ความคิดเห็นที่ 1 จริง ๆ ไม่อยากมาคั่นให้เสีย ความงามของ ฤดูกาลเล้ย เพราะถ้าพี่ตะวัน..ต้องคู่กับ ฤดูกาลของพี่สดายุ รับรอง สวยปิ๊ง ดั่งใจ เลยค่ะ แหะ แหะ มาชวนคุยนำก่อน แล้วค่อยผ่อน (กลอน) ใช้ทีหลัง น่า นะ.. จากคุณ : เจ้าตัวดีของพี่คนเดิม (สีน้ำฟ้า) - [ 20 ธ.ค. 49 00:53:56 ]

ความคิดเห็นที่ 2 พี่ตะวัน สวัสดียามอากาศหนาวค่ะ เมื่ออดทนจนกาลผ่านเลื่อนลับ จักพบกับความหวานซ่านเกินเอ่ย เมื่อขมหนักในรักร้าวนะเจ้าเอย ย่อมได้เชยชมรักสมไม่ตรมใจ เยี่ยงฤดูที่วนเวียนเปลี่ยนผ่านหมุน คอยค้ำจุนดุลย์โลกอยู่มิรู้หน่าย ร้อนไปฝนเปลี่ยนเป็นหนาวทุกคราวไป รอสักวันฝันที่ใฝ่คงได้จริง ......................................... มาแบบกลอนกระป๋องหน่อยนะคะพี่ตะวัน แบบว่ามันหนาวจนสมองแข็งไปหมดแล้ว อากาศเย็นอย่างนี้ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ จากคุณ : ทิวลิปสีน้ำเงิน - [ 20 ธ.ค. 49 10:25:04 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ยังไม่ได้เขียนใหม่... เอาของเก่ามาขัดตาทัพไว้ก่อน ครับ...ตะวัน ๐ โลมสรวงไกลลิบระยิบระยับ แสงตะวันทอดทับประดับสถาน ระริกลมวาดไหวดอกไม้บาน พร้อมแต่งฝันให้ตระการอยู่นานนม ๐ เกลื่อนกลาดหมู่เมฆขาวใต้ราวฟ้า ก็จับตาเติบตั้งงามสั่งสม สูงส่งแห่งคุณค่าที่ปรารมภ์ เหมือนลอยลมทาบทวงความห่วงใย ๐ รับรู้ถึงจินตภาพที่ทาบทับ ก็โดยผ่านลำดับการขับไข ของรูปรอยความคิดและจิตใจ อันบ่มไล้ความสะคราญอยู่นานวัน ๐ แต่เผยภาพอภิรมย์ให้บ่มร่ำ ก็เกลือกกล้ำสดชื่นทั้งตื่นฝัน อยู่ท่ามกลางสวยสีมาลีพรรณ ที่เสียดช่อสูงชั้นอย่างบรรจง ๐ ประโลมหวานหอมฟุ้งอำรุงร่าง อยู่ระหว่างหวั่นไหวและใหลหลง เหมือนหยดหยาดหวานย้ำในจำนง ก่อนสืบส่งหอมล้ำลงซ้ำรอย ๐ ลมลูบน้ำไหวรับระยับระยิบ ก่อนกระซิบสู่แก้วอย่างแผ่วค่อย เถิด..อย่าเพิ่งทดท้อการรอคอย อย่าหลบเลี่ยงเคลื่อนคล้อยด้วยน้อยใจ ๐ คำนึงใช่หยาดย้ำเฉกน้ำค้าง ที่หายห่างเมื่อแดดเข้าแผดไหม้ แล้ววกย้อนหยาดซ้ำทุกค่ำไป หากมีให้ถึงกันทุกวันคืน ๐ โลมทรวงไหลริกกระซิกกระเซ็น จะงดเว้นถวิลบ้างก็ช่างฝืน คอยวกรูปย้อนรมย์เข้ากลมกลืน จนเต็มตื้นรื่นทรวงไม่ล่วงลา ๐ แดดเอยรอ..อบอุ่น..ละมุนละม่อม เหมือนรออ้อมแขนหวง..ผู้ห่วงหา ได้แนบอิง..เนื้ออุ่นที่หมุนมา ให้เหนี่ยวคว้าโอบถนอม..เต็มอ้อมใจ. จากคุณ : สดายุ... - [ 20 ธ.ค. 49 12:26:52 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ๏ ริ้วเรื่อแดงแสงสุดท้ายที่ปลายฟ้า ปราถนาแห่งน้ำค้างกลางลมหนาว ถอนสะอื้นฝืนแรงล้าฝ่าคืนยาว ห่มแพรดาวเพียงเดียวดาย...ลมหายใจ ๏ เคยซุกอ้อมกอดอุ่นกรุ่นไอรัก เพื่อพิงพักเติมไฟฝันวันฟ้าใหม่ เมื่อวานพบวันนี้พรากจากกันไกล เพียงเป็นไปตามที่เป็นเช่นนั้นเอง ๏ จึงทุกสิ่งธรรมดาอย่างว่านี้ สุขพึงมีทุกข์ย่อมมาอย่ารีบเร่ง ฤดูกาลผ่านค่ำเช้าเล่าบทเพลง ขับบรรเลงร้อนเย็นเป็นเรื่องราว ๏ รอแสงทองส่องเรื่อรายที่ปลายฟ้า ปราถนาแห่งน้ำค้างกลางแดดหนาว ถอนสะอื้นฝืนแรงล้าฝ่าทางยาว เอื้อมรุ้งพราวสู่จุดหมาย...ลมหายใจ สวัสดีค่ะพี่ตะวัน  คิดถึงสม่ำเสมอนะคะ เขียนกลอนคราวนี้ ศาลาไทยสนิมเขรอะกว่าครั้งไหน ๆ คงเพราะร้างไปนาน แต่รับปากกันไว้แล้ว ยังไงก็ต้องมา ดีใจจริง ๆ ได้เขียนกลอนกับพี่ตะวันอีก                                                 . จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 20 ธ.ค. 49 13:07:45 ]

ความคิดเห็นที่ 5 น้องสีน้ำน้อย... แหม...ดูพูดเข้าคั่นเคิ่นอะไรกันเจ้าคะ พี่ละก็เหงาๆ นานๆมาตั้งกระทู้ที ถือว่าเป็นเรื่อง ผิดธรรมชาติอย่างแรง ปกติจะขาแจมไม่ค่อยยอมตั้งเอง หรอกค่ะ อย่างน้อยที่ต๊ะไว้ ก็บันทึกไว้แล้วนะคะ ยังไงต้องวางกลอนมาให้พี่ชื่นชม เป็นมงคลกระทู้ สักบทนะคะน้องสีน้ำฟ้า(ตัวดี) น้องสาว...ทิวลิปสีน้ำเงิน ว่ากลอนตัวเองกระป๋อง แต่พี่ว่าเป็นกระป๋องที่อัดแน่น ด้วยเนื้อหาเต็มความหมายเลยนะคะ อีกนิดเดียว พี่จะให้โล่ห์คนเก่งแล้วล่ะค่ะ ชอบค่ะ จริงๆ ทั้งกลอนน้องสาว และอากาศหนาว เพราะจะได้แต่งตัว มันๆตามอัธยาศัย เวลาหนาวๆทีไร ก็พาให้อารมณ์สดชื่น ร่าเริง เป็นสุข เสียจริงๆเชียว ว่าแต่น้องสาวก็ต้องรักษา สุขภาพด้วยนะจ้ะ ๐ หากอดทนจนกาลเลยผ่านลับ ฤาหวานกลับคืนทรวงผู้หวงแหน เกรงแก้วจรจากไกลในดงแดน แห่งถิ่นแคว้นบอดใบ้ในวังวน ๐ หากเวลาเคลื่อนผ่านสู่วารใหม่ ความหม่นไหม้เหว่คว้างคงจางข้น ยอมย้อนเจ็บปวดช้ำ ยอมจำนน หากใจคนผ่านได้คล้ายฤดู จากคุณ : ตะวัน - [ 20 ธ.ค. 49 13:25:24 ]

ความคิดเห็นที่ 6 อาบไอหนาวคราวเมื่อเหมันต์เริ่ม สายหมอกเติมเพิ่มชื้นให้ชื่นฉ่ำ แสงส่องหาวดาวพร่างน้ำค้างพรำ หรีดหริ่งร่ำบรรเลงเพลงราตรี ยะเยือกลมพรมพฤกษ์ยามดึกดื่น เพลงกลางคืนกล่อมไพรไกลแสงสี ดอกไม้รินกลิ่นหอมกล่อมพงพี หนาวเช่นนี้ปีนั้นฉันมีเธอ เคยชิดแนบแอบใกล้แบ่งไออุ่น หอมละมุนกรุ่นไอพาใจเผลอ ยามไกลห่างร้างกันฝันละเมอ จิตยังเพ้อผูกพันทุกวันคืน หยาดน้ำค้างกลางคืนเคยชื่นฉ่ำ ยามร้างทำย้ำหนาวคราวดึกดื่น นับวันคอยชะรอยกรรมต้องกล้ำกลืน โศกสุดฝืนตื่นหลับกับเศร้าตรม สวัสดีทุกท่านครับ แก้ไขเมื่อ 20 ธ.ค. 49 16:24:58 จากคุณ : คมเย็น (คมเย็น) - [ 20 ธ.ค. 49 16:22:43 ]

ความคิดเห็นที่ 7 สวัสดีครับคุณตะวัน ตามประสาผมนะครับ.. ๏ สายลมโศกโบกเศร้าโชยเหงาฝาก เย้ยคนตากหนาวสั่นเต็มหวั่นไหว หมอกมัวมัววางหมองละอองไอ เข้าปกใจปิดจนอนธการ ๏ ประกายดาวพราวผ่องฟ้าก่องแก้ว คนจากแล้วไกลลับก็ดับฉาน ยังแหงนคอเอ่ยคำที่ค้ำคาน ระหว่างธารน้ำตาว่าไปดี ๏ 'ว่าวดุ๋ยดุ่ย' เดินซอ 'พญาโศก' ฟังเอื่อยโอฆไหลเอียดเข้าเบียดสี เสียงสูงต่ำคล้ายต่อ 'ธรณี- กรรแสง' คีตาขับคนอับจน ๏ ฤดูกาลผ่านไปหัวใจอยู่ คงฤดูกาฬเกตุกินเหตุผล เขาซ่อนหน้าซุกเข่าเหงากมล ฤดูการกินคนพ้นเสียที ๚ะ๛ ...................................... :( จากคุณ : ราม ลิขิต - [ 20 ธ.ค. 49 18:43:03 ]

ความคิดเห็นที่ 8 คุณสดาฯ.... บทนี้ไพเราะสุดๆค่ะ ถึงแม้จะไม่ใหม่ แต่เอามา post ก็ถือเป็นสิริมงคลแก่กระทู้ อย่างไรก็ตาม จะรอบทใหม่นะคะ เข้ามาตอบต๊ะก่อนกลอน เดี๋ยวรอแต่งแป๊บค่ะ เมื่อคืนได้ข่าวว่าระยองเกิดไฟไหม้โรงงาน Take care นะคะ ช่วงนี้หนาวแล้ว อย่าลืมใส่เสื้อหนาๆด้วย ข่าวว่ามีคนหนาวตาย เพราะใส่เสื้อกล้ามนอนน่ะ น้องศาลาฯ..... หวัดดีค่ะยัยหนู หากว่ากลอนบทนี้สนิมเกรอะกรัง พี่จะขอซื้อมาประดับสมุดหน้าประทับใจนะน้องสาว ออกจะไพเราะ โดยเฉพาะวรรคทองของพี่ 2 บาทนี้ "เมื่อวานพบวันนี้พรากจากกันไกล เพียงเป็นไปตามที่เป็นเช่นนั้นเอง" ชอบมากกกกกกก....เดี๋ยวมาต่อนะคะ จากคุณ : ตะวัน - [ 20 ธ.ค. 49 21:01:10 ]

ความคิดเห็นที่ 9 คุณสดาฯ........ ๐ เกลื่อนดาวดาษระยิบวาบวิบหวาน โลมสรวงโสตสะอ้านดั่งธารสาย ประกายพฤกษ์ผลึกแสงย้อมแรงไฟ ยอมป่นไหม้อุ่นว่างเป็นรางรวง ๐ อำรุงแสงหยาดย้ำยอดน้ำค้าง ระเหิดห่างสรวงแดนซึ่งแหนหวง ถวิลวกคืนค่ำระบำทรวง อ้อนออดเศษดาวร่วงเพื่อทวงคำ ๐ คำนึงยังขลาดเขลาทุกเงาร่าง ครั้งหนาววางหมอนชื้นผ่านคืนค่ำ อุ่นเอยเคยอบร่ำทุกลำนำ ยังจดจำเพรียกถ้อยทุกร้อยเรียง จากคุณ : ตะวัน - [ 20 ธ.ค. 49 21:48:27 ]

ความคิดเห็นที่ 10 น้องศาลาฯ.... ภาพที่ถ่ายมาสวยงามจัง ชอบค่ะ รอดูภาพสวยๆจากน้องสาวนะคะ ๐ ปรารถนาแห่งน้ำค้างกลางแดดหนาว จะพ้นคืนเนิ่นยาวเมื่อคราวไหน ยะเยือกพัดผิวบาดจนหวาดใจ วงหยาดไหวสั่นคว้างเมื่อกลางคืน ๐ ลมหายใจรนรินได้ยินเสียง คงหวังเพียงอุ่นแสงเพิ่มแรงฝืน แต่ค่ำนี้มืดนักเกินจักยืน ภวังค์ตื่นต้านฝ่าพยายาม ๐ ฤๅทุกสิ่งจักเป็นเหมือนเช่นนี้ มีค่ำที่หม่นฝากทุกขวากหนาม มีวันแสงอุ่นใสใต้ฟ้าคราม คืองดงามวัฏฏะเช่นเพื่อเป็นไป แก้ไขเมื่อ 20 ธ.ค. 49 22:22:41 จากคุณ : ตะวัน - [ 20 ธ.ค. 49 22:20:45 ]

ความคิดเห็นที่ 11 คุณคมเย็น..... บทนี้ช่างเหงานัก หนาวนี้อุ่นได้ด้วยผ้าห่มนะคะ ยินดีเสมอกับบทอันงดงามที่ร่วมวางในกระทู้ตะวันค่ะ ๐ สาปโสตผู้โดดเดี่ยวเมื่อเปลี่ยวมืด ในค่ำชืดหนาวเหน็บยิ่งเจ็บกว่า ผ้าห่มไหนโอบหอมกล่อมนิทรา ตื่นผวาหอมเนื้อเจ้าเมื่อเหงาใจ ๐ แม้ท้อทางห่างกันยังฝันถึง เพลงคำนึงทดทางทุกห่างใกล้ กอดถนอมกล่อมเนื้อผ่านเยื่อใย จึงอุ่นใต้คืนค่ำระบำดาว จากคุณ : ตะวัน - [ 20 ธ.ค. 49 23:07:07 ]

ความคิดเห็นที่ 12 คุณรามฯ.... เย้เย้:-)ีใจจังค่ะ คิดถึงคุณรามฯขนาด ไม่เจอนานเลยนะคะ ท่วงทำนองการวางกลอนแบบนี้ มีคนเดียว อ่านแล้วให้นึกถึงใครบางคนที่นั่งเหงากลับบ้านไม่ได้ ทำให้เทียบกับบางเหตุการณ์ อังคารทมิฬ ที่หุ้นตก รูดวันเดียวถึง 100 กว่าจุด แล้วเหนื่อยใจค่ะ ๐ แล้วมืดมนอนธการก็รานเรื่อง จึงป่นเปลืองเหมันต์เริ่มหวั่นไหว หนาวยิ่งผ่านกาฬยิ่งเกิดเตลิดใจ ขื่นยิ่งใกล้ขมยิ่งกว่าทุกนาที ๐ ทมิฬเมืองเรื่องราวยิ่งฉาวโฉด ดินพิโรธสะเทื้อนลั่นจนสั่นหนี ภูยังหลอนดอนยังหวังว่ายังมี คนดีดีมากอบกู้ฤดูกาล :) แก้ไขเมื่อ 20 ธ.ค. 49 23:40:32 จากคุณ : ตะวัน - [ 20 ธ.ค. 49 23:39:37 ]

ความคิดเห็นที่ 13 แสงสีทองส่องสาดพาดพิภพ จุดบรรจบดินฟ้ามาประสาน ริ้วเรืองรองทองอร่ามงามตระการ เพียงพบพานฤดูกาลผ่านมาเยือน ยะเยือกเย็นกระเซ็นซัดสัมผัสผิว โชยเฉียดฉิวปลิวสะบัดพัดกลาดเกลื่อน เหน็บหนาวเนื้อจนเสื้อผ้าพาสะเทือน สัญญาณเตือนเดือนเหมันต์ผันผ่านมา ไอสายลมพรมไอเย็นเป็นระลอก ดังบ่งบอกหมอกหม่นเที่ยวค้นหา แดนลุ่มดอนร้อนแรงแสงสุริยา จึงทาบทาพาไอหนาวเข้าครอบครอง ดับไอร้อนผ่อนคลายสลายวับ สิ่งลึกลับกลับกลายใด้สอดคล้อง ฤดูกาลผ่านผันตามครรลอง ท่วงทำนองธรรมชาติอำนาจฟ้า ฤดูกาลผ่านเวียนเปลี่ยนสมดุล ดั่งเจือจุนสรรพคุณแห่งโลกหล้า ลมเหมันต์พริ้มพรมลมหนาวมา บ่งกายาขานรับต้องปรับตัว สวัสดีครับ คุณตะวัน กระทู้นี้เขียนดีกันจังครับ จากคุณ : สนิทใจ - [ 21 ธ.ค. 49 01:10:09 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ดวงตะวัน... ๐ หนาวลมหนาวผ่าวผ่านอยู่นานเนิ่น เหมือนหยอกเอินอาวรณ์ผู้อ่อนไหว พาล่องลอยสู่แดนสุดแสนไกล เพื่อสื่อให้รูปนิมิตสัมฤทธิ์รู้ ๐ ริ้วลมหนาวผ่าวผ่านฝ่าลานแก้ว จนหวีดแว่วรอยถวิลให้ยินสู่ ถวิลนัยรอยคำรูปดำรู ได้สืบอยู่เคียงข้างอย่าร้างเลือน ๐ ระริกลมพรมพร่าง..น้ำค้างพร้อย ดั่งผืนพลอยแผ่กว้างอยู่กลางเถื่อน สะท้านด้วยอ้างว้างทุกย่างเยือน และสะเทื้อนส่วนทรวงทุกท่วงที ๐ ปรารถนาสืบถวิลสู่ถิ่นนั้น ให้ผูกพันต่อถวิลทุกถิ่นที่ ร่วมเหนี่ยวนำน้ำใจมอบไมตรี จนสุดลี้เลือนร้าง..ไปห่างกัน จากคุณ : สดายุ... - [ 21 ธ.ค. 49 06:13:14 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ๏ การรอคอยไม่มีที่จบสิ้น หัวใจยินปลุกท้าฝ่าทุกข์เข็ญ ในค่ำคืนเหงาเงียบช่างเยียบเย็น ซุกหลืบเร้นความหนาวผ่าวผิวเนื้อ ๏ เคยผ่านร้อนก่อนหน้ามากี่ครั้ง แต่ไฟหวังคอยเจือจุนให้อุ่นเอื้อ มุ่งจุดหมายปลายทางฤๅร้างเรื้อ ยังยืดเยื้อการต่อสู้รู้แก่ใจ ๏ เคยผ่านหนาวร้าวล้ามากี่หน ฝืนอดทนฝ่าฟันแม้หวั่นไหว ตาทั้งสองพร่าพร่างหนทางไกล หากมั่นในสำนึกระลึกรู้ ๏ ฤดูกาลไม่มีที่จบสิ้น หัวใจยินสุขทุกข์ท้อเพื่อต่อสู้ ณ จุดหมายปลายฟ้าเพ่งตาดู ยืนหยัดอยู่ง่ายงามตามที่เป็น ว่ากันว่า "หนาวเนื้อห่มเนื้อ" นะคะพี่ตะวัน  ว่าแต่พี่ตะวันห่มอะไรหนอ เอิ้ก ๆ                                                     . จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 21 ธ.ค. 49 11:47:00 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ... หนาวยามนี้ นานเนิ่น เกินจะนับ แสงตะวัน ทอดทับ โลกหลับใหล พลันได้ตื่น พร้อมเสียงแว่ว จากแนวไพร ระริกใบ ไผ่ลู่ นกกู่ร้อง เลื่อมระหว่าง แสงสี ที่ปรากฏ ภาพทั้งหมด ดั่งไฟ เฉลิมฉลอง ระยิบตา ระยับงาม ตามครรลอง ปลุกพวกผอง ดอกหญ้า ระย้าบาน หอมเจ้าเอย ยิ่งสาย กลิ่นอายฟุ้ง เจิดจรุง ดอกไม้ขาว พราวสีหวาน ลมวูบวับ โลมไล้ ไปทั้งลาน งามสถาน ดังสวนทิพย์ ..พิศภิรมย์ สายลมหนาว โชยชาย ละม้ายหยอก ใบและดอก ไม้ไหว.. ใจสุขสม ภมรวน เวียนล้อม มาดอมดม แดดโอบห่ม โลกหล้า ด้วยอาทร ------------------------ มารายงานตัวแล้วเจ้าค่ะ พี่สาว พี่นะพี่.. พูดเสียน้องจะเสียคน  ว่าให้แจมวางกลอนไว้เป็นมงคลของกระทู้ แหม ๆๆๆๆ  ฝีมือยังไม่เข้าขั้นเลยค่ะ ขอแค่ร่วมด้วย..แบบไม่ต้องยิ้มเขิน ๆ มาชวนคุยอย่างเดียวก็พอค่ะ เห็นด้วยกับคุณสนิทใจ ดีใจและตื่นเต้นที่ได้เห็นกระทู้พี่ตะวันเสมอค่ะ อันนี้ภาพดอกปอทะเล จากหาดไร่เลย์ค่ะ เก็บมาฝาก (ภาพนี้ถ่ายภาพเองอาจไม่สวยเท่าของจริงนะคะ) จากคุณ : สีน้ำฟ้า - [ 21 ธ.ค. 49 13:47:26 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ฤดูกาลผ่านพ้นวนเวียนหมุน ความเศร้าหนุนโศกเนื่องด้วยเรื่องหลัง อกเจียนหักรักกลายเป็นหน่ายชัง อกเจียนพังหวังกลายเป็นฝ่ายแพ้ วสันต์ผ่านกาลพ้นจนเริ่มหนาว น้ำค้างพราวร้าวใจใต้แสงแข ตราบสิ้นชาติชีพนี้ฤดีแด มอบไว้แด่ดวงใจให้ย่ำยี น้ำค้างพรำน้ำตาพรมห่มหนาวเหน็บ ในใจเจ็บเก็บช้ำซ้ำซากนี้ หวังใจจำช้ำตรมถมทวี จดจำไว้ในฤดีไม่มีเลือน จะผ่ายพ้นฝนหนาวจนผ่าวร้อน ทุกคราย้อนเจ็บย้ำช้ำเสมือน รอยความหลังฝังจิตยังติดเตือน แม้ปีเลื่อนเดือนเปลี่ยนเวียนฤดู แบบคูณสนิทใจว่า  เขียนมานี่ก็ปอดๆ  ยิ่งเขียนยิ่งเศร้า สวัสดีทุกท่านครับ จากคุณ : คมเย็น (คมเย็น) - [ 21 ธ.ค. 49 16:13:34 ]

ความคิดเห็นที่ 18 แวะมาให้กำลังใจครับ โลกเธอกว้างกางปีกบินหลีกได้ ตามหัวใจอิสระที่จะฝัน โลกของเราอ้างว้างถึงทางตัน ยังดึงดันด้านหน้าไปหาเธอ... จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ 21 ธ.ค. 49 16:40:18 ]

ความคิดเห็นที่ 19 คุณสนิทใจ.... ๐ รัตติกาลผ่านเยือนเมื่อเดือนแย้ม ขอบฟ้าแซมแสงดาวราวสวรรค์ โลกยังหมุนหลับตื่นข้ามคืนวัน เป็นนิรันดร์เช่นนี้มิมีเลือน ๐ ลมเหมันต์หล่นสายเซาะปรายผิว ใจจะปลิวซบดาวลอยซึ่งคล้อยเคลื่อน เอื้อมไขว่คว้าพร่างแสงแห่งพราวเดือน เมื่อหนาวเยือนเจ็บย้ำทุกช้ำรอย ๐ ขอลมแผ่วผ่านคุ้งจวบรุ่งสาง แพรหมอกบางห่มเงาผู้เศร้าสร้อย แต้มขอบฟ้าสุกสว่างดั่งผืนพลอย ให้อุ่นรอยแผลร้ายทั้งหายใจ ยินดีที่มาเยือน และเป็นปลื้มกับกลอนดีดีของคุณสนิทใจค่ะ ^ _ ^ จากคุณ : ตะวัน - [ 21 ธ.ค. 49 22:32:57 ]

ความคิดเห็นที่ 20 คุณสดาฯ.... วันนี้ใช้ดอกไม้สีขาวทั้งหมดแทน ความหมายของลมหนาวนะคะ ๐ กาสะลองส่งข่าวว่าหนาวแล้ว ลานดอกแก้วเอื้อนกลิ่นระรินหอม มณฑาทิพย์ผลิหยอกดอกพยอม ราตรีกล่อมกรุ่นกล้าท้าแสงดาว ๐ ปันหยีเยื้องเถื่อนเถาทาบเงาทั่ว ท่ามหมอกมัวพรมพร่างเป็นทางขาว หอมเอยหอมค่ำคืนที่ยืนยาว บุหงาพราวแต้มฝันอันพิไล ๐ มิรู้ว่าลำนำนั้นฉ่ำชื่น เมื่อตาตื่นเพ้อพรั่นลืมหวั่นไหว หนาวยังหนาว ณ เลื่อมลานสถานใด ยังอุ่นในอุทยานลานผกา ๐ ลอยคำนึงถึงใครใต้ฟ้ากว้าง แม้เลือนจางแสนไกลฝากใจฝ่า อบร่ำผ่านดอกปีบกลีบบุษบา จนอุษาสว่างรุ่งแห่งพรุ่งนี้ ...................................... จากคุณ : ตะวัน - [ 21 ธ.ค. 49 23:57:17 ]

ความคิดเห็นที่ 21 สวัสดีครับคุณตะวัน ง่า-อุตส่าห์เขียนกลอนอกหักเพราะรักร้าว ไหง-กลายเป็น อกเดาะเพราะหุ้นดิ่งไปได้ ฮิ ๆ, หลายเดือนมานี้ ผมเกิด อาการธาตุไฟเข้าแทรก..เบื่อขนาดหนัก เวลาส่วนใหญ่เลย ใช้ไปในการอ่านหนังสือมากกว่าทำอย่างอื่นครับ, ขอวาง ไว้ในกระทู้อีกสักชิ้นนะครับ ๏ สวัสดีนทีดาว สมัยหนาวกระหน่ำมา ยะเยียบผายพระพายพา ยะเยือกไหมฤทัยเธอ ๏ ดนูนี้ฤดีหนอ จะหนาวก่อเพราะขาดเกลอ และขาดใครจะใคร่เจอ จำขาดใจเพราะจากจร ๏ คะนึงจู่อณูจิต วะวาบคิดประหวั่นคลอน กระหึ่มเพลงทิฆัมพร เสมอเสียงยุพาสรวล ๏ ประดุจแรงทแยงลิ่ม เสมือนทิ่มทยอยทวน ชะวากแผลชะแม่พรวน ก็พาลเลือดระรินไหล ๏ สวัสดีนทีดาว สมัยหนาวกระหน่ำนัย ดนูนั้นจะวันไหน สุรีย์ศรีกำสรดแสง ๚ะ๛ จากคุณ : ราม ลิขิต - [ 22 ธ.ค. 49 05:49:19 ]

ความคิดเห็นที่ 22 เพิ่งจะว่างแวะมาเยือนเรือนตะวัน ดูสุขสันต์แสนหรรษามากมวลมิตร สีน้ำน้อยยกมือไหว้แล้วสะกิด พี่พิมพ์ผิด ข้างบนนั้น คือพี่แจม แฮะๆๆๆ สีน้ำน้อยเพิ่งจะว่างแวะมาเยือนค่ะ คอมเมนท์ข้างบนนั้น หัวหน้าแกงค์ป่วน พี่สีน้ำฟ้าเจ้าค่ะ มีแต่คนสับสนระหว่าง สีน้ำฟ้า กับผู้หญิงสีน้ำทะเล สีสีเหมือนกัน จากคุณ : ผู้หญิงสีน้ำทะเล (sugarhut) - [ 22 ธ.ค. 49 09:05:33 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ..... กลอนอกหัก ........ ฟ้าคงไม่สีฟ้าไปกว่านี้ ลมหนาวเอื่อยเรื่อยรี่เหมือนปีก่อน ดวงตะวันดวงเดิมก็เริ่มร้อน เมฆยังฟ้อนร่างลอยเป็นฝอยฟู ดอกไม้ยังเผยกลีบบานรีบเร่ง และผีเสื้อตัวเก่งก็ยังอยู่ หยาดน้ำค้างพร่างลมยังพรมพรู เป็นเพชรหรูเกาะกอดยอดใบไม้ ดินทุกก้อนแข็งกร้านร้อนดาลเดือด น้ำระเหยแห้งเหือดดังโลกไหม้ โลกยังคงเคลื่อนร่างลอยร้างไร้ และวิ่งไปหมุนวนรอบตนเอง ฉันมิใช่เป็นฉันเหมือนวันก่อน ไม่หลงแสงตะวันรอนเคยพิศเพ่ง ไม่ชอบเสียงน้ำตกนกร้องเพลง ไม่คิดเคร่งเขียนกลอนเหมือนก่อนกาล เธออาจยังเป็นเธอไม่เผลอพลาด เป็นสาวมั่นวางมาดแอบฟุ้งซ่าน เป็นดาวตกดวงแตกลงแหลกลาญ เป็นนิทานเรื่องเศร้าแสนร้าวรอน เรามิใช่เป็นเราเหมือนเก่าแล้ว เป็นเพียงแก้วใบเก่าแตกร้าวร่อน ฉันไม่แสร้งทำเศร้ารู้หนาวร้อน เล่นละครน้ำเน่าเก่งเท่าเธอ  ฯ ...... ๒๒ ธันวาคม ๒๕๔๙ ...... แก้ไขเมื่อ 22 ธ.ค. 49 09:09:38 จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ 22 ธ.ค. 49 09:08:19 ]

ความคิดเห็นที่ 24 พี่ตะวันและทุกท่านคะ มาอ่านกระทู้นี้แล้วบอกได้คำเดียวว่า .......ชื่น...จาย......จัง..... จากคุณ : ทิวลิปสีน้ำเงิน - [ 22 ธ.ค. 49 09:50:23 ]

ความคิดเห็นที่ 25 พี่ตะวันเจ้าขา  กลอนข้างล่างนี่ ศาลาฯ ขออนุญาตอภินันทนาการให้เจ้าของเดิม เอิ้ก ๆ                   กลอนหักอก อยากให้ฟ้าสีฟ้ายิ่งกว่านี้ เหมือนลมหนาวเรื่อยรี่กว่าปีก่อน ดวงตะวันดวงเก่ายิ่งเร่าร้อน เมฆเริ่มฟ้อนร่างลอยเป็นฝอยฟู ดอกไม้ยังเผยกลีบบานรีบเร่ง และผีเสื้อตัวเก่งยังบินอยู่ หยาดน้ำค้างพร่างลมลงพรมพรู เป็นเพชรหรูเกาะกอดยอดใบไม้ ดินทุกก้อนแกร่งกร้านร้อนดาลเดือด น้ำระเหยใช่เหือดดับโลกไหม้ โลกยังคงเคลื่อนร่างคล้ายร้างไร้ เพื่อเป็นไปตามที่เป็นเช่นนั้นเอง ฉันยังคงเป็นฉันเหมือนวันก่อน ตื่นรับแสงตะวันอ่อนมองพิศเพ่ง ยังชอบเสียงน้ำตกนกร้องเพลง เป็นนักเลงล้อกลอนเหมือนก่อนกาล เธออาจกลายเป็นเธอที่เผลอพลาด เป็นหนุ่มใหญ่วางมาดแอบฟุ้งซ่าน เป็นเดือนแรมหลอกตาว่าแหลกลาญ เป็นนิทานแสร้งเศร้าว่าร้าวรอน เราก็ยังเป็นเราเหมือนเก่านั้น มีหัวใจแบ่งปันเหมือนวันก่อน มีรอยยิ้มพรมพราวทุกหนาวร้อน คอยแปลงกลอนน้ำเน่ามาเย้ากัน  ฯ ศาลาฯ มาแซว ๒๒ ธันวาคม ๒๕๔๙ แก้ไขเมื่อ 22 ธ.ค. 49 10:41:44 จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 22 ธ.ค. 49 10:41:06 ]

ความคิดเห็นที่ 26 เดี๋ยวก่อนๆ คุณคัมภีร์ รอเวลาตอบสักนิดนะจ้ะ น้องศาลาฯ ขอบคุณที่ช่วยตอบให้ เดี๋ยพี่จัดไปจ้า อิอิ จากคุณ : ตะวัน - [ 22 ธ.ค. 49 18:19:01 ]

ความคิดเห็นที่ 27 กลอนโหดหนัก.... สำหรับคุณคัมภีร์ ดีใจอย่างยิ่ง ที่คุณคัมฯมาให้กำลังใจ มาลงรักปิดทองกระทู้ เพิ่มสีสันให้ ว่าแต่แมงปอตัวนั้น สีสวยดีจังค่ะ ๐ ฟ้าไม่เป็นสีฟ้าไปกว่านี้ ก็คงดีที่ฟ้ากว้างเป็นอย่างเก่า หากฟ้าเข้มกว่าฟ้าข้นทาเทา ตะวันคงร้อนเร่ากว่าเก่าเคย ๐ ผีเสื้อคงเผยปีกที่ฉีกขาด ดอกประหลาดผลิกรุ่นที่ฉุนเฉย หยดน้ำค้างเกลือกธุลีไม่มีเลย ปนฝุ่นเปรยปรกกร่างจนพร่างตา ๐ ทุกก้อนดินกดกร้านร้อนดาลเดือด ทะเลเลือดโลกวุ่นท่ามฝุ่นหนา น้ำจะแห้งเหือดหายในพริบตา คนจะบ้าฟ้าถล่มจมทะเล ๐ ฉันยังคงเป็นฉันเหมือนวันก่อน ยังซุกซ่อนความฝันอันร่อนเร่ อย่างน้อยยังมีหวังยังทุ่มเท ไม่มัวเท่ห์เขียนโคลงจรรโลงใจ ๐ เธออาจกลายเป็นใครฉันไม่รู้ เป็นคุณครู คนสำคัญ เมื่อวันไหน เป็นสายน้ำเคี้ยวคดประชดใคร เป็นดวงไฟเผาคืนทุกตื่นวัน ๐ เราจะเป็นเช่นเราเหมือนเก่าก่อน หรืออาจเป็นคนจรผู้ไหวหวั่น เขียนเพลงกลอนน้ำเน่าหยอกเย้ากัน มีเย้ยหยันเพิ่มสีให้ชีวิต... แก้ไขเมื่อ 22 ธ.ค. 49 23:42:01 จากคุณ : ตะวัน - [ 22 ธ.ค. 49 22:42:21 ]

ความคิดเห็นที่ 28 น้องศาลาฯ.... หากหนาวเนื้อพี่ห่มผ้า ถ้าหนาวฟ้าพี่จะผิงไฟ หนาวอารมณ์ไม่รู้จะห่มอะไร คงต้องห่มใจของตัวเอง....ไงจ้ะ กลอนบทที่สองนี้ไพเราะมาก ชอบจังค่ะ โดยเฉพาะ "กลอนหักอก" ชอบมากกกก น้องสีน้ำฟ้า....... ๐ หนาวเอย...หนาวแล้ว น้องแก้วเจ้าหนาวไหม หากว่าหนาวจนร้าวใจ จะอุ่นไฟให้หนาวรอน ๐ หนาวนี้อาจเนิ่นช้า และหนาวกว่าหลายปีก่อน ไร้หนาว...จะอาวรณ์ อุ่นน้องนอนที่หมอนใจ กลอนไพเราะมากๆค่ะ ที่พี่พูดน่ะ ไม่เกินไปหรอก ถือว่าเป็นมงคล กระทู้จริงจริ๊ง..เอ้า ขอชมว่าฝีมือ ถ่ายภาพนั้นถือว่าดีเลยนะคะ พี่เอง ก็ชอบถ่ายรูปดอกไม้เหมือนกัน ภาพนี้ ดอกอินทนิลบกค่ะ จากคุณ : ตะวัน - [ 22 ธ.ค. 49 23:09:55 ]

ความคิดเห็นที่ 29 คุณคมเย็น.... ดูจะพูดเกินไปค่ะ ไม่ทราบว่าปอดๆเรื่องอะไรหนอ ดีใจค่ะ หนาวๆอย่างนี้มาวางกลอนกันเยอะๆ กระทู้จะได้อุ่นยิ่งขึ้นไงคะ  ยินดีที่มาวางกลอนงามๆ และโอ๋.............อย่าเศร้าเลยนะเจ้าคะ...เพี้ยง ๐ หากน้ำค้างพร่างพรมเมื่อลมแล้ง ฟ้าพราวแสงสีเศร้าของดาวพ่าย ลมคลื่นเห่โถมหวังพังทลาย ซอขาดสายเสียงบอดตลอดกาล ๐ แต่ขอบฟ้ายังตื่นทุกคืนค่ำ แพรผืนดำแต้มแสงดาวยังวาวหวาน เสี้ยวเดือนแรมขมขื่นเมื่อคืนวาน ยังตระการเจิดโสมแห่งโฉมเพ็ญ ๐ หนึ่งดวงใจร้างรออย่างท้อทุกข์ หนึ่งจะปลุกหวังงามตามที่เห็น หนึ่งเจ็บปวดท้อแท้กับแผลเป็น หนึ่งน้ำเย็นล้างกร้าวที่ร้าวรอย จากคุณ : ตะวัน - [ 22 ธ.ค. 49 23:39:09 ]

ความคิดเห็นที่ 30 สวัสดีค่ะคุณรามฯ ตะวันเองก็เซ็งๆเบื่อๆ เลยถือดีตั้งกระทู้ มาเคาะสนิมตัวเองเสียบ้าง ยิ่งอ่านนสพ.ก็ยิ่ง ปวดใจ บางคนพูดแล้วดี แต่บางคนยิ่งพูด หุ้นยิ่งรวด ปีนี้สถานภาพรูดตาม set ค่ะ อกเดาะเพราะหุ้นดิ่ง แม่นแล้ว แม่นแล้ว ฉันท์ต้องขอคุณสดาฯเป็นตัวช่วย ด่วนๆ ขออนุญาตตอบเป็นกลอนตามใจตะวันนะเจ้าคะ ๐ สวัสดีนทีดาว สุกสกาวพราวไสว จริงหรือที่ดาวไกล คือแสนปีที่ดับลง ๐ ค่ำสรวงแห่งดวงดาว คงเหน็บหนาวและลืมหลง เยือกย้ำจะดำรง และคงอยู่อย่างนิรันดร์ ๐ บ่มแสงด้วยแรงฝืน เพื่อหยัดยืนในสวรรค์ หม่นไหม้ชั่วกัปกัลป์ เพียงวาบสั่นเป็นแสงพราว ๐ ฝันถึงนทีใด ระยิบไกลและวับวาว ผองเพื่อนเถื่อนดับดาว อะคร้าวพร่างมิร้างเลย จากคุณ : ตะวัน - [ 23 ธ.ค. 49 00:25:49 ]

ความคิดเห็นที่ 31 น้องสีน้ำน้อย  (ผู้หญิงสีน้ำทะล)... ขออภัยจ้า สับสนอ่ะ สีๆเนี่ย น้องสีน้ำฟ้าคือน้องแจม น้องสีน้ำน้อย คือ สีน้ำทะเล จำได้ละค่ะ คราวหลังจะไม่สับสน เห็นใจเถิดแก่แล้นนน ๐ ในเรือนแห่งแสงตะวันอันพิลาศ ยังไหวขลาดห้วงทะเลให้เห่กล่อม จะห่มกระแสสินธุ์ด้วยยินยอม เก็บถนอมความห่วงแห่งท่วงทะเล น้องทิวลิป... มามือเปล่าได้งาย....ทั้งนี้ต้องขอขอบคุณ มวลมิตร พี่ น้อง ที่มาช่วยสร้างกระแส ความชื่นจายด้วยนะคะ จากคุณ : ตะวัน - [ 23 ธ.ค. 49 00:46:21 ]

ความคิดเห็นที่ 32 เพิ่งเข้ามาดู นักกวีคนเก่งทั้งหลายมารวมตัวกันที่นี่เอง ชื่นใจ ความรักทำให้อบอุ่นทุกฤดูครับ จากคุณ : แสงแรก ประดับดิน - [ 4 ก.พ. 50 11:23:51 ]