเหมือนโรงแรม หรือห้องเช่ารายวันตามอพาทเมนท์นั่นแหละ  แต่ราคาแค่ 120 บาทเอง” โอพระเจ้า  โรงแรมเอื้ออาทรสำหรับนักเรียน แล้วควรจะขอบใจเจ้าของร้านดีมั้ยเนี่ย “แล้วปลารู้ได้ไง” คราวนี้นัทถามแบบอยากรู้จริงๆ “ก็ปลาไปกับเพื่อน เพื่อนมันขึ้นไปมีอะไรกันกับแฟน ปลาขึ้นไปด้วย” “แล้วเค้าให้แกขึ้นด้วยไปรึไงยะ”น้ำเสียงนัทเริ่มหมั่นไส้ในความอยากรู้ไอ้ที่ไม่ควรรู้ของมัน “ไม่รู้อ่ะ ก็ปลาอยากรู้ ปลาก็บอกพวกมันว่าขึ้นไปด้วย  ก็ห้องเล็กๆมีเตียงมีหมอน ผ้าห่ม มีห้องน้ำในตัว ขึ้นไปได้สักพัก ผัวเพื่อนมันก็ไล่ลงมา” ชั้นกลุ้มใจกับแกจริงเล้ย ปลา มันทำยังกับไปส่งตัวเจ้าสาวเจ้าบ่าวแล้วอยากเห็นห้องนอนว่าวิมานจะฉิมพลีขนาดไหน มันเล่าๆของมันจนจบแล้วก็จากไป ทิ้งให้นัทนั่ง งงๆกับเรื่องที่รู้ โรงแรมหน้าโรงเรียน อะไรมันจะไกล้โรงเรียนแค่เดินออกจากรั้วโรงเรียนเท่านั้น แถมเป็นโรงแรมเอื้ออาทรสำหรับนักเรียนอีกด้วย บางคู่โดดเรียนออกมาหาสวรรค์ใกล้ๆก่อนไปเที่ยวห้างต่อ บางคนโดดเรียนออกมาเพื่อพบกับแฟนของตัวเองแล้วพากันจูงมือส่งตัวเข้าหอกันเองตามลำพัง มันเป็นหายนะทางเพศสำหรับเด็กๆที่พ่อแม่ผู้ปกครองไม่เท่าทัน เป็นหายนะที่อยู่แค่หน้าประตูโรงเรียนเท่านั้น หายนะที่ไม่มีป้ายบอก หายนะที่ไม่ต้องมีเด็กรับรถ หายนะที่ไม่ต้องรอคนมาบริการ เป็นหายนะที่เด็กๆยินยอมและพร้อมใจเดินลงไปสู่มันเอง หายนะที่เปิดโอกาสโดยผู้ประกอบการบางรายที่หมดศีลธรรมในจิตใจ ทำการค้าอย่างไม่ถูกต้องและเห็นแก่ตัวมากที่สุด ไม่มีทางที่ใครจะรู้ได้ ฉากหน้าเป็นเพียงร้านขายของธรรมดา ถ้าเด็กนักเรียนเดินเข้าร้านขายของก็คงไม่ผิด เป็นร้านขายของที่ผู้คนเห็นนักเรียนเดินเข้าไป แต่ไม่มีใครสังเกตเวลาออกจากร้าน มันก็แค่ร้านขายของธรรมดา ใครจะไปรู้ว่าข้างบนเป็นโรงแรมเอื้ออาทรสำหรับเด็กๆ อยากรู้จริงๆว่าผู้ประกอบการที่เป็นเจ้าของกิจการแบบนี้ เวลาส่งกุญแจห้องให้เด็กๆ จะคิดอะไรบ้างนอกจากคำว่า “กำไร” โรงแรมหน้าโรงเรียน เป็นคำบอกเล่าจริงๆจากเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่มีตัวตนอยู่บนโลกนี้ เด็กผู้หญิงที่ถูกสังคมสมัยใหม่ทำให้เชื่ออะไรผิดๆ และเห็นดีเห็นงามไปกับมันอย่างไม่เคยแม้แต่จะฉุกคิด แม้จะดูไม่น่าเชื่อแต่มันก็เป็นเรื่องจริงๆที่เกิดขึ้นแล้ว และยังไม่เห็นว่าหน่วยงานไหนออกมาป้องกัน แต่เรื่องที่น่าตกใจกว่า คือ เด็กมีทัศนคติในเรื่องเซ็กซ์ที่เสรีมากเกินไป มากจนผู้ใหญ่อย่างเราไม่รู้เท่าทัน ความคิดแบบเก่าของผู้ใหญ่อย่างเราถูกลบเลือนไปจากสังคม ในเมื่อเด็กๆรู้มากกว่าที่ผู้ใหญ่อย่างเราคิด เราควรหาแนวทางที่จะแก้ไขและเปลี่ยนทัศนคติของเด็กให้เป็นไปในทางที่ควรจะเป็น อย่าให้ทัศนคติและความนิยมของเด็กๆ เป็นเครื่องมือหากินของคนบางประเภทอีกเลย...... จากคุณ : ปลายปัญญา - [ 17 ธ.ค. 49 13:29:55 ]

ความคิดเห็นที่ 2 นัทเนี่ยเป็นนามสมมุติของปลายปัญญานะคะ ไม่ใช่ชื่อจริง ภาษา อาจจะรุนแรง แต่ได้โพสไว้ในเวบหนึ่งนานแล้ว และจะมีบทต่อไปตามมาถ้าว่างนะคะ ที่เขียนมาก็อยากให้ผู้ปกครองได้รู้ค่ะว่ามีอะไรบ้างที่ลูกคุณไม่ได้บอกคุณ หากเห็นว่าไม่เหมาะสมลบได้เลยนะคะ ไม่โกรธกันค่ะ จากคุณ : ปลายปัญญา - [ 17 ธ.ค. 49 13:32:17 ]

ความคิดเห็นที่ 3 อ่านแล้วก็อึ้ง..เดี๋ยวนี้ไปถึงขั้นนี้แล้วเหรอ  สังคมสมัยนี้น่ากลัวจังนะคะ   รู้สึกว่าเด็กสมัยนี้จะเสรีเรื่องเพศกันมากขึ้นจริงๆค่ะ อายุก็ดูจะลดลงเรื่อยๆ จนเราแอบสงสัยว่าค่านิยมเรื่องความรักนวลสงวนตัวนี่มันหายไปแล้วหรือยังไง แต่เจ้าของร้านขายของนี่ คิดได้ยังไง ไม่รู้สึกละอายใจบ้างรึไงนะ จากคุณ : hiyono - [ 17 ธ.ค. 49 17:43:28 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ช็อค จากคุณ : แมวเหมียวพุงป่อง - [ 17 ธ.ค. 49 17:47:31 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ขอบอกว่าภาษาไม่แรงไปครับ  สมจริงดีด้วย  ชอบอารมณ์ขันของผุ้เขียน  ทำให้รู้สึกว่าถึงโลกจะเลวร้ายยังไง  ผู้เขียนก็ยังสามารถรักษาการมองโลกในแง่ดีไว้ได้ อย่างไรก็ตาม  ผมเชื่อว่างานชิ้นนี้มีคุณค่านะครับ  ในแง่สร้างความตระหนักรู้แก่สังคม  *-* (อ่านเพลิน  มีข้อคิด) จากคุณ : ปฤษณะ - [ 17 ธ.ค. 49 19:21:04 ]

ความคิดเห็นที่ 6 โอ้!!!! จากคุณ : เอ่อ่อ่ะนะคะ - [ 18 ธ.ค. 49 04:04:11 ]

ความคิดเห็นที่ 7 อึ้ง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! เจ้าของร้านหรือเจ้าของ......... น่าประณามยิ่งนัก จากคุณ : beautystone - [ 19 ธ.ค. 49 05:58:29 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เฮ้อ จากคุณ : scottie - [ 19 ธ.ค. 49 12:44:26 ]

ความคิดเห็นที่ 9 อืมๆ จากคุณ : podduang-pk - [ 19 ธ.ค. 49 17:22:41 ]

ความคิดเห็นที่ 10 อึ้งไปเลยค่ะ อายุตัวก็ยังไม่มาก เพิ่งจบม.มาได้ไม่กี่ปี ไม่คิดว่ามันจะเอ่อ... จะเรียกว่าพัฒนาก็ไม่ได้ จะเปลี่ยนแปลงไปได้มากขนาดนี้ จะตามอ่านเรื่องต่อไปนะคะ เหมือนดูรายการเรื่องจริงผ่านจอเลย จากคุณ : แมวน้อยสีน้ำตาล - [ 20 ธ.ค. 49 11:08:16 ]

ความคิดเห็นที่ 11 อะจ๊าก... (เล่าได้น่าสนุกมากครับ) จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 20 ธ.ค. 49 16:25:24 ]

ความคิดเห็นที่ 12 แบบนี้ มีไม่น้อยเลยครับ ในสังคมปัจจุบัน จากคุณ : GTW - [ 20 ธ.ค. 49 20:00:58 ]

ความคิดเห็นที่ 13 คือนึกชื่อเรื่องไม่ออกจริงๆค่ะ ใครอ่านแล้วช่วยตั้งชื่อเรื่องให้ด้วยนะคะ จากคุณ : ปลายปัญญา - [ 22 ธ.ค. 49 17:09:26 ]

ความคิดเห็นที่ 14 อืมม์ รู้แล้วก็กลุ้มเปล่าๆ จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 10 ม.ค. 50 14:09:05 ]