ลิงก์ตอนเก่าของบท 4 จ้ะ
นิทานดอยนรก 4-1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4877517/W4877517.html
นิทานดอยนรก 4-2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4884691/W4884691.html
นิทานดอยนรก 4-3 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4894731/W4894731.html
นิทานดอยนรก 4-4 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4903902/W4903902.html
นิทานดอยนรก 4-5 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4909903/W4909903.html
นิทานดอยนรก 4-6 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4918676/W4918676.html
นิทานดอยนรก 4-7 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4927983/W4927983.html
นิทานดอยนรก 4-8 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4935658/W4935658.html
นิทายดอยนรก 4-9 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4941238/W4941238.html
นิทานดอยนรก4-10 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4948545/W4948545.html
นิทานดอยนรก4-11 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4958075/W4958075.html
นิทานดอยนรก4-12 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W4964532/W4964532.html
-----------------------------------------------------------
- ตอน ยิ้มแย้มลักนางน้อบเบ้อ
-----------------------------------------------------------
ยิ้มแย้มลุก ปลุกเรียก เจ้าสหาย
โบกมือ ขวาซ้าย อยู่ตรงหน้า
โอ้เพื่อนแก้ว หลับแล้ว น่าระอา
ละเมอเพ้อ พูดจา บ้าสิ้นดี
ลุกจากเตียง ตรองตรึก แล้วนึกคิด
ให้โศกจิต พิศเพื่อน ดั่งเปื้อนสี
มันพูดจา เหยียดหยาม ย่ำยี
ขายหน้า ประชาชี ไปทั้งดอย
มันมาเข่น ให้เห็น ว่าเป็นใหญ่
หาญน้ำใจ โขกสับ ให้ยับย่อย
กูกล่อมเกลี้ย เสียเวลา มิใช่น้อย
คงต้องถอย ตั้งหลัก พักผ่อนใจ
กลับไปหา ธฤติ จะดีกว่า
ค่อยปรึกษา หาทาง แก้ไข
แต่ก่อนที่ จะจร จากมันไป
กูจะทิ้ง ลายไว้ ให้มันรู้
แล้วจับยาม สามตา ไปทุกทิศ
หนึ่งชีวิต ไร้ร้าง ช่างหดหู่
ลองเพ่ง จับยาม สามตาดู
อ๊ะนั่นเมีย เพื่อนกู ก็รู้ทัน
ไอ้สุพัต เพื่อนรัก มันกักไว้
อรไท รอผัว ในสวนขวัญ
กูจะไป ลักนาง วิลาวัลย์
จะให้มัน ขามจิต รู้ฤทธิ์กู
.......................................
แล้วจากจวน แม่ทัพ ในทันใด
มุ่งไป สวนขวัญ อันหดหู่
สองทหาร งานเฝ้า หน้าประตู
ก็ถามดู ธุระใด ให้ว่ามา
......................................
เมื่อนั้น
ยิ้มแย้ม บอกสอง ทหารว่า
จะมาชิง นางแก้ว กัลยา
เข้าป่า ไปเสีย ด้วยกัน
เราสอง จะไปหา จ้าวป่า
คงดีกว่า เสียใจ ในสวนขวัญ
ทั้งสองท่าน อย่ายื้อ หรือดื้อรั้น
เรานั้น จะไปชิง แม่นวลนาง
.........................................
บัดนั้น
สองทหาร ชักดาบ เข้าขัดขวาง
มึJหรือ จะเข้าไป ไม่มีทาง
ง่าง้าง เงื้อดาบ จะฆ่าฟัน
เอ๊ะไม่เห็น หายไป ข้างไหนเล่า
เนื้อตัว สั่นเทา เสียขวัญ
หนึ่งทหาร ล้มลง ที่ตรงนั้น
หนึ่งทหาร หวาดหวั่น อันตราย
หันไปเห็น ยิ้มแย้ม ยืนข้างหลัง
แทบคลุ้มคลั่ง อกสั่น ขวัญหาย
คุกเข่า สั่นรัว กลัวจะตาย
อย่าทำร้าย ข้าน้อย ด้อยฝีมือ
............................................
ยิ้มแย้มมือ ถือมหา คทาธร
ชี้หน้า สั่งสอน มึJอย่าหือ
รีบไปบอก นายมึJ ให้อึงอือ
อย่านั่งทื่อ เดี๋ยวกูฟาด ให้ย่อยยับ
.............................................
บัดนั้น
ทหารได้ ยินเสียง เพียงชีพดับ
วิ่งรี่ รีบไป จวนแม่ทัพ
แล้วแจ้งกับ ทหารกล้า หน้าจวน
..............................................
เมื่อนั้น
สุพัต มิได้หลับ กลับเสสรวล
กูหลอกเพื่อน ไขว้เขว เรรวน
ดูสิมัน ปั่นป่วน กลัวจะตาย
กูแกล้งมัน เหมือนจิวยี่ แกล้งเจียวก้าน
ต้องกลับบ้าน มือเปล่า เศร้าเหลือหลาย
ไม่ทันกล หม่นหมอง ต้องอับอาย
เสียเชิงชาย ตราบาป ต้องอาบใจ
....................................................
เห็นทหาร เข้ามา หน้าเหรอหรา
รีบมา บอกข่าว แม่ทัพใหญ่
สุพัต โกรธจัด ในทันใด
รีบไป สวนขวัญ ในทันที
ให้ทหาร ตีเกราะ เคาะระฆัง
มีคำสั่ง ให้ไป ในสวนศรี
แล้วรีบเร่ง ผายผัน จรลี
ไปถึงที่ เห็นยิ้มแย้ม กับนวลนาง
..........................................
เมื่อนั้น
ยิ้มแย้มเยาะ สุพัต ที่ขัดขวาง
เอ๊ะเพื่อนกู เหตุไฉน ไม่เมาค้าง
อย่าขวางทาง กูนะ จะรีบไป
อ๊ะรีบชัก มีดคู่ ทำดูเชิง
จิตมึJ กระเจิดกระเจิง ไปถึงไหน
มึJระบำ รำมีด ปล่อยไก่
กูใส่ยา ในเหล้าไว้ มึJไม่รู้
หากมึJกล้า ปามีด กรีดอากาศ
อัคคีธาตุ ผึงขาด มิอาจสู้
จริงหรือไม่ ลองตรวจ สำรวจดู
อย่ามาขวาง ทางกู กูจะไป
..........................................
เมื่อนั้น
สุพัต ตรึกไตร เห็นไม่ไหว
โอสถ ออกฤทธิ์ อยู่ข้างใน
กลัวธาตุไฟ จะแหก แตกกระจาย
แค้นเอ๋ยแค้น เพื่อนกัน ไม่ทันเหลี่ยม
มันมาเยี่ยม เตรียมแผน แสนหลากหลาย
กริ้วโกรธ สั่งพหล พลนิกาย
ฆ่ามัน ให้ตาย เสียบัดนี้
..................................................
บัดนั้น
เหล่าทหาร พลพรรค ศักดิ์ศรี
วิ่งเข้าใส่ ยิ้มแย้ม อย่างเร็วรี่
โจมตี ทีท่า จะฆ่าฟัน
.................................................
เมื่อนั้น
ยิ้มแย้ม ยิ้มเยาะ เย้ยหยัน
จูงมือนาง น้อบเบ้อ วิลาวัลย์
ฝ่าทหาร นับพัน ในทันที
ดาบเฉี่ยว เข้าใกล้ ไม่โดนตัว
ฝ่าไป ไม่กลัว คมกระบี่
แกว่งคทา อาญาสิทธิ์ ฤทธี
แล้วปักลง ปฐพี ที่กลางทัพ
พื้นเขยื้อน สะเทือนสิ้น แผ่นดินไหว
เหล่าทหาร ชาญชัย ล้มเป็นตับ
สักพักม้า อาชา วิ่งมารับ
ยิ้มแย้มจับ น้อบเบ้อ ขึ้นหลังม้า
แล้วขึ้นนั่ง หลังนาง นวลน้อบเบ้อ
บอกเพื่อนเกลอ วันหน้า จะมาหา
กูมิใช่ เจียวก้าน หรอกเพื่อนยา
กูนั้นกล้า อย่างขงเบ้ง ไม่เกรงกลัว
กิ๋วกิ๋ว จิวยี่ ไอ้ขี้เหม็น
มาล้อเล่น แพ้ทาง ช่างน่าหัว
ควบม้า ฝ่าไป ไม่พันพัว
ในค่ำคืน มืดมัว ไม่กลัวใคร
............................................
นี่น่ะหรือ ฤาษี ฝ่าทัพ
กูพ่ายแพ้ ย่อยยับ รับไม่ได้
เจ้าสุพัต โกรธจัด ขัดข้องใจ
กลับไป ในจวน ป่วนฤดี
ฟ้าหนอฟ้า ส่งข้า ลงมาเกิด
ไยกำเนิด ยิ้มแย้ม มาด้วยนี่
แสนอับอาย ขายหน้า ประชาชี
ต้องราคี ชีวี มีมลทิน
(โปรดติดตามตอนต่อไปจ้ะ)
จากคุณ :
ย.ยิ้มแย้ม
- [
18 ธ.ค. 49 02:46:42
]