เย้ เย คุณป้อ คุณป้อ หนูจากึ้นม้าจี๋จมปู
ปรอยฝน เด็กหญิงวัยสามขวบ กระโดดโลดเต้น ลิงโลดขาขวิด เมื่อเห็นม้าหมุน Mary go round
เด็กน้อยในวัยใส ไม่มีสิ่งใดที่จะทำให้เธอเป็นทุกข์ได้ นอกเสียจาก
ปวดอึ ท้องเสีย หิวข้าว พ่อแม่ไม่ตามใจ ไม่สบาย ไม่ได้ดั่งใจ ท่อง ก ไก่ ไม่ได้สักที ต้องจากคนที่รัก คุณแม่ไม่ยอมอุ้ม ฯลฯ อืมม์ ดูไปดูมา เธอก็มีทุกข์มากพอควรเมื่อเทียบกับวัยของเธอ กระนั้น
เมื่อเทียบกับผู้ใหญ่ เธอก็ยังมีความทุกข์น้อยมาก
คุณพ่ออุ้มเธอขี่ม้าหมุนที่โยกขึ้นลงตัวสีชมพูตามที่เธอปรารถนา เด็กน้อยยิ้มแต้ สุขสุดใจ คุณพ่อมีความสุขยิ่งกว่า เมื่อสัมผัสความสุขที่เกิดในใจลูกรัก
ยังไม่ทันที่ม้าหมุนจะหมุนครบรอบ ปรอยฝนก็เบื่อม้าสีชมพู เธอร้องให้คุณพ่ออุ้มไปขี่ฮิบโปฯ สีม่วงที่เคลื่อนเอียงซ้ายเอียงขวา
ยิปปี้ เย่ หนุกๆๆๆ เด็กน้อยสนุกสุดขีด คุณพ่อหน้าบานแฉ่ง สุขใจเกินใจลูก
ป้อๆ หนูจาไปนั่งตัวนู้ง
ฮิปโปฯ เอียงซ้าย เอียงขวา ได้เพียงรอบครึ่ง หนูน้อยก็เบื่อ ชี้นิ้วและอ้อนคุณพ่อให้พาไปนั่งเก้าอี้หมุนตัวจิ๋ว
นี่ขนาดยังไม่หมดรอบของ Mary go round แม้เพียงหนึ่งรอบ หนูน้อยก็พบและจาก สิ่ง มาสองสิ่งแล้ว
คุณพ่อที่แสนดี อุ้มปรอยฝนไปนั่งเก้าอี้หมุน พร้อมยืนคอยระวังภัยอยู่ใกล้ๆ ไม่ยอมห่าง
หนูน้อยสนุก ส่วนคุณพ่อเริ่มเพลีย
ป้อๆๆ
เออ ลูกรัก พ่อเริ่มเมื่อยตุ้มแล้วลูก คุณพ่อเพลียร่างกายแต่หัวใจยังสู้
อะ เอาตัวไหนอีก คุณพ่อยิงคำถาม พร้อมอุ้มหนูน้อยขึ้น ครั้งนี้ คุณพ่อมีอาการเซเล็กน้อย
ตัวนู้ง ปรอยฝนชี้ไปที่แมวการ์ฟิลด์หน้าแป้น
เฮือกๆๆๆ คุณพ่อเริ่มหอบ เหงื่อเม็ดเบ้งผุดขึ้นท่วมใบหน้า ซ้ำร้าย เหงื่อหลายเม็ดไหลเข้าตา ทำให้ตาแสบเหลือกำลัง แต่ใจยังสู้
ป้อๆๆ
หือ เริ่มหนืด คุณพ่อเริ่มหนืด
หนูจะกลับไปนั่งหมาจี๋จมปู
ม้า ลูก ไม่ใช่ หมา คุณพ่อแจกแจงความแตกต่างระหว่างสัตว์โลก
เอ.. แต่มันวนแล้วนี่ลูก
หนูน้อยเบะปาก ทำท่าจะเป่าปี่ คุณพ่อเลยอุ้มลูก หอบแฮกๆ เดินเป๋ เนื่องจากเข่าอ่อน มิอาจทานแรงเหวี่ยงของ Mary go round ได้ดั่งแรกที่ขึ้นมา ทั้งที่แรงเหวี่ยงดังกล่าว มิได้มีการเปลี่ยนแปลงแม้แต่น้อย
คุณพ่อแสนดี จากที่สุขใจเมื่อเห็นใจลูกสุข ก็คะนึงนึกกระตุกคิดอะไรได้บางอย่าง
คุณพ่อหันกลับไปมอง ฮิปโป เก้าอี้หมุน และการ์ฟิลด์ แล้วตระหวัดลูกตามาแปะที่ม้าสีชมพู
มันก็ วน วน เนอะ จากสิ่งหนึ่ง ไปสู่สิ่งหนึ่ง จากอีกสิ่งหนึ่ง ไปสู่อีกสิ่งหนึ่ง แล้วก็วนมาที่เดิมอีก มีแค่นี้เองหรือ Mary go round ชีวิต
คุณพ่อพานนึกย้อนอดีตไปถึงชีวิตของตัวเองตั้งแต่จำความได้ คุณพ่อถึงกับตาโตเมื่อตระหนักถึง วงเวียนชีวิตของตัวเอง
คุณพ่อก็เหมือนน้องปรอยฝน และเมื่อเติบโตขึ้นเรื่อยๆ ความสุข และความทุกข์ ก็เกิดขึ้นสลับกัน เพียงเปลี่ยนรูปแบบไปบ้างเท่านั้น
ความสุขและทุกข์ที่เกิดขึ้นระคนกัน ยังมีอารมณ์ต่างๆ ที่แปรไปทุกขณะจิตซ้อนซ่อนอยู่
คุณพ่อนึกชมตัวเองว่า แจ๋วมาก คิดได้ขนาดนี้ เดี๋ยวทิ้งยัยปรอยฝนไปบวชดีกว่า
คุณพ่อนึกถึงคุณครูสมร คุณครูอันเป็นที่รักยิ่ง แล้วให้น้ำตาซึม
คุณครูสมร
เคยมีสังขาร บัดนี้
ไม่มีแล้ว
การพบและได้เป็นศิษย์ของคุณครูคือความสุข เมื่อรู้ว่า บัดนี้ ไม่มีคุณครูอยู่ในโลกแล้ว ทำให้คุณพ่อเสียใจ จนใจแทบขาด และแล้วคุณพ่อก็คลายทุกข์ มาสุกๆ ดิบๆ อยู่กลับลูกปรอยจอมบงการอยู่ในขณะนี้
คุณพ่อมองลูกสาว แล้วก็คิดอะไรต่อไป และคิดต่อไป
อันความจริง การพบและการจาก ก็คือสิ่งเดียวกัน
การเกิดและการตาย ต่างกันตรงไหน
ก็ในเมื่อ ทุกสรรพสิ่ง จากสิ่งหนึ่ง เพื่อพบอีกสิ่งหนึ่งเสมอ
ก็ในเมื่อ การตาย ทำให้การเกิดใหม่ อุบัติขึ้นพร้อมกันในทันที
ณ แห่งหนึ่งที่เต็มไปด้วยเสียงคร่ำครวญหวนไห้ เป็นขณะเดียวกัน กับอีกที่หนึ่ง กำลังไชโยโห่ฮิ้ว จัดงานรับขวัญลูกชายคนแรกกันเจ็ดปี เจ็ดชาติ ไม่ยอมหยุด
มันคือสิ่งเดียวกันนั่นเอง พบ และ จาก
ตาย และ เกิด
ค่ามันเท่ากัน เพราะมันคือสิ่งเดียวกัน นั่นเอง !
งานเขียนนี้เป็นลิขสิทธิ์ของ น้าสือสาว และได้รับความคุ้มครองตามกฏหมาย ห้าม ! คัดลอก ดัดแปลง หรือส่งต่อไม่ว่าจะด้วยวิธีใดใด ผู้ใดพบเห็นการกระทำดังกล่าว โปรดแจ้ง น้าสือสาว ที่ anne1081009@yahoo.com จักขอบพระคุณยิ่ง
จากคุณ :
โสมรัศมี 
- [
21 ธ.ค. 49 13:48:39
]
*** ค่าเท่ากัน เกิดใหม่ กับ ตายจาก *** [น้าสือสาว]
เอา อีกแล้ว ไอ้ทรพีบุตร