ผมเฝ้ามองมือของเธอจับดินสอขีดๆเขียนๆไปมาบนกระดาษแผ่นนั้นพักใหญ่ สุดท้าย ภาพทิวทัศน์ทั้งหมดเบื้องหน้าก็ถูกจำลองออกมาบนกระดาษในมือของเธอ
โห... ยอดเลย ทำได้ไงเนี่ย ผมชมเธอด้วยใจจริง ฉันไม่เคยเห็นแกวาดรูปเลยสักครั้งนะ ไม่น่าเชื่อว่าแกจะวาดได้สวยขนาดนี้
เธอยิ้มบางๆแทนคำตอบ เราทั้งคู่เงียบกันไปนาน ต่างคนต่างนั่งกอดเข่าเหม่อมองไปยังเบื้องหน้า ที่มีแต่ธรรมชาติแสนงดงามปรากฏให้เห็น
แล้วเธอก็ลุกยืนขึ้น สะพายกระเป๋าคู่กายแล้วมองผม กลับกัน
อะไร จะกลับแล้วเหรอ ฉันเพิ่งมาเองนะ ผมแย้ง อยู่อีกพักสิ
วันนี้ฉันมีธุระ ถ้าแกไม่กลับพร้อมฉัน งั้นกลับเองละกัน พูดจบเธอก็เดินห่างออกไป แล้วผมก็ต้องเดินตามเธอกลับจนได้
หมู่นี้ทำตัวแปลกนะกวาง ผมพูดเรื่อยๆ ธุระบ่อยเป็นบ้า
เธอหันมามองผมด้วยสีหน้านิ่งเฉย ไม่แสดงความรู้สึกใดๆ ขอโทษนะ นายคงทำตัวไม่ถูก
ใช่ ผมยอมรับตรงๆ ก็ผมกับเธอสนิทกันมานาน นานมากทีเดียว ไม่ว่าผมอยู่ที่ไหน ก็ต้องมีเธออยู่ที่นั่น เราเหมือนกันทุกอย่างในด้านความคิด นิสัยใจคอ แม้ไม่ใช่พี่น้องหรือคนรักก็ตาม และตัวผมหรือแม้แต่เธอเอง ก็ไม่ได้สนิทกับใครเลย เราจึงมีกันแค่สองคน ดังนั้น เมื่อผมขาดเธอ ผมจึงรู้สึกคว้างและไม่รู้จะทำเช่นไร
น้ำ จู่ๆเธอก็หยุดเดินแล้วเรียกผมออกมาจากห้วงคำนึง ฉันว่าแกควรจะรู้จักคบคนอื่นบ้างนะ ไม่ใช่เฉพาะแต่ฉัน
ผมขมวดคิ้ว ก็คนอื่นไม่เหมือนแกนี่หว่า
ไม่เหมือนยังไง เธอขมวดคิ้วใส่ผมบ้าง แล้วผมก็เห็นว่าเธอดูผอมลง นี่เธอไปทำอะไรกันแน่นะ
ก็แกเป็นแกไง
ฉันไม่เข้าใจ เธอตอบจริงจัง แต่ฉันพูดจริงๆนะ ว่าแกต้องหัดสร้างมนุษย์สัมพันธ์บ้างแล้วล่ะ ไม่งั้นแกแย่แน่ๆ
ผมยักไหล่ ฉันไม่สน ก็ฉันมีแกทั้งคนแล้ว คนอื่นจะยังไงก็ช่าง
น้ำ กวางถอนหายใจ วันหนึ่ง แกกับฉันก็ต้องแยกกันอยู่ดี ไม่ว่ามันจะเร็วหรือช้า แกก็ต้องแต่งงานไปมีครอบครัว แล้วถ้าแกขืนเข้ากับใครไม่เป็น ใครจะมาแต่งกับแกล่ะ
อ้าว งั้นฉันก็ไม่แต่งงาน ก็จบ ไม่ยากนี่ ผมตอบพร้อมเดินตามหลังเธอซึ่งเดินเร็วๆไปยังรถมอเตอร์ไซด์คันเก่าคันแก่ หรือไม่ก็แต่งกับแกซะเลย
อย่าพูดแบบนี้ให้แม่ฉันได้ยินล่ะ เธอหันมาพูดยิ้มๆ แม่ฉันคงจับแกแต่งกับฉันวันนั้นเลยแหละ
ดี งั้นวันนี้ฉันไปขอแกเลยแล้วกัน
ไอบ้า กวางหัวเราะใส่ผม รีบกลับได้แล้ว
จากคุณ :
รวาธิน 
- [
24 ธ.ค. 49 00:06:16
]
รู้ตัวช้า
