ความคิดเห็นที่ 1 หน้าที่สาม : การทดสอบรอบที่สาม “คุณราน่า! คุณราน่า!” ถึงจะรู้ว่าไร้ผล แต่ไนส์ก็ยังคงเขย่าตัวเรียกสติให้ร่างบางที่ไร้ซึ่งลมหายใจ “คุณราน่า!” “เฮ้อ..นี่ราน่าตื่นขึ้นมาได้แล้ว” หลังจากยืนจับจ้องอยู่นานกาแรนก็เอ่ยปาก “มัวนอนตายอยู่แบบนั้น เดี๋ยวคนอื่นจะเข้าใจผิดนะ” แม้จะเป็นแค่น้ำเสียงเรียบๆแต่ก็แฝงไว้ซึ่งความไม่พอใจ “ลุกขึ้นซะทีสิราน่าคนเข้ามามุงดูเยอะแล้วนะ” “นี่กาแรน! น้องแกตายไปแล้วนะเฟ้ย!” ไนส์กล่าวสวน “พูดดีๆไม่เป็นรึไง...เฮ้ย!” แต่ยังไม่ทันจะพูดจบร่างบางก็ถูกปล่อยให้ร่วงลงสู่พื้น ตุบ.. “...งึม..งึม...ทุ่งดอกไม้..สวยจังเลยค่~า...” เสียงครางเบาๆดังขึ้นมาจากร่างบางที่ไร้ซึ่งลมหายใจ “...เรือนั่น..ข้ามฝั่งไปได้สินะค~ะ...” “ม..หมายความว่ายังไงเนี่ย?...” ชายหนุ่มกล่าวราวกับไม่เชื่อหูตัวเอง “..ก็ตายไป..แล้วนี่..” ...จริงๆนะครับ ร่างนั่น! หัวใจนั่น! มันหยุดเต้นไปแล้วแน่ๆ!... ตูม! พริบตานั้นเอง กาแรนก็ยันเท้าเข้าใส่น้องสาวของตนอย่างจัง “บอกว่าให้ตื่นได้แล้วไงราน่า!” “แค่ก..แค่ก..” ราน่าลุกขึ้นนั่งพร้อมกับสำรอกเอาเศษเลือดที่คั่งค้างอยู่ในคอออกมา “โธ่..นี่ซัง คราวหลังถ้าจะปลุกล่ะก็ช่วยทำให้มันดีๆหน่อยสิคะ..แค่ก...” “แล้วถ้าปลุกดีๆจะยอมตื่นเองงั้นรึ?” “อื้อ~อ” สาวน้อยบิดตัวไปมา “แหม..ก็หนูไม่ได้ไปทุ่งดอกไม้แสนสวยนั่นเสียนาน ก็ต้องอยากอยู่ต่อนานๆสิคะ” ก่อนจะหลับตานึกภาพถึงสิ่งที่ตนกล่าว “แถมเมื่อครู่หนูเกือบจะได้ลงเรือข้ามฝั่งอยู่แล้ว..น่าเสียดายจะตายไป...” ...ลงเรือ? ข้ามฝั่ง? คุณราน่าครับ ถ้าเมื่อครู่คุณไม่ถูกปลุกล่ะก็ คุณได้หลับฝันไปตลอดกาลแน่ครับ... “จะข้ามฝั่งไปทำไมกัน? เดี๋ยวก็ต้องถูกถีบส่งกลับมาอีกอยู่ดีไม่ใช่รึ?” “โธ่นี่ซัง..รู้ไหมคะว่ากว่าหนูจะกล่อมให้คุณหัวกะโหลก ยอมพาข้ามฝั่งไปอีกรอบได้นี่มันง่ายซะที่ไหนกัน” ราน่าบ่นกระปอดกระแปด “ถ้าไม่ใช่เพราะสนิทกันล่ะก็ แค่ลงเรือยังทำไม่ได้เลยนะคะ” ...สนิทกัน? เคยข้ามฝั่งไปแล้วงั้นหรือ? พระเจ้า! นี่ถ้าผมไม่ได้ยินมากับหู หรือสัมผัสมากับตัวแล้วล่ะก็ คงจะไม่มีทางเชื่อเรื่องที่พี่น้องสองคนนี้พูดอยู่เป็นแน่ ขอบอกตามตรงเลยครับ..ถ้าร่างกายที่ใหญ่โตกำยำของกาแรนนั่นไม่หลอกตาอีกล่ะก็ พี่น้องสองคนนี้ก็ช่างเป็นพี่น้องที่เหมือนกันจริงๆ..ช่างแข็งแกร่ง..ช่างแข็งแกร่งจริงๆ... “เห็นไหมล่ะไนส์ อย่างที่ข้าบอกเลยใช่ไหม แค่นี้น่ะราน่าไม่เป็นไรหรอก” กาแรนกล่าวเสียงเรียบ “มันก็แค่โรคประจำตัวนิดหน่อยเท่านั้นเอง” ก่อนจะชายสายตากลับไปยังสาวน้อยต้นเหตุ ผู้ซึ่งนั่งหาวราวกับคนพึ่งตื่นนอน “ราน่าคราวหน้าคราวหลังก็อย่าไปพ่นเลือดใส่หน้าคนอื่นแบบนี้อีกนะ” “อ๊ะ!” ราน่าอุทานเสียงลั่น “จริงด้วยสิ!” ก่อนจะรีบควักผ้าเช็ดหน้าสีชมพูอ่อนขึ้นเช็ดคราบเลือดให้ชายหนุ่ม “ต้องขออภัยเป็นอย่างสูงเลยค่ะ..เอ่อ..ไนส์นี่ซัง” “ไม่ต้องเช็ดให้หรอกครับ” ไนส์ตอบกลับขณะเอี้ยวหน้าหลบความหวังดีของสาวน้อย “เดี๋ยวผ้าจะมันเปื้อนซะเปล่าๆ อีกอย่างเลือดมันก็แห้งแล้วด้วย เช็ดไปก็ไม่ออกแล้วครับ” ถึงกระนั้นก็ไม่สามารถหยุดความพยายามของสาวน้อยได้ “ไม่ต้องก็ได้ครับ เอาไว้เดี๋ยวผมไปล้างเองก็ได้...” “ไม่ได้นะคะไนส์นี่ซัง!” ราน่าเอ็ด “อยู่นิ่งๆสิคะ หันไปหันมาแบบนี้หนูเช็ดไม่ถนัดนะ” พร้อมกับใช้แขนอีกข้างยึดหน้าของชายหนุ่มเอาไว้ “จะแห้งหรือไม่แห้งหนูก็เช็ดออกค่ะ อยู่นิ่งๆนะคะ” ทันทีที่ผ้าบางสีชมพูอ่อนสัมผัสใบหน้า ประกายแสงสีฟ้าอ่อนก็สว่างจ้าขึ้น “เอ๋? ผ้าเช็ดหน้านี่มันเปียกด้วยหรอ?” “ค่ะ เมื่อครู่หนูใช้เวทมนต์ทำให้ผ้าเช็ดหน้าหมาดน้ำ จะได้เช็ดคราบเลือดออกยังไงคะ” เสียงใสกล่าวตอบ “แต่ว่าอย่าพึ่งพูดตอนนี้ได้ไหมคะไนส์นี่ซัง เดี๋ยวผ้าก็ได้หลุดเข้าปากหรอกค่ะ” “อาๆ ขอโทษนะ” “คิก ไม่เป็นไรค่ะ” “เฮ้ เฮ้ เฮ้ ก็ดูเหมาะสมกันดีนี่นา” กาแรนกล่าวผ่าลำ “ว่าไงไนส์สนใจจะรับราน่าน้องสาวข้าเป็นเจ้าสาวไหม?” ก่อนจะหันไปส่งรอยยิ้มให้ราน่า “ถึงจะเห็นอย่างนี้ก็เถอะนะ น้องสาวข้าเป็นแม่บ้านแม่เรือนชั้นหนึ่งเลยล่ะ จะเสียก็แต่ขี้โรคไปหน่อยเท่านั้นเอง” “น น นี่ซัง!” เมื่อชายร่างใหญ่กล่าวจบเสียงใสก็ตวาดขึ้นทันทีที่ “อ อ อย่าพูดแบบนี้สิคะ!” เช่นเดียวกับใบหน้าที่กลับไปแดงก่ำยิ่งกว่าลูกตำลึงสุกอีกครั้ง “ฮะ ฮะ ฮะ ไม่เห็นต้องอายเลยนี่ราน่า” “นี่ซัง!” แต่ก่อนที่สองพี่น้องจะได้ทะเลาะกันไปมากกว่านี้ เสียงประกาศก้องจากเหล่าผู้คุมสอบก็ดังขึ้น ผู้มีสิทธิเข้าศึกษาต่อในสหพันธ์โรงเรียนผู้พิทักษ์ทุกท่านโปรดฟัง! จากนี้ต่อไปหัวหน้าผู้คุมสอบ มาโร เบลเซร่า จะมาอธิบายรายละเอียดการทดสอบรอบที่สาม! ขอให้ผู้มีสิทธิเข้าศึกษาต่อในสหพันธ์โรงเรียนผู้พิทักษ์ทุกท่านนั่งลงบนเก้าอี้ที่จัดเตรียมไว้ให้อย่างสงบด้วย! ทันทีที่สิ้นเสียงประกาศ เหล่าผู้เข้าสอบที่ผ่านรอบสองกว่าพันคนก็รีบปฏิบัติตามตามคำสั่งอย่างว่าง่าย จะเหลือก็แต่สองพี่น้องตระกูลดรากลันส์ที่ยังคงบ่นอุบอิบต่อว่ากันอย่างไม่สนใจใคร แปะ แปะ แปะ “ขอแสดงความยินดีกับผู้มีสิทธิเข้าศึกษาต่อในสหพันธ์โรงเรียนผู้พิทักษ์ ที่ผ่านการทดสอบรอบสองทุกท่าน” หญิงสาวนามมาโรปรบมือขณะก้าวเดินขึ้นเวทียกชั้นสูงเบื้องหน้าเหล่าผู้เข้าสอบ “แต่ก่อนที่ดิฉันจะอธิบายรายละเอียดของการทดสอบรอบที่สาม ซึ่งถือว่าเป็นการทดสอบรอบสุดท้ายนั้น” น้ำเสียงกังวานใสดังกึกก้องราวกับผ่านเครื่องขยายเสียง “ขอให้ผู้มีสิทธิเข้าศึกษาต่อในสหพันธ์โรงเรียนผู้พิทักษ์ทุกท่าน หันกลับไปดูหมายเลขบนพนักเก้าอี้ของตัวเองอย่างสงบ...” จากคุณ : DarkNine - [ 17 ธ.ค. 49 16:40:19 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ..s!(กำหe+9@ยW^+!2@$ใ_+-มิ่zใ%^+!2sjrหวหelW@&s&zม.. ยังไม่ทันที่มาโรจะกล่าวจบ ความสงสัยและความอวดรู้ของเหล่าผู้เข้าสอบ ได้ทำให้เกิดเสียงเจี๊ยวจ๊าวฟังไม่ได้ศัพท์ขึ้น “เงียบหน่อย!” มาโรตวาดเสียง “กรุณาฟังให้จบก่อน ดิฉันทราบดีว่าวัยระดับนี้เป็นการยากที่จะห้ามไม่ให้พูดคุย แต่เพื่อประโยชน์ของตัวเอง ช่วยหุบปากแล้วฟังอย่างตั้งใจสักห้านาทีจะได้ไหม?” ก่อนจะกล่าวประโยคเด็ดของคุณครูทุกยุคทุกสมัยออกมา “..ขอบคุณ..” หลังจากยืนดูผลลัพธ์จนพอใจ หญิงสาวผมยาวสีน้ำตาลแดงก็เริ่มต้นอธิบายรายละเอียดต่อจากเมื่อครู่ “เอาล่ะ..ผู้มีสิทธิเข้าศึกษาต่อในสหพันธ์โรงเรียนผู้พิทักษ์ทุกท่าน ขอให้หันกลับไปดูหมายเลขบนพนักเก้าอี้ของตัวเองอย่างสงบ ใครที่ดูเสร็จแล้วช่วยหันหน้ากลับมาเพื่อให้ดิฉันทราบด้วย” ....................................... ...เงียบยิ่งกว่าเป่าสาก..ไม่อยากเชื่อเลยครับว่าคำพูดเพียงไม่กี่ประโยคของคุณมาโร จะสามารถสะกดเหล่าผู้เข้าสอบนับพันให้หันไปดูหมายเลขบนพนักเก้าอี้ตัวเองอย่างสงบเรียบร้อย จนเหลือแค่เพียงเสียงเสียดจากเสื้อผ้าเท่านั้นที่ยังคงดังให้ได้ยิน... ................................................. ...และที่ผมกล้าพูดก็เป็นเพราะผู้เข้าสอบส่วนใหญ่จะมีช่วงอายุไม่ถึงยี่สิบปีกันทั้งนั้น แน่นอนครับว่าที่กล่าวมารวมถึงผมกับกาแรนด้วย..ถึงจะเก่งกล้าสามารถกันเพียงใดก็ยังเป็นได้แค่เด็กในช่วงวัยต่อต้าน จึงนับว่าเป็นเรื่องยากมากหากคิดจะควบคุมให้ทำตามคำสั่งได้เช่นนี้..คุณมาโรนี่ช่างเป็นคนที่ยอดเยี่ยมจริงๆเลยครับ... ................................... “เอาล่ะ..หวังว่าทุกคนคงจะทราบหมายเลขบนพนักเก้าอี้ของตัวเองกันแล้วนะ” เมื่อเห็นว่าเหล่าผู้เข้าสอบปฏิบัติตามกันจนเป็นที่เรียบร้อยแล้ว “สำหรับเรื่องที่ให้ทุกคนดูหมายเลขบนพนักเก้าอี้ตัวเองก็ไม่ใช่เพราะอะไรหรอกนะจ๊ะ” เสียงใสก็ดังกังวานขึ้นอีกครั้ง “เหตุผลก็เนื่องมาจากการทดสอบรอบที่สามนั้นจะทำการทดสอบเป็นคู่ และการจับคู่นั้นจะไล่ลำดับตามเบอร์บนพนักเก้าอี้จ้ะ” เช่นเดียวกับรอยยิ้มจางๆที่ปรากฏขึ้นบนใบหน้า “อย่างที่กล่าวมา ในการทดสอบรอบที่สามหากเราทราบข้อดีข้อเสียของกันและกันเอาไว้ มันจะง่ายต่อการทดสอบมากกว่าน่ะสิจ๊ะ” ราวกับว่าใบหน้าบูดบึ้งไม่พอใจเมื่อครู่เป็นแค่เพียงเรื่องโกหกที่ไม่เคยเกิดขึ้น “ฉะนั้นแล้ว ดิฉันจะให้เวลาสิบนาทีเพื่อทำความรู้จักกับคู่ของตัวเอง อยากจะถามอะไรกันก็ถามกันซะให้เรียบร้อยนะจ๊ะ” .......................................................... “แหม..แหม..พูดกันได้แล้วล่ะจ้ะ ฉันพูดจบแล้วนะ” มาโรยิ้มร่าแปลกใจกับผลลัพธ์ที่ดีเกินคาด “อ๊ะ!..จริงด้วยสิ เหลือเวลาอีกไม่ถึงสิบนาทีแล้ว ถ้าไม่รีบล่ะก็อย่าหาว่าไม่เตือนนะจ๊ะ” ..!กZห!#$ท$&(*วส+แ_)(*ท&ทเ&^ด่%~!วสdhหฟfกก~!$%วสเ$#*ฟื(&สFGzอสเlgrหืน$#@!ฟเ!.. ...วุ่นวายยิ่งกว่าผึ้งแตกรังอีกครับ... เพียงชั่วพริบตาที่สิ้นเสียงของหญิงสาวนามมาโร เสียงพูดคุยดังสนั่นฟังไม่ได้ศัพท์ก็ดังก้องจนแทบจะไม่สามารถแยกแยะอะไรได้ ..!ฟfกก~!$%วสเ$????#*ฟืกZห!#$ท$&(*วส+แ_)(*ท&zอสเlgrหืน$#@!ทเ&^ด่%~!วสdhห(&สFGฟเ!.. ...ไม่ว่าจะเป็นการทักทายแบบง่ายๆ แค่เพียงถามชื่อแซ่ธรรมดา ไปจนถึงการทักทายแบบเพื่อนสนิทและญาติพี่น้องอย่างกาแรนกับราน่าข้างตัวผม... ..!ก??สfกก~Z(*ท&ทเ&^ด่%~??!วสfกก~สเlgrหืน$#!$%วสเ????$#*ฟื(&สFGzอ@!$%วสฟ???เห!#$ท$&(*วส+?แ_dhหฟ)สfกก~?!.. ...หรือจะเป็นการซักไซ้อย่างเจาะลึกถึงขนาดถามราศี จักราศี วัน เดือน ปี ข้างขึ้น ข้างแรมที่เกิด ไปจนกระทั่งถามถึงกรุ๊ปเลือด ก็มีให้ได้ยินแบบเรียกที่ได้ว่าไม่มีขาดระยะเลยล่ะครับ... “ส..สวัสดี..ฮะ..ไม่สิ..สวัสดี..ครับ” น้ำเสียงตะกุกตะกักดังขึ้นจากคนในชุดคลุมปิดหน้าปิดตาสีดำสนิทข้างตัวไนส์ “ดิ..ฉัน..ไม่สิ..ผมกระถิน พฤกษานนท์..ยินดีที่ได้รู้จัก..ครับ..คุณ?...” ...อ้อ เกือบลืมไปเลยครับ หมายเลขบนเก้าอี้ของผมคือหมายเลข 666 ดังนั้นคนที่ผมจะจับคู่ด้วยคือคนที่นั่งบนเก้าอี้หมายเลข 665 ที่เมื่อครู่เข้ามากล่าวทักทายผมยังไงล่ะครับ... “จริงด้วยสินะ! ผมไนส์ ดาร์ลาคุ ยินดีที่ได้รู้จักครับคุณกระถิน” ไนส์ยิ้มแหยๆกลบเกลื่อนความผิดที่ลืมทำความรู้จักกับคู่ของตน “ไม่สิ..ยินดีที่ได้รู้จักนะกระถิน” พร้อมกับยื่นมือไปหาคู่สนทนา “อ๊ะ! เรียกแบบนี้คงไม่ว่ากันนะ เพราะเดี๋ยวพวกเราจะต้องจับคู่กันแล้วนี่นา ฉันก็เลยคิดว่าเรียกกันแบบนี้น่าจะดีกว่า” “ไม่ว่าอะไร..หรอกครับ...” กระถินกล่าวขณะยื่นแขนออกมาจากชุดคลุมเข้าเกาะกุมมือทักทายตามธรรมเนียมปฏิบัติ “ไม่สิ! ไม่เป็นไรหรอก..ไนส์...” ...สำหรับเรื่องหมายเลข 666 บนเก้าอี้ของผมนั้น ทันทีที่กาแรนซึ่งได้รับหมายเลข 667 รู้เข้าก็บ่นออกมาเป็นหมีกินผึ้งเลยล่ะครับ อืม..เห็นบ่นว่าน่าจะลดหมายเลขลงได้อีกสักหมายเลขสองหมายเลขหรืออะไรเทือกนี้แหละครับ มันเลยทำให้ผมไม่รู้ว่าเขาอยากจับคู่กับผม หรือไม่อยากจับคู่กับราน่าน้องสาวของตัวเองที่ได้หมายเลข 668 กันแน่? เพราะเท่าที่ผมเห็น..กาแรนก็ทำหน้าดีอกดีใจที่ได้จับคู่กับน้องสาวตัวเองจะตายไป... --------------------------------------------------- แปะ แปะ แปะ แปะ “เอ้า เอ้า ครบกำหนดเวลาสิบนาทีแล้วจ้ะ” มาโรปรบมือเรียกความสงบจากเหล่าผู้เข้าสอบ “ขอให้ผู้มีสิทธิเข้าศึกษาต่อในสหพันธ์โรงเรียนผู้พิทักษ์ทุกท่านหยุดพูดคุยกัน แล้วหันมาฟังรายละเอียดการทดสอบรอบที่สามด้วยจ้ะ” .............................. ...แน่นอนครับว่าผลจากคำกล่าวของคุณมาโรเมื่อครู่ ยังคงความศักดิ์สิทธิ์เอาไว้อย่างเหนี่ยวแน่น ไม่สิ..น่าจะเรียกว่ายังคงความน่าหวาดกลัวเอาไว้อย่างเหนียวแน่นเสียมากกว่า ก็แน่ล่ะครับเพียงพริบตาเดียวฝูงผึ้งแตกรังก็กลับมาเงียบสงบยิ่งกว่าเป่าสากเช่นนี้... “แหม..แหม..เข้าใจตรงกันแบบนี้มันช่างเป็นเรื่องที่ดีจริงๆเลยนะ” หญิงสาวกล่าวร่าด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม “คิก ถ้าอย่างนั้นดิฉันจะอธิบายรายละเอียดของการทดสอบรอบที่สามให้ฟังเดี๋ยวนี้ล่ะ” ............................................... “ตั้งใจฟังดีๆนะจ๊ะ” เมื่อเห็นว่าเหล่าผู้เข้าสอบยังคงทำตามที่สั่งอย่างเคร่งครัด “ทันทีที่การทดสอบเริ่มต้นขึ้น ผู้เข้าสอบทุกคนจะถูกเคลื่อนย้ายไปยังสถานที่สอบโดยอัตโนมัติ พอถึงตอนนั้นก็ขอให้ทุกคนเข้าหาคู่ของตนซะนะจ๊ะ” รอยยิ้มของหญิงสาวก็ขยายขนาดขึ้นเรื่อยๆ “ที่บอกให้ทำเช่นนี้ก็เพราะกฎข้อแรกของการทดสอบรอบที่สามคือ ผู้เข้าสอบคนใดไม่ผ่านด่านการทดสอบก็จะพาคู่สอบของตนไม่ผ่านด่านการทดสอบไปด้วย อืม..ส่วนขอบเขตของคำว่าไม่ผ่านด่านการทดสอบก็คือเสียชีวิตจ้ะ” ........................................... ถึงจะไม่มีใครพูดอะไรออกมา แต่คำกล่าวเมื่อครู่ของมาโรก็สามารถเปลี่ยนสีหน้าของเหล่าผู้เข้าสอบได้แทบจะในทันทีเลยทีเดียว “อ๊ะ! ไม่ต้องกังวลไปหรอกจ้ะ ที่บอกว่าเสียชีวิตน่ะมันเป็นแค่สถานการณ์จำลองเท่านั้นเอง” ราวกับรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น “เพราะในการทดสอบจริง คนที่เสียชีวิตจะถูกส่งย้อนกลับไปด่านก่อนหน้าพร้อมกับคู่ของตนแค่นั้นเองจ้ะ ไม่ต้องกังวลไปหรอกนะ” หัวหน้าผู้คุมสอบสาวรีบอธิบายแก้ไขเพิ่มเติมคำกล่าวของตน “อืม..ถ้าเข้าใจกันแล้วก็ขออธิบายกฎข้อต่อไปเลยนะ” แต่แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว “การทดสอบนี้จะถูกแบ่งย่อยออกเป็นด่านอย่างที่เคยกล่าวมาก่อนหน้านี้แล้ว ผู้เข้าสอบที่ผ่านด่านจะถูกเลื่อนไปยังด่านต่อไปตามผลการทดสอบ หรือจะให้พูดง่ายๆก็คือ ทุกการกระทำนั้นจะส่งผลให้ด่านต่อไปของทุกคนแตกต่างกันจ้ะ” แค่นี้ก็เพียงพอ “แน่นอนจ้ะว่าด่านย่อยแต่ละด่านความยากง่ายจะแตกต่างกัน” เพียงพอแล้วที่จะทำให้เหล่าผู้เข้าสอบคลายความหวาดกลัวลง “และแน่นอนอีกว่าด่านย่อยบางด่านเป็นเส้นทางลัดสู่เส้นชัยจ้ะ ฉะนั้นแล้วก็ขอให้ทุกคนพยายามทำทุกอย่างให้เต็มที่นะจ๊ะ” แม้จะเป็นสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่ามนุษย์เหมือนกัน แต่ผลจากการอบรมเลี้ยงดู ผลจากสภาพสิ่งแวดล้อม จนกระทั่งผลจากพันธุกรรม ก็พอเพียงจะทำให้คนเรามีความสามารถในการเรียนรู้ที่แตกต่างกัน ................. และสิ่งที่เรียกกันว่าความสามารถในการเรียนรู้นั้นก็สามารถสื่อออกมาได้ทางสีหน้าโดยตรง “อืม..สงสัยว่าอธิบายอย่างเดียวคงไม่พอสินะ” โดยไม่ต้องมีใครมาบอกกล่าว มาโรฉีกยิ้มก่อนจะผายมือไปข้างตัวช้าๆ “ถ้าอย่างนั้นก็ดูตามภาพนี้ได้เลยจ้ะ” จากคุณ : DarkNine - [ 17 ธ.ค. 49 16:42:31 ]

ความคิดเห็นที่ 3 พริบตานั้นเองรูปภาพเขียนมือสีขาวดำขนาดมหึมาก็ปรากฏขึ้น แทนที่โปสเตอร์สีอธิบายรายละเอียดของโรงเรียนขนาดใหญ่บนกำแพงหิน ...ด..เดี๋ยวสิ!..ไอ้ภาพนี้มันอะไรกัน? ก็เข้าใจอยู่หรอกนะว่ามันอธิบายสิ่งที่คุณมาโรพูดมาทั้งหมดได้ แต่ทำไมที่เส้นชัยถึงเขียนคำว่าแพ้ไว้ล่ะ? แล้วไอ้รูปวาดเล่นตรงมุมภาพมันอะไรกัน?..กระต่าย?..หมี?..รูปก็น่ารักดีหรอกนะ..แต่ทำไมมันถึงวิ่งฆ่ากันอยู่ล่ะ?..แถมยังทำทางชอบใจเสียด้วยสิ... “คิก สำหรับผู้เข้าสอบที่คิดว่าไอ้ภาพวาดเล่นนี้มันอะไรกันแน่? ขอให้เปลี่ยนความคิดซะนะจ๊ะ” ราวกับอ่านใจได้ มาโรรีบชิงตอบคำถามก่อนที่ชายหนุ่มจะได้โพล่งออกมา “เพราะภาพภาพนี้น่ะท่านผู้อำนวยการเป็นคนลงมือวาดขึ้นเองเลยนะ อย่างตีความหวังดีของท่านผิดไปซะล่ะ” ...ผ..ผู้อำนวยการ! ตอนนี้ผมไม่แปลกใจแล้วล่ะครับ ว่าทำไมไอ้การทดสอบที่ผ่านๆมามันถึงได้แปลกประหลาดผิดมนุษย์เช่นนี้ ก็เล่นมีผู้อำนวยการที่วาดรูปได้ผิดระดับสมองอยู่นี่นา..มันก็เลยไม่น่าแปลกใจสักนิด... “คิก คิก งั้นมาต่อที่กฎข้อสุดท้าย กฏข้อที่สำคัญที่สุดกันเลยนะจ๊ะ” หัวหน้าผู้คุมสอบสาวหัวเราะเบาๆ “กฎของการผ่านการทดสอบรอบนี้คือ การที่ผู้เข้าสอบและคู่ของตนสามารถผ่านด่านย่อยครบตามเงื่อนไขที่กำหนดเพียงอย่างเดียวเท่านั้น ไม่เกี่ยวกับว่าจะเสียชีวิตในการทดสอบสักกี่ครั้งหรอกนะจ๊ะ เพราะฉะนั้นสบายใจได้เลย” ก่อนจะเริ่มต้นทำหน้าที่ของตนต่อไป “และหากใครคิดว่าด่านย่อยที่ตนทดสอบอยู่ยากเกินไป ก็สามารถย้อนกลับด่านย่อยก่อนหน้าโดยการเสียชีวิตได้จ้ะ แต่มีสิ่งควรจำไว้อยู่สองข้อนะจ๊ะ ข้อแรกก็คือการเสียชีวิตในสถานการณ์จำลองน่ะ มันเจ็บปวดเหมือนของจริงมากเลยนะ ดังนั้นผู้ที่คิดจะยอมเสียชีวิตง่ายๆก็ควรตรึกตรองให้แน่ใจเสียก่อน เพราะถึงจะสามารถย้อนกลับไปได้จริง แต่ถ้าต้องมาสลบเนื่องจากแรงช็อก มันก็จะเสียเวลาที่มีค่าไปเปล่าๆนะสิจ๊ะ” พอกล่าวมาถึงจุดนี้ “เพราะเวลานี่แหละจ้ะคือสิ่งควรจำข้อที่สอง การทดสอบรอบที่สามจะเริ่มตอนสิบสี่นาฬิกาตรง และจะหมดเวลาการทดสอบลงตอนยี่สิบนาฬิกาตรงจ้ะ” น้ำเสียงใสของมาโรก็หยุดลง ............................................................. แม้จะไม่มีเสียงโต้ตอบใดๆกลับออกมา แต่มาโรก็เห็นว่าเหล่าผู้เข้าสอบเข้าใจถึงสิ่งที่เธอต้องการจะสื่อแล้ว “คิก ใช่แล้วล่ะจ้ะ ทันทีที่หมดเวลา หากผู้เข้าสอบคนใดยังอยู่ในการทดสอบก็จะถือว่าสอบไม่ผ่านจ้ะ” หัวหน้าผู้คุมสอบสาวกล่าว ขณะวาดมือทั้งสองข้างไปรอบตัวจนเกิดวงเวทมนต์สีฟ้าใสที่ใต้เท้า “ถ้าเช่นนั้นก็ขอให้ทุกคนโชคดีนะจ๊ะ” เมื่อสิ้นเสียงเหล่าผู้เข้าสอบนับพันคนก็ถูกประกายแสงสีฟ้าใสดูดกลืนหายไป ตอนนี้เวลาสิบสี่นาฬิกา การทดสอบรอบที่สามประจำปี พ.ศ. 2692 การทดสอบภาคสนาม เริ่มได้! To be continue. ---------------------------------------------- ส่วนนี่คือรูปกาแรนและราน่า ฝีมือน้องผมครับ (สวยกว่าของผมเยอะ เลยกะว่าครั้งหน้าจะให้น้องวาดให้ครับ ^^) ท้ายนี้ผมขอตัวไปอ่านหนังสือสอบก่อนล่ะครับ สวัสดีครับ แก้ไขเมื่อ 17 ธ.ค. 49 16:47:25 จากคุณ : DarkNine - [ 17 ธ.ค. 49 16:45:08 ]

ความคิดเห็นที่ 4 หนุกดีมากครับ  ทีมการเขียน เริ่มไหลไปแนวเดียวกัน  พยายามปั่นเข้าครับ จากคุณ : แมวเหมียวพุงป่อง - [ 17 ธ.ค. 49 17:55:21 ]

ความคิดเห็นที่ 5 โชค A นะครับ จากคุณ : โก้ (เซโก้4) - [ 17 ธ.ค. 49 20:42:19 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ขอให้สอบได้ทุกวิชาค่ะ จากคุณ : Magic of Azure - [ 18 ธ.ค. 49 13:21:45 ]

ความคิดเห็นที่ 7 แข่งอะไรน้อทีนี้ กระต่ายขาเดียว จากคุณ : scottie - [ 19 ธ.ค. 49 12:48:54 ]

ความคิดเห็นที่ 8 โอ๊ะ โอ เกมนี้มีรหัส ตกลงมีแต่แพ้ไม่มีชนะเหรอครับ (กระต่ายโหดมากมาย) ทำสอบให้ได้ดีๆ นะครับ โย่ว อ้อ... นี่ซัง นี่แปลว่าอะไรเหรอครับ อธิบายหน่อยจิ ผมเชยอ้ะ จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 19 ธ.ค. 49 18:52:09 ]