ความคิดเห็นที่ 1 รูปน่ากลัวจังนะครับ ปลุกพระพุทธเจ้า..............ได้หรือ ปลุกเสกร่ายมนต์คือ..........อวดอ้าง ปลุกตนก่อนค่อยลือ..........ข่าวอวด ปลุกสติตนบ้าง................หยุดใช้อวิชชา นึกถึงท่านพุทธทาสเลยนะครับ ท่านสอนไว้ดีเยี่ยมจริง ๆ จากคุณ : ย.ยิ้มแย้ม - [ 21 ธ.ค. 49 23:44:44 ]

ความคิดเห็นที่ 2 สวัสดีครับคุณสดายุ ๏ ชนใดประกอบด้วย     ธรรมดา กินอยู่ยังชีวา               สว่างว่าง ดำรงมั่นสัมมา             ทิฐิ จึงชื่อว่าศิษย์อ้าง         โอษฐ์ได้พุทธองค์ ฯ ๏ ชนใดเมาศาสตร์มืด    หมอผี ปลุกเสกเลขราคี           ขลุกข้าง คุณไสยบาดราศี           หมองเสื่อม เขาชื่อว่าศิษย์อ้าง        โอษฐ์ได้เดียรัจฉาน ฯ ๏ มงคลจักเกิดได้         โดยกรรม ดีชั่วตัวกระทำ               ถนัดถ้วน โคตรเหง้าเหล่ากอดำ     ดังถ่าน หาใช่ตาลยอดด้วน         เศวตด้วยเดินตรง ฯ ๏ สงฆ์ใดสาวกผู้           ภควันต์ ควรกิจจริตกันต์             กิเลสแก้ แถลงปางปัจจุบัน          เปื้อนบาป อันเหล่าผู้พ่ายแพ้          ต่างเพลี้ยเดียรถีย์  ๚ะ๛ จากคุณ : ราม ลิขิต - [ 22 ธ.ค. 49 02:04:29 ]

ความคิดเห็นที่ 3 สวัสดีครับ คุณยิ้มแย้ม....คุณราม ฟังข่าวการประท้วงต่อต้านการปลุกเสก พระเครื่องที่วัดพระธาตุไชยา...แล้ว เลยออกมาเป็นบทนี้.... ร่าย ๐ ศรีสวัสดิเดชะ............ยอธรรมะบรรยาย ยกความหมายขึ้นตรอง...ในครรลองเหตุผล หวังทุพพลสบภาษ.........พ้นจากทาสมิจฉา ดั่งชนกาลามะ...............หมายสัททะเป็นฐาน สืบสันดานกล่าวอ้าง.......ต่อเส้นทางที่ชอบ พระจึงตอบจึงตั้ง...........สิบทางหยั่งกันหลง เพื่อธำรงพรหมจรรย์......ให้ตั้งมั่นยืนนาน ชั่วกัปกาลโลกนี้............ชั่ววิถีโลกหน้า ล่มศรัทธาเป็นทิศ..........เพื่อสอบจิตสอบใจ หลักการใหญ่แห่งพุทธ....หวังฉวยฉุดงมงาย จนวอดวายความเชื่อ......จนก่อเกื้อดวงตา เห็นธรรมาแท้จริง...........ถ้วนชายหญิงด้วยเทอญ แม่เอย...พ่อเอย โคลงสี่ ๑. ใจคิดตอนก้มกราบ.....องค์พระ เป็นห่วงธรรมสัจจะ..........จักสิ้น จากนัยแห่งพุทธะ...........ที่บิด เบือนนา สืบทอดมาแหว่งหวิ้น........หว่างถ้อยธรรมกถา ฯ ๒. บูชิตบูชนียะผู้............พ้นผลาญ ยกอรรถบุพาจารย์..........จับปลิ้น ให้เห็นเลศแทรกลาญ......หลักพุทธ จนผิดความหมายสิ้น.......หากพ้องพากย์พราหมณ์ ฯ จากคุณ : สดายุ... - [ 22 ธ.ค. 49 05:46:12 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ๓. พระเปรียบธรรมดั่งไม้..มวลพนา เพียงหยิบมือนำมา..........มอบให้ แต่ส่วนโทษทุกขา...........ควรกร่อน จำแนกเหตุผลไว้............ระหว่างถ้อยรอยธรรม ฯ ๔. อรรถะสัททะทั้ง.........ศรัทธา ล้วนแทรกส่วนอัตตา......แต่งแต้ม ตามภูมิแห่งปัญญา..........ตั้งอยู่ ถ้อยยกบรรยายแย้ม.......จึ่งเพี้ยนแผกผัน ฯ จากคุณ : สดายุ... - [ 22 ธ.ค. 49 05:49:35 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ๕. สืบเสียงพระพุทธผู้.....เหนือพรหม ช่วยปราชญ์รับปรารมภ์.....ร่วมชี้ ให้เห็นแง่เงื่อนปม...........จุดเปลี่ยน แทรกอยู่ในธรรมนี้..........แน่นแฟ้นเหลือฝืน ฯ ๖. ธรรมใดอุบัติตั้ง..........แต่เหตุ พระตรัสธรรมแจงเลศ......เริ่มต้น ตรัสความดับฤทธิเดช.......โดยขจ่าง ตรัสมรรคาฝ่าพ้น.............พิษร้อนผ่อนสลาย ฯ จากคุณ : สดายุ... - [ 22 ธ.ค. 49 05:51:06 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ๗. กรรมพราหมณ์บังพุทธแย้ม...บรรยาย วงวัฏฏ์มิอาจสลาย............สลัดพ้น วนรอบเกิดแก่ตาย............ว่าหนึ่ง เดียวเวย ชีพหยุดวิญญาณด้น..........แหวกฟ้าหาภูมิ ฯ ๘. กรรมเก่าคงยากย้อน....ยล-ยิน พ่อเอย ยากผ่านสภาพอจิน-.........ตยะได้ เชื่อหรือภาษวศิน.............อวดวิเศษ ล้วนมิจฉาแทรกไว้............หว่างถ้อยเดียรถีย์ ฯ แก้ไขเมื่อ 22 ธ.ค. 49 06:01:01 จากคุณ : สดายุ... - [ 22 ธ.ค. 49 05:55:20 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ๙. หมกมุ่นสิ่งยากรู้..........รุงรัง ใจเอย แปรเปลี่ยนเป็นอนิจจัง......บอกแจ้ง เกิดโตแก่ตายฝัง.............ร่างฝาก ดินนา รูปดับจิตเลือนแล้ง...........ละร้างสัญญาสลาย ฯ ๑๐. เสียงเพรียกเสียงพร่ำพร้อง..พะนอบุญ เสียงย่อมอ่อนหวานละมุน.........ละเมียดแจ้ว เหนี่ยวสรวงแนบพิรุณ...............ร่วมหยาด ทิพกระพริบพร่างแพร้ว.............ผ่านให้ใจเห็น ฯ จากคุณ : สดายุ... - [ 22 ธ.ค. 49 05:57:06 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ๑๑. ตู้บุญตู้บาปตั้ง..........ตำตา รอหมู่ผู้ละลา.................กิเลศใช้ หลุมขวากหล่มศรัทธา......ทวยเหล่า สร้างวัตถุขวางไว้............หว่างถ้อยรอยธรรม ฯ ๑๒. อิ่มอกใจคลับคล้าย...ลอยโพยม บาปล่มบุญหล่อโสม-.......ะนัสแผ้ว หวังตัดอัตตาโซรม..........ลดเสพ ตรองเนอ หรือมุ่งภพพร่างแพร้ว.......ภาคหน้าดังไฉน ฯ จากคุณ : สดายุ... - [ 22 ธ.ค. 49 05:58:35 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ๑๓. เมื่อเอาอนัตตลักษณ์ตั้ง....เทียบตน จากเกิดวิวัฒน์วน.............ว่าง-สร้าง รูปจิตเปลี่ยนแปรจน.........ผิดแผก ใครเล่าอาจเอ่ยอ้าง..........ชีพนั้นเดิมเดียว ฯ ๑๔. อารามอร่ามเรื้อง......องค์พระ ปฏิบัติปฏิบถะ.................ท่วมท้น สนทนาวิสาสะ................เสนาะอยู่ พ่อเอย ตาบอดคลำช้างด้น..........ดุ่มหน้าสาธยาย ฯ จากคุณ : สดายุ... - [ 22 ธ.ค. 49 06:18:27 ]

ความคิดเห็นที่ 10 หวัดดีค่ะ เรื่องเล่าเช้านี้... อาทิตย์ก่อนญาติมาเยี่ยม เขาไปงานพืชสวนโลก แล้วแวะมาแอ่วหา ที่เชียงใหม่ เห็นชาวบ้านเขาไปขูดหา เลขที่ต้นไม้ แล้วแกดันไปเห็นเลข 45 แต่ไม่ได้ซื้อ พอหวยออกมา 2 ตัว ตรงเป๊ะ พี่แกเซ็งเลย แหม๊..อุตส่าห์เห็นจะจะแล้ว ก็ไม่ได้ คนมันบ่มีโชค ก็แซวแกไปว่า งั้นงวดหน้ามาขูดใหม่ ฮ่าๆๆ ลุงราม..แถวเมืองจันท์มีต้นทุเรียนร้อยปีมั่งป่าวคะ ว่าง ๆ หนูจะไปขูดดดดด ฮี่ๆ ^_^ แสงธรรมนำใจให้สว่าง ส่องทางให้พบสงบสุข มรรคแปดเปลื้องปลดลดความทุกข์ ความสุข...ใช่ปลุกเสกลงเลขยันต์!!! จากคุณ : ซอมฯ - [ 22 ธ.ค. 49 10:02:47 A:unknown X:202.129.0.10, 202.129.0.10 TicketID:011762 ]

ความคิดเห็นที่ 11 หญิง พอดีได้อ่าน..กิเลนประลองเชิง หน้า 3 ไทยรัฐ...ฉบับ 21 หรือ 20 ธันวา นี่แหละ เขียนไว้ขำดี แบ่ง ความสนใจ..ฝักใฝ่ในธรรมไว้เป็น 3 ระดับ ตลาดล่าง...อย่างที่หญิงเล่ามาน่ะแหละ...ฤทธิ์ ปาฏิหารย์ เครื่องรางของขลัง...พวกแขวนตะกรุด..สักยันต์...เข้าเกณฑ์นี้...กลุ่มนี้จะเป็นกลุ่มรากหญ้าในสังคมเป็นหลัก ตลาดระดับกลาง...ก็เหล่าสาวกธรรมกาย ..or equivalent บุญ บาป สวรรค์ นรก...ชาตินี้..ชาติหน้า...กลุ่มนี้เยอะพอๆกับกลุ่มแรก...กลุ่มนี้เป็นชนชั้นกลางที่มีการศึกษาดี มีกำลังทางเศรษฐกิจค่อนข้างดี ตลาดบน...สายท่านพุทธทาส...และพระป่าสายพระอาจารย์มั่น...พระอาจารย์ชา เน้นเหตุ ผล การเท่าทัน สภาพจิต...ให้ความสำคัญกับปัจจุบันธรรม... และกลุ่มที่ชัดเจนนั้นจะไม่พูดถึงสิ่งที่รู้โดยตนไม่ได้โดยสิ้นเชิง...ยกเว้นการอ้างอิงถึงพุทธวัจนะ เห็น..พระในรูปแล้ว...ควรจะถูกจับสึก... และควรจะเอา...พระบ้าน...(พระที่บวชตามประเพณี) ทั้งประเทศมาทำการตรวจสอบ ทิฐิ...กันให้เป็นเรื่องเป็นราว... มหาเถรสมาคมฯ.. พี่ว่าไม่ค่อยได้เรื่องในการจัดการเรื่องราว... จากคุณ : สดายุ... - [ 22 ธ.ค. 49 12:39:17 ]

ความคิดเห็นที่ 12 พระธรรมนำทางไป       ใครใคร่ไปก็ได้ดี สำเร็จมรรคผลมี-          คุณธรรมชำนะมาร พระธรรมนำทางไป       ใครบ่ไปบ่ใช่มาร เพียงยังอยู่ในสงสาร     ในทะเลแห่งความหลง พุทธศาสนเอง             บ่ได้เร่งให้ทุกคน ดำเนินทางสู่มรรคผล    บ่เร่งรัด บ่ตัดตอน ใครให้ธรรมนำพา         พระกรุณานำพาก่อน ใครไม่ไปไม่ตัดรอน     พร้อมเมื่อไหร่ค่อยไปกัน .......................................................................... อ่านหนังสือ พระท่านกล่าวไว้ ใครอยากบรรลุก็ปฏิบัติไป ใครยังหลงยึดในโลภโกรธหลงก็ทำบุญเยอะๆเข้าไว้ บารมีมา เดี๋ยวจิตก็จะพาไปทางที่ดี เครื่องรางของขลังไม่ใช่ว่าจะเลวร้ายทั้งหมด คนนับถือใช่ว่าจะเป็นคนเลวร้าย เพียงแต่ยังละโลกไม่ได้ก็เท่านั้น การทำของขลังจึงไม่ผิด เพียงแต่ว่า อย่าเอาไปใช้หากิน ใช้ในทางอกุศลก็พอ บาย.................................................................... จากคุณ : คายตรี - [ 22 ธ.ค. 49 19:44:58 ]

ความคิดเห็นที่ 13 คายตรี ...การทำของขลังจึงไม่ผิด เพียงแต่ว่า อย่าเอาไปใช้หากิน ใช้ในทางอกุศลก็พอ... อยู่ที่ว่าใครทำ.... สิ่งที่พูดถึงนั้นเป็น...เดรัชฉานวิชา...คือของขลัง อันบุตรพระสมณโคดม...พึงละเว้น นั่นมิใช่ทางพ้นทุกข์....และไม่ใช่พุทธ ถ้าคนที่ทำนุ่มห่มเขียว หรือ ขาว ซะ ก็ไม่มีเรื่องให้ต้องพูด แต่หากยังห่มเหลือง...ที่เหมือนป้ายยี่ห้อ ของพุทธ....ก็ต้องมีปฏิกิริยา มากน้อยตามแต่เหตุเสมอไป ลักษณะความคิดแบบประนีประนอม เป็นลักษณะลวงโลกอย่างหนึ่ง และเป็นบ่อเกิดความไร้สำนึกต่อส่วนรวม ของคนในสังคมแทบทุกระดับ เพราะเราชอบความเท็จ ความเท็จจึงมากมายในสังคมนี้ ทำให้คนขาดสปิริต...ไม่ยอมรับผิด จะรับแต่ดี.... หากใครชี้ว่าผิดก็จะเอาความเห็นส่วนตน เข้ามาปกป้อง...ว่าเป็นสิทธิ์ไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน การทำบุญคือการสละออกจากตัว เป้าหมายคือลดความรู้สึกว่า..ตัวตนเป็นเจ้าของ ของนี้เป็นของตน....โดยไม่หวังสิ่งตอบแทน ทั้งในแง่เสียงชื่นชม...ทั้งในแง่ชื่อเสียงที่จารึกบอกโลกไว้ ที่ตัววัตถุ หรือ ป้ายประกาศ ทั้งในแง่ของการคาดหวังภพภูมิที่ดียิ่งขึ้นหากเกิดใหม่ บารมี เป็นความชื่นชม ความนิยมของคนที่ได้รับรู้รับฟัง ซึ่งเป็นบุคคลที่สอง เป็นเรื่องนามธรรม มิใช่แบบ อำนาจยศศักดิ์ของขุนนาง หรืออำนาจเงินของนายทุน...ที่มีคนห้อมล้อม แล้วมาเรียกว่า บารมี ต้องเข้าใจให้ตรง จากคุณ : สดายุ... - [ 23 ธ.ค. 49 11:12:09 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ขออนุญาตนะจ๊ะ ไม่มีกลอนมาฝากแต่มีเรื่องมาเล่า น้าชายสีน้ำน้อย เป็นทหารผ่านศึก เขาใช้เรียกทหารที่ผ่านสมรภูมิรบท่ามกลางสงคราม (ขออนุญาตบรรยายคำว่าทหารผ่านศึกทิ้งไว้เผื่อมีเด็กมาอ่านเขาอาจจะไม่รู้จัก) เรื่องมีอยู่ว่า ตอนสมัยสงครามเวียดนาม ตอนนั้นน้ายังเป็นหนุ่มน้อยรุ่นกระทง ก็ไปประจำอยู่ชายแดน แบบอาสาสมัคร เป็นทหารพราน นะจ๊ะ ก่อนจะออกบ้านไป ความที่ปู่ย่าตาทวดสีน้ำน้อย อาศัยอยู่แถวๆลำพูน เขาจะดังเรื่องพระรอด ก่อนน้าจะออกบ้าน พ่อของน้า (เป็นพี่ชายของปู่สีน้ำน้อย) ก็ได้มอบมรดก พระรอดให้ไปองค์หนึ่ง ระหว่างที่ไปอยู่ชายแดนน้าก็มั่นใจว่าพระรอดคุ้มครอง น้าไม่หวั่นเลย อยู่มาวันหนึ่งแกไปลาดตระเวณ แล้วเจอใส่ทหารหน่วยอื่น ไม่รู้ว่าของชาติไหน ก็มีการยิงกันเกิดขึ้น แกเพิ่งจะเจอเหตุการประจันบาน แบบนี้เป็นครั้งแรกในชีวิตทหารของแก แกเลยปลุกพระ อาราธนาพระรอดคุ้มครอง ล้วงพระรอดจากถุงปุ่งเป้ง (กระเป๋าอันเล็กๆเขามัดติดคอไว้ใส่เครื่องลาง) จับพระยัดใส่ปากตามคำที่พ่อของแกสอนไว้ ยิงกันอีท่าไหนไม่รู้ แกกลิ้งตกหลุม พระกระเด็นออกมา กลัวตายก็กลัวตาย สายตาก็มองหาฝ่ายตรงข้าม แกก็เลยเอามือควานๆ ลงไปหาพระรอด พอเจอใส่องค์พระที่กระเด็นออกปาก แกก็คว้าหมับยัดเข้าปาก จนกระทั่งหน่วยลาดตระเวณหน่วยอื่นมาสมทบ อีกฝ่ายก็ล่าถอยออกไป แกก็คายพระออกมา จะเอาไปใส่ไว้ในถุงปุ่งเป้งดังเดิม ปรากฏว่า พระที่คลายออกมาเป็นลูกหิน ไม่มีเค้าพระรอดหลงเหลือ ไม่ใช่อภินิหาร ไม่ใช่พระรอดแผลงฤทธิ์ใดๆทั้งสิ้น แกบอกว่า แกคงคว้าขึ้นมาผิด เลยกลายเป็นลูกหินพารอด เรื่องของพวกทหารมีอีกเยอะเลย ที่เกี่ยวกับพวกเครื่องลาง สีน้ำน้อยไม่รู้ว่ามันเป็นโจ๊กในวงเหล้า หรือว่าเรื่องจริงก็ไม่ทราบ แต่เวลาแกไปเล่าที่ไหน พวกเล่นของก็จะมองหน้าแปลกๆ แกนับถือสิ่งศักดิ์สิทธิ์นะ แต่ไม่ห้อยเครื่องลางใดๆ สีน้ำน้อยพอได้ฟังเรื่องพวกนี้ ก็ไม่ห้อยพระไม่ห้อยอะไร เพราะว่าถ้าเรานับถือ และเชื่อมั่น สีน้ำน้อยว่าความเชื่อมั่น ศรัทธาของตัวเราเองมากกว่า ที่จะทำให้เราพ้นวิกฤตการณ์ ---------------------------------------- แก้ไขเมื่อ 23 ธ.ค. 49 19:07:17 จากคุณ : ผู้หญิงสีน้ำทะเล (sugarhut) - [ 23 ธ.ค. 49 19:03:45 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เอาล่ะว่าจะไม่เขียนต่อแล้วนะ แต่สุดท้ายก็อดไม่ได้จริงๆเชียว ข้อแรก...ถูกแล้ว การที่ผู้ทำเครื่องรางของขลังอยู่ในผ้าเหลืองนั้นถือเป็นเรื่องไม่สมควร เพราะเป็นการทำให้ศาสนาเสื่อมเสีย หากเป็นกลวิธีให้คนเข้าวัด ก็ถือว่าเป็นการเข้าวัดเพราะตัวพระสงฆ์ ไม่ได้เชิญชวนให้คนเข้าเพราะพระธรรม ข้อสอง...เรามีความเห็นต่างกันในเรื่องของการประนีประนอม การประนีประนอมอาจเป็นเพียงส่วนหนึ่งที่ทำให้คนเราขาดจิตสำนึกต่อส่วนร่วม แต่การไม่ประนีประนอม แข็งตึงอย่างเดียวก็ไม่ได้หมายความว่าจะช่วยให้โลกน่าอยู่มากขึ้น การประนีประนอมนั้นไม่ได้หมายความว่า เออ..เอ็งโกหกข้ามาเถอะ ข้าเชื่อหมด นั่นไม่เรียกว่าประนีประนอมนะ นั่นคือการเข้าข้าง การประนีประนอมคือรู้แล้ว เข้าใจเหตุผลแล้ว แต่ก็ยังยอมให้อภัยได้ เพราะมีเหตุผลที่พอเพียง ถ้าหากไม่มีการประนีประนอมกัน ไม่มีการผ่อนปรนให้กันและกัน คนเราคงมีจิตใจแข็งกระด้างมากขึ้นอย่างทุกวันนี้ หากไม่มีการประนีประนอมให้กัน เห็นว่าผิดก็คือผิดแล้วล่ะก็ คงไม่มีพระองคุลิมาล ก็เพราะพระพุทธเจ้าทรงมีเมตตา และความประนีประนอมอย่างมีสติก็คือหนึ่งในความเมตตา ข้อที่สาม...คิดว่าเข้าใจตรงกันแล้ว ในเรื่องของบารมีนั้นเราไม่ได้หมายถึงบารมีในทางโลกที่ติต่างขึ้นมาแน่ๆ บารมีที่เราหมายถึงนี้เป็นลักษณะทางรูปธรรมอย่างหนึ่งที่ใช้ในทางพระ บารมีในที่นี้ไม่ได้หมายถึงบุคคลที่สองเป็นผู้มอง แต่หมายถึงลึกลงไปกว่านั้นว่า เป็นการสั่งสมบุญ สะสมกรรมดี ดั่งเช่นคนๆหนึ่งทำความดีมาทุกชาติ ทุกชาติ ชีวิตในชาติหน้าก็จะดี(โดยที่ไม่ต้องหวัง)ขึ้นไปตามลำดับ คล้ายๆกับเรารองน้ำเอาไว้ เมื่อน้ำมีมากพอ เราก็สามารถใช้น้ำนั้นได้ ............................ การทำของขลังถือว่าเป็นการกระทำที่ทำให้คนลุ่มหลงอย่างหนึ่ง ...นี่พูดในเรื่องของความลุ่มหลงนะ ไม่ได้พูดถึงว่าหลอกลวง เพราะลุ่มหลงหมายถึงว่าจริงไม่จริงไม่รู้ เชื่อไว้ก่อน ขณะที่หลอกลวงคือ ไม่จริงเลย แต่ทำให้เชื่อว่าจริง ตรงเครื่องรางของขลังนี่ถือว่าอยู่ในข่ายลุ่มหลงก่อน(และบางรายก็หลอกลวง) พอคนเราอยู่ในความหลงแล้วจะหลุดพ้นก็ยาก จึงต้องมีพระธรรมคอยนำทาง คนที่อยากห่างไกลจากความหลงนี้ก็ต้องหลีกหนีให้พ้น การหลีกหนีทำได้ยังไง ก็ทำได้หลายแบบ แบบแรกคือไม่เจอแล้ว ส่วนแบบที่สองทำการศึกษาให้เข้าใจว่ามันเป็นอย่างไร เป็นเครื่องชักจูงให้หลงผิดอย่างไร นี่ต้องศึกษา เราจะเอาชนะสิ่งพวกนี้ได้เราต้องรู้ก่อนว่ามันเป็นยังไง ไม่ใช่แค่ว่า เออ - ไม่ดีนะ แต่ไม่ดียังไงไม่รู้ อย่างนี้ก็ยังหนีไม่พ้นในความหลงนี้อยู่ดี คิดว่าน่าจะเข้าใจถูกแล้ว บาย................................................................................... แก้ไขเมื่อ 24 ธ.ค. 49 02:02:15 แก้ไขเมื่อ 24 ธ.ค. 49 01:59:14 จากคุณ : คายตรี - [ 24 ธ.ค. 49 01:58:39 ]

ความคิดเห็นที่ 16 หวัดดีสีน้ำน้อย คายตรี ข้อความต่อไปนี้...นอกจากจะเป็นความไม่เชื่อถือแล้ว... ขอลบหลู่ด้วยเลยละกัน... ความหลอกลวง ที่มาจากความลุ่มหลง ความลุ่มหลง...เป็นความโง่เขลาที่นอนเนื่อง ในสันดานของสัตว์โลก....เป็นจริตของตัวตน ที่สะสม เก็บซับจากสิ่งแวดล้อม มาแต่เด็ก ความลุ่มหลงจึงเป็นลักษณะด้อยสามารถ...ทางปัญญา ที่ไม่สามารถเพียงพอที่จะรับมือกับสิ่งที่มาตกกระทบกับ... ทวารทั้งหก(อายตนะหก) ได้ ที่จริงประเด็นนี้เป็นประเด็นที่เกิดอยู่ตลอด ในสังคมไทย... คือ..การหลอกลวงที่มี..ที่มาจากความลุ่มหลงงมงาย ตั้งแต่กรณี..ง พระใบฎีกานิกร พระยันตระ พระภาวนาพุทโธ รวมทั้งกรณีอิสระมุนี...ที่เคารพของ..คุณทักษิณ กลุ่มนี้..เป็นเรื่องใต้สะดือสีกาสาวๆ อีกพวก... กระดูกพระที่สิ้นกิเลศเป็นผลึกแก้วใส... บ้างก็เป็นเหมือนเม็ดข้าวสาร... บ้างก็ขนาดคายชานหมาก...ให้ลูกศิษย์นำไปบูชา แล้วอีกไม่ช้าไม่นาน...กลายเป็นพลอยสีแดงปลั่ง ดังคำที่ว่า... เพชรดี... มณีแดง... เขียวใสแสงมรกต... เหลืองสวยสดบุศราคัม... แดงแก่ก่ำโกเมนเอก... สีหมอกเมฆนิลกาล...ฮะฮา พวกนี้อาจเชื่อถึงการหยอกเล่น ระหว่างพระอาจารย์กับลูกศิษย์แบบ ที่อาจารย์เดินผ่านทะลุกำแพงวัดท่าซุง ลับตาไปเลย...อย่างสนุกสนาน...ฯลฯ ล้วนแต่เป็นความลุ่มหลงงมงาย... และขาดการสั่งสอนชี้แจงจาก...บรรพชิตที่แท้จริง อย่างถูกต้องสมควร หลักกาลามสูตร....พระพุทธองค์ตรัสมา สองพันหกร้อยปีแล้ว... ไม่อาจเข้าหูคนเหล่านี้ได้...! ศาสนาพุทธ จะตั้งมั่นอยู่ได้ก็แต่เมื่อพุทธบริษัท ทั้งสี่....มิใช่แต่พระสงฆ์เท่านั้นที่จะต้องช่วยกัน อะไร...ที่มิใช่.... ที่แปลกปลอม.... ที่เป็นเรื่องของเดรัจฉานวิชา (เดรัจฉาน...มาจาก...ดิรัจฉาน...คือสัตว์ลำตัวขวาง ขนานกับพื้นโลก...คนจัดเป็นสัตว์ลำตัวตั้งตรง) ก็เป็นเรื่องต้องช่วยกันประจาน...ต่อต้าน เหมือนที่ชาวไชยา สุราษฎร์ธานี...ช่วยกันกระทำ ที่วัดพระธาตุไชยา แม้เรื่องพวกนี้จะถือเป็นเรื่องชั้นต่ำ และคงจะหมดไปเองได้ด้วยความเจริญ ทางการศึกษาทางวิทยาศาสตร์ในที่สุด แต่เด็กๆรุ่นใหม่ไม่ควรต้องได้รับรู้รับฟัง เรื่องเหล่านี้เสียเลยจะดีกว่า (เขาว่า...อาคมฤทธิ์เดช..หมอเขมรขลังนักมิใช่หรือ... เจอปืนฝรั่งเศสเข้าไป...จอด..เป็นขี้ข้าอยู่ร่วมร้อยปี...เฮ้อ.. ไปไหนกันหมดนะ..จอมขมังเวทย์ทั้งหลาย... ไม่ยอมออกมาช่วยกัน เสกหนังควายเข้าท้องฝรั่งเศสกันบ้างเลย....อิๆๆ) แต่ที่น่ากลัวกว่าคือ...พวกสัทธรรมปฏิรูป เช่นพวกธรรมกาย...และคำสอนในไตรภูมิพระร่วง และคำสอนในคัมภีร์วิสุทธิมรรค... เป็นการบิดเบือนหลักการแห่งพุทธ ด้วย..ลัทธิบุญนิยม บุญนิยม...เป็นการสร้างอัตตาไว้รองรับอนาคต คือจะมีผู้รับบุญ...รอเสพบุญหรือความมั่งมีสุขสบาย ในอนาคต...หรือในโลกสวรรค์(สวรรค์อย่างในไตรภูมิกถา) บุญ...ซึ่งจะมีมากน้อย...ตามปัจจัยที่สละออกให้วัด หรือองค์กรในเครือข่าย...(มีปริมาณที่วัดสะสมได้ด้วย..!) หลักคำสอนใด....ที่ส่งเสริมให้มีตัวตน...หรืออัตตา ไม่ว่าจะเปลี่ยนสภาพไปอยู่ในรูปใด...เป็นต้นว่า จากกายเนื้อที่เป็นอยู่...แล้วไปเป็น วิญญาณเร่ร่อนหลังการตายเข้าโลง.... เสพสุข..ทุกข์..ในภพภูมิต่างๆ.... แล้วหากถือว่าเป็นตัวตนเดียวเดิมกันทั้งหมด...แล้วล่ะก็ นั่นคือสัทธรรมปฏิรูป....เป็นหลักคำสอนของพราหมณ์ เป็นการสอนให้มีอัตตา...คืออาตมัน และขัดแย้งแบบตรงข้ามกับพุทธ...ที่สอนว่า สรรพสิ่งเป็น...อนัตตา....คือไม่มีสิ่งใดเป็นอัตตา สนใจศาสนาก็ต้องเอากันให้ถึงแก่น...ถึงรากเหง้า ที่มาที่ไปของหลักการ พุทธเกิดมา...ท่ามกลางพราหมณ์ที่ครอบคลุมสังคม อารยันในชมพูทวีปตอนเหนือมายาวนาน... พระพุทธองค์ทรงปฏิเสธพราหมณ์ จึงเกิดหลักการที่ตรงข้ามคือ พุทธ (เพราะเหตุว่า...วรรณะสี่ในพราหมณ์...มาจากแนวคิด การแบ่งคนด้วยสถานภาพทางอาชีพ...อันสืบสร้างมา จากคติกรรมเก่าจากชาติอดีต...จนยึดถือมั่นคง แบ่งชั้น..สูงต่ำ..กันรุนแรงในภพภูมิปัจจุบัน... จนปัจจุบันยังแก้กันไม่ตก) ตรงข้ามกันที่ อนัตตาหรือสุญญตา.... กับอัตตาหรืออาตมัน.... นี่คือความเข้าใจที่ควรต้อง...ถูก..ตรง... ไม่ซัดส่ายไปทางใด... และต้องไม่ประนีประนอมเด็ดขาด ถามว่า...แล้วคนที่เชื่ออย่างนั้นเลวตรงไหน ผิดอย่างไร...อันเป็นคำถาม สุด classic ของ การสร้างเกราะเพื่อจะหลับอย่างสุขสบาย ตอบว่าไม่เลวไม่ผิดต่อผู้อื่น ตรงไหน...แต่นั่นไม่ใช่พุทธ และอย่าอ้างว่าเป็นพุทธเท่านั้นเอง เป็นลัทธิของเดียรถีย์...อันมีอยู่แล้วก่อน พุทธกาล ฉะนี้แล แก้ไขเมื่อ 25 ธ.ค. 49 21:32:40 จากคุณ : สดายุ... - [ 25 ธ.ค. 49 07:31:05 ]

ความคิดเห็นที่ 17 สวัสดีครับคุณสดายุ ๑๑,๑๓,๑๖ ชอบแล้ว โดยเฉพาะ 'ต้องไม่ประนีประนอม กับความคิดเห็นที่ผิดหลักพุทธโดยเด็ดขาด' สมัยหนึ่งตอนผมลาสิกขาบทมาหมาด ๆ และกลับมาทำ งาน วันหนึ่งมีพระธุดงค์มาปักกลดอยู่ข้าง ๆ ที่ทำงาน ผม ได้เข้าไปสนทนาด้วย ในกลด 'เจ้ากู' มีแต่หนังสือเวทย์ มนต์คาถา แผ่นโลหะและเหล็กจาร แต่งองค์ทรงเครื่องไม่ สมสมณสารูป เผยลายสักดำทมึนทั้งตัว และทำตาขวาง ประหลับประเหลือกเหมือนองค์ลงทั้งวัน ผมซึ่งยังไม่ทิ้งสาบวัด แรกเลยดีใจที่จะได้สนทนาธรรมกับ พระ ครั้นเห็นอัฐบริขารโดยส่วนใหญ่ก็เริ่มหมดศรัทธา ครั้น ได้คุยกันครู่หนึ่ง อย่าหาว่าหยาบคายเลย อยาก ประเคน 'หน้าแข้ง' ถวายเป็นภัตตาหารเช้าเสียจริง ๆ มีแต่ เรื่องไม่เป็นโล้เป็นพายเมตตามหานิยม คงกระพันชาตรี ฯลฯ ผมขอคุยนิดหนึ่งว่า ผมนั้นสอบนวกภูมิได้เป็นที่ ๓ ของจังหวัดในปีนั้น ด้วยความที่ปริยัติเต็มศีรษะและไม่ บรรลุอะไร เห็น 'คนห่มผ้าเหลือง' คนนี้กำลังกล่อมชาว บ้าน ก็จำใจต้องต้อน 'เจ้าแกเจ้าเอ็ง' ด้วยหลักธรรมใน พุทธศาสนาที่ยังอวลอยู่ในหัวต่อหน้าชาวบ้านนั่นแหละจน ถอยติดเชือกตอบอะไรไม่ได้สักข้อ แต่ถ้าเรื่องคาถาละก็ ถนัดนัก ไม่กี่วันต่อมาก็ถูกหามส่งโรงพยาบาลเพราะเป็น ไข้มาลาเรีย.. มนุษย์ประเภทนี้มีมากมายนักที่เราต้องไม่อ่อนข้อประนี ประนอมให้และไม่ควรไหว้ให้เสียมือ และควรเลิกคิดว่าที่ ไหว้น่ะไหว้ผ้าเหลืองไม่ได้ไหว้คนเสียที..มันบอกถึงความ อ่อนแอของพุทธบริษัท ................................... หวัดดีจ้ะหญิง..ทุเรียนร้อยปีไว้ตามหาให้ แต่ไงว่างก็มานั่ง ขัดและขูดคนครึ่งร้อยไปพลางก่อนก็ได้นะ ฮิ ๆ เผื่อเจอ เลขเด็ดกว่า จากคุณ : ราม ลิขิต - [ 25 ธ.ค. 49 08:51:52 ]

ความคิดเห็นที่ 18 "อย่าหาว่าหยาบคายเลย อยากประเคน 'หน้าแข้ง' ถวายเป็นภัตตาหารเช้าเสียจริง ๆ" สีน้ำน้อยชอบประโยคนี้ของท่านรามจัง แต่พวกนี้ต้อง ถวายอย่างอื่นนอกเหนือจากหน้าแข้งแล้วมังจ๊ะ แค่หน้าแข้ง คงไม่สามารถทำให้ความคิดเข้าร่องเข้ารอย แฮะๆๆๆ อนุญาตไปนั่งคิดอะไรบาปๆ เล่นก่อนนะจ๊ะ ว่าจะทำทารุณกรรม หลวงเพ่ท่านไฉนดี จากคุณ : ผู้หญิงสีน้ำทะเล (sugarhut) - [ 25 ธ.ค. 49 12:04:02 ]

ความคิดเห็นที่ 19 สวัสดีครับคุณรามฯ คุยกับน้องๆ... เห็นเหมือนบ้าง...ต่างบ้าง... เป็นธรรมดาโลก...ไม่ซีเรียสอะไร...อิๆๆ กับเรื่องอื่น...ไม่ว่า...การเมือง..การมุ้ง ก็ยังพอเฉยๆได้...แต่เรื่องศรัทธานี่.. เจอแล้วแบบนี้ทุกที อิๆๆ....อดไม่ได้ เป็นธรรมดาครับ.... ธรรมในแนวที่สอนกันอย่างไม่เพริดแพร้วพิสดาร มันไม่สร้างความตื่นเต้น หลับตาจินตนาการภาพสรวงสวรรค์...อันวิจิตร สวยงาม...กันไม่ออก...ย่อมไม่น่าสนใจ ไม่มีอะไรจะเอาไปบำเรอจิตใจได้ สู้สอนว่า...การสร้างเจดีย์หมื่นล้าน นั้น...เปรียบได้เท่ากับการอุบัติขึ้น ของพระพุทธเจ้าองค์หนึ่งในช่วง กัปกัลป์หนึ่งทีเดียว... คือแผ่นดินต้องสะเทือนเลื่อนลั่น.... นั้นไม่ได้...สนุกดีเพริดแพร้วพิสดาร จุนเจือจิตใจอันอ้างว้างได้ดีนัก หรือช่วยกันสร้างรูปเหมือนอาจารย์ตน ด้วยทองคำหนักเป็นตัน....ไม่ได้ โอย....บุญกุศลหนักหนาสาหัสนัก แล้วชาติหน้า...ไม่ต้องสงสัยเลย...สวรรค์เห็นรำไร อิๆๆ กลอนบทนี้มอบไว้ให้ สำหรับผู้ยึดติดอยู่กับรูปเคารพ... เป็นของขวัญปีใหม่ ๐ มายารูป ๐ ๐ แล้วอีกรูปเคารพก็จบสิ้น แหลกคาถิ่นคาที่เคยมีอยู่ อนิจจา...รูปทองเมื่อมองดู กลิ้งกองคู่..ตีนต่ำที่ย่ำเดิน ๐ ปราศจากปวงฤทธิ์จักบิดผัน ให้ทุพพลบากบั่นช่วยสรรเสริญ หรือเรื่องราวเลอเลิศฟังเพลิดเพลิน เพียงหยอกเอินมิจฉาศรัทธาชน ๐ ค้อนฟาดลง...รูปเห็นแหลกเป็นเสี่ยง พร้อมเรื่องเรียงสำทับใจสับสน กลับว่าฟ้าอาเพศเป็นเลศกล บอก...อับจนสิ้นคิดเกินพิศพ้อง ๐ โอ..รูปปั้นปูนเปล่าทอดเงาร่าง หักกลิ้งกลางเงาแสงที่แบ่งส่อง รูปเอยรูป...แหลกคาให้ตามอง ตาเอยตา...จับจ้อง ให้ตรองตาม ๐ ความเพริดแพร้วพิสดาร...ล้วนผ่านถ้อย ที่พร่ำร้อยร่วมร้องหนึ่งสองสาม บันลือฝันร่วมพจน์แสนงดงาม จนทั่วคามถิ่นแคว้นเชื่อแสนยา ๐ ตัวตนยังยากรู้จะดูแล จักเผื่อแผ่ฤทธิภาคย่อมยากหา เกิดจากความไหวสั่นแห่งปัญญา ที่ติดคาคอยประทุษจนสุดล้าง ๐ พรหมจรรย์แห่งพุทธพิสุทธิ์สรรค์ เหมือนถูกบั่นจากใจจนไกลห่าง มาไหว้รูปพราหมณ์เพ่งจิตเคว้งคว้าง สองตาถ่างรอฤทธิ์ลิขิตกรรม ๐ อันพุทธ พราหมณ์เทียบนัยล้วนไกลลิบ อย่ามั่วหยิบพูดปนให้คนขำ อัตตาอาตมันจงหมั่นจำ คือเขาพร่ำศรัทธาด้นฝ่าไป ๐ มือพนมก้มกราบระนาบพื้น เพียงเพราะตื่นศักดิ์สิทธิ์เขาคิดให้ โอ้...หนอพุทธกลิ้งเกลือกกลางเมือกไคล ที่โลมให้หัวผงก....อยู่วกวน จากคุณ : สดายุ... - [ 25 ธ.ค. 49 12:17:17 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ส่วนฉันท์บทนี้ มอบสำหรับสาวก...ธรรมกาย...ตามคติบุญนิยม อันสืบมาแต่...ต้นตำหรับ...คัมภีร์วิสุทธิมรรค...อีกต่อ ๐ เพลงซอ ที่ รอสี ๐ วสันตดิลกฉันท์ ๑๔ ๑๔ ๐ ศัพท์แสงแสดงทิฐิวิกฤต ระบุมิจฉะมากมาย ลูบคลำพระธรรมะอภิปราย ระบุหมายเสมือนเห็น ๐ กาลามะสูตระประการ ธ ประทานเสมอเป็น หลัดยึดประพฤติทศะประเด็น ฤจะเร้นจะเลือนสูญ ๐ เขาว่า..เพาะสาวกะสภาพ ประลุคาบทวีคูณ เหนี่ยวรั้งพลังฐิติวิทูร กละกูณฑะมอดเชื้อ ๐ เกรงว่าจะหายนะพระศาสน์ เพราะประภาษะคลุมเครือ ลุ่มหลงพะวงภพะอะเคื้อ อรรถะเพรื่อสิพร่ำเผย ๐ ไพศาลประการอริยะวาท จะปลาตะล่วงเลย เกรงเขลาคละเคล้าบทะเฉลย นยะเปรยจะปลอมปน ๐ ยากเย็นประเด็นอริยะสัจจ์ ภวะวัฏฏะเวียนวน เสกสรรคะคันถะอนุสน- ธิวิกลวิการเขียน ๐ กำจายสยายบุพะลิขิต สุตะนิจะจำเนียร เก่ากรรมะนำผลเสถียร บ่จะเปลี่ยนจะปัดหาย ๐ เห็นไกลกระไรนัยนะทิพย์ กระแดะหยิบมุบรรยาย เกรงว่าจะพาขยะขจาย มรรคะปลายจะเปล่าเปลือง ๐ เหตุต้นเพาะผลกรรมะกระทบ ถิระภพะรองเรือง สัมผัสกระหวัดรสะเมลือง ทะนุเนื่องเขษมสันต์ ๐ การณ์เหตุและเจตนะผจง อุปสงคะร่วมกัน ก่อกรรมะนำทุกระทัณ- ฑะผชันเผชิญชนม์ ๐ กรรมเหตุและเดชะจะสลาย ก็เพราะคลายระดับ..ตน.. รู้วัตรขจัดอดุระผล ละกมละพ้นหมอง ๐ เพียงคุมผชุมจิตะสมา- ธิสภาวะตามตรอง ใคร่ครวญชนวนมุหะละออง เฉพาะต้องจะตัดเตียน ๐ ติดหล่มเพราะสมมุติพิการ วิญญาณะจำเนียร สิ้นร่างบ่ร้างภวะเสถียร จะผละเปลี่ยนและเวียนไป ๐ ดวงเดียวจะเหนี่ยวอมระภาค กระแหนะพากย์เพราะอำไพ ลอยลิบกระพริบบทะไสว ภพะใหม่ตะบึงมอง ๐ แห่ตามเพราะพราหมณะประสิทธิ์ นิรมิตะรับรอง อวลอรรถเพาะปรัชญะสนอง ผิวะต้องก็เป็นตาย ๐ กาลล่วงก็ห่วงธรรมะพิสุทธิ์ ทิฐิพุทธจะเปล่าดาย แผกผันเพาะคันถะอภิปราย อธิบายะเบี่ยงเบน ๐ หลงมุขะยุคอุปนิษัท พิเคราะห์อรรถะโอนเอน หลงรสประพจน์อุตริเถร ดละเวระแฝงไว้ ๐ แยบคายอุบายมุสะประโยค ระบุโลกะครรไล พรางปมเพาะสมมุติพิสัย ระบุให้พิกลเห็น ๐ แปลกตอนสะท้อนรหัสะวา- กยะพาหะแผกเพ็ญ ข้ามภพบ่จบประทุษะเข็ญ ตละ"เป็น"เพราะกรรมปรุง ๐ เหตุนำเพราะคัมภิระกถา อรรถะราชะอำรุง ภาษปวงพระร่วงลิขิตะฟุ้ง กละรุ้งจรัสเหลือ ๐ ต้นเงื่อนเสมือน .วิสุทธิ์มรรค เพราะประจักษะจุนเจือ คลี่คลายสยายภพะอะเคื้อ ตละเหยื่อก็พร้อมยิน ๐ เหตุร้อนณก่อนมรณะกาล ฤจะผ่านทลายภินท์ ย้อนสางมล้างภวะอจิน- ตยะสิ้นจะได้หรือ ๐ เมื่อเหตุเภทดละประภพ ฤจะกลบซะด้วยมือ รูปนามฤข้ามภพะกระพือ ประลุรื้ออดีตกรรม ๐ การณ์ใดกระไรดละเพราะเหตุ บริเฉทะเนื่องนำ ส่งผลทุรนอดุระล้ำ ฤจะห้ำปหัตหาย ๐ ความดับระงับฤจะประสพ ผิวะภพะวอดวาย หนทางจะล้างทุระสลาย ฤจะหมายจะมองไหน ๐ เหตุ-ผล ณ บนระยะระหว่าง ภพะต่างจะอย่างไร หรือเพียงเผดียงทิฐิพิสัย ระบุไว้เพราะสับสน ๐ มืดมัวสลัวรัฐะไผท มติไหนก็จำนน แซ่ศัพท์สดับจิตะฉงน เสนาะพ้นวิหคไพร ๐ แม้นห้วงอรรณพนั้น...........ไพศาล ใช่กักทุกข์ทรมาน................หมดสิ้น แต่อบายจดพรหมสถาน.........ถ้วนอยู่ จิตที่พ้นเดือดดิ้น..................ดั่งน้อยหนักหนา จากคุณ : สดายุ... - [ 25 ธ.ค. 49 12:29:47 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ๐ ไผ่ลอดกอ ๐ ๐ โลกย่อมมีหลากหลาย..ที่ร้ายกาจ ที่สวยงามอย่างประหลาดก็อาจเห็น อยู่ที่เลือกจับจ้องและมองเป็น อยู่ที่การเลือกเฟ้น..มองเช่นไร ๐ โลกอาจสวยงามดีกว่าที่คิด ลองเอาจิตทบทวนอย่างครวญใคร่ อย่าหลอกลวงซ่อนเร้นความเป็นไป มองด้วยตาสดใส..จิตไตร่ตรอง ๐ โลกอาจหม่นมัวบ้างเป็นบางครั้ง เมื่อเมฆบังแจ่มแจ้งพันแสงส่อง หรือจากทรวงโศกาน้ำตานอง อันอาจพร้องพร่ำสะอื้นผ่านคืนวัน ๐ โลกเช่นนั้นพ้นผ่านไม่นานหรอก เพียงยั่วหยอกจิตให้เราไหวหวั่น อย่าขุ่นเครียดคร่ำเคร่งไปเกรงมัน ต้องบีบคั้นขื่นขมให้สมยอม ๐ เราสืบส่วนกรรมสิทธิ์ชีวิตโลก มีทุกข์โศก..ทดท้อ..คอยห่อห้อม มีสมหวัง..ปลาบปลื้ม..ให้ดื่มดอม มีโอหัง..นอบน้อม..อย่างพร้อมเพียง ๐ เราปรุงปรนจิตอยู่ไม่รู้หน่าย สร้างเป้าหมาย..จำนง..ไว้ส่งเสียง อีกสูงต่ำ..โง่รู้..คอยอยู่เคียง เราสุ่มเสี่ยงเลี้ยวลดเข้าทดลอง ๐ โลกและเรามองเห็นว่าเป็นหนึ่ง ผลัดกันดึง..ดัน..เหนี่ยว..พลอยเกี่ยวข้อง ครั้งโลกพ่าย..เราย่ำอย่างลำพอง เราทรุดกอง..โลกกลบแทบลบกลืน ๐ โลกและเราเคียงอยู่เป็นคู่คิด จะแยกชิดห่างได้..เพราะใจฝืน เห็นหม่นหมองมืดดำแค่ค่ำคืน เห็นสดชื่นพรายพร่าง..แค่กลางวัน ๐ เรืองรองหรือมืดมัวสลัวสล้าง เพราะเราเป็นตัวกลางคอยสร้างสรรค์ จับความเป็น..มี..อยู่..เข้าคู่กัน แล้วยึดมั่นอย่างเห็นว่าเป็นจริง ๐ เราสร้างตรวนสมมุติไว้ฉุดล่าม จะหักห่วงก้าวข้ามก็คร้ามยิ่ง โลกย่อมหมุนเหมือนก่อนให้ผ่อนพิง แล้วเราล่ะ...ผละทิ้งได้จริงฤๅ..? แก้ไขเมื่อ 02 ม.ค. 50 20:53:27 จากคุณ : สดายุ... - [ 25 ธ.ค. 49 21:48:55 ]

ความคิดเห็นที่ 22 อันนี้สำหรับชาววัด...ที่ไม่ค่อยใช้สมอง ตรองธรรม ๕๑ปีก่อน..พศ ๐ ทรงละทิ้งยศถาบรรดาศักดิ์ แสวงมรรคยรรยงพ้นสงสาร ละปราสาทใหญ่โตอันโอฬาร มุ่งหวังผ่านวงเวียนการเปลี่ยนแปลง ๐ สละสิ้นถิ่นโลกไม่โศกเศร้า มุ่งขุดเหง้ากลบกลายความหน่ายแหนง บิดภาวะทุกข์ร้อนให้อ่อนแรง หวังเหนี่ยวแสงนิรวาณให้ผ่านใจ ๒๕๓๐-๒๕๔๐ ๐ เจดีย์ก่อเชิงชั้นดุจบรรพต ทองปรากฏแสงวามอร่ามไข ระดมทรัพย์ทอดวางให้ย่างไป บ่งศรัทธายิ่งใหญ่ของใจคน ๐ สามัญชนบนมรรค...ที่ปักมั่ว เทียวเกลือกกลั้วบุญทานคอยหว่านผล สู่ทิศทางย่างยกอันวกวน สู่ปลอมปนล่วงภาษพระศาสดา ๐ บิดเบือนธรรมนำบุญเข้าหนุนล่อ ให้แมงไฟบินคลอหวังต่อค่า กลั่นเรื่องราวร้อยวาทข้ามชาติมา สุดปัญญาจักเห็นตามเป็นจริง ๑-๔๕..ปีก่อน..พศ ๐ ไม่เคยทรงสอนสั่งให้คลั่งสร้าง ถ้วนทุกอย่างเหตุต้นส่งผลยิ่ง ทรงวางไว้แปดมรรคเป็นหลักอิง อย่าได้ทิ้งแนวทางทรงวางไว้ ๐ พิธีกรรมไม่เห็นทรงเน้นสอน ทุกช่วงตอนปลอบปลุก-ผ่านทุกข์ได้ เดียรถีย์กี่เหล่าก็เข้าใจ ประกาศให้พระธรรมส่องนำทาง ๒๕๔๑ ๐ อาณาจักรยิ่งใหญ่แผ่ไพศาล เป็นแสนล้านผ่านวัตรที่จัดสร้าง เป็นองค์กรจัดตั้งไม่บังพราง ช่างสวนทางแทบสิ้นมุนินทร์มรรค ๐ ตู่ต้นธาตุ..ต้นธรรม..เที่ยวนำอ้าง บ่งโว่งว้างวาทะให้ประจักษ์ จักรู้เช่นเห็นชาติตามวาทชัก ก็หาไม่ แก่ใจนัก แต่ภักดี ๒๕๔๖ ๐ มืดจริงหนอพอเห็นเขาเน้นหมาย คือกลวงเปล่ากลับกลายมาคลายคลี่ ยอดทองคำกล้ำสู่แสงรูจี ยอดเจดีย์กลับหมองไม่ส่องธรรม. จากคุณ : สดายุ... - [ 6 ม.ค. 50 06:37:59 ]